1

Afscheid van de gemeenteraad van Amstelveen Raadsvergadering woensdag 14 december 2016 Pascale Georgopoulou

In deze zaal heb ik de afgelopen ruim negen jaar meer dan 250 uur geduldig en stilletjes naar u geluisterd.

Ik zou zeggen: ga rustig zitten … ik wil ook wat zeggen Ι Ik zie mij nog zitten voor de sollicitatiecommissie. Links: Gerben en Sander. Rechts: Linda en Jan. Linda, met dat haar zo sierlijk en de blauwe mascara, mopperde wat over de oppositie. Je had in de oppositie zo weinig te vertellen, "ze" deden toch wat ze wilden. En kijk nou, Linda, de moeder van de coalitie. BBA, al jaren de stabiele factor in het college!

Zo gaat het in de politiek: zo zit je met acht in de raad, later met drie. Of je zit met twee in de raad en dan met acht. En ook met negen kun je in de oppositie belanden en in je eentje toch in het college.

U zit hier tegen de klok in van groot naar klein. Over ruim een jaar zit u op een andere plek! Dan verschuift hier van alles.

Als je groeit, denk je dat het te maken heeft met je overtuigingskracht en prestaties; je bent trots en een beetje overmoedig. Als je verliest heeft de kiezer het niet begrepen of was het de landelijke politiek, die je parten speelde; je bent teleurgesteld en ontmoedigd. Aan zelfreflectie kom je nauwelijks toe, je moet verder, want zo gaat dat eenmaal in de politiek.

Amstelveen: wat een luxe! Deze gemeente is helemaal af. Wij hebben hier alles, gebrek alleen aan echte problemen! Je kunt het hier alleen maar verpesten, als je stomme dingen verzint. Kijk eens om je heen -zou ik zeggen- over de grens, hoe lastig dingen elders zijn, hoe moeilijk het is om keuzes te maken als je geen keuze hebt. In Amstelveen willen wij van goed naar beter, van beter naar best, wat een zegen!

Wees daarom, dames en heren van de raad, groots in uw dromen, grenzeloos in uw ambities, maar bescheiden over uw meerwaarde. Het is al een hele eer dat u hier zit, in dit rondje, in deze prachtige raadzaal. U kunt altijd een steentje bijdragen, iets kleins kan altijd. Maar ik bedoel: als u na 16 jaar lidmaatschap van de raad wordt herinnerd vanwege een kroketten-motie, dan is bescheidenheid en relativeringsvermogen uw enige redding.

2 Doe dit werk met uw hele ziel, wees oprecht, mensen zien dat, waarderen dat. Leg uit wat u hier doet, leg verantwoording af. Verstopt u niet achter persberichten en gespin. Wees eerlijk, soms lukken dingen en soms niet, u maakt wel eens een fout of bedenkt zich. Gewoon, zoals in het echte leven.

In al uw diversiteit aan opvattingen en oplossingen bent u toch één collectief. U bent samen: de raad!

Zo staat het ook in de wet: u vertegenwoordigt samen de hebben voor

ieders

mening en het meewegen van

alle gehele

bevolking van de gemeente. Dus niet ieder zijn eigen clubje of achterban, maar met zijn allen iedereen. Dat betekent concreet een luisterend oor argumenten.

Het zit niet in de wapenfeiten, wil ik maar zeggen, maar in de verbinding met elkaar en met de gemeenschap.

3 Griffier zijn: ik vond het geweldig! Ik voelde mij als een vis in het water.

Dingen regelen, organiseren, luisteren, dingen even op papier zetten, mensen bij elkaar krijgen, verhalen vertellen, democratie promoten en verdedigen. Ik heb het met ontzettend veel plezier en met mijn hele ziel gedaan.

In die 12,5 jaar: Verkiezingen, nieuwe raad, nieuw college, nieuwe burgemeester, waarnemers, crises, gedoe, moties van wantrouwen, hoorzittingen, raadsonderzoeken, integriteitsschendingen, bezuinigingen, en nog eens bezuinigingen, reorganisaties, regionale samenwerking, ambtelijke fusie: alles meegemaakt! Mijn bucketlist is leeg.

Een gemeentelijke herindeling had ik nog wel mooi gevonden. Daar had ik graag mee willen eindigen als griffier. Jammer!

Ik kreeg de kans om mijn vleugels uit te slaan. Ik werd ergens genoemd “de digitale griffier” en de “twitter-griffier”. Maar ik was eigenlijk “de griffier met de glazen bol”. Ik wilde in de toekomst kijken om daar vandaan te bedenken wat ik nu moet doen. Over de netwerksamenleving, digitalisering en sociale media. Die dingen zag ik in mijn glazen bol, dat de samenleving verandert dus en dat wij amechtig de aansluiting missen. Bij Bol.com bestel je iets voor 22.00 uur en hebt het morgen in huis, bij ons duurt besluitvorming in het beste geval zes weken. Daar wilde ik wat mee.

Griffier was ik in Amstelveen en daarbuiten. Heb behoorlijk wat gereisd naar presentaties, workshops, congressen en opleidingen. Ik wilde het vak in al zijn finesses beheersen. Ik wilde groeien. Ik keek op tegen collega's als Jan Dirk uit Almere, Lia uit Zaanstad, Ben uit Haarlem, Marianne uit Amersfoort, Marcel uit Haarlemmermeer. Zo wilde ik later, als ik groot was, ook worden. Deskundig, gezaghebbend, een boegbeeld, iets betekenen voor de lokale democratie en voor ons mooie vak. Het bestuur van onze griffiersvereniging werd knettergek van mij met mijn videotulen, informatisering en open data. Ik was overal, had een mening over alles, zocht als een junk naar de inspiratie, die ik binnenshuis miste.

Het was geweldig om zoveel collega’s in het hele land te leren kennen en ermee samen te werken. Ik heb gehaald en gebracht. In het bijzonder mijn “kring-collega’s” ga ik erg missen. Wij hebben elkaar steeds meer en inhoudelijker opgezocht. Regionale samenwerking was bij ons in goede handen.

Maar nog meer dan mijn eigen rusteloosheid en nieuwsgierigheid vond ik vooral en boven alles dat Amstelveen de meest deskundige, meest innovatieve, meest moderne griffier verdiende die er was. Voor u wilde ik de beste griffier zijn.

4 Terugkijkend is er veel moois om mee te nemen: prachtige herinneringen, dierbare contacten, genoeg stof voor heel veel blogs en verhaaltjes.

Unanieme moties Ik ben trots op alle unanieme moties, ongeacht de inhoud! Omdat iedereen het kennelijk de initiatiefnemer gunde om zijn plan, idee, droom vast te leggen. En omdat de initiatiefnemer het kennelijk ook de moeite waard vond om niet slechts een meerderheid binnen te halen, maar om unanimiteit na te streven. Meerderheden scoren? Ach! het is kwantitatieve democratie, een makkie, eigenlijk. Maar streven naar unanimiteit is kwalitatieve democratie, inclusieve democratie. Je neemt iedereen mee.

Je staat er samen voor.

Jongeren Ik ben trots op alle werkbezoeken, excursies, werkgroepen, thema avonden, Praat met de Raad, Gast van de Raad, die ik met mijn team voor u organiseerde. In het bijzonder ben ik trots op alles wat wij deden voor en met jongeren. Voor de jongste Democracity, voor de oudere raadssimulaties. Alles wat je doet voor jongeren is een investering in de toekomst. Er sneuvelt wel eens een microfoon, er gaat een bekertje limonade over de vloer, dat geschreeuw, gejoel, de drukte, wij hebben het er altijd voor over gehad. Want die kinderen gaan naar huis en zeggen, zo tussen de soep en de aardappelen, “gôh, mam/pap, ik was vandaag op het raadhuis. En het was leuk (of chill/cool/awesome).” En dan denken mam/pap: “echt?” Misschien zit daar wel een jongen of een meisje tussen, die denkt: dat wil ik ook! En die zit dan hier op een dag of wordt minister-president of doet iets anders knaps, omdat hij hier voelde: “als je het echt wil, kan het! Als je luistert en het samen doet, dan lukt het!” Het kersje op de taart was het jaarlijks debat tussen leerlingen en raadsleden. Die jongeren hebben de gun-factor, je doet het nooit goed als raadslid. Je staat hier al gauw voor paal met die stellingen. Je zult als ChristenUnie maar de komst van een naaktstrand naast het Raadhuis moeten verdedigen! Sportief om het spelletje mee te spelen! Het hoogtepunt van het jaar wat mij betreft! Ik ben zo trots als jullie hier staan met jullie T-shirtjes, allemaal mooi Amstelveens rood, allemaal hetzelfde team: team raad! Geweldig! Wij kunnen na afloop het zweet eruit wringen. Zo spannend is het. Ik hoop dat jullie deze traditie voortzetten en niet wegbezuinigen.

5 Noodopvang vluchtelingen En ik ben bijzonder trots op de publieksavond die wij hier organiseerden voor de komst van de noodopvang van vluchtelingen. De hele raad was er, samen met de burgemeester, het college en de ambtelijke organisatie.

Met badge op de borst, aanspreekbaar, daar stond mijn raad! Mijn raad!

Ik heb er weken overal over opgeschept: wat een geweldige actieve en betrokken raad ik wel niet had! Zo trots was ik op u!

Procedure burgemeester En op de procedure voor de nieuwe burgemeester, daar ben ik ook zo enorm trots op.

Op alles berust geheimhouding, dus ik kan er niets over zeggen.

Maar wel hoe ontzettend iedereen zich heeft ingezet, tijd heeft gemaakt.

Altijd op tijd was (met uitzondering van een enkel ontsnapt konijn…) en zich goed had voorbereid. En hoe goed er naar elkaar werd geluisterd. En hoe eerlijk de gesprekken waren. Ik kan mij die ene avond nog heel goed herinneren. Wij zaten in de keuken van het kasteel, het was een zoete en zachte avond, de deuren naar de tuin stonden open. Wij aten, dronken en hadden het over de vraag: “Wat wilde je vroeger later worden!” Mooie gesprekken, ik weet het nog precies, Kees, Esther, Linda, Cor en Joep.

Dat je het met elkaar ook daarover kunt hebben. En dat gevoel, dat warme en dierbare gevoel, neem ik mee.

6 Er waren ook mindere momenten.

Die neem ik niet mee. De nare mailtjes, stomme whatsappjes, de beledigingen, de sneren, die heb ik uit mijn geheugen gewist.

Lastig vind ik het om uw besluit uit mijn geheugen te wissen om te bezuinigen op het budget van de raad en de griffie. Begrijp mij niet verkeerd! De raad gaat over de eigen ambities en welke ondersteuning daarbij hoort. Dat gesprek zou meer en indringender moeten plaatsvinden. Er ligt nogal wat op uw bordje. Regionale samenwerking, de invoering van de Omgevingswet, meervoudige democratie en participatie, om maar wat te noemen. Bedenk dat het budget voor democratie slechts 0,3% is van de gemeentelijke begroting. Democratie heb je feitelijk voor een schijntje. Terwijl democratie onbetaalbaar is.

Maar daar gaat het niet om.

U besloot om te bezuinigen, dat moet u zelf weten. Het was de manier waarop. Het was niet een verzoek om de mogelijkheden in kaart te brengen, niet een motie om voorstellen voor te leggen, maar een besluit d.m.v. een amendement, omdat “je altijd ergens wel 10% op kunt bezuinigen”. Ik heb uw besluit als erg pijnlijk ervaren. Het heeft maanden -en nog steeds- als een steen op mijn maag gelegen. Het voelde als het slechtste functioneringsgesprek ooit, had ik niet efficiënt en effectief gewerkt, maximaal resultaat met minimale middelen?

7 Nu wij bijna afscheid gaan nemen is het tijd om eindelijk iets te bekennen.

Er zijn er tussen u die het al een hele tijd dachten.

Het gaat om GroenLinks.

Ik beken: ik heb GroenLinks altijd voorgetrokken. Als ze belden met een vraag of mailden met een verzoek of langskwamen voor een gesprek: ik liet alles uit mijn handen vallen om ze te helpen. Ik was een en al oor, een en al inventiviteit, alles haalde ik uit de kast. Ik heb GroenLinks altijd voorgetrokken.

En de VVD, die heb ik ook altijd voorgetrokken. De D66, de BBA en het CDA. De PvdA en de SP uiteraard. De ChristenUnie en de Ouderen Combinatie, die heb ik ook voorgetrokken.

Toen ik op het schoolplein van mijn kinderen stond heb ik de telefoon opgenomen, tijdens hun zwem-, schaats- of paardrijles naar mijn mail gekeken. Ook als ik een dagje vrij had en op stap ging, ik heb altijd per omgaande gereageerd. ’s Ochtends om half negen en ’s middags om zes uur of zondagavond voor de moties en amendementen.

Ik heb u voorgetrokken.

Niet omdat ik niets beters te doen had. Maar omdat u kennelijk iets nodig had en ik u verder kon helpen. Ik heb het graag gedaan. Sommigen dachten dat het normaal was en vanzelfsprekend. Nee, u had er geen recht op. Het was

mijn

keuze om het zo te doen.

8 Het is de laatste keer dat wij elkaar zo hier treffen. Mijn laatste raadsvergadering. Tijd voor mijn laatste advies aan u. En mijn advies is:

Wees zuinig!

Wees zuinig op de dingen die u binden, die u met elkaar heeft, gezamenlijk, waar u collectief verantwoordelijk voor bent.

1. Werkwijze Allereerst op uw werkwijze. Er zijn wetten, verordeningen en reglementen, er worden afspraken gemaakt in het Presidium en het Voorzittersoverleg. Wij vergaderen op een bepaalde manier, wij hebben afspraken over deadlines, over formats, over bijeenkomsten en overleggen, over digitalisering. Ja, het zal vóórkomen dat iets knelt, dat het niet lekker loopt. Als iets voor iemand belangrijk is, zal hij om flexibiliteit vragen. Dan moet de burgemeester bijvoorbeeld meer spreektijd geven of zo. En de ander wil dat dan ook.

Die regels, die afspraken en die bureaucratieën die hebben wij om er vooral geen discussie over te hebben. Zodat u zich kunt concentreren op de inhoud, op het verwezenlijken van uw ambities, uw dromen. De werkwijze is de basis, het podium, waarop u kunt schitteren.

De werkwijze is er vóór u allen, ván u allen. En het is zeker niet de hobby van de griffier en al helemaal niet van de burgemeester. De griffie bewaakt de afspraken die u met elkaar heeft gemaakt. De griffie adviseert en werkt uit. Ú bent er collectief verantwoordelijk voor. Wees dus zuinig op uw werkwijze.

Het kan misschien beter. Plan dan jaarlijks een moment van reflectie en bedenk wat beter kan. Maar wees verder terughoudend in uw kritiek. Sla niet om u heen als het u niet uitkomt en misbruik het systeem niet als het u wel uitkomt. Iets wordt politiek, als u het politiek maakt. Voor u het weet is ook uw werkwijze speelbal van het politieke spel geworden. Doe dat dus niet! Wees zuinig op uw werkwijze en koester die.

2. Griffie Het tweede waar u zuinig op moet zijn is uw griffie.

De griffie! U heeft geen idee hoe hard er wordt gewerkt. Als u er niets van merkt, dan gaat het juist goed. Dat u uw stukken op tijd heeft, compleet, dat uw agenda wordt gevuld, dat u uw informatie doorlopend krijgt, dat

9 dingen worden georganiseerd, dat u in de krant en op internet komt, weet u? Iemand doet dat! Niet van negen tot vijf, maar doorlopend. Elke dag weer.

Dat u allen, alle 37, iets anders wilt en belangrijk vindt, maakt het niet eenvoudig. De een wil liever twee afspraken op een avond, de ander liever twee avonden, een afspraak per keer. Wel of niet eerder dan acht uur vergaderen. Wel of geen training of thema-avond of vooroverleg. 37 voorkeuren! De griffie houdt alle bordjes in de lucht als in het Chinees circus, draai hier, draai daar, dat niets valt. Niet alleen dat u krijgt wat u nodig heeft, maar ook dat iedereen blij is. Wij zijn er niet alleen om u te dienen, maar zelfs om u te “pleasen”. Waar ligt de grens?

Ik word er verdrietig van als er neerbuigend wordt gesproken over ambtenaren in het algemeen. Ik heb al die jaren met uitstekende collega’s samengewerkt. Ik zal ze niet een voor een noemen, dat doet geen recht aan alles en iedereen. Deze organisatie is degelijk, solide, deskundig en betrokken. Wilt u visie of uitvoering, wilt u behoud of innovatie, zegt u het maar, u krijgt de ambtenaren die u verdient. Geef de richting aan en uw ambities, de ruimte die er is. Dan lopen ambtenaren wel. De meeste ambtenaren, weet u, zijn minstens even betrokken bij de gemeente als u dat bent. U deelt dezelfde passie.

Terug naar de griffie. Ik hoorde raadsleden zeggen: “Hoe moet het na 1/1 als de griffier er niet meer is? Is er dan nog een griffie?” Wat denkt u nu zelf? Dit team zal zich, zoals altijd, voor 200% inzetten om u te ondersteunen en te faciliteren. Het was altijd een team-inzet, in je eentje kun je niets. Elke dag verzet mijn team bergen, samen, met veel plezier en inzet. En humor!

Het zijn fantastische mensen.

Kent u ze eigenlijk? Adrie, Barbara, Birgit en Mariska.

Lieve collega’s! Zonder jullie was er niets aan, had ik niets bereikt, niets gedurfd. Het enige wat ik hoefde te doen is jullie mijn vertrouwen te geven. Aan zo’n team kan iedereen leiding geven. Jullie deden het zelf, groeiden en bloeiden, pakten aan en gingen verder. Mijn droomteam! En ook deze laatste weken hebben jullie mij met zoveel begrip en liefde omarmt. Zonder jullie was ik nergens! Dank je wel!

Wees zuinig op de griffie. Het zijn uw medewerkers, u bent de werkgever.

Het is uw taak om duidelijk te maken wat u gezamenlijk wil, om samen doelen te stellen en prioriteiten, om te bewaken of dingen gebeuren, om te corrigeren -indien nodig-, maar

ook

om te waarderen als het goed gaat en om te motiveren! Velen van u doen dat in het dagelijks leven ook, leidinggeven en mensen waarderen. Op de een of andere manier is het besef dat u het hier ook mag doen minder aanwezig. Het is de hoogste

10 tijd om die rol serieus op te pakken. U bent de baas binnen de gemeente, wees dan een baas!

Wees zuinig op uw griffie en koester die.

3. Burgemeester En naast uw werkwijze en uw griffie, wees zuinig op uw burgemeester.

Als deze burgemeester ergens binnenkomt, dan komt iemand binnen! Als zij straalt, dan straalt onze gemeente. Als zij spreekt, dan luistert Amstelveen. Als zij je troost, dan ben je niet alleen. Als zij iets bereikt en binnenhaalt, dan is het een succes voor ons allemaal. Zelden zo’n bestuurder meegemaakt die moeiteloos contact maakt met jong en oud, met deftig en shabby, met geleerd en achtergesteld, in goede tijden en slechte tijden. Die blij kan zijn en aanstekelijk kan lachen bij vreugde en oprecht tranen laat vloeien bij verdriet. Wat boffen wij met onze burgemeester. Zij duikt niet, ze staat voor haar opvatting en haar zaak, je kunt op haar bouwen.

Zij

ís

er voor u. Als u een probleem heeft, een vraag of een dilemma, dan kunt u bij haar terecht. Half Amstelveen zoekt haar op voor een vraag, een kwestie of een probleem. Zij werkt zich hier drie slagen in de rondte, 24/7 elke dag weer. En ook in Japan en Verweggistan staan haar telefoon en mail gewoon aan. U ziet nog geen 10% van wat zij doet. Het belangrijkste is het meest onzichtbare: het masseren, onderhandelen, verbinden, brandjes blussen, over bolletjes aaien, egootjes strelen en boze inwoners (of brandweermannen) kalmeren.

Zij

ís

er voor u, u allen.

En wie is er voor haar? Wie steunt

haar

als het lastig is? Wie motiveert en inspireert haar? Wie vraagt wel eens oprecht: “Zeg, hoe gaat het met jou?” U bent formeel niet, maar feitelijk wel haar werkgever. U spreekt haar tussentijds in evaluatieve gesprekken en straks voor de herbenoeming. U heeft een zorgplicht. Laat ik het maar zo zeggen: Hoe tevreden bent u zelf over de invulling van uw zorgplicht?

Wees zuinig op uw burgemeester. Dat zij autonoom is, sterk, dat zij de hele wereld aankan, wil niet zeggen dat zij er alleen voor moet staan. Dat zij er alleen voor wil staan. Samen is zoveel mooier en beter, je komt zoveel verder, het geeft zoveel meer energie.

11 Lieve Mirjam, Ik heb jouw nuance en jouw emotie geregeld beter onder woorden kunnen brengen dan ik de mijne kon. Ik heb dingen voor jou gedurfd waarvoor ik eigenlijk het lef niet had. Je hebt mij uitgedaagd en mij laten groeien. Hoe bijzonder is dat! Als je dat kunt. Met liefde en aandacht. En met vertrouwen.

Ik wens je de wereld, mooi mens! Het was een feestje om naast je te zitten! Ik hoop dat jouw raad en jouw gemeente je ook omarmen en koesteren, zoals jij hen.

12 Dames en heren van de raad, Lieve mensen, Amstelveen. Het griffierschap. Het was als een mooi boek, het mooiste dat ik ooit las. Maar ik heb het uit!

Ik sluit het nu. Schuif het in de boekenkast. Ik zal er zo nu en dan langslopen en misschien heel voorzichtig over de rug strelen, emotioneel misschien en weemoedig. Maar het is uit, ik ga het niet opnieuw lezen.

Onze wegen liepen even parallel en gaan nu uit elkaar. Het is goed zo.

U heeft mij op handen gedragen en ook aan de poten van mijn stoel gezaagd.

U heeft mij beledigd en ook gekoesterd.

U stond dichtbij mij en roddelde achter mijn rug en gaf mij toch uw vertrouwen En ik?

Ik heb meer in u geloofd, dan u in uzelf. Ik heb meer voor u gestaan, dan u voor elkaar. Ik heb u willen zien schitteren, excelleren, wilde trots op u zijn en had daar een klein steentje aan willen bijdragen.

U bent, één voor één, prachtige, warme en betrokken mensen. Ik had u zó als collega, buurman of zelfs als zus willen hebben. Maar als collectief, als raad totaal, heeft u nog een weg te gaan.

Als Henk er nog zou zijn, dan zou hij zeggen: Hulde!

Ik zeg: Het allerbeste. Wees zuinig op elkaar!