Transcript Israël is belediging van de islam

Israël is belediging van de
islam
Israël. Hoe vaak heb ik geschreven over de enige joodse staat
die de wereld kent? Honderden keren, denk ik. Mijn ouders,
allebei al lang geleden gestorven, hadden er een diepe liefde
voor; mijn vader heeft het land nooit gezien, mijn moeder
gelukkig wel. Ik herinner me de eenzame radeloosheid van 1967,
toen Israël opnieuw oorlog moest voeren. Met angst en boosheid
ging ik naar school, waar niemand ermee bezig was zoals ik. De
zorg om de toekomst van Israël heeft me sinds die dagen, toen
Israël de Westelijke Jordaanoever veroverde en Egypte tot aan
het Suezkanaal terugdreef, nooit meer losgelaten. Ik verdiep
me er inmiddels een halve eeuw in.
De Algemene Vergadering van de VN (sessie 72) heeft in 2016
twintig resoluties over Israël aangenomen en vier over de rest
van de wereld bij elkaar. Dit gebeurt elk jaar. Nederlandse
diplomaten en hun chefs in Den Haag doen schaamteloos mee aan
deze obscene klucht.
Het is duidelijk: de wereld is geobsedeerd door het enige
democratische land in het Midden-Oosten. Wie is er in het
Westen bezig met echte of vermeende misstanden in Jemen, Oman,
Qatar? Is wat Israël doet in de ’bezette gebieden’ zo veel
erger dan wat Assad in Syrië aanricht, of China in zijn
provincies, of Rusland? De bittere obsessie met Israël heeft
één reden: het is een land van en voor Joden.
Gisteren bracht de Volkskrant twee volle pagina’s met foto’s
van Palestijnse jongeren die allen beweerden ’s nachts door
Israëlische soldaten van hun bed te zijn gelicht en vervolgens
te zijn mishandeld. Waarom trof die kinderen dat lot? Om angst
aan te jagen, aldus een van de kinderen. Zonder enige
achtergrondcheck of commentaar van Israëlische autoriteiten
werden de foto’s door de Volkskrant gepubliceerd. De kinderen
staren allemaal verslagen voor zich uit, als poppen. Ze
claimen allemaal volstrekt onschuldig te zijn. Het zijn
overduidelijk geënsceneerde foto’s. Ze vormen anti-Israëlische
propaganda, gespeeld via Palestijnse kinderen, gesponsord door
de Volkskrant.
Israël heeft zich geheel uit Gaza teruggetrokken. Heeft Gaza,
bevrijd van de gehate bezetter, zich veranderd in Singapore
aan de Mediterranée? Nee. Wel in een terroristische stadstaat
die alle bezette gebieden wil bevrijden, en daarmee wordt
Israël zelf bedoeld. Nu heeft Obama, over wie ik al in het
voorjaar van 2008 schreef dat hij een anti-zionist is, er
onlangs voor gezorgd dat de Veiligheidsraad een resolutie
aannam waarin voor het eerst de grenzen van Israël worden
aangegeven. Want die waren er niet. De grenzen van vóór 1967
zijn de grenzen van de wapenstilstand van 1949, na de eerste
oorlog die Israël moest voeren om de Arabische legers terug te
slaan die het landje direct na oprichting wilden vernietigen.
Sinds 1949 werden Gaza en de Westelijke Jordaanoever bezet
door Egypte en Jordanië, maar er waren geen resoluties die die
landen veroordeelden. Israël ruilde ’land voor vrede’ en trok
zich terug uit Gaza en de Sinaï. Maar niet uit de Westelijke
Jordaanoever. Bij Herzlia is Israël dertien kilometer breed.
In een regio die altijd in brand staat, is dat een
onverdedigbare grens. De ’nederzettingen’ (het zijn volwassen,
moderne steden) aan de oostkant van die grens zal Israël nooit
opgeven; een grondruil is al jaren geleden aangeboden, maar de
Palestijnen weigeren dat te aanvaarden.
Waarom kunnen moslims Israël niet aanvaarden? Komt dat echt
door de manier waarop Palestijnen worden behandeld? De manier
waarop minderheden in Arabische landen worden behandeld, is
veel erger dan wat Palestijnen van Israël te verduren hebben,
ook al wil de Volkskrant dat de lezer wat anders denkt.
Het naakte bestaan van Israël, met of zonder ’bezette
gebieden’, is de meest radicale ontkenning van de boodschap
van de profeet Mohammed. Een van de kerngedachten van de islam
is de eeuwige claim van de islam op gebieden die de islam ooit
heeft veroverd (ja, veroverd). Radicale moslims claimen dus
ook Spanje en de Balkan. Maar het bestaan van Israël is de
grofste, diepste, meest extreme belediging van de islam
aangezien in het hart van het Midden-Oosten niet de islam
heerst maar een staat van de door de profeet en Allah
vervloekte Joden; daarmee wordt de islam zelf bespot. Dit is
de kern van de antizionistische islamitische haat. Israël mag
niet bestaan omdat het een niet-islamitisch land is.
’Land voor vrede’, zoals het Westen graag wil denken, is niet
de oplossing. Terugtrekking van Israël uit ’bezette gebieden’
leidt tot meer geweld, niet minder, zoals Gaza en Libanon
aantonen. ’Land voor vrede’ is een loze kreet.
De enige vrede is de aanvaarding van Israëls bestaan door de
islamitische wereld – maar dat zou een revolutionaire
hervorming betekenen van de islam, die daarmee afstand zou
doen van de claim dat de islam eeuwig letterlijk moet worden
begrepen. Het gaat dus om religie. En dit maakt vrede
onmogelijk. Als moslims Israël aanvaarden, beginnen ze aan de
hervorming van de islam; ze zijn hiertoe niet in staat. Dit
was de kern van het conflict op 29 november 1947, toen de VN
het Britse mandaatgebied opdeelde in een Joods en een Arabisch
deel, dat was het in 1967, en ook in 2017.
h/t Leon de Winter
N.v.d.r.: Wij hopen dat Jean-Marie Dedecker dit artikeltje ook
leest en wat minder naïef meeloopt in de bedrieglijke
tredmolen van de Pallywood-propaganda.