Transcript Clubblad Oktober

Surplace
Speciaal
oktober 2016
40ste jaargang
nummer 5
Clubblad van de Wielren- en Toerclub Woerden
Baan maken
voor de
wielersport
voor dunne
én dikke
banden.
De Rabobank sponsort zo’n 175 lokale Dikke Banden Races.
Sport inspireert en verbindt. Daarom steunt de Rabobank sporten waar we
allemaal naar kijken én de sport waar iedereen aan mee kan doen.
Daarom ondersteunen we het fietsen over de volle breedte.
Ontdek alles over de Rabobank en sport op rabosport.nl
Een aandeel in elkaar
2
In dit nummer
Surplace Speciaal
4 Van de voorzitter
afsluiting wegseizoen 2016
Surplace Speciaal is het zes maal per jaar
verschijnende clubblad van WTC Woerden.
WTC Woerden is op 10 december 1975
opgericht.
6 Kalender wedstrijdafdeling
Uitslag eerste wedstrijd burgerronde 2016
Bestuur
7 Nieuwe website
8 Ossenweg of Jutland
door De Grijze Os
10 Grand raid Cristalp
door Miel Barkmeijer
13 Tour for Life (Italië - Rotterdam)
door Peter Biermans
16 Woensdagavondcompetitie 2016
18 Achtste Raboveldrit van Montfoort
20 Regelmatigheidstijdrit
25 TransKitzAlp
door Edwin Otto
De twee foto's op de voorpagina komen uit de
Tour for Life (verslag op bladzijde 13).
De brede foto toont de groep van WTC Woerden
op de dag voor de start. We zien de fietsers en
de begeleiding. Uiterst links staat de latere
pechvogel Joost Zaal.
De foto erboven is gemaakt in de Vogezen. Het
opengeritste shirt laat zien dat het die dag warm
was, maar het humeur van Ruud Hof lijkt er niet
onder te lijden.
volgend nummer
Het volgende nummer van Surplace Speciaal
verschijnt half december. Kopij hiervoor graag
voor eind november naar redactie@wtcwoer­
den.nl.
Voorzitter: John Tuithof
[email protected] / 0348 418921
Secretaris: Leendert Louter
[email protected]
Penningmeester: Marcel van Baak
[email protected]
0348 444706
Wedstrijdsecretaris: Harry van Putten
[email protected] / 0347 351525
Algemene zaken: Peter van Dieën
dieen@caiway / 0348 451415 / 06 53145150
Andere contacten
Toercommissie: Cornel van der Woude
[email protected] / 06 33832498 Jeugdcoördinatoren: [email protected]
Bram Brouwer / 0348 452591
Bernadette de Vos / 0348 475745
Kantinebeheer: Sylvia van den Broek
[email protected] / 06 22950005
PR: Leendert Louter [email protected] / 06 50896233
Wedstrijdzaken: Pieter van Baak
[email protected] / 0348 472358
Wedstrijdkleding: Jaap Blonk
[email protected] / 0348 473932
Toerkleding: Bike Center Woerden
Korenmolenlaan 4B, 3447 GG Woerden
Lief & Leed: [email protected]
Webmaster: Edwin Otto / 06 52667990
[email protected]
Website: www.wtcwoerden.nl
Clubgebouw Sur Place: 0348 417911
Waardsedijk 40, 3448 HV Woerden
Papieren post:
t.a.v. penningmeester WTC Woerden
Jan Hoenlaan 22, 3417 CC Montfoort
Ereleden: Adriaan van Eck, Jan van Os,
Willem van Groenestijn, Jan Rietveld
Redactie: Willem van Groenestijn
[email protected] / 0348 416406
Drukker: Editoo B.V. te Arnhem
3
Afsluiting wegseizoen 2016
De avondritten op dinsdag en donderdag zijn
reeds gestopt en over enkele weken wordt het
wegseizoen definitief afgesloten met de jaarlijks
terugkerende Snerttocht op zondag 30
oktober.
De Familiedag op zaterdag 24 september is
wederom een groot succes geworden met
mooie duels en winnaars, en afsluitend met een
overheerlijke BBQ.
Nu zijn reeds de eerste crosstrainingen alweer
gestart en evenzo als de laatste jaren is het een
drukte van je welste. Fietsers uit de wijde omge­
ving komen naar Woerden om bij ons de cross­
trainingen te volgen.
We ontvangen ook echt leuke en mooie reacties
waarom WTC Woerden wordt bezocht om mee
te trainen: goede trainers, mooie locatie en super
georganiseerd.
Alle lof voor onze vrijwilligers en trainers die vele
avonden opofferen om het te realiseren.
De jeugd is twee weken later gestart met de
trainingen en ook hier is de opkomst geweldig.
Het blijft een genot om onze kleinste en jongste
leden te zien trainen in het park.
De belangstelling is zo groot dat we onderhand
fietsen te kort komen om alle kinderen mee te
kunnen laten doen.
'Fietsen te kort', ja we hebben al jaren een re­
geling om kinderen die zich aanmelden en
eventueel lid willen worden van de WTC, eerst
een leenfiets aan te bieden voor de tijd van drie
maanden. Daarna zal er een beslissing geno­
men moeten worden door de kinderen en hun
ouders of ze aan willen blijven bij de WTC of dat
ze gaan stoppen. Willen ze na de drie maanden
lid worden dan zal er voor de kinderen door de
ouders een eigen fietsje aangeschaft moeten
worden.
Maar de aanmeldingen zijn momenteel zo groot
dat we de meeste fietsjes hebben uitgeleend.
Voor ons als WTCers is dat een geweldige ont­
wikkeling, en zoals een bekend gezegd vaak
wordt gebezigd. “Wie de jeugd heeft, heeft de
Toekomst”.
En wat de toekomst betreft is de jeugdcommissie
samen met de trainers van de jeugd druk in de
weer om onze jeugd op fietsgebied toekomst te
bieden.
Ook dit seizoen is er voor de tweede keer een
4
Europees tijdritkampioen Ellen van Dijk.
ATB-clinic georganiseerd door Bike Center Woer­
den samen met WTC Woerden. De clinic wordt
op drie avonden aangeboden, en nu ik dit uit­
werkt is de eerste avond (dinsdag 27 september)
alweer verleden tijd.
Deze eerste avond is bezocht door 30 deelne­
mers, en daar zijn we heel erg blij mee, en wij
hopen dan ook dat de deelnemers er wat van
opsteken en met plezier hebben deelgenomen.
Ellen van Dijk heeft zich tijdens het EK met de
individuele tijdrit op de weg gerevancheerd door
de eerste plaatst te veroveren, wat helaas tijdens
de Olympische Spelen niet gelukt is. Ellen profi­
ciat en als je nog mogelijkheden ziet over vier
jaar: succes!
We hebben weer een vol cross-seizoen en lo­
kale crosswedstrijden, zie verder in het club­
blad de Wedstrijdkalender.
25 oktober wordt voor de 16e keer de Kiremko
Nacht van Woerden georganiseerd, ook hier zijn
wij als WTC Woerden een vaste partner en helpen
jaarlijks met 40 tot 50 leden om er een mooi
evenement van te maken.
We hebben helaas ook nog een ziekenboeg en
daarin wensen we Joost en vader Ben Zaal heel
veel sterkte met hun herstel.
Eerst wordt Ben tijdens een fietsrit zodanig aan­
gereden dat hij met een gebroken heup en
schouder wordt opgenomen in het ziekenhuis te
Gouda.
Nog geen twee weken later kom Joost in de
eerste etappe van de Tour for Life in de allereer­
ste afdaling en de allereerste bocht ten val en
wordt afgevoerd in de ambulance en na later
bleek: ook Joost heeft bij de val zijn heup gebro­
ken.
Beide revalideren in het appartement van Tina
Zaal, zo hebben ze in ieder geval gezelschap aan
elkaar.
Via deze weg wil ik – en ook namens alle leden –
Joke en Martin Bom heel veel sterkte wensen. Het
ene moment wordt je Oma en Opa en even later
krijgt Joke te horen dat ze ernstig ziek is. Nog­
maals Joke en Martin: heel heel veel sterkte.
Het is alweer een jaar geleden dat in het club­
blad 39e jaargang nummer 5 ik in het stukje van
de voorzitter heb geschreven te hopen dat
medio december 2015 de beloofde jubileumuit­
gave uitgegeven kan worden.
We zijn reeds een jaar verder en het jubileumblad
is nog steeds niet uitgegeven. We vinden het zeer
vervelend en er wordt nu toch echt met man en
paard aan gewerkt en hopen dat het voor de­
cember 2016 uitgegeven kan worden.
Gelukkig zijn er ook nog positieve resultaten te
melden, onder ander de vernieuwde website.
De website is in zijn geheel opnieuw opgezet, en
ja – zoals met alles – er zitten nog kleine schoon­
heid foutjes in. Als je iets mist of een foute melding
leest, neem contact op met de webmaster die
zal dan z.s.m. het gaan verwerken.
Ook is er nieuws over de Toerafdeling.
We hebben een oproep gedaan in ons clubblad,
en we kunnen melden dat een van onze leden
eerdaags met Cornel in gesprek gaat om geïn­
formeerd te worden wat het allemaal inhoud.
Laten we hopen dat het een positieve wending
krijgt, want dan is de positie van Cornel ook weer
ingevuld.
Wat nog steeds een openbaring is, zijn de vrijwil­
ligers die het terrein en het clubgebouw onder­
houden. Vorige week voor de start van een seni­
orenrit hoorde ik een van onze leden de volgen­
de opmerking maken, "Om het terrein te betre­
den zal je onderhand een mat bij de ingang
neer leggen om je schoenen te vegen".
Het ziet er verschrikkelijk mooi uit en de leden die
dit tot stand hebben gebracht komen elke don­
derdagmiddag met veel plezier een paar uurtjes
helpen.
Mannen geweldig werk.
En niet allen deze leden maar alle leden die
naast het fietsen ook op wat voor manier een
deel van hun vrije tijd besteden om iets te doen
voor de WTC: mannen en vrouwen heel veel
dank.
In het vorige nummer van ons clubblad hebben
we een oproep geplaatst voor een nieuwe assis­
tent voor Bertus de Jagerom op de dinsdagavon­
den. Het ging om het uitzetten en opruimen van
de verlichting voor de crosstrainingen.
Gerard Kegge heeft zich aangemeld om Bertus
te helpen en zo is dit ook opgelost.
Ik en het voltallige bestuur hopen dat het weer
een mooi cross-seizoen mag worden. En voor de
leden die de fiets echt even aan de wilgen
hangen en gaan hardlopen en of spinneren:
heel veel plezier de aankomende maanden.
John Tuithof
voorzitter
Visual Collaboration Solutions
Van samen werken
naar Samenwerken!
Allinco VCS B.V. Goeseelsstraat 5 | 4817 MV Breda |
Tel 076 - 30 32 830 | [email protected] | www.allinco-vcs.nl
5
6
Nieuwe website
Sinds een aantal weken heeft WTC Woerden de
website flink onder handen genomen. Een nieuw
uiterlijk en met name nieuwe mogelijkheden zijn
de redenen geweest om tot deze stap over te
gaan. De sponsoren staan wat groter in de be­
langstelling, we hebben de mogelijkheid tot het
neer kunnen zetten van een uitgelicht evene­
ment en het algemeen beheer is een stuk ver­
eenvoudigd. Wij als webmasters (Edwin Otto en
Glenn Thomas) zijn erg blij met deze stap en
gaan met frisse moed verder om de leden en de
geïnteresseerden in de club zo goed mogelijk
van dienst te zijn. Dat kunnen we echter niet al­
leen.
Wij zijn blij met alle aangeleverde stukken. Als we
die niet krijgen blijf het stil op de site, komen er
geen bezoekers en kunnen we er net zo goed
mee stoppen. Er komt al het nodige aan stukjes
binnen echter is dat vrij vaak in de vorm van “Kun
je ff wat op de site gooien over de koeienacht?”
of “Hier heb je de uitslag”. Van welk evenement
is soms niet duidelijk, laat staan dat er extra info
bij staat. Bij sommige wedstrijden is één van ons
wel aanwezig en dan is er wel wat te verzinnen,
maar dat werkt niet zo natuurlijk.
Bij de jeugdafdeling zien we dat het dankzij
Bernadette en Bram goed loopt, leuke teksten
met foto worden verstuurd waarbij we zelden nog
iets hoeven aan te passen.
Oproep
Dus: Ben jij die persoon die het leuk vindt om een
klein stukje te schrijven over een evenement? Een
paar regels kunnen een uitslag al opleuken na­
tuurlijk. Was het een spannende race, hoe was
het weer, was er veel publiek, je hebt gauw ge­
noeg een stukje met een fotootje erbij. Als dit
clubblad uitkomt zijn de veldritten in volle gang,
we hopen de stukjes binnen te krijgen op web­
[email protected]
Alvast enorm bedankt!
Edwin & Glenn
7
Ossenweg of Jutlandroute
Als je familienaam Van Os is en je bent ook nog
fietser, dan ben je bijna verplicht om de Ossen­
weg een keer in je leven te fietsen.
Wat is de Ossenweg nu eigenlijk? Hij maakt een
groot deel uit van de Jutland-route die tot het
noordelijkste puntje van Denemarken loopt net
boven Skagen.
De Ochsenweg of op z'n Deens Oksevej ontstond
toen kuddes vee (vanaf de 14e eeuw) naar
Duitsland werden gedreven als voedselvoorzie­
ning voor grote steden als Hamburg en ook naar
Drente en Holland. Dat gebeurde tot in de 19e
eeuw.
Later werden door de komst van de postkoetsen
de wegen verbeterd met stenen bruggen.
Weer later werd de transport functie overgeno­
men door stoomlocomotieven die midden de
vorige eeuw tamelijk snelle goederentreinen
voorttrokken. Zij hadden de bijnaam Ochsen­
loks.
Op de meeste spoorbanen zijn later wegen
aangelegd maar ook fietspaden die nu deel uit
maken van de Ossenroute.
De route loopt over het hoogste deel van Jutland,
het is daarom regelmatig klimmen. Je kan zeg­
gen: het is zuid Limburg in het groot.
Mijn plan is om alleen 's avonds een halfuur de
telefoon aan te zetten om het thuisfront te laten
weten waar ik ben. Verder geen krant, TV, radio,
telefoon, facebook, watsapp of wat van sociale
media dan ook. Zelfs mijn horloge verdwijnt in
m'n voortas. Alleen fietsen, eten, slapen en ge­
nieten van de natuur.
Met Patrick uit Eindhoven (links) en Ben uit
Vaassen (midden) in een opgeleukt bushokje.
En voor het shirt rechts geldt 'wie wat bewaart
heeft nog wat'.
8
De route begint in Emmen en gaat via Noord
Duitsland naar Skagen in Jutland. Nu ging ik met
redelijk goed weer weg, maar de zonnebril heb
ik alleen de eerste en de laatste dag opgehad.
Verder heel veel regen en wind, met in noord
Jutland storm.
Met name in Jutland zijn heel veel natuurkam­
peerterreinen, soms met weinig of geen voorzie­
ningen. Daarom kon ik me ook een paar dagen
niet douchen.
Al na één dag kom ik Ben tegen en een dag
daarna Patrick om een aantal dagen samen
verder te fietsen. Regenbuien vergezellen ons
ook regelmatig. Met ons drieën hebben we veel
plezier en genieten we van het mooie landschap
Bij de konditoreien drinken we vaak koffie met
wat er bij natuurlijk.
De route gaat vaak over gravelwegen, maar ook
over grindweggetjes. Met 7% klimmen
en 6 tassen aan je fiets lopen je wielen vast in het
grind. Het lijkt af en toe een zware veldrit.
De Duitsers maar ook de Denen zijn steeds even
vriendelijk en maken vaak een praatje. Ook
vriendelijk in het verkeer. In Duitsland gaat een
tegenligger de berm in als je met de fiets nadert.
Wat een verschil met Nederland.
Zowel Ben als Patrick nemen een andere route,
ik blijf op de Ossenroute. Een dag later sluit Henk
zich bij mij aan. We rijden samen door naar het
uiterste puntje van Denemarken.
Naarmate we noordelijker komen wordt het
landschap ruiger. Op het uiterste puntje van
Noordelijkste punt van de route.
Jutland is het mij te toeristisch, maar het samen­
komen van Oostzee en de Noordzee is woest,
zeker met de storm. Ook de kleur van het water
is van beide zeeën anders. Ook op google maps
zie je dit goed.
Vanaf Emmen tot hier heb ik 1019 kilometer ge­
fietst.
Terug fietsen tegen de storm in is moeizaam met
een volledig bepakte fiets. We besluiten dan ook
om met de trein naar het zuiden van Denemar­
ken te gaan. Bij een tussenstop in Aarhus (2e
stad van Denemarken) gaan we nog de gezelli­
ge stad in (culturele hoofdstad 2016).
In Flensburg slaan Henk en ik de tenten op en
drinken we voor de tent twee flesjes wijn als af­
scheid op; het is die avond zelfs droog. Henk gaat
namelijk verder met de trein naar Hamburg. Ik
wil terug fietsen naar Emmen. Vanaf Flensburg is
dat 446 kilometer. Motregen en tegenwind
(windkracht 3) moet ik vier dagen trotseren.
Terugkijkend heb ik twaalf en een halve dag
gefietst en elke dag regen gehad. De natste
fietstocht van mijn leven kan ik wel zeggen. Toch
kan ik terugzien op een geweldige tocht met
leuke mensen en een mooi landschap.
Totaal aantal kilometers 1465 kilometer, korste
afstand (hele dag) 87 kilometer, langste dagaf­
stand 133 kilometer.
De Grijze Os
9
Grand raid Cristalp 2016
Begin dit jaar wilde ik weer eens een MTB-mara­
thon van mijn bucket-list afstrepen en niet zo­
maar een. De Grand Raid Christ-Alp in Zwitser­
land. Deze eendaagse MTB-marathon over 125
kilmeter en ruim 5500 hoogtemeters wordt be­
schouwd als een van de drie zwaarste eendaag­
se marathons van Europa.
Zo gezegd zo gedaan, ik schreef mij begin maart
in. Gezien de afstand die ik voor woon-werkver­
keer afleg leek mij dit zo veel mogelijk op de fiets
te doen de beste manier om een gedeelte van
mijn training te realiseren. Vanuit Amsterdam
naar Woerden op de fiets dan maar.
Maar het klimmen? Hoe train je dat en de hoog­
te? Voor het klimmen besloot ik in voorbereiding
drie marathons in België en Duitsland te rijden:
de Ardennen-Trophy, Rhein-Canyon MTB mara­
thon, en de Raid des Hautes Fagnes.
Het enige dat overbleef was de hoogte. Gezien
dat voor ons Nederlanders wel het moeilijkste
aspect is om te trainen/voorbereiden legde ik
mij erbij neer dat het betreft de hoogte vreselijk
afzien zou worden. Met wilskracht en doorzet­
tingsvermogen kan ik ver komen.
19 augustus; de dag dat ik bij de organisatie mijn
fiets en materiaal moest laten keuren voordat ik
mijn startnummer kreeg. Toen kwam het besef:
Wow, dit moet wel echt een serieuze rit zijn als
alles eerst door een controle moet voordat je
mag starten. Alles was goed gekeurd, ik kreeg
een Grand Raid sticker op de bovenbuis van mijn
frame en ik kon me de volgende dag om 06:30
melden aan de start in Verbier.
Ongeveer halverwege.
10
Het profiel van de Grand raid Cristal.
Zaterdagochtend vroeg stond ik aan de start met
nog 500 andere nerveuze mannen en vrouwen.
Het startschot luidde en de wedstrijdrijders waren
weg.
Twee minuten daarna mochten wij van start. Het
begon meteen met de klim naar La Croix de
Cœur, een klim naar 2174 meter. De toon werd
meteen goed gezet; vandaag wordt veel klim­
men. Soms kwam er iemand voorbij en af en toe
haalde ik iemand in.
Eindelijk boven werden wij door een tunnel ge­
loodst; deze was versierd met de text "Welcome
to HELL!!" Door de tunnel klonk keihard het num­
mer Highway to Hell van AC/DC. Het afdalen kon
beginnen en zo vervolgde de dag; een zware
lange klim met een prachtige lange afdaling als
vergoeding voor je inzet omhoog.
Na een 60-65 kilometer begin ik de gevolgen van
de hoogte te merken. Door weinig zuurstof had
ik minder vermogen en herstelde ik vooral minder
na iedere klim. Bij de volgende verzorgingspost
even goed eten, drinken en een praatje maken
met wat mensen van de organisatie die alles
ontzettend goed voor alle renners geregeld
hadden.
Maar nu kwam het zwaarste gedeelte van de rit.
In de eerste helft had je maar van de hoogte­
meters gehad en in de tweede helft klim je nog
eens drie keer voorbij de 2500 meter.
Ik maakte mij klaar om weer verder af te zien,
stapte op en begon te rijden. De Madelon, een
klim van gemiddeld 12 procent en ruim 900 meter
stijging ging als een speer. Ik haalde vele weer
in en kon boven op de zeer technische stukken
mooi wat voordeel pakken. Waar velen moesten
lopen over de rotsen kon ik namelijk blijven fiet­
sen.
De technische afdaling daarna was voor mij
heerlijk en gaf ook weer veel moraal. Vanaf on­
geveer 97 kilometer wist ik dat de zware jongens
zouden komen. Meteen een klim van 1430 meter
naar 2515 meter met daarop aansluitend de
befaamde Pas de Lona; een bergwand waarin
in je met fiets op de rug van 2515 meter naar
2794 meter moet lopen met een gemiddelde
steiging van 38-40 procent. Na tien stappen
kwam de man met de hamer, of meer de man
die voor je gevoel je longen halveerde van in­
houd. De ijle lucht werd mij te zwaar en links en
rechts werd ik weer ingehaald door de mensen
die ik zojuist achter mij kon laten.
Na veel tijd te hebben verloren op de klim naar
het hoogste punt van de Grand Raid kwam ik
boven koud en uitgeput aan, nat van de regen
en natte sneeuw. Na een half uur was ik weer
een beetje bijgekomen in de verzorgingstent met
veel eten en wat warme bouillon.
Terwijl ik daar boven zat twijfelde ik waarom ik mij
hier aan had gewaagd? Het prachtige uitzicht,
het gevoel mezelf en moeder natuur te overwin­
nen bevestigde weer waarom.
Ik stapte op en begon aan de laatste afdaling
en de daaropvolgende klim weer naar 2790
meter. Eenmaal boven stond mij de mooiste af­
daling van mijn leven te wachten. De razend
snelle en met stenen bezaaide afdaling naar het
dorpje Grimentz was veel te rap voorbij. Door de
Het einde is in zicht. Vijf minuten later was de finish
bereikt.
adrenaline was ik al het kapot gaan van daar­
voor al weer helemaal vergeten.
Beneden rolde ik over de finishstreep met een
gevoel van trots en voldoening: ik heb het ge­
haald. De Grand Raid heeft mij doen buigen voor
moeder natuur en weer laten zien waar je alle­
maal toe in staat bent als je liefde voor het
mountainbiken of wielersport in het algemeen zo
groot is als die van mij.
Miel Barkmeijer
Bike Center Woerden
11
12
Tour for Life 2016
Italië – Rotterdam
Op vrijdagmorgen 26 augustus om 05:00 uur
vertrokken we volgeladen met de auto naar
Frankrijk om het WTC-team te ondersteunen bij
de etappekoers van Italië naar Rotterdam van in
totaal 1390 km. Dit evenement is gericht op het
ophalen van geld voor de Daniel den Hoed kli­
niek in Rotterdam.
Een week van tevoren werd mij gevraagd mee
te gaan als begeleider omdat Ben Zaal vanwege
een aanrijding op de fiets niet mee kon. Samen
met Tina, de dochter van Ben, begonnen we aan
een voorspoedige reis naar de Franse Alpen.
De deelnemende fietsers gingen met het vlieg­
tuig naar Turijn om vervolgens het laatste stuk
met auto’s naar Puy St. Vincent te rijden waar we
na aankomst bij het hotel Saint Roche gebruik
konden maken van een driegangendiner.
Zaterdag 27 augustus – Etappe 0
Na het ontbijt pakte iedereen zijn spullen om
vervolgens op de foto (zie voorblad) te gaan voor
het hotel om daarna te vertrekken naar het
stadje Bardonecchia in Italië onder begeleiding
van Vincent Biermans.
Na een korte rit van 60 kilometer meldde ieder­
een zich aan bij de organisatie. In het sporthotel
kon iedereen zich opfrissen en opmaken voor de
grote start de volgende dag. In de avond was er
nog een briefing met uitleg over de etappes en
een avondprogramma.
Zondag 28 augustus – Etappe 1 (Koninginnerit)
De eerste etappe begon met een spectaculaire
start waarbij alle deelnemers aan deze zware
rittenkoers werden gepresenteerd.
Na de start reden de deelnemers richting Col
d’Echelle om vervolgens af te dalen richting Bri­
ançon. Helaas is WTC-er Joost Zaal tijdens deze
afdaling hard onderuit gegaan. Dit was voor ie­
dereen een enorme domper en het zag er voor
Joost ook niet goed uit.
Met de ambulance van de organisatie is hij naar
het ziekenhuis in Briançon vervoerd. Tina en ik
kregen dit bericht te horen toen we onderweg
waren via de aangewezen route voor de volgau­
to's. Het was een enorme schok voor ons om dit
te horen.
Na de verzorging van de WTC-mannen bij
Op de Col du Galibier, dak van de Tour for Life.
Checkpoint (CP) 1 op de Col de Lautaret zijn we
terug gereden naar Briançon om Joost op te
zoeken. Inmiddels was duidelijk dat zijn heup
gebroken was. Vlak na de operatie hebben we
Joost nog gesproken maar we moesten weer
terug naar de camping in Le Lac Blue waar we
laat in de avond aankwamen. We konden he­
laas we niet langer blijven want de etappekoers
ging weer verder.
Op de camping was alles intussen in orde ge­
maakt door Jaap en Kees, onze ondersteunende
mannen voor de hele week die vooruit reden met
de vrachtwagen. Uiteindelijk voor iedereen een
pittige dag met drie zware cols van in totaal 172
kilometer en 3600 hoogtemeters.
Maandag 29 augustus – Etappe 2 (Belle Vue)
Om 6.00 uur opgestaan voor het ontbijt, verzor­
gen van de renners en het afbreken van ons
tentenkamp. De renners vertrokken om 7.30 uur
van de camping richting Saint-Remy-de-Mauri­
enne en Divonne-les-Bains.
Het was weer een warme dag voor de mannen.
Kees en ik waren er voor de verzorging. Tina en
Jaap konden die dag gelukkig nog een keer
naar het ziekenhuis om Joost te ondersteunen
en reden via de Fréjus-tunnel naar Briançon.
Met het beklimmen van de Col du Frêne en de
Crêt de Châtillon kwam de etappe uit op een
afstand van 178 kilometer en 2800 hoogteme­
ters.
Dinsdag 30 aug – Etappe 3 (Groene Etappe)
Op deze dag stond de langste rit op het program­
ma met een afstand van 192 kilometer en 1900
hoogtemeters. De route liep via Col de la Faucil­
le en Col Pre-Poncet wat veel klimwerk beteken­
de. 13
In de middag waaide er door de heuvels een
stevige wind. Het team werkte goed samen en
rond 17.15 uur kwamen we aan op de camping
Du Bois de Reveuge in Huanne-Montmartin.
Ondanks het afzien een geweldige dag die we
met elkaar hebben beleefd.
Woensdag 31 aug – Etappe 4 (Ronde Toppen)
Tijdens deze etappe beklommen de WTC-ers
bekende bergen in de Vogezen zoals de Col du
Ballon d’Alsace , Col du Hundsruck en als finale­
stuk de Grand Ballon. Een rit van in totaal 165
kilometer en 2450 hoogtemeters.
Het begon met een lange aanloop en de tem­
peratuur steeg naar maar liefst 27 °C. Tina en ik
hadden het druk met het uitreiken van water,
cola en andere versnaperingen.
De mannen zagen er vooraf wel tegenop om de
Grand Ballon op te fietsen maar uiteindelijk viel
het toch nog mee. Intussen genoten Tina en ik
van het uitzicht op de vallei.
Op de Grand Ballon werd er een gezellige tus­
senstop gemaakt om vervolgens naar beneden
te rijden richting de camping Domaine de Lon­
gemer.
Donderdag 1 sept – Etappe 5 (Overgangsetappe)
Er moest vandaag gefietst worden van Longe­
mer naar St. Michiel als overgangsetappe over
heuvelachtig terrein met een afstand van 176
kilometer en 1200 hoogtemeters. Ondanks de
warme dag hadden de mannen een goed
14
tempo te pakken.
Als groep kwamen ze redelijk vroeg aan op de
camping en was er zelfs nog tijd om een foto te
maken voor Ruud zijn vrouw Cora voor de gelijk­
namige supermarkt (foto beneden).
Na het douchen was er ruimte voor ontspanning
met veel lol en plezier. Iedereen ging op tijd naar
bed om goed uitgerust te zijn voor de zware rit
de volgende dag.
Vrijdag 2 sept – Etappe 6 (Ardennenoffensief)
De dag begon feestelijk. Iedereen was goed ge
(feest)mutst vanwege de verjaardag van Cees
van Walsum. Er werd gezongen en ook werden
er balonnen en slingers opgehangen.
Ook Leo de Vries was weer gelukkig want zijn
helm, bril en GPS waren weer terecht. Het hele
wielerpeloton wist ervan, omdat de vermissing
was omgeroepen tijdens de briefing. Wat bleek,
de helm met bril en GPS lagen al twee dagen
opgerold in zijn eigen tent. Hilariteit alom!
Ondanks de goede start was het voor enkele
renners toch een zware dag. Na een douche en
massage kwamen ze er gelukkig weer redelijk
bovenop.
Zaterdag 3 sept – Etappe 7 (Ardennenklassieker)
Na een frisse en vochtige ochtend gingen we op
weg naar de La Redoute op ongeveer 40 kilome­
ter van de camping. Ondanks het stijgingsper­
centage van 18% en de vele kilometers die er al
gereden waren konden de renners deze klim
Zo zag het er 's avonds op de camping uit; in dit geval bij Longemer. De fietsen netjes op een rij
met erachter enkele van de tenten waarin werd geslapen. In de grote tent op de achtergrond zijn deelnemers en begeleiders aan het bijkomen van een zware dag in de Vogezen.
goed doorstaan. Iedereen kwam redelijk fris en
opgewekt naar CP1 in Sprimont.
Na de beklimming van de Petit Moulin lag het
tweede CP op 110 kilometer. Inmiddels was ook
op deze dag de temperatuur flink gestegen en
kregen de meesten last van hun zitvlak. Met hulp
van de EHBO kon het leed enigszins worden
verzacht.
In de middag vonden we een locatie voor een
tussenstop met koffie en cola. Uiteindelijk was er
ook behoefte aan lekker eten in plaats van
sportvoeding, dus werden er snacks geregeld.
Iedereen liet zich dit heerlijk smaken! Daarna
werden de laatste 35 kilometer afgelegd tot aan
de camping De Lilse Bergen in Turnhout (B).
De laatste avond werd gevierd op Camping De
Lilse Bergen in de buurt van Turnhout.
Zondag 4 sept – Etappe 8 (Grande finale)
’s Morgen rustig opgestaan voor de start tussen
8.30 en 9.00 uur voor de laatste etappe richting
Rotterdam. Na prachtige, zonnige en warme
dagen reden we op weg naar St. Willebrord
(CP1) toch nog de regen tegemoet. Dit zou de
enige neerslag zijn die week.
In St. Willebrord was ook oud-tourlegende Rini
Wagtmans aanwezig die spontaan op de WTCers afstapte voor een praatje en een foto. Het
laatste verzamelpunt was bij de Heinenoordtun­
nel waarna alle deelnemers gezamenlijk naar
Rotterdam fietsten voor een geweldig ontvangst
in het Zuiderpark (naast Ahoy). Het zien van fa­
milie en bekenden zorgde voor een emotionele
ontlading.
Het begeleidersteam met Tina, Jaap, Cees en
Peter heeft enorm genoten van de prestaties van
alle deelnemende fietsers en vooral de saamho­
righeid en gezelligheid binnen het eigen WTC-­
team.
Het ontvangst in Rotterdam was voor mijzelf een
mooie afsluiting van een geweldige week. Vanaf
de start tot aan de finish een onvergetelijke er­
varing om dit met elkaar mee te maken.
Peter Biermans
15
Woensdagavondcompeti­
tie 2016
Het was bij wijze van proef dat na de zomerva­
kantie de Woensdagavondcompetitie (WAC)
verder ging met een A- en een B-klasse in ge­
scheiden wedstrijden. Afzonderlijke klassen
waren er natuurlijk al langer bij de clubkampi­
oenschappen, maar daarin gingen A- en B-klas­
sers tegelijk van start en reden als er geen
ontsnapping gaande was in één groep.
Het nieuwe was dat er nu in afzonderlijke groe­
pen werd gereden die niet bij elkaar mochten
aansluiten. De achtergrond van de nieuwe opzet
was het verlagen van de drempel om aan de
WAC deel te nemen. Eerder moest je moest het
tempo van de ervaren rijders kunnen bijbenen
wilde je niet op een of meer ronden worden
gereden.
Het leek een prima idee, maar het begin was niet
bemoedigend. Op de eerste woensdag gingen
16
slechts vier B-rijders van start. Drie van hen, te
weten vader en zoon Geurtsen en Martin van
Baak, reden al langer mee. Alleen Julia Looman
was nieuw en dat was mooi, want de B-klasse is
ook bedoeld voor de wat oudere jeugd.
De tweede, derde en vierde woensdag waren er
al acht deelnemers en op de eerste woensdag
van september tien.
Een week later bleek de nieuwe formule echt te
zijn aangeslagen. Er waren toen 19 vertrekkers
onder wie een team van Bike Center Woerden
bestaande uit vijf mannen en één vrouw, dat zelfs
de winnaar leverde, want het was Miel Barkmeij­
er die met een luide brul als eerste over de
eindstreep kwam.
Op de laatste avond won Miel opnieuw en weer
had hij in de laatste meters het geluid van een
leeuw nodig om Hein Geurtsen voor te blijven.
Die avond telde de B-klasse zelfs 22 deelnemers.
De proef kan daarom als geslaagd worden be­
schouwd. Het belooft wat voor de WAC 2017.
In de A-klasse was Marc Scholman minder domi­
nant dan vorig jaar. Hij won nog wel acht keer,
maar eindigde ook een paar keer niet bij de
eerste drie. Bovendien verscheen hij vier keer niet
aan de start en viel hij ook nog eens twee keer uit.
Jari Looman miste als enige geen enkele wed­
strijd en werd mede daardoor tweede.
Marcel van Baak ging één keer
niet van start en reed ook één
wedstrijd niet uit, maar verzamel­
de voldoende punten om eind­
winnaar van de WAC 2016 te wor­
den. Bart Nap en André Looman
waren de enige anderen die
slechts één keer verstek lieten
gaan.
De laatste avond werd op een
vrolijke manier met een toast af­
gesloten. Dat gebeurde met fles­
jes waarop de wedstrijdleiding
een sticker met de tekst ‘Bedankt
voor je Deelname aan de WAC
2016’ had geplakt.
De stemming werd nog verhoogd door een rat
die zo onverstandig was geweest over het par­
cours te gaan wandelen. De meeste renners
wisten het beest te ontwijken, maar Bart Geurtsen
was het niet gelukt.
Hij raakte het dier en dat betekende het einde
van een rattenleven.
Ronald van Merkerk pakte het beest tijdens zijn
uitrijronde bij de staart en nam hem zo als een
trofee mee naar de finish.
Willem van Groenestijn
De tweede zege van Miel Barkmeijer met links
Hein Geurtsen en Gerard Bouman als derde en
alle drie op een fiets van Specialized.
De eindsprint van de B-klasse op 31 augustus.
Luck van Vliet (links) en Bart Geurtsen lijken hier
nog gelijk te liggen.
Op de foto onder zijn ze de streep gepasseerd
en ligt Bart duidelijk voor.
Die avond was er geen videocamera om de fi­
nish vast te leggen. Links achter de jurywagen
probeert Jaap Blonk te zien wie de winnaar is.
Bovenstaande twee foto's bewijzen niets, maar
maken het toch aannemelijk dat Bart terecht tot
winnaar werd uitgeroepen.
Half verscholen achter achter Luck zien we Ma­
rien Groenendijk, toen nog als toeschouwer,
maar een week later was hij een van de deelne­
mers in de B-klasse.
Helemaal links op de foto staat Joop Goedhart.
Hij deed er wat langer over om enthousiast te
worden, maar in de laatste wedstrijd ging ook hij
van start.
Yaron Buteijn (met gele helm) is vierde en dat
laat mooi zien dat de B-klasse ook geschikt is voor
nieuwelingen.
17
8e Raboveldrit van
Montfoort
Het was even wennen op 1 oktober bij de start
van de eerste wedstrijd van de achtste Raboveld­
rit van Montfoort. Drie jaar achtereen stond Freek
de Jong in het rood-wit-blauw aan de start en nu
opeens stond Jordy Luisman gehuld in de NK-trui
op de eerste startrij.
Drie jaar achtereen was Freek de Jong winnaar
geweest en in het jaar ervoor was het Ivar Hart­
ogs, toen ook de nationaal kampioen. Vier jaar
achtereen dus de nationale driekleur op de
hoogste trede van het amateurspodium.
In het begin leek de kans aanwezig dat Jordy
Luisman de traditie ging voortzetten, maar
gaandeweg werd duidelijk dat Yannick Runhart
de sterkste was. Op de streep was het verschil
met Luisman zo’n vijftien seconden. Weer vijftien
seconden later werd Kees van Noppen derde.
Marc Scholman werd fraai 6e, één plaats voor
Freek de Jong, die er – na een jaar vol tegenslag –
heel tevreden mee was. Een week eerder was hij
in Dordrecht met veel fysieke pijn pas 23ste ge­
worden.
Jari Looman kwam in de slotfase ten val, waar­
door hij terugzakte naar de 19e plaats. Bart Nap
was 40ste en Paul Sollie 50ste.
Na de amateurs reden zoals gebruikelijk junioren
en nieuwelingen tegelijkertijd hun wedstrijden.
Hierbij goede eindwinnaars, want zowel Luke
Verburg (nieuwelingen) als Kyle Agterberg (juni­
oren) maken deel uit van de nationale talenten­
groep.
Nieuweling Rowan Wijfje op het punt junior Berko
Dorussen te passeren.
18
Daan Brouwer.
Junior Tom van Merkerk, die in het begin nog
mee strijdt voor het podium, werd keurig 5e .
Rowan Wijfje en Daan Brouwer reden hun eerste
wedstrijd bij de nieuwelingen. Nerveus stonden
ze aan de start, maar voltooiden keurig hun
wedstrijd als 17e en 21e .
De wedstrijd voor (junior)vrouwen werd gewon­
nenn door Manon Bakker. Ook zij behoort tot de
nationale talentengroep. De tweede plaats was
voor Celine Klootwijk, die er erg blij mee was. Ze
komt uit het mountainbiken en dit was pas haar
tweede veldrit.
Julia Looman reed zeer gedreven rond, kon net
niet lang genoeg mee met de middengroep,
maar pakte wel een mooie 17e plaats overall en
de 5e in de apart opgemaakte uitslag van de
nieuweling-meisjes. In die uitslag was Laura van
der Zwaan de winnares. De andere podium­
plaatsen waren voor twee zusjes: Dorien en Iris
Hoog Antink.
In Montfoort is de wedstrijd voor masters 40+ altijd
het hoofdnummer. De naam van Micha de Vries
stond in het programmaboekje. Aanvankelijk
had hij die dag moeten werken, maar op een
laat tijdstip had hij toch kunnen ruilen met een
collega. Als bijschrijver ging hij meteen als
kanshebber van start. Hij was immers winnaar in
2013 en 2015.
Maikel Govaarts, verrassend winnaar in 2014 en
sindsdien een vaste waarde onder de masters,
wilde revanche voor zijn tweede plaats in 2015.
Toen hij een klein gaatje met Micha had, was hij
even vol doorgegaan en dat bleek genoeg voor
Julia Looman.
de overwinning.
Micha werd uiteindelijk derde, want de tweede
plaats ging nog naar Patrick Somsen, die er
zielsgelukkig mee was, want nooit eerder had hij
in een nationale veldrit op het podium gestaan.
De vierde plaats was voor Erik Dekker en de vijfde
voor Wilfred Veldkamp. Die twee zitten altijd dicht
bij elkaar in de uitslag. Net als vorig jaar was
Wilfred verbaasd over zijn uitslag. Ook nu was de
voorbereiding op het cross-seizoen minimaal
geweest.
De zesde plaats was voor Lars Rietveld en de
zestiende voor Marcel Boschker. Na zoon Jari en
dochter Julia was bij de masters vader André
Looman van de partij. Hij eindigde als 43e.
Ronald van Merkerk en Arie den Braven (‘still
going strong’) waren 56e en 60e.
Hierna was de dikke-banden-race voor basis­
schoolleerlingen. In de catgegorie 7-9 jaar was
dewninst voor Roel Veldkamp, de volgende in de
veldrijdersfamilie.
De dag werd afgesloten met de burgerrond. De
uitslag hiervan staat op bladzijde 6.
Terugblikkend kunnen we stellen dat we het met
het weer getroffen hebben. De voorspelde buien
beperkten zich tot enkele druppels tijdens de
eerste ronden van de masters. De rest van de
dag was het prachtig zonnig weer. Het parcours
kende een droge harde ondergrond in het park,
stoffige paadjes en hoog gras in de boomgaard.
Daardoor geen glibberige hellingen; er hoefde
dan ook niet gelopen te worden.
Volgens het hoofd van de jury was deze editie
van de Raboveldrit weer perfect.
Grote dank ook aan al de vrijwilligers voor het
uitzetten van het prachtige parkoers, de inschrijf­
sters, de catering, etc.
Willem van Groenestijn / Glenn Thomas
19
Regelmatigheidstijdrit 2016
De regelmatigheidstijdrit op op de familiedag
kreeg een verrassende ontknoping al moet ik er
wel bij zeggen dat het alleen voor mij verrassend
was.
Dankzij het excel-programma dat ik gebruik, kan
ik als enige de ontwikkelingen goed volgen.
Lang leek de overwinning naar Willem Hoogen­
boom te gaan. Hij zat maar negen seconden
naast de tijd die hij had moeten rijden. Dat was
nog steeds zo toen bijna alle deelnemers binnen
waren.
Daarna was het nog slechts wachten op vader
en zoon Lekkerkerker. Zij waren als koppel het
laatst gestart met de bedoeling gemiddeld 21
km/uur te rijden en dat was een stuk langzamer
dan de andere deelnemers. Geen wonder dat
het na de finish van de andere deelnemers ruim
een kwartier duurde voordat Ruben en Rick arri­
veerden.
Ik tikte meteen hun tijd in op mijn laptop en zag
tot mijn verbazing een gemiddelde van 20,99
km/uur verschijnen.
Even was er de teleurstelling, want ik had Willem,
de oudste deelnemer, de overwinning wel ge­
gund, maar bij de prijsuitreiking ging dat over.
Jan Rietveld vertelde daarbij wat even daarvoor
van Willem zelf had gehoord. Namelijk dat hij er
een rit met onderbrekingen van had gemaakt
en onderweg zelfs met een bekende had staan
praten. En dan op zijn leeftijd (sorry dat ik het
zeg) toch een gemiddelde van ruim 28 km/uur
rijden. Achteraf betwijfel ik of hij wel het juiste
parcours heeft gevolgd.
De overwinning was nu niet voor de oudste, maar
voor de jongste deelnemer. Toch ook leuk.
Willem van Groenestijn
Foto boven: het winnende koppel.
Foto links: een laagstaande herfstzon en vrolijk­
heid tijdens de prijsuitreiking.
20
TransKitzAlp
Ik, Edwin Otto, de webmaster en toerrijder bij WTC
schrijf daarnaast ook reisverhalen. Op http://va­
dersopreis.nl bundel ik deze samen met een
collega. Niet zelden zijn het fietsgerelateerde
verhalen en een van deze verhalen staat hieron­
der. Voor de leden van de club lijkt me dit een
leuk verhaal, lees het eens, ik hoor graag wat je
ervan vindt.
Een ‘vitale reset’ staat me te wachten volgens de
brochure van de Kitzbüheler Alpen. ‘Gemaakt
van hout, steen en aarde’ is de volgende kreet
die de TransKitzAlp moet beschrijven. Vier dagen
lang de ‘KitzAlps’ doorkruisen op een mountain­
bike, 190 kilometer op en af met maar liefst 8600
hoogtemeters! Dat klinkt als een serieuze uitda­
ging, één die ik heel graag aanga.
adem. Als dolle stieren stuiteren we over de
gravelpaden het dal in.
Piepende schijfremmen voor elke bocht verpes­
ten de overdonderende stilte in deze regio. Tijd
om de adrenaline onder controle te krijgen is er
bijna niet, de komende twaalf kilometer is het
weer stijgen. Iets minder steil, maar toch lastig.
Een paar keer moet ik van de fiets, vooroverhan­
gend over het stuur hap ik naar adem, het zweet
sijpelt van onder mijn helm zo mijn mond in.
Vooruit, nog maar een sportreep, een goede slok
water, 400 hoogtemeters nog. De TransKitzAlp
krijgt mij er niet zomaar onder. Zzz­
zoooeeeemmm hoor ik achter me. Frank z’n
accu verraad zijn aanwezigheid. Voor hem is het
allemaal een peulenschil, de accu heeft vijf
standen en voor elke ondergrond, hoe steil ook,
is er een stevige ondersteuning.
Passieren? Aber natürlich!
Piepende schijfremmen
“Ik ben nu al kapot” roep ik met mijn spaarzame
adem naar fietsmaat Frank. Met hem ga ik dit
avontuur aan, hij op een e-mountainbike in
verband met een blessure, ik probeer het op
eigen kracht. De eerste helling is zojuist begon­
nen en dat is even wennen voor mijn Hollandse
lijf, dat dan wel sportief ingesteld is, maar toch
ook zeker niet tot de lichtste exemplaren behoort.
Een half uur eerder zijn we gestart vanuit Maria­
stein, voor de eerste etappe. Met 34 kilometer en
‘slechts’ 1500 hoogtemeters een lekkere opwar­
mer. Wel, warm ben ik, zwetend, stoempend en
krakend kom ik boven op de Möslalm (964m).
Vanuit Wörgl is het vijf kilometer klimmen met
verbluffend uitzicht op het Inntal. Frank heeft iets
meer oog voor de schoonheid, mijn focus ligt
nog even op het onder controle houden van de
Het ‘mittelstation’ van de Hohe Salvenbahn is in
aantocht. De dennenbomen worden schaarser
en in de verte verschijnt een rode stip. Binnen
drie seconden identificeren we de stip als een
mede biker. De eerste vandaag, hij wijst in de
richting waar hij vandaan komt en maakt een
golvende beweging met zijn hand. En weg is hij
weer. Frank en ik kijken elkaar aan, geen idee
wat hij bedoelde. Twee bochten verder is het
duidelijk. Er is een stapel dennenbomen gaan
rollen en de weg is versperd. Eén enkele wegwer­
ker is met een grote kraan in de weer. Links en
rechts kunnen we er niet omheen. Op de vraag
of we kunnen ‘passieren’ knikt de man en zegt;
‘aber natürlich’. Dat wordt klimmen. De eerder
genoemde brochure
vermeldde ook een
niet-technisch par­
cours. Jaja.
Met de hand aan de
rem schieten we Hop­
fgarten in. Genoeg
actie voor vandaag.
Wat een kennisma­
king met de Kitzbühe­
ler Alpen. De rust, de
puurheid, de vrien­
delijkheid van de
mensen. De zweet­
druppels zijn gauw
vergeten.
21
lichkeit' straalt er vanaf. Als we rond de klok van
drie een verlate lunch nuttigen in 'Landhaus
Lendlwirt' worden we verrast door een complete
familie in 'Tracht'. De Lederhosen en Dirndls
stromen binnen met grote schwarzwälder en
kirsch torten'. Navraag leert dat de kleinste Le­
derhosen toebehoren aan een zojuist gedoopt
familielid, en dat moet gevierd worden natuurlijk!
Op de vraag of we een stukje mee-eten wijzen
we naar de naastgelegen klim en bedanken
vriendelijk, de zwaartekracht is hier onverbidde­
lijk.
TransKitzAlp op zijn best
“Aan de kant dames”
Hij gaat lekker! De bovenbenen voelen bijzonder,
maar het gaat lekker. Er is zelfs ruimte voor een
praatje bergop. Er moeten geen open vragen
gesteld worden, maar dit is vooruitgang! Alles zit
dan ook mee. Het gifgroene gras contrasteert zo
perfect met de strakblauwe lucht en dat fietst
toch lekkerder. Met een trapsgewijze beklimming
stijgt het snel naar de Haag-Alm, asfalt gaat over
in een ‘forstweg’. En dit bospad verandert in
gravel. De talloze ‘koeienvlaaien’ verraadden
het al, enkele tientallen roodbruine dames be­
zetten het laatste stukje naar deze ‘gipfel’. Met
wat boerengeluiden en een beetje dwingend
kijken zijn de dames geïmponeerd en kunnen we
verder. Bovenop zet ik de GoPro op mijn hoofd,
die afdaling wil ik vastleggen.
Terug in het hotel maken we dankbaar gebruik
van de Welness. Sauna, 'dampfbad' en zwem­
bad zijn een zegen voor de vermoeide spieren. Ik
snap die 'vitale reset' wel, ontspanning na in­
spanning.
Heerlijk!
Tiroler Trots
De TransKitzAlp is een dwarsdoorsnede van wat
Tirol te bieden heeft. De geraniums staan altijd
perfect in bloei op welk balkon dan ook. Keurig
verzorgde tuinen zijn een must, zelfs op de meest
remote plaatsen vind je de chalets die er spic en
span uitzien. Minimaal een Maria of Jezusbeeld
op of nabij het perceel lijkt ook tot de standaard
uitrusting te horen. Het geklingel van de bellen,
hangend aan de nek van koe of geit, maakt dit
plaatje helemaal af.
Het "Servus" klinkt alweer zo gewoon bij iedereen
die je passeert. Ik voel me welkom, de 'gemüt­
22
De tijd vliegt, de kilometers kruipen voorbij. De
laatste dag vat alles samen van deze TransKit­
zAlp. De ochtend is grauw en nat, Frank maakt
er een rustige ochtend van en ontmoet mij in St
Johann in Tiroll. De eerste klim is negen kilometer
vanaf het hotel en brengt me een kleine 1000
hoogtemeters verder. De eerste vijf kilometer zijn
mijn longen aan het wennen, van buitenbocht
(daar is het vlakker dan de binnenbocht) naar
buitenbocht duw ik mezelf omhoog. De wereld
wordt kleiner, de wolken zakken het dal in. Het
asfalt maakt plaats voor een modderig grof
gravelpad en met een vaartje van 4 kilometer
per uur is het slecht manoeuvreren over de kei­
tjes. Als ik voor de vierde keer in 100 meter voet
aan de grond moet zetten draai ik mijn fiets. Wat
ben ik hier in hemelsnaam aan het doen!?
"Nee, dit ga ik wel doen, ik moet verder!" Het gaat
wat beter en ik kom weer in een flow. De grijze
massa om me heen maakt de focus op het
trappen makkelijk, al had ik natuurlijk liever de
'spektakuliere aussichten' gehad. Plots, op 15
meter afstand, net als ik een bocht uitkom staan
ze daar, twee manshoge herten met imposant
gewei. Ik schrik me een ongeluk en stuur bijna
het ravijn in. Even plotseling dat ze verschenen
zijn ze ook weer verdwenen. De top op de Har­
schbichl is een mentale overwinning. Na Frank
gebeld te hebben daal ik af naar St Johann.
Samen rijden we de laatste 40 kilometer en res­
terende 1200 hoogtemeters. De zon komt erbij,
een alpenmarmot kruist ons pad en verder is er
niks. Niks dan almen, voorjaarsbloemen, klingel­
koeien, oneindig uitzicht en onze inspanning. Het
besef dat het de laatste dag is bereikt ons en we
focussen ons op het hier zijn.
Die vitale reset waarover gesproken wordt in de
folder van de TransKitzAlp is een heerlijke combi­
natie van inspanning op de fiets gevolgd door
ontspanning in de hotels. Geen zorgen door het
bagagetransport en de uitgebreide (veelal) lo­
kale maaltijden in combinatie met een goede
nachtrust en de aanwezige sauna's maken dit
een trip om niet gauw te vergeten.
"Bis nächstes mal, es war einfach bärig"
Parcours
Al met al is dit een schitterende ronde door en
over de Kitzbüheler Alpen. Wanneer je met een
GPS rijdt is de route zonder problemen te vinden,
echter wanneer je je richt op de (kleine) stickers
die her en der op wandelroutebordjes geplakt
zijn, kun je weleens een verkeerd pad oprijden.
Na afloop van deze tocht heb ik dit ook gemeld
bij het Toeristenbureau Kitzbüheler Alpen. Hier
gaat naar gekeken worden.
Qua zwaarte is de route best pittig. Dat is natuur­
lijk ook meteen de charme. 'Ontspanning door
inspanning' is hier een mooie samenvatting van.
De e-MTB'ers hebben het een stuk makkelijker.
De fietsen worden geleverd met een sterke accu
waarmee je prima een dag uit de voeten kunt.
In de nacht de accu opladen en je bent klaar
voor een nieuwe dag. Al zijn er op de TransKitzAlp
kaart ook verschillende e-bike laadstations aan­
gegeven, ideaal om te combineren met de
lunch!
Let wel op, er zijn een aantal stukken waarbij je
wel moet lopen, of de fiets over een hek moet
tillen. Zo'n e-bike is natuurlijk een paar kilo
zwaarder dan een normale MTB, houd daar re­
kening mee.
Edwin Otto
Deze tocht is echt een aanrader voor elke fietser
die van de uitdaging houdt en eens wat anders
zoekt. Voor een clubje WTC-ers is dit een heerlijk
uitdaging!
Voor meer informatie en over deze trip: zie
http://vadersopreis.nl/transkitzalp-per-mtb
OUTLET
2016
MODELLEN
NIET GELDIG OP
DE
NIEUWE COLLECTIE
20% tot 50%
korting
ing,
Alle fietsen modeljaar 2016, kled
,
tjes
erzi
kind
helmen, schoenen,
etc.
fietstassen, fietsaccessoires,
Zie voorwaarden in de winkel.
23
www.editoo.nl
Indien onbestelbaar:
Jan Hoenlaan 22, 3417 CC Montfoort
Zelfs de
chips
houdt van
ons…
...na ons bakproces
Kiremko heeft de kennis om kwalitatieve productielijnen en machines voor de aardappelverwerkende
industrie te ontwerpen. Samen met onze strategische partners bieden wij service en kennis. Onze
focus ligt in het vinden van oplossingen voor de klanten door constant te innoveren, dat stelt ons
in staat de standaard te veranderen. Met die gedachte bekijken wij elk voedselverwerkingsproces
nauwkeurig, om machines te ontwikkelen en te produceren, die niet alleen krachtiger zijn, maar ook
onderhoudsvriendelijker, efficiënter en water & energiezuiniger, zonder in te leveren op de kwaliteit
van het eindproduct. Dat is de Kiremko kwaliteit.  kiremko.com