Transcript December - Piccardthof

December 2016
(Over)winteren?
Voor je het weet
dalen sneeuwvlokken neer op ons
Piccardthof. Zeker
is dat natuurlijk
niet. Maar een beetje sneeuw doet ons
complex nog uitbundiger stralen.
De rust, de ijle
lucht, je adem.
Prachtig eigenlijk,
maar zal dat altijd
zo blijven?
Goeie vraag en ook
moeilijk te beantwoorden. Seizoenen
zullen altijd wisselen, maar die zekerheid heb je niet als
je over Piccardthof
praat. Er zijn geen aanwijzingen dat er iets verandert, maar stilzitten is niet goed voor ons lijf en ook niet goed voor ons complex.
Een vereniging die vier stippen heeft vergaard, is geen bijzonderheid meer. Het bijzondere zit in de ontwikkeling die op ons complex plaats moet vinden. Projecten die zijn opgestart of in de planning staan, kunnen alleen worden uitgevoerd als jij als lid ons
daarbij helpt. Projecten die belangrijk zijn omdat het ons een
meerwaarde geeft en ons onderscheidt van de rest. Op dit moment stuurt slechts 1 persoon het tuingebeuren aan en dat komt
niet goed. Daar moeten handen en voeten bij. Als het zo blijft als
nu valt alles stil en vindt er geen ontwikkeling meer plaats op dat
gebied. De enige ontwikkeling is dan recreatie en daar heeft niemand, ook de gemeente niet, behoefte aan.
Dit is een serieuze bedreiging van ons bestaan, dus geeft je op voor
de tuinc0mmissie. We hebben daarin allemaal een verantwoordelijkheid. Opgeven kan via [email protected]
1
AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE:
 Anja Homan
 Piet Rabbeljee
 Liesbeth Krijgsman
 Anne Siebring
 Ingrid Vroom
 Thea Boven
 Joke de Wit
 Ada Besselink
 Jos Steenmeijer
 Trudy Vroom
 Harrie Hartel
Heb je nieuws te melden
voor de nieuwsbrief mail dan
naar:
[email protected]
Deadline volgende uitgave 31
maart 2017
Anja vindt het vooral leuk
Anja Homan is wars van kapsones. Een gewone hardwerkende en vrolijke meid die graag haar handen uit de mouwen steekt en die je gewoon haar gang moet laten gaan.
Vrijwillig zonder pretenties. Waardering op zijn tijd doet
haar goed. Toonbeeld van klantvriendelijkheid en een levendig humeur.
Is het veel werk? Volgens Anja Homan die afgelopen zomer met nog
vier anderen het clubgebouw heeft gerund valt dat wel mee. Fladderen, het past haar wel. Anja vertoeft ruim twee jaar op Piccardthof.
‘Het valt me een beetje tegen’, zegt ze direct. ‘Er is weinig te beleven.
We hebben een dochter en dan wil je wat meer activiteiten. Maar
Piccardthof zelf is prachtig. ‘Toen we het huisje zagen, ontdekten we
allemaal mededelingen met activiteiten. Dat heeft ons over de streep
getrokken.’ Maar hoe wordt je vrijwilliger in het clubgebouw Anja.
Ze lacht. ‘Kijk ik lust natuurlijk ook wel een patatje. Als je wat wilt,
moet je er wel wat voor doen. Vorig jaar was iedere keer de patatbakker weg. Ik zei, dan moet ik zelf maar patat bakken.’ En zo voegde
Anja de daad bij het woord. Opvallend is haar klantvriendelijkheid.
Niets is haar teveel, althans dat merk je niet. ‘Erg druk is het niet
geweest’, zegt Anja maar wel heel leuk om te doen. Ik vind het prachtig om met mensen te werken en om babbeltje te maken.’ Plezier in
het werk maakt het vrijwilligerswerk tot iets leuks. Dat blijkt. ‘Als
mensen mij vroegen of ik het wel aan kon zei ik altijd dat ik nog wel wat hulp kon gebruiken. Dat leverde leuke mensen
op.’ Niet iedereen is even vaardig in de bediening want soms sprongen de telrollen afgelopen zomer spontaan de machine uit.
‘Als je wat wilt, moet je er wel
wat voor doen’
Afspraak is afspraak
Anja wil het wel blijven doen, maar dan is meer hulp nodig. ‘Ik kan er niet dagen achter elkaar staan. Dan heb ik vaste
hulp nodig.’ Op de intekenlijst hadden veertien personen zich opgegeven, maar in feite heeft ze slechts hulp gehad van
vier personen. ‘Dan kun je ook van te voren aangeven wanneer je open bent zodat mensen het ook weten. Jammer eigenlijk dat mensen het af laten weten ondanks dat je een afspraak met elkaar maakt. Sommigen denken dat het heel veel
werk is. Dat is echt niet waar. Het is maar een paar uurtjes werk. Dat kan als je met meerdere mensen werkt. Pauline van
der Woude had dat ook met lichtjesfeest. De dag zelf dat lukt wel, maar het zoeken van voldoende vrijwilliger is zwaar.
Mensen die hier gewerkt hebben, vonden het ook wel meevallen achteraf.’ Dus er is nieuws. Anja ziet je graag komen.
Bakken en inpakken
Het bakken van de spullen is even wennen. Het ene heeft een andere bereidingstijd dan het andere. Anja: ‘Ik werd er
vorig jaar wel een beetje nerveus van . Bakken, inpakken, sausje erbij en heel veel patatjes oorlog. Dat laatste is hier een
tophit’, zegt ze met een luide lach. ‘En het moet allemaal wel goed zijn. Dat lukt nu wel.’ Spontaan, vriendelijk en in
control. Anja krijg je er niet zo snel onder. Vooral omdat ze het ook nog eens leuk vind. ‘Het leukste is de waardering die
je krijgt en ik kan helemaal me zelf zijn. Dat voelt heel erg goed.’
2
Vrijwilligers ons bestaan hangt er van af
Afgelopen oktober
hebben we de vrijwilligers die we kenden uitgenodigd voor een bijeenkomst.
Het was even wennen voor beide kanten maar het begin is gemaakt. Onder
het genot van een hapje en een drankje
konden we met elkaar kennismaken.
Vrijwilligers, je kunt er als vereniging
niet zonder. Maar om ze te krijgen en
ook nog eens vast te houden dat is niet eenvoudig. Belangrijk is dat wat er gedaan wordt door
vrijwilligers niet alleen gewaardeerd wordt
maar ook nodig is. Een vrijwilliger moet je een
beetje laten fladderen maar wel met een afgesproken doel. Met andere woorden het
doel bereiken is prima maar regel als vereniging niet te veel en geef speelruimte. Dan
pas wordt het leuk en komt de rest vanzelf.
Veel verenigingen bestaan bij de gratie van
vrijwillige inzet. Dus heb er als vereniging
dan ook iets voor over. Maak er een club
van waar je bij wilt behoren omdat het
leuk is, het werk aansluit bij je eigen vaardigheden en gewaardeerd wordt. En omdat succes voor de vereniging ook op jou
zal afstralen. We worden er allemaal beter
van.
Veel verenigingen willen wel vrijwilligers
hebben maar hebben geen idee wat een
vrijwilliger eigenlijk ook daadwerkelijk wil.
Dat geldt ook voor ons Piccardthof. Luisteren, begrijpen en voorwaarden regelen, dat
is eigenlijk alles.
3
De hoorbare seizoenen
Elk seizoen draagt zijn geluid. Of dat nu hier is, in het zuiden van Europa of het Amerikaanse continent. Vaak zijn we dol
op het gezang van de cicaden in het zuiden van
Frankrijk. Het doet ons denken aan lange zwoele zomeravonden met een glas wijn in de hand en genieten van hun gezang.
Toch hoeven we niet ver weg te gaan om te genieten van de seizoenen en de geluiden die zij voortbrengt. Hier op het Piccardthof staat het bol van de geluiden, die het leven op het park vertegenwoordigen.
Het begint al in het voorjaar. De eerste vogels beginnen elkaar al vroeg het hof te maken en nadat men een juiste partner
heeft gevonden ( behalve de zwanen uiteraard, die hebben elkaar de eeuwige trouw beloofd) begint het gekrakeel van het
vinden van een juiste broedlocatie, ofwel territorium. Als het nest gebouwd is, het legsel veilig onder de vleugels wordt uitgebroed, duurt het niet al te lang of de eerste eitjes komen uit. En dan wordt het pas echt een gefluit, gezang, geschreeuw
en gebedel om voedsel. Heel vroeg in de ochtend begint hun gezang; van de vogels die hier hebben overwinterd en dan ook
nog eens bijkomend, de vogels die hier weer komen broeden. (Wist je dat de vogels precies 43 minuten voor zonsopkomst
beginnen met zingen? Vlak voor zonsopgang stoten de bomen een maximale hoeveelheid zuurstof uit, waar de vogels hun
voordeel mee doen. Dat is hun moment van ontwaken en zuurstof inhaleren, waardoor ze krachtig kunnen fluiten.)
Natuurlijk zijn daar niet alleen de vogels. Ook de kikkers en de padden doen een duit in het zakje. Daar waar de vogels 's
nachts nog stil zijn, daar kwaken de kikkers onverdroten voort. Heel de nacht kunnen ze doorgaan. En houdt je niet van
dit geluid, dan kunnen ze je best uit je slaap houden.
Dan dienen de gazonmaaiers zich aan. Natuurlijk, het is weer tijd om het
eerste en tevens oude gras te maaien, zodat er over niet al te lange tijd een
fris groen tapijtje ligt. En tussen de maaivelden door, met een beetje geluk
kun je het zoemen van de eerste bijen horen, mits het zonnig genoeg is
natuurlijk.
Geleidelijk begint de zomer en de klanken van het Piccardthof veranderen. Nog altijd zingen de vogels, echter veel minder druk en aanwezig in
geluid. Er daalt een soort loomte af in vele tuinen en toch ook weer niet.
De bijen blijven druk af en aan vliegen en hun gezoem is duidelijk aanwezig. Toch worden deze geluiden langzamerhand overstemt door leefgeluiden uit de huizen. Mensen trekken weer naar het park. Soms hoor je een
zaag, want onderhoud dient er ook gepleegd te worden. Hier een schuurmachine, daar een aggregaat.
Het leven vanuit de dierenwereld op het Piccardthof heeft het druk met het groot brengen van de kroost. En ook menselijke kroost laat zich horen. Vrolijk gelach en frisse kinderstemmen veranderen opnieuw de sfeer en energie van het park.
Levendigheid en een sfeer van genieten en vakantie. Ieder geeft op eigen wijze invulling aan de zomer.
Met wat geluk laat de herfst nog wat op zich wachten. Een heerlijke nazomer is een pracht van een overbrugging naar de
herfst. Toch kan het geluid van kletterende regenbuien overheersen en daarmee de sfeer bepalen van het leven hier. De
vogels trekken weg en het wordt weer een stuk stiller. De merel, het roodborstje en de winterkoning blijven. Natuurlijk
hoor je soms hun gefluit, wel heel anders als in het voorjaar. Meer ingetogen. Het geluid van de zomer wordt vervangen
door het geluid van een zaag van de tuinlieden. Er wordt hier en daar al wat gesnoeid. Geleidelijk aan daalt er een ander
soort rust over het park. De laatste hand wordt gelegd aan de tuin. Hier en daar hoor je het knippen van het opruimen van
de oude uitgebloeide planten. Een kruiwagen wordt knerpend over het pad voortgeduwd om geleegd te worden. En dan is
het zo kil, dat vrijwel iedereen zich teruggetrokken heeft in eigen huis en woning.
Het duurt niet meer lang en de winter doet zijn intrede en daarmee de stilte. Rust, het ruisen van de wind door de kale takken, soms het kletteren van een flinke bui op het dak en als we geluk hebben een onhoorbare laag sneeuw. De vogels laten
zich opnieuw horen, die dappere overwinteraars. Nu soms vechtend om de voedertafel. Wie is het eerst en wie is het brutaalst?
Hoor ik het nu goed? Is dat het geluid van een knagend muisje? Trippelt het nu echt op de zolder of verbeeld ik mij het
maar? Ik hoop het laatste.
Toch bijzonder om het hele jaar door geluiden te horen uit een tuin en zomercomplex. Ook met onze oren kunnen we genieten van het buitenleven. Het visuele aspect dat kennen we meestal wel, ook ons reukorgaan komt volledig tot haar
recht. Maar probeer in het nieuwe seizoen nu ook eens wat meer te luisteren, het is een verrijking voor de zintuigen.
Thea Boven
4
Laat de vlinders maar in de kou staan
Er zijn van oudsher vier dagvlinders die als vlinder
hier de winter doorbrengen. Ze zoeken daarvoor een
rustig plekje en gaan in winterslaap. Dat wil zeggen
dat ze vocht uit hun lichaam halen, hun spijsvertering op een heel laag niveau zetten en een soort van
antivries aanmaken, vergelijkbaar met dat wat wij in
onze auto’s gebruiken. Deze vlinders kunnen zo uitstekend tegen de kou en 15 of 20 graden vorst kunnen ze prima hebben. Citroenvlinder en gehakkelde
aurelia zoeken voor de winter beschutte plekjes in
groenblijvende struiken zoals klimop of conifeer en
kruipen daarin weg. De andere twee, dagpauwoog en
kleine vos, zoeken daarvoor ook wel holle bomen,
schuurtjes en garages en deze komen ook gewoon bij
ons in huis. In september en oktober kun je ze al vinden op donkere koele plekjes zoals op zolder. Die
plekken waren inderdaad lekker koel, maar dat verKleine Vosje
andert als het buiten kouder wordt, want dan gaat bij
ons de verwarming aan en die eerst zo lekker koele
plekken worden warm. Dat betekent dat de vlinders uit hun winterslaap komen. Ze breken de antivries af,
nemen weer vocht op en brengen hun spijsvertering weer in orde. Dat kost enorm veel energie en ze kunnen
daar op zolder niet bijtanken, dus voor veel vlinders is dat funest. Deze vlinders moeten koud worden weggezet. Je kunt ze in een onverwarmde ruimte zetten, bijvoorbeeld in een kistje met een doek erover zodat het
donker en koel is. Ook kun je ze in de schuur of garage kwijt, als die niet worden verwarmd tenminste en als
er niet al te veel spinnenwebben hangen.
Ook het roesje, een nachtvlinder, overwintert wel binnenshuis. Ook de vlinderkastjes met van die verticale
spleten, die veel worden verkocht bij tuincentra, zijn
een goede plek om deze vlinders in weg te zetten.
Als deze kast met de voorzijde naar het oosten of
noorden hangt is dat een uitstekende en veilige plek
voor de vlinders. Het verplaatsen van de vlinders
moet voorzichtig gebeuren, want u heeft allemaal
wel eens gewoon een vlinder vastgepakt en daarmee
al de schubben op uw vingers gekregen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. De beste manier is om de
vlinders op te pakken tussen wijs- en middelvinger.
U houdt de vingers in het V-teken en pakt de vleugels ertussen. Kracht zetten kan zo niet, maar u
heeft hem wel stevig vast. Vervolgens zet u in de
schuur of in het kastje de vlinder met de poten tegen
de wand en hij zal zich daar vasthouden en zo mogelijk prima de winter doorkomen.
Tekst en foto’s: Kars Veling, De Vlinderstichting
5
Roesje, nachtvlinder
Cursus natuurrijk tuinieren voorjaar 2017
Het lijkt zo ver weg, maar toch. Nogmaals dit aanbod. Komend voorjaar
gaat ecologisch hovenier Rixt Langeveld bij ons een cursus Natuurrijk
Tuinieren geven. (Rixt heeft de bouw van onze stapelmuur begeleid, ze is
te zien op Youtube in het programma “Tegels eruit, tuin erin” van OogTV
en ze geeft rondleidingen in de stadstuin van Kempkensberg.)
Ze wil ons graag leren hoe je veel natuur in je tuin krijgt; vogels, vlinders
en andere insecten, zoogdieren. Welke planten zijn daarvoor belangrijk,
in combinatie met bodem en grondsoort. Verder leer je hoe je een vijvertje maakt, een takkenril, een groene afscheiding. En, ook belangrijk, hoe
onderhoud je je natuurrijke tuin?
De cursus beslaat 4 avonden, van half 8 tot half 10, op woensdag 8 en 22
maart (alleen theorie) en op woensdag 12 en 19 april (combinatie van theorie en praktijk). Het praktijkgedeelte
gaat plaatsvinden in de Siertuin, die daarmee een soort voorbeeldtuin zou kunnen worden.
De cursus is vooral bedoeld voor nieuwe leden, maar iedereen die zich wat wil bijspijkeren is welkom!
Om het voor iedereen betaalbaar te houden draagt het bestuur wat bij, zodat de prijs € 50,00 wordt, een koopje!
Er kunnen maximaal 15 mensen meedoen, dus geef je snel op door € 50,00 te betalen aan NL25 INGB 0007 1756
30 van ATV Piccardthof onder vermelding van “cursus natuurrijk tuinieren 2017” (bij te weinig belangstelling
krijg je je geld uiteraard terug).
Hoornaars!
Afgelopen zomer hebben we op ons terrein twee nesten gevonden van Hoornaars. Eentje aan een huisje en eentje
nota bene in het insectenhotel bij de Vlindertuin!
Een Hoornaar is een reusachtige wesp, wel twee keer zo groot als
de gewone wesp. Hij is zwart, rood en geel getekend en maakt een
laag brommend geluid. Het is een sociale wesp, wat betekent dat
de bevruchte koningin overwintert en in het voorjaar begint met
een nieuw volk. Daarvoor maakt ze een papieren nest, gemaakt
van fijngekauwd hout. Daarin legt ze eitjes, waaruit de eerste werksters komen. Die nemen de bouw van het nest over en voeden de
larven met fijngekauwde insecten (rupsen, libellen, spinnen, wespen, bijen), zodat de koningin dan alleen nog maar eitjes hoeft te
leggen. Een volgroeid nest kan wel 50 x 60 cm. meten, waar tot
4000 exemplaren in kunnen zitten. Aan het eind van de zomer
worden mannetjes en nieuwe koninginnen geboren. Na de eerste
nachtvorsten blijven alleen de bevruchte koninginnen over, die
overwinteren en het volgende jaar overnieuw beginnen.
Koningin en werksters eten geen dierlijk voedsel meer, maar leven van de zoetige vloeistof die de larven uitbraken! Vandaar, dat je nooit last hebt van Hoornaars in je ranja of bier en ze dus voor ons niet lastig zijn. Rond hun
nest zijn ze lang niet zo agressief als gewone wespen, maar natuurlijk moet je niet in de aanvliegroute gaan staan.
Een paar meter afstand houden kan geen kwaad, dan kan je ze zonder gevaar bekijken. En mocht je ze zó geplaagd hebben dat je toch gestoken wordt: een Hoornaar-steek is wel veel pijnlijker dan een wespe-steek, maar
niet gevaarlijker. Allergische mensen moeten natuurlijk heel voorzichtig zijn.
Hoornaars kwamen vroeger veel voor, maar zijn in de 60-er jaren bijna uitgeroeid door de DDT. Gelukkig nemen
ze nu weer toe, want het zijn prima insecten verdelgers. Met een Hoornaarnest in de buurt heb je gegarandeerd
minder last van wespen!
6
Òp-rotten!!
Lang voordat de diepvriezer en de conserveermiddelen industrie werd geschapen werd voedsel bewaarbaar gemaakt dmv fermenteren. Fermenteren
is een soort van rottingsproces onder invloed van
microben. Wel “bah” zul je nu denken, echter ik
kan je één ding vertellen, we eten de hele dag door
allerlei “gefermenteerds”. Denk maar eens aan:
brood, boter, koffie, zwarte thee, yoghurt, karnemelk, kaas, wijntje, biertje, azijn, gravadlax, tofu,
sojasaus, mosterd, brie, vanille, gedroogde paddestoelen, worst etc …. ze zijn alle
ahw “voorverteerd”. Mocht je toevallig zuurkool
op je menu hebben staan dan moet ik je uit de
droom helpen. De supermarkt-zuurkool is witte
kool gekookt in azijn en een boel zout…. vandaar
dat de oude echte zuurkoolsmaak totaal verloren is
gegaan. Laten we deze gauw in de hoek der voorgoed vergeten groenten plaatsen. Een leuk weetje
vond ik nog: dat sommige soorten koffiebonen
worden voor verteerd door ze aan de civetkat te
voeren en daarna uit de poepjes gevist. Heel speciaal dit kostbare fermentatie-aroma!
De vrolijke fermenteer-hipe is ons komen aanwaaien vanuit Japan. De (melkzuur) bacteriën
blijken goed voor je darmflora, houdbaarheid met
behoud van vitaminen en het past in de cultuur
van het weer “zelf doen”! Inmaken, jam, wildplukken, kefir, worst in een darm stoppen, brood bakken enz; en de keuken is omgetoverd tot een eetcult-LAB waar lekker wordt geëxperimenteerd. Ik
vind het zelf een Òp!-waardering van al het hedendaags voedsel. Vandaar het òp!-rotten, en dat
meen ik bijzonder positief: het omhòòg waarderen
van het gefermenteerd voedsel ietwat vrij vertaald.
In het geval van zuurkool deed men dit vroeger
simpel door zout bij witte kool te doen. Per (geschaafde) kool ongeveer twee eetlepels. Daarna ga je de kool 10
minuten mishandelen en drie weken onder water in een schone pot met deksel zetten. Door het toevoegen van
zout schakel je ongewenste mee-eters uit. Dat is handig want in de kool zitten de broodnodige microben al; ze
moeten alleen de kans krijgen zich eerst te vermeerderen. De ijverige diertjes doen hun werk terwijl jij relaxed
mest uitrijdt op de tuin voor je volgende oogst. Wel regelmatig de borrelende prut even luchten om de koolzuurgassen vrij te laten, of een waterslot-pot kopen. Men doet er een paar gele bietjes bij voor de custard-gele kleur of
een rode- voor roze zuurkool. Maar er kan van alles bij in, denk aan Japanse pruimen om een paar heuse
‘zuurpruimen’ te verkrijgen, als je die nog niet in de familie had maar ook kan je het van rode-& bloemkool, fruit,
wortel, pompoen& snijbiet maken en heel opwindend: van boerenkool! met bv karwij. Na drie weken kun je eten
maar nog lekkerder wordt het na een paar maanden. Nu nog de worst erbij googlen en klaar is Kees! En of je
worst lust!
Meer info zoeken op: “Verrot lekker” en “The art of fermentation”
Hartelijke Groenten van Ada Besselink
7
Vergroenen parkeerplaats
Wij, Trudi en Jos, hebben nog niet zo lang een
huisje op de Piccardthof. Nou ja, huisje… Wat er
stond is gesloopt en er staat inmiddels bijna een
nieuw huisje aan de Ribeslaan. Voor het afvoeren
van het oude huisje en de aanvoer van bouwmateriaal voor het nieuwe moesten we vaak gebruik
maken van onze auto en de grote parkeerplaats
aan de kant van het Martiniziekenhuis. Het viel
ons op dat deze entree van de Piccardthof niet erg
mooi is uitgevallen terwijl de lanen en tuinen van
onze vereniging nu juist wèl erg mooi zijn. De plek
leek een beetje vergeten, rommelig.
We kwamen toen op het idee om de parkeerplaats
wat mooier te maken zodat het aankomen op de
Piccardthof net zo leuk wordt als het wandelen over het terrein.
De plannen zoals wij ze bedacht hebben staan nog helemaal niet in detail vast en kunnen nog aangepast worden. onze voorstellen gaan o.a. over de volgende dingen: Het hek met de vele verschillende bordjes willen we
wat mooier en handiger maken, dit zou ook een goede plaats zijn voor de verenigingsvlag en de lieveheersbeestjesvlag. Het lijkt nu een beetje alsof je bij het ijzeren hek aan het einde van iets bent gekomen terwijl het
eigenlijk het trotse begin van onze Piccardthof zou moeten uitstralen.
Op de parkeerplaats kunnen de witte betonnen buizen vervangen worden door knotwilgen, de fietsenhokken
staan nu overal, we willen ze allemaal bij elkaar zetten achter een groene haag en er komt er eentje bij voor het
stallen van de handkarren zodat ze niet zo te lijden hebben van de weersomstandigheden. Het kan ook geen
kwaad om deze karren eens een flinke opknapbeurt te geven. Op de daken van de fietsenhokken willen we een
groen dak aanleggen. Misschien kan de milieustraat hier ook ergens een plekje krijgen net als de toekomstige
opslag van compost. De kapotte bestrating moet worden gerepareerd en overbodige paaltjes en hekjes kunnen
opgeruimd worden. De vervallen bouwkeet zal worden verplaatst, als hij ten minste nog op te knappen is.
De parkeerplaats kan wel wat een groener, wat meer natuurvriendelijk uiterlijk krijgen. We zijn tenslotte een
tuinvereniging waar planten en tuinieren
een belangrijke plek innemen, dat mag je
best bij de entree al zien.
De stand van zaken is (november 2016)
dat de plannen m.b.v. een Powerpoint
presentatie aan het bestuur zijn voorgelegd en we hebben de presentatie herhaald op de vrijwilligersdag.
Voor het uitwerken en uitvoeren van al
deze plannen hebben we natuurlijk hulp
van de leden nodig, we kunnen het niet
alleen, nadere informatie volgt. Heb je
zelf een goed idee over de parkeerplaats,
meld dat dan bij het bestuur. Dus laat je zien en horen!
Trudi Vroom & Jos Steenmeijer
8
Bootjes van de kant en vastmaken
Als elke seconde telt
Je weet het natuurlijk nooit en je
hoopt dat je het ook niet overkomt,
maar een ongeluk zit in een klein
hoekje. Een ongeluk in de tuin terwijl
je bezig bent of bij het klussen. Het
kan zo maar gebeuren. Misschien is
het een schaafwond, maar misschien
is het ook erger. Dan kan elke seconde tellen en is het verstandig te weten
wat je op ons complex moet doen. Die
informatie staat op de website op:
http://www.piccardthof.nl/wb/
pages/informatie.php.
De oever van de plas wordt steeds fraaier. Deels doordat we nieuwe steigers
hebben aangebracht en deels doordat we de bootjes een plaats hebben kunnen
geven. Het oogt net allemaal wat beter en onze buur Natuurmonumenten is er
ook blij mee. Op de onderste foto zie je de nieuwe winterstalplaats voor bootjes op het talud bij de parkeerplaats. De bovenste foto toont de huidige situatie
-de bootjes zijn na de zomer blijven liggen.
Het is dus de bedoeling dat de eigenaren op korte termijn de bootjes verplaatsen van de oever bij de plas naar het talud. Er zijn ringen voor sloten aan de
palen bevestigd.
Deze werkwijze is tussen het bestuur van Piccardthof en de eigenaar van de
plas - Natuurmonumenten al in 2015
afgesproken. Daar
moet nu gevolg aan
worden gegeven. We
gaan er vanuit dat
deze mededeling tot
actie oproept en de
eigenaren zich op
korte termijn zullen
melden, zodat er
door het bestuur niet
hoeft te worden opgetreden.
Doen we toch?
9
Stenen brugleuningen bijna
klaar
Misschien heb je het niet zo in de
gaten, maar gaande het seizoen
zijn de stenen brugleuningen gerepareerd met originele stenen en
ouderwets metselwerk. Onlangs is
de laatste steen gelegd en op wat
kleine zaken na, ligt het er weer
mooi bij. Vrijwilligers je kunt er
niet zonder. Dat blijkt weer eens.
Van de bestuurstafel
Hierbij doe ik een oproep om de watermeterstanden door te geven aan het secretariaat via mail [email protected] of in de brievenbus van de bestuurskamer te deponeren.
Tevens doe ik hierbij een oproep voor de kascommissie. U kunt zich hiervoor aanmelden bij het secretariaat.
In de zomer van 2017 vieren wij, dat Piccardthof 75 jaar bestaat. Wij willen voor dit jubileum een commissie vormen van enthousiaste vrijwilligers en een aantal bestuursleden. Er zijn al een paar leden, die zich hebben gemeld, maar er kunnen nog steeds mensen bij om ons hierin te helpen. Wilt u meedenken en helpen om er een
mooi jubileumjaar van te maken, geef dit dan door aan het secretariaat. Op 17 december om 14:00 uur zal er een
bijeenkomst zijn in het clubgebouw om een plan op te stellen voor de festiviteiten. Kom en steek de handen uit de
mouwen voor onze vereniging!
Verder kan ik u melden, dat er achter de schermen hard gewerkt wordt om een beleidsplan op te stellen voor de
komende vijf jaar. Wij moeten ervoor zorgen, dat Piccardthof meegroeit met alle vernieuwingen van deze tijd en
alle regels en wetten, die vandaag de dag worden gesteld. Ook het natuurlijk tuinieren wordt in dit plan opgenomen. Op de jaarvergadering van 14 januari zult u hier meer van horen.
Een vriendelijke groet,
Joke de Wit
Pompoenensoep
De tijd van lekker eten nadert met de feestdagen in het verschiet. Leuk om een aardig
recept met je te delen. Net even anders; pompoenensoep.
Boodschappen; de 2 pompoenen uit eigen tuin zijn al lang op. Gelukkig heeft aldi biologische pompoen, bio kokosolie, bio-uien, een pepertje, zure room en witte bonen.



was de pompoen en snijd hem in 2 helften
schep de pitten eruit met een lepel
snijd de pompoen in stukken en zet op het vuur met 5 cm water tot de schil gaar is in
ong. 20 min.
 schillen hoeft niet
 veel uien snipperen en zachtjes bakken in kokosolie
 bij de uien een eetlepel kerrie, peper en zout
 een halve ketel heet water erbij en een bouillonblokje.
de pompoen pureren met een stafmixer en ook in de braadpan doen.
kan ook; een roodpepertje meebakken - geen kerrie maar koriander of koenjit - een kleine fijn gesneden prei of
lente-ui een minuutje meekoken - een pot witte bonen wassen en mee verwarmen.
Feestelijk; een scherp zure room erop in de kom en dan versieren met wat groen zoals peterselie.
Deze soep is de volgende dag of na een tijd in de vriezer ook heel lekker . Eet smakelijk!!
‘Wij
10
wensen iedereen fijne kerst en een voorspoedig en
natuurlijk gezond 2017!!’