Transcript Klik hier om verder te lezen.

EEN
ECHTE
HOENDER
FOKKER
Uit:
The American breeds of poultry,
Frank L. Platt, 1921.
Foto’s: Bobo Athes.
Noot van de Redactie:
Deze tekst geldt
vanzelfsprekend
ook voor vrouwelijke
hoenderfokkers.
Eindredactie:
Sytze de Bruine
Een echte fokker is gewoon een mens onder de mensen op de show. Niet per se
de populaire jongen die kwistig rondjes geeft. Het is de persoon met het echte
fokkersinstinct: een sympathieke verstandhouding met zijn ‘stomme’ dieren - in
dit geval van de gevederde soort - gecombineerd met een verheven streven om
iets beters voort te brengen, en bovendien het geduld om “door te gaan”.
Zo'n man leest een beetje,
experimenteert wat, en denkt
dan: dit zou een geweldige
fokcombinatie kunnen zijn.
Zo'n man is een liefhebber. Hij
streeft ernaar om ooit zijn
eigen foklijn te verbeteren, en
zoekt en geniet van het gezelschap van andere serieuze
fokkers. Hij gaat naar een
show en hoort niet eens de
kraaiende hanen in de lawaaierige, vrolijke omgeving, want
hij is intens geïnteresseerd in
de dieren zelf. Thuis voelt hij
op een of andere manier dat
de kippen hun eieren niet
voornamelijk leggen voor het
ontbijt, maar om hun eigen
soort te reproduceren, en hun
hele leven zorgt hij voor zijn
dieren en paart ze met het oog
op hun mogelijkheden.
Zijn fokkerij is geen
fabriek waar kippen
worden gehouden als
grondstof,
om
te
zetten in een afgewerkt
product,
vlees of eieren. Het is
een plek waar het
leven van de kippen
in de eerste plaats
wordt
gemarkeerd
door de periode van
de embryonale ontwikkeling, dan is er
de periode van de
feitelijke groei, en,
tenslotte, de periode
van de voortplanting.
Er is een verschil tussen productie en reproductie. De eerste functioneert als een
meedogenloze machine; de andere is een proces waarbij een nieuw organisme
wordt gegenereerd uit het reeds bestaande en het voortbestaan van de soort
wordt verzekerd. De dieren zijn als was in de handen van de fokker. Er is
antwoord op elke doordachte selectie en paring. Er is oneindig veel ruimte voor
onderzoek en experimenten; en feit na feit, correctie op correctie bouwt de
fokker een steeds rijkere kennis op van de fokkerij.
Hij zal niet plotseling of snel
leren. Natuur leert niet op die
manier, maar “langzaam, geleidelijk, met oneindige reserve, met delicate ontboezemingen, alsof ze daarmee onze
instructies zodanig wil verlengen, dat we haar gezelschap
niet op kunnen geven”; zo
geeft ze haar geheimen prijs
aan de leerling die toegewijd is
aan zijn werk.
Bedenk: alle fokkers hebben
dezelfde soorten voeder tot
hun beschikking, hun dieren
ademen dezelfde lucht en
leven op dezelfde Moeder
Aarde, en het succes hangt
heel sterk af van de wijsheid en de inspanningen van de echte fokker.
Copyright ©2016 All rights reserved by the Aviculture-Europe Foundation.
Dit is een publicatie uit het online tijdschrift www.aviculture-europe.nl Nederlandse uitgave ISSN: 1871-6865
U mag deze tekst / foto’s niet kopiëren, distribueren, zenden of publiceren zonder schriftelijke toestemming.