Transcript Ομιλία Προέδρου (ΠΕΔ/ΚΜ) - Δήμος Αμπελοκήπων – Μενεμένης

Ομιλία Προέδρου Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔ/ΚΜ)
Λάζαρου Κυρίζογλου
Δημάρχου Αμπελοκήπων – Μενεμένης
στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ (Θεσ/νικη 1 – 3/12/2016)
Η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και τα Μέλη της, οι 38 Δήμοι
της Κεντρικής Μακεδονίας, σας καλωσορίζουμε στην Θεσσαλονίκη, στην Μακεδονία, την
γενέθλια γη εμβληματικών μορφών, που άφησαν ανεξίτηλα το αποτύπωμά τους στην ιστορία
της Οικουμένης, καθόρισαν την εξέλιξη των κοινωνιών και διεύρυναν τους γεωγραφικούς και
τους πνευματικούς ορίζοντες της ανθρωπότητας.
Στην γη, που ανέδειξε τον μέγιστο φιλόσοφο και πανεπιστήμονα τον Αριστοτέλη, από
την γέννηση του οποίου συμπληρώνονται φέτος 2.400 χρόνια. Το 2016 έχει ανακηρυχθεί από
την UNESCO ως έτος Αριστοτέλη. Τη γη που ανέδειξε τον μέγιστο των Ελλήνων τον
Αλέξανδρο, τον οποίο με δέος, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη μνημονεύουν μέχρι σήμερα οι
λαοί. Για μία ακόμη φορά θα το πω. Εύχομαι επί τέλους, την ώρα που οι ανιστόρητοι
Σκοπιανοί γείτονές μας στήνουν ανδριάντες του Αλέξανδρου και οικειοποιούνται σύμβολα και
ιστορία που δεν τους ανήκουν, να στηθεί επί τέλους στην Αθήνα, στο χώρο που επέλεξε ο
δήμος Αθηναίων, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να εκλείψει και τυπικά το
αντιμακεδονικό μένος του Αθηναίου Ρήτορα και πολιτικού Δημοσθένη, ύστερα από 2400
χρόνια.
Σας καλωσορίζουμε στην Γη της Μακεδονίας που βοά από τα σπλάχνα της ότι είναι
Ελλάδα και που αποκαλύπτει, στις μέρες μας, τους συγκλονιστικούς θησαυρούς της και τα
αειθαλή πανανθρώπινα, ιστορικά και εθνικά μηνύματά της: στην Πέλλα, στον Δίον, στην
Μίεζα, στην Βεργίνα-Αιγές, και τώρα στην Αμφίπολη, όπου το οικουμενικής ακτινοβολίας και
εμβέλειας μνημείο του τύμβου Καστά αναμένει καρτερικά να προσελκύσει και πάλι το
ενδιαφέρον της Ελληνικής Πολιτείας. Καλούμε τη νέα Υπουργό Πολιτισμού, τον ίδιο τον
Πρωθυπουργό διά του παραρτήματος του Πρωθυπουργικού γραφείου που ίδρυσε στη
Θεσ/νικη να χρηματοδοτήσουν την ολοκλήρωση της ανασκαφής.
1
Έργο, αλλά και επιτακτικό ιστορικό και εθνικό καθήκον της Πολιτείας είναι η στήριξη
της αρχαιολογικής ανασκαφής στην Αμφίπολη, η πλήρης αποκάλυψη του μοναδικού μνημείου
της και η απόδοσή του στην ελληνική κοινωνία και σε όλη την ανθρωπότητα. Εκφράζουμε την
απόλυτη αντίθεση μας και την διαμαρτυρία μας για την μη πρόσκλησή μας στην υπό τον
πρωθυπουργό πρόσφατη σύσκεψη φορέων της Θεσσαλονίκης.
Κύριε Υπουργέ
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Ο Αριστοτέλης, του οποίου το παγκόσμιο έτος διανύουμε, αναλύει τα χαρακτηριστικά
των κοινωνικών συσσωματώσεων, ανατέμνει τις πολιτικές οντότητες και καταστρώνει, πρώτος
αυτός, παραδίδοντάς την στους μεταγενέστερους, την τυπολογία των πολιτευμάτων και της
αέναης μετεξέλιξής τους, από τις ομαλές εκφάνσεις τους μέχρι τις παρεκβάσεις τους, για να
διαπιστώσει πως σύμφυτο με την ελευθερία και την ισονομία πολίτευμα είναι η δημοκρατία:
να εκλέγονται, δηλαδή, όλοι οι άρχοντες απ’ όλους τους πολίτες, να γίνονται όλοι
άρχοντες καθενός πολίτη και κάθε πολίτης άρχοντας όλων των πολιτών μαζί.
Στα νεότερα χρόνια, κατά τα οποία η ιλιγγιώδης αύξηση του πληθυσμού, αλλά και
πολλοί άλλοι παράγοντες, οδήγησαν σε μορφές αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η
δημοκρατία εκείνη, την οποία ο Αριστοτέλης αναγνώρισε, μελέτησε και τυποποίησε, στο
επίπεδο της αρχαιοελληνικής πόλης-κράτους, φαίνεται πως υποστασιοποιείται πλέον στο
επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Γι αυτό, άλλωστε, ήδη από την εποχή των απαρχών του σύγχρονου ελληνικού
κράτους προσφυώς έχει διατυπωθεί η επισήμανση: «Δημοκρατία άνευ Αυτοδιοικήσεως ολίγον
διαφέρει παιδικού παιγνίου».
Κι αυτό εξηγεί γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση ανέκαθεν προσαγορεύεται ως το «κύτταρο
της Δημοκρατίας».
Όμως σε ποια κατάσταση έχει περιέλθει σήμερα αυτό το «κύτταρο»;
Σχεδόν μια επταετία πέρασε από την διθυραμβική καθιέρωση της «Νέας
Αρχιτεκτονικής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης», που αποκλήθηκε «Καλλικράτης» και με άτεγκτη
ανελαστικότητα εισήχθη με τον νόμο 3852/2010.
Ο ιδρυτικός νόμος του «Καλλικράτη» έγινε αγνώριστος από τις αλλεπάλληλες
τροποποιήσεις, διορθώσεις, αντικαταστάσεις και συμπληρώσεις των διατάξεών του, ενώ
δεκάδες διατάγματα και αποφάσεις που θα ενεργοποιούσαν, υποτίθεται, άλλες πτυχές του δεν
2
εκδόθηκαν ποτέ. Αλήθεια γιατί καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν εκδίδει το σχετικό Π.Δ.
ώστε να δύνανται οι δήμοι να διεξάγουν δημοτικά δημοψηφίσματα για μείζονα ζητήματα
τοπικής σημασίας; Ανέφερα μία μόνο περίπτωση.
Τα ποικιλώνυμα χρηματοδοτικά προγράμματα, με τα ευφάνταστα αρκτικόλεξα
(ΕΛΑΔΑ) που θα υποστήριζαν την υλοποίηση της «Νέας Αρχιτεκτονικής», έμειναν
ανεφάρμοστα. Δεν υπήρξε η οικονομική ευλογία και στήριξη του εγχειρήματος με πόρους,
προσωπικό και μέσα. Με αποτέλεσμα, παρά τις ομολογουμένως θετικές πλευρές του, να μην
αποδώσει τα αναμενόμενα.
Παράλληλα, η ενδημούσα κρίση καταρράκωσε τα δημοτικά έσοδα, η τρομακτική
μείωση των οποίων συνεχίζεται και για το επόμενο έτος, όπως προβλέπει το σχέδιο του
κρατικού προϋπολογισμού του 2017. Η σημερινή κυβέρνηση είναι ασυνεπής μετεκλογικά σε
σχέση με τις προεκλογικές της διακηρύξεις και υποσχέσεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ωστόσο παρά τις θεσμικές ανακολουθίες, την οικονομική εξαθλίωση, τους διοικητικούς
διαγκωνισμούς, τους νομοθετικούς αιφνιδιασμούς, τις ασύλληπτες κρατικές προχειρότητες, οι
Δήμοι, στο σύνολό τους, έχουν αντέξει στην κρίση κι έχουν αναδειχθεί ως ο πιο σταθερός και
αξιόπιστος παράγοντας, που με τις κοινωνικοπρονοιακές δομές, τις υπηρεσίες και κυρίως με
την αυτοθυσία των αιρετών και υπηρεσιακών στελεχών τους, διατηρούν, ενισχύουν και
αναπτύσσουν περαιτέρω την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, τόσο στο επίπεδο των
ευπαθών κοινωνικών ομάδων, όσο και στο επίπεδο των προσφυγικών πληθυσμών, που
ιδιαίτερα στην Κεντρική Μακεδονία συνιστούν μια εξαιρετικά δυσανάλογη για τα μεγέθη και
τις δυνατότητές της «ευθύνη». Ο αρμόδιος Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής και η
Κυβέρνηση είναι ασυνεπείς σε σχέση με τις υποσχέσεις τις οποίες έδωσαν για
μετεγκατάσταση τριών (3) τουλάχιστον κέντρων φιλοξενίας και για βελτίωση των
απαράδεκτων συνθηκών υγιεινής στα κέντρα φιλοξενίας. Είναι θετική η μείωση του αριθμού
των προσφύγων στην Κεντρική Μακεδονία.
Τα τελευταία δύο χρόνια η Τοπική Αυτοδιοίκηση δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα και
υφίσταται αιφνιδιασμούς, που δεν είναι (μόνον) απόρροια μιας ευρύτερης πολυεπίπεδης
κρίσης, αλλά φαίνεται ότι συνιστούν στοχευμένες σε βάρος της κινήσεις και συμπεριφορές.
Τα χρόνια της παρατεταμένης κρίσης οι Δήμοι έχουν υποστεί τις πλέον εκτεταμένες περικοπές
πόρων και την πλέον δραματική μείωση εσόδων από κάθε άλλη περιοχή, κλάδο ή φορέα του
δημόσιου τομέα.
Με την επιβολή των capital controls επιχειρήθηκε να επιβληθεί η υποχρεωτική
μεταφορά των δημοτικών διαθεσίμων στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η σχετική παραγγελία 3
διαταγή του τότε Υπουργού Εσωτερικών και νυν Προέδρου της Βουλής, για την «αμελλητί»
ανταπόκριση των Δήμων δεν έχει ακόμη ανακληθεί και εξακολουθεί να αποτελεί ένα θεσμικό
«σπίλο» που πρέπει να αφαιρεθεί (άλλωστε για άλλες περιπτώσεις «δημοτικής ανυπακοής»,
όπως π.χ. για την μη χορήγηση στοιχείων, ψηφίστηκε ήδη σαρωτική παραγραφή).
Η αιφνιδιαστική αφαίρεση του φόρου ζύθου, που αποτελούσε σταθερό έσοδο των
Δήμων, κατοχυρωμένο με το Β.Δ. του 1958,
η επίσης αιφνιδιαστική και παντελώς αναιτιολόγητη αφαίρεση των ανταποδοτικών
τελών καθαριότητας στις περιπτώσεις των συμβάσεων παραχώρησης,
η αφαίρεση των δικαιωμάτων βοσκής η οποία στερεί, ιδίως τους περιφερειακούς
Δήμους, από ένα σημαντικό πόρο και ταυτόχρονα ανατρέπει μια παγιωμένη, ήδη από το
1832, κατάσταση,
η μη απόδοση στους δικαιούχους Δήμους του ποσοστού 10% επί της ειδικής
εισφοράς του «Λογαριασμού Χρηματοδότησης Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών» των
ετών 2014, 2015 και 2016 συνιστούν απαράδεκτες παρεμβάσεις μείωσης των πόρων των
δήμων.
Με τον πρόσφατο νόμο 4412/2016 υιοθετείται και εγκαθιδρύεται ένα, εν πολλοίς ορθό,
νέο σύστημα σύναψης δημοσίων συμβάσεων, όμως χωρίς να προβλέπεται το απολύτως
απαραίτητο μεταβατικό διάστημα και χωρίς να παρέχεται ο αναγκαίος χρόνος προετοιμασίας
για την ομαλή εφαρμογή του από τους δημόσιους και δημοτικούς φορείς. Το αποτέλεσμα:
πλήρης παράλυση των σχετικών διαδικασιών!
Δεν είναι δυνατόν να επιχειρείται εισαγωγή νέων ρυθμίσεων για τις άδειες των
καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και την χρήση μουσικών οργάνων, χωρίς την
συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η μη απόδοση, μέχρι τώρα, της τελευταίας ετήσιας δόσης των 214 εκατ. ευρώ, από τα
μέχρι 31-12-2008 παρακρατηθέντα έσοδα των ΟΤΑ, προκαλεί ασφυξία στους δημοτικούς
προϋπολογισμούς.
Η αποστέρηση αυτού του εσόδου (των ετήσιων δόσεων των παρακρατηθέντων) από
τους δημοτικούς προϋπολογισμούς των ετών 2017 κ.ε., σημαίνει πως τα ήδη πενιχρά έσοδα
της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα υποστούν περαιτέρω μείωση: γι αυτό είναι αδήριτη η ανάγκη
αναζήτησης και ανάκτησης των πόρων, που προέρχονται από την νέα γενιά, των μετά από το
2009 μέχρι σήμερα παρακρατηθέντων δημοτικών εσόδων.
4
Η ραγδαία μείωση των υπέρ των Δήμων διατιθέμενων πόρων από το Πράσινο Ταμείο
(από το 10% στο 2%) ισοδυναμεί ουσιαστικά με αχρήστευση αυτής της πηγής, καθώς μέχρι
τώρα δεν έχει διατεθεί ούτε καν αυτό το 2%!
Οι ευκαίρως-ακαίρως επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις δεν εμπνέουν καμία
αισιοδοξία, ιδίως όταν δεν υποστηρίζονται από ανάλογο «ιστορικό αξιοπιστίας». Ακούστε
μόνο δύο περιπτώσεις:
(α) Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου συγκέντρωναν, ως μέθοδος νομοθεσίας,
τους λίθους του αναθέματος από την σημερινή κυβερνητική πτέρυγα, όταν αυτή φοιτούσε στα
έδρανα της αντιπολίτευσης. Μόλις όμως ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας ανακάλυψε στις
Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου τέτοια «προτερήματα», που κατέγραψε ρεκόρ: μέσα σε
διάστημα μόλις 6,5 μηνών, από τον Μάρτιο μέχρι Οκτώβριο του 2015, προέβη στην έκδοση 15
ΠΝΠ (1 ΠΝΠ κάθε 13 ημερολογιακές ημέρες ή 1 ΠΝΠ κάθε 9 εργάσιμες ημέρες).
(β) Το μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα των 10 Υπουργείων, που
ευαγγελίζονταν, πριν τον πρόσφατο ανασχηματισμό είχε διαμορφωθεί σε μια πολυπρόσωπη
σύνθεση, με 16 Υπουργούς, 16 Αναπληρωτές Υπουργούς, 12 Υφυπουργούς και 71
(εβδομήντα ένα!) Γενικούς και Ειδικούς Γραμματείς, ενώ ο αρχικός «αυστηρός περιορισμός»
των θέσεων μετακλητών υπαλλήλων και συνεργατών, χαλαρώνει σταδιακά και
«ανεπαισθήτως». Ήδη μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό το κυβερνητικό σχήμα έχει
εκτιναχθεί αριθμητικά σε 21 Υπουργούς, 12 Αναπληρωτές Υπουργούς, 14 Υφυπουργούς και 1
Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης συνολικά 48.
Η Κυβέρνηση λοιπόν να κοιτάξει πρώτα – πρώτα στην αυλή της. Να περικόψει τις
δικές της δαπάνες οι οποίες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και μετά να πετσοκόβει
τους πόρους των δήμων και τις αντιμισθίες αντιδημάρχων και τα έξοδα παραστάσεων
δημοτικών συμβούλων σε συνεδριάσεις δημοτικών συμβουλίων που δεν επιβαρύνουν τον
κρατικό προϋπολογισμό αλλά αφορούν δικούς μας πόρους.
Πέραν απ’ αυτά, υπάρχει και εκδηλώνεται, ολοένα και πιο έντονη μια αρνητική, αν όχι
εχθρική, διάθεση πολλών κρατικών υπηρεσιών και παραγόντων έναντι της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, και ιδιαίτερα έναντι της Πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Αυτό φαίνεται ανάγλυφα στους πυκνούς νομοθετικούς αιφνιδιασμούς, με τους
οποίους συχνότατα η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται προ τετελεσμένων γεγονότων, κατά
παράβαση μάλιστα θεμελιώδους αρχής, όχι μόνον της πολιτικής δεοντολογίας, αλλά και του
δικαίου, - αρχής, που ισχύει από τα πανάρχαια χρόνια και αποκρυσταλλώνεται στον
5
ιουστινιάνειο Πανδέκτη: Quod omnes tangit, ab omnibus comprebetur / ό,τι αφορά όλους
πρέπει και να εγκρίνεται από όλους [Digesta, 5, 59, 5, 2.].
Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες, για νομοθετικές πρωτοβουλίες
διαφόρων Υπουργείων που αφορούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει προηγηθεί ενημέρωση και
ουσιαστικός διάλογος με τα συλλογικά αυτοδιοικητικά όργανα.
Κι ακόμη σπανιότερες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες θα εισακουστούν οι προτάσεις
της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Το επί μήνες κυοφορούμενο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών περί της
Αυτοτελούς Υπηρεσίας Εποπτείας, με το οποίο επιχειρείται η ρύθμιση πλήθους ειδικότερων
εκκρεμοτήτων, και το οποίο, παρά το ότι πέρασε και από το στάδιο της δημόσιας
διαβούλευσης, εξακολουθεί να λιμνάζει, συνιστά μια από τις σπάνιες αυτές περιπτώσεις ως
προς την διεξαγωγή του διαλόγου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υποτάσσεται όμως κι αυτό
στον κανόνα ως προς την μη αποδοχή και μη υιοθέτηση καμίας από τις πολλές, σωστές και
κυρίως ανέξοδες προτάσεις που διατύπωσαν οι Δήμοι, οι ΠΕΔ και η ΚΕΔΕ.
Κι αν θεωρεί κανείς πως ορισμένοι απ’ αυτούς τους κρατικούς αιφνιδιασμούς και τις
περικοπές αποτελούν μικρά κι ασήμαντα περιστατικά, μπροστά στις μεγάλες αδικίες και τους
σοβαρούς περιορισμούς που έχει υποστεί και υφίσταται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ας θυμηθεί
αυτό που τόσο εύστοχα επισημαίνει ο Λυσίας στον λόγο του Κατά Διογένους: οὕτως, ὦ
ἄνδρες, ἐν ταῖς μεγάλαις ζημίαις οὐχ ἧττον τὰ μικρὰ λυπεῖ τοὺς ἀδικουμένους· λίαν γὰρ
φανερὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἀδικούντων ἐπιδείκνυσιν / έτσι, κύριοι, στις μεγάλες συμφορές,
κάποτε-κάποτε οι μικρές στενοχωρούν αυτούς που αδικούνται. Γιατί καθιστούν πάρα πολύ
φανερή την κακοήθεια των αδικούντων και εν προκειμένω την κακοήθεια των κυβερνώντων.
Στις περικοπές των πόρων, στην προϊούσα αποψίλωση των υπηρεσιών, στην
σποραδική αλλά μεθοδική απίσχνανση των θεσμικών εγγυήσεων άσκησης του αιρετού
αξιώματος και τη συνακόλουθη αποθάρρυνση της συμμετοχής {της συμμετοχής, που αποτελεί
το οξυγόνο της δημοκρατίας], - σε όλ’ αυτά και σε πολλά άλλα παρόμοια, η Τοπική
Αυτοδιοίκηση, αντλώντας διδάγματα από την ιστορία και τις παραδόσεις της, αντιπαραθέτει,
με σοβαρότητα και συνέπεια, προτάσεις τεκμηριωμένες και υλοποιήσιμες.
Προτάσεις για την Μεταρρύθμιση, που οφείλει να τις εισακούσει η Κρατική Διοίκηση,
γιατί πηγάζουν από την εμπειρία των μετώπων της καθημερινότητας, θεμελιώνονται στην
άριστη γνώση των πραγματικών αναγκών των τοπικών κοινωνιών, εμφορούνται από
ακλόνητη αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του.
6
Παράλληλα με την επεξεργασία και την κατάθεση αυτών των προτάσεων, η Τοπική
Αυτοδιοίκηση συνεχίζει, με αμείωτη ένταση, τις προσπάθειές της για την προσφορά
υπηρεσιών στους πολίτες, τους οποίους ουδόλως αγγίζουν οι θεωρητικές αναζητήσεις, οι
εκλογολογικές αναλύσεις και οι νεφελώδεις σχεδιασμοί πολυμελών επιτροπών και
υποεπιτροπών.
Οι δημότες και οι κάτοικοί μας, αλλά και οι φιλοξενούμενοι προσφυγικοί πληθυσμοί,
έχουν συγκεκριμένες ανάγκες και προβλήματα στα οποία λύση μπορεί να δώσει, κατά
κανόνα, μόνον ο οικείος Δήμος.
Αυτό αποτελεί μια ιστορική και διαχρονική αλήθεια. Την διαφορά μεταξύ κεντρικής
δηλ. κρατικής αρωγής και δημοτικής αυτοθυσιαστικής προσφοράς, καταδεικνύει ένα
παράδειγμα, αντλημένο από μια οδυνηρή περίοδο της τοπικής ιστορίας:
τον προσεχή
Αύγουστο συμπληρώνονται 100 χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά του 1917, που
καταβρόχθισε μεγάλο τμήμα του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Η συνεισφορά του κράτους για
την ανακούφιση των θυμάτων της πυρκαγιάς αποτυπώνεται στον νόμο 1053/1917 (ΦΕΚ Α΄
259/13-11-1917) «περί αναγραφής εν τω προϋπολογισμώ … πιστώσεως ενός εκατομμυρίου
και τριακοσίων χιλιάδων δραχμών», ενώ ο οικείος Δήμος Θεσσαλονίκης, για τον ίδιο σκοπό,
συνήψε δάνειο με την Εθνική Τράπεζα, ύψους 4.000.000 δραχμών, με ενέχυρο τα τότε τακτικά
του έσοδα (ΦΕΚ Α΄ 228/17-10-1917 και Α΄ 33/10-2-1018).
Με τέτοιες ιστορικές καταβολές προσφοράς και αυτοθυσίας, διατυπώνουμε τις
προτάσεις μας για την Μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως αυτές αποφασίσθηκαν
στο παρελθόν αλλά και επανακαθορίσθηκαν στο έκτακτο θεματικό συνέδριό μας στο Βόλο
στις 17 και 18 Οκτωβρίου 2016.
Αναμένουμε την κρατική ανταπόκριση, για ένα ισότιμο και ειλικρινή διάλογο, για μια
καλόπιστη και καρποφόρα συνεργασία, την οποία πάντοτε επιζητεί και στην οποία πάντοτε
προσέρχεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση, - ώστε να κωδικοποιηθεί και θεσπιστεί, επιτέλους, ένα
ενιαίο σύγχρονο, σταθερό, λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο, που θα διαδεχθεί τα αενάως
μεταβαλλόμενα και διαρκώς τροποποιούμενα εμβαλωματικά και πρόχειρα νομοθετήματα, τα
οποία μέχρι τώρα ταλανίζουν όλες τις υπηρεσίες και τους πολίτες, επιτείνουν την ρευστότητα
και την αβεβαιότητα, και, όπως τονίζει ο Αριστοτέλης, συντελούν καθοριστικά στην
εξασθένιση της ισχύος του νόμου, άρα στην απαξίωση των θεσμών. Φυσικά δεν μπαίνουμε
στην συζήτηση για το εκλογικό σύστημα, δεν συζητάμε την αλλαγή του, πριν ολοκληρωθεί
προηγουμένως ο διάλογος για τη Μεταρρύθμιση και φυσικά αν εν συνεχεία η κυβέρνηση δεν
καταθέσει συγκεκριμένη πρότασή της προς συζήτηση. Φυσικά δεν είμαστε διατεθειμένοι να
7
συναινέσουμε σε συστήματα που θα οδηγήσουν στην ακυβερνησία και διάλυση των δήμων.
Το εκλογικό σύστημα δεν λύνει τα θεσμικά και οικονομικά αδιέξοδα της αυτοδιοίκησης, που
είναι και τα ζητούμενα και για τα οποία μέχρι σήμερα αποφεύγει να τοποθετηθεί η κυβέρνηση.
Καταθέτουμε την πρότασή μας και, μαζί με τους δημότες μας, επαναλαμβάνουμε το
πηγαίο αίτημα του Μακρυγιάννη: «θέλομεν νόμους κατά τους αγώνας και τας θυσίες μας!».
Ως αυτοδιοίκηση ζητάμε το δίκαιό μας, που είναι το δίκαιο των πολιτών των τοπικών
κοινωνιών.
Σας ευχαριστώ.
8