silvrEtta (19-22/03/2012) – omgEving hEidElbErgErhüttE

stage skI alpInIsme lICht en snel

O.l.v. Kurt Piot, met Fabienne en Liesbeth Het Silvrettagebergte, op de grens van Oostenrijk en Zwitserland, diende van 19 tot 22 maart als prachtig decor en uitstekend terrein voor de stage ski-alpinisme licht en snel, onder leiding van Kurt Piot. Deelneemsters: Fabienne en Liesbeth. Girltime!! Ski-alpinisme hoeft niet altijd enkel on der mannen te zijn ... We keken er alleszins naar uit.

En of ik, Liesbeth, er naar uitkeek! Na een volledig seizoen in Wallis (ik geef toe, ook niet slecht) werd het weer tijd iets nieuws te ontdekken, zo wel qua omgeving als qua tips en tricks in verband met toerskiën. Daar stond ik dus, ’s morgens vroeg in Ischgl op een parking die zo langzamer hand helemaal dichtgesneewd raakte. Even later kwamen ook Fabienne en Kurt aangereden en na een korte kennismaking en laatste materiaal check waren we er helemaal klaar voor.

Terwijl het skigebied van Ischgl zijn roes nog lag uit te slapen schoven wij, langs desolate pistes, de berg op, steeds dieper de vallei in, richting Heidelbergerhütte. Ondertussen bleef de sneeuw maar met bakken uit de hemel vallen: dat beloofde voor de volgende dagen! Eenmaal bij de hut was er nog ruimschoots tijd om de verschillende spit zenkehren al even te proberen en de te hanteren procedures in het geval van een lawine met slachtoffers op te frissen. Dit werd uiteindelijk een uit gebreide les in het gebruik van Lawineslachtoffer Zoekapparaat / Sonde / Schop, waar we de rest van de namiddag zoet mee waren.

Daarna was het echter gedaan met de opwarming. ’s Anderendaags lachten een staalblauwe hemel en 40 cm verse sneeuw ons toe. Heel het gebied leek ons een ware speeltuin voor toerskiën, en de twee daarop volgende dagen konden we naar hartenlust topjes beklimmen en onze techniek door Kurt laten bijschaven. Bovendien werden we voor onze in spanningen keer op keer beloond met een prachtig uitzicht en vette poe derafdalingen! Meer heeft een mens niet nodig, toch?

Op het einde van de dag bleef er telkens nog wat tijd en energie over om bepaalde zaken te oefenen, uit te proberen of te bespreken. Van het bou wen van een noodbivak met behulp van ski’s en rugzakken, parcourstrai ning met de verschillende soorten bochten/spitzenkehren, glij- en stijg techniek, skatingtechniek, het oefenen van wissels gebruikelijk tijdens een wedstrijd ski-alpinisme tot het bespreken van de voeding. Ook het lichte toerskimateriaal en kledij werden door Kurt vakkundig geshowed. We kregen de mogelijkheid de vergelijking te maken door eens te probe ren met de lichte ski’s en bindingen van Kurt. Het lichte materiaal was een droom om mee te stijgen, maar voor de volgende dagen zouden we het toch met ons zwaar materiaal moeten doen.

Op dag 3 was een lange tocht gepland met de beklimming van twee top pen, waarvan één graatbeklimming. Met de vorige dagen in de benen en het moordende tempo moest ik, Fabienne, echter afhaken na de eerste top en besloten we terug naar de hut te skiën. Gelukkig zijn de bergen rond de Heidelbergerhütte een paradijs voor dagtochten en waren er nog enorm veel mogelijkheden voor Liesbeth en Kurt om vanaf de hut nog een top te doen.

Na drie overnachtingen in de Heidelbergerhütte konden we afsluiten met een laatste prachtige dag. Het vroeg gaan slapen had blijkbaar deugd gedaan want ik had een goed ritme gevonden en zo waren we al rond 11 uur terug aan de hut. We konden nu toch nog niet naar beneden gaan op zo’n mooie dag en er werd beslist om nog een top te beklimmen. We be klommen dus twee toppen en skieden twee super zalige afdalingen. Een Oostenrijkse Bergheil was er volledig op z’n plaats. De ons aangeboden schnaps, door enkele Oostenrijkers, lieten we echter aan ons voorbij gaan.

Daarna restte ons nog een laatste inspanning, skatinggewijs tot het skige bied van Ischgl, om op een terrasje nog even van het zonnetje te genieten en na te praten over die prachtige toerskistage. En vooral: vol goesting om er mee verder te gaan, liefst nog sneller en lichter dan voorheen.

De stage was voor ons een heel leerrijke ervaring en we zijn allebei ook geïnspireerd en aangestoken door het enthousiasme van Kurt voor het toerskiën en duursport!

Fabienne en Liesbeth

25