Transcript Het zijn geen ideale schoonzonen meer

Ronald van der Sluis brengt plezier terug in selectie SV Baarn
“Het zijn geen ideale schoonzonen meer”
Zijn eerste maanden als trainer van SV Baarn werden gekenmerkt
door ups en downs van de selectie. Binnenkort viert Ronald van
der Sluis zijn 25-jarig jubileum als trainer in het amateurvoetbal en
verlengde hij zijn contract bij SV Baarn met één jaar. Inmiddels
heeft SV Baarn 1 onder leiding van de ras-Amsterdammer de weg
omhoog weer gevonden.
Na zeven maanden maken we de tussentijdse balans op; wat is de
grootste winst dit seizoen bij SV Baarn?
De grootste winst is dat er weer een team staat. Spelers wilden niet
meer voor hun (vorige) trainer voetballen. Wat ooit een hecht team was,
hing als los zand aan elkaar. Samen met de technische staf zijn we aan
de slag gegaan om er weer een team van te maken en dat is gelukt. De
spelers geven nu aan dat ze er weer plezier in hebben en weer voor een
trainer en voor elkaar willen werken. Dat maakt je als trainer ook alleen
maar sterker, want dat wil je graag horen.
Wat heb je als trainer daarvoor moeten doen?
Ik ben nu bijna 25 jaar trainer en ik moet zeggen: ik heb het eigenlijk
maar weinig meegemaakt dat ik moest corrigeren in een team. Ze
corrigeren elkaar. Je hoeft geen goed elftal te hebben, maar als team
kun je wel heel sterk worden. Alleen al door te knokken in de
wedstrijden. Dat hebben we nu bereikt. En als spelers terugkomen van
een blessure, dan heb je ook weer een hogere opkomst bij de trainingen
en zie je het plezier in het spelletje weer terugkomen in de ploeg.
Een wisselwerking dus?
Zeker, het maakt het voor mij als trainer alleen maar makkelijker. Je
hoeft de groep alleen maar te sturen. Want voetballen kunnen ze, het
zat alleen niet mee in het begin. En ik zeg altijd dat we er niet zijn als
individu, maar als team inclusief de trainer.
Beide wedstrijden tegen titelkandidaat AS'80 leverden liefst vier
punten op.
Na het gelijkspel in de uitwedstrijd werden liefst zeven wedstrijden op rij
niet verloren en stonden we er goed voor in de periodestrijd. Dat kwam
omdat we meer vanuit de controle gingen voetballen, vanuit de
omschakeling dus. En onlangs in de thuiswedstrijd tegen AS’80 heb ik
de jongens echt voor iedere bal zien knokken. Ze durfden ook uit te
delen als dat nodig was. Uiteindelijk hebben ze toen laten zien geen
ideale schoonzonen meer te zijn. Die wedstrijd was opnieuw een
kantelpunt voor het team en wonnen we met 3-0. En met die passie en
strijd pakten we de week daarop ook nog punten van ASV, nummer drie
van de lijst. Ineens werden we in de media echte killers van topteams
genoemd, een mooi compliment, toch?
Wat heeft jou ertoe bewogen om bij SV Baarn te solliciteren?
Ik had met Muiderberg en Olympia een paar keer tegen Baarn gespeeld
en de club leren kennen als een keurige en sportieve vereniging. Een
vereniging in een dorp met een hoog ons-kent-ons gehalte. Ik kwam bij
Geinburgia uit Amsterdam vandaan en daar is de sfeer heel anders, veel
afstandelijker. Ik had toch behoefte aan een nieuwe omgeving en een
andere sfeer. Dat heb ik in Baarn gevonden en ik heb het hier uitstekend
naar mijn zin.
Met die saamhorigheid zou je weleens hoge ogen kunnen gooien, zo
dacht ik. Als je echt als een team gaat spelen. Daar heb ik op ingezet bij
mijn aanstelling en dat was precies wat ze hier nodig hadden.
Maar daar zag het qua resultaten in het begin niet naar uit?
Er waren spelers weggegaan naar een andere club of vanwege studie of
blessures gestopt. Dus ik moest opnieuw gaan bouwen aan een elftal.
Vooral langdurige blessures speelden ons parten aan het begin van de
competitie. Mijn eerste uitdaging was om het spelplezier en het gevoel
van het vriendenteam weer terug te krijgen. Want vrienden waren het
wel, alleen heerste er teveel een sfeer van ontevredenheid.
Vandaar die valse start aan het begin van de competitie?
Dat niet alleen, we zijn te ambitieus begonnen met aanvallend voetbal.
Want aanvallend voetbal is wel helemaal mijn filosofie en daar heb ik
ook successen mee geboekt. Maar het werkte hier in eerste instantie
niet. We kregen teveel doelpunten tegen, waren niet bij machte om zelf
te scoren en verloren daardoor vaak de controle over de wedstrijd. Zoals
gezegd zijn we toen een andere kwaliteit gaan gebruiken. Zo klommen
we uit het sportieve dal.
Elke overwinning smaakt zoet, maar waar kun jij nog meer blij van
worden?
Een wedstrijd verliezen is niet erg, het gaat er dan om hoe de ploeg het
oppakt. Als ik zie dat er goed gespeeld is, de afspraken nagekomen zijn
en dat er perspectief in de ploeg zit, dan is dat minstens zo belangrijk
voor mij. Daar word ik net zo blij van als van een overwinning. Maar ik
bekijk het altijd vanuit het positieve. Als je dat brengt, dan gaan de
jongens vanzelf vertrouwen krijgen in de trainer en natuurlijk in zichzelf.
Die positieve benadering hebben ze vorig jaar teveel gemist zo is
gebleken. Ik geef af en toe een complimentje, ook als ik zie dat een
speler misschien niet goed speelt maar wel enorm z’n best doet.
Een mooi voorbeeld is hoe ik de rust in ga: de eerste vijf minuten zijn
voor de spelers om aan te geven wat zij van de wedstrijd vinden en wat
er anders moet. De volgende tien minuten zijn voor mij en speel ik in op
aanpassingen voor de tweede helft. Zo kom je samen tot een plan voor
het vervolg van de wedstrijd. Ik moet zeggen dat dit team dat heel goed
oppakt. Kijk maar naar de resultaten.
Hoe kijk jij tegen het dit jaar bij SV Baarn ingevoerde Jeugdplan
2015-2018 en het instromen van jeugd in het eerste?
Je moet jeugdspelers op gepaste wijze inbrengen. Regelmatig laat ik Ajunioren meetrainen met ons en laat ik ze invallen. Talentvolle jongens
als Jeroen Gravenkamp, Jan-Willem Peek, Wouter Stomphorst en zo
zijn er nog een paar, wil ik langzaam brengen op het niveau waar ze ook
makkelijk in mee kunnen. De gevestigde “vedettes” zijn zondermeer
bereid om een stap terug te doen en dan heb je één van de
doelstellingen bereikt. Samen met Hoofd Jeugdtrainer Emiel Valentijn
ten Donkelaar zijn we nu bezig om vanuit het Jeugdplan die
doorstroming gestalte te geven. En de wijze waarop we dat samen
oppakken werkt uitstekend. Ik weet zeker dat we bij SV Baarn een
mooie toekomst tegemoet gaan met het beleid zoals dat nu gevoerd
wordt. Dat was ook een reden om bij te tekenen.
Maar SV Baarn heeft altijd moeite om A-spelers te houden omdat
veel jongens gaan studeren.
Klopt. Daarom is het belangrijk dat we die jongens vanaf volgend jaar,
als ze gaan studeren, toch wat kunnen bieden. Er zijn in de Technische
Commissie nu gesprekken gaande met mij en de betrokken spelers om
te kijken wat we als vereniging kunnen doen om ze toch voor de club te
behouden. Al halen we onze jongens om te beginnen hier alleen maar
even van het station met een busje, zodat ze op tijd bij de training zijn.
En vervolgens zorgen voor opvang in de kantine en een goeie hap
na de training?
Nou ja, dat is zeker een goeie volgende stap. Maar ik doel ook op
randvoorwaarden rondom het voetballen. Dus gezelligheid en warmte
creeëren bij die jongens om ze aan je te binden. Ik neem ze graag mee
met teamuitjes van de selectie. En dit jaar is de A1 ook mee op
trainingskamp met de selectie geweest. Dat vonden die jonge gasten
geweldig! Je moet die jongens wel blijven triggeren, zodat ze vanzelf
voor SV Baarn kiezen.
Als ze in het weekend in Baarn bij hun ouders zijn, dan mogen ze gerust
bij ons blijven spelen. Ik zorg dan wel dat ze doordeweeks bij een
andere club kunnen trainen op ons niveau. In Amsterdam of Groningen,
dat maakt mij niet uit.
Maar blijven we dan met het eerste op zondag spelen of gaan we
dan ook naar de zaterdagmiddag verhuizen?
Ja, je ontkomt er bijna niet aan. Kijk naar BFC, of Olympia, BVV en
Victoria. Allemaal zijn ze naar de zaterdag gegaan. De tendens bij de
jongeren is om op zaterdagmiddag te voetballen want op zaterdagavond
willen ze graag stappen en een biertje kunnen drinken. Om dan
vervolgens op zondagmiddag met elkaar te chillen en voetbal op FOX
Sport te kijken, dat vinden ze prachtig.
Dus minder versnippering over 2 dagen en meer concentratie van
activiteiten en wedstrijden op de zaterdag?
Absoluut. Op zaterdag heb je immers al de jeugd in huis, die je
vervolgens bij een thuiswedstrijd van het eerste op die dag langer aan je
kunt binden. Ik zou het zelf overigens wel jammer vinden als alle
zondagvoetbal zou verdwijnen.
Wat zijn je verwachtingen voor volgend seizoen?
Belangrijkste is dat we de stijgende lijn volgend seizoen doortrekken. Nu
er weer een goeie ambiance in de vereniging is en het eerste lekker
draait hoop ik dat dat spelers van buitenaf aantrekt. Of misschien
voormalig Baarnspelers weer terugbrengt naar hier. Zo van “er gebeurt
weer wat bij SV Baarn”.
Alles bij elkaar denk ik dat we volgend seizoen een paar sportieve
stappen gaan maken en weer in de top mee gaan draaien.
Wat zou je het jonge bestuur van SV Baarn nog mee willen geven
voor de toekomst?
De slag die de vereniging heeft geslagen met de jeugdopleiding is
prachtig en daar komt op termijn beslist resultaat uit. Dus daar moet het
bestuur vooral mee doorgaan. Tegelijkertijd is het belangrijk om ook de
senioren niet te vergeten. Niet alleen bij de selectie maar ook vanaf het
tweede tot en met het vijfde. Zowel organisatorisch als sportief moet je
beide categorieën goed op elkaar blijven afstemmen. Je moet de
jeugdspelers geleidelijk bij de senioren inpassen. Daarbij is goede
begeleiding erg belangrijk. En dat geldt niet alleen voor selectiespelers,
maar zeker ook voor de jeugdspelers die naar het tweede of het vijfde
gaan. Dan krijgen die jonge jongens vertrouwen, anders haken ze
alsnog af en zijn ze weg. Dan is je opleiding en investering in de jeugd
voor niks geweest.