Transcript Το αγόρι με τη βαλίτσα Σήμερα τα παιδιά μας είχαν την τύχη –κι εμείς μ

Το αγόρι με τη βαλίτσα
Σήμερα τα παιδιά μας είχαν την τύχη –κι εμείς μαζί τους- να παρακολουθήσουν μια μαγική
παράσταση για παιδιά από το ΚΘΒΕ. Το κείμενο ήταν του Μάικ Κένι, η σκηνοθεσία του
Μιχάλη Σιώνα και η μετάφραση της Ξένιας Καλογεροπούλου.
Τα παιδιά μαγεύτηκαν από τις ιστορίες του Σεβάχ του Θαλασσινού, αλλά και του
σύγχρονου Σεβάχ, του μικρού Ναζ που αναγκάζεται να φύγει μόνος του από την πατρίδα
του, χωρίς τους γονείς του και να αναζητήσει τον αδερφό του στη Βρετανία. Γέλασαν με τις
ιστορίες του, δάκρυσαν με τις απογοητεύσεις, έσφιξαν τα δόντια με τους κινδύνους και την
εκμετάλλευση που συναντά στη διαδρομή.
Θαύμασαν τα σκηνοθετικά ευρήματα και το λιτό τρόπο με τον οποίο οι πέντε ηθοποιοί
απέδωσαν υποδειγματικά τόσες ιστορίες. Στην επιστροφή προς το σχολείο μας
διηγιόντουσαν συνεχώς στιγμιότυπα που τους έκαναν εντύπωση. Και προβληματίστηκαν
σίγουρα για το πώς έτσι ξαφνικά ένα μικρό παιδί βρέθηκε μόνο του στους δρόμους,
ασυνόδευτο ανήλικο, όπως τόσες χιλιάδες προσφυγόπουλα σήμερα.
Το κείμενο του Μάικ Κένι ήταν συγκλονιστικό. Παραθέτουμε λίγα λόγια από το εισαγωγικό
σημείωμα του βιβλίου του: «Στην Ευρώπη διανύουμε σήμερα μια περίοδο μεγάλων
αλλαγών και αδιάκοπης μετακίνησης ανθρώπων. Στη Μ. Βρετανία γίνεται πολύς λόγος για
όσους ζητούν άσυλο, για αυτούς και για εμάς. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ξεχνάμε
πολύ εύκολα. Η παγκόσμια ιστορία θα μπορούσε να γραφεί ως ιστορία μετακινούμενων
ανθρώπων και καχυποψίας για τον ξένο.
Αυτοί και εμείς. Εγώ γράφω έργα που θέμα τους είμαστε εμείς, έργα για εμάς. Και
αισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που κατατάσσονται χωριστά, που τους λέμε:
αυτοί.
Δεν θα εμποδίσει ποτέ κανείς τους ανθρώπους ν΄ αλλάζουν τόπο, για να ξεφύγουν από
πολέμους και λιμούς και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Το κακό είναι ότι δεν μπορείς
να εμποδίσεις άλλους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους ξένους. Δεν
υπάρχουν αυτοί. Υπάρχουμε μόνο εμείς, όλοι οι άνθρωποι, κι όλες οι ιστορίες μας» (Μάικ
Κένι, Οκτώβρης 2005)
Γραμμένο δέκα χρόνια πριν, κείμενο προφητικό και εξαιρετικά επίκαιρο, μας προβλημάτισε
και μας συνεπήρε.
Ευχαριστούμε θερμά το ΚΘΒΕ με όλους τους συντελεστές του για το ταξίδι που μας
πρόσφερε.
Η διευθύντρια,
Μαρία Ζωγραφάκη