België, een sprookje

(16+) speelt zich af in de toekomst, aan het einde van België. Het land is veranderd in een moerassig woud. De kelders lopen vol water. Een melkboer die de toekomst leest in melk en een paranormaal begaafde kolonel onderzoeken een zaak van een jong meisje dat zelfmoord pleegde. Tijdens hun onderzoek merken ze dat Kareltje, een zevenjarig jongetje, vermist is. Ze proberen erachter te komen wat er juist is gebeurd maar hoe verder ze graven naar de waarheid, hoe dieper ze zakken in het moeras van België. Wat hebben de zoon en de vrouw van de boswachter gezien? Wat weten de buurman en de buurvrouw? Waarom is de boswachter zo moeilijk te vinden ? En waar is Kareltje ?

Frank Adam schrijft een gruwelijke en bevreemdende whodunit. De Roovers creëren voor de eerste keer een voorstelling voor de Grote zaal in coproductie met HETPALEIS. 12.03 t/m 1.04.16

w w w . d e r o o v e r s . b e w w w . h e t p a l e i s . b e w w w . f r a n k a d a m . b e

De tekst van

België, een sprookje

ontving een premie in de Prijs Letterkunde van de provincie West Vlaanderen Dramatische Kunst 2014 en werd uitgegeven door Uitgeverij Bebuquin. De auteur ontving een schrijfbeurs van het Vlaams Fonds voor de Letteren. België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 1

WAT?

België, een sprookje

is een toneelstuk. Het is niet echt. Maar wel uit het echt.

België, een sprookje

is een sprookje. Een gruwelijk verhaal over de angsten uit het echte leven.

België, een sprookje

is een verhaal. Op het toneel, in het echt.

België, een sprookje

is echt. Een sprookje. Op het toneel.

België, een sprookje

confronteert ons, zoals de oudste sprookjes deden, met onze angsten. Het is een gruwelijk verhaal dat ons dwingt om met die angsten om te gaan…

Een doek van 36 op 12 m over de gehele ruimte op het podium van de Grote zaal met daarop een zwart-witprint van een bos. 35 m 3 zwarte houtsnippers op het toneel. Dat zijn 1000 zakjes van 35 liter. Twee gaten in de vloer. En water. De Roovers zijn in HETPALEIS. Na het meesterlijke

Aleksej

en het unieke

Babel

voert HETPALEIS opnieuw een tekst op van Frank Adam.

België, een sprookje

is een bevreemdende en gruwelijke whodunit die zich afspeelt in de toekomst, aan het einde van België, een zinkend land. Aangezien de Roovers en HETPALEIS al langer de wens koesterden om de handen in elkaar te slaan voor een knaller van een productie, werd Adams tekst op tafel gelegd. Er werd geen seconde langer getwijfeld. Meteen na de eerste lezing was het duidelijk dat

België, een sprookje

een voorstelling moest worden van de Roovers en HETPALEIS. Zoals de titel aangeeft is het verhaal geschreven als een sprookje: met een klein kind, een donker bos, een slechterik en stereotiepe personages. Maar deze keer is er geen 'happily ever after'. Niks 'en ze leefden nog lang en gelukkig'. Frank Adam schreef zijn theaterstuk in de stijl van de oude, oorspronkelijke sprookjes. Dit waren mondeling overgeleverde verhalen om kinderen bang te maken, gruwelijke verhalen om kinderen (en volwassenen) te confronteren met hun angsten. Mensen hebben nu eenmaal een hang naar gruwel en griezel, dat was vroeger zo en dat is nu nog steeds zo.

België, een sprookje

confronteert ons met onze eigen angsten. Waar is de kleine Belg bang van? Wat zijn de angsten van België? Er worden verschillende angsten op ons losgelaten, als een nachtmerrie, de ene typisch Belgisch, de andere meer universeel: seriemoordenaars, kinderlokkers, verdwijningen, koningskwesties, zelfmoord, pesten, klimaatveranderingen, nucleaire rampen ...

België, een sprookje

legt deze angsten bloot, dwingt ons erover te praten en ermee om te gaan. België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 2

MEDEWERKERS

tekst spel scenografie soundscape kostuumontwerp dramaturgie lichtontwerp projectleiding toneelmeester lichtuitvoering geluid kostuumuitvoering, kleedster, kapster decoruitvoering productie Frank Adam Robby Cleiren Sara De Bosschere Luc Nuyens Sofie Sente Nico Sturm Michael Vergauwen afwisselend: Quinten Ornelis / Marius vander Straeten / Jakob Vrancken (stem op band: Evgenia Brendes) Stef Stessel KRENG Pynoo Jelte Van Roy Frank Haesevoets Stef Stessel Erik Moonen Vicente Simon Araixa Frank Haesevoets Ben Bonner Lars Morren (stage) Hilde Mertens Veerle Segers Danny Havermans Fati Ben Azouz Wim Cappaert (stage) HETPALEIS en de Roovers België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 3

SPEELLIJST

Maart 2016

Vr 11 Za 12 Di 15 Wo 16 Do 17 Vr 18 19:00 Avant-première 20:00 Première 13u30 Schoolvoorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling Za 19 Za 19 Di 22 Wo 23 Do 24 Vr 25 Za 26 Wo 30 Do 31

April 2016

Vr 1 19:00 Inleiding 20:00 Voorstelling 13:30 Schoolvoorstelling 20:00 Voorstelling 13:30 Schoolvoorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling 20:00 Voorstelling Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS Grote zaal HETPALEIS +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 +32 (0)3 202 83 60 België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 4

We zijn zo bang om bang te zijn dat we er ons in gaan oefenen.

-

interview met auteur Frank Adam

Meer dan 20 jaar woont, denkt en schrijft Frank Adam op de flank van Oedelem-Berg. We treffen hem voor zijn schrijversraam, eer hij vertrekt naar de boekpresentatie van zijn gedachtenboekje

enige aforismen. Gaat

België, een sprookje

De ziel surft offline. Een Tao van leven, liefde, geluk, seks, roem, rijkdom, depressie, zelfmoord & sterven in 300 en over het echte België?

Frank Adam

: Overeenkomsten met het echte land en zijn burgers liggen voor de hand, maar zijn in mijn verbeelding niet aan de orde. Ik maak geen collage van bestaande België-clichés. België staat hier voor het land van het absurde. Een abstract universum waarin elke toeschouwer zijn idealen, verlangens en angsten projecteert. Net zoals in mijn reeks absurde fabels Die zit meer tússen dan ĺ

Confidenties aan een ezelsoor

‘typisch nationale fenomenen’. Net zoals

Babel

zijn de personages archetypen, maar ik ken hun warmmenselijke innerlijk en de tragedie die hen met elkaar verbindt. n de woorden. Verder kan geen enkel land de klimaatopwarming, burgerdemocratie of de verdwijning van een ‘Kareltje’ claimen als in de gelijknamige opera symbool stond voor de hele wereld, is ‘België’ het Belgistan dat de hele wereld stilaan wordt. Dat dit ‘België’ universeel is, moge blijken uit het feit dat het stuk ook in première gaat in het Slovaaks in Slovakije. Naast de gebruikelijke Vlaamse voorstellingen op het theaterfestival van Nitra vond men het tijd voor een Slovaakse productie .

België, een sprookje

bleek een fascinerende uitdaging om het absurde voor het Slovaakse publiek te vertolken.

Alle personages van

België, een sprookje

worden gekweld door angst…

Frank Adam:

We zijn zo bang om bang te zijn dat we er ons in gaan oefenen. We maken er een hobby van; een gezellige bezigheid; we verheffen het bang-zijn tot kunstvorm. In gesprekken, games, films. Zelfs het journaal met zijn verschrikkingen wordt ons als een ‘louterende’ infotainment nieuwsshow gepresenteerd. In

België, een sprookje

passeren al onze eigen schijnbewegingen de revue. we dan onszelf moeten louteren …

België, een sprookje

is één grote schijnbeweging op zich. Opdat we één moment van echte onversneden angst zouden kunnen ervaren. En

Hoe verliep de samenwerking met de Roovers?

Frank Adam:

De Roovers waren fan van het stuk en ik ben fan van de Roovers; ook van Nico Sturm, Michael Vergauwen en Pepijn Caudron (KRENG). Zo simpel kan het zijn. Van bij het begin voel je dat alles goed samenvalt. Ik maakte twee sprankelend geestige lezingen mee die me tegelijk diep ontroerden. Humor is een neveneffect van ernst. We kiezen vaak voor de veilige, louterende kant ervan. De mysterieuze muziek van KRENG zorgt voor een evenwicht, waarbij ook de tragische dimensie aan bod komt. Verrast dat de Roovers de regieaanwijzingen niet hebben geschrapt en het decor als ‘personage’ hebben geïnterpreteerd. Zeer benieuwd naar de scenografie van Stef Stessel die ik straks voor het eerst te zien krijg. evident.

België, een sprookje

kan ook gelezen worden als aanzet voor een film. Een lezing door de Roovers klinkt overigens ook als een hoorspel op zich. Met de productie van het stuk door HETPALEIS en de Roovers voel ik me als theaterauteur verwend: een tekstuitgave door Uitgeverij Bebuquin, een premie in de Prijs Dramatische Kunst van de provincie West-Vlaanderen en een geweldig spelerscollectief met een groot respect voor de tekst. In deze tijden, ook in vergelijking met andere landen, is zulks niet België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 5

Wat betekent theater voor jou?

Frank Adam:

Een van de weinig momenten waar we nog offline lijfelijk samenzijn in een langdurige gezamenlijke concentratie; waar we elkaar niet kunnen weg klikken; een semi-religieus gebeuren, zou je kunnen zeggen. Verder hou ik van theater dat het onzegbare laat zien. Het is onmogelijk voor een slachtoffer om echt te getuigen van een misdaad. De misdaad heeft iets sacraals en wordt door de banale werkelijkheid ontkend. Geschreven vanuit de verbeelding en gestoeld op een persoonlijke ervaring als vierjarige is

België, een sprookje

de getuigenis van Frank Adam. In het zwijgen van Kareltje spreken alle andere Kareltjes. Van België. En van de wereld. België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 6

“Het is een uitvergrote weergave van iets, een verhaal. Je kan er dingen in herkennen, maar het blijft een verhaaltje om iets anders te laten zien.”

- interview met enkele Roovers

Een week voordat ze de Grote zaal in trekken, zitten enkele Roovers in de Matterhorn rond de tafel. Tijd voor een gesprek voor de persmap met Sofie Sente, Sara De Bosschere en Luc Nuyens. Michael Vergauwen vervoegt hen nog even voordat hij weg moet om zijn kostuum te gaan passen.

Wat trok jullie aan in de tekst van

België, een sprookje

? Sara:

In de eerste plaats de bevreemdende sfeer, wat het tot iets aparts maakt. Bij het lezen krijg je hierdoor meteen een filmische impressie. Je ziet er meteen beelden bij en hoort een volledig klankdecor.

Michael:

En ook de thematiek sprak mij aan. Wat er twintig jaar geleden met de Dutroux-affaire is gebeurd, is ondertussen voor het buitenland zowat één van dé kenmerken voor België geworden. Dat, plus al die andere Belgische monsters, angsten, personen maar ook politieke en maatschappelijke kwesties, vond ik boeiend materiaal om op een scène te onderzoeken.

Sofie:

Ik vond het ook grappig, al van bij de eerste lezing. En dat op zich vind ik een grote kundigheid van een schrijver. Ik moet niet vaak hardop lachen als ik een stuk lees.

De Roovers beginnen het repetitieproces meestal met het bewerken van de tekst. Deze keer was die tekst al speelklaar voor de eerste repetitie. Hoe is het voor jullie om op zo’n andere manier te werken? Sara:

In de regieaanwijzingen wordt tot in de kleinste details de setting - het beeld en de geluiden - beschreven. Dat is bijna nooit zo bij een stuk dat we willen spelen. Of we laten, als ze er wel staan, alle regieaanwijzingen links liggen. Bij die stukken kunnen we ons inbeelden dat we ze gewoon aan tafel kunnen spelen, maar dat is hier niet aan de orde. In dit stuk is de omgeving zo belangrijk dat het bijna een personage op zich is. Dat is voor ons toch een ander soort zoektocht geweest. Al vanaf de eerste repetitiedag bespraken we het decor: hoe zou we het woud met die drie huisjes erin verbeelden?

Sofie:

En tegelijk verschilt deze werkwijze niet zo veel van andere repetitieprocessen. De tekst leidt ons naar de vorm. Dat was hier ook zo, alleen was die tekst klaar voor de eerste repetitie.

Sara:

Ik ben erg benieuwd naar wat de voorstelling uiteindelijk zal worden en teweegbrengen. Zelf ben ik bijvoorbeeld absoluut geen fan van horrorfilms, omdat ik al snel te bang ben. En naar mijn gevoel sta ik er nu middenin. Het bevreemdende van deze voorstelling vind ik griezelig, maar anderen van onze ploeg moeten er eerder om lachen. Ik heb geen idee welk effect de sfeer gaat hebben op het publiek. Het lijkt me heel heftig voor de drie jongens die meespelen. Ik ben bang in hun plaats. Vooral het einde, wanneer zij spelen, is echt heel griezelig.

Luc:

De muziek is heel essentieel om de duistere sfeer weer te geven. De tekst op zich is vaak grappig, maar de sfeer erachter is dat nooit. En muziek is het perfecte medium om alle tekstsprongen in dezelfde stemming te krijgen. Pepijn Caudron is als KRENG een meester in het creëren van een bevreemdende sfeer met zijn muziek.

Het stuk geeft een erg donkere schets van België. Een ‘gruwelijk sprookje’, zo wordt het beschreven. Oorspronkelijk sprookjes confronteerden kinderen met hun angsten en met de lelijke kant van de wereld. De voorstelling doet eigenlijk hetzelfde: er is geen happy end, het slechte overwint. Hoe gaan jullie hiermee om? Sara:

De titel zegt heel goed wat de setting van het verhaal is. Het is een sprookje. Anders had het voor mij té pessimistisch of te gruwelijk geweest. Maar het is niet echt. Het is een uitvergrote weergave van iets, een verhaal. Je kan er dingen in herkennen, maar het blijft een verhaaltje om België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 7

iets anders te laten zien. De personages zijn heel specifiek getypeerd, net zoals in een sprookje. Zij hebben geen naam, maar zijn bijvoorbeeld ‘de buurman’ en ‘de melkboer’. Het zijn bijna archetypische figuren. Zo worden ze ook aangekleed door Pynoo, onze kostuumontwerpster.

Luc:

Sprookjes werden vroeger verteld om kinderen te laten wennen aan het kwaad in de wereld. Dat is heel aanwezig in

België, een sprookje

: het bezweren van de angsten. En dat is in België heel erg nodig. België staat hierbij natuurlijk symbool voor een veel grotere maatschappij.

Sara:

Dit stuk gaat zeker ook over een trauma. Je voelt dat het voor de schrijver een persoonlijk letsel raakt en dat het uit het diepste van zijn ziel komt, misschien om dat trauma te kunnen verwerken. Wij hopen dat wij dat gevoel kunnen overbrengen, dat je iemands angst voelt en ook je eigen angsten terug beleeft. Als kind heb je vaak echt doodsangsten: je bent bang dat je huis in brand vliegt of dat je levend begraven zal worden. Dat zijn fundamentele kinderangsten en die voel ik doorheen het hele stuk. Door het daarover te hebben, delen we die angsten en voel je je er minder alleen in.

In de tekst werpen verschillende personages balletjes op over de functie van theater. “Theater moet de kinderen een spiegel voorhouden”, zegt de buurvrouw. In de foyer van HETPALEIS hangt de spreuk ‘Theater moet niets, behalve boeien.’ Wat betekent theater voor jullie? Waarom spelen jullie toneel? Luc:

Ik maak graag theater omdat het mij doet nadenken over zaken die mij op dit moment in het leven raken. Ik wil uitzoeken hoe die dingen precies werken in een poging ze te begrijpen.

Sara:

Het bevrijdende aan spelen is dat theater steeds meerduidig is. Niet zoals in de politiek, waar je één verklaring krijgt om iets te begrijpen, of zoals in de wetenschap, waar alles precies gedetermineerd is. In theater kunnen woorden verschillende betekenissen krijgen, waardoor ze een complexiteit blootleggen over het leven, over het bestaan of over ervaringen. Daarin zit voor mij de noodzaak van theater. Anders zou ik mij heel gevangen voelen in het leven.

Sofie:

Spelen is een zalige gymnastiek voor lijf en hersenen om op een frisse manier in het leven te staan. Het is een heerlijke rijkdom om je eigen opvattingen te toetsen met andere spelers, schrijvers, een publiek … En om samen in een bepaalde verbeelding te duiken.

Sara:

Wij kunnen nooit weten wat het effect zal zijn van wat we tonen. En ik wil dat ook niet op voorhand weten. Moest ik dat toch willen, dan zou ik een manifest schrijven en geen voorstelling maken. Wij kunnen wel ons best doen om bepaalde dingen naar boven te brengen. In dit geval voel je dat het stuk een soort nachtmerrie is. En misschien worden enkele zaken wel minder bedreigend door ze te tonen in de voorstelling, door ze bloot te leggen.

België, een sprookje

is voor iedereen vanaf 16 jaar. Zijn deze jongeren klaar voor de angsten van België? Luc:

Ik vraag mij dikwijls af of ik mijn kinderen van 14 jaar hier mee naartoe zou nemen. En dan denk ik niet dat zij hier klaar voor zijn. Samen met HETPALEIS is beslist om de leeftijdsgrens op 16 jaar te zetten. Het blijft een ingewikkelde whodunit met een griezelige, filmische sfeer. Net goed voor iedereen vanaf 16 jaar, dat hopen we tenminste.

Sofie:

Ik vermoed dat die leeftijdsgroep minder bang is dan wij. Ik denk althans dat onze angsten ánders zijn dan die van hen omdat wij al langer op deze wereld rondlopen. Angsten veranderen gedurende je leven. Dat merk ik toch bij mijn eigen kinderen. Op 5-jarige leeftijd zijn ze bezig met de dood. In de jaren daarna zijn ze van niks meer bang. Als ze dan 8 jaar worden, zijn ze ineens weer bang van iets dat onder hun bed zou zitten. Terwijl ze al drie jaar alleen vrolijk fluitend naar boven gaan om te gaan slapen, kan dat plots niet meer. Ik heb de indruk dat 16-jarigen zich meer gooien in het leven en zelfs confrontaties en ook angsten opzoeken. Zij moeten de buitenwereld leren kennen. België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 8

WIE IS WIE

Frank Adam

is een van de eigenzinnigste, origineelste en meest veelzijdige auteurs in Vlaanderen. Als schrijver van alom geprezen en bekroonde absurde fabels, romans, toneel- en operateksten, radioluisterspelen, graphic novels, poëzie en liederen, voor volwassenen en jongeren, is hij Peter Verhelst, Bart Moeyaert en Tom Lanoye ineen. Zijn filosofisch getinte werk is vernieuwend en verlegt keer op keer literaire grenzen. Met de cyclus ‘Confidenties aan een ezelsoor’ vond Adam het genre van de fabel voor volwassenen en de conte philosophique in Vlaanderen opnieuw uit: in krant en boekvorm (met prenten van Klaas Verplancke), in theater en als radioluisterspel (KLARA). Met zijn roman ‘Sjirk’ zette hij in Vlaanderen het Midden-Oosten op de literaire kaart. Hij leerde zijn volk liefhebben (‘Erotische Fabels/Liefdesfabels’), droeg de godsidee ten grave (‘Requiem voor goden’), schreef een Russische Hamlet (‘Aleksej’), een Egyptisch dagboek (‘De Caïro Cahiers’) en Marokkaans-Vlaamse vertelling (‘De droom van Aziz’). Zijn kerstverhaal, theatervoorstelling en radioluisterspel ‘Wat de ezel zag’ waren ‘geflipter dan Monty Python’. Zijn adolescentenroman ‘De passie van de puber’ werd bekroond met de Prijs Knokke-Heist Beste Jeugdboek. Zijn theaterproducties ‘Confidenties aan een ezelsoor’ (2005), ‘Wat de ezel zag’ (2003) en zijn ‘Mijn mond eet graag spinazie maar ik niet’ (2003) (kc De Werf) werden door critici gerekend tot de beste theatervoorstellingen van het jaar. Zijn monumentale stuk ‘Aleksej’ (HETPALEIS) werd vergeleken met ‘Ten Oorlog’ van Tom Lanoye en geselecteerd voor o.a. het Vlaams Theaterfestival, de Nederlands-Duitse Kaas & Kappes Stückepool en European Theatre Today - The Plays, beste stukken uit eenenveertig Europese landen. Zijn stuk ‘België, een sprookje’ kent een dubbelpremière: in Vlaanderen gespeeld door deRoovers in HETPALEIS, in Slovakije door Vysoká škola múzických umení v Bratislave, (VŠMU), Academy of Performing Arts in Bratislava. Zijn muziektheaterparcours is een ononderbroken experiment met andere idiomen: Hebreeuws, Arabisch, Latijn, Duits, Frans, Vlaamse dialecten... Voor zijn libretto ‘Babel’ creëerde hij een nieuwe taal die niemand verstaat maar iedereen begrijpt. Met zijn filosofische poëzie voor kinderen, gebundeld in ‘Als de bomen straks gaan rijden’ (Uitgeverij De Eenhoorn), experimenteerde hij op de meest uiteenlopende manieren in het theater: als wervelende theatershow (‘Mijn mond eet graag spinazie maar ik niet’), als intieme jazzsessie (‘Als de bomen straks gaan rijden’) als totaalspektakel (in: ‘De Tip van je Tenen’ van 4Hoog en HETPALEIS) of als doorgecomponeerd muziektheater (‘Soep zonder snor’, met acteur Sefaan De Gand, operazanger Denzil Delaere en jongerenkoor Rondinalla). Frank Adam leverde werk voor radio Klara, Concertgebouw Brugge, HETPALEIS, kc De Werf Brugge, De Roovers, Festival van Vlaanderen, Opera Vlaanderen; en componisten Sam Vloemans, Joachim Brackx, Diederik Glorieux, en Johan De Smet. Als performer deelde hij het podium met o.a. cellist Lode Vercampt, pianoforte-speler Tom Beghin en pianist Philippe Ochem (directeur JazzDor Straatsburg). Werk van Frank Adam werd onder meer vertaald naar het Engels, Frans, Duits, Lets en Slovaaks. De gedachten van Frank Adam zijn verzameld in ‘De ziel surft offline. Een Tao van leven, liefde, geluk, seks, roem, rijkdom, depressie, zelfmoord en sterven in 300 en enige aforismen’. (Uitgeverij Vrijdag). www.frankadam.be

de Roovers

is een Antwerps theatercollectief van vier toneelspelers/makers. Ze werken nooit met een regisseur: elk maakproces is een gezamenlijk zoeken naar het verhaal dat op dat moment verteld moet worden. De acteurs verdiepen zich in teksttheater, waarbij ze klassiek repertoire van onder andere Shakespeare, Tsjechov en Aischylos naar hun hand zetten of gaan aan de slag met hedendaagse schrijvers als Paul Auster en Judith Herzberg. Maar evengoed maken ze theater voor kinderen of wagen ze zich aan muziektheater. Het collectief ontstond in 1994 toen

Robby Cleiren, Sara De Bosschere

,

Luc Nuyens en Sofie Sente

afstudeerden aan het Antwerpse Conservatorium. Fotograaf en scenograaf

Stef Stessel

, die van bij de start deel uitmaakt van het Rooverstraject, bepaalt ontegensprekelijk mee de typische Rooversstijl.

Robby Cleiren

begon na zijn opleiding op het Antwerps Conservatorium samen met zijn klasgenoten de Roovers. Hij speelde o.a. mee in ‘Maria Stuart’, ‘Van de brug af gezien’, ‘All my sons’, ‘Alcestis’, ‘Blue Remembered Hills’, ‘Oom Wanja’, ‘Oresteia’, ‘Timon van Athene’ en ‘Alsemkomt’. Verder speelde hij ook bij andere gezelschappen en toneelhuizen als TG STAN (‘The België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 9

Monkey Trial’, ‘De Kersentuin’, ‘Zomergasten’ en ‘Bedrog’), KVS (‘Rusland voor Beginners’, “Van Plato tot Nato’, ‘Als dan’), CREW (‘Terra Nova’), Exiles (‘F=ma’), NTG (‘Het Wijde Land’), Kaaitheater (‘Maria Salomé’), de Onderneming (‘Het Dikke Schrift’, ‘Het Bewijs’, ‘ça va’), Malpertuis (‘De Bezoeker’) en de Tijd (‘Voorjaarsontwaken’). Hij speelde ook mee in films als ‘The Broken Circle Breakdown’ en ‘De Helaasheidheid der Dingen’ (Felix van Groeningen), ‘Dirty Mind’ en ‘Linkeroever’ (Pieter van Hees), ‘Een ander zijn geluk’ (Fien Troch), ‘Het Vonnis’ (Jan Verheyen), ‘Les Cowboys’ (Thomas Bidegain) en televisieseries als onder andere ‘Marsman’, ‘Clan’, ‘Cordon’ en ‘Deadline 14/10’. Met de Kakkewieten speelde hij in ‘De liegende doos’ op televisie en maakte hij ‘Snözje’ (Rataplan). Bij HETPALEIS maakte en speelde hij met De Kakkewieten mee in ‘Universal Irritant’, ‘Frustration Island’ en ‘W@=d@ Mexico - Mixico Impossible’ en ‘Apocalypse Wauw’. Robby geeft ook les op Antwerpse Conservatorium.

Pepijn Caudron

begint in 1994 hij zijn carrière als jonge acteur bij BRONKS waar hij meespeelde in verschillende producties onder regie van Paul Peyskens. Vanaf seizoen 1998 - 1999 was hij te zien in enkele Toneelhuisvoorstellingen zoals ‘Misalliance’, ‘Generation Vickx’, ‘Asem’, ‘Daders’ en ‘Het Sprookjesbordeel’. Bij theaterMalpertuis werkt hij als acteur mee aan ‘Dood de ouden’, ‘folter hun jongen’ en ‘Vincent.Arthur.Marcel’, beide in de regie van Piet Arfeuille. Bij de KVS speelt hij mee in ‘Cleansed/Crave’, ‘MacBeth’ en ‘Richard II’. Op televisie had hij rollen in ‘Code 37’, ‘Witse’, ‘Aspe’, ‘Zone Stad’ … en een grote rol in ‘Kinderen Van Dewindt’. Hij vertolkte het hoofdpersonage in de film ‘Los’ van Tom Naegels en speelde onlangs in de film ‘Labyrinthus’. Onder de naam

Kreng

componeert hij muziek voor theater en dans. Vanaf 2005 is hij als huiscomponist vast verbonden aan het theatergezelschap Abattoir Fermé: hij werkte mee aan voorstellingen als ‘Indie’, ‘Tourniquet’ en ‘Testament’. Ook voor gezelschappen als Berlin (‘Moscow’) maakte hij het geluidsontwerp, voor TheaterMalpertuis (‘De Zaak’), voor de dansvoorstelling ‘Selfed’ van Kevin Trappeniers etc. In 2010 en 2011 maakte hij ook deel uit van de vaste cast van ‘MONSTER!’, een tv-serie van de digitale zender Acht en Abattoir Fermé waarvoor hij eveneens de muziek schreef. Eind 2013 maakte Caudron onder de vleugels van het in Los Angeles gevestigde managementbureau SpectreVision de muziek voor ‘Cooties’, een Amerikaanse horrorkomedie met Elijah Wood. De platen van Kreng worden uitgegeven door het Noorse platenlabel Miasmah. Bij HETPALEIS speelde Caudron in de herneming van ‘De winter onder de tafel’ en maakte hij de muziek voor ‘Hamlet’ (2004 – 2005). In 2007 speelde hij Hamlet in de herneming van deze productie en in 2008 maakte hij de muziek voor

De Storm

.

Sara De Bosschere

is al van kinds af op het toneel te zien. Op haar negende maakte ze haar debuut in het professionele circuit in het toenmalige Stadstheater van Antwerpen. Ze speelde toen het jongste dochtertje in een stuk van O’Neill. Op zestienjarige leeftijd nodigde regisseur Lucas Vandervost haar uit om mee te spelen in ‘Voorjaarsontwaken’. Sara begon na haar opleiding op het Antwerps Conservatorium samen met haar klasgenoten de Roovers. Zij speelde o.a. mee in ‘Maria Stuart’, ‘Van de brug af gezien’, ‘All my sons’, ‘Twee Vrienden’, ‘Blue Remembered Hills’, ‘Oom Wanja’, ‘Oresteia’, ‘Timon van Athene’ en ‘Alsemkomt’.

Ljubljana, Oslo, Lausanne en Minneapolis).


 
 Verder speelde zij bij andere gezelschappen en huizen als Toneelhuis, maatschappij discordia, de Tijd en Toneelgroep Amsterdam. Verschillende keren stond zij op internationale podia (Lissabon, Ze werkte onder andere samen met regisseurs als Jan Decorte, Peter Van Kraai, Roy Faudree, Josse De Pauw en Gerardjan Reijnders en Jan Joris Lamers. In mei 2014 speelde ze mee in de productie ‘The Civil Wars’ van Milo Rau. Deze productie toert nog steeds en wordt gespeeld op vele belangrijke internationale festivals. Onlangs kreeg ‘The Civil Wars’ in Freiburg de prijs van de jury op het Duitse festival: Politik im Freientheater. Verder speelde ze mee in films: de net gereleaste ‘Belgica’ (Felix Van Groeningen), ‘Exit’ (Boris Paval Conen) en ‘Wasteland’ (Pieter Van Hees). Ook was ze te zien in de met een Emmy bekroonde televisieseries ‘Wat als?’ 
 Sara wordt regelmatig uitgenodigd als gastdocent door de toneelscholen van Antwerpen, Brussel, Gent en Maastricht. Sinds 2013 jaar maakt ze deel uit van de beoordelingscommissie podiumkunsten van de Vlaamse Overheid.

Luc Nuyens

begon na zijn opleiding op het Antwerps Conservatorium samen met zijn klasgenoten de Roovers. Hij speelde o.a. mee in ‘Maria Stuart’, ‘Van de brug af gezien’, ‘All my sons’, ‘Alcestis’, ‘Blue Remembered Hills’, ‘Twee Vrienden’, ‘Oresteia’, ‘Timon van Athene’ en België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 10

‘Alsemkomt’. Verder speelde hij diverse projecten bij onder andere NTG-Het Salon, maatschappij discordia (o.a. ‘Die Raüber’, ‘Fin de Saison’, ‘Liebelei’, ‘Familie’, ‘De Kersentuin’), De Vere, Compagnie De Koe (‘De slag van Glottis’),), Het Toneelhuis (‘Kasimir en Karoline’), BRONKS/Walpurgis (‘De Kleine Zeemeermin’) en Theater Stap (‘De Bank’). Luc was te zien in films als ‘Groenten uit Balen’ (Frank van Mechelen) en ‘Dirty Minds’ (Pieter Van Hees) en series als ‘Het Eiland’ en het met een Emmy bekroonde ‘Wat als?’ Bij HETPALEIS speelde hij in het seizoen 1998 – 1999 mee in de voorstelling ‘naar Filoktetes’. Hij geeft les aan RITS, P.A.R.T.S, het Antwerpse Conservatorium en LUCA.

Sofie Sente

startte na haar opleiding op het Antwerps Conservatorium bij het toen recent opgerichte de Roovers. Zij speelde o.a. mee in ‘Maria Stuart’, ‘Van de brug af gezien’, ‘All my sons’, ‘Alcestis’, ‘Oom Wanja’, ‘Oresteia’, ‘Timon van Athene’ en ‘Alsemkomt’. Verder speelde ze bij gezelschappen en huizen als De Appel (o.a. ‘De eenzame weg’), Het Nationaal Toneel (‘Duifje Klok’), Malpertuis (‘Troje Trilogie’), De Bloedgroep, Ibycus (‘De Tolbrug’), Lampe (‘De maten van het mogelijke’), Het Toneelhuis (‘Kasimir en Karoline’) en Het Vervolg (‘Duizend rozen’).

Maastricht en Leuven. 
 Ze was te zien in films als ‘Rundskop’ (Michaël Roskam) en ‘The Broken Circle Breakdown’ (Felix Van Groeningen). Sofie treedt regelmatig op als gastdocente in de conservatoria van Antwerpen,

Stef Stessel

is stichtend lid en vaste scenograaf van de Roovers. Verder werkt hij als freelancer voor BRONKS, Lod, Muziektheater Transparant, Toneelhuis, KVS, De Onderneming, Steigeisen, Sermoen, Theater Stap en De Kakkewieten. In HETPALEIS ontwierp hij het decor voor ‘Universal Irritant’ en ‘Apocalyps Wauw -The history of the farre future begins now’ van de Kakkewieten, voor de vier producties van het W@=D@-project, en voor de producties ‘De Slag bij Dobor’, ‘NINA NINA of de stad zonder kinderen’ en ‘Wulong of de dansende draak’. Hij was scenograaf van ‘DODO klein of ei zonder land’ en ‘DODO groot of land zonder ei’ (een dubbelproductie van Dimitri Leue), bij ‘Dit is alles’ (wat geselecteerd werd voor Het Theaterfestival 2012), ‘Azen’ en ‘Heksie’, waarvoor hij de publieksprijs van HETPALEIS won voor beste vormgeving. Hij maakte tevens het lichtontwerp voor ‘Het vertrek van de mier’. Stef is bovendien gastdocent aan RITS.

Nico Sturm

studeerde in 2001 af aan de kleinkunstafdeling van het Herman Teirlinck Instituut in Antwerpen. Tijdens zijn studies speelde hij bij Blauwe Maandag Compagnie in de prestigieuze productie ‘Ten oorlog’ (regie: Luc Perceval). Nadien volgden tientallen theaterproducties als maker, schrijver, speler bij gezelschappen als Compagnie De Koe, KVS, BRONKS, Toneelhuis, Artemis, Het Gevolg en tg Stan. In HETPALEIS was Nico Sturm eerder te zien in ‘De Vikingen’ (2000-2001), ‘De baron in de bomen’ (2001-2002, coproductie Theater Antigone), ‘DODO groot of land zonder ei (2011) en ‘Azen’ (2013 – 2014). In 2002 debuteerde Sturm in de filmwereld in ‘Meisje’ (Charlotte Vandeneynde). Daarna volgden de films ‘De zusjes Kriegel’, ‘SM Rechter’, ‘My Queen Karo’ en ‘Pulsar’, gastoptredens in de televisieseries ‘Witse’, ‘Aspe’, ‘Zone Stad’, ‘Vermist’, ‘Duts’ en ‘Flikken’ en vaste rollen in de televisieseries ‘De Smaak van De Keyser’ en ‘Van vlees en bloed’. Meer recent was Sturm te zien in series zoals ‘Clan’, ‘Vermist’, ‘De omgekeerde show’, ‘Wat Als 2’, ‘Hallelujaah!’, ‘Connie & Clyde’, ‘Ontspoord’ en – momenteel op het kleine scherm – ‘Clinch’. Hij speelde ook mee in de VTM-serie ‘Cordon’. Verder verleende hij zijn stem aan verschillende films, televisiereeksen en luisterspelen: ‘Harry Potter’, ‘Brother Bear’, ‘Kaatje en Kamiel’ en ‘De Reisgenoot’. In 2011 maakte Nico Sturm zijn debuut als presentator op Ketnet in ‘Mijn job is top’ en in hetzelfde jaar speelde hij mee in de nieuwe comedy-show ‘Wat als?’ en de nieuwe film van Frank Van Passel, ‘Het varken van Madonna’. Hij maakte ook eigen theatervoorstellingen zoals o.a. ‘De explicateur!’ (2012-2013). In het theater was hij in 2012-2013 ook nog te zien in ‘Barakstad’ (herneming) en ‘Skieven’ (beide KVS).

Michael Vergauwen

studeerde in 2004 af als Master in de Kunstwetenschappen aan de Universiteit Gent en vier jaar later als Master in het Acteren aan het Herman Teirlinck Instituut (klas Dora van der Groen). Hij speelde in producties van de Tijd (‘Ibsen3’, ‘De Fantasten’, ‘nRus’, ‘Dracula’), Jan Decorte (‘Schiller/Tasten’), Het Arsenaal (‘Drie Zusters’), De Roovers (‘Oom België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 11

Wanya’, ‘Timon van Athene’), De Koe (‘Laat op de avond na een korte wandeling’, ‘Olga’), Walpurgis (‘Trinity Trip’), Het Eenzame Westen en De Werf (‘Een kruimeltje hoop’, in een regie van Mieja Hollevoet). Op televisie speelde hij verschillende gastrollen in Zone Stad, Aspe, Code 37, De Rodenburgs, Zonen van Van As, Zuidflank en Professor T. In De Ridder op één speelde hij de vaste rol van Manu Coppens. Hij speelde onder andere in de kortfilms ‘Tour de France’ (Vincent Bal), ‘Prediker’ (Daan Van Baelen) en ‘Dinsdag: une tranche d’immeuble’ (Niko Himschoot), en in de langspeelfilms ‘De Behandeling’ (Hans Herbots) en ‘Lee & Cindy C’ (Stany Crets). Samen met Tanya Zabarylo richt Michael zijn eigen theatergezelschap op in 2011. Tanya en Vergauwen speelden met succes verschillende keren op de Zomer van Antwerpen, op het Oerol Festival en in verschillende culturele centra in Vlaanderen.

België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 12

TEKSTUITGAVE BELGIE, EEN SPROOKJE

“Origineel, fantastisch, unheimlich, visueel, grappig, sprankelend, fris. BELGIE van Frank Adam is geen lucky shot maar een stuk van kwaliteit.” De tekst van

België, een sprookje (

Frank Adam - Bebuquin) is te koop aan het onthaal van HETPALEIS voor €15. België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 13

PRAKTISCH

Meer informatie vind je op hetpaleis.be en deroovers.be

TICKETS

via voor de voorstellingen in HETPALEIS zijn te koop aan €7 (-18)/€15 (+18). Reserveren aan het onthaal van HETPALEIS, via 03 202 83 60, [email protected] of www.hetpaleis.be

vzw De Vrienden van HETPALEIS:

Iedereen heeft recht op cultuur, ook kinderen en jongeren die tegen een financiële drempel aankijken. Iedereen die door omstandigheden nog nooit van de bijzondere wereld van het theater heeft geproefd, kan dankzij de Vrienden gratis naar HETPALEIS. Er zijn immers geen excuses om iemand het recht op cultuur te ontzeggen. Jij kan dit recht op theater voor iedereen mee helpen realiseren door lid te worden van de Vrienden van HETPALEIS. Iedereen t/m 18 jaar kan voor

€10 een maat

worden. Ben je ouder? Dan word je

vriend voor €40

. Als je voor een

duolidmaatschap

(twee vrienden) wil gaan, betaal je Met je familie of je bedrijf kan je

goede vriend €60

. Maten, vrienden en twee vrienden worden uitgenodigd op alle avant-premières van de Grote zaalvoorstellingen. worden voor

€150

(2 gratis tickets + uitnodiging voor twee personen op alle avant-premières in de Grote zaal). Voor

€300

word je

boezemvriend

(5 gratis tickets + uitnodiging voor twee personen op alle avant premières in de Grote zaal). Maar waarom niet kiezen om

hartsvriend

te worden van De vrienden van HETPALEIS? Voor doen.

€1000

krijg je 15 gratis tickets en word je met twee personen uitgenodigd voor alle avant-premières in de Grote zaal. Niet twijfelen, gewoon Als kers op de taart kan je ook nog zielsverwant worden. Voor HETPALEIS. Meer informatie via www.devriendenvanhetpaleis.be

of

€2000

krijg je 20 gratis tickets, uitnodigingen voor alle avant-premières en een ereplaats in de foyer van [email protected]

België, een sprookje (de Roovers en HETPALEIS) 14