Transcript BUREN VAN DE MARKTEN > P6 (STRAAT)MUZIKANTE CARLA

P 3A 9110
afgiftekantoor Brussel X
Oude Graanmarkt 5
1000 Brussel
PB- PP B- 06386
BELGIE(N) - BELGIQUE
MAANDBLAD > JAARGANG 40 > NUMMER 9>
NOVEMBER 2016 (behalve in juli en augustus)
BUREN VAN DE MARKTEN > P6
(STRAAT)MUZIKANTE CARLA PUSCEDDU AKA CARLA PIN
BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL > P8
VERBORGEN PARELTJES
DROOGSTOPPEL > P9
TRUMP? KLEIN BIER IN VERGELIJKING MET DEGRELLE
© ARNOUT WILLEMS
NOVEMBER
IN DE MARKTEN
TENTOONSTELLING
DE-GENERATIES
© ARNOUT WILLEMS
Hartje Brussel, de Grote Markt, het Centraal Station, de voetgangerszone en ook
de Oude Graanmarkt zijn een multiculturele smeltkroes. Het ideale decor voor
straatmuzikanten. Ze brengen entertainment, voor een aalmoes, om een CD te
promoten of voor de ambiance van het publiek.
Wij spraken met Carla Pin, een Italiaanse muzikante die tijdens de zomer regelmatig
op de terrassen van de Oude Graanmarkt te horen was.
Niet alleen met muziek maar ook met klank bereik je mensen op een heel
directe manier. Q-O2 is een werkplaats voor klank en experimentele muziek. Zij
onderzochten met ‘Tuned City Brussels’ hoe Brussel klinkt.
Ook uit De Markten komt elke dag muziek! De Afrikaanse klanken van de workshop
Afrikaanse Dans, de gezangen van de vele koren in dit huis, de opzwepende muziek
van de sportcursussen, het vrolijk getoeter van Café Marché… .
2
BART VANDEVIJVERE © LUCA TICHELMAN
'THE GARDEN PAINTING SESSION (SOUS L'ARBRE)', ACRYL
OP DOEK, 200 X 150 CM, 2015.
In de titel ‘De-generaties’ geeft het verbindingsteken de mogelijkheid tot twee
wegen. ‘Degeneratie’ komt van het Latijnse ‘degenerare: van de soort afwijken, verbasteren, ontaarden’. Dat past
zeer goed bij de aard van hedendaagse kunst: ze wijkt af van de gevestigde
aard, is moeilijk in soorten op te delen,
ze zoekt een andere kijk. De verbastering of het hybride is een hoofdkenmerk
van het postmoderne.
aftakelen, nl. van het schip dat in een
haven van zijn takels ontdaan wordt en
wacht op een nieuwe optuiging voor
een vervolg op de vaart, wordt echter
overschaduwd door de afgeleide betekenis: ‘achteruit gaan, verminderen in
ijver, kracht, gezondheid, schoonheid
enz.’, zegt van Dale. Toegegeven bij het
zelfstandig naamwoord staat niets vrolijks bij om naar uit te kijken. De cynicus,
stijl Diogenes die Willem Elias is, lacht
dagelijks schamper met de dood. Dat
voedt het leven. De bevrijding is zowel
een geluk als een lastige verantwoordelijkheid, maar opent wegen. Het is een
levensblije tentoonstelling, een vrijage
tussen de voor Willem Elias levenslang
onmisbare kunst en de filosofie als gereedschapskist om haar te begrijpen,
zonder overdrijven. Kunst en kijker spreken best met elkaar in stilte, de mooie
ruimte, leent er zich toe.
‘De Aftakeling’ was een eerste werktitel van deze tentoonstelling. Etymologisch betekent ‘aftakelen’: het tegenovergestelde van takelen, ‘het gereed
maken voor de vaart.’ ‘Aftuigen’ had
ook gekund, er de werktuigen bij neerleggen. In deze feitelijke betekenis van
• De tentoonstelling loopt van 11 november tot en met 11 december.
Dagelijks (behalve maandag) open van
12u tot 18u, op donderdag van 12u tot
20u.
Toegang gratis. Vernissage: donderdag
10 november om 19u.
Van twintigers tot zij die ondertussen de negentig voorbij zouden zijn, mochten ze er nog zijn, betekenen acht generaties als men een decennium als maat
neemt. Het zijn een tachtigtal kunstenaars waarmee Willem Elias momenten
heeft beleefd: gegeten, gedronken, gepromoot, geschreven, ingeleid, … Zeg
maar: ‘Compagnons de Routes’.
Er vallen een paar rode draden doorheen de tentoonstelling te weven. Er is ten
eerste de reis als metafoor voor het leven of étappes ervan. Er is ook de hand
als symbool van het gebaar waar de vriendschap mee (uit-)gedrukt wordt. En
er is de eigenschap van de kunstenaar om een ander perspectief op de werkelijkheid te tonen.
Een dergelijke verzameling door Willem Elias gekozen werken, zegt ook iets
over wie geselecteerd heeft. ‘Zeg me
van welke kunst je houdt en ik zal zeggen wie je bent’, is een niet bestaande
spreuk die desalniettemin juist is. ‘Men
kan niet niet-betekenen’ is een gedachte van de semioticus Roland Barthes.
Zowel de aanwezigen als de afwezigen
zijn betekenisgevend. De werken zijn
er voor zichzelf, hun vorm is autonoom
sprekend. Ze verwijzen ook naar hun
auteur, maar met een knipoog zeggen
ze ook iets over Willem Elias die hen in
‘De Markten’ heeft samengebracht. De
wijze waarop Sven Vanderstichelen hen
in dialoog opstelt geeft er een vierde betekenis aan. De toeschouwers vullen ze
aan met varianten op een vijfde.
GEMEENSCHAPSFORUM MET DOCUMENTAIRE
"DE KERK IN HET MIDDEN"
SALON DANSANT 67
RAYMOND
VAN HET GROENEWOUD
KRETEN & GEFLUISTER
De Markten nodigt twee keer per jaar
leden en geïnteresseerden uit voor
een Open Gemeenschapsraad, telkens
met een programma dat aansluit bij
de stad en de Brusselaars. Deze keer
kiezen we voor een documentaire:
Deze keer is het solo.
Mama, kijk, zonder handen.
Zonder andere muzikanten.
Op verzoek van velen: Raymond geheel
alleen, aan zijn piano.
De liedschrijver. De dromer.
"De Kerk in het Midden” met inleiding
door Marie Geukens.
De Kerk in het Midden geeft een teder
beeld van de soms rauwe realiteit in
onze hoofdstad.
Arlette is dakloos en Luigi begon als
filmacteur, deed wat zaken en eindigde
als koster in de Miniemenkerk, de prinsen de Merode zijn er al eeuwen actief.
• Zondag 13 november om 15u (deuren
open om 14u) Toegang 15/Paspartoe
Kansentarief 2 euro
Reservatie: www.demarkten.be
Welke rol neemt zo'n kerk nog op in een
wijk? Een actuele vraag waar verschillende kerkvaders helemaal anders over
denken, met ruzie tot gevolg.
De precieuze Bachcantates, die al 35 jaar
lang elke laatste zondag van de maand
de kerk doen vol lopen, zijn de inzet.
Een beklijvend verhaal om met open
geest naar te kijken.
(Productie: vzw Ubikwitee, regie: Marie
Geukens)
• Donderdag 17 november 2016, 20u-21u
(Witte Zolder)
Gratis inkom, iedereen welkom.
© MARIE GEUKENS
© CHARLIE DE KEERSMAECKER
Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, [email protected]
3
COMEDY
KOMT GOED!
Erhan Demirci
THEATER
DUBBELAFFICHE
"The Inner Songs" - Benjamin Abel
Meirhaeghe, SWINGS
"Houston u have a problem" - Adina
Macpherson
PROGRAMMA:
20.00u-20.30u:
The Inner Songs
Grandeur en intimiteit met elkaar verweven.
Visual en performance artist Benjamin
Abel Meirhaeghe en producer Alien
Observer werkten samen aan SWINGS,
een uiteenlopende verzameling nummers waarin de performer zijn gevoelens exposeert, gaande van louter
counter-tenor a capella tot piano electronica.
Alien Observer (Laurens Marien, vooral
bekend van Soldiers Heart) en Benjamin Abel Meirhaeghe componeerden 9
nummers in 9 uur.
4
ADINA MACPHERSON
© LUCA TICHELMAN
De performer neemt de tekst en zang
voor zijn rekening.
I’m Balancing, I Walk With White Sneakers On A BalanceBeam, Do I have to
find myself or Do i Have to Lost myself?, Ooh, Boy, i love you so much,
Where I lost Myself ?, Bye Bye Palladium, Bye Bye, So Well.
BENJAMIN ABEL MEIRHAEGHE, SWINGS
20.45-21.15
Houston u have a problem
Houston u have a problem is een solovoorstelling waarin Adina Macpherson op zoek
gaat naar de stem van haar vader.
Een dochter vervreemd van een God en
een vader vervreemd van zijn dochter
voeren na twee jaar een telefonisch gesprek. Hoe valt de blijvende afwezigheid
van haar vader en het gemis van warmte
te rijmen met zijn religiositeit, die voor
een grote breuk tussen beiden zorgt?
'Ik zei: Heer Jezus, mijn dochter is in Luik.
Wil je haar beschermen, want ik weet
niet of ze veilig is. Ik ben bang van Luik.'
Tekst en spel: Adina Macpherson. Coaching: Hannah De Meyer.
• Donderdag 24 november om 20u.
Toegang 10/8/Paspartoe Kansentarief
2 euro.
Reservatie: www.demarkten.be
Nadat hij scholen over heel Vlaanderen
stil heeft gekregen, vindt Erhan Demirci de tijd rijp om het grote publiek in te
pakken. In zijn allereerste avondvoorstelling KOMT GOED! neemt Erhan je
mee op ontdekkingstocht naar het onbekende, het onbeminde. Hij herbeleeft
zijn allesbehalve doorsnee jeugdjaren
en gidst je door het harde Limburgse
dorpsleven om aan te komen in het nog
hardere 'Life in the ghetto' van Brussel.
Als inwoner en sociaal medewerker van
Foyer vzw leerde hij de stad steeds dieper kennen. Erhan gunt je een blik achter de schermen van onze hoofdstad,
onthult de geheimen van de straat en
vertelt op hilarische wijze hoe we als
Vlaming het best kunnen overleven in
de ban van zijn grote liefde: BX. Kritisch,
scherp maar altijd positief. Komt goed!
Erhan Demirci was 2 jaar het voorprogramma van Han solo en vaste gast in
De Rotonde en Start je Dag op Radio2,
C@fé Corsari op één en Nuff Said op
Canvas - waar zijn ‘Sorry’-filmpje een
echte internethit werd.
Voorprogramma: Latif Ait
(Het bewijs dat zelfs een Limburger en
een Antwerpenaar vrienden kunnen zijn!)
• Donderdag 1 december om 20u.
Toegang: 10/8/Paspartoe Kansentarief
2 euro.
Reservatie: www.demarkten.be
© TOM BERTELS
BRUSSEL HELPT
Brussel Helpt staat dit jaar in het teken
van organisaties die het leven van mensen met een beperking in de stad aangenamer maken. Samen met Bruzz, de
Brailleliga, Indivo en Muntpunt helpen
ook de gemeenschapscentra mee aan
de actie.
In de periode van 14 november tot en
met 4 december worden er zoveel mogelijk acties georganiseerd.
De opbrengst van de consumpties voor en
na de voorstelling Komt Goed! gaan naar
Brussel Helpt.
Meer info over de goede doelen en binnenkort ook over de activiteiten voor
Brussel Helpt vind je op de site van Bruzz.
www.bruzz.be
TER PLEKKE
>OP ZOEK NAAR DE KLANK VAN DE STAD
Q-O2 ging van start als ensemble voor hedendaagse muziek, maar creëerde 10
jaar geleden een werkplaats voor experimentele muziek en klankkunst. Deze
onderzoeksruimte is gevestigd in de oude meelfabriek aan de Koolmijnenkaai,
de vroegere Minoterie Farcy Frères waar tot 1960 deegwaren en koekjes werden
gefabriceerd (‘l’Epi’). Klankkunst kan slaan op elektro-akoestische composities,
klanksculpturen, soundscapes en field recording. Om klankkunst te appreciëren heb je je oren nodig en dien je de parameter ‘tijd’ – essentieel bij muziek
– minstens gedeeltelijk te vervangen door ‘ruimte’. Zo onderzocht ‘Tuned City
Brussels’ hoe Brussel klinkt, door wandelingen (sound walks), concerten, installaties en locatiegebonden interventies. Het project werd gerealiseerd in samenwerking met kunsthogescholen, bewoners en lokale organisaties.
© Q-O2
De voormalige meelfabriek aan het kanaal, in privébezit, biedt onderdak aan
een aantal artisanale, culturele en artistieke organisaties. Q-O2 kijkt uit op
het dorpse Meelfabriekplein, vroeger
een binnenruimte van de toen veel grotere industriële site. De gevel aan dit
plein is beschermd. Julia Eckhardt is de
bezielster van Q-O2. Zij is Berlijnse en
studeerde altviool. Voor haar is Brussel
een goede plek. Berlijn is te vol en er
is weinig bewegingsvrijheid voor kunstenaars. Brussel voelt verwelkomend
aan. Er zijn veel tegenstrijdigheden,
veel talen, veel nationaliteiten. Niemand is echt van hier, iedereen zoekt
een plaats. De werkplaats van Q-O2
ontvangt buitenlandse residenten die
hier hun sounding art creëren, in de
context van de stad. Vaak wordt tegelijk ook een Brusselse kunstenaar uitgenodigd, wat voor beide partijen een
interessante ervaring kan bieden. In de
ruimtes van Q-O2 kunnen klankkunstperformances worden georganiseerd.
Sommige projecten worden opgezet
in coproductie met grotere cultuurhuizen.
Op de fiets
Vorig jaar kwam in samenwerking
met de Munt ‘Finding Song Home’
tot stand, een fietsopera voor Brussel.
Kaffe Matthews componeerde een
soundscape over de onrechtvaardigheden van het geboorterecht, op basis
van verhalen van migranten en ontmoetingen met lokale gemeenschappen. De opname werd door Cyclo op
fietsen gemonteerd, samen met een
GPS en twee luidsprekers. Met deze
audiofiets kon je langs Brusselse en
Molenbeekse straten en pleinen fietsen en op diverse locaties luisteren
naar verschillende stukjes opera die je
zelf, naargelang het gekozen parcours,
op eigen tempo samenbracht tot een
uniek klanklandschap.
Gender en stem
Julia Eckhardt onderzocht de relatie
tussen gender, stem, taal en identiteit
vanuit de vaststelling dat vrouwen nog
altijd ondervertegenwoordigd zijn in
alle domeinen van het muzikale veld.
Heeft dat te maken met klassieke factoren als seksisme, rolstereotypen en
boys-networks? Wat zijn de gevolgen
hiervan voor de uiteenlopende vormen
van geluidskunst? Bestaat er zoiets als
een vrouwelijke esthetiek? Verschillende artiesten werken rond dit thema en
zij nodigt kunstenaars uit in functie van
dat onderzoek. Veel heeft te maken met
de stem, de fysieke aanwezigheid, de
stem die je verheft en die je al dan niet
laat horen, of die je niet bezit omdat je
in de armoede leeft of in de illegaliteit.
Hoe krijg je het gezegd en hoe wordt er
geluisterd? Het onderzoek brengt je dan
ook bij de politiek, waar weinig vrouwen
een stem bezitten en soms vernederende kritiek moeten slikken als ze die luid
en duidelijk laten horen. Het ‘sois belle
et tais- toi’ is nog altijd aan de orde.
Urban sound
Muziek en klank bereiken mensen op
een heel directe manier, met een kortere bocht dan bv schilderkunst of literatuur. Ze kunnen dus manipulerend zijn,
betoogt Julia Eckhardt. Een stad heeft
een specifieke akoestiek die kan irriteren, geruststellen of bevragen. En elke
samenleving schept haar eigen klankkleuren. Zo kwam techno tot stand als
reactie op de macho personencultus
© Q-O2
van de rock. Vandaag spreekt men over
akoestische ecologie en over stedelijke
sound design, waar men de rol, de betekenis en het potentieel van geluid bij
concrete stedelijke veranderingsprocessen onderzoekt en op zoek gaat naar
stiltegebieden.
Marleen Janssens
Résumé
Q-O2 a été lancé comme un ensemble de musique contemporaine. C’est
pourquoi il y a 10 ans, il créait un laboratoire de musique contemporaine expérimentale et d'art sonore. Ce
domaine de recherche se trouve dans
l’ancien moulin à farine sur le Quai des
Charbonnages. L'art sonore concerne des compositions électro-acoustiques, des sculptures sonores, des
«soundscapes» ou encore l’enregistrement sur le terrain. Pour pourvoir
apprécier cet art, vous avez besoin
de vos oreilles et de vous focaliser
(du moins en partie) sur la notion «espace» à la place de celle du «temps»d’habitude essentiel à la musique.
5
BUREN VAN DE MARKTEN
(Straat)muzikante Carla Pusceddu aka Carla Pin
De Vijfhoek: waarom in de buurt van
het Sint-Katelijneplein op straat muziek spelen?
Carla Pusceddu: Zelf woon ik in
Sint-Gillis, maar ik ken de omgeving
heel goed omdat ik hier een tijd verbleef. De Dansaertwijk is 'The Hot
Spot'. Voor mij is het hier een rustige
buurt met de autovrije Oude Graanmarkt. Deze zomer besloot ik hier mijn
kans te wagen als straatmuzikant. De
terrasjesmensen appreciëren dat en
luisteren heel aandachtig terwijl ze
eten en drinken. Voor een artieste is
dat leuk en waardevol.
Brussel.
Ik deed hier een stage en ben blijven
plakken.
De omgeving speelt dus een grote rol?
Inderdaad, men kan niet ontkennen
dat Brussel centrum ook veel te bieden
heeft. Zowel de verschillende kunstvormen als de architectuur en het sociale leven spelen hier een veel grotere
rol dan in andere Brusselse wijken.
Waaruit bestaan die projecten dan?
Een van die projecten bestaat uit het
componeren van instrumentale muziek voor films en video. Samen met
© ARNOUT WILLEMS
Wie tijdens de lange, hete zomer regelmatig op de terrassen van de Oude
Graanmarkt een drankje nuttigde, kon Carla Pusceddu aka Carla Pin geregeld
aantreffen vlak voor het onthaal van De Markten, waar ze de terrasbezoekers
opvrolijkte met haar gitaar en stem.
Treed je altijd solo op?
Normaal wel, behalve twee keer, toen
Elisa mij begeleidde op de elektronische piano.
Van waar ben je afkomstig, Carla?
Ik ben geboren en getogen in Cagliari
op het Italiaanse eiland Sardinië.
Op achtienjarige leeftijd verhuisde ik
naar Bologna om mijn studies communicatiewetenschappen aan te vatten.
Na een jaar tussendoor in Parijs, dankzij een Erasmusuitwisselingsproject,
belandde ik een viertal jaar geleden in
6
Muziek speelt een belangrijke rol in je
leven?
Na afloop van mijn stage ben ik me nog
meer gaan toeleggen op de muziek.
Daarvòòr bestonden mijn activiteiten
al voor de helft uit het componeren en
vertolken van songs. Ik heb altijd in het
achterhoofd gehouden om in Brussel
verder te werken aan mijn muzikale
carrière en mijn projecten hier te ontwikkelen.
”
Vlaming, Waal
of buitenlander: in
Brussel voelt iedereen
zich thuis.
Elisa Elspeth op de piano en Ruben
Diaz, die klarinet speelt, vertolken we
originele composities en spelen we covers van filmmuziek (o.a. van Ryuichi
Sakamoto).
Recent speelden we nog op het internationaal bekende 'Lucca Film Festival'
in de Toscaanse stad Lucca. Dat festi-
val staat vooral bekend voor zijn muziek en videoprojecties .
De voorstellingen hadden een grote
impact op het publiek en de toeschouwers genoten van ons optreden.
Welk muziekgenre speel je solo?
In mijn eigen songs herken je vooral
soul- en popinvloeden. De covers bestaan uit nummers van Paolo Conte,
Bruno Martino tot Amy Winehouse.
Is er een groot verschil tussen buiten
optreden en een concert geven in een
zaal of bar?
Op straat spelen heeft iets onvoorspelbaars, je komt aan, je installeert je en
begint te spelen. De mensen verwachten helemaal niets en wanneer je dan
het applaus hoort en de positieve reacties opmerkt doet dat dubbel zoveel
plezier. Het publiek is er helemaal niet
voor jou en de mensen beslissen zelf
om te luisteren. Niets is echt georganiseerd.
In een zaal of bar komen mensen met
kennis van zaken kijken en luisteren al
of niet betalend. De muziekliefhebbers
weten dat hen een optreden te wachten staat.
De artiesten hebben ook veel meer
stress. Technisch en akoestisch moet
het perfect in orde zijn.
Bestaat er zoiets als een test of examen voordat muzikanten op straat
mogen spelen?
Inderdaad, er bestaat een test voor
straatmuzikanten. Ik deed een auditie bij de culturele dienst van de Stad
Brussel, een commissie van een vijftal
personen beoordeelde mij positief en
gaf me toelating om op straat te spelen.
leen maar van de muziek te leven. Ik
volg ook nog een opleiding jazzgitaar
aan de muziekacademie van Sint-Gillis. En ik wil ook mijn persoonlijk project waarmaken dat me nauw aan het
Je speelt blijkbaar graag op straat.
Ja, ik vind ook dat de voetganger de
straat meer moet beginnen op te eisen. De straat is van iedereen. Ik ben
wild enthousiast om mijn liedjes aan
het publiek te laten horen en op straat
spelen is een ware uitdaging. Het is
moeilijker, er is meer lawaai en er zijn
zoveel externe factoren die meespelen.
Zowel het
noorden als het zuiden
van dit land bieden
enorm veel kansen
aan muzikanten.
Bemerk je een groot verschil tussen
Sint-Gillis en Brussel Stad?
Persoonlijk vind ik de bevolkingsdiversiteit en de interculturaliteit
meer zichtbaar in het straatbeeld van
Sint-Gillis dan in Brussel-Centrum.
Maar in het centrum zijn de bars en cafés dan weer leuker.
Heb je soms geen heimwee naar Sardinië?
Toch wel hoor. Het zuiderse klimaat,
mijn familie en de lekkere Italiaanse
traditionele keuken mis ik wel af en
toe.
© ARNOUT WILLEMS
Wat brengt de toekomst voor jou?
Ik ben van plan om me nog meer op de
muziek te richten. Ik zoek een parttime
job want het is veel te moeilijk om al-
”
en sociale crisis. Veel landgenoten vertrekken naar het buitenland om werk
te zoeken of om hun studies verder te
zetten.
Je voelt je al helemaal thuis in Brussel?
Toen ik hier pas woonde voelde ik me
meer Italiaanse dan Brusselse. Maar
nu vind ik dat Brussel me beschermt
en voel ik me een echte Brusselse. Vlaming, Waal of buitenlander: in Brussel
voelt iedereen zich thuis.
Vriendelijk bedankt voor dit gesprek,
Carla, en we wensen je veel succes met
je muzikale carrière.
hart ligt: een album uitbrengen met
mijn eigen composities.
Je blijft in Brussel wonen?
Zeker, ik wil graag samenwerken met
andere muzikanten. In Brussel is een
grote muzikantengemeenschap, een
grote jazzscene, en andere genres als
pop en folk zijn er ook. België is op artistiek gebied een geweldig en groot
land. Er is veel promotie op muzikaal
gebied en er zijn veel oproepen tot
projecten. Daarnaast staat het land
ook wereldwijd bekend om zijn vele
festivals en concerten. Zowel het
noorden als het zuiden van het land
bieden enorm veel kansen aan muzikanten.
Mijn leven speelt zich hier in Brussel af.
Italië is op dit moment geen optie. Er is
daar niet alleen een financieel-economische maar ook een diepe culturele
Muziek van Carla ontdek je via
Soundcloud.com Carla Pin
Résumé
Carla Pusceddu est née et a grandi
sur l'île italienne de la Sardaigne à
Cagliari.
À l'âge de dix-huit ans, elle a déménagé à Bologne pour commencer ses
études en sciences de la communication. Elle vit à Bruxelles depuis quatre
ans. Avant cela, elle a vécu un an à
Paris grâce au programme d'échange
Erasmus.
Carla est musicienne et aime jouer en
rue l’été venu.
Elle a comme projet de composer de
la musique instrumentale pour les
films et la vidéo. Avec Elisa au piano
et Ruben Diaz à la clarinette, ils interprètent ensemble des compositions
originales et jouent des reprises de la
musique de film. Récemment, ils ont
joué en Toscane au "Festival du Film
de Lucca" qui a une renommée internationale.
A Bruxelles, il y a une grande communauté de musiciens, cela rend
l’expression de sa passion beaucoup
plus facile. C’est pourquoi elle souhaite aussi sortir un album riche de ses
propres compositions. Elle adore
Bruxelles où elle se sent à la maison.
Découvrez la musique de Carla sur
"Soundcloud.com Carla Pin"
7
BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL
>VERBORGEN PARELTJES
De stad beweegt, de stad leeft, voortdurend in verandering, breken en bouwen
en breken en terug bouwen. Gebouwen zijn slechts de uitwendige tekenen van
verandering, ook mensen komen en gaan. Brussel heeft de slechte reputatie van
een stad die al te lichtzinnig breekt en ondoordacht bouwt, dikwijls op grote onbezonnen schaal. Van de binnenstad van begin twintigste eeuw blijft er niet veel
meer over, kijk maar naar postkaarten van rond de eerste wereldoorlog. Deze
veranderingen zijn niet altijd geforceerd door grootschalige kaalslag: vele panden werden in de loop van de laatste honderd jaar individueel verbouwd, gerenoveerd of vervangen door nieuwbouw. Sommige van deze ingrepen geven
een meerwaarde aan hun omgeving, wat altijd het streven zou moeten zijn, we
willen er hier enkele uitlichten.
In de godvergeten Vandenbrandenstraat, uitloper van de Duivelshoek, verscheen er recent een opvallende nieuwe
creatie. Het werk van eigenaar, ingenieur, ambtenaar en kunstenaar Beatrice
Coppieters en architect Lucas Gillard.
Een gebouw vier hoog met gelijkvloers
een kunstenaarsatelier en verder drie
tweekamerappartementen. Een frisse
verschijning, een strakke witte eenvoudige gevel met mooie geel-blauw-rode
discrete kleuraccenten, een verzorgde
signatuur tussen banale buren.
Het Gemaskerde Huis
Het meest opvallende is 'het masker', de
midden-travee van de tweede, derde en
deels ook de vierde verdieping zijn verborgen achter een huizengroot kunstglasraam bestaande uit meer dan honderd maskers in wit en felle fluo kleuren.
De maskers zijn vreemde en soms groteske gezichten, geperst en in 3D vervormd acrylaat. Sommige doen denken
aan de schreeuw van Edvard Munch,
andere aan naïeve tuinkabouters of
8
bekkentrekkende narren. Zij kijken allen
verbaasd naar de wereld alsof zij ons wat
willen vertellen doorheen hun vacuüm
getrokken maskers. Schreeuwen zij om
betere lucht, om minder fijn stof, schrikken zij van de lelijkheid om zich heen,
worden zij gek van het continue gezoem
van de hoogspannings cabine die hier
de straat beheerst of van het geraas van
het verkeer achter hen op de kleine ring?
We zullen het niet weten en we laten dus
alle interpretatievrijheid aan de voorbijgangers. Kunst moet vrij blijven. Ga toch
maar eens kijken.
Little Willy
Op de hoek van de Sleutelstraat en de
Vlaamse steenweg, waar in de jaren negentig een van de betere Marokkaanse
bakkers nering hield, verrees in 2013 een
interessant en merkwaardig gebouw.
De architecten wisten een boeiend volumespel te creëren met open en gesloten delen, opgebouwd uit verschillende
gestapelde massieve elementen, gelijkvloers dienend als autostalling en op de
verschillende niveaus als mooie terrassen. Een hoekgebouw dat een verademing is in de doorgaans gesloten bouwblokken. (Spijtig wel van de niet perfect
uitgevoerde donkergrijze betonwanden) Het geheel werd opgevat als bed&breakfast met vier luxueuze kamers met
elk een terras en bovenop in duplex een
privé woning. Op de gelijkvloerse verdieping komt er nog een bar-restaurant
en een shop-gallery. In tegenstelling tot
wat de architecten beweren betreft het
geen renovatieproject maar werd het
huis van de bakker op de gevel na afgebroken, en dat heet in Brussel nog altijd
façadisme. Maar toegegeven, oud en
nieuw zijn aardig in elkaar gedraaid.
Het project werd Little Willy1 gedoopt,
vermoedelijk naar een jaren 70-song van
The Sweet. Vandaag is er van het b&b
project vooralsnog weinig te merken,
misschien wordt het liedje te letterlijk
genomen.
Willy won't go,
try tellin' everybody but, oh no
Little Willy, Willy won't go home
Marcel Rijdams
Foto's Marcel Rijdams en
Beatrice Coppieters
w w w.y o u t u b e . c o m / w a t c h ? v = N M6I-pmV0RA
1
Résumé
La ville bouge, la ville vit, son évolution est permanente. Démolir, bâtir, démolir à nouveau et rebâtir. La
plupart du temps, cela ajoute une
plus-value aux alentours. En réalité,
ce devrait être systématique.
Dans la rue Vandenbranden, une
création remarquable est sortie
de terre. L’immeuble a une allure
fraîche. Une partie de la façade est
dissimulée sous des vitraux de maisons constitués d'une centaine de
masques dans des couleurs fluorescentes et lumineuses.
Un nouvel immeuble d’angle est apparu au coin de la rue de la Clé et de
la rue de Flandre. Il est composé de
plusieurs éléments solides empilés.
Ce devrait normalement être un bed
& breakfast, mais aujourd'hui nous
n’en n’avons pas la preuve.
DROOGSTOPPEL
> TRUMP?
KLEIN BIER IN VERGELIJKING
MET DEGRELLE
Er gaat de laatste tijd geen week voorbij of we worden om de oren geslagen
met de fratsen en strapatsen van de Amerikaanse presidentskandidaat Trump.
De ene keer noemt hij onze hoofdstad een ‘hellhole’, de andere keer ontdekt
men een tape met de meest gore machotaal, vervolgens eist hij van Clinton een
drugstest voor het volgende debat, en ondertussen debiteert hij de ene na de
andere leugen. En het gekke is: hij lijkt er nog mee weg te komen ook.
De media smullen ervan, want dankzij Trumps grensverleggende gedrag stijgen
de kijkcijfers. Ik vermoed, of beter, ik mag hopen dat de overgrote meerderheid
van de Europeanen met hoofdschuddende verontwaardiging naar zo’n vuilgebekte populist kijken, maar we mogen niet vergeten dat ook wij in dit Avondland
onze Trumps hebben gehad. Ik denk aan de vorige premier van Italië, maar ook
België bleef niet gespaard van een populistische fratsfiguur eerste klas. Al zullen
er nog weinigen rondlopen die hem nog gekend hebben. Ik herinner me nog zijn
gebrul als de dag van gisteren.
Onze Belgische Trump-versie heette
Léon Degrelle en ik herinner me als de
dag van gisteren zijn oorverdovende gebral en zijn theatrale gestes in het – ondertussen ook al ter ziele gegane – Sportpaleis van Schaarbeek. Samen met mijn
papa. Die stemde altijd katholiek, maar
zo’n Degrelle dat vond hij wel een straffe
kerel. Degrelle: dat was pure show, dat
was roepen en liegen tot hij het zelf geloofde. Tegen het establishment. En het
establishment, dat waren natuurlijk in
de eerste plaats de katholieken. Zijn grote droom was om met deze partij door te
stoten naar het hoogste ambt maar dat
feest ging in 1936 niet door. En de allergrootste katholiek was in die tijd natuurlijk Van Zeeland. Degrelle noemde hem
en de mannen van de Boerenbond systematisch ‘bankster’, een contaminatie
van gangster - Al Capone leefde toen
nog - en bankier. Maar hij brieste ook
tegen de liberalen, de socialisten, en de
communisten natuurlijk, kortom: tegen
iedereen eigenlijk.
Kort en klein
De eerste keer dat Degrelle van zich liet
horen in de hoofdstad was januari 1928.
Toen was er in de Troonlaan een tentoonstelling over de weldaden van het
Sovjetregime en de glorierijke revolutiedagen van 1917. Degrelle was met een
groep Leuvense medestudenten van
conservatief-katholieken huize naar de
hoofdstad afgezakt om daar met wandelstokken de hele tentoonstelling kort
en klein te slaan. Het bolsjewisme moest
vernietigd worden en alles kort en klein
slaan was zo zijn geëigende manier om
zijn gelijk te halen.
Anti
En afgezien van de haat ten aanzien
van het establishment zijn er wel meer
overeenkomsten tussen Degrelle en
Trump. Trump noemde Brussel vorig
jaar een hellhole. Voor Degrelle waren
sommige Brusselse wijken dat in zijn
ogen ook. In 1930 publiceerde hij een
boekje over de krottenwijken in de
Belgische steden: "Les Taudis". In een
van de hoofdstukken beschrijft hij hoe
hij in de Marollen een beluik bezoekt.
Hij klimt op een steile ladder in een
huisje gelegen in een steegje van de
Hoogstraat en beschrijft hoe op het
zoldertje een gezin van dertien moet
overnachten op vier strobedjes. Voor
hem stonden die sociale wantoestanden
symbool voor de degeneratie van
onze maatschappij. Maar al in "Les
Flamingants" uit 1928, een boekje
waarin hij zijn grote bewondering voor
de Vlaamse geschiedenis, taal en cultuur
uitdrukt, haalt hij met een denigrerende
sneer uit naar het Brusselse moeras
waar een lelijk mengtaaltje van Frans en
Nederlands wordt gesproken…
Great again
We weten dat Trump Amerika terug
groot wil maken. Ook Degrelle zag
zichzelf in zijn natste dromen aan het
hoofd van een supergrote Boergondische staat die de Duitsers uit Frankrijk
zouden losweken en waarvan hij de
kanselier zou worden. Dat Bourgondië
zou zich uitstrekken van Henegouwen,
via de Ardennen en Champagne tot de
Franche-Comté. Brabant en dus Brussel
zouden daarin geen plaats krijgen want
de hoofdstad zou Reims worden…
Scheve schaats
En ook voor de scheve schaatsen van
Trump moesten le beau Léon en zijn
vrouw niet onderdoen. Degrelle was een
‘homme à femmes’ zoals ze zo schoon
in het Frans kunnen zeggen. Maar ook
de vrouw van Degrelle liet zich buitenhuwelijks graag opmerken. Zij zou
tijdens de oorlog een affaire hebben
gehad met een Oostenrijkse soldaat uit
de Luftwaffe, ene Helmut Pessl. In april
1942 vond men zijn lijk vlakbij het huis
van de Degrelles aan de Lorreinendreef
in Ukkel. Het gerucht deed de ronde dat
het om zelfmoord ging. De Duitse politie
ging uit van moord, maar klasseerde de
zaak na verloop van tijd.
Machopraat
En dat de Belgische fascist niet vies was
van wat stoere machopraat bewijst de
volgende anekdote. In januari 1937 hield
zijn partij, Rex, een zesdaagse. Degrelle
zou er alle avonden volspreken. Aan zijn
medestander Pierre Daye zou hij ooit
toevertrouwd hebben dat hij de massa
zag als een vrouw: “Quand j’ai devant
moi une foule, au bout d’une demi-heure je la prends comme on prend une
femme!”. Toch wat straffer dan Trump.
Ik denk vaak als ik naar het nieuws kijk:
niks nieuws onder de zon. Alleen de gradatie verschilt. Soms.
Droogstoppel
Droogstoppel is een Brusselse eeuweling die zijn stad enorm heeft
zien veranderen, soms ten goede maar vaak ook ten kwade. In
deze kroniek neemt hij iedereen
en alles wat hem dwarsligt op de
korrel. Hij kan soms wel eens zeuren, doordrammen of bitter uit de
hoek komen, maar in de grond is
Droogstoppel een wijs man met
het hart op de juiste plaats.
Résumé
Lors de cette course à la présidence
des États-Unis, les médias dévoilent
fréquemment de nouvelles manigances du candidat Trump. Son populiste
offense tout le monde mais il semble
à chaque fois s’en sortir. A l’époque, la
Belgique avait aussi un Trump : Léon
Degrelle. Ce dernier attaquait l’establishment mais a perdu. Il se voyait
comme chancelier de Bourgogne et
comparait la masse à qui il s’adressait
à une femme qui devait être prise.
Trump aurait aussi pu le dire….
9
>ER KOMT MUZIEK UIT DE MARKTEN
Muziek is er in de huizen, de cafés, op
de terrassen, in de straten, op de pleinen, in de metrostations van de stad.
Voor velen te veel, voor anderen te
weinig. Is er nog stilte mogelijk? In De
Markten soms wel: in de lessen tai chi
of yoga is het rustig vertoeven.
Maar, precies op het moment dat ik aan
dit artikel begin, hoor ik muziek. In de
Zwevende Zaal, naast mijn bureau, start
de tango-oefenstonde, zoals iedere
woensdagmiddag. Mooie muziek, al zie
ik mij wel niet meedoen. Mocht de zon
schijnen, waande ik mij in Buenos Aires.
Wat mij betreft toch aangenamer dan de
hiphopmuziek die mij enkele uren later
hoofdpijn bezorgt, maar dat is een kwestie van goesting. Eerder werd tussen
beide oefenstonden ook nog oriëntaals
gedanst, alles bijeen een mooie mix voor
een woensdagnamiddag op kantoor.
Mooie momenten, voor mij dan, zijn er
op woensdag- en donderdagavond.
Op woensdag klinkt Bach doorheen de
traphal, doorkruist met hedendaags gestemd gezang. Rond negen stopt alles
plots: dan klepperen de deelnemers van
zowel Bachkoor als Stemmer de trappen
af om zo om ter snelst het café te bereiken. Ook muziek... Eerst aangekomen,
is eerst bediend en gezien de pauze kort
is...
Op donderdagavond vertoef ik bij mooi
weer graag op de binnenkoer. Van op de
zolder toetert Café Marché vrolijk over
de koer én het plein én de binnenstad
terwijl de Zumbadeelnemers daar proberen bovenuit te klinken met hun Braziliaanse ritmes.
Zin om mee te zingen? Een derde koor
is er op vrijdagochtend. Het Brussels Ouderenplatform stuurt dan zijn zangers
van Bocantus naar De Markten om hier
hun café-chantant voor te bereiden, met
populaire muziek. En het vierde koor,
jawel, is er op zondagnamiddag: de
Zingende Brug wil met muziek bruggen
slaan in een verscheidenheid van volkeren en talen.
Overstemmen ze dan de Afrikaanse
klanken van de workshop Afrikaanse
dans? Het kan prima samen! Of de muziek waarop jongeren breakdancen met
Oubaïda? Dat is dan weer op andere dagen.
Eigenlijk valt hier elke dag van alles te
horen, alle soorten muziek en gezang,
om mee te zingen of mee te dansen of
mee te bewegen, ook bij Zumba en Body
Conditioning en klassieke dans en Bollywood Dans en Afro-Cubaanse dansen en
Salsa...
Vrolijk huis is dat hier!
>TOTAALSPEKTAKEL
VLUCHTEN KAN NIET MEER
Het totaalspektakel 'vluchten kan
niet meer' is binnenkort te zien in
theaterzaal Bronks en in de Beursschouwburg. De titel verklapt het al:
de voorstelling gaat over vluchten,
maar vluchten in de brede zin van het
woord.
'Vluchten is iets van alle tijden. Wij vatten het woord 'vluchtelingen' niet enkel
op als vluchtelingen die uit Irak of Syrië
komen. De daklozen in Brussel moeten
ook vluchten voor armoede, honger
en naar de onbekendheid van de grote
stad', zegt regisseur Nicole Grysolle.
Wat zo bijzonder is aan deze voorstelling, zijn de acteurs. Het zijn mensen
die kansarm waren of het nog zijn.
Niet enkel vluchtelingen spelen een
rol maar ook daklozen, autochtonen
en allochtonen. Dit maakt van dit theatergezelschap een groep met diverse
nationaliteiten en leeftijden. Er wordt
geacteerd, gedanst en gezongen.
"Ik zal de acteurs nooit vragen waar ze
vandaan komen', zegt Nicole. 'Je moet
iedereen aanvaarden. Soms vertellen ze
mij zelf waar ze vandaan komen of wat
ze hebben meegemaakt. Maar het zelf
vragen? Nee. Freddy, een acteur, vertelt
in een monoloog zijn verhaal over een
langdurig straatleven in Brussel.’'
Tijdens het stuk begeleiden de hoofdrolspelers, opa en Nina, je doorheen
het verhaal. In het begin zijn ze enkel
toeschouwers. Het jongere personage
Nina is nieuwsgierig naar de wereld,
terwijl opa eerder conservatief is en
vooroordelen heeft over mensen op
de vlucht. Nina en opa zoeken beetje
bij beetje toenadering. Het resultaat
is een stuk met aangrijpende verhalen
met teksten van Armand Cloet.
• Info:vluchtenkannietmeertheater.
wordpress.com
www.facebook.com/vluchtenkannietmeertheater/
10
HET KOOR STEMMER © GREET CALLAERTS
©JAN DE MEUE
PROJECTOPROEP NEDERLANDSTALIGE AANGELEGENHEDEN
De Stad Brussel nodigt iedereen uit
om een project in te dienen in het kader van het Nederlandstalig lokaal cultuurbeleid.
© JIMMY KETS
Heb jij als individu, collectief, vereniging - een project voor 2017? Het kan
bijvoorbeeld gaan om een klassiek concert of een experimenteel stadsspel, om
een eenmalige performance of om een
permanente verankering in de publieke
ruimte. Reageer dan op de projectoproep van Nederlandstalige Aangelegenheden van de Stad Brussel en ontvang minimum 250 euro en maximaal
7.500 euro voor jouw project. Reageren
kan tot 13 januari 2017 om 16u.
• Meer info: [email protected]
© CIRCUS ZONDER HANDEN
© DLX 12
CURSUS
WORKSHOP
AFRIKAANSE DANS
1+1 GRATIS
Tijdens deze workshop leer je op het
opzwepende ritme van live percussie
de bewegingen van de Afrikaanse dans.
Deze stage wordt begeleid door live percussionisten met ritmes uit de verschillende regio's van Togo en West-Afrika.
De lessen worden gegeven door Timothée Baminla L. De voertaal is Frans.
Timothée Bamina L. werd geboren in
1985 in Lomé, Togo en is beginnen dansen bij de groep Ballets Tchamba. Timothée is een artiest met vele gedaantes:
hij is niet alleen danser maar ook schilder, muzikant én theatermaker.
• Zondag 6 november en 11 december,
van 14u30 tot 16u30.
Deelnameprijs 20 euro of Paspartoe
kansentarief 2 euro per les. 1+1 GRATIS.
Koop 1 ticket en breng iemand mee,live
muziek inbegrepen!
De Markten, Oude Graanmarkt 5,
1000 Brussel
VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK
LEZING
POËZIECAFÉ
“Wat een dichter! Het geweten van
Duitsland.”
BEZOEK AAN HET ATELIER VAN VIOOLBOUWER
THOMAS MEUWISSEN
Heinrich Heine (1797–1856). Vergelijk
de geboorte- en sterfdatum eens met
die van Bertolt Brecht. Heine moest
(net als Brecht) in ballingschap gaan en
zijn boeken werden tijdens het Metternichregime in het openbaar verbrand.
Hij schreef daarop de profetische
woorden:“Daar waar men boeken verbrandt, verbrandt men uiteindelijk ook
mensen.”
We beginnen de lezing met enkele gedichten van Ivo van Strijtem.
Sinds 1987 legt vioolbouwer Thomas
Meuwissen zich toe op de bouw van
instrumenten voor het strijkkwartet:
violen, altviolen en cello’s. Daarnaast
specialiseert hij zich in de gepersonaliseerde klankoptimalisatie van
historische strijkinstrumenten. Zijn
instrumenten dragen een wereldwijde
reputatie uit. Vanuit zijn thuisbasis in
Brussel wist Meuwissen in de loop der
jaren een internationaal cliënteel uit te
bouwen.
De uiteenzetting gaat van start bij
een situering van de hedendaagse
vioolbouw in zijn historische context
en gaat van daaruit verder naar de
gebruikte materialen en gereedschappen en de verschillende etappes in
de bouw van een strijkkwartet. Er is
natuurlijk ook tijd voor vraag en antwoord.
• Woensdag 16 november van 14u tot 16u
Brussels Ouderenplatform,
Zaterdagplein 6, 1000 Brussel
02 210 04 60 [email protected]
Deelnameprijs: 5/4,5/Paspartoe Kansentarief 2 euro
Organisatie: Bop
• De Markten nodigt vijftien lezers uit
voor een bezoek aan het atelier.
De rondleiding door Thomas
Meuwissen duurt ongeveer anderhalf
uur.
Afspraak op vrijdag 18 november om
15u aan het Instrumentenmuseum,
Hofberg 2, 1000 Brussel. Het atelier
bevindt zich op de 7de verdieping. Na
afloop biedt De Markten u een drankje
aan. Reservatie: www.demarkten.be.
11
BERICHTJES VAN HIER EN GINDER
VERENIGINGEN EN LEUKE ACTIVITEITEN
De Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren organiseert in november, telkens op maandagavond om
19u45, lezingen in De Markten. Op 7
november heeft Frank Albers, docent
wijsbegeerte en Engelstalige literatuur,
het over William Shakespeare die 400
jaar geleden overleed. Op 21 november
bespreekt Marc Reynebeau zijn boek
'Het nut van het verleden' waarin de
auteur op zoek gaat naar een antwoord
op veel historische vragen.
• Info: www.vlaamseclubbrussel.be,
[email protected]
Netwerk van maatschappelijke inzet in
Brussel presenteert "een voet tussen
de deur", de jongerendag rond barmhartigheid. Afspraak op zaterdag 12
november tussen 13u30 en 16u30 in
Mabo, Moutstraat 22, 1000 Brussel
• Info en inschrijvingen:
[email protected]
Op zondag 13 november om 15u wonen
de leden van Club Raval het optreden van
Raymond van het Groenewoud bij op het
Salon Dansant 67 in De Markten.
Op vrijdag 25 november proeft de club
van klassieke muziek. Op het programma staat een overzicht van de drie periodes in de romantiek. Geert Boxstael
12
zorgt voor de uitleg.
Aansluitend is er nog een concert van de
leerlingen van het Conservatorium van
Brussel, afspraak om 9u in De Markten.
• Info: [email protected]
02 465 98 40 www.raval.be
De zangers van de 'Zingende Brug'
mochten vorige keer collega's begroeten uit Finland, Frankrijk, Duitsland en ...
Nepal! En ieder hoorde liederen zingen
in zijn eigen taal, want zingend een brug
slaan tussen een zo groot mogelijke verscheidenheid van volkeren en talen is immers het uitgangspunt van deze vereniging die al sinds zowat 50 jaar ook actief
is in Vlaanderen.
Of het gezelschap even verscheiden
zal samengesteld zijn op zondag 20 november valt nog af te wachten. Maar
de sfeer zal dezelfde zijn: een mengeling
van vrolijkheid, ernst en wellicht ook al
iets van heimwee, nu de blaadjes beginnen te vallen. Samenkomst vanaf 13u30,
de zangronde duurt van 14u tot 17u. De
deelnameprijs bedraagt 8 euro.
We verwachten u!
• Info: 0473 45 38 32
www.dezingendebrug.be
BIJLEREN
Het Punt vzw organiseert op donderdag 17 november van 9u tot 16u30 de
cursus 'professioneel promomateriaal
ontwerpen met een gratis ontwerpprogramma'.
De cursus vindt plaats in 't Lakenhuis,
Lakensestraat 76, 1000 Brussel.
• Info: www.hetpuntbrussel.be,
[email protected]
02 218 55 16
ZOEKERTJE
Inlezers gezocht!
Personen met een leesbeperking (blind,
slechtziend, MS, afasie, dyslexie) lezen
ook wel eens graag een boek maar kunnen dit niet op de gewone manier. Zij
hebben vaak nood aan een luisterboek.
Hiervoor kunnen ze bij de Luisterpuntbibliotheek terecht, die steeds op zoek
is naar enthousiaste vrijwilligers met een
goede stem en een verzorgde uitspraak
om zijn boekenaanbod uit te breiden. U
legt eerst een stemproef af en de stemmencommissie beslist dan of u in aanmerking komt.
• Info: [email protected]
02 210 61 43
COLOFON
Werkten aan dit nummer mee:
Nora De Kempeneer, Etienne Philips, Hilde Van Geel, Hanne De Nil,
Isabelle Decallonne, Marcel Rijdams,
Arnout Willems, Marleen Janssens,
Stefan Moens, Kris De Vroede en
Charles Six.
Foto’s: De Markten en ingezonden
Lay-out en druk:
Drukkerij Atlanta Schaffen
Oplage: 6.100
Advertentiewerving:
De Markten, 02 512 34 25,
[email protected]
Verantwoordelijke uitgever:
Isolde Boutsen
De Vijfhoek is het maandblad van
De Markten, Oude Graanmarkt 5,
1000 Brussel, 02 512 34 25,
[email protected],
www.demarkten.be
Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
De Markten maakt deel uit van
Cultuurcentrum Brussel.
Steun De Vijfhoek:
Uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62- 433-1147061-61 van
De Markten met vermelding 'steun De
Vijfhoek'.
Voor het decembernummer van De
Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 12 november.
Openingsuren onthaal:
Openingsuren onthaal: maandag tot
donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van
9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u
(behalve tijdens de schoolvakanties)
De Markten is gesloten op 1, 2 en 11
november.