Transcript Nieuwjaars- toespraak 2017

Nieuwjaarstoespraak 2017 De Open Hof
Ik hoop dat u allen gezegende Kerstdagen en een goede jaarwisseling heeft
beleefd. De één zal dit ervaren hebben als een drukke periode met familie
en vrienden. Anderen zullen deze misschien wel alleen of grotendeels alleen
hebben doorgebracht. Hoe het ook zij, ik hoop dat er voor een ieder ruimte
is geweest voor bezinning. Een tijdfase waarin wij leven met grote
spanningen tussen personen en bevolkingsgroepen dichtbij en ver weg. Dat
we daarbij ook beseffen dat wij allemaal, hoe klein of onschuldig lijkend
ook, een ‘sleuteltje’ in ons hebben daarin een keer ten goede kunnen te
brengen.
In 2016 zijn gemeenteleden ons ontvallen. Mensen die door ziekte of
tegenslagen zijn getekend. Vereenzaming. Mensen die zich aan de rand van
de samenleving gedrukt voelen, vreemdelingen en asielzoekers die zoekende
zijn naar een vorm van bestaan.
Nu we de grens van het nieuwe jaar zijn overgestoken ligt een jaar voor ons
waarin de vraag opgeborgen ligt; wat zal het ons persoonlijk, als gezin, als
familie, vrienden en kennissen en voor ons als wijkgemeente De Open Hof
gaan betekenen.
De ingeslagen weg naar één Protestantse Gemeente Soest zal verder
invulling krijgen. Een uitdaging die we met elkaar zijn aangegaan in een
tijd van voortgaande secularisatie.
Voor deze wijkgemeente De Open Hof , waarmee ik mij zo nadrukkelijk
verbonden voel, heeft het jaar 2016 sporen achter gelaten. Ik heb als
afgevaardigde, vertegenwoordigd in de Algemene Kerkenraad, veel tijd
mogen steken in het proces naar één Protestantse Gemeente Soest. Ik voelde
mij in dit proces gesteund en gedragen door kerkenraad en wijkgemeente.
Er kwam echter een moment dat ik voor mij zelf moest concluderen dat ik
mij niet meer verder kon verenigen met de wijze waarop dit proces naar 1
PGS verliep. Dat heeft mij pijn gedaan om het besluit te nemen mijn plaats
in de AK ter beschikking te stellen.
Het eigene van deze wijkgemeente zoals die in vele jaren meer en meer
zichtbaar is geworden is een groot goed.
Er zijn gelukkig nu tekenen dat de inhoud hoe wij kerk nu en naar de
toekomst willen zijn onderdeel van de discussie gaat uitmaken. Dat is
hoopvol.
Misschien ligt in dit alles wel de herkenbaarheid dat een ieder van ons zijn
eigen opvatting wil vasthouden. Ons eigen ‘ik’ niet wil loslaten.
Toch geldt dat in ons persoonlijk leven, als ook in het zijn als wijkgemeente,
we niet vanuit die ‘ik’ situatie kunnen voortgaan. Want wij leven, vieren en
handelen samen met anderen die ieder voor zich ook hun eigen ‘ik’ hebben.
En al die ‘ikken’ afzonderlijk hebben hun eigen overtuiging en opvattingen.
Een situatie die gemakkelijk leidt tot tegenstellingen en conflicten. Wij
zullen sámen verder moeten. Dat betekent dat wij persoonlijk en dus ook
als leden van de PGS rekening moeten houden met die andere ‘ik’ om
gezamenlijk tot oplossingen te komen. Zo zijn ‘ik’ en ‘wij’ onlosmakelijk
met elkaar verbonden.
Dat die levenshouding voor een ieder van ons in 2017 de grondhouding
mag zijn.
De tekst van lied 982: 1 en 2 van ons prachtige Liedboek wil ik u meegeven:
In de bloembol is de krokus,
in de pit de appelboom,
in de pop huist een belofte:
vlinders fladderen straks rond.
In de koude van de winter
groeit de lente ondergronds,
nog verborgen tot het uitkomt,
God ziet naar de schepping om.
Elke stilte kent zijn zingen,
zoekt een woord en melodie,
Ieder duister wacht een morgen
in dat licht is alles nieuw.
Het verleden bergt de toekomst,
wat die brengt, je weet het niet,
nog verborgen tot het uitkomt,
God alleen herschept en ziet.
Een gezegend 2017 toegewenst.
Wim Koedijk
Voorzitter wijkgemeente De Open Hof