Transcript hoe hebben mijn ouders mij begeleid bij de

HOE HEBBEN MIJN OUDERS MIJ
BEGELEID BIJ DE STUDIEKEUZE?
www.wageningenuniversity.nl/ouders
Ouders spelen een belangrijke rol in het studiekeuzeproces en het eerste studiejaar van de (aanstaande) student.
Wageningen University heeft samen met andere universiteiten en hogescholen een flyer gemaakt met tien tips
voor ouders. Maar hoe kijken studenten terug op de fase van studiekeuze en de ondersteuning van hun ouders?
Hier leest u een aantal heel persoonlijke verhalen. Wellicht voor u stof tot nadenken?
Wilt u meer weten over studiekeuze en de rol van ouders: www.wageningenuniversity.nl/ouders
Nina
“Ik was een vroege leerling en toen ik de havo had afgerond, wist ik vervolgens niet
wat ik wilde gaan doen. Mijn vader kwam met de suggestie het vwo te doen, dat
kon in ieder geval geen kwaad en op deze manier had ik de tijd om wat langer na te
denken over mijn studiekeuze. In 5 en 6 vwo heb ik de tijd gehad me te oriënteren
en ik kwam erachter dat ik iets met dieren of iets richting de agrarische sector wilde.
Na het bezoeken van twee hogescholen en een universiteit voor de opleiding Dierge-
“Mijn vader opperde toen dat het
een idee was een jaar ertussenuit
te gaan, en om een paar maanden
in het buitenland een cursus Engels
te volgen.”
neeskunde las ik in een folder iets over de opleiding Dierwetenschappen. Dit trok mij
erg aan en ik schreef mij in voor een meeloopdag. Er bestond ook de mogelijkheid mee te doen aan een avondprogramma,
waarin je een beetje kennis kon maken met het studentenleven. In eerste instantie zag ik dat niet zo zitten, dat is eng! Mijn
moeder heeft er toen toch op aangedrongen dat te doen en achteraf goed, want het was erg leuk! Halverwege 6 vwo heb
ik besloten de opleiding Dierwetenschappen te gaan volgen, maar ik was er nog niet zo zeker van of ik de universiteit wel
aankon. Op de middelbare school was ik altijd erg slecht in Engels en bij de opleiding Dierwetenschappen wordt vanaf het
tweede jaar nagenoeg het hele programma in het Engels gedoceerd. Mijn vader opperde toen dat het een idee was een jaar
ertussenuit te gaan, en om een paar maanden in het buitenland een cursus Engels te volgen. Ik vond dat erg spannend maar
dat heb ik wel gedaan. Nadat ik twee maanden Engelse lessen had gevolgd in Malta en enkel in het Engels had gepraat was ik
er voor mijn gevoel klaar voor aan de opleiding te beginnen. Inmiddels zit ik in het vierde jaar van de opleiding en ik heb geen
moment spijt gehad van mijn studiekeuze. Ik ben erg blij dat mijn ouders me hebben gestimuleerd om de cursus Engels in
het buitenland te volgen, dit heeft mij erg geholpen tijdens de opleiding.”
Milotte
“Na het vmbo ben ik een mbo opleiding gaan doen. Omdat mijn broer en zus na
het mbozijn doorgestroomd naar het hbo heb ik dat ook gedaan, dit was ‘gewoonte’ en ik had er nog niet eens over nagedacht om meteen na het mbo te
gaan werken. Ook mijn ouders hadden daar niet eens bij stilgestaan. Tijdens mijn
laatste stage van het mbo heb ik gewerkt op een kinderboerderij. Hierbij heb
ik mensen begeleid met een licht verstandelijke beperking en ik kwam erachter
dat ik de combinatie van het buitenleven en de cliënten erg leuk vind. Met mijn
Met mijn moeder ben ik
verschillende studiebeurzen
gaan bezoeken, waarna ze me
altijd stimuleerde na te denken of
desbetreffende opleiding bij me
zou passen.
moeder ben ik verschillende studiebeurzen gaan bezoeken, waarna ze me altijd
stimuleerde na te denken of desbetreffende opleiding bij me zou passen. Op deze
manier heeft ze me altijd vrijgelaten in mijn keuzes maar me er heel goed bij
ondersteund. Toen ik een opleiding Groen Zorg en Onderwijs leerde kennen heb
ik een meeloopdag gedaan. Dit was goed bevallen en ik had het idee dat deze
opleiding goed bij mij paste. Mijn moeder was het daarmee eens en die bevestiging vond ik erg fijn!”
Rianne
“Al op de basisschool merkten mijn ouders dat ik niet zo goed kon leren. Ik had
last van concentratieproblemen en ik was nooit ergens de beste in. Als ik er nu op
terug kijk hing ik er altijd maar een beetje tussen in en zat ik in ieder geval één
keer per dag aan de instructietafel voor extra uitleg. Eenmaal in groep 8 kreeg ik
vmbo b advies. Volgens mijn klasgenoten heel slecht, want dat was ongeveer het
laagste wat je kon hebben. Die opmerking heeft me toen gekwetst en hierover
heb ik veel met mijn ouders gepraat. Op het vmbo ging het heel goed en heb ik
uiteindelijk mijn vmbo kader beroeps diploma gehaald.
Toen ben ik doorgestroomd naar mbo niveau 4 richting de kinderopvang. Wat ik
hiermee precies wilde wist ik niet maar ik vond kinderen heel leuk en dat vond ik
toen reden genoeg. Wel heb ik getwijfeld of ik de koksopleiding zou gaan doen.
Mijn vader vond dit echter onverstandig omdat je dan altijd werkt wanneer iedereen vrij is. Zijn mening heeft zwaar meegeteld in mijn beslissing. Mijn ouders
zijn op een gegeven moment gescheiden en mijn schoolzaken besprak ik eigenlijk altijd met mijn vader.
Het mbo had ik succesvol afgerond, de grote vraag was toen: en nu…? Mijn vader liet duidelijk doorschemeren dat hij hbo
geen goed idee vond voor mij. Misschien kreeg ik hierdoor wel nog meer drijfveer om dit juist wel te doen. In mijn eentje ben
ik allerlei opendagen van hogescholen gaan bezoeken om te kijken waar ik me prettig voelde en welke studie mij aansprak.
Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt de bachelor Pedagogiek te doen in Amsterdam. Dit heb ik mijn vader pas verteld toen ik
alle details van de studie wist. Mijn vader vond het knap dat ik het wilde proberen en heeft me de kans hiertoe wel gegeven.
Inmiddels zit ik in het derde studiejaar en gaat het ontzettend goed! Motivatie is bij mij de nummer één drijfveer!”
Iris
“Na de havo gingen mijn vriendinnen gingen allemaal een jaar reizen. Ik mocht een jaar naar de kunstacademie in Rotterdam,
creatief zijn! Op mijn 16e ben ik dit studiejaar ingegaan. Daarna zou ik een ‘serieuze’ studie zoeken. Mijn ouders betaalden dit
jaar en ik heb geen studiefinanciering aangevraagd. Ik woonde toen bij mijn ouders. Na een jaar wilde ik de kunstacademie
graag afmaken omdat ik het hier erg naar mijn zin had. Ook dat jaar werd door mijn ouders betaald. Gaandeweg kwam ik
erachter dat mode niet de richting voor mij was. Ik wilde graag overstappen naar vrije kunst. Dat vonden mijn ouders geen
studie en zij waren het er niet mee eens. Op dat moment ben ik gaan kijken welke andere studie ik interessant vond. Ik heb
toen gekozen voor de universitaire studie Geschiedenis in Amsterdam. Met mijn propedeuse van de kunstacademie ben ik
daar toegelaten. Op dat moment heb ik mijn studiefinanciering aangevraagd, uitwonend. Daarbij werd ik financieel door mijn
ouders gesteund. Naast mijn studie had ik ook een baantje. Mijn ouders hadden niet echt een mening over de studierichting,
maar waren blij dat ik naar de universiteit ging. Ik ben heel blij dat ik universitair onderwijs heb gehad, het heeft me een hele
andere manier van denken aangeleerd. Helaas bleek deze studie absoluut niks voor mij! Daarbij bleef er teveel tijd gaan naar
mijn creatieve hobby’s en te weinig tijd naar mijn studie. Op dat moment heb ik stiekem besloten toelating te doen voor de
opleiding vrije kunst in Amsterdam. Door mijn achtergrond van mode in Rotterdam heeft de opleiding besloten dat ik naar de
modeafdeling moest. Ik kon instromen in het tweede jaar. Hier hebben mijn ouders het heel moeilijk mee gehad. Maar zagen
uiteindelijk wel in dat ik daar op mijn plek zit en zijn me financieel blijven steunen onder voorbehoud.
Ik ben erg gelukkig met mijn keuze voor deze opleiding in Amsterdam. Ik maak nu de overstap naar vrije video kunst binnen
deze school. Mijn ouders betalen nu niks meer, maar steunen mijn beslissing wel. Dit laten ze zien door mijn afstudeerjaar te
betalen, zodat ik dat jaar niet ernaast hoef te werken. Nu is het soms wel zwaar met een bijbaan, een eigen bedrijf en studie,
maar wel precies wat ik wil! Ik ben erg dankbaar voor alle steun die mijn ouders hebben gegeven, en vind het ook goed beredeneerd. Ik ben nu blij met mijn onafhankelijkheid.”
Chantal
“In Apeldoorn is er een jaarlijks evenement waar alle Nederlandse hbo instellingen en universiteiten zich presenteren. Mijn
moeder ging mee als support. Ik had van tevoren bekeken welke studies me interessant leken en bij welke presentaties ik
aanwezig wilde zijn.
Mijn moeder heeft me meegesleept naar de aanwezige hbo instellingen naast de universitaire opleidingen. Ik wilde daar zelf
niet kijken want vwo gaat naar de universiteit en havo gaat naar hbo. Achteraf gezien ben ik haar erg dankbaar geweest,
want het heeft tot mijn uiteindelijke studiekeuze geleid. Ik kwam daar namelijk de hbo-opleiding Biotechnologie tegen. Uiteindelijk ben ik dezelfde opleiding gaan doen alleen dan op universitair niveau. Zonder deze zet was het onwaarschijnlijker
geweest dat ik bij deze studie ben uitgekomen. Een nadeel van deze beslissing was dat ik niet alleen twijfelde over welke
studie, maar ook over welk niveau ik wou kiezen. Daarbij worden sommige studies ook nog op meerdere plaatsen gegeven.
Tijdens open dagen van universiteiten en hogescholen is mijn moeder meegegaan. Ik vind het prettig mijn moeder mee te
nemen naar de presentaties en open dagen omdat ze op een andere manier en van een afstand naar opleidingen kijkt. Ze
prikt snel door mooie praatjes heen, is nuchter maar ook realistisch. Ze stelde ook vragen aan studenten en docenten en
vertelde haar mening over de sfeer, de eerste indruk en of ze het bij mij vond passen. Ze heeft mij twee belangrijke adviezen
meegegeven: Je moet iets zoeken wat je leuk vindt, maar waar je ook werk in kan vinden. De richting die ik wilde gaan doen
geeft geen problemen met het vinden van een baan, maar ze heeft me nooit gepusht om naar de universiteit te gaan. Ze
had het ook goed gevonden als ik hbo was gaan doen.
Mijn vader is ook meegegaan naar open dagen in het ziekenhuis en naar een open dag op een hogeschool. Hij heeft een iets
andere instelling dan mijn moeder. Mijn vader kijkt vooral de kat uit de boom en durft zich niet zo duidelijk uit te spreken
over zijn indruk en mening vergeleken met mijn moeder. Dit vond ik aan de ene kant prettig, want daardoor werd mijn beeld
niet beïnvloed door zijn mening. Aan de andere kant vind ik het jammer dat hij zich minder uitspreekt omdat hij vanuit een
ander perspectief naar een hogeschool kijkt.
Als ik terugkijk naar de rol van mijn ouders gedurende mijn studiekeuzeproces ben ik erg blij met hun omgang. Ze zijn open,
ondersteunend en geduldig geweest en hebben mij geholpen door hun visie te geven en door met me mee te gaan naar
open dagen.”
Thom
Het belangrijkste was voor hen,
en ook voor mij, dat ik in ieder
geval een vervolgopleiding zou
volgen.
“Het serieus nadenken over mijn vervolgopleiding begon bij mij vanaf de vierde klas. Mijn school stimuleerde mij om naar open dagen te gaan en om mij te
oriënteren op verschillende studies. Ook mijn ouders hielden zich hiermee bezig;
omdat mijn broer twee jaar ouder is dat ik, moest hij, toen voor mij net het hele
keuzeproces begon, de keuze al maken. Hierdoor waren mijn ouders redelijk goed
geïnformeerd in de mogelijke vervolgopleidingen. Tijdens mijn studiekeuzeproces
was de boodschap van mijn ouders voornamelijk dat ik een opleiding moest kiezen
waarvan ik vond dat die goed bij mij zou passen. Ik werd redelijk vrij gelaten in het
maken van mijn keuze. Het belangrijkste was voor hen, en ook voor mij, dat ik in
ieder geval een vervolgopleiding zou volgen.
Ook toen ik na het halen van mijn diploma niet wist wat ik moest gaan studeren en
besloot om er een jaar tussenuit te gaan, was dit voor mijn ouders geen probleem.
Ook tijdens dat jaar zijn ze meegegaan naar open dagen en andere informatieactiviteiten. Toen ik uiteindelijk een keuze had gemaakt waren mijn ouders tevreden.
Tot nu toe denk ik dat vooral ikzelf degene ben die verantwoordelijkheid draagt
voor mijn toekomst, mijn ouders steunen mij hierin, zowel moreel als financieel. Al
met al is dit proces niet moeizaam verlopen en zijn er geen spanningen geweest.”
Anique
“Als er vroeger aan mij gevraagd werd wat ik wilde worden, dan had ik wel tien antwoorden kunnen geven. Stewardess, forensisch onderzoeker, danseres, modeontwerpster, interieur designer of bijvoorbeeld architect. Eigenlijk heb ik tot de middelbare school erg getwijfeld, maar eenmaal daar wist ik eigenlijk vrij zeker wat ik graag wilde worden: architect. Daarom heb ik
ook nooit andere open dagen bezocht dan die van Bouwkunde. Als het me niet zo was bevallen wel, maar dat was nu niet aan
de orde. Mijn ouders hebben me waarschijnlijk daarom ook nooit gevraagd of ik daaraan twijfelde, of dat ik nog iets anders
wilde uitproberen. Ze hebben me de vrijheid gegeven om te kiezen wat ik wilde. Als ik totaal iets anders had willen doen, dan
was dat net zo goed mogelijk geweest. Nu ik aan mijn master ben begonnen, heb ik nog steeds geen moment spijt van gehad
van mijn keuze. Er zijn momenten dat ik twijfel of het niet verstandig is mijn horizon meer te verbreden, met bijvoorbeeld
een extra opleiding zoals Sociologie of Interieur Design. Hier spreek ik dan wel eens met mijn ouders over en die geven alleen
maar het advies dat ik mijn hart moet volgen. Maar als de twijfel toe begint te nemen, kan ik altijd nog met de studieadviseur
of met een specialist gaan praten. Ze zullen altijd achter mijn keuze staan, op het stoppen met opleiding na dan, tenzij het
maar een tijdelijke pauze is. Het belangrijkste voor hun is dat ik het naar mijn zin en dat ik uiteindelijk een diploma op zak
heb van welke opleiding het dan ook.”
Mariëlle
“Ik wist al op hele jonge leeftijd, toen ik een jaar of 10 was, dat ik dokter wilde worden. Dit is eigenlijk altijd blijven hangen.
Toen ik op de middelbare school zat deed ik aan topsport, maar daar ben ik na de vierde klas mee gestopt omdat mijn punten
niet hoog genoeg waren om een goede kans te maken met de loting van de opleiding Geneeskunde. In de laatste twee jaar
van het VWO heb ik mijn punten heel wat omhoog gekregen, maar haalde ik een 7,4 waardoor ik in de tweede lotingsklasse viel. Op zich heb je daar redelijk wat kans, maar ik had pech en werd de eerste keer uitgeloot. Ik had me wel verdiept in
andere gezondheidsstudies samen met mijn ouders. Ik wist inmiddels ook dat ik het liefst in Maastricht wilde studeren. Ik
heb me daarna eerst ingeschreven voor Psychologie, maar na een bezoek aan een open dag koos ik al snel voor Biomedische
Wetenschappen (bmw), omdat dat dichter bij Geneeskunde lag. In dat jaar bleek het eigenlijk best een leuke studie, maar ik
wilde Geneeskunde er niet voor laten varen. Ik heb dat jaar meegedaan aan zowel de decentrale selectie in Maastricht als de
gewone loting, bij beiden had ik weer pech. Ik heb daar toen echt heel erg van gebaald. Omdat ik bmw wel leuk vond ben ik
daarmee verder gegaan. Ik heb in mijn tweede jaar wel een nieuwe poging gedaan bij de volgende decentrale selectie. Eindelijk was ik ingeloot, gelukkig maar, want dat was de één na laatste kans. Ik begon in mijn derde jaar met Geneeskunde en
omdat ik bmw niet al te moeilijk vond heb ik ervoor gekozen om die bachelor ook af te maken. Gelukkig wist ik niet hoe druk
dat zou worden anders had ik het waarschijnlijk nooit gedaan. Maar nu ben ik wel trots dat ik het wel gedaan heb. Inmiddels
zit ik in mijn tweede jaar Geneeskunde en dit is echt wat ik wilde. De studie is ook precies zoals ik het me had voorgesteld en
ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Mijn moeder vindt het vooral ontzettend leuk wat ik doe, omdat zij ook in de gezondheidssector werkt. Dat is leuk want we kibbelen vaak samen hoe bepaalde dingen gaan in het echt en hoe ik ze geleerd heb.
Ik ben benieuwd naar de coschappen die ik over een paar jaar moet gaan lopen. Ik weet dat ik dokter wil worden, maar welke
richting weet ik nu nog niet. Gelukkig kan ik daar nog 5 jaar over nadenken.”
Mijn moeder vindt het vooral
ontzettend leuk wat ik doe, omdat
zij ook in de gezondheidssector
werkt. Dat is leuk want we
kibbelen vaak samen hoe
bepaalde dingen gaan in het echt
en hoe ik ze geleerd heb.