Transcript de uitgave 2017 januari - Sint

EUCHARISTIEVIERING ST-PAULUSKERK
zondag 10.30 u
PASTOOR Paul SCHEELEN
Onthaal, pastoraal gesprek, doop,
huwelijk, uitvaart
[email protected]
0476/34 69 12
PAROCHIESECRETARIAAT
Sint-Paulusstraat 22, 2000 Antwerpen
03/231 33 21
KERKFABRIEK SINT-PAULUS
Voorzitter Walter Vrinssen
PR, kerkgebouw en crypte
03/231 31 48 of
0477/50 01 90
[email protected]
CONCERTEN EN EVENEMENTEN
Leo Van achter
0473/97 83 36
[email protected]
TOERISME EN RONDLEIDING
Sint-Paulusvrienden:
[email protected]
Robert Vanherp
0495/57 02 92
Walter Geluyckens
0494/44 82 53
26ste jaargang nr. 9
januari 2017
E
Eucharistievieringen januari 2017
Zo
1
Zo
8
Zo 15
Za 22
Zo 29
10.30u
10.30u
10.30u
10.30u
10.30u
Orgelmis Orgelmis Solistenmis
Orgelmis Solistenmis
voorganger
voorganger
-voorganger
voorganger
-voorganger
pastoor Paul Scheelen
pastoor Paul Scheelen
pastoor Paul Scheelen
E.H. Louis Soetewey
pastoor Paul Scheelen
Op zondag 15 januari, Nieuwjaarsontmoeting van de parochie, wordt de
eucharistieviering van 10.30u muzikaal opgeluisterd door sopraan Ana
Naqe.
Na de eucharistieviering onze traditionele nieuwjaarsreceptie in de
St.Pauluscrypte op uitnodiging van Parochieteam en Kerkraad.
De eucharistieviering van 29 januari, Sint-Paulus Bekering, wordt
muzikaal verzorgd door bas-bariton Wilfried Van den Brande.
Lief en leed in onze parochiegemeenschap
Gehuwd
Kyoo-Lee Michielsens met Sanne Seghers
Stephan Vereecken met Els Vanhoudt
17/12/2016
17/12/2016
Gedoopt
Viktor Geerts
18/12/2016
Overleden
Herman Huet
Herman Geuens
09/12/2016
19/12/2016
Een jaar is niets...
zeggen we deze dagen vaak tegen elkaar.
En toch was 2016 voor velen het eerste, voor velen het laatste van hun leven.
Voor de één 'n beker zoet geluk, voor de ander 'n beker zure pijn;
voor zo goed als iedereen een mengsel van beide.
Wat gaat het toch vlug, wat vliegt de tijd, zeggen we...
Maar niet de tijd,
wijzelf vliegen en haasten ons achter van alles aan.
2017
Nieuwjaarswensen hebben een voorkant: een façade van parfums en kussen
en geschenkverpakkingen uit de winkelstraat,
en gezichten in hun vriendelijkste plooi .
Maar zij hebben ook 'n achterkant: dat beetje goede wil en heel veel machteloosheid
dat beetje hoop en ook wat schrik
dat beetje weemoed en heimwee naar elkander en naar woorden die nooit gesproken
worden.
Nieuwjaarswensen zouden ook een binnenkant moeten hebben...
Durven geloven dat morgen anders is dan vandaag,
durven geloven dat dit leven en onze aarde een bestemming heeft in de tijd,
en gedragen wordt op de oneindigheid van Gods liefde.
Als je elkaar een ‘gezegend’ jaar wil toewensen
doe het dan met deze woorden zegt God tot Mozes:
‘Moge de Heer u zegenen en behoeden.
Moge de Heer de glans van zijn gelaat over u spreiden en u genadig zijn.
Moge de Heer zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken.’
Ik geloof dat er geen mooiere zegenwens bestaat!
God zelf, die zijn gelaat naar ons toekeert. God, die ieder van ons aankijkt, die ons graag
ziet. Oneindige Liefde : ’Zo is mijn naam… Ik zal er zijn.’
Een God die je zegenend aankijkt.
Vele bezoekers van de
Antwerpse Sint-Pauluskerk
ervaren deze sacrale plek als
een schitterend monument van
vreugdevol geloof in iets dat
hen overstijgt.
Waar je ook kijkt, van
hoogaltaar tot orgel, van
koorgestoelte tot biechtstoel,
overal waken en wieken,
wenken en wuiven engelen je
toe.
Kijk naar dat gestolde geloof , honderden jaren oud gebeiteld.
Staande met één been in de harde realiteit, ernstig maar speels, lichtvoetig.
Hij wenkt, nodigt je voorzichtig uit: bekijk het leven niet langer in kikkerperspectief
maar met Gods blik.
Elke tijd opnieuw kent zijn genade,
en een engel staat reeds klaar de zandloper een nieuwe wending te geven,
nieuwe levenskans, toekomst, nooit gesloten.
Jarenlang kregen deze engelenfiguren in de theologie en in het algemene bewustzijn - een
wat lachwekkende rol toebedeeld. Maar opnieuw verschijnen zij hardnekkiger dan ooit.
In de Bijbel wijzen engelen op Gods helpende en helende nabijheid.
Eigenlijk geen zelfstandige wezens maar metaforen van Gods liefdevolle en troostende
aanwezigheid. Boodschappers van een andere, diepere werkelijkheid voor de mensen.
De schitterende voorstellingen van hen in de St.-Pauluskerk vertellen van onze hunker
naar een andere wereld van geborgenheid en lichtheid, van schoonheid en hoop.
Engelen laten zien dat ons leven 'meer' is, dat het naar iets anders verwijst.
Engelen zijn beelden van het diepe, blijvende verlangen naar hulp en genezing, dat niet uit
onszelf voortkomt, dat ons leven werkelijk niet in leegte eindigt.
DE ZWEVENDE ENGEL VAN ERNST BARLACH (1870-1938)
Een tijdje geleden mocht ik dit merkwaardige beeld in de Antoniterkerk te Keulen
ontdekken. Van een traditionele engel met vleugels had hij niets weg.
Hij kwam op je toegezweefd, ingetogen en vol innerlijke kracht.
Merkwaardig die gesloten ogen alsof hij jou iets wil vertellen dat diep in hem leeft en
woelt. Een verborgen geheim.
Zal hij zo maar over je hoofd heen zoeven of raakt zijn boodschap jou aan?
Barlach ontwierp dit bronzen beeld om op de Domplatz in Keulen de vele doden van de
Eerste wereldoorlog te gedenken. Maar de Nazi’s hielden niet van deze engel en de
‘entartete Kunst’.
Het werd tot oorlogstuig gesmolten door de Wehrwirtschaft.
Aan de hand van een gelukkig bewaard modello werd het beeld opnieuw gegoten.
Heel ingetogen liggen de
handen op de borst tot aan de
schouders. In gebed
verzonken, mediterend over
het afschuwelijke van wat
mensen elkaar aandoen.
Zoveel miljoenen doden, is het
te veel voor hem?
En toch dat opgeheven hoofd,
die gestrekte rug, die
ongebroken kracht.
Barlach vertelden ooit dat hij onbewust het gezicht van Kàthe Kollwitz uitgebeeld had.
Ook deze kunstenares had een zoon aan de oorlog verloren.
Een krachtige vrouw en moeder die haar diepste pijn optilde in kunstwerken naar iets veel
diepers en aangrijpender. Verzet en overgave zonder daar in te berusten.
Een krachtig gelaat met sterke mondplooien, getuigend van veerkracht.
Ooit schreef de Jezuïet Chris Swüste: dat de zwevende engel dingen ziet die wij ook
zouden kunnen zien als we ons naar binnen keerden om God te ontmoeten.
Of: na de ontmoeting met God aan de medemens te vertellen hoe Hij met ons is begaan.
Geraakt door verdriet, maar ook getroost. Om moed en kracht door te geven aan
ieder die door groot leed getroffen is.”
Een engelenbeeld om niet te vergeten.
Paul Scheelen
LICHTMIS
OP ZONDAG 5
FEBRUARI 10.30u
is IEDEREEN uitgenodigd op
deze plechtige viering van het
feest van “ONZE LIEVE
VROUW LICHTMIS”
Naar jaarlijkse traditie worden, op de
zondag rond Lichtmis, zowel
jonggehuwden, jonge gezinnen met
hun kroost als de ouders met de
dopelingen, speciaal uitgenodigd op
een viering met kinderzegen.
Een bijzonder zinvol ritueel.
En eerlijk gezegd, deze keer mag het
wel een beetje rumoeriger zijn.
De aanwezigheid van oma’s en
bompa’s versterken het feest.
Na een toffe eucharistieviering
worden we uitgenodigd in de crypte
voor een tasje koffie, choco of
fruitsap en een heerlijke pannenkoek.
Let wel:
Vul vlug, voor 30 januari, bijkomend
inschrijvingsformulier in of stuur een
mailtje ([email protected]
zodat we alles goed kunnen
voorbereiden.
Telefoon op dinsdag voormiddag kan
ook: 03/231.33.21
Iedereen is van harte welkom doch voorafgaandelijk inschrijven
is de boodschap.
Het parochieteam
Het pannenkoekenteam
De werkgroep liturgie
Een nieuwe Monstrans voor de Sint-Pauluskerk.
Sinds eind oktober kunt u in de
schatkamer een bijzondere neogotische
monstrans bewonderen.
Deze zogenaamde torenmonstrans is
oorspronkelijk afkomstig van de zusters
dominicanessen uit Erwetegem, een
klein plaatsje bij Zottegem. Dit
klooster maakte deel uit van de
Vlaamse groep van dominicanessen die
nog in 2 gemeenschappen in Lubbeek
en Brugge leven.
Een monstrans heeft een lange
geschiedenis. Gelovigen hadden nood
om langer stil te staan bij dat diepe
levensmysterie van Gods nabijheid als
gebroken brood. Nood om visueel te
zien hoe de Heer tegen ieder van hen
zegt: ‘Voor jou wil ik zijn als liefde die
zich deelt. Neem mij, eet mij, wordt een
met mij, wordt mij” “Dit is mijn
Lichaam, mijn diepste wezen, mijn
liefde”.
Dat God niet ergens in een verre hemel
zweeft maar nabij is in het lief en leed
van mensen, ervaarden velen als de
diepe kern van hun geloof, iets kostbaars.
Aan kerken schonken zij juwelen van geliefden die hen ontvallen
waren: diamanten, zilver, gouden munten. De herinnering aan allen die
zij misten verbonden ze graag met het geloof in Gods nabijheid.
Niet de kostbare edelstenen stonden centraal wel het brood van de
Liefde.
Het type torenmonstrans komt voort uit de reliekhouders die op het
altaar (tussen de kaarsen in) relieken van heiligen tentoonspreiden in
de Middeleeuwen. Ook dit waren geen kostbare museumstukken maar
uitingen van diepe waardering en verbondenheid met heiligen die
hadden durven leven met een visioen.
Vandaag de dag wordt de
Monstrans nog altijd gebruikt. In
het halvemaanvormige houdertje
wordt een geconsacreerde hostie
geplaatst als teken van het Heilig
Sacrament (denkt u maar aan
onze jaarlijkse hoogmis waarbij de
monstrans ‘Sint-Paulusbekering’
het altaar siert).
Het nieuwe vergulde koperen
meesterwerk dateert uit 1886 en
is gemaakt door Jean Van den
Eynden, een zilversmid uit Gent.
Dankzij de vele uren
monnikenwerk van dhr. JeanMarie Wielemans om de
monstrans in zijn oude glorie te
herstellen en weer te laten
blinken, kunnen we als SintPaulusgemeenschap genieten van
deze schitterende monstrans.
Torenmonstrans: gift Zusters Dominicanessen Erwetegem
Jean Van den Eynden, monstrans met foedraal 1886
Jeannette Koops
Antependia Sint-Paulus
Doctor Gentium
Sint-Pauluskerk Antwerpen
Een antependium is de bekleding aan de voorkant van een altaar in de
vorm van stof hout of een edel metaal. Als een stoffen antependium
wordt gebruikt, dan wordt dit voorzien van de van toepassing zijnde
liturgische kleuren. De kazuifel en stola van de priester is dan ook
overeenkomstig aangepast.
In de pandgang bevinden zich twee antependia. In totaal bezit de SintPauluskerk een 15 tal antependia. Eén van de twee antependia in de
pandgang toont de buste van Paulus in polychroom hout, verzilverd
messing en schildpad met zilveren ranken en wapenschild van de
adellijke familie de Kerchove d’Exaerde Borluut. Het wapenschild geeft
onderaan in het frans de wapenspreuk weer “ ENDURER POUR DURER”
verdragen te verduren, vrij vertaald, zonder te klagen of te morren
volharden.
In iedere hoek is een wapenschild afgebeeld: het wapenschild van
Antwerpen en Gent, dat van kardinaal Mercier en van de Jezuïeten.
Dit antependium was bedoeld voor het hoofdaltaar, het zilverenwerk
werd door de gekende zilversmid A.H. Haen in 1916 gedreven. (
A.H.Haen Fecit Antwerpen).Hij maakte het voor de pastoor Louis Van
Bostraeten Lud. Van Bostraeten par eccl.prim S.Pauli Jun-XV Decem
anno belli MCMXVI.
De tekst rechts in het opengeslagen boek geeft een zin weer uit een
brief die de apostel Paulus schreef aan Timotheus zijn medewerker in
Efese.
Verum dei non est alligatum. Het woord van God is niet gebonden. Het
woord van God gaat onverhinderd door. Het woord gaat door is het niet
hier dan is het elders.
Waarom maakte Aloïs Haen dit Antependium in volle oorlogsperiode
voor de pastoor?
Bij de beschieting van Antwerpen in oktober 1914 bleef L. Van
Bostraeten ter plaatse om ononderbroken de eredienst te verzorgen.
Zijn moedige en vaderlandslievende houding tijdens de Duitse bezetting
zorgden meermaals voor moeilijkheden, zodat hij op 15 juni 1916 door
de Duitse bezetter veroordeeld werd tot een jaar krijgsgevangenschap
omdat hij in zijn wekelijkse sermoenen, het onrecht door Duitsland aan
België aangedaan, gelaakt had.
Pastoor Louis Van Bostraeten vertrekt op 15 juni 1916 als
krijgsgevangene naar Anrath bij Crefeld in Duitsland, op 15 december
1916 wordt hij in voorlopige vrijheid gesteld, wegens zijn “ geknakte
gezondheid”. Op het antependium staat het, J.N. Memor Capti in
Anrath-Crefeld REV.ADM DNI Ludovicus Bostraeten( herinnering aan
zijn gevangenschap).
Het wapenschild op het antependium is afkomstig van de adellijke
familie De Kerchove d’Exaerde, het was Robert de Kerchove d’Exaerde
Borluut en zijn echtgenote barones Antoinette van Pottelsberghe de la
Potterie die het antependium aan de pastoor schonken.
Deze adellijke familie schonk de Sint-Pauluskerk uiteindelijk twee
antependia, 1 kelk en 37 gewaden. Welke link had deze adellijke familie
met de Sint-Pauluskerk.
Pastoor van Bostraeten (1867-1954) werd in 1897 onderpastoor van de
Sint-Jozefparochie in Antwerpen. Baron Robert de Kerchove d’ Exaerde
( 1876-1954) betrok met zijn vrouw Jeanne Le Grelle in 1905 een groot
herenhuis eigendom van de familie Le Grelle, op de hoek van de
Quellinstraat / Keyserlei ( parochie Sint-Jozef) in afwachting dat hun
kasteel Sterbos in Wuustwezel zou klaar zijn. Een kasteel gelegen op
een domein van zo’n 465 hectaren.
Het was voordien een jachtpaviljoen dat gemoderniseerd werd en
verdubbelde in oppervlakte. Jeanne Le Grelle sterft in het kinderbed op
23 jarige leeftijd. Ze wordt bijgezet in de familie grafkelder van SintAmandsberg bij Gent en zal later worden overgebracht naar een graf
dat Robert voor haar liet bouwen tegen de kerk van Wuustwezel en
familiegrafkelder werd. Robert de Kerchove d’ Exaerde was toen al
erevoorzitter van de Kapelmeesters van Sint-Jozef. In deze
hoedanigheid is hij zeker in contact gekomen met priester Van
Bostraeten en is er een blijvende vriendschap ontstaan. Wanneer Louis
Van Bostraeten in 1911 als pastoor wordt aangesteld in de SintPauluskerk, wordt Robert de Kerchove
d’ Exaerde hoofdman van de
broederschap van St.Lucia.
Baron Robert de Kerchove d’ Exaerde
zal een politieke carrière uitbouwen, hij
wordt senator, volksvertegenwoordiger
en burgemeester van Wuustwezel. In
1913 hertrouwt hij in Melle met
Antoinette van Pottelsberghe de la
Potterie. Ze schenkt hem drie kinderen
maar sterft net na de oorlog aan de
Spaanse griep, Antoinette werd 27 jaar.
Bij het 25 jarig jubileum van Louis Van
Bostraeten als pastoor van de SintPauluskerk werd een groot feest
gegeven. Bij de vier hoofdgenodigden
zet Baron Robert de Kerckhove,
ondervoorzitter van de kamer van
volksvertegenwoordigers zijn
handtekening in het gulden boek. In de kerk werd op het hoogaltaar de
tekst aangebracht “ Heilige apostel Paulus, bescherm uw herder bij zijn
zilveren pastoorschap”. Aan de preekstoel werd zinspelend op zijn
gevangenschap in 1916 de tekst opgehangen, “Hier predikt hij
onverschrokken, want Jezus leer is niet aan ’t wereldse recht
gebonden.” Voor de gelegenheid versierde het antependium van Paulus
het hoofdaltaar.
De kunstenaar Aloïs Haan (1877-1967) vervaardigde dit antependium.
Na zijn klassieke humaniora aan het Onze-Lieve-Vrouwe college, gaat
hij naar de Academie te Antwerpen. In 1894 behaalde hij een zilveren
medaille voor het boetseren naar de antieken.
In 1899 was hij ook leerling van J. Junes aan de Beroepsschool der
Kunst, toegepast op het goudsmeden, het zilversmeden en het
zilverdrijven, die later opgeslorpt wordt door de Stedelijke
Nyverheidsschool,
Hij leerde ook zijn beroep in het atelier van zijn vader Waltherus. Deze
was koper- en zilversmid en volgde een opleiding edelsmid te Parijs en
vestigde zich in 1875 te Antwerpen en richtte in 1880 de firma “Haan”
op met woonhuis en werkplaats in de Lange Kievitstraat 5.
Alois neemt rond de wereldoorlog I het atelier van zijn vader over.
Hij was een van de eersten die een elektrische forceerbank installeerde
wat het maken van de kuip ,voet van kelk en kandelaar
vergemakkelijkte. Ook bezat hij één van de eerste pneumatische
hamers, wat dan weer het drijfwerk verbeterde.
Zijn atelier telde in 1920 14 medewerkers en in 1930 een 40 tal.
Hij maakte altijd zelf de ontwerptekening als ook de tekening op de
plaat voor het drijfwerk en hij deed steeds de eindafwerking. Aloïs Haan
signeerde niet steeds zijn werken en als hij het deed was het zo A.
Haan fecit Antverpiae. Hij en zoon Rie krijgen internationale erkenning
op tentoonstelling te Antwerpen in 1930, Parijs 1937. Het atelier sluit in
1938-1939. Rie werkt van dan af uitsluitend als architect.
De vriendschap met pastoor Van Bostraeten resulteerde in een groot
aantal liturgische voorwerpen die nog altijd deel uitmaken van het
patrimonium van de Antwerpse Sint-Pauluskerk.
Walter Geluyckens
Met dank aan Rita Bourgeois, Jeannette Koops en Armand Storck
Hoe de rozenkrans de Filipijnen redde
In de 16e eeuw werd het katholieke
geloof door vele missionarissen in
Azië verspreid.
Terwijl in de rest van Azië de andere
godsdiensten (zoals het hindoeïsme
en boeddhisme bijvoorbeeld) zich in
het algemeen hevig verzetten tegen
de vestiging van het katholicisme en
het bloed van de martelaren
overvloedig vloeide, was de bekering
van de Filipijnen een gebeurtenis
zonder zijn gelijke in de geschiedenis:
in 40 jaar (van 1565 tot 1605),
zonder dat er een enkele missionaris
vermoord was, werd het land een
voorbeeld voor het christendom,
gepromoot door de Spaanse kroon.
Voor de Kerk werd het een basis,
waaruit legioenen van missionarissen
op reis gingen om de andere landen van Azië te evangeliseren en te
brengen tot de vreugde van het geloof.
Op 15 maart 1646 kwam er een vloot van vijandig gezinde Nederlandse
protestantse schepen aan in de grote haven van Manila, een stad die
in 1571 door Spanje veroverd was. (Dit Nederlands-protestants leger
werd een serieuze bedreiging voor de katholieke Filipijnen. In 1657
begonnen zij in Ceylon (Sri Lanka) de Katholieke kerk te belagen, ooit
door de heilige Franciscus Xaverius gegrondvest. Kerken werden
vernield en de priesters en gelovigen vermoord. Vijftigduizend
christenen moesten het oerwoud invluchten, waar het katholicisme 150
jaar in het geheim kon overleven. De recent door paus Franciscus
heiligverklaarde priester Jozeph Vaz moest zich bijvoorbeeld als
bedelaar verkleden om de katholieken in het geheim de Sacramenten
toe te kunnen dienen. Om het Katholieke geloof volledig te vernietigen
lieten de protestanten boeddhisten uit Siam komen om het boeddhisme
weer in Sri Lanka te planten, waar het bijna uitgestorven was. De
Hollandse protestanten bouwden tempels voor hen en gouden
Boeddha's.) De Spanjaarden en de Filipino's waren van hun stuk
gebracht, omdat zij slechts twee handelsschepen - La Encarnación (De
Menswording van Christus) en El Rosario (De Rozenkrans) - tot hun
beschikking hadden, die zij haastig zo goed als zij konden bewapend
hadden.
De legende vertelt dat de dominicaner pater Johannes de Conca de
Rozenkrans begon te preken voor de matrozen en die alternerend liet
opzeggen op de bruggen van de twee schepen. De matrozen beloofden
plechtig dat zij barrevoets op bedevaart zouden gaan naar het beeld
van de O.L.Vrouw van de Rozenkrans in het dominicanerklooster in
Manila, als ze zouden overwinnen. De Filippijnen overwonnen de
Nederlanders in vijf gevechten. Menselijkerwijs onmogelijk! De
aanvallende Nederlandse schepen werden vernield, terwijl, volgens de
legende, in de hemel een stem gehoord werd, die zei: "Lang leve het
geloof van Christus en de Heilige Maagd van de Rozenkrans." De
katholieken verloren slechts 15 van de 200 mannen in tegenstelling
met de Nederlandse invasie.
De Filipijnen waren gered en bleven Katholiek.
Een buitengewone verspreiding van de Rozenkrans had daarna plaats in
heel het land, dat volgens de uitdrukking van paus Pius XII "Het
koninkrijk van de H. Rozenkrans" werd. Als dankzegging gaat er ieder
jaar, zelfs tegenwoordig nog, een enorme processie door Manila, met
het beeld van O.L. Vrouw van de Rozenkrans, voorafgegaan door 21
versierde wagens
met Dominicaanse
heiligen.
Tweehonderdduizend mensen
met kaarsen
volgen de
Madonna, en aan
het eind van de
plechtigheid
worden de
Filipijnen aan
O.L.Vrouw
toegewijd.
naar: pater Marie-Dominicus, O.P.
heiligerozenkrans.blogspot.be
Parochiale coördinatiekalender
Januari
Zo 1
Ma 2
Zo 8
Do 12
Wo 11
Zo 15
10.30u
15.00u
10.30u
10.00u.
10.00u.
14.00u
10.30u
Wo
Zo
Vr
Zo
14.00u
10.30u
19.00u
10.30u
18
22
27
29
Orgelmis
Vergadering Dagelijks bestuur Muziekkapel
Orgelmis: Openbaring des Heren
Studium Generale
Beheerraad Sint-Paulusvrienden
Vergadering werkgroep “Nocturne”
Solistenmis - vocaal
Traditionele Nieuwjaarsreceptie
in de “Sint-Pauluscrypte”
Parochieteam
Orgelmis: voorganger Louis Soetewey
Nieuwjaarsreceptie Bisdom Antwerpen in Broechem
Feest van “Sint-Paulus Bekering” - Solistenmis
Februari
Zo 5 10.30u
Ma 6
Zo 12
Zo 19
Wo 22
Za 25
Zo 26
Lichtmisviering – Kinderviering en in aansluiting:
pannenkoeken door de pannenkoekenploeg
in de crypte.
14.00u Vergadering Dagelijks bestuur Muziekkapel
10.30u Orgelmis: voorganger Marc Dierickx
10.30u Solistenmis (instrumentaal):
voorganger: Louis Soetewey
14.00u. Kerkraad
18.00u Sint-Paulus-raad
12.00u. Engagementsviering: Brouwers Walter en Cuypers
Annelies
10.30u Koormis: voorganger Pastoor Paul Scheelen
Broederschap Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel
Teksten en afbeeldingen werden opgenomen zoals door de auteurs aan de redactie bezorgd
Ontwerp: E. Vandecauter
Verantwoordelijke uitgever: P. Scheelen, Sint-Paulusstraat 22, 2000 Antwerpen
Foto’s: P. Scheelen., J. Koops, Wikipedia,
Inspiratie: De Heraut 1997
Redactie: P. Scheelen, L. Van achter, M-P Verhoeven, E. Vandecauter