Transcript Toespraak Suzanne Grund en de Amsterdamse

Sophie
Ongeveer twee jaar geleden belandde ik op de housewarming van een van de vrienden van
mijn toenmalige vriend. Ik wist dat zijn vrienden ook allemaal vriendinnetjes hadden en die
wilde ik graag leren kennen. Ik greep mijn kans en vroeg de telefoonnummers van de
meisjes die die avond in de keuken wijntjes zaten te drinken. Ik opende een groepsapp en
noemde het de samenzwering. Al snel volgde het eerste etentje met zijn vijven.
De relatie ging voorbij, maar vriendschap werd geboren.
Wat ik toen nog niet wist is dat deze vier meisjes mijn leven op zijn kop gingen zetten. Het
voelt haast alsof het lot ons samen heeft gebracht. We zijn in twee jaar tijd heel close
geworden en deelden lief en leed met elkaar. Dat heeft me doen inzien dat je moet proberen
te houden van de mensen die ook van jou houden en dat te koesteren. Iets mooiers dan dat
bestaat er eigenlijk niet in het leven. Dat maakt het ook zo pijnlijk dat je er nu niet meer bent
en dat we je moeten loslaten Veer.
Ik weet zeker dat we ooit weer met zijn vijven gaan samenzweren. En als liefde jou kon
redden, lieverd, was je nu gewoon nog hier.
Sara
Wat ik zo bijzonder vind aan jou is dat jij altijd zo betrokken was bij anderen. Zelfs toen je zo
ziek was. Je vroeg altijd naar ons, hoe het met ons ging, hoe bijvoorbeeld een tentamen was
gegaan en of we onze ex-vriendjes nog hadden gesproken. Je wilde het met ons hebben
over dingen die jonge vrouwen bezig houden. Niets vergat je en je interesse was altijd
oprecht. Zo was jij en zo zal ik je mij altijd herinneren.
Kort geleden gaf Sophie een huisfeestje. Je wilde heel graag komen maar het ging niet.
Via Facebook stuurde je ons toen het volgende berichtje:
Lovejullie lieverds voor altijd, of ik er nou ben of niet, onder m’n onzichtbaarheidscape zal ik
altijd bij jullie zijn. Geniet van vanavond en maak er een avond van om nooit te vergeten!
Samenzwering forever en altijd!
Ook dit bericht typeert jou heel erg als mens. Wat gunde je anderen toch altijd veel plezier en
geluk.
Het afgelopen jaar kon jij er vaak niet meer bij zijn. Dat hebben wij enorm gemist. Maar alle
momenten die we wel met elkaar hebben gehad zal ik nooit vergeten en in mijn hart dragen.
Zoals onze mini-vakantie deze zomer in Twente. Ik ben dankbaar dat ik zo’n bijzonder
iemand heb mogen leren kennen. Dag lieve Veer, we wachten op jouw teken en we weten
zeker dat jij altijd bij ons zal zijn.
Shannen
Wat een bijzonder mens was jij. Altijd in voor gezelligheid, voor een hapje en een drankje.
Net even iets anders dan de rest. Waar wij zakken chips open zouden trekken bij een wijntje,
kwam jij met een kaasplankje en allerlei decadente hapjes waar wij nog nooit van gehoord
hadden. Daar kom ik gelijk op een punt wat elke keer een terugkerend iets is in de
samenzwering: eten. Als ik er aan denk moet ik gewoon lachen. Zoals met Sinterklaas, wat
we heerlijk bij jou thuis voor de open haard gevierd hebben. Met zoveel eten voor ons 5. En
zodra alles stond vielen we altijd aan alsof we in weken niet gegeten hadden en hadden we
geeneens tijd om te praten. En daarna allemaal steunen en kreunen van de buikpijn.
Met jou konden we altijd lekker kletsen en lachen maar ook huilen en klagen als het allemaal
even niet meer zo lekker ging. Ook al had je zelf genoeg aan je hoofd je was er altijd om te
luisteren en advies te geven. Zo vol met liefde en zo bezorgd om iedereen. Al had je de
laatste tijd eigenlijk zelf al genoeg zorgen, toch maakte je je toch nog druk over ons. Over dat
we deze vriendschap wel echt vast moeten blijven houden omdat vriendschap het
belangrijkste is wat er is. Dat we moeten blijven samen komen en steun bij elkaar moeten
zoeken. Lieve veer, dat blijven wij doen en jij zal er in ons hart altijd bij zijn. We missen je nu
al, dat je dat maar weet.
Suzanne
Twee en halfjaar geleden leerden wij elkaar kennen en sinds die dag zijn we onafscheidelijk
geweest. Samen met de samenzwering onze wekelijkse etentjes met ofcourse onze
befaamde wraps en nachos, en een wijntje mocht nooit ontbreken. Je ging altijd mee met mij
naar al mijn vrienden en vriendinnen, die jou ook meteen in hun hart hebben gesloten
Wat hebben wij altijd genoten van jouw heerlijke Haarlemse ‘R’, woorden als FAB semi en
althans rolden over jouw tong. En ook werd elk woord altijd afgekort, zoals even samen naar
de heem, dat betekende de Hema. Of naar de suup, de supermarkt.
Ik mis je lieve gezichtje nu al, je mooie stem en je geweldige karakter, wat hebben we het fijn
gehad samen.
Lieve Veer, ik zei je de laatste keer dat ik je zag: ‘’wij gaan niet huilen want ik wil je nog even
zien lachen’’. En zelfs toen hebben wij nog even gelachen. Want zo ben jij het allermooist en
zo zal ik jou mij altijd herinneren. Ik zou je zo graag nog even willen knuffelen, want dat kon
jij zo goed. Ook zou ik zo graag willen zeggen dat ik van je houd, maar nu doe ik het zo.
Dag lieve schat, ik weet dat je voor altijd bij mij zal zijn want wij zijn soulmates forever.