Transcript Zandloper 2015-6 - fitforaction.nl

ZANDLOPER
INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT — DECEMBER 2015
Desi Bouterse
“Arno was een echte vriend.”
Markante Mensen Memorabele Momenten
Pagina 2
Zandloper
Inhoudsopgave
Voorwoord C-LO/Sportorganisatie
Door lkol Jan van den Dool
03
De Pen: Wil Alards
Why run? Oriëntering is more fun!
04
Ronald Hagénus
Werkzaam bij HG-nus Mediation
06
Stipnotering
Stafadjudant Jan Joosen
11
40 jaar LO/Sport
Markante Mensen Memorabele Momenten
12
Depay vs. Van Overeem
Column Indy van de Poll
15
Desi Bouterse
Markante Mensen Memorabele Momenten
16
NMK Military Urban Run
Door Mark Hendriks
18
LO/Sport Kort
20
Breedte- en misschien wel topsport
Bob Oostheim
Markante Mensen Memorabele Momenten
21
Europeancup te Thun (Zwitserland)
23
Unieke prestatie Robert Basters
Hoe krijg je een Duits stadion Oranje!
24
Markante Mensen Memorabele Momenten
De Pen
25
Door Freek Gielen
Teambuilding JWF
26
Door Oscar Prins
Adventure Race
27
Jaco Bras besmet met het Adventure Race virus
“Arno was een echte vriend.”
Markante Mensen Memorabele Momenten
29
Colofon
Correspondent(en)
31
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 3
Zandloper
Voorwoord C-LO/Sportorganisatie
Tradities
Het einde van het jaar is een periode van tradities. Het Sinterklaasfeest, al dan niet met
Zwarte Piet. Het Kerstfeest, voor de één een
moment van bezinning, voor de ander een moment van kadootjes. En tot slot Oud en Nieuw
met vuurwerk, oliebollen, jaarlijstjes en goede
wensen. Voor de meesten van ons is het ook
een periode van vrije dagen en even tot rust
komen, verdiend na een jaar hard werken.
Binnen ons jonge Dienstvak LO/Sport proberen we
langzaamaan ook een aantal tradities op te bouwen.
De dienstvakdag begint al een aardige traditie te
worden en de diverse ceremonies worden steeds
meer met een trots LO/Sportgevoel uitgevoerd. De
Stafadjudant is één van de bewakers van deze tradities en Aoo Jan Joosen heeft dat de afgelopen jaren
om een uitstekende wijze ingevuld. Tijdens de laatste managementdag heeft Jan het stokje overgedragen aan Aoo Fred Jansen, tijdens een mooie ceremonie en onder aanwezigheid van een groot deel van
het LO/Sportpersoneel.
Tijdens deze ceremonie was mijn rol als C-LO/Sportorganisatie bewust zeer beperkt en de het feit dat er
zovelen aanwezig waren is een groot compliment
aan Jan Joosen. Zelf wil ik hier Jan Joosen ook nog
een keer van harte complimenteren voor zijn inspanningen als Stafadjudant LO/Sportorganisatie in de
afgelopen jaren.
Jan, je was voor de LO/Sportorganisatie uitstekend
vertegenwoordiger naar buiten en een gedreven bewaker van de tradities naar binnen. Voor het personeel was je een uitstekende belangenbehartiger, een
luisterend oor en een wijze coach. En als laatste
maar zeker niet minste: voor mij als Commandant
was je een uitstekende raadsheer en een leerzame
spiegel. Dank voor al jouw inspanningen en ondersteuning van de laatste jaren!
Voor de nieuwe Stafadjudant liggen er genoeg uitdagingen, een aantal op het vlak van tradities, in meer
of mindere mate ook al opgepakt door zijn voorganger. Zo is er een opstart gemaakt met het opnieuw
activeren van de Traditieraad LO/Sport. Deze zal
zich o.a. gaan bezig zal houden met het moderniseren van de Karel de Wijk zaal, onze traditiekamer.
Daarnaast loopt nog steeds een aanvraag voor de
veteranenvereniging LO/Sport, in eerste instantie
goedgekeurd maar enkele weken geleden toch weer
teruggedraaid. We hebben nog steeds de uitreiking
van de landmachtmedaille in de planning staan, het
uitstel is zeker geen afstel.
Als Dienstvak LO/Sport worden we ook steeds meer
betrokken bij officiële herdenkingsceremonies.
Zo staan we op 17 februari als Dienstvak LO/Sport
aangetreden bij de herdenking van ISAF.
Ik weet zeker dat Fred Jansen dit alles met dezelfde
gedrevenheid en hetzelfde oog voor traditie als zijn
voorganger gaat oppakken.
Een instelling die onze tradities ondersteunt is de
Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport. Zij hebben
de afgelopen jaren een aantal activiteiten ondersteund, houden de website Fit for Action in stand en
verzorgen de Zandloper. Ook het komende jaar zullen weer een aantal activiteiten ondersteund gaan
worden maar de insteek van de Stichting is ook dat
het niet alleen VOOR alle vrienden van ons dienstvak
is, maar zeker ook DOOR de vrienden. Het is mooi
dat al een aantal activiteiten worden opgepakt maar
voor het komend jaar worden ook weer een aantal
actieve LO/Sporters gezocht. Zo zal in juni het bestuur opnieuw voor drie jaar geïnstalleerd worden en
twee bestuursleden stellen hun plaats ter beschikking: Michel van Dongen en Richard Wichhart.
We zoeken enthousiaste bestuursleden die zich de
komende jaren een aantal dagdelen voor de stichting willen inzetten. Daarnaast heeft de hoofdredacteur van de Zandloper, Jan Welling, i.v.m. zijn nieuwe werkzaamheden zijn hoofdredacteurschap gestopt. Richard Wichhart heeft dat weer opgepakt
maar kan wel wat hulp gebruiken. Iedereen die wil
ondersteunen of nadere informatie wil hebben:
neem met mij contact op.
Rest mij verder niets dan jullie op heel traditionele
wijze, maar ook zeker heel gemeende wijze te bedanken voor alle inspanningen in het afgelopen jaar
en ik wens jullie allen...
WWW.FITFORACTION.NL
HELE PRETTIGE FEESTDAGEN
EN EEN GELUKKIG 2016
Pagina 4
Zandloper
Oriëntering
De pen: Wil Alards
Why run? Oriëntering is more fun!
Tijdens de opleiding op de KMS (lichting 90-3) liep ik voor de eerste keer 8 km aan een stuk, destijds
als training voor ZMV-proeven. Dat was afzien, doorzetten en voor mij toen een eentonige bedoeling.
Later tijdens mijn sportopleiding destijds in Ossendrecht op het OCLO liep ik voor de eerste keer een
oriëntering, nu geen 8 km, maar rond de 5.
Voordat ik het wist kwam ik al bij de laatste post en volgde het rood/wit lint naar de finish. Daar stond een verbaasde adjudant Gerard Loontjens mij op te wachten. “ Wat doe jij al hier?”. Hij kon zijn ogen niet geloven dat
iemand nu al met een goede “bingo” terug was uit het oefenterrein. Nadat ik hem uitgelegd had welke route ik
gelopen had, was hem meteen duidelijk dat ik weggelegd was voor het oriënteringslopen. Belangrijkst: dat ik 5
km gelopen had was me ontgaan, het kaartlezen gaf zoveel afleiding dat ik dat niet in de gaten had. Het gaf me
meer plezier in het lopen en heeft me geholpen in mijn latere loopbaan binnen de sportorganisatie.
Zuurstoftekort
Dat afzien (voor die ZMV) was maar een vergelijking, afzien is voor mij geen probleem maar gewoon om aan te
geven dat destijds 8 km voor mij al een hele afstand was. Wat het meeste afzien was in mijn periode van het
militaire oriënteringsloopteam (NMOLT) was de allereerste training destijds van Wim van Breugel. De totale afstand van de training in vogelvlucht, dus via de rode lijn was 18 km, de training was in de omgeving van Osnabrück in Duitsland. Dus die 18 km was in werkelijkheid misschien wel 22 – 25 km.
We dachten dat we de training erop hadden zitten toen we met de laatste oefening bezig waren, maar daarna
konden we ook nog allemaal een aantal posten ophalen waardoor we nog eens 5 km voor de kiezen kregen. Die
dag heb ik dus veel meer dan een halve marathon gelopen, dwars door de bossen dan wel te verstaan. Voordeel
is wel dat ik die nacht goed geslapen heb…..
Naast deze training heb ik een van mijn zwaardere wedstrijden in Zwitserland gehad. De wedstrijd begon al op
een hoogte tegen de boomgrens aan, waardoor je met zuurstoftekort te maken krijgt. Naast het omhoog en omlaag lopen kwam daar nog bij dat je regelmatig rotsvelden moest passeren, wat weer een extra belasting voor je
bovenbenen en enkels betekende. Maar desondanks wordt je door het kaartlezen en het feit dat je voor de militaire ploeg uitkomt toch “gedwongen” om er vol tegenaan te gaan. Hierdoor komt het dan natuurlijk ook dat je
volledig uitgeput aan de finishlijn verschijnt.
Master (in kaartlezen)
Mijn grootste succes was het bereiken van de A-finale tijdens het WMOC (World Masters of Oriëntering Championship) in 2001 te Nida in Litouwen. Masters zijn presteerders vanaf 35 jaar. Zelf was ik destijds 39 en moest
nog net meedoen met de categorie heren 35 t/m 39 jaar. Wat ik
uiteindelijk in die finale geworden
ben weet ik niet precies, maar
dat moet ergens tussen de 60e
tot 70e plaats geweest zijn met
een deelnemersveld van ongeveer 120 deelnemers in de Afinale en van een totaal van ongeveer 350 deelnemers in de gehele categorie Heren 35.
Daarnaast ben ik meerdere malen Nederlands Kampioen geweest en een aantal titels in de
militaire
estafettekampioenschappen voor
onderdelen.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 5
Zandloper
Vervolg
Oriëntering
Het moeilijkste tijdens de meeste van mijn wedstrijden was het om tot het einde geconcentreerd te blijven kaartlezen en je niet af te laten leiden door andere deelnemers die “de weg” kwijt zijn.
Daarnaast bleef het lastig om heuvel op te lopen, vaak benutte ik dit gedeelte om vooruit te kijken naar de resterende posten in de omloop om toch maar nuttig bezig te zijn terwijl je snelheid naar beneden ging.
Verder vond ik het altijd wel uitdagend als er moeilijke baanleggingen waren, want dan kwam mijn kaartleesvermogen naar boven. Een “loopwedstrijd” waarbij kaartlezen een ondergeschikte rol speelde was bij voorbaat een
mindere klassering voor mij.
Mijn voorbereiding voor belangrijke wedstrijden, zoals een MWK, bestond uit 5 à 6 looptrainingen per week,
waaronder hersteltraining, korte intervaltrainingen, lange duurlopen tot maximaal 25 km en waarbij op de zondag meestal een wedstrijd georiënteerd werd. Echter, deze intensiteit heb ik in de beginjaren met Wim v Breugel
als trainer slechts 2 jaar volgehouden, het was voor mij samen met het lesgeven niet op te brengen. Na die tijd
ben ik me meer gaan toeleggen op het lopen van oriënteringswedstrijden als voorbereiding op de meeste belangrijke wedstijden. De trainingsperiode begon voor mij met het lopen van nachtoriënteringen in oktober t/m februari omdat je dan goed moet kaartlezen en de loopsnelheid nog niet zo hoog ligt. Daarna begon de looptraining
vanaf maart t/m juni/juli waarna meestal een meerdaagse OL-wedstrijd in het buitenland gelopen werd als meetmoment voorafgaande aan een MWK.
Trainer/coach
Volgens mij ben ik in 1993 voor het eerst bij de militaire ploeg gekomen als deelnemer, om vervolgens rond
2000 de trainersrol over te nemen van Wim van Breugel. Alhoewel ik het lopen destijds leuker vond om te doen,
heb ik toch besloten om op het aanbod van Wim in te gaan om zijn trainersfunctie over te nemen, daar ik destijds de enige sportinstructeur binnen de militaire ploeg was en men deze functie binnen de sport wilde houden.
Die kans heb ik dan ook met beide handen aangegrepen want die doet zich niet zo vaak voor.
Na een tiental jaren als trainer gefungeerd te hebben met soms tijdens een MWK een dubbelrol ook als deelnemer heb ik het stokje overgegeven aan SMI Jurjen Blokzijl.
Het in elkaar zetten van een oriënteringstraining was voor mij altijd wel weer een uitdaging en vind ik nu nog
steeds een uitdaging, ook om de baanlegging van een militair kampioenschap te doen is voor mij leuk om te
doen.
Belangrijke personen tijdens mijn OL-loopbaan
In de beginfase tijdens mijn opleiding als sportinstructeur heb ik in Ossendrecht het OCLO gevolgd, waar we destijds een oriënteringsloop kregen van Gerard Loontjens. Tijdens deze oriënteringsloop heb ik hem verbaasd door
al aan de finish te verschijnen terwijl hij deze nog op aan het bouwen was. Hij kon zijn ogen niet geloven dat ik
er al was en vroeg dan ook: “Heb je alle posten?”
Natuurlijk had ik die, want ik was vrijwel via de
rode lijn van post naar post gelopen. Vervolgens heeft hij me in contact gebracht met de
sgt 1 Heino Mertens die inmiddels al lid van de
militaire oriënteringsploeg was. Met hem ben ik
toen wekelijks de wedstrijden afgereden in,
vooral, België. Dit heeft mij stappen vooruit
gebracht in het oriënteringslopen. Mede door
hem ben ik toen ook in sneltreinvaart binnen de
militair ploeg gerold. Daar heb ik de kneepjes
verder bijgebracht gekregen van Aoo Wim van
Breugel, de goeroe in die tijd op oriënteringsgebied.
Door deze drie personen is de basis gelegd en
heb ik de rest van de ervaring gedurende al die
jaren zelf opgedaan tijdens alle buitenlandse
wedstrijden, militaire WK’s en trainingsweken in
het buitenland.
De Pen gaat naar…
Graag wil ik de pen aan Freek Gielen overdragen zodat hij een mooi stukje kan schrijven
over handbal -verleden, -heden en -toekomst.
WWW.FITFORACTION.NL
Wil Alards
Pagina 6
Zandloper
Ronald Hagénus
werkzaam bij HG-nus Mediation
Ronald, veel LO/Sportvrienden kennen je, maar ongetwijfeld ook velen niet.
Kun je vertellen hoe het militaire deel van je carrière er uitzag en wat je als
LO/Sportofficier hebt gedaan? En met wie heb je, in welke periode, samengewerkt?
Welke (mooie) herinneringen heb je aan die tijd en wat zal je zeker niet vergeten?
Terugkijkend op mijn militaire loopbaan kan ik wel zeggen dat ik het getroffen heb om heel lang in de
LO/Sportorganisatie te hebben mogen werken. Na twee jaar heerlijk gewerkt te hebben als sergeant
LO/Sportinstructeur in Assen o.l.v. Jan Pasman, mocht ik in september 1982 in opleiding als LO/Sportofficier in
Breda en Ossendrecht. Aansluitend ben ik twee jaar geplaatst als commandant instructiepeloton dienstplichtige
opleidingen LO/Sport-instructeurs waar ik samen mocht werken met o.a. Hennie Weeterings en Ruud Woord. Zowel militaire– als functionele opleidingen verzorgen: Prachtige tijd! Vooral het IP-bivak en de eindoefening blijven
in de herinnering hangen.
Vervolgens mocht ik als hoofd opleidingsontwikkeling alle opleidingen optimaliseren, digitaliseren en de fysieke
belasting daarin in balans brengen. Deze periode heb ik, samenwerkend met John Goris en Rob Zimmermann, als
zeer leerzaam ervaren.
In 1988 mocht ik na vier jaar Ossendrecht met mijn gezin terug naar het Noorden. In Assen werd ik kapitein
Rayon LO/Sportofficier waar o.a. Dick Stubbe (Appingedam) en Harry Overdijk (Assen) als C-LO/Sportgroep
werkten. Ervaren jongens waar ik goed mee kon sparren. In de vijf jaar dat ik daar gewerkt heb, mocht ik de
Paralympics in Assen ondersteunen (met als trainings- en legeringslocatie de JWF-kazerne), heb ik mijn studie
Sportmanagement aan de RUG afgerond en de studie Verdere Militaire Vorming gedaan.
In 1993 werd ik majoor C-LO/Sportdistrict Seedorf. Met het hele gezin weer verhuisd, nu naar Duitsland, in een
woning in de Nederlandse gemeenschap aldaar. Prachtige ervaring, ook voor het gezin. Heel veel mogelijkheden
en zeer op elkaar aangewezen. Je leert je collega’s dan ook echt goed kennen.
In 1994 werd de LO/Sportorganisatie gereorganiseerd en heb ik een jaar buiten de LO/Sportorganisatie gewerkt,
als speciale stafofficier van C-41 Ltbrig (bgen Jelle Reitsma), belast met bedrijfsvoering en alle LO/Sportzaken
van de brigade. Een noodzakelijke maar wel leerzame uitstap.
In 1995 gloorde een nieuwe uitdaging: het opzetten van een geheel nieuw Facilitair Bedrijf LO/Sport, dit in het
kader van een (financieel) Resultaat Verantwoordelijke Eenheid (RVE). Zelf personeel aannemen (Heidi Buijink
als plaatsvervanger en verwerver), een elektronisch materiaalbeheersysteem opzetten (BLOSM d.z.v. Karel Wylenzek), inkoop van bijna 2 miljoen aan fitnessapparatuur van Technogym als vervanging voor bijna alle ‘losse
gewichten’, opzetten van kleding- en materiaal pakketten voor o.a. kliminstructeurs (Ger Borneman), uitbesteding eigen LO/Sportkleding (Richard Wichhart/Maurice Bijen), etc., etc. Heel dankbaar en de effecten zie ik vandaag de dag nog steeds zichtbaar aanwezig.
Na een persoonlijk vervelende periode met een burn-out en het overlijden van mijn toenmalige echtgenote was
het goed dat ik, met drie pubers thuis, iets dichter bij huis kon werken. In 2000 werd ik plaatsvervangend C-LO/
Sportregio Noord- en Oost Nederland waarbij ik samen mocht werken met Jan Pasman, de man die ik altijd als
een persoonlijke coach heb ervaren. In 2001 mocht ik hem al gelijk opvolgen, waarna ik mij er sterk voor heb
gemaakt om de onderlinge relatie tussen Cn-LO/Sportgroep in mijn regio te versterken. Ik heb daarin getracht
met mijn evenknie in het zuiden, majoor Wim Roest, zoveel mogelijk dezelfde afspraken te maken zodat er landelijk zo min mogelijk verschillen waren. Mooie tijd waarin ik veel van mijn collega’s heb geleerd en ik op mijn
beurt hen goed heb kunnen ondersteunen.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 7
Zandloper
Vervolg
Ronald Hagénus
In 2004 ben ik lkol Hoofd Kennis – en Opleidingscentrum geworden en gewerkt met o.a. Marien van der Eijnden,
Rob Jansen, William Frieling, Ad Derksen en Emiel Klaassen. Allemaal zeer ervaren en mondige mensen. Lastig,
maar ook zeer dankbaar. We hielden elkaar flink scherp met prima resultaten als gevolg, zoals sterk gemoderniseerde opleidingen, en bijvoorbeeld een handboek Fysieke Vorming.
Mijn laatste functie binnen de LO/Sportorganisatie van 2007 tot april 2010 was die van Chef Staf , tevens plaatsvervangend C-LO/Sportorganisatie. Een zeer drukke periode waarin ik ook mijn studie Bedrijfskunde aan de Radbouduniversiteit heb afgerond. Deze studie was de basis voor mijn laatste functie binnen Defensie, namelijk Senior Adviseur Bedrijfsvoering bij de Dienst Vastgoed van Defensie in Den Haag. Een zeer leerzame stap buiten de
wereld van de LO/Sport.
Samenvattend kan ik stellen dat ik een prachtige tijd heb gehad in de LO/Sportorganisatie, waar ik zelf veel
energie en tijd in heb gestoken, maar die mij ook heel erg veel heeft opgeleverd. Het belangrijkste is misschien
wel dat het een organisatie is waarin je wordt opgenomen als een familielid. Je kent iedereen, of leert ze langzaam kennen, en vaak ook de partners van je collega’s. Je doet veel dingen samen (opleidingen, oefeningen, bijeenkomsten, dienstvakdagen, etc.). Je stimuleert en prikkelt elkaar om steeds weer te verbeteren. Ieder op zijn
eigen niveau. Ondanks dat iedereen zijn eigen doelen nastreeft, en dat kan er soms pittig aan toe gaan, blijf je
toch een grote familie. En dat maakt dat je je thuis en veilig voelt, ook op je werk. Ook het feit dat ik mij, naast
mijn werk, middels twee universitaire studies, die ik weliswaar grotendeels zelf heb bekostigd (Sportmanagement
en Sociale Bedrijfskunde), persoonlijk heb kunnen ontwikkelen, heeft mij veel gebracht.
Maar om de familieband binnen de LO/Sportorganisatie nog eens te benadrukken, wil ik mijn leidinggevenden ten
tijde van de ernstige ziekte in 1999 van mijn (1e) echtgenote nogmaals bedanken. Nadat zij in april het bericht
kreeg dat zij alvleesklierkanker had, ben ik tot haar overlijden in november 1999 volledig thuis gebleven. Op deze manier kon ik haar en mijn drie kinderen van 12, 14 en 16 jaar zo goed mogelijk opvangen. Welke werkgever
doet dat nog?
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 8
Zandloper
Vervolg
Ronald Hagénus
En dan weet je dat je in een organisatie werkt die zo sterk is, dat iedereen daar graag deel van wil uitmaken. Je
hebt dan gewoon een bloedband. Niet voor niets komen nog jaarlijks vele oud-collega’s terug op de jaarlijkse
Dienstvakdag, recepties of andere bijzondere evenementen.
Wat heb je na je periode als LO/Sportofficier gedaan? Hoe en wanneer is HG-nus Mediation ontstaan?
En als je terugkijkt: waar ben je dan het meest trots op?
Toen ik vanwege mijn afgeronde WO-studie Sociale Bedrijfskunde door de Dienst Vastgoed Defensie (DVD) gevraagd werd om daar te gaan werken als Senior Adviseur Bedrijfsvoering, heb ik daar lang over moeten nadenken. Ik voelde mij in de LO/Sportorganisatie altijd veilig en gewaardeerd, mede vanwege mijn staat van dienst.
En hoe zou dat in die andere organisatie gaan? Toch heb ik altijd open gestaan voor nieuwe denkbeelden - ik ben
bang dat niet iedereen het met deze stelling eens is J - en nooit risico’s vermeden. Reden voor mij om deze stap
te maken. En daar werd ik geconfronteerd met mediation. In dit geval een vorm van bemiddeling tussen Defensie en partijen die problemen hebben met Defensie, zoals vergunningen, geluidsoverlast, etc.
Toen ik in 2011 te horen kreeg dat ik als gevolg van een reorganisatie van de DVD herplaatser werd, heb ik besloten mij meer op mediation te focussen en mij alvast bij de Kamer van Koophandel in te schrijven. Ik wilde namelijk na mijn Functioneel Leeftijdsontslag in 2014 ook graag blijven werken. Ik heb daarom ook de basisopleiding mediation gevolgd, waarna al snel verdere specialisaties volgden zoals arbeidsmediation, familiemediation
(o.a. echtscheidingen), mediation en overheid, etc.
Maar een eigen bedrijf opzetten is niet gemakkelijk. Het vereist visie, focus, gericht en frequent netwerken en
heel veel doorzettingsvermogen. Gelukkig heeft het mij daaraan in mijn hele carrière niet aan ontbroken. Er zijn
best periodes geweest dat ik mijzelf heb afgevraagd waar ik toch in hemelsnaam aan was begonnen. Maar nu,
ruim drie jaar verder, loopt het met mijn mediationbedrijf heel goed en heb ik het soms drukker dan mij lief is.
Leuk is ook dat ik regelmatig mediations mag doen voor de rechtbank Gelderland (rechtbank Arnhem en Zutphen) en ook voor Defensie.
Maar vele weten niet precies wat mediation en de rol van de mediator is. Mediation is geen Rijdende Rechter. De
mediator luistert vooral en tracht partijen met elkaar te laten praten. De mediator bemoeit zich dus niet met de
inhoud van het conflict maar alleen met het proces! Als het nodig is stelt hij steeds maar weer vragen aan partijen om er zo voor te zorgen dat er bij partijen wederzijds begrip voor elkaars (verschillende) standpunten ontstaat. Als dat gelukt is, dan weten partijen welke belangen er wederzijds zijn en kunnen partijen ook op zoek
naar mogelijke oplossingen. De mediator ondersteunt partijen steeds in dit proces, maar draagt zelf geen oplossingen aan. Daar heb ik in het begin nog wel veel moeite mee gehad, omdat je soms te veel gaat meedenken.
Nu gaat dat prima, en lukt het mij partijen te bewegen zelf met oplossingen te komen waardoor er meer draagvlak bij hen ontstaat.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 9
Zandloper
Vervolg
Ronald Hagénus
Op www.hg-nus-mediation.nl zie ik, dat je op een groot aantal gebieden mediation bij conflicten biedt.
Zijn er grote verschillen tussen deze gebieden? Welk activiteiten zijn de belangrijkste?
De verhouding in werkbelasting is ongeveer 50% (echt)scheidingen, 35% arbeidsmediations (o.a. ook nog voor het
Ministerie van Defensie) en 15% zakelijke mediations. Denk bij dit laatste aan aandeelhouders die met elkaar in conflict liggen, of problemen inzake een vergunning voor een ondernemer vanuit de gemeente. Daarnaast doe ik als vrijwilliger ook maandelijks een buurtbemiddeling, wat in het verlengde ligt van mediation.
Bij (echt)scheidingen is het van groot belang dat (ex-)partners zover komen dat ze weer eens goed naar elkaar luisteren. De emotie zit vaak zo hoog dat daar soms meerdere gesprekken voor nodig zijn. Als dat eenmaal is gelukt,
dan moeten zij werken aan een ouderschapsplan voor een goede omgangsregeling met de kinderen en de communicatie daarover, en goede afspraken t.a.v. het verdelen van het (gezamenlijke) vermogen waaronder vaak een koopwoning, en pensioenen. Op grond van de financiële situatie moet kinder- en partneralimentatie worden berekend.
Een hele intensieve en verantwoordelijke klus, en niet zonder risico. Wanneer je verwijtbare fouten maakt kun je hier
aansprakelijk voor worden gesteld. Aansluitend moet zo’n echtscheidingsconvenant worden ‘afgehecht’ door een
advocaat voordat het scheidingsverzoek naar de rechtbank gaat.
Je wordt echter ook wel eens met ondernemers geconfronteerd. Die hebben geen eenvoudig loonstrookje waar je alle
gegevens op kunt lezen. Nee, dan moet je in de boeken van het bedrijf duiken. Vooral hierbij heb ik veel aan mijn
studie Sociale Bedrijfskunde. Het kunnen lezen van de balans, een grootboek, jaarverslagen, etc. is dan van groot
belang.
Bij arbeidsmediations is er geen vast proces waar ik doorheen moet. De emotie is er natuurlijk ook maar vaak minder heftig dan bij (echt)scheidingen. Wel moet ook hier goed in geïnvesteerd worden om de communicatie weer op
gang te krijgen en het gehele plaatje van wat er zich afspeelt compleet te hebben. Hoe ging het in het verleden, wat
is er veranderd, wat is er precies gebeurd waardoor er irritatie ontstaan is, hoe gaat het nu en wat willen partijen
bereiken? Als men beide per se minimaal de helft van de taart wil, dan is er meestal geen oplossing voor het probleem. Als partijen elkaar wat durven te gunnen, dan is de kans op een oplossing beduidend groter geworden en ontstaat er een win-win situatie en kan elke partij driekwart taart krijgen.
Bij zakelijke conflicten is het wel van belang dat je weet hoe een bedrijf werkt. Ook hierbij is mijn studie Bedrijfskunde erg nuttig gebleken. Het kan gaan over de waarde van aandelen, inrichting van leveringsconflicten, organisatievorm van het bedrijf, etc.
Werk je samen met andere collega’s en hoe is je bureau georganiseerd?
Ik heb een eenmanszaak. Maar ik kan niet zonder een prachtige en goed weggezette website (www.hg-nusmediation.nl) en een heel groot en kwalitatief goed netwerk. Denk bij het laatste aan advocaten (afhechten van stukken die naar de rechtbank moeten), collega mediators (advies vragen-geven maar ook intervisies mee doen), financieel specialisten (bv. om aandelen te kunnen waarderen, fiscale zaken, etc.) en ga zo maar door. Door veel te netwerken is de kans ook groter dat iemand binnen mijn netwerk ineens een mediator nodig heeft of iemand naar mij
adviseert. De gunfactor speelt ook in mijn beroep een belangrijke rol. Mijn hoge slagingspercentage van mediations
(95%) is daarbij zeker van invloed.
Mijn gesprekken voor (echt)scheidingen doe ik of bij mensen thuis of in een door mij ingehuurde locatie. Arbeidsmediations zijn vaak ergens op een vestiging van het bedrijf of ingehuurde locaties. Zakelijke mediations zijn altijd op
extern en neutraal terrein. Voor de rest doe ik mijn administratieve zaken gewoon thuis.
Heb je bij het bemiddelen in conflicten wat aan de ervaringen uit je tijd bij de Koninklijke Landmacht en
LO/Sportorganisatie? Wat gebruik je nog en wat heb je moeten afleren?
Collega’s die veel met mij hebben samengewerkt, zullen wellicht verrast zijn als ik zeg dat ik van mijn zwakte tijdens
mijn functioneren als LO/Sportofficier mijn kracht heb gemaakt, namelijk luisteren. Niet te snel denken, niet te snel
oordelen, niet te snel interrumperen, niet al oplossingen in je hoofd hebben voordat je het hele verhaal hebt gehoord, etc. Nee, luisteren, doorvragen, samenvatten, ANNA (Altijd Nagaan, Nooit Aannemen), vragen om bevestiging
of ik het zo goed heb begrepen, etc. Dat was toen ik nog kap/maj was een hele uitdaging voor mij en dat werd in de
periode maj/lkol al een heel stuk beter. Gelukkig maar. Maar dat heb ik dus nadrukkelijk verbeterd, anders werkt het
ook niet als mediator. De kracht van mediation zit hem juist in het feit dat partijen zelf hun oplossing vinden en de
wijze waarop ze daar in de toekomst invulling aan willen geven. De mediator heeft daarin alleen maar een ondersteunende rol. Echt een prachtig vak! Maar het heeft veel energie gekost om zover te komen. Je bent tenslotte nooit
te oud om te leren.
Men vraagt mij vaak waarom ik dit werk doe? Waarom ik al dat verdriet, die emotie en ellende op zoek? Ik heb altijd
echte interesse gehad in mensen. Met zijn/haar goede kanten, maar ook oog hebben voor zijn/haar zwakke kanten.
En dan is het altijd fijn als mensen met wie je spreekt dat waarderen. Dat er echt naar hen geluisterd wordt. Je verhaal kwijt kunnen is vaak al een deel van de oplossing. Bij mediation gaat het mij dan ook om het eindresultaat: blij
kijkende partijen, opluchting, een handdruk, een glimlach. Meer heb je toch niet nodig om tevreden over je werk te
zijn?
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 10
Zandloper
Vervolg
Ronald Hagénus
Wat voor (nieuwe) ontwikkelingen zijn er in de branche waarin je actief bent? Welke ontwikkelingen
verwacht je, als je in de toekomst kijkt?
Mede door de ontwikkelingen in de maatschappij zoals individualisering, geen langdurige (werk/prive) relaties,
flexibilisering van werk en ontbureaucratisering is de kans op (echt)scheidingen, verbreken van werkrelaties of
verschillen van interpretaties van wetgeving groter. Daardoor, maar ook door de werkdruk in de rechterlijke
macht en de daarbij gepaard gaande kosten, zal mediation steeds meer terrein gaan winnen. Kamerlid Ard van
der Steur heeft, voordat hij zelf minister van Justitie werd, een wetsontwerp ingediend om het gebruik van mediation in verschillende sectoren verplicht te stellen. Het betreft hier o.a. bij echtscheidingen (minimaal een paar
gesprekken hebben geprobeerd voordat de rechter wordt ingeschakeld) en bij conflicten in het bestuursrecht
(rijksoverheid, provincies, gemeenten). De verwachting is dat deze wetgeving begin 2016 in zal gaan.
Ook overheden en bedrijven maken nu al in toenemende mate gebruik van mediation omdat het minder geld en
tijd kost, en voor beide partijen een betere oplossing biedt dan via de rechter. Dit is vooral positief voor partijen
die in een conflict zitten, maar natuurlijk ook voor mediators J.
Is er nog een vraag niet gesteld, die je wel verwacht had?
Ja, eigenlijk twee:
Als ik meer over mediation wil weten, privé of vanwege mijn werk, kan ik dan bij jou terecht?
Natuurlijk, bezoek mijn website www.hg-nus-mediation.nl en zoek contact via de mail of telefoon. Maar je kunt
ook op de website van de Mediatorsfederatie Nederland (MfN) kijken waar ik zelf ook als register(- en rechtbank)
mediator aan verbonden ben.
Welk advies zou je je jongere collega’s in de LO/Sport willen geven?Mijn advies is om niet alleen te consumeren maar altijd in jezelf te blijven investeren (opleidingen volgen, werkervaring op verschillende plaatsen
opdoen, etc.). Blijf je ontwikkelen maar zonder het thuisfront daarbij uit het oog te verliezen. Hou werk en privé
in balans. Geef een ander de kans om ook fouten te maken en daarvan te leren, durf dus los te laten en blijf niet
alles controleren. Geniet vooral van je werk. Zodra dat niet meer het geval is, dan wordt het tijd dat je wat anders gaat doen.
Realiseer je dat er buiten de LO/Sportorganisatie weinig organisaties zijn waar je zoveel kansen krijgt!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 11
Zandloper
Stipnotering
Hieronder de afscheidswoorden van Stafadjudant Jan Joosen, bij zijn functieoverdracht aan
zou winnen van het praktisch denken. Helaas de
waarheid is anders. Tot op vandaag wordt er nog
steeds naar een oplossing gezocht.
aooi Fred Jansen.
“Heren en dames onderofficieren, dame en heren
officieren, collegae, dienstvakkers, vrienden van de
LO/Sport, sportinstructeurs en natuurlijk burgermedewerkers. Een aantal termen die regelmatig gebruikt wordt om ons aan te duiden als personeel van
het dienstvak LO/Sport.
Vier jaar geleden nam ik de functie over, ook tijdens
een managementdag, van Nico Spierenburg. Dit deden we door letterlijk en stok over te geven. Deze
stok, een symbool van een vertegenwoordiger die
manschappen onder zich heeft. Dat is dan ook de
reden dat wij formeel geen recht hebben om deze
stok te dragen. Toch ga ik het stokje letterlijk en
figuurlijk overdragen.
Na vier jaar waarin zo'n 125 000 kilometer is afgelegd met de auto, vele vergaderuren hebben plaats
gevonden, vele bezoeken zijn gedaan aan
LO/Sportgroepen, maar vooral ook vele gesprekken
hebben plaatsgevonden op alle niveaus. Vele uren
op vliegvelden heb doorgebracht, recepties heb bezocht, jubilarissen gefeliciteerd, adviezen heb gegeven etc. Als je het zo opsomt is het niet vreemd dat
je vaak het gevoel hebt dat je tijd tekort hebt. Of
het gevoel dat het werk nooit af is.
We zijn altijd in beweging om continue op zoek te
zijn naar verbetering. Soms vergeten we om ook
eens stil te staan bij wat we al bereikt hebben. Een
mooi proces wat ons beter maakt, maar we moeten
niet vergeten te genieten van de zaken die we wel
bereikt hebben.
Aooi Fred Jansen, ik ga direct de functie aan je overdragen. Ik heb gemerkt de afgelopen weken,dat ik
daar meer moeite mee had. Door jou enthousiasme
en misschien wel ongeduld besloop mij een gevoel
van hé wacht eens even, ik ben nog steeds de stafadjudant van de LO/Sport. Maar ik begrijp het wel
want het is een voorrecht om deze club te mogen
vertegenwoordigen en te mogen uitdragen.
Daarom wil ik ook nogmaals eenieder hartelijk bedanken voor de steun die ik de afgelopen jaren heb
mogen ontvangen. Ik wil eenieder een hele fijne
Kerst en Nieuwjaarsperiode toewensen.
Fred, je gaat een geweldige tijd tegemoet met het
vertegenwoordigen van ons dienstvak en als Stafadjudant van de LO/Sport. Ik wens je daarmee heel
veel succes.”
En dat is ook zo,
Ik heb geprobeerd een bindende factor te zijn. tijdens de eerste jaren omdat we volop in de reorganisatie zaten. Veel onrust en onzekerheid. Er werd
veel energie gestoken in de reorganisatie en het in
stand houden van de organisatie. Met succes zodat
we ons nu weer druk kunnen maken over de bedrijfsvoering. Nieuwe systematiek, professioneel
trainen en de kwaliteit van ons personeel en producten heeft weer de aandacht.
Ook de positie van ons dienstvak LO/Sport wordt
steeds duidelijker en belangrijker. We worden niet
meer vergeten bij algemene herdenkingen. Wij zelf
besteden meer aandacht aan ceremonies en tradities . Ook dit zijn zaken die bij een dienstvak behoren.
In mijn periode als stafadjudant LO/Sport is er één
grote teleurstelling. Noem het mijn hoofdpijn dossier. Dat is de landmacht medaille. Een proces wat
buiten mij om een hele andere wending heeft gekregen. Ik had gehoopt dat de bureaucratie het niet
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 12
Zandloper
40 jaar LO/Sport
Markante Mensen Memorabele Momenten
Oprichting LO/Sportorganisatie Koninklijke
Landmacht
Veertig jaar geleden op 12 november 1974 besluit
de legerraad “de LO/Sportfunctie” van de KL in zijn
geheel onder te brengen bij het Commando Opleidingen van de Koninklijke Landmacht. Er waren al
eerdere pogingen, maar nu is er succes! Er komt een
zelfstandige organisatie. Een belangrijke voorwaarde, voor samenhangend beleid en meer grip op de
uitvoering van de Militaire Lichamelijke Oefening
(MLO) en de Sport in de Koninklijke Landmacht,
wordt vervuld!
Sprong voorwaarts
1975 oprichting ‘zelfstandige’
LO/Sportorganisatie
Het is augustus, de redactie van www.fitforaction.nl
“Vrienden van het Dienstvak LO/Sport” zit bij elkaar.
Op 29 december 2015, bestaat de (hun)
LO/Sportorganisatie 40 jaar als zelfstandige organisatie! Daar willen ze aandacht aan besteden.
Er ligt een “kladlijst” waarop 50 (mogelijk) memorabele momenten staan. Maar wat is boeiend? Wat is
belangrijk genoeg? Wie weet “echt” wat, over die
memorabele momenten? Hoe betrekken we de andere “Vrienden LO/Sport” bij het vertellen over memorabele momenten? Wie zijn er markant?
Over wie is een mooi verhaal te vertellen?
Ze besluiten om in de maanden september/oktober/
november/december 2015 verhalen te (laten)
vertellen op www.fitforaction.nl. Ik zie de bui hangen. Ik ben de oudste. De lijst Memorabele
Momenten begint met:
Het is een sprong voorwaarts. Maar aan elke sprong
gaat een aanloop vooraf. Hoe zag die aanloop eruit?
Wie waren er bij betrokken? Welke argumenten werden er gebruikt? Hoe is men het eens geworden?
Welke compromissen zitten erin? Wat werd er daarna als eerste opgepakt? Vragen waar ik het “fijne”
niet van weet! Mensen die het meemaakten kan je
het niet meer vragen.
De geschiedenis
“1975 Oprichting ‘zelfstandige’
LO/Sportorganisatie Koninklijke Landmacht
Elco 0053 als deel van het Commando
Opleidingen Koninklijke Landmacht (COKL).
Bingo!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 13
Zandloper
scala van menselijke reacties, in beeld brengend de
kleinheid en grootheid van de mens”. Zijn moedige
gedrag en de vriendschappen voor het leven die
daar ontstaan, zullen later hem en de LO/Sport nog
goed van pas komen!
Van 1946 tot 1950 wordt hij uitgezonden naar Indonesië. In 1952 wordt hij geplaatst bij de sectie opleidingen van het Hoofdkwartier KL. Waar hij o.a. belast wordt met LO en Sportvraagstukken. Over Jan
Spanjaard is niet meer bekend dan dat hij een periode hoofdinstructeur op de SMLO is en later een periode tussenpaus is op de sectie LOS.
Ik duik maar eens in het boek “Geschiedenis van de
Lichamelijke Oefening en Sport in de Koninklijke
Landmacht”(geschreven in 2000 en uitgegeven bij
het 25-jarig jubileum van de LO/Sportorganisatie).
Op blz.113 vind ik een eerste spoor van logica. Er
staan foto’s uit 1940/1941. Op die foto’s studenten
aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in
Amsterdam. De namen: Willem Brederode, Jan
Spanjaard en Karel de Wijk! Als de oorlog uitbreekt
zijn ze als cadet in opleiding op de KMA. Ze worden
ingezet bij de verdediging van Nederland. Karel de
Wijk is commandant van een zestal bunkers aan de
Maas zuid van Nijmegen. Bij de strijd worden drie
bunkers totaal vernield. Er vallen bij de eenheid zes
doden en acht zwaar gewonden. Karel de Wijk wordt
in krijgsgevangenschap afgevoerd naar een kamp
zuid van Berlijn. In juli 1940 keert hij terug uit
krijgsgevangenschap. Later dat jaar startten Karel
de Wijk, Willem Brederode en Jan Spanjaard een
studie aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) in Amsterdam.
Invloed Lichamelijke opvoeding op MLO en
Sport
Zij kiezen voor de studie voor leraar Lichamelijke
Opvoeding. Van 1940 tot 1942 volgen ze de studie
aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding.
Maar in 1942 worden ze toch als een potentieel gevaar gezien door de Duitsers. Willem Brederode en
Karel de Wijk worden opgepakt. Jan Spanjaard duikt
onder. Willem en Karel worden op transport gezet
naar een kamp in Zuid-Duitsland. Tijdens het vervoer naar het kamp slaagt Brederode, samen met
mede cadet Carlier, er in te ontsnappen. Zij zien
kans in 1943 Engeland te bereiken. Willem Brederode wordt aan het eind van zijn loopbaan een “zeker”
door de LO/Sportgroep graag “geziene” Gouverneur
van de KMA.
Karel de Wijk wordt opgesloten met een flink aantal
(militaire) lotgenoten. In kampen in Zuid Duitsland
en Polen. Hij zegt daarover: ”Het was een afwisseling van eenzaamheid, verdriet, spanning, sleur,
vreugde en humor. Zeven ontvluchtingen worden
gehonoreerd met eenzame opsluiting. Kortom, een
Bureau LO/Sport
In 1954 wordt Karel de Wijk gevraagd voor een
functie op het bureau LO en Sport van de Afdeling
Opleidingen van de Inspecteur Generaal Koninklijke
Landmacht. Belangrijkste opdracht: De LO/
Sportorganisatie, die in 1952 door de Generale staf
is opgeheven, weer van de grond af opbouwen. Hij
wordt toegevoegd als kapitein aan majoor Gerrit
Storm. Hans Wedel wordt gevraagd als Stafonderofficier en zal dat, later samen met Miel Hollard, lang
blijven! Storm heeft weinig met de MLO en besteedt
zijn aandacht en tijd vooral aan sport (vooral het
Nationaal Militair voetbalteam). De janboel die Karel
de Wijk aantreft is groot. Er is geen organisatie,
geen systeem, geen structuur. Wel een behoorlijk
aantal instructeurs, maar nauwelijks leiding en onvoldoende deskundige officieren. Karel de Wijk start
met het opzetten van het beleid en de structuur van
de Militaire Lichamelijke Oefening. Zijn ervaringen
opgedaan in zijn oorlogs-en krijgsgevangenschapsperiode zijn van invloed op de doctrine voor de MLO
en de opbouw van de LO/Sportorganisatie.
Samen sterker
Het contact tussen de Majoor Storm en de SMLO is
slecht. Met de komst van Karel de Wijk verbetert
dat. Commandant SMLO Koos Rijkens en Karel de
Wijk, twee sterke persoonlijkheden, gaan samen aan
de slag. Dat werkt. Vijf (reserve) officieren opgeleid
aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding worden aangesteld als burgerdocent aan de School Militaire Lichamelijke Opvoeding.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 14
Zandloper
Er komt een (8 maanden) opleiding voor LO/
Sportofficier en een (6 maanden) opleiding voor LO/
Sportonderofficier. Er komt een plan voor realisatie
van LO/Sportinfrastructuur en de aankoop van LO/
Sportmateriaal. Later ontstaat de functie van Garnizoen LO/Sportofficier (pril begin van de LO/
Sportorganisatie). Ondanks dat er in het begin van
het Bureau LO en Sport veel energie verknoeid
wordt aan onderlinge onenigheid, wordt er vooruitgang geboekt. Als Gerrit Storm op een zijspoor
wordt gezet, kan Karel de wijk nog voortvarender
verder.
De aanloop naar de LO/Sportorganisatie KL
Toch blijft er veel te wensen over. De directieven
(grotendeels voorbereid door het bureau LO en
Sport) komen van de Inspecteur der Opleidingen
(IDO). Maar directe invloed op de uitvoering is er
onvoldoende. Het LO/Sportpersoneel zit niet in de
commandolijn. Het personeel is ingedeeld bij de lokale eenheid waar het werkt. Het staat onder bevel
en wordt beoordeeld door de Commandant van het
onderdeel waarbij het is ingedeeld. (Luchtmacht model). Wat die commandant wil en belangrijk vindt
krijgt vaak prioriteit. Ook als dat strijdig is met de
door het IDO gegeven richtlijnen en aanwijzingen.
Toch ontstaat er langzamerhand structuur. De KL
wordt onder verdeeld in 24 rayons. Daarboven ontstaan Regio’s, die samenvallen met de Regio’s van
het Nationale Territoriale Commando. De grip wordt
beter maar de cultuur van de eigen “koninkrijkjes”
staat snelle verbeteringen nog weleens in de weg.
in de LO/sportorganisatie. Het bureau LO/Sport is
dan al de sectie LO/Sport. De staf is uitgebreid met
een aantal officieren, die (in diensttijd) de ALO hebben gedaan. (O.a. Luc van der Wee, Frans Jonkheere, Cees Duyndam, Ad Velo.)
Doorslaggevend is de totstandkoming van het
“Beleidsconcept Fysieke Vorming” op Landmachtstafniveau (1973). In dat beleidsstuk is de basis gelegd
voor waar de LO/Sportorganisatie ook nu nog voor
staat. Ik citeer:
`Fysieke vorming is het doelbewust en doelgericht bevorderen van de lichamelijke en mentale ontplooiing, als mede het ontwikkelen en
instandhouden van een goede fysieke conditie.
Bovendien is zij gericht op de ontwikkeling van
het voor de militair vereiste mentale en lichamelijke incasseringvermogen`.
In de definitie zie je, duidelijk, de invloed van militairen (LO/Sportofficieren) die weten wat je met lichamelijke opvoeding kunt en wat de krijgsmacht
nodig heeft! Het fundament is gelegd.
De tijd is rijp voor een `zelfstandige’ LO/
Sportorganisatie. Een werkgroep krijgt een opdracht
die luidt:
Hoe dienen beleid, directie en uitvoering van
de LO/Sportfunctie in de nieuwe KL structuur
te worden geïntegreerd, mede rekening houdend met toekomstige ontwikkelingen in de
fysieke vorming? Geef aan hoe de organisatie
dient te worden gevuld teneinde een optimale
uitvoering van de fysieke vorming te garanderen`.
Over het advies van de werkgroep vindt nog wat
touwtrekken plaats tussen COKL en NTC. Er dreigt
een patstelling. Maar op 12 november gaat de kogel
door de kerk! De legerraad besluit om de LO/Sportfunctie in zijn geheel onder te brengen bij COKL.
Karel de Wijk is klaar. Luc van der Wee wordt de
eerste commandant! Nog niet onder de LO/
Sportorganisatie vallen de LO/Sportgroepen van de
KMA, KMS en de SMLO. Er blijft nog wat te wensen!
Na een lange aanloop, een forse afzet en een korte
zweeffase is de LO/Sportorganisatie goed geland.
Beleidsconcept Fysieke Vorming
In 1969 wordt het Commando Opleidingen Koninklijke Landmacht (COKL) opgericht. Eén van de (tijdens
zijn krijgsgevangenschap) beste vrienden van Karel
de Wijk, Generaal Majoor Joop van Elsen, wordt de
Commandant. Dan gaat het hard. Er is de mogelijkheid voor LO/Sportofficieren in diensttijd de ALO te
halen en er komt de mogelijkheid Majoor te worden
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 21
Zandloper
Depay vs. Van Overeem
Twee verschillende voetballers.
Twee verschillende mensen.
Twee verschillende karakters.
Twee verschillende teams.
Twee verschillende persoonlijkheden.
Memphis Depay: mooiboy van Manchester
Memphis Depay
United.
Joris van Overeem: aanvallende middenvelder
Joris van Overeem
Van Overeem bedankt het meegereisde publiek en
schudt zijn tegenstanders de hand.
van AZ.
Depay neemt de bal voor de honderdduizendste Man
Of The Match award mee en zoekt de camera op.
Memphis Depay is het mannetje. Depay weet
dat hij het mannetje is. Depay was de beste
voetballer van de Eredivisie, wie een mooie
transfer naar het buitenland stond te wachten.
Naar Manchester United. Naar één van de
grootste clubs ter wereld.
Spelend in het schitterende Old Trafford. Samen met
wereldsterren als Rooney en Di Maria.
Joris van Overeem is een jonge jongen die
FC Dordrecht vorig jaar zo af en toe nog eens een
puntje bezorgde in de Eredivisie. Van Overeem
zorgde bij tijd en wijlen nog eens voor wat opschudding op de Krommendijk. Een aanvallende middenvelder met een mooie traptechniek. Een rustige,
aardige en beleefde jongen. Geen blaaskaak.
Geen Memphis Depay type.
Depay rijdt rond in een gecamoufleerde bolide.
Van Overeem waarschijnlijk in een Opel Corsa.
Depay heeft een superluxe appartement met sauna
en jacuzzi.
Van Overeem woont waarschijnlijk nog bij papa en
mama in een dertien-in-een-dozijn rijtjeshuis.
Depay heeft alle knappe vrouwen op de aardbol
voor het grijpen.
Van Overeem scoort met zijn lieve lach en hondstrouwe ogen vast ook wel een leuk vriendinnetje.
Depay toont zijn torso en daarbij behorende scala
aan tatoeages na de wedstrijd.
Van Overeem wipt de bal in z’n handen, levert ‘m in
bij de scheidsrechter en vertrekt richting de kleedkamer.
Depay stotterde en klungelde zich met een coole
blik door de interviews van de NOS en probeerde
zich bij iedere vraag de mediatraining van afgelopen
dinsdag te herinneren. Van Overeem toont zijn
vriendelijke lach en geeft antwoord zoals een
twintigjarige jongen antwoord hoort te geven tijdens
de interviews: Eerlijk en spontaan.
Depay heeft paars-gele Adidasjes, tape om zijn
polsen (heel stoer!) en Memphis op zijn rug staan.
Van Overeem heeft zwart-witte Nike’s, doet niet
aan die ongein en heeft gewoon zijn achternaam
op achterop.
Depay heeft een miljoenensalaris en is waarschijnlijk
inmiddels al financieel onafhankelijk.
Van Overeem moest het doen met een doodnormaal
salarisje bij de degradant van Eredivisie.
Maar ook al is Depay de betere voetballer. En ook al
heeft hij spectaculairdere passeerbewegingen. En
ook al is hij kampioen met PSV. En ook al maakt hij
veel meer goals. En ook al laat hij alle vrouwen
smelten bij één zwoele blik in de camera.
Geef mij maar Joris van Overeem.
Geef mij maar een goede voetballer en spontane
jongen die mij tijdens de interviews na afloop weer
even laat realiseren dat profvoetballers toch ook
normale mensen zijn.
Column Indy van de Poll
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 16
Zandloper
Desi Bouterse
Op 25 februari 1980 pleegden 16 sergeanten een
staatsgreep in Suriname. Een van deze sergeanten
is Desi Bouterse (69, wiens ‘carrière’ hierna gekenmerkt werd met weinig populaire hoogtepunten
zoals dictator van Suriname (1980-1988), bij verstek veroordeeld tot 11 jaar gevangenisstraf vanwege betrokkenheid bij drugstransporten en
hoofdverdachte in het strafproces rondom de Decembermoorden van 1982. Sinds 2010 is hij gekozen tot president van Suriname. Tal van memorabele momenten en op zijn minst een markante
man.
Eerste Geschiedenisboek en Kees Meijll
Vanwege bovenstaande inleiding wekt het weinig
verwondering dat in het eerste Geschiedenisboek
van de LO/Sportorganisatie slechts een gering
aantal woorden aan hem gewijd worden: “De
kleinste klas in de reeks officiersklassen bestaat uit
Cees Meijll. Hij vormt in 1974 een éénmansklas en
volgt de praktijklessen met de D- klas. In deze
D-klas zit onder meer Desi Bouterse.”
Mijn eerste contacten lopen dan ook via onze voormalige Chef Staf. Kees Meijll: “Ik heb inderdaad
samen met Desi Bouterse in de gecombineerde D/
E-klas (resp. Opleiding voor sportinstructeur en
Sportofficier) gezeten in 1973/1974. De opleiding
werd destijds nog in Hooghalen verzorgd. Ik herinner me Desi als een tamelijk rustige en aardige
vent, die zich eigenlijk nooit echt op de voorgrond
drong; dit in tegenstelling tot de flamboyante Roy
Bottse (ook gelijktijdig met Desi Bouterse in opleiding tot LO/Sportinstructeur), die later een politiek
tegenstander van hem zou worden. Omdat de officieren in opleiding in een ander gebouwtje gelegerd waren dan de onderofficieren, heb ik hem
niet veel buiten de lessen meegemaakt. Na de opleiding is hij in Seedorf geplaatst, waar hij volgens
mij wel een aantal jaren gewerkt heeft. Ik ben
hem na de opleiding in Hooghalen geheel uit het
oog verloren.”
Lastig informatie te krijgen
Het zal gezien de minder positieve lading uit de inleiding ook weinig verwondering wekken dat uit een
aantal hierna gelegde contacten geen nadere informatie verkregen wordt. Een aantal ouderen die met
Bouterse hebben samengewerkt zijn inmiddels overleden. Vanuit de redactieraad wil voormalig commandant LO/Sportorganisatie, Wil Maaswinkel, zich
nog wel e.e.a. herinneren. “Joop Jansen (oud) LO/
sportinstructeur, oudere broer van Rob Jansen
(vijfkamp Rob), heeft, in Steenwijk, bijna naast Desi
gewoond. Dat was in de periode dat Bouterse pelotons sergeant was bij 47 Painfbat in Havelte.
(1973?) In deze periode werd hij bij het Nationaal
Militair Kampioenschap basketbal, als spelverdeler in
het KL team met zijn team Nationaal Militair Kampioen. Aansluitend aan zijn periode Havelte, heeft hij
de SMLO gedaan. Jan Kasper was daar toen docent
en waarschijnlijk zijn klas-officier. Daarna werd hij
geplaatst in Seedorf.
Basketbaltalent
Vanwege Wil’s reactie twee nieuwe aanknopingspunten. Later Jan Kasper, eerst vanwege trefwoord
‘basketbal’ contact opgenomen met Ger van de
Berg. Lachen, natuurlijk, maar Ger was net iets jonger en kwam in het Nederlandse militaire basketbalteam nadat Desi Bouterse zijn sportieve vaardigheden toonde. In het op 04 maart van dit jaar verschenen boek ‘Desi Bouterse-Een Surinaamse tragedie’
geschreven door Pepijn Reeser, wordt echter behoorlijk wat ruimte vrijgemaakt voor de sportieve
triomfen van Desi Bouterse, regelmatig te lezen in
de Meppeler Courant, die ook uitblinkt in cross- en
hardlopen (5km in 15.15 en 1500m in 4.26), bij basketbalvereniging Alcides uit Meppel. “….. Vanaf de
eerste wedstrijd is duidelijk dat Alcides een speler
van eredivisieniveau er bij heeft. Slechts 11 minuten
heeft MSC vrijdagavond de illusie staande weten te
houden opgewassen te zijn tegen het basketbalteam
van Alcides. Desi Bouterse maakte de wedstrijd en
werd topscorer met 36 punten, waarmee hij het
leeuwendeel van de 16-58 overwinning die de ploeg
uiteindelijk behaalde, voor zijn rekening nam…. De
wedstrijden die volgen geven eenzelfde beeld. Vanaf
het moment dat de ‘basketbal-maniak’ Desi Bouterse
in zijn ritme kwam en met zijn afstandsschoten probeerde het net van de blauwvingers aan flarden te
schieten, kwamen de Meppelers opzetten…… Vooral
Bouterse wist de Deventer verdediging tot wanhoop
te brengen. Met maar liefst 18 van de 37 goals werd
hij opnieuw de onbetwistbare topscorer van de Meppelers… Bij een stand van 51-50 in het voordeel van
tegenstander USRA floot de ene scheidsrechter af,
maar had de andere een seconde daarvoor een persoonlijke fout geconstateerd. ‘De hoop van het Meppeler team was daarop geheel gevestigd op de man
die de vrije worpen uitblinker
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 17
Zandloper
Vervolg
Desi Bouterse
Op de foto v.l.n.r.: 1e Piet de Boer, 3e Arthur Vaessen, 5e Jan Maas, 11e Richard van der Meulen Kees Meijll zit op zijn knieën
daarvoor. Zittend v.l.n.r.: 3e Huub van Gulik, 4e Wil Philippen, 6e Desi Bouterse, 7e Piet Paul, 8e Roy Bottse.
De overige zijn van KL, KMAR en Politie. (Bron: Kees Meijll)
Desi Bouterse was uiterlijk onbewogen toen hij beide ballen enige minuten later feilloos door de basket wierp. Daardoor
won Alcides de match met 51-52.’ … Het was wel duidelijk dat het team de titel nu niet meer kon ontgaan, en het was
voor het grootste deel de verdienste van topscorer Desi Bouterse.”
The Lord of the Ring
De laatste informatie komt van FFA-redacteur Jan Kasper, rasverhalenverteller en in 1973/1974 werkzaam bij het SMLO
in Hooghalen, de voorloper van het OCLO in Ossendrecht en de LO/Sportschool (LOSS). Jan: “De inschrijving voor de
D-Opleiding was altijd overtekend. Om tot een klas van ca. 20 cursisten te komen, waarvan 6 cursisten uit andere organisaties, was een selectie procedure voor de KL kandidaten noodzakelijk. Naast de gebruikelijke praktische testmomenten als hindernisbaan, spel en atletiek, werd er een intakegesprek afgenomen door de Commandant van de School, de
Majoor Piet Hoedelmans, en de klas instructeur/mentor “ondergetekende “. Onder de kandidaten twee onderofficieren
uit Havelte, de sergeant D. Bouterse en de sergeant Bottse. Twee motorisch bijzonder vaardige en ambitieuze jonge
collega’s. Uitblinkers op alle testonderdelen. Met name het intakegesprek met kandidaat sgt Bouterse staat me nog in
het geheugen gegrift. Een bijzonder bescheiden, aimabele en zelfs wat timide jonge onderofficier die zijn enthousiasme
om LO/Sportinstructeur goed wist te verwoorden.”
Jan Kasper herinnert zich nog een anekdote: “Tijdens het gesprek viel het oog van Piet Hoedelmans op de ring van
sgt Bouterse. Blinkend groot en protserig. Op de vraag van de commandant, waarom de sgt een dergelijke ring om had,
kregen we een verhaal over zijn frivole activiteiten naast zijn loopbaan als onderofficier waar hij trots op was. Majoor
Hoedelmans heeft tijdens de intake opdracht gegeven om de ring af te doen en niet meer te dragen als hij geselecteerd
zou willen worden voor de LO/Sportopleiding. De heren Bouterse en Bottse werden geselecteerd voor de D-Klas en
waren bijzonder - met name praktisch - goede cursisten.
De ring heb ik niet meer gezien. Suriname werd eind 1975 onafhankelijk. Onderofficieren met Surinaamse roots kregen
de gelegenheid om terug te gaan naar hun geboorteland om daar in het Surinaamse leger een snellere carrière te kunnen maken. Vijf jaar later pleegde de onderofficier D. Bouterse de staatsgreep en na turbulente en vele controversiële
jaren werd hij via democratische verkiezingen in 2010 president van Suriname. Op de televisie zag ik de ooit motorisch
goed ontwikkelde sergeant, en thans President, weer terug. Geen herkenning meer dat het ooit een sportinstructeur
was. Niet meer bescheiden en timide zoals ik hem als cursist in de klas kende. Wat ik wel terug zag en herkende tijdens
zijn toespraken op de TV was de ring die hij weer omhad. `t Kan verkeren.”
Nader: Roy Bottse specialiseerde zich op de 400 en 800 sprint en zou zelfs deelnemen aan de Olympische Spelen van
Montreal (1976). Bottse maakte later deel uit van een groep tegenstanders die vanuit Frans Guyana voorbereidingen
troffen om een staatsgreep te plegen tegen het bewind van Bouterse.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 18
Zandloper
NMK Military Urban Run
Vandaag (16 september 2015, red.) werd het NMK Military Urban Run (MUR) georganiseerd door
de LO/Sportgroep LBK, met in de hoofdrol Casper Vreenegoor.
Voor mij een thuiswedstrijd aangezien ik zelf in Helmond woonachtig ben.
Buiten het feit dat ik dit soort evenementen van de Sportcommissie graag mee pik,
was het ook een sportief weerzien met oud-collega’s van de LBK.
De MUR was een evenement dat ik niet wilde missen, omdat ik regelmatig deelneem aan verschillende obstacle-/
survivalruns. Kracht, uithoudingsvermogen, coördinatie en tactiek gecombineerd met een hoge HF, zweet en een
hele hoop modder spreken mij hierin het meest aan. Als daarnaast de natuurlijke elementen nog eens flink tegenzitten, maakt het dit alles alleen nog maar mooier.
Vanmorgen om 09:00 mijn startnummer opgehaald, met als doelstelling een plek in de top 15 te bemachtigen. Al
snel werd deze doelstelling een illusie, daar er toppers als Gerrit te Grotenhuis, Michiel Twigt (foto en Michiel finishte als snelste 36+, red.) en Ruben Verkaart rondliepen.
Om 10:20 is de categorie S van start gegaan en na 2 rondes op de sintelbaan passeerden we de eerste van de
37 te nemen hindernissen op een parcours van 12,5 km.
Een oranje massa werd na de eerste paar hindernissen door wat sloten uit elkaar getrokken.
Ik weet van mezelf dat ik niet te hard van start moet gaan, om te voorkomen dat ik mezelf opblaas, echter wilde
ik wel de grootste meute achter me houden zodat ik niet hoefde te wachten bij de hindernissen.
De hindernissen waren zo weggezet dat het passeren van andere deelnemers prima mogelijk was, en heb weinig
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 19
Zandloper
Vervolg
NMK Military Urban Run
tot geen last gehad van oponthoud. Dit vond
ik erg prettig, want dit is in de burgermaatschappij nogal eens anders.
Na 7 hindernissen te hebben gehad en de kleren al tot aan de schouders nat waren, konden
we op het grootste gedeelte van het parcours
aardig tempo maken. Een oefenhuis vol met
witte rook, waardoor men geen hand voor
ogen zag, gaf je de gelegenheid de HF te doen
dalen, waarna je bij het verlaten van het oefenhuis weer een tandje hoger kon.
Halverwege het parcours scheerden er een
aantal toestellen van de KLU hard en laag
over, wat erg gaaf was. Even dacht ik: ‘zou dit
aangevraagd zijn door de wedstrijdorganisatie? Vet!’ Achteraf bleek dat het puur toeval
was omdat ze aan het oefenen waren, maar
dat maakte het niet minder leuk.
Het parcours ging ook gedeeltelijk over de
taxibaan van de landingsbaan, een eind dat ik
als manschap bij de parate eenheden vervloekt heb. Hier stonden canisters van de Patriot lanceerinrichtingen, waar geen eind aan
kwam. Ik heb behoorlijk lange benen, maar ze
waren net te hoog om erop en overheen te
springen.
De laatste 2 km van het parcours bestond uit
een 10-tal waterhindernissen. Gelukkig was de
watertemperatuur prima, en zorgde het er niet
voor dat je met kramp het water uitkwam.
De in het water liggende lijnen waren wel
prettig, omdat je af en toe na het te water
gaan, tot aan je heupen vastgezogen zat in de
Limburgse slijk.
De laatste 1,5 km heb ik helaas nog een persoon voor me moeten laten gaan, maar heb
uiteindelijk een 26e plaats in de categorie S
vast weten te houden.
Alle elementen die dit evenement voor mij
bijzonder maken, waren aanwezig en al met al
ben ik tevreden met het resultaat. Uiteraard
na binnenkomst een warme douche en een
Indische rijstmaaltijd, en daarna nog even nababbelen met collega’s en mededeelnemers
over het parcours, en toen zat het NMK MUR
erop.
Voor mij een evenement waar ik me volgend
jaar zeer zeker weer voor ga inschrijven!
Complimenten voor de organisatie, het was
top geregeld!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 20
Zandloper
LO/Sport kort
Woensdag 26 augustus 2015, Scheveningen.
Een mooie dag voor een sportieve strijd op de
stranden van Scheveningen.
Meer dan 40 teams hadden zich gemeld voor het
OMK Beachvolleybal. Een heel divers gezelschap
verzameld uit alle krijgsmachtdelen, onder hen een
hoop bekende sportinstructeurs en volleyballers, een
typisch voorbeeld van hoe sport verbroedert. De
LO/Sportgroep JWF had zelfs besloten om met hun
gehele sportgroep 2 teams af te vaardigen en hun
'teamuitje' hier te beginnen.
Zelf was ik met meerdere teams afgereisd uit het
mooie Oirschot. Na de poule indeling en de organisatorische mededelingen vanuit de Sportcommissie
van het CLSK kon de strijd losbarsten. Al snel bleek
dat er nog een grote speler op het toneel was; 'De
wind'. Deze gaf de bal vaker wel dan niet een onvoorziene wending.
Aangezien er om de 7 punten van speelhelft gewisseld werd, diende er continue geschakeld te worden
als je niet wilde dat jouw bal 10 meter naast de lijnen of in het net verdween.
Na een leuke ochtendronde met poules van 5 a 6
teams werd er ‘s middags gekozen voor een knockout toernooi. Voor sommige teams een teleurstelling,
aangezien die na de lunch na 1 wedstrijd al naar huis
konden. Gelukkig waren de weeromstandigheden
dusdanig dat het ook geen straf was om vanaf de
zijlijn of het terras de nog strijdende teams aan te
moedigen, waarvan het DHC (Defensie
Helicopter Centrum) uit Gilze-Rijen de winnaar werd.
Al met al weer een mooie dag
breedte- en misschien wel
topsport
Door Beachvolleyballer Jasper Schout
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 21
Zandloper
Bob Oostheim
Markante Mensen Memorabele Momenten
(10e etappe Tour de France, is Lau markanter
dan Bau en is de wederopstanding van
Gesink een memorabel moment?)
Op 29 december 2015, is de LO/Sportorganisatie
KL 40 jaar “zelfstandig”. ‘Doen we daar iets mee?’
is de vraag, die de redactie zich stelde. De uitkomst: in de maanden september, oktober, november en december doen we iets op
www.fitforaction.nl met:


Memorabele Momenten: momenten in de
LO/Sportorganisatie, die zoveel invloed hadden en/of indruk maakten dat ze zijn onthouden.
Markante Mensen: mensen uit de LO/
Sportorganisatie die bijzonder, opvallend of
een beetje gek zijn.
Die momenten beschrijven en die mensen portretteren, dat moet de moeite waard zijn. Maar in
veertig jaar zitten veel momenten en wat onthouden wordt, verschild nogal. Wanneer val je op?
Wanneer ben je gek of bijzonder? Ook daarover
wordt verschillend gedacht! Een voorbeeld.
Nederlandse Troepen Seedorf/Hohne en mijn Commandant. Nu is over de vraag of Bob bijzonder was,
niet zoveel discussie. Of hij gek was blijft een vraag,
maar zijn alle geboren Amsterdammers niet een
beetje gek? Als Mart Smeets Michel Cornelisse, Amsterdammer en ploegleider van een Tourploeg karakteriseert als: “een spreekwoordelijke Amsterdamse spiegel van humor, bravoure en gogme, die de
lach inzet als doping en het dollen als voeding om
zijn renners Parijs te laten halen” denk ik aan Bob.
Wie Bob gekend heeft, is het eens: met Bob in de
buurt “never a dull moment”, altijd wat te lachen.
Bob een vat vol wilde ideeën.
Sportgroep als Reisbureau
De LO/Sportgroep Seedorf had natuurlijk al veel ervaring als reisbureau. Afwisselend reisden ze de ene
week met groepen militairen naar het stadion van
Werder Bremen en de andere week naar het stadion
van HSV. Maar een trip naar de Schaatskampioenschappen, in het Bislet stadion in OSLO - een inval
van Bob -, was andere koek. Maar het kwam ervan!
Het was 1970, de tijd van Ard, Keesie en Jan (voor
de jonkies: de schaatsers Ard Schenk, Kees Verkerk
en Jan Bols). Met bussen gevuld met Seedorfsupporters en dozen gevuld met (belastingvrije) alcohol,
als smeerolie voor het verblijf in Noorse kazernes,
werd er vertrokken. Met zijn allen de schaatsers
aanmoedigen en uitbundig genieten van de sfeer en
de wedstrijden in een vol Bislet-stadion. Maar Bob
vond dat de militairen, als Nederlandse supporters,
dezelfde oranje schaatsmutsen moesten dragen als
de schaatskernploeg! En als Bob wat in zijn kop had,
dan….
Oranje Schaatsmutsen
Dus werd aan Leen Pfrommer, de nationale trainer/
coach, gevraagd welke firma die wollen mutsen leverde. Leen was wat afhoudend, want “de mutsen
waren exclusief voor de ploeg”. Maar Bob was niet
voor één gat te vangen. Natuurlijk mocht hij even in
het mutsje van Jan Bols kijken. Het merk werd
Markant, bijzonder en een beetje gek
Als “broekie”, startend LO/Sportofficier, eind jaren
zestig in Seedorf, had ik het geluk te werken met
Bob Oostheim. Bob was de man die, volgens de
overlevering, besloot de frietwagen, die tegenover
de kazerne in Harderwijk stond, op een dieplader
te zetten. Die frietwagen moest mee naar de
grootste oefening met dienstplichtigen ooit. De
oefeningen werden gehouden in het Franse La
Courtine! Bob’s logica: de frietboer kon daar dan
gewoon zijn friet blijven verkopen!
Bob was, in mijn Seedorf periode, LO/Sportofficier
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 22
Zandloper
genoteerd. Een Noorse firma produceerde Noorse
truien en de geliefde oranje schaatsmutsen. Maar
hoe kregen ze die handel zo goedkoop mogelijk van
Noorwegen naar Seedorf? Twee sportinstructeurs in
de auto naar Noorwegen. Mooie reis en een gastvrij
onthaal met eten en slapen bij de directeur van de
firma! Heerlijk genoten. Ze konden de mutsen en
truien niet aanslepen, ze gingen als warme broodjes
over de toonbank! Dus een nieuwe zending bestelt.
Gezien het enthousiaste verhaal van de vorige reis,
zouden nu Jack Jekel en Bob zelf de mutsen en
truien halen.
Bob en Jack op reis
Best een lange reis in het autootje van Jack. Aangekomen een tegenvaller. Geen gastvrije ontvangst,
daar staan de dozen “het beste
met het been”.
Hotel zoeken?
Geen zin, geen
geld, geen tijd!
Dus terugrijden.
Met de veerboot
terug in Duitsland,
verschijnt de
douane: “inklaren
heren?” en
“papieren?”. Geen
(NATO) inklaringspapieren. Zijn in
Seedorf. Dat betekent lang wachten! De Douane
rijdt weg, niet
meer te zien. Daar
staan Bob en Jack
op een volledig
lege kade. Wat te
doen? Blik van
verstandhouding
tussen Jack en
Bob. Rijden! Nog geen tien minuten later één politieMercedes met zwaailicht voor en één politieMercedes met zwaailicht achter de auto. Uitstappen,
handen op het dak van de auto. Ze worden gefouilleerd. Jack in de voorste, Bob in de achterste auto,
afgevoerd naar het politiebureau.
Opsluiten die hap
Verhoor: Nederlandse militairen, papieren in Seedorf, dus geen boeven. Polizei belt met Marechaussee Seedorf. Die informeert bij de Welzijnszorg. Militairen onderweg met truien? Welzijnszorg: “geen
mensen van ons”. Marechaussee aan Polizei: “geen
handel van ons”. De stemming wordt grimmig. Veters en broekriem inleveren. Bob ontsteekt in woede, eist behandelt te worden als NAVO-Officier. Eist
direct contact met zijn Brigadegeneraal Walboom!
Polizei bindt wat in, er volgt rechtstreeks contact
met generaal Walboom. Motorordonnans brengt papieren, Jack en Bob worden vrijgelaten. Ze krijgen
nog wel een forse boete aan de (sport)broek. Maar
als ze het jaar daarop met nog meer bussen en supporters afreizen naar het WK in Gothenburg in Zweden, hebben alle supporters oranjeschaatsmutsen
op! Er is weer een sterk verhaal bijgekomen.
Uitnodiging
Markante mensen en memorabele momenten, ze
zijn deel van de LO/Sportvrienden geschiedenis. Als
ze onthouden zijn, zijn ze waard verteld te worden.
Ook serieuzere, minder sterke verhalen. Dus Vrienden LO/Sport, correspondenten, redacteure:, wat
zijn jouw Memorabele Momenten en Markante Mensen? Mail je verhaal aan Paul Lindeboom (via mailadres [email protected]) of aan één van de
andere redacteuren.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 23
Zandloper
Unieke prestatie Robert Basters
Robert Basters heeft met zijn 4e plek
op de Europeancup te Thun (Zwitserland)
een nog nooit eerder vertoonde
Nederlandse schietprestatie neergezet.
De Europeancup is een competitie die onder de auspiciën van de European Shooting Confederation
wordt geschoten en wordt gehouden over 4 wedstrijden in 4 verschillenden landen. De beste 3 bij elke
wedstrijd + de Europees- en Wereldkampioen mogen in de grote Finale uitkomen. Omdat bij de wedstrijd in Thun de nummers 2 en 3 al een Finale
plaats binnen hadden, kan Robert een uitnodiging op
de deurmat verwachten.
Aan deze Europeancup nemen bijna uitsluitend nationale selecties deel. Het niveau van deze wedstrijden is echter zo belangrijk om verder te komen, dat
al in een vroeg stadium deelname aan de Europeancup door het SchietteamKL en de LO/Sportorganisatie mogelijk werd gemaakt. Zo waar, in deze
tijden een topsportgedachte en een beloning voor de
vele uren die er in de vrije tijd in worden gestoken.
Standaardpistool is een discipline waarbij je met een
klein kaliber sportpistool (.22) totaal 60 schoten in 3
verschillende stages schiet: 4 series van 5 patronen
in 150 seconden, 4 series van 5 patronen in 20
seconden en 4 series van 5 patronen in 10 seconden. De afstand bij Standaardpistool is 25 meter en
er wordt geschoten op een 1 t/m 10 puntenschijf.
Deze punten schijf heeft een zwarte roos met een
diameter van 20cm. De 10 punten ring echter is
slechts 5 cm.
Robert, die als C-LO/Sportgroep in de Peel
werkzaam is, verbeterde op het onderdeel
Standaardpistool zijn persoonlijk record met
zo’n 25 punten en bracht het op 563 punten.
Dit bleek uiteindelijk goed voor een 4e plaats.
Nog nooit was een Nederlander op dit onderdeel zo dicht bij een medaille.
Vooral in de 20 seconden series wist Robert de scores hoog te houden en kon hij zich meten met de
beste. Ondanks de wetenschap dat er bij een goede
score in de lastige 10 seconden series een mooie
klassering in zat, wist Robert zijn zenuwen onder
bedwang te houden. Met als gevolg bijna een medaille op een Standaardpistool wedstrijd tussen uitsluitend schutters van nationale selecties.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 24
Zandloper
Hoe krijg je een Duits stadion Oranje!
Memorabele momenten, markante mensen
De bijzondere reis van de Kapitein Bob Oostheim en
Uniform en Bokma als smeerolie
de Sergeant-Majoor Jack Jeekel van de LO/Sport-
Toen we bij het kantoor van der Neue Hannover
groep/Reisbureau Seedorf naar Noorwegen, een eer-
Zeitung aankwamen, waar de kaartjes verkocht wer-
der verhaal in memorabele momenten, staat niet op
den, bleek er al een enorme rij te staan. Wij sloten,
zichzelf. Er hebben zich meer van dit soort gebeurte-
keurig in uniform, achteraan. Na enige tijd kwam er
nissen, bij de sportgroep Seedorf-Hohne in de jaren
een corpulente Duitse mijnheer naar ons toe en
1970/1975, afgespeeld.
vroeg ons wat we kwamen doen.
Op donderdag 11 januari 1974 kregen de smi Twan
Wij vertelden hem dat wij zo veel mogelijke kaarten
de Jongh en de sgt I Hans Speelman opdracht van
voor de wedstrijd wilden kopen. Zijn wedervraag
de kapitein Bob Oostheim om, zo veel mogelijk,
was of wij Bokma jenever bij ons hadden. Ons ant-
kaartjes te gaan kopen voor de WK-voetbalwedstrijd
woord was ja, 2 flessen, toen was het ijs gebroken.
Nederland-Uruguay.
Wij moesten hem maar volgen naar zijn kantoor en
binnen 10 minuten was alles geregeld, ruim 400
De eerste wedstrijd van het WK. Het WK waarin Ne-
kaarten.
derland onder leiding van Rinus Michels de finale
haalde. De wedstrijd was in het Niedersachsenstadi-
Na terugkomst in Seedorf vroeg de Kapitein Oost-
on in Hannover. We hadden rond de 10.000
heim ons of wij de volgende dag deze rit weer kon-
(D-marken) mee.
den doen, de WZZ had nog meer geld ter beschikking gesteld. Wij konden ons, vanwege werkzaamheden, niet vrij maken, maar de sgt André Middag
was wel in staat om dit te doen.
Wij hebben de corpulente mijnheer gebeld, André
smeerolie meegegeven en alles was weer snel in
orde.
Een traditie ontstaat
In totaal hadden we 8OO kaarten geregeld. Met de
leiding van de 41ste Brigade werd busvervoer geregeld voor de hele groep. Afgesproken werd dat alle
deelnemers in burgerkleding zouden gaan, maar wel
allemaal het oranje sportshirt, zichtbaar moesten
dragen. Ze kwamen allemaal in hetzelfde vak dat
indrukwekkend oranje kleurde. De traditie dat je
naar interland wedstrijden in een oranjetenue gaat,
was geboren!
De wedstrijd werd gewonnen, de sfeer was goed, het
gedrag van de imponerende grote groep militaire
voetballiefhebbers was voorbeeldig. Mooi Memorabel
begin van een succesvol WK!
Door: Hans Speelman
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 25
Zandloper
De Pen
Door Freek Gielen
Wil Alards vroeg me een stuk te schrijven over mijn handbal verleden, -heden en -toekomst.
Bedankt voor de mogelijkheid hierover eens iets te vertellen.
Verleden
Voetbal werd er bij mij thuis met de paplepel ingeslagen
en het was dan ook een hele shock voor mijn ouders dat
ik op mijn 14e besloot de overstap te maken naar het
handbal. Dit was voor de familie totaal onbekend en het
stond een beetje bekend als een “mietjes-sport”. Maar
omdat een dorpsgek van Bevo Hc uit Panningen vond
dat ik talent had, liet ik me overhalen om eens mee te
trainen. Ik was meteen enthousiast omdat ik ergens
“talent” voor zou hebben. Bij het voetbal kwam ik namelijk nooit verder dan de 2e teams.
We startten binnen de vereniging met een groep jongens die allemaal talent zouden hebben en we leefden
er helemaal voor: we stapten niet, dronken niet, hadden
allemaal geen vriendinnetjes en sliepen allemaal met
onze handbal omdat we de beste handballer van de wereld wilden worden. Uiteindelijk zijn we 6 jaar later Nederlands kampioen geworden bij de A-jeugd. Dit was de
eerste keer in de historie van de club en we waren
meteen de gouden generatie. Van dit team gingen we
naar het 2e team (eerste divisie) en sommige, waaronder ik, bereikten het eerste team (eredivisie). Met dit
team versloegen we Volendam (die de 5 jaren hiervoor
Nederlands kampioen werden) en verloren we de finale
van het landskampioenschap tegen Aalsmeer nipt.
Na dit mooie seizoen heb ik de keuze gemaakt om de
dienst in te gaan en te stoppen met handbal. Dit was de
moeilijkste keuze uit mijn leven! Uiteindelijk ben ik na
de VTO sport meteen terug gegaan naar de vereniging
waar ik mijn hele jeugd doormaakte, maar er werd gewoon tegen mij gezegd dat er geen plek was om zelfs slechts mee te trainen. Dit had te maken met een vader
van een concurrent op mijn positie en die vader was toevallig technisch coördinator van de club. Na heel lang
twijfelen en met veel pijn in m’n hart zou ik “mijn” club gaan verlaten om weer eredivisie te gaan handballen in
Arnhem. Hiervoor verhuisde ik naar Arnhem en ben ik op de sportgroep in Garderen gaan werken. Deze keuze
kwam ook tot stand omdat er op de sportgroep van School-Zuid amper werk was door het afnemende aantal
nieuwe lichtingen.
Heden
Toen ik 5 jaar eredivisie had gespeeld wilde ik me focussen op het trainerschap maar ben ik nog gaan afbouwen
bij Achilles in Apeldoorn. Een mooie vereniging, met helaas te weinig ambitie richting het tophandbal. Toen E&O
Emmen recent om de hoek kwam kijken, en ik nog een jaar eredivisie kon spelen was het voor mij duidelijk: ik
zou er weer voor 100% voor gaan. En daarbij vond ik ook dat ik nog te jong was om te stoppen met spelen. Bij
E&O kreeg ik de kans om op een spelbepalende positie te spelen, en zal ik hier als trainer uiteindelijk ook veel
profijt van kan hebben.
Toekomst
In de toekomst hoop ik dat ik nog een paar jaar voor E&O kan spelen en anders verder te gaan als trainer/coach,
en misschien uiteindelijk wel bondscoach. Op korte termijn wil ik starten met de TC4 opleiding om eredivisie trainer te kunnen worden.
Graag wil ik Bert Wennekes verzoeken in de pen te klimmen om iets te schrijven over zijn reizen met zijn eigen
bedrijf Black Hills Motor Tours.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 26
Zandloper
Teambuilding JWF
Oscar Prins: “Vorige week heeft de LO/Sportgroep van de JWF een teambuilding beleefd.
Joost de Jong, de C van onze LO/Sportgroep
gaf aan veel belang te hechten aan bezinning,
plezier, passie en presteren.
De inhoud van de twee dagen was hierop afgestemd
met de volgende activiteiten; deelname aan het NMK
kampioenschap beachvolleybal in Den Haag, bivakkeren, samen stappen, bijscholing MZV en het meedenken met drie presentaties.
Presteren, plezier en passie kwamen naar voren tijdens het beachvolleyballen. De beide teams waren
eerlijk tot stand gekomen door loting. Wat opviel,
was dat door toeval alle individuele sporters in het
zelfde team zaten. Maar ach, het was onze ‘solution’
en de sportgroep prestatie zou bijdragen aan ons
‘success’.
Het was mooi om te zien hoe prestatie gericht de
sportinstructeur is. Naast presteren was de sfeer erg
goed en hadden we dikke lol. De resultaten waren
goede prestaties in de voorrondes. Met geen en 1
verloren wedstrijd gingen we vol goede moed de
afvalrondes in. Helaas bleek al erg snel dat het niveauverschil met de tegenstanders te groot was.
Positief was dat we vanuit een ‘evaluation’, na afloop, konden vaststellen dat er wel success was
maar dat er nog veel ruimte over was voor ‘growth’.
Wel waren we positief over de wijze waarop we de
sportgroep JWF op de kaart hadden gezet. Keurig in
een teamtenue, zeer gedisciplineerd, vriendelijk naar
de tegenstander en prestatie gericht waren onze
uiterlijke kenmerken. Een prima marketing strategie.
Onze ‘solution’ was dat we volgend jaar kampioen
kunnen worden wanneer we beter selecteren en van
te voren gaan trainen.
In de avonduren werd het nieuwe “Coin” reglement
geïntroduceerd waarover verderop meer te lezen
WWW.FITFORACTION.NL
valt. Door drukte en overige omstandigheden hadden we nog niet voldaan aan de bijscholing opdracht
om het MZV nivo van de sportinstructeur naar een
hoger plan te brengen. De oplossing om dit tijdens
een teambuilding met 100% opkomst te plannen
was prima. Onze MZV specialist, Anne Bouma, heeft
ons op de hoogte gebracht van de laatste
‘innovations’ en door daadwerkelijk aan de bak te
gaan in combinatie met observatie opdrachten werd
ook dit moment een success.
Wat over bleef waren de presentaties. Deze waren
niet afgestemd op de ingebouwde slaapdeprivatie in
combinatie met een klein biertje van de afgelopen
nacht. Gelukkig speelde dit voor de aandacht niet
een hele grote rol. Tijdens de eerste presentatie van
onze C werd duidelijk hoe het vernieuwde managementdocument er uit ziet met al zijn hyperlinks, e.d.
De Hoofd Instructeurs mochten een presentatie geven over de ontwikkelmogelijkheden binnen de clusters. De presentaties gaven duidelijk weer waar de
zwakke en sterke punten lagen en er werd in oplossingen gedacht. Ook werd er stilgestaan bij alle
‘innovations’, die voortvloeien vanuit ons professionele werken. Meten en weten in combinatie met
TQR, TRIMP, hartslagzones en speed en agility en
vernieuwde FMOTP’s waren onderwerpen die aan
bod kwamen.
Terugkijkend zijn we er als team sterker uit gekomen. Plezier, Passie, Presteren, zelfreflectie, ontwikkelen, communiceren en wat nog meer heeft ons als
team verbeterd en zal uiteindelijk ten goede komen
van ons product.”
Joost de Jong: “Tijdens de teambuilding van
LO/Sportgroep JWF Assen, hebben de rode baret
dragende LO/Sportinstructeurs op traditionele wijze
de coin voor luchtmobiele sportinstructeurs ontvangen. Sinds de invoering van de coin werd deze traditie alleen door de luchtmobiele sportinstructeurs uit
Schaarsbergen gevolgd. Vanaf nu sluiten de rode
baret dragende sportinstructeurs
uit Assen zich ook aan bij deze traditie. Aansluitend aan het in ontvangst nemen van de rode baret,
krijgt de instructeur een halve liter
bier voorgeschoteld met hierin de
coin. Na het leegdrinken van het
glas treedt de instructeur aan bij
de groep van coin dragende luchtmobiele sportinstructeurs. Hij kan
nu 24 uur per dag gecheckt worden. Wanneer een instructeur gecheckt wordt en hij/zij heeft de
coin niet bij zich, moet hij zich 10
keer opdrukken. Wanneer hij de
coin wel kan tonen, moet de checker zich 10 keer opdrukken.”
Pagina 27
Zandloper
Adventure Race
Sinds wanneer ben je besmet
geraakt met het Adventure Race virus
en op welke wijze is deze bacterie
in jouw bloedbaan
beland?
Jaco: “In 2010 was ik chef d’equipe van de CIOR sportploeg en zag dat
de oudere steeds vaker pijntjes kregen en blessures. De trainingen op
de hiba werden voor sommige te veel, maar het oriënteren ging daar
en tegen super. We hadden elk jaar ook met Pinksteren een trainingsweekend met de families in Duitsland op de camping Auenland (60km
onder Winterberg), de eigenaar van de camping is een lid van de CIOR
sportploeg en oud-commando. Deze oriëntering was altijd vrij pittig
maar was voor de belasting toch anders dan de Hiba. Vervolgens was
er een oud-commando, Winfried Bats, die een Adventure Race organiseerde in het Harz-gebergte (Duitsland): een non-stop 40 uurs race.
We hebben Winfried uitgenodigd en mede door zijn enthousiaste verhaal stonden wij aan de start van onze eerst Adventure Race en
meteen een 40 uurs. Die eerste keer stond ik samen met Hans van
Dommelen en Olaf Petersen, een mooi drietal. We wilden gewoon goed
finishen, we hebben die 40 uur veel afgezien en veel geleerd, maar we
bleven enthousiast. Hoe mooi is het om in teamverband, in de natuur,
je weg vinden naar checkpoints? Voor mij komen twee passies bij elkaar: natuur en sport. Het voordeel van Adventure Race is dat je ook in
de trainingen veel kan afwisselen. Kanoën, fietsen, lopen, skeeleren en
klimmen.”
Wat was de hevigste aanval van dit Adventure Race virus?
Jaco: “Het virus zat in het bloed en de oude CIOR-ploeg werd Adventure Racing Team Leopard. Elk jaar werden wel enkele korte 12 uurs
tot wat langere (24-40 uur) wedstrijden gedaan. Zo schreef ik me samen met Hans in op een race in Zweden. Het was in het gebied waar ik
al regelmatig de vakantie door bracht. In dat gebied, Varmland
(provincie in Zweden), heeft een Nederlander een camping met een
mountainbike winkel. Dit was vlakbij de wedstrijd, dus we hadden met
hem het transport van vliegveld naar camping geregeld en hij had ook
twee (gloednieuwe) mountainbikes ter beschikking gesteld. Een 40
uurs race waar we een half jaar naar toegeleefd hebben, samen de natuur in en 40 uur knallen. In een klein dorpje in Zweden, Torsby, was
de start met ongeveer 150 deelnemers en de sfeer was super. Na een
klein loopje moesten we gaan skeeleren. Iets wat we veel geoefend
hadden, op die mooie, vlakke fietspaden in Nederland. Hier was het
alleen iets anders: het was op een langlauf baan, mooi asfalt maar wel
berg op en ook berg af. Bij een afdaling ging het dan ook behoorlijk
mis, Hans miste een bocht en ging hard onderuit en kwam net voor wat
rotsen tot stilstand. Ik was afgeleid en wilde stoppen, dat is ook gelukt
alleen niet op de meest gezonde manier. Met een behoorlijke val sloegen mijn knie en kin open op het asfalt. Een gapend gat betekende einde wedstrijd. De 40 uurs race werd een 1,5 uurs race en bezoek aan
het ziekenhuis.
Maar er zijn ook mooie momenten. Afgelopen jaar hebben we de NK
Adventure Race mogen organiseren. De trainings oriëntering is uitgegroeid tot een mooie Adventure Race wedstrijd, een 6 uurs, 12 uurs en
24 uurs race in een. Een wedstrijd die wij met 6 personen van het team
elk jaar neerzetten.”
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 28
Zandloper
Vervolg
Adventure Race
Welke gevolgen heeft het Adventure Race virus na die tijd aangericht? Hoe besmettelijk is dit virus?
Jaco: “Bij de CIOR en het Adventure Race team zie je dat mensen een
doel zetten en daar naar toe leven. Het is die bekende stok achter de deur
om bezig te blijven. Dit fenomeen is voor ons trainers niet vreemd, maar
heel veel mensen trainen en houden het niet vol en stoppen. Ik vond dat
jammer en heb toen Move to Adventure opgericht, een bedrijf dat mensen
traint naar een fysiek doel. Zo geef ik individuele- en small groep trainingen, organiseer workshops, travel en events. Ook dit is weer ontstaan door
zaken samen te voegen: het vak, de hobby reizen, natuur en het runnen
van een bedrijf. Stil zitten is tenslotte geen optie. Het is mooi om mensen
in beweging te krijgen. Het is nog mooier als mensen dingen bereiken die
ze niet voor mogelijk hadden gehouden. De Viking runs en Mud masters
van tegenwoordig zijn natuurlijk leuke evenementen om naar toe te werken. Ook met 8 personen met een kayak door de Biesbosch is iets wat ik
graag op een zondagochtend organiseer. Maar ik ga nog een stapje verder,
binnenkort ga ik met mensen naar Zuid-Afrika en ga daar een Backpack
trail lopen in het Krugerpark. Lopen in een big five gebied waar je ook je
tentje opzet en moet gaan slapen. Het gebrul van de leeuw en de angst
van die olifant die toch hopelijk wel het tentje laat staan. Mensen die het
alleen niet durven, maar met een goede voorbereiding en verzorging gaan
ze het avontuur aan.”
Bestaat er risico dat er meer personen gevaar lopen om dit Adventure Race virus op te lopen?
Jaco: “Maar ook dichtbij huis zijn er leuke Adventure Race avonturen. Zo
was er afgelopen zondag 6 september een mini Adventure Race in de Biesbosch. Een evenement dat samen is georganiseerd met de gemeente om
mensen in de natuur te krijgen. Een mooi evenement ook voor beginners,
dus we hebben met wat mensen daar naar toe getraind. Zes uur lang buiten in de natuur bewegen, mooier kun je het niet krijgen.
Ook organiseren wij in 2016 weer de Auenland Adventure Race. Een wedstrijd met voor ieder wat wils: beginners (6 uur), challengers (12 uur) en
masters (24 uur). Er zijn in de LO/Sportorganisatie meerdere collega’s die
aan Adventure Race doen. Die hebben ook al ontdekt dat het meer is dan
alleen maar fysiek. Durf jij de uitdaging aan en zie ik je op de Auenland
Adventure Race in juni 2016?”
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 29
Zandloper
“Arno was een echte vriend.”
Markante Mensen Memorabele Momenten
Met grote verslagenheid werd er op zaterdag 3 maart 2001 kennis genomen
van het overlijden van onze collega en vriend smi Arno Budel.
Arno was tijdens een nachtelijke GVA-oefening op vrijdag 23 februari
slachtoffer geworden van een noodlottig ongeval.
Hij was daarbij door een vallende balk aan zijn hoofd getroffen en in kritieke toestand
opgenomen in het Academisch Ziekenhuis te Utrecht en vervolgens een week daarna
aan de gevolgen van zijn verwondingen overleden.
Arno mocht slechts 35 jaar oud worden.”
De bovenstaande gebeurtenis vormt een onuitwisbare zwarte bladzijde uit de LO/Sport Geschiedenis.
De jongste lichtingen LO/Sportinstructeurs echter zullen vermoedelijk totaal niet weten wie
Arno Budel was. Een portret van deze op en top sportman en LO/Sportinstructeur door
Peter Janssen is dan ook meer op zijn plaats, gelardeerd met foto’s en bijschriften van
Rob Zimmermann (zijn toenmalige chef d’equipe handbal), foto's van zijn broer Berry,
een aquarelfoto van zijn vrouw Olga en karakteristieke beschrijvingen door Sjors Röttger,
zijn toenmalige C-LO/Sportgroep Bernhardkazerne en trainer/coach van het Militaire Handbal Team.
Peter Janssen: “Arno heb ik leren kennen op het handbalveld, hij was geen medespeler van mij en het was een
zeer gedreven persoon en dat ging ook weleens ten koste van zijn eigen spel en van het team. Om het voorzichtig uit te drukken: je kon hem beter in je ploeg hebben dan tegen je. Later heb ik samen met Arno in het Nederlands Militair Team gespeeld en wij hebben op allerlei vlakken heel veel meegemaakt, zoals mentale prikkels van
de trainers Sjors Röttger en Frank Maas.
Arno was een zelfde soort speler als ik, wij moesten het hoofdzakelijk hebben van hard werken (lees: gedrevenheid) en die mentale prikkels konden wij dan wel aardig aan. Arno speelde in die tijd ook op het hoogste niveau
in Nederland (eredivisie ).
Toch zocht hij vaak het randje op, zowel bij de teamleiding als bij de spelersgroep. Dat werd niet altijd gewaardeerd, maar we wisten hoe hij in elkaar stak en het fijne aan hem was dat hij na het incident er zeker over wilde
praten en dat was een heel positief punt van hem. Wij zijn echte vrienden geworden en wij konden zeker door
één deur, wij konden elkaar alles vertellen en dat bleef dan ook tussen ons.
Wij hebben ook vier mooie jaren gehad in de periode Seedorf waar wij beide sportinstructeur waren. Hij had samen met zijn vrouw Olga een bovenverdieping in Zeven en ik sliep samen met mijn vriendin (nu mijn vrouw ) in
het onderofficiershotel. Wij kwamen vaak bij hen op bezoek en gingen ook vaak uit eten.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 30
Zandloper
Vervolg
“Arno was een echte vriend.”
Arno was aan de buitenkant een hard persoon maar
hij had maar een heel klein hartje. Niemand mocht
iets verkeerds zeggen over Olga want dan had je
een kwaaie aan hem, hij was heel erg bezorgd over
Olga.
We hebben vele feestjes gehad op de LO/Sportgroep
in Seedorf, daar kon hij weleens wat lastig zijn als
hij teveel biertjes
had gedronken, tot
het irritante toe,
maar hij was dan
wel zo dat hij dan
de dag erna zijn
excuus kwam aanbieden. Hij was in
die tijd ook altijd
wel te porren om
op oefening te
gaan, ook hier was
er voor Arno niks te
gek. Werken en
nogmaals werken,
hij liep vaak voorop
en dat had dan ook
zijn uitwerking op
de rest van de
groep: die gingen
dan ook wel door
en vaak zelfs een
stapje harder lopen.
In alle opzichten is
hij een groot voorbeeld geweest voor
zowel het handbal
als op de werkvloer. Dat zijn heel
wat punten die ervoor gezorgd hebben dat wij hele
goede vrienden zijn
geworden en ik nog
vaak aan hem
denk. Ik heb nog steeds contact met zijn vrouw Olga, dochter Merel en ook zijn ouders. Wij hebben het
vaak over hem en dan zowel over zijn positieve punten als zijn minder positieve punten. Zijn dochter
heeft heel veel trekken van hem en dat vind ik wel
leuk. Arno was een heel positief ingesteld persoon
maar ook erg kritisch voor zich zelf maar ook voor
zijn collega’s.
“Arno was een echte vriend
waar ik altijd op kon terugvallen.”
Arno maakte naast het handbalteam ook deel uit van
een elitegroep klimmers en daar was hij terecht beretrots op. Hij was uiterst serieus met zijn vak bezig
en droeg het Cordelet Rouge met ere. Tijdens zijn
handbalcarrière droeg hij de bijnaam 'the Snake".
Heel toepasselijk, gezien typeringen als geslepen,
listig, jennen en prikkelen. Maar ook de beuk erin als
het nodig was en een gangmaker.
Berry Budel: Het is inmiddels al weer enige tijd geleden dat dit drama ons overkomen is. Vanwege het
verzoek voor foto's even naar mijn ouders, foto's
bekijken en het gevoel van gemis. Toch met een
lach en heel veel trots naar de foto's van Arno gekeken. (Bovenstaande foto kreeg de titel 'de allermooiste sportfoto van Arno' en de eerste zwart/wit
foto de titel 'Kracht', red.) Al die tijd heeft de
LO/Sportorganisatie KL zich warm en betrokken,
naar ons toe, opgesteld. Beide families stellen dit tot
op de dag van vandaag zeer op prijs. Dat siert jullie
organisatie enorm."
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 31
Zandloper
Colofon
De Zandloper is het informatiebulletin
van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport
Jaargang 22 - Nummer 6 - december 2016
www.fitforaction.nl
Kopij-Redactieadres
Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport
T.a.v. dhr Paul Lindeboom
Postbus 3003
3800DA Amersfoort
Redactieraad Zandloper
Eindredacteur
Hoofdredacteur
Redacteur
Redacteur
Redacteur
Redacteur
Mob: 06-83645996
E-mail: [email protected]
Bestuursleden Stichting
Voorzitter
Secretaris
Penningmeester
Lid
Lid
Jan van den Dool
Richard Wichhart
Michel van Dongen
Wil Maaswinkel
Johan Bouman
Aooi Jan Welling
Dhr Paul Lindeboom
Kap Johan Bouman
Wil Maaswinkel
Smi André Wijnberger
Léonie van Lamsweerde
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de
mening van de LO/Sportorganisatie of de Stichting
Dienstvak LO/Sport. De redactie behoudt zich het recht
voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen.
De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor
rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen
overgenomen worden. Mits de bron wordt vermeld.
Artikelen zijn eerder geplaatst geweest op
www.fitforaction.nl
Correspondenten:
Jan Kasper
[email protected]
Hans Wakelkamp
[email protected]
Joep van Renswouw
[email protected]
Els Bosveld
[email protected]
Sander Flier
[email protected]
Joe van Bergen
[email protected]
Jasper Schout
[email protected]
Stefan Bousma
[email protected]
Luuk Nissen
[email protected]
Pieter Hacquebard
[email protected]
Oscar Prins
[email protected]
Raimond van der Boom
[email protected]
Henri van der Linde
[email protected]
Rik van Trigt
[email protected]
Daniël van Merriënboer
[email protected]
Rob Zijlstra
[email protected]
www.
FITFORACTION.nl
WWW.FITFORACTION.NL