Transcript null

8
14
20
Hoe Anne het gewone
leven ervaart
Aan tafel met...
de deelraad cliënten
Een dagje mee
met HR
“Midden in de
maatschappij!”
MAGAZINE MAART 2016
Uitgave voor medewerkers, verwanten, vrijwilligers en relaties
2
Column
Iedereen een plekje Een samenleving waarin
winkels en openbare gebouwen gewoon toeganke­
lijk zijn voor alle mensen. Met of zonder beperking.
Zodat iedereen zijn of haar plekje heeft in de
­samenleving. Het lijkt zo vanzelfsprekend.
Niets is minder waar.
­Obstakels zijn er nog
­genoeg. Dorpel hier, smal
toilet daar, smalle gang­
paden in winkels, het
­ontbreken van een lift…
Niet voor niets diende het
Doetinchemse Tweede Kamer-lid Otwin van Dijk
– zelf ervaren rolstoelgebruiker – begin 2016 een
wetsvoorstel in. Een voorstel dat er voor moet
­zorgen dat Nederland eindelijk echt bereikbaar
wordt. Voor iedereen. Het kreeg brede steun in
de Tweede Kamer. Logisch. Ik ga ervan uit dat ook
de Eerste ­Kamer volmondig akkoord gaat.
Ook Elver wil graag dat al haar cliënten midden in
de samenleving kunnen leven, zonder obstakels.
Voor mensen met een verstandelijke beperking zijn
die obstakels vaak van een andere orde dan die van
mensen met lichamelijke beperkingen. Dat vraagt
bewustwording. Van ons als organisatie, maar ook
van cliënten, hun ouders en familie, vrijwilligers én
de omgeving. Want de relevantie voor de cliënt,
dát moet onze dagelijkse leidraad zijn!
Met of zonder
­beperking:
samen maken we
de ­samen­leving
Als het ook maar enigszins kan, bieden we cliënten
de mogelijkheid om midden in de samenleving te
wonen. Buiten ons eigen terrein. Maar er zijn ook
­cliënten waarvoor een andere stek negatieve invloed
heeft of zelfs bedreigend voelt. Zij zijn gebaat bij
­wonen op beschut terrein. En ook al is die plek
­beschut, de Elver-locaties zijn vanzelfsprekend óók
onderdeel van de maatschappij. Woon je op de
hoofdlocatie, dan ben je onderdeel van de gemeen­
schap van Nieuw-Wehl. Daarnaast streven we naar
wonen in kleinere gemeenschappen die een plek
krijgen in wijken elders in de regio Arnhem, de Liemers,
Laag-Soeren en de Achterhoek. Want mensen met
en zonder beperking maken samen de samenleving.
Ook op ons eigen instellingsterrein blijven we bouwen
aan de toekomst. Waar je woont en werkt wil je
­gelijkwaardigheid ervaren, wil je onderdeel zijn van
de samenleving. De wet die nu mede dankzij Otwin
van Dijk door de Tweede Kamer is omarmd, is een
mooie stap op weg naar toegankelijkheid in letterlijke
zin. Maar ook in figuurlijke zin zijn er nog de nodige
obstakels. Laten we die uitdaging samen aangaan!
Zo staan we samen sterk voor een betere maat­
schappij. Die wensen we elke wereldburger toe!
Ernst van Drumpt, bestuurder van Elver
COLOFON
maart 2016 | Uitgave: Elver Communicatie | Tekst en redactie: Elver Communicatie | Concept en
v­ ormgeving: Gloedcommunicatie | Fotografie: Jeroen Liebers, Bart Nijs Fotografie en Elver Communicatie | Druk: YouPrinting.
De
passie
van...
Pagina 4
In dit nummer
10 Ambassadeurs
als visitekaartje
REDACTIONEEL Het eerste magazine
van 2016. We zetten in op een mooi,
­gezond en gelukkig jaar! Een jaar waarin alle
groepen werken als Zelfstandig Werkende
Teams, waarin we samen continu in ont­
wikkeling zijn en steeds kijken naar de beste
zorg voor de cliënt. Dat de cliënt centraal
staat, weten we inmiddels allemaal. In dit
magazine draait alles om het onderwerp
‘midden in de maatschappij’. U krijgt een
kijkje achter de schermen bij de ambassa­
deurs en een dagbestedingsgroep waar de
krachten van onze organisatie en die van
bedrijven worden gebundeld. Wat geldt voor
Elver, geldt ook voor onze cliënten: zij staan
net zo goed midden in de maatschappij.
We bezoeken in dit nummer Guido die bij
Albert Heijn werkt. Ook gaan we nader
in op het begeleidingsmodel Triple C, dat
is gericht op het versterken van de compe­
tenties van cliënten. Wat kunnen zij en wat
willen ze zelf graag bereiken? Mooie voor­
beelden, die laten zien dat het voor iedereen
belangrijk is om gewoon te kunnen leven
en werken in de samenleving, midden in
de maatschappij dus.
14 Aan tafel met...
7 Mijn verhaal: Margriet Swart 8 Triple C: hoe Anne het gewone
leven ervaart 10 Zo doen we dat Planetree: Ambassadeurs als
visitekaartje 13 Mijn verhaal: Peter Wolbrink 14 Aan tafel met…
de deelraad cliënten 16 Uitgelicht: Lief & Leed 17 Bijzondere
kinderfysiotherapie 18 De kracht van samen: ruimte voor samen­
werking 20 Een dagje mee met HR 21 Agenda 22 De Vrienden
van Elver 24 Trots op… Mijn werk bij Albert Heijn
‘Een prachtige
nieuwe plek
voor De
Onderneming’
Pagina 18
4
De passie van ...
5
De passie van ...
“Mijn oog voor detail
maakte me beter in het
werken met cliënten”
De passie van …
Frank
­Knippenborg
Frank Knippenborg is staffunctionaris werk en dagbesteding.
Buiten werktijd is hij druk met zijn grote passie: honden.
Frank is internationaal kynologisch keurmeester, en trotse
­eigenaar van kampioenen.
6
De passie van ...
F
rank groeide op in een paardenfamilie.
Maar met paarden had hij niet zoveel.
Met honden des te meer. Na de opleiding
Maatschappelijk Werk was daar op dat
moment geen werk in te vinden. Hij besloot een
opleiding ‘Algemene kynologische kennis’ te
­volgen. “Studeren heb ik altijd leuk gevonden”,
vertelt Frank. “Voor de opleiding moest ik bij­
voorbeeld alle hondenrassen van de hele wereld
aan hun uiterlijk herkennen. Ik dacht dat het me
nooit zou lukken, want sommige rassen zijn bij­
na niet van elkaar te onderscheiden. Ik leerde om
heel goed te kijken. De stand van de oren, kleur
en lengte van de vacht, soms zijn het maar kleine
verschillen. Maar ze zijn er wel. Fanatiek als ik
was haalde ik het examen.”
Een wereldkampioen in huis
Maar het bleef kriebelen. Frank ging verder met
allerlei vervolgopleidingen op ‘hondenterrein’.
“Ik leerde alles over spieren en bewegen. Machtig
interessant!” Met een vriend haalde Frank zijn
eerste Golden Retrieverpup bij een fokker in
­Engeland. Het bleek een bijzondere hond.
“We wonnen tentoonstelling na tentoonstelling.
We werden zelfs wereldkampioen!” Toen Frank
een grote som geld kreeg aangeboden in ruil voor
zijn hond sloeg hij die af. “Honden zijn voor mij
geen dingen, ze horen bij mijn gezin.”
Uiteindelijk werd Frank, na een avondstudie van
zes jaar, internationaal raskeurmeester van de
Golden Retriever. Frank straalt als hij vertelt over
de ‘National Gundog Show’ in Engeland, en de
‘World Dog Show’ in Helsinki. Wereldberoemde
tentoonstellingen waar hij mocht keuren. “Dat
geeft echt een kick!” Parallellen met zijn
werk bij Elver ziet hij ook. “Je leert
observeren. Écht kijken. Dat oog
voor detail maakte me beter in
het werken met cliënten. En
ik leerde dat als je iets écht
graag wilt, je ervoor moet
gaan. Dan ­verras je jezelf.”
Foto:
“Ik moest alle honden­
rassen van de wereld aan
hun uiterlijk herkennen”
7
Mijn verhaal
Cliënt | Margriet Swart
‘Ik geef alle poppen
ook zelf een naam’
Vijf dagen in de week maakt
Margriet Swart bij het Activiteitencentrum van Elver in
Arnhem de mooiste poppen.
“Ik werk hier nu al acht jaar
en ik vind het nog steeds erg
leuk. Ik houd van poppen.”
Toen de begeleiding Margriet
een paar jaar geleden vroeg
of ze zelf poppen wilde
­maken, hoefde ze dan ook
niet lang na te denken. Het
is haar lust en haar leven.
“Het is echt niet makkelijk
maar vind het wel héél erg
leuk. Eerst ga ik vilten en
dan knipt de begeleiding
voor mij het patroon op vilt
uit. Vervolgens naai ik het
in elkaar en daarna ga ik de
pop vullen. Ik maak soms
wel drie poppen per week.”
Margriet is van kinds af aan erg
­creatief. Als jong meisje haakte ze
­samen met haar moeder al knuffelbeesten. Ook thuis, in de avonduren, is
Margriet nog druk bezig. Bijvoorbeeld
met het maken van spreien en kleren.
Margriet: “Het gaat nooit vervelen.
En alle poppen, kleren en spreien
­verkopen we. Dat gebeurt bij ons op
het Activiteitencentrum maar ook in
Nieuw-Wehl in De Sjop. Soms vind
ik een pop zo mooi dat ik hem liever
zelf houd, maar dat kan natuurlijk niet
altijd.” Voordat de poppen verkocht
worden, geeft Margriet ze allemaal een
naam. “Dat doe ik zelf. Anderen mogen
wel meedenken maar omdat ik ze
maak, vind ik het ook terecht dat ik
de naam verzin. Ik hoop dat ik nog
heel lang mooie poppen kan maken.”
8
Triple C
Hoe Anne
het gewone
leven
­ervaart H
Bij Elver gaan we uit van de mogelijk­­heden
en behoeftes van cliënten en niet van hun
beperkingen. Dit lijkt heel vanzelfsprekend,
maar is dat vaak niet. Triple C helpt ons deze
visie handen en voeten te geven. Daardoor
kan Anne bijvoorbeeld het gewone leven
meemaken. Susan Groot Kormelink, Triple
C-coach en begeleidster van Anne, legt uit
hoe dit werkt.
and in hand komen ze
aanlopen bij de super­
markt, Anne en Susan.
“Anne komt de boodschap­
pen voor vanmiddag doen”, vertelt
­Susan. “Anne vindt het leuk dingen
te ondernemen, is graag in beweging.
Ik probeer steeds aan te sluiten bij wat
ze nodig heeft. Daarbij draait het om
de balans tussen ruimte geven, haar
uitnodigen om iets te doen en even­
tueel bijsturen. En vooral niet: haar
te veel uit handen nemen.”
De drie C’s uit Triple C staan voor
coach, cliënt en competenties. Coaches
ondersteunen begeleiders bij het wer­
ken met de Triple C-methodiek. Het
dagprogramma wordt zo ingericht dat
cliënten ‘het gewone leven ervaren’.
Susan: “We doen dat door onze cliënten
te betrekken bij alle dagelijkse activi­
teiten. Op hun eigen niveau en hun
9
Triple C
Susan: ‘We
betrekken onze
bewoners bij
alle dagelijkse
activiteiten’
­ ehoeftes van dat moment. Voor Anne
b
betekent dat bijvoorbeeld dat ze regel­
matig meekookt. Ze snijdt de groenten,
dekt de tafel. Voor een andere cliënt
‘We zijn respectvol,
maar stellen wel
duidelijke grenzen’
kan het al genoeg zijn om een keer
in de pan te roeren of even de geur
van het koken op te snuiven.”
Wat heeft iemand nodig?
Triple C speelt ook een rol bij moeilijk
verstaanbaar gedrag. Niet in de zin van
controleren of beheersen, maar door de
onderliggende menselijke behoeften
centraal te stellen. Susan: “In plaats
van te blijven zoeken naar verklarin­
gen, richten we onze aandacht op wat
de cliënt nodig heeft. En dat is in feite
wat iedereen nodig heeft: veiligheid,
geborgenheid, waardering. Daar spelen
we op in.” Een cliënt die met kopjes
gaat gooien, vraagt eigenlijk om hulp,
stelt Susan. “We worden dan ook niet
boos. In plaats daarvan gaan we samen
opruimen. Ook een cliënt die dat eigen­
lijk niet kan, helpt mee. Op zijn eigen
manier, uiteraard. Soms is het voldoen­
de als iemand er gewoon bij komt
­zitten. Deze reactie zorgt ervoor dat
­gedrag van cliënten wordt omgebogen:
de stress en het probleemgedrag nemen
af. Het leven om hen heen wordt weer
gewoon, net als hun eigen leven.”
Vertrouwensband is belangrijk
Triple C laat zien dat het in de begelei­
ding van mensen met een beperking
neerkomt op twee simpele dingen: een
vertrouwensband met de begeleiding
en een zinvolle dagbesteding. “Die ver­
trouwensband is essentieel. Dat zie je
bijvoorbeeld bij Anne. Zij heeft echt
behoefte aan een goede band met haar
begeleiders en met haar familie. Zit ze
goed in haar vel, dan komt ze uit zich­
zelf om een knuffel vragen. Gaat het
even wat minder goed met haar, dan
houdt ze zich afzijdig. Op die momen­
ten probeer ik op basis van haar ge­
drag in te schatten welke kant het op
gaat en waaraan Anne precies behoefte
heeft. Soms hoef ik haar alleen maar
even te laten weten dat ik er ben.
Op andere momenten gaan we samen
een activiteit doen, zoals naar super­
markt. Dat helpt om de spanning bij
haar weg te nemen. Die inschatting
kan ik alleen maken als ik Anne en
haar behoeften heel goed ken.”
10
Zo doen we dat Planetree
Ambassad
als vis
Birgit Korten
11
Zo doen we dat Planetree
Natuurlijk staat de zorg voor cliënten bij Elver ­centraal.
Maar daarmee zijn we er nog niet. Goede zorg vraagt ook
om een gezonde organisatie met tevreden en ­betrokken
medewerkers en goede relaties met de samen­leving.
­Ambassadeurs Rob Balduk en Birgit Korten vertellen
hoe zij vanuit enthousiasme voor hun werk het visitekaartje van Elver zijn geworden. En waarom dat zo leuk is.
deurs
sit ekaartje
Verbonden met de buitenwereld
E
en team van tien ambassa­
deurs ontvangt regelmatig
­geïnteresseerde groepen
en leidt hen rond over het
Elver terrein. De ambassadeurs zijn
het gezicht van Elver. Ze zijn ook pre­
sent op banenbeurzen en zorgmarkten
of geven gastlessen over het werken
met mensen met een ­beperking. Tij­
dens de jaarlijkse Open Dag van de
zorg spelen ze een grote rol.
Beetje eng
“Het is altijd weer leuk om mensen
te laten zien en ervaren wat we alle­
maal doen binnen Elver”, begint Rob
enthou­siast. “Het allerleukste vind ik
het werken met jonge studenten. Zij
staan aan het begin van hun opleiding
en hebben geen idee wat de zorg
­inhoudt. Soms hebben ze nog nooit
­iemand met een verstandelijke beper­
king van dichtbij gezien. De meeste
jongeren komen wat bedremmeld bin­
nen. Ze vinden het eigenlijk een beetje
eng, maar willen dat natuurlijk niet
toegeven.” Voor Rob is het de uitdaging
om hen te prikkelen en nieuwsgierig
te maken. “Als ze vragen gaan stellen,
weet ik dat ik iets los heb gemaakt.” ›
12
Zo doen we dat Planetree
Speciale ambassadeurskoffer
Het ambassadeurschap voelt als een
kers op de taart. “Het is altijd leuk om
over je vak te praten”, vertelt Birgit.
“Het geeft meteen een stimulans om je
“De ene dag sta je voor een
chique Rotary club, de andere
dag voor een groep
­brugklassers”
verder te ontwikkelen, om te blijven
nadenken. De vragen die je krijgt, hou­
den je scherp en brengen je weer op
nieuwe ideeën.” Birgit, die zelf op een
woongroep werkt, laat groepen vaak
zien en ervaren waar haar werk uit
­bestaat. Door hen mee te nemen naar
een woning, maar ook door bezoekers
aan het werk te zetten met allerlei
­attributen uit de speciale ambassa­
deurskoffer.
Afwisseling
“Het leukste van het ambassadeur­
schap vind ik de afwisseling. De ene
dag leg je een groep brugklassers uit
dat je werk erg veel lijkt op wat hun
moeder voor hen doet. De andere dag
staat een chique Rotary club op de
stoep. Als mensen hier voor het eerst
komen, merk je dat ze vaak een ver­
tekend beeld hebben van de zorg voor
mensen met een verstandelijke han­
dicap. Het voelt goed om dat beeld bij
te kunnen sturen.” Rob: “We krijgen
ook bedrijven die samen een teambuil­
dingsuitje willen doen. Die zet ik graag
aan het werk. Zo bouwt Elver aan haar
naam en netwerk. Daar komt niet altijd
meteen iets voor terug, maar soms
­blijken die contacten later ineens
goed van pas te komen.”
Open Dag bij Elver
Op zaterdag 19 maart laten we
tussen 10.00 en 14.30 uur alles zien
over werken, wonen en behandeling
voor mensen met een verstandelijke
beperking. Kom kijken op onze
­locaties in Arnhem en Nieuw-Wehl.
Het programma staat op:
www.elver.nl/opendag
Rob Balduk
13
Mijn verhaal
Een gewone dag in januari. In verschillende woningen van
Elver is het een gezellige drukte. De geur van zaagsel en verf
en het lawaai van boor- en schuurmachines komt je tege­
moet. Negentien medewerkers van Burgers van der Wal B.V.
zijn druk aan het werk om een aantal mooie projecten voor
cliënten te realiseren: van het schilderen van slaapkamers,
het ombouwen van een bed tot het maken van houten
bloembakken. Ze kozen Elver uit om vrijwillig te komen
­klussen op hun jaarlijkse MVO-dag (Maatschappelijk Ver­
antwoord Ondernemen). Projectmanager Peter Wolbrink
is één van hen.
“Het is geweldig om cliënten te kunnen helpen en ze in het
zonnetje te zetten”, zegt Peter met zichtbaar plezier. “Het is
enorm leuk om te doen. Zo heb ik samen met drie andere
collega’s de slaapkamer van cliënt Gerrit van Delft opgeknapt.
Gerrit hielp zelf ook mee. Dat was belangrijk, want Gerrit
maakt weleens iets kapot. Door zelf mee te werken, was hij
Vrijwilliger | Peter Wolbrink
helemaal betrokken en wist hij precies
wat er ging gebeuren.” Die ervaring
maakt de kans groter dat de spullen
minder snel kapot gaan. De samen­
werking met Gerrit verliep uitstekend,
vertelt Peter. “Gerrit klust zelf ook en
vond het leuk om te helpen. Hij keek
kritisch mee en had zijn eigen taken.
Zo zocht hij de schroefjes uit en gaf ze
vervolgens netjes aan de vrijwilligers.”
Het resultaat mag er zijn. “We hebben
voor Gerrit een houten wand met daarin
een houten kast gemaakt. Een andere
wand heeft een fris kleurtje gekregen”,
klinkt het trots. Ook de begeleiding van
Elver is blij met de samenwerking met
de vrijwilligers. En Gerrit? “Ook die is
blij”, aldus begeleidster Astrid. “Hij kan
niet praten, maar zijn houding geeft
aan dat hij in zijn nieuwe kamer tot
rust komt.”
‘Het is geweldig om cliënten
te kunnen helpen’
14
Aan tafel met...
Op het digibord in de
soosruimte verschijnt
een rode driehoek.
Bestuurder Ernst van
Drumpt hanteert de
stift. Bij de onderste
hoeken schrijft hij
twee maal de letters
DR - van ‘deelraad’.
Bovenaan volgt de ‘RvB’
van Raad van Bestuur.
“Kijk”, begint hij terwijl hij de kring rond
kijkt, “we zijn aan
­elkaar verbonden...”
De deelraad cliënten
“Ik heb al één onderw
“Ik ben verantwoordelijk maar als ik het
niet goed heb geregeld, kunnen jullie
me daarop aanspreken. Jullie mening
telt voortaan zwaar.” Ernst neemt de
tijd om de deelraad cliënten in hun rol
te krijgen. Hij spreekt duidelijk. Met
een warme toon. “Ik heb al een onder­
werp!”, roept Annelies Roording (45)
ineens enthousiast vanaf de andere
kant van de tafel. Het eerste agenda­
punt kondigt zich aan. “Die bushalte
ligt veel te ver weg!” Ze spreekt over
de bushalte aan de Bakenbergseweg in
Arnhem. Annelies woont namelijk op
het Baken maar ze reist zelfstandig.
Het blijkt een mooie eerste ‘casus’.
­Tineke Ausma (49) mede-raadslid en
medebewoner van het Baken, zoekt
oogcontact met Annelies en knikt
­instemmend. “Inderdaad, dat is een
goed onderwerp”, lijkt ze te ­willen
­zeggen.
Bushalte
Ernst hoort Annelies rustig aan.
Dan legt hij uit dat de afstand tot een
bushalte niet iets is waar Elver over
­beslist. Hij vraagt verder. Over wat
­precies het probleem is. Waar ze last
van heeft. En wat de anderen daarvan
vinden. Dan blijkt dat het vooral om
het gevoel van veiligheid gaat. Het is
er donker en de halte ligt dicht aan de
weg. Ernst heft z’n vinger, hij begrijpt
15
Aan tafel met...
Cliënten meer betrokken
De mening van de cliënten telt bij
­Elver voortaan ook in formele zin
mee. Zo is dat inmiddels reglementair
vastgelegd. De centrale cliëntenraad
van Elver kent nu twee zogeheten
‘deelraden’: de deelraad cliënten
(met een aparte vertegenwoordiging
in de regio Arnhem en de regio
­Achterhoek) en de deelraad cliënt­
vertegenwoor­digers. Reden van be­
staan: de be­hartiging van de belangen
van alle c
­ liënten in het kader van de
Wet ­medezeggenschap cliënten
­zorginstellingen. Op 1 januari dit jaar
startte de nieuwe deelraad cliënt­
vertegenwoordigers. De vroegere
‘deelraden verwanten’ van Fatima
Zorg en ­Schreuderhuizen zijn daar­
mee verdwenen. De vorming van één
nieuwe centrale cliëntenraad is daar­
mee rond. De deelraad cliëntver­
tegenwoordigers telt negen leden.
Vijf leden vertegenwoordigen cliënten
uit de r­ egio Achterhoek; de andere
vier uit de regio Arnhem. Regio Ach­
terhoek: Peter Franken, Ton van Huet,
Jack Onnes, Paul Wensink en Jannet
te West. Regio Arnhem: Leo Ceelen,
­Nicoline Geverink, Abdel Es Samery
en Dolf Wildeman.
werp!!”
het. “Hier kan ik wel wat mee. Ik ga
­ermee aan de slag. Laten we er in een
­volgend overleg op terugkomen.”
Hij verdient er de instemming van
de raad mee.
“We moeten de bewoners aan deze
rol laten wennen. Ze nemen hun taak
serieus. Zo serieus dat het soms te
hard gaat. Dan krijg je juist onrust
en onduidelijkheid.”
Activiteiten begeleidster Annelies
­Eikelboom coacht de groep. Geduldig
en zachtmoedig. Zij is blij met de
­ontwikkeling maar waarschuwt voor
te hooggespannen verwachtingen.
Plagen mag, pesten niet
Edgar van Dijk (46) woont in woon­
groep de Beuk in Laag-Soeren en vindt
het vooral leuk om contact te hebben.
“Om te praten over allerlei bewoners­
zaken.” Maar ook hij heeft iets dat
hem persoonlijk bezighoudt: pesten…
“Plagen mag, pesten niet”, formuleert
hij behoedzaam. Hij krijgt bijval.
­Annelies pleit voor keihard straffen.
Want “…dat kan gewoon niet. Je kunt
mensen heel erg kwetsen.” Misschien
een onderwerp om eens met de OR
over te praten? Want dat willen ze
­allemaal wel…
16
Uitgelicht: Lief & Leed
GEBOREN
CAS | Zoon van
Jantien en Carel
Schweig-­
Mathijsen |
Broertje van Coen
JORINDE |
Dochter van
­Ilona en
Michel Vels
STIJN | Zoon
van Evelien van
Bommel en
­Jeroen
­Lendering
MAX | Zoon van
Ramon Kuipers
en Sandra ten
Barge | Broertje
van Silvie
CAS | Zoon van
Anne en Sander
Vrijdag | Broertje
van Jurre en
Nine
ELINE | Dochter
van Maartje en
Jelmer Tilstra |
Zusje van Julia
en Jinte
IN MEMORIAM
Peter van
­Egmond >
Je was onze
grote kleine
man. Iedereen kende je, en
als iemand je niet kende dan
zorgde je er wel voor dat
hij je snel leerde kennen.
Je trakteerde ons regelmatig
op een knuffel, een lach of
een kus ter begroeting.
Naast netwerker, sportman,
muzikant en sociaal mens
was je vooral een charmeur.
Geen wonder dat je altijd en
overal op de foto werd ge­
zet. Er is niet één cliënt die
vaker is gefotografeerd bij
Elver dan jij, Peter. Wat gaan
we je missen. Je grapjes, je
maniertjes, maar vooral je
­eigenheid. Gingen we met
de groep eten bij de Chinees,
dan bestelde iedereen toma­
tensoep, behalve jij. Jij ging
voor haaievinnensoep. Ja, je
was echt onze Peter. Wat
gaan we je missen. Wil je
Mini daarboven een dikke
knuffel van ons geven? Dag
lieverd, goede reis en een
dikke kus van ons allemaal
Bewoners en team Norman 9.
Eddie van
­Helvoort >
Eddie, je
hebt een zeer
­ondernemend leven gehad.
En daar heb je met volle teu­
gen van genoten. Jammer
dat je te maken kreeg met
dementie. Hierdoor moest
je een groot stuk zelfstandig­
heid inleveren. Maar ondanks
alle beperkingen maakte je
er wat van. Je hebt drie jaar
bij ons gewoond, en samen
hebben we nog van alles
ondernomen en beleefd. Het
waren prachtige momenten
Eddie, heel erg bedankt
daarvoor. We zullen je gulle
lach, je kusjes en je knipoog
erg missen. We laten je nu
los, maar zullen je niet ver­
geten. Want we hebben
jou in ons hart gesloten.
Bewoners en team
Elzenpas 5-6.
Frans Jacobs >
Frans, je was in
1963 de zesde
bewoner die
op het toenmalige Fatimaterrein kwam wonen. Je
bent lang bij ons geweest.
Ondanks wat ups-anddowns zat je bij ons goed op
je plek. We hebben je leren
kennen als een lieve man,
je hield van gezelligheid.
Wat genoot je van rustige
momenten met een kop
koffie en wandelen met je
handen op je rug. Maar ook
van scheuren van boekjes,
glas gooien in een glasbak
of ballonnen kapotmaken
werd je blij. Bijzonder was
je duidelijke voorkeur voor
vrouwen met donker haar.
De laatste twee weken was
je zeer onrustig. Het is ons
helaas niet gelukt om te
achterhalen wat er aan de
hand was. Op 16 januari jl.
maakte jij je laatste wande­
ling naar je kamer, waar je
kort daarna overleed. We zijn
er allemaal stil van, en we
missen je kerel.
Bewoners en team
­Klompendreef 4.
Jose
­Offenberg >
Jose, de kleine
vrouw zonder
poespas. Je was niet iemand
van het perfecte boordje.
Lekker je hemd en trui uit
de broek, broekspijpen om­
hoog en de kousen tot aan
je knieën opgetrokken.
Uitgebreid tafelen was ook
niet aan jou besteed. Het
liefst at je alle gerechten
achter elkaar door zodat je
gauw weer naar je mat kon
om te spelen.
Je hield niet van drukte.
Toch ging je geregeld naar
ons op zoek. Je kroop graag
op schoot, ons stevig vast­
houdend, hoofd op onze
schouder, armen het liefst
om onze nek. Kwam papa
op bezoek dan was het
­gezellig spelen en smullen
van de spekjes.
Vanuit het niets werd je ziek,
en na drie dagen ging het
­leven uit je. Voor ons te snel,
het is bijna niet te bevatten.
Jose, je hebt ons zo veel
­gegeven. Dank je wel dat
we je mochten leren kennen.
Bewoners en team
­Wendakker 3-4.
17
Elver Behandelcentrum
Bijzondere
­kinder­fysiotherapie
voor Quinten
Elke dag wordt er ergens in ­Nederland een baby met
Cerebrale Parese (CB) geboren. Deze hersenbeschadi­
ging is in Nederland de meest voorkomende oorzaak van
(motorische) beperkingen bij kinderen. Genezing is niet
mogelijk, deskundige therapie en begeleiding zijn van
groot belang. Quinten (13) krijgt die therapie van Elver
Behandelcentrum. Kinderfysiotherapeute Annerieke van
Ampting behandelt hem.
“K
inderen met
­beperkingen die
­fysiotherapie nodig
hebben, komen bij
mij terecht”, begint Annerieke. “Soms
zijn dat kinderen die bij Elver wonen,
maar vaak ook kinderen die gewoon
thuis wonen.” Een fysiotherapeut houdt
zich bezig met aandoeningen en be­
perkingen van het bewegings­apparaat.
Dat gaat in het geval van A
­ nnerieke
iets verder dan ‘gewone’ rugklachten
of gescheurde enkelbanden.
Loopwagentje
Eén van haar patiënten is Quinten,
een dertienjarig jongen met Cerebrale
Parese, die sinds begin 2015 bij Elver
woont. Annerieke: “Quinten loopt met
minimale ondersteuning zelfstandig,
maar langere afstanden legt hij af met
een loopwagentje. We werken aan het
sterker maken van zijn beenspieren en
we oefenen om zijn loopafstand te ver­
groten.” Omdat Quinten in de p
­ uber­leeftijd komt, houdt Annerieke zijn
”Getraind in het
communiceren
met mensen met
een beperking”
houding en beweeglijkheid extra goed
in de gaten. “Ik meet de mobi­liteit van
zijn gewrichten, film zijn ­bewegings­patroon en vergelijk de r­ esultaten. Het
is belangrijk om ver­anderingen op tijd
te ­signaleren, zodat zijn looppatroon
niet onnodig wordt bemoeilijkt.”
Spalken
Binnenkort krijgt Quinten nieuwe
spalken, waarmee hij beter en vooral
verder kan lopen. Voor die spalken
werkt Annerieke samen met de ortho­
pedisch instrumentmaker. Die komt
eens in de twee weken bij Elver.
“Bij hem kunnen we terecht voor het
maken van korsetten, handspalken,
voetspalken maar ook voor helmen.”
Elver Behandueml
centr
Alles onder één dak
De fysiotherapeuten van Elver maken
deel uit van een behandelteam dat
­gespecialiseerd is in behandelingen
van mensen met een lichte tot ernstige
verstandelijke beperking. Annerieke:
“We hebben hier alle disciplines onder
één dak. Bovendien hebben we veel
aangepaste materialen en zijn we
­getraind in het communiceren met
mensen met een beperking. We ken­
nen de syndromen, de beperkingen
en gedragingen en passen ons daaraan
aan.” ­Fysiotherapie binnen het Behan­
delcentrum is toegankelijk voor bezoe­
kers van buiten en binnen Elver. “In de
meeste gevallen wordt de behandeling
voor het grootste deel vergoed. Maar
voor de therapie start, hebben mijn
collega’s van het Zorgloket dat allang
uitgezocht. Zo komen familieleden
achteraf niet voor onaangename ver­
rassingen te staan.”
Meer weten over behandeling of
zorg? Zorgloket: 0314 696999
18
De kracht van samen
Een nieuw thuis voor De Onderneming
Ruimte voor
samenwerking
Dagbestedingslocatie De
Onderneming heeft een
nieuw thuis gevonden in
één van de bedrijfshallen van Laborijn (voorheen Wedeo). Ongeveer
vijftig cliënten hebben
daar een gevarieerd
aanbod aan dagbesteding. Zo verrichten ze
licht industriële werkzaamheden en is er een
houtbewerkinggroep
en een kaarsenmakerij.
Maar de samenwerking
met Laborijn levert veel
meer op dan alleen een
nieuw onderkomen.
“O
p de oude locatie
aan de Edison­
straat groeiden
we uit ons jasje”,
vertelt Sandra Brugman, activiteiten­
begeleidster bij De Onderneming.
“We kregen steeds meer werk, en er
waren steeds meer cliënten die dit
graag wilden doen. Maar we hadden
gewoonweg de ruimte niet meer om te
groeien. Daarnaast zagen we altijd al
samenwerkingsmogelijkheden met
­bijvoorbeeld de sociale werkplaats van
toen nog Wedeo, nu Laborijn. Veel van
onze werkzaamheden komen overeen
of liggen in elkaars verlengde. Ook
hebben we veel dezelfde opdracht­
gevers. Toen bleek dat wij in ‘hal 4’
op het terrein van Laborijn terecht
konden was dat natuurlijk een
­fantastische kans!”
vinden dan kunnen zij bij ons terecht.
Andersom kunnen cliënten van Elver
kennis maken met het werk op de
­sociale werkvoorziening. Als ze willen
krijgen ze de kans om door te stromen
naar een beschutte werkplek. De be­
reidwilligheid van alle betrokkenen is
enorm.”
Spannend
Sandra: “Natuurlijk is een verhuizing
voor veel cliënten spannend. We heb­
ben het daarom zoveel mogelijk samen
met onze cliënten gedaan. Regelmatig
gingen we kijken naar de vordering
van de verbouwing en
maakten we f­ oto’s die
we samen konden terug­
kijken. Dat geeft veel
duidelijkheid en daar­
door rust.”
Beschutte werkplek
De nieuwe locatie is prachtig. Iedereen
kan zien wat we doen, en zo even
­binnenlopen”, vertelt Clemens Kock,
beleidsmedewerker werk en dag­
besteding bij Elver. “De hallen zijn met
­
elkaar verbonden. Als medewerkers
van Laborijn de druk van het werk op
de sociale werkvoorziening te hoog
Clemens Kok:
‘De bereidwillig­
heid van alle
betrokkenen is
enorm’
19
De kracht van samen
‘Iedereen kan zien
wat we doen, en zo
even binnenlopen’
Laborijn
Bijzonder aanbod
Erg bijzonder was het aanbod van
AtmR kantoorverandering. Robert Lette
en Harry Smits van AtmR hoorden
bij de Achterhoekse ondernemers­
bijeenkomst De Huntenkring over
de behoefte aan verstelbare tafels. Zij
deden Sandra en Clemens een aanbod.
Robert: “Als wij voor een opdracht een
kantoorpand opnieuw inrichten,
­nemen wij soms het oude meubilair
mee. Vaak is dat nog in erg goede con­
ditie. Duurzaamheid staat bij ons hoog
in het vaandel en we nemen graag
onze maatschappelijke verantwoorde­
lijkheid. Toen bleek dat wij De Onder­
neming konden helpen was dat dan
ook snel geregeld.” Sandra glundert:
“Voordat ik het wist waren we voor­
zien van twintig tafels, vier grote en
zes kleine kasten, en ook bureau­
stoelen! Veel meer dan we hadden
­ evraagd, maar het is erg welkom.”
g
AtmR stelde maar één voorwaarde: als
De Onderneming het meubilair om
welke reden dan ook niet meer nodig
heeft willen ze het graag terug. “Zo
kunnen we weer iemand anders blij
maken. En dat past weer prima
in de circulaire gedachte”,
aldus Harry.
Sandra Brugman: ‘Een
verhuizing is spannend,
daarom hebben we zo­
veel mogelijk samen met
onze cliënten gedaan’
Sinds 1 januari zijn Werk &
Inkomen van de gemeen­
te Doetinchem, ISWI uit
Oude IJsselstreek en de
sociale werkvoorziening
Wedeo gefuseerd tot één
organisatie met de naam
Laborijn. De fusie komt
voort uit de Participatie­
wet (2015) en biedt kan­
sen om iedereen met een
afstand tot de arbeids­
markt beter en efficiënter
te kunnen helpen.
20
Een dagje mee met...
Een dagje mee met… HR
HR, Human Resources, is
sinds een jaar de naam voor
het team van specialisten
op het gebied van personeelszaken, arbeid &
gezondheid én leren & ontwikkelen. De redactie van
Bij Elver liep een dagje mee
en kwam tot de ontdekking
dat het werkgebied van HR
enorm uitgebreid is.
08.30 Team overleg & briefing
“We beginnen de week met afstem­
men, zodat we feeling houden met
­elkaar en elkaars taken.” Dorry, Bouke,
Fons, Mirjam en Wencke openen deze
maandag de week. Ze bespreken de
­afgelopen week en verdelen de t­ aken
voor de komende dagen. “Eigenlijk
zijn we met z’n twaalven, maar door
vakantie, ziekmelding en vrije d
­ agen is
de groep nu erg klein.” HR is overigens
verantwoordelijk voor de ontvangst en
administratieve afhandeling van alle
ziek- en betermeldingen.
10.00 CLIC:
Wil heeft een afspraak met een
­medewerkster van een woongroep
die graag meer wil weten over loop­
baanbegeleiding. Samen kijken ze
naar doorgroeimogelijkheden en naar
cursussen die kunnen bijdragen aan
haar ontwikkeling. “Collega Ellen en ik
ver­zorgen samen de coaching. Ik richt
me vooral op individuele coaching en
­persoonlijke ontwikkeling, Ellen doet
veel loopbaancoaching.” Wil coacht
ook de zelfstandig werkende teams.
“Maar we organiseren bijvoorbeeld
ook de week van de werkstress, rege­
len subsidieaanvragen voor opleidings­
programma’s en hebben het Elver
Kompas opgezet. Hierin kun je online
kijken waar je staat in je werk. Neem
eens een kijkje: www.elverkompas.nl.”
11.30 Contract &
­arbeidsvoorwaarden
HR helpt zelfstandige teams met het
opstellen van vacatureteksten, begeleidt
waar nodig de sollicitatieprocedure en
voert arbeidsvoorwaardengesprekken.
Wencke en Bouke stellen alle arbeids­
overeenkomsten en wijzigingsaanhang­
sels op en zorgen voor ondertekening,
waarna de (nieuwe) medewerkers de
documenten thuisgestuurd krijgen.
Dorry heeft vandaag een contract­
bespreking met Otis van ICT. “Wij
­bespreken alle papieren en nemen de
voorwaarden door, daarna kan Otis
zijn handtekening zetten.”
13.45 Arbo
Fons gaat de zithouding van collega
Rian op haar werkplek meten. “Laatst
klaagde een collega dat ze zo scheef
zat in haar stoel. Bij het meten bleek
haar bureau links een paar centimeter
hoger te staan dan rechts. Met de stoel
was niks mis. Als je daar niks aan doet,
kan dat behoorlijk wat rugklachten
­opleveren.” Fons zorgt ook voor risico­inventarisatie van de verschillende
werkplekken.
15.00 Opleiding &
­ontwikkeling
Opleiden is een belangrijk onderdeel
van de visie van Elver. Werken bij Elver
is leren bij Elver. Mirjam is een van
de twee opleidingsadviseurs van HR.
Zij heeft de regie over Ela, het online
21
Agenda
leerplatform van Elver. Vanmiddag
­bespreekt Mirjam met Hanneke, een
van de cursusleidsters en arts onder­
steunend verpleegkundige, waar de
­opleiding uit bestaat. Mirjam: “Eind
2015 hebben we onder medewerkers
gepeild aan welke nascholingen zij de
meeste behoefte hebben. Dat bleken
met name trainingen op het gebied
van vergadertechnieken én specifieke
vakinhoudelijke verdiepingscursussen
te zijn. Die behoefte sluit mooi aan
bij de interne ontwikkelingen op het
gebied van werken met zelfstandige
teams. Daarbij worden dit soort vaar­
digheden immers steeds belangrijker.”
16.00 Strategische
­personeelsplanning
Dorry buigt zich over haar plan voor de
strategische personeelsplanning: “Over
4 tot 5 jaar jaren stromen veel oudere
collega’s uit. Hoe vangen we dat op, wat
hebben we nodig? Hoe houden we men­
sen op de juiste plek en zorgen we voor
werkplezier en ontwikkelmogelijkhe­
den? Hoe gaan we opleiden, versterken
we contacten met scholen en stagiairs?”
Genoeg stof tot nadenken!
AGENDA
Activiteiten in
Nieuw-Wehl
Activiteiten in
Arnhem / Laag-Soeren
ZONDAG 20 MAART
ZATERDAG 23 APRIL
11:00 uur kerkdienst (Palmpasen)
in de kerk in Nieuw-Wehl.
Keep them ­Rolling: mede mogelijk
­gemaakt door FONDS ­verstandelijk
­gehandicapten, www.fonds­verstande­
lijk­gehandicapten.nl.
MAANDAG 28 MAART
Paasactiviteit: eieren ­zoeken
tussen 14.00 en 15.30 uur op
locatie Elver in Nieuw-Wehl.
ZONDAG 3 APRIL
14:00 tot 15:30 optreden koor ­‘Enjoy’.
WOENSDAG 6 APRIL
DINSDAG 26 APRIL
Voetbalclub De Graafschap bij Elver.
17:30 tot 20:30 uur ­Oranjedisco aan
de ­Kemperbergerweg in ­Arnhem.
ZONDAG 10 APRIL
Sfeerdisco van 13:45 tot 14:45 uur
en van 15:15 tot 16:15 uur
ZONDAG 17 APRIL
18:30 tot 20:30 uur ­Oranjedisco aan
de ­Kemperbergerweg in ­Arnhem.
Motorrit bij Elver
DINSDAG 14 T/M VRIJDAG 17 JUNI
ZONDAG 24 APRIL
Avond4daagse ­Schaarsbergen.
11:00 uur kerkdienst in de kerk in
Nieuw-Wehl.
WOENSDAG 27 APRIL
11:30 tot 14:00 uur ­Koningsbrunch.
DONDERDAG 5 MEI
9:00 tot 11:30 uur ‘Het Vroege
­Vogels-ontbijt’.
ZONDAG 22 MEI
14:00 tot 15:30 uur Pubquiz.
MAANDAG 23 T/M VRIJDAG 27 MEI
Avond4daagse ­Doetinchem.
ZONDAG 29 MEI
Weten wie er precies binnen HR
werken en wat ze voor jouw team
kunnen betekenen? HR heeft in
­samenwerking met Communicatie
& PR een teampaspoort gemaakt
waarin je in beknopte vorm de
­belangrijkste gegevens terugvindt.
VRIJDAG 13 MEI
11:00 uur kerkdienst in de kerk in
Nieuw-Wehl.
Exposities atelier
Elver op locatie:
• Site Woondiensten ­Hofstraat 47
­Doetinchem tot januari 2017
• Pento Audiologisch Centrum
­Zangvogelweg 150 Amersfoort
tot ­januari 2017
• Woonzorgcentrum, De Hassink­hof
Meester ­Nelissenstraat 67 ­Beltrum
februari tot juni
• Woonzorgcentrum ­Hyndendael
Keppelseweg 35 Hummelo
maart tot september
MAANDAG 30 MEI T/M ­
DONDERDAG 2 JUNI
Avond4daagse Didam.
Alle activiteiten vinden plaats in
­Banningshof, ­tenzij anders vermeld.
De actuele agenda vindt u op
www.elver.nl/agenda.
personeelsvereniging
9 APRIL > Mountainbiken
27 MEI > Toppers in Concert
18 JUNI > Zeskamp
12 SEPTEMBER > Wadlopen
8 OKTOBER > Solex rijden
23 NOVEMBER > Sinterklaas
16 DECEMBER > Kerstborrel
22
De Vrienden van Elver
Genieten met
alle ­zintuigen
Een dagje naar de dierentuin, naar het theater, een
bezoekje aan het wintercircus of een w
­ orkshop volgen. Dat is niet voor al onze cliënten vanzelfsprekend.
De Vrienden van Elver maken deze uitstapjes bereikbaar.
“De dierentuin, bioscoop en de zee
waren favoriet”
”Het plezier spat er vanaf !”
Rita Spitters-Vaneker:
‘De familie
E
lk jaar bedenken De
­Vrienden van Elver een
jaarthema. “Daarmee pro­
beren we ­zoveel mogelijk
­cliënten van Elver tegemoet te komen,”
zegt Rita Spitters namens de Vrienden
van Elver. “In 2015 wilden we iets
­extra’s doen voor álle cliënten. Teams
konden een aanvraag indienen voor
een uitje. De Vrienden leverden een
bijdrage in de kosten. Als ‘tegenpres­
tatie’ vroegen we hen om een foto
van het uitje. De foto’s kregen een
23
De Vrienden van Elver
­ replaats op Facebook en de site van
e
De Vrienden. Zo kon iedereen elkaars
avonturen volgen en mee­beleven.
Maar liefst 86 groepen deden
mee, ­geweldig!
Elver staat midden in de samenleving en heeft sterke banden met bedrijven
en organisaties in de regio. Deze verbinding draagt bij aan de kwaliteit van
onze zorg. Wij danken onze partners voor hun bijdrage.
Klankkaravaan
Genieten zit voor veel cliënten toch
erg in zintuigelijke ervaringen. Rita:
“Zo zagen we bijvoorbeeld dat zij
enorm veel plezier beleefden aan
­muzikale activiteiten zoals De Klank­
karavaan of het lekkers van een high
tea. Ook de workshop taarten maken
was bijzonder en bij de dagbesteding
kwam er zelfs een echte pannen­
koeken­bakker van het pannenkoeken­
restaurant. Maar ook de fotoshoot en
visagie met bleken favoriet! Teams zijn
erg creatief geweest in het bedenken
van leuke activiteiten.”
Het plezier spat er vanaf
De belevenissen bleven niet beperkt tot
activiteiten binnenshuis. Ook buiten
de deur was het flink genieten. Vooral
de dierentuin, bioscoop en de zee
­waren populair. Rita: “De uitjes waren
heel verschillend, maar alle foto’s heb­
ben één ding gemeen: je ziet direct het
plezier van de cliënten. Het spat er
vanaf !”
Meer weten over de Stichting
Vrienden van Elver of ook bijdragen
aan fijne momenten voor cliënten?
Kijk op www.devriendenvanelver.nl
of bel met Rita: 0314-696911
atmr
PROJECT
24
Trots op
Guido Burger
“...Mijn werk bij Albert Heijn! Ik werk hier al heel lang.
­Iedereen kent mij. Ik ruim de vakken leeg. Dan maak ik alles schoon en
zet ik de spullen weer netjes terug. Ik werk nu op d
­ insdag- en donder­
dagmiddag bij Albert Heijn. Dan is er meer werk. En ik kan ’s ochtends
lekker uitslapen. Het allerleukst? De klanten wijzen waar alles staat.
Daar ben ik écht goed in.”