Transcript Vliegen mét of zonder. Like schrijft: Op 28 januari ben ik terug

SKHB
Vliegen mét of zonder.
Like schrijft: Op 28 januari ben ik terug gekomen uit Brasil. De meesten van jullie weten
wel dat ik op 20 januari met mijn man en drie vrijwilligers vertrokken ben om Netty te
bezoeken. Netty wist niet dat ik mee kwam, maar ik had echt het verlangen om haar te
verrassen en te bemoedigen.
Wat je misschien niet weet is, dat ik enorme vliegangst heb! Dit
was mijn 8e reis naar Brasil, maar nog steeds zie ik er als een berg
tegenop om zo hoog in de lucht te hangen en afhankelijk te zijn
van een piloot die misschien heel slecht geslapen heeft en
onderweg in slaap valt……ja, het is wel 10 uur lang de oceaan
oversteken, hè?
Maar goed, we zijn er gekomen; vier vluchten maar liefst, vier
keer opstijgen en landen! Na vijf dagen Brasil moest ik alleen
weer terug; wéér vier vluchten. Ik heb wat gebeden, hoor. Maar
bij de tweede vlucht al voelde ik me heel rustig worden. Ik dacht:
“Mijn God is zó oneindig groot en álles is van Hem en in Zijn handen, dus wat kan me ook
gebeuren? Als Hij wil dat ik naar Netty ga en mij daar zo tot zegen laat zijn voor haar en
ook voor Bernard en Susanne, dan maakt het ook niet uit. Het gaat niet om mij, maar om
wat ik voor Hem mag doen in Zijn Koninkrijk!” Dan kan ik Hem vertrouwen!
En echt waar, bij de laatste vlucht van Lissabon naar Amsterdam vond ik het jammer dat de
vliegreizen afgelopen waren. Maar “hoera” in juli mag ik wéér, samen met acht
vrijwilligers!
Het is het beste te leven onder de bescherming van de Here,
dat biedt meer zekerheid dan wanneer men op mensen vertrouwt..
Psalm 118: 8.
Een hart voor het personeel.
Netty heeft een heel aantal personeelsleden in dienst die ik
in de loop der jaren ook zelf heb mogen leren kennen.
Trouwe mensen die met heel hun hart voor deze kinderen
gaan; kinderen die extra bescherming nodig hebben omdat
hun ouders hen dat niet kunnen geven.
Mooie mensen, dat personeel. De pleegmoeders, de kokkin,
de tuinman, de psychologe, de maatschappelijk werkster, de
secretaresse……. Ik heb samen met Anja Hoekstra (uit het
bestuur) een aantal harten gemozaïekt om aan het personeel
te geven. Was al heel gezellig natuurlijk om dat samen te
doen. Anja kan werken terwijl ze praat, ik niet! Anja had er
dan ook heel wat meer klaar dan ik, maar ja.
Ik heb ze uitgedeeld, samen met een briefje in het Portugees om hen te bedanken voor hun
liefde en inzet. Zo mogen we samen werken in Gods Koninkrijk, zij in Brasil en wij in
Nederland. Wat een voorrecht!
www.liekeltje.nl
Stichting Kindertehuis Horeb Brazilië
Kanaalweg 182
9421 TA Bovensmilde
NL93 ABNA 0525 4591 38
www.skhb.org
[email protected]
Cadeautjes voor alle kinderen.
Heel veel sponsors hadden een cadeautje meegegeven voor hun sponsorkind. Henrie en ik
hadden werkelijk twee koffers helemaal gevuld met pakjes! Wat een feest toen dat in Brasil
allemaal tevoorschijn kwam. In de keuken van Netty hebben Henrie en ik het samen
uitgedeeld. Steeds riepen we weer een kind en zagen een brede lach verschijnen op hun
gezicht. Bij sommige zat een kaartje die wij in ons beste Portugees hebben voorgelezen. Ja,
ja, ze begrepen het ook nog! Wat een feest voor hen, maar ook voor ons. Ik voel me zó
dankbaar voor alles wat God me laat meemaken daar in Brasil. Zo’n andere wereld dan hier,
maar dezelfde God die voor ons zorgt!
Netty op bezoek bij vier van “haar” kinderen; zie hieronder haar verhaal:
“Het is zomervakantie hier en een aantal kinderen mogen dan bij hun familie logeren.
Zo ook deze vier uit één gezin. Ze gaan samen naar hun moeder. Ik ga regelmatig even
kijken en neem een voorraad etenswaren mee. Het regent hier al dagen dat het giet.
Overal modder…..ik glibber naar het kleine huisje toe. O,o, wat een slechte
woongelegenheid. Een dak dat veel lekt, er is maar één éénpersoonsbed. Daar slapen
twee kinderen op en moeder en de 2 andere jongens slapen op een dun matrasje op de
grond. Matrasjes die stinken... Geen laken of kussen gezien. Wel 2 dekens.
Er is geen stoel, geen tafel, geen krukje, geen niks waar je op kunt zitten......
De grond is van grof beton, totaal ongelijk, hier en daar
gebroken en wat gaten....
Hun moeder, had water opgezet, ze deed alsof ze koffie voor ons wilde zetten. Tot twee keer
toe deed ze het vuur uit en zette haar dochter het weer aan. Bij het weggaan kwam ik tot
ontdekking wat ik al vermoedde... ze had geen koffie in huis om voor ons te zetten. Ik had
gelukkig een aantal dingen voor hun meegenomen.
Twee muren van het huisje (deels van betonnen platen) bewegen als je daar tegen aan
drukt. Het zijn 2 vertrekken met beiden één raam en de ene heeft dan ook nog een deur. De
badkamer is een opgetrokken muur in de "keukenruimte" die de douchekop niet laat zien
maar wel deels de wc-pot. Dus hóe ze daar naar het toilet gaan...? sturen ze dan de
anderen de keuken uit...? Op verschillende plekken lagen kleren op de grond. Ook goede
kleren waar op getrapt werd en nu in dit natte weer dus nog viezer werden. Het rook er verre van fris.
De voorzitter met vrijwilligers aan de klus in Brasil.
Willem en Alie Dekker, Martha Buvelot en Henrie Sturing zijn 3 weken bij Netty
geweest. De dames hebben een leslokaal helemaal opnieuw gesausd; de buitenmuren
gesausd en schoongemaakt; het gereedschaphok opgeruimd. De heren hebben een dak
gebouwd boven de zandbak; we weten nu ook waarom:
overdag in de zon is het ruim boven de 40 graden. Het is
er nu volop zomer, en overdag geeft mijn thermometer
38 graden aan in de schaduw. Het is echt heet in de volle
zon. De kinderen kunnen nu dus heerlijk spelen in de
zandbak.
Bedankt kerk van Noordwolde voor de sponsoring
hiervan.
Ook zijn we met de kinderen een keer wezen eten bij de
Hamburgertent. Een heel leuk uitje voor deze kinderen. Maar ja, 3 weken zijn dan ook zo weer om. In
de zomer volgt er een nieuwe reis met 8 vrijwilligers deze keer. Wil je ook eens mee? Kijk op de site
wanneer we weer gaan en/of meldt je aan.
Binnenkort op de site meer verhalen van de vrijwilligers en hun reis.