Transcript Eerste etappe NH-pad op Texel: voor wie van grasdijken houdt

ZATERDAG 22 OKTOBER 2016
Je moet er wat voor over hebben om
aan het Noord-Hollandpad te
beginnen. Eerst naar Den Helder,
dan de veerboot naar Texel, naar het
uiterste puntje en dan heb je ook
wat: een waddeneiland aan je
voeten en een eindeloos uitzicht
over zee. Licht, lucht, ruimte en rust!
Wandelen
Tekst: Marja van Spaandonk Foto: 123rf
Licht, lucht,
ruimte en
rust
H
et Noord-Hollandpad loopt van
Texel, of voor wie
niet met de boot
wil oversteken
vanaf Wieringen, tot het Gooi: 270
kilometer lopen door een zeer
afwisselend landschap.
Grasdijken op Texel, wierdijken op
Wieringen, bollenvelden in De
Kop, kanaaldijken in West-Friesland, veenweiden in Laag-Holland,
forten in de Stelling van Amsterdam, buitenplaatsen langs de Amstel, Angstel, Vecht en Ankeveense
plassen en landgoedbossen en
heidevelden in het Gooi. Een bonte
aaneenschakeling van land-, dorpsen stadschappen. Het pad is onderverdeeld in dertien etappes van
gemiddeld 20 kilometer, die je als
dagwandeling kunt maken of als
meerdaagse trektocht. De routes
voeren zoveel mogelijk over halfverharde of onverharde wegen.
Startpunt is het uiterste puntje van
Texel, bij Paal 33 in De Cocksdorp.
Het eerste stuk over de Eierlandse
Zeedijk lopen we fluitend. Het
makkelijk beloopbare asfalt gaat al
snel over in gras, wanneer we over
het eerst hekje moeten klimmen.
Ruim voor monument Deltawerken (beter bekend als De Schicht)
moeten we via een trapje de zeedijk af. Maar nu we toch hier zijn,
wijken we even van de route af om
wat oesters te rapen. Oestermes en
een theedoek zitten in de rugzak,
want ja: we zijn hier eerder geweest en weten dat je hier heerlijke
zeevruchten kunt vinden. Na een
nog niet verdiende (pas een half
uur gelopen), maar wel lekkere
pauze hervatten we onze wandeling. Op de asfaltweg rechtsaf de
Lancasterdijk op, daarna rechtsaf
de Stengweg en na ongeveer vijftig
meter linksaf over een bruggetje en
een grindweg. We duiken de Eierlandse polder in. Na het weidse
uitzicht over zee is het even wennen op dit voetpad door natuurreservaat Dorpszicht van Staatsbosbeheer, maar we kunnen dit ook
wel waarderen. We slingeren ons
zigzaggend door dit mooie gebiedje vol kwelders en kreken, waar het
bij nat weer behoorlijk drassig kan
zijn. Vandaag schijnt de zon en we
volgen blij van zin de gele paaltjes
en lezen dat we vlak voor asfaltweg
Hollandseweg linksaf een weilandpad langs een sloot moeten volgen.
Stroomdraad terugplaatsen staat in
het boekje, maar we zien helemaal
gaan stroomdraad, laat staan een
weilandspad of sloot. We zijn een
beetje van het padje af. Wanneer
we de moed opgeven en op goed
geluk een weg aflopen, pikken we
de route toch weer op. Geen idee
waar en waarom het fout is gegaan.
We betreden een onverharde weg
tussen de weilanden en passeren
een stalletje waar we koffie kunnen
nemen. Duidelijk dat de aanwonenden van het Noord-Hollandpad
afgekeken hebben bij die van het
Pieterpad. Een goed idee, want hoe
leuk is het om langs het pad te
kunnen pauzeren met iets lekkers.
Aan het einde van dit pad tussen
de weilanden door wacht ons eerste
echte avontuur: met een touwtrekpont mogen we onszelf over Eijerlands Kanaal trekken. Dit zijn toch
wel de leukste obstakels die je op je
pad kunt tegenkomen. Een welkome afleiding voor de vele, vele
kilometers grasdijk die gaan volgen: een beetje saai. Natuurlijk niet
Na vele kilometers grasdijk kunnen wij geen schaap meer zien.
Wat & Waar
Eerste etappe
NH-pad op Texel:
voor wie van
grasdijken houdt
Startpunt: De Cocksdorp: infopaneel NH-pad Eierlandse
Zeedijk (bushalte bij reddingsboot, asfaltweg De Volharding.
Lengte: volgens het boekje 18 kilometer (wij denken er
veel meer gemaakt te hebben)
OV: Veerboot Texel, Bus www.9292.nl, de Texelhopper.
Eten & Drinken: volop in De Cocksdorp.
Honden: niet op onverharde delen, dus ook niet handig
om mee te nemen.
Rolstoel: deze etappe is rolstoelonvriendelijk: 90 % onverhard.
De routegids is te koop bij de VVV op Texel of te bestellen via: www.noordhollandpad.nl.
als je van gras en hekjes houdt,
maar wij kunnen geen schaap meer
zien.
Wanneer het einde van de eindeloze grasdijk nadert, mogen we bij
huis Eijerlandsend er af en weer
even asfalt onder onze vermoeide
en met schapenkeutels verdikte
zolen voelen. We denken dat we
aan het einde van onze route zijn,
maar moeten nog een heel stuk. De
route wordt nu pas echt afwisselend. Over gras- en landweggetjes,
langs een vogelkijkhut en een oude
met riet omzoomde zeekreek, de
middeleeuwse Burgerdijk, het
mooie, verstilde dorpje De Waal.
Echt, we zouden er van genieten
wanneer we niet zoveel kilometer
grasdijk achter onze zolen hadden.
Nu is het enige waar we naar verlangen een terras. En dat is er gelukkig in De Waal. Denk dat we
maar een lamsstoofpotje bestellen.
Daarna hebben we wel weer zin in
de tweede en laatste etappe van het
Noord-Hollandpad dat op Texel
ligt: van De Waal naar de Veerhaven. Maar vandaag even niet meer.
n