Transcript wie is de banaan? - Leefschool De Dageraad

Schoolkrant nr.52 van Leefschool De Dageraad
Lange Altaarstraat 4-20 2018 Antwerpen
[email protected]
voorwoord: Sprankel
Vermits ik mijn bijdrage aan deze krant ergens binnenin in ’t groen verstopt heb,
krijgen jullie van mij slechts een klein, maar dapper voorwoord:
In onze leefschool ’leren we (het) leven’. De grote wereld én de kleine wereld passeren hier. De kleine humor en de grote sérieux. En omgekeerd. Met spannende en
nuchtere ingrediënten. Met zoete momenten en ook bittere. Van het begin tot het
einde. Alles willen we meemaken. Ook als het leven zich moeilijk laat verstaan. Zoals
bij het overlijden van Rudy, papa van Siri en Isobel. We hebben getracht daar samen
- hoe moeilijk ook- betekenis aan te geven. Met de sterkte, de schoonheid én de
troost van de winterjasmijn. Loslaten en toch bijhouden. Voor nu en voor later.
…
Nog voor ik weer eindeloos begin te mijmeren, wens ik jullie allen -kort en krachtigde sprankel van kinderen, die je in deze krant weer mag lezen. Vang die sprankel met
gevoel en kopieer die 3x rectoverso in kleur. Eén sprankelend exemplaar laat je
wild-spattend los in je leefkamer. De tweede zet je op sterk water, voor later. En de
derde deel je uit. Aan wie je dierbaar is…
(mijn derde kopie is voor jullie-allen. Via deze krant. Als ‘Verantwoordelijke Uitgever’
mag ik nét iets meer)
Het is zondag 19 oktober 2015, 13u50. De kapitein van de
“Jan Van Eyck” kijkt bezorgd naar de overvolle steiger aan
de rechteroever in Hemiksem. Zoveel mensen zag hij nog
nooit aanschuiven voor zijn veerboot. Zouden die wel
allemaal aan boord raken ? En waarom zoveel kinderen ? En
wat met al die buggy’s?
Die kapitein had vast en zeker de post van leefschool De
Dageraad niet gelezen. Want dan had hij geweten dat al
deze ouders en kinderen klaar stonden voor hun jaarlijkse
herfstwandeling !!!
Papa’s Karl, Michel en Bas hadden weeral een mooi parcours
van 4 km uitgestippeld, dat begon aan de linkeroever in
Bazel en ons via lange paden doorheen de Potpolder zou
leiden.
Intussen bracht de veerboot iedereen veilig en wel naar de
overkant en kon de wandeling echt van start gaan. Vooraan
houdt men een stevig tempo aan. Achteraan gaat het wat
trager. Weldra slingert zich een lange lint van ongeveer 130
wandelaars doorheen het polderlandschap. Er volgt een
avontuurlijk stukje doorheen natte weiden, waarbij we
ondervinden dat een koeienvlaai moeilijk te onderscheiden
valt op een modderpad. We belanden onverwacht in een
speurtocht van één of andere vereniging, waardoor dit één
van hun succesvolste edities ooit wordt.
We rusten even uit aan een bevoorradingspost met drankjes
en zetten onze weg verder. Een deel wandelaars gaat zich
extra bevoorraden in een plaatselijk café. De rest wandelt
nog even verder tot aan het veerpont, om tenslotte terug te
varen en moe maar heel tevreden rond 17u. terug naar huis
te keren.
- Ilse Peleman
Nora, zusje va
n
Hannae (L1)
en Ayssar
Ruben,
broertje van Lena (K1B)
Ray, broertje van Lily (L5)
Azdin, broertje van Siham
(L4)
Otis,
broertje
Amina,
van Mina
zusje van
Redouane (K2) (L4)
Wisa, zusje van Lars (L5)
rtje
ertje va
n Mia (L
)
ae (K3) en Younes (L3
ame
d, b
roe
1)
Moh
Tom, br
o
van
Isra
e (K
1B)
wie is de banaan?
Nissrine, zusje van Asm
V.U. Koen Dedapper
s
w
u
e
i
n
e
i
Fa m i l
Felix, broertje van Billie (K3)
Vito,
broertje van Per (K1a)
Wist-je-dat
… er karate
les wordt ge
Sensei Woute
geven op o
r (Claire L3
nze school?
en Liv L1) la
en, zwiepen
at onze kind
en zweten o
eren zwaaip dinsdagav
ond.
Welke meester of juf herken jij als kleine
meisje of jongen op volgende foto? Schrijf
deze naam op een briefje (én vergeet je eigen
naam niet te vermelden)! Dat briefje moet je
in de “Wie is de banaan”doos stoppen op de
vensterbank van de zorgklas. Succes!!
een verslag van de herfstwandeling
Alle goeds!
Koen Dedapper
Jaargang 18 nummer 1, februari 2015
K1a
Op 1 september was het weer zo ver,
nieuwe vrienden, nieuwe gezichten
in onze school. De allerkleinsten, en
eigenlijk mag ik dat woord “kleinste”
niet gebruiken, want ze zijn al heel
groot! Ze gaan al naar school! Er zijn
er die ’s morgens heel plichtsbewust
hun mama of papa buitenduwen,
sommigen beslissen al op voorhand
dat ze eerst nog eventjes verdrietig
gaan zijn en daarna flink en anderen
komen heel fier de klas binnengestapt. In de klas zijn ze mijn tien Koningen. Zij zijn mee de baas in die
nieuwe wereld. Ze tasten hun grenzen af, spelen op de bouwmat, racen
met de auto’s door de klas, oefenen
in het mee opruimen, zitten gezellig
in de boekenhoek, observeren het
hele klasgebeuren vanuit een hoekje,
lopen te laat naar het toilet, komen
graag mee schilderen, …doen eigenlijk heel de dag dingen die ze leuk
vinden.
Brandoefening, alarm, loeiende sirene. Misschien beter om even bij de
brandweer stil te staan. Het sloeg in
als een bom. De klas werd omgetoverd tot een brandweerkazerne met
ladders, brandslangen, brandweerhelmen en handschoenen, brandende
huizen en een reuze zelfgeknutselde
brandweerwagen. Op de automat
stonden al de brandweerwagens netjes op een rij en op de bouwmat werden huizen gebouwd om te blussen of
een kat van het dak te redden. In de
boekenhoek konden ze allerlei spannende verhalen lezen over de brandweer en deze werden vrolijk en vol
passie nagespeeld. In de zandbak
werden met kleine bakstenen huisjes
gebouwd en de hulpdiensten deden
hun best om alles te regelen. Ze genoten van de vuurdoos van de juf en
de gezelligheid van de brandende
kaarsen. Ze schilderden een vlammenzee, tekenende met houtskool en
knutselden een brandweerwagen. Ze
waren stoere brandweermannen en
van niks bang. Of toch? Het alarm was
wel heel luid, hoor!
Daarna zijn we met een verhaal: “de
kriebelhanden van Jules”gestart.
Kleuters vertelden zelf veel over hun
handen en ontdekten dat je met je
handen kon praten en muziek maken.
We tekenden de omtrek van onze
handen, dat kriebelt tussen de vingers, om het daarna in te kleuren. We
experimenteerden naar hartenlust:
vingerverven, water- en zeepbak, papier scheuren, knippen, zelf onze
handen verdwenen onder het kopieerapparaat. Dat was een hele ervaring, een warm licht dat onder je
handen glijdt en een mooie foto als
resultaat. We knutselden voelplaten
en zochten verschillende materialen
die hard of zacht aanvoelden. Het
liedje van Jules: “ik kriebel op je
buikje,…” is nog steeds een groot
succes.
Na een welverdiende herfstvakantie
stapten we blijgezind terug naar ons
klasje. Er stonden nieuwe vrienden
aan onze deur. We verwelkomden
Amal, Rayan, Ella, Naim en Luce.
Deze kleuters waren allemaal nieuwsgierig en wilden graag weten wat ze
in onze klas konden doen. Er gingen
twee weken voorbij, waarin onze
nieuwe vrienden op allerlei manieren
hun nieuw wereldje konden verkennen.
We leerden over het verkeer, Sinterklaas en Kerstmis. Maar het hoogtepunt was het grootouderfeest. Iedereen was in zijn nopjes en Roodkapje
mocht mee doen. Onze poppenkamer
veranderden in het huisje van grootmoeder en er werden verkleedkleren
aangebracht om hun fantasie aan te
wakkeren. De poppenkastpoppen deden hun intreden en in het kleine
theater speelden we met stokpoppen
het verhaal na. We zongen uit volle
borst: “in het bos zijn de wilde dieren, pas maar op,…” en brulden om
het hardst. Wij waren niet bang van
de wilde dieren! De kleuters genoten
met volle teugen. Mooi om zien.
5 januari. Een nieuw jaar, nieuwe
vrienden. We verwelkomen Iker, Bill,
Norhan en Rania. Jammer genoeg nemen we afscheid van Teun, Felix, Lewis, Moenir, Jackie, Shirin en Safouane. Zij mogen nu een deurtje verder
gaan spelen.
…
n,
e-dat
Wist-j t kaal worde
f
s
f
r
J
e he
fd? ( e
en in d Jokke’s hoo rengt …
m
o
b
b
de
er
meest
e lente
net als ieuwd wat d
en
K1b) B
K1b
ZOEF!
We zijn alweer half december! Vroeger zei
ons moeke altijd ‘wacht, als je wat ouder
wordt, dan vliegt de tijd nog sneller vooruit’ en ik moet moeke gelijk geven….het
gaat zo verdomd snel!
We zijn precies nèt met een nieuwe klasgroep begonnen en binnenkort vergroot de
groep tot 25! Alvast welkom aan de jongste
kleuters van mijn klas!
In September gaf ik al snel de fakkel door
aan een interim-leerkracht daar ik 4 weken
rust moest houden…niet tof! In oktober
hebben we vooral rond de herfst gewerkt
en jaja, er was voor ’t eerst een echte spin
in mijn klas aanwezig! Een heel klein stukje spinnenangst is weg. Gelukkig viel er
wel wat regen, wat springen in de plassen
tot een topactivititeit maakte! We gingen
ook op berenjacht, super leuk! We kwamen
op onze weg heel wat hindernissen tegen!
We konden er niet over, we konden er niet
onder, we moesten ER DOOR!!
Na de vakantie stond Roodkapje centraal.
We speelden heel wat rollenspelletjes, alsook poppenkast en sloten het thema af met
als apotheose een super grootoudersfeest!
En dan was er Sint…zo spannend…zo leuk…
zo druk…zo gek…zo fijn, meer moest dat
niet zijn!
Weg met de Sint en hop naar het volgende
feest! Sint in oktober, dàt zou nog eens een
idee zijn :) …Kerst met zijn sfeer, zijn lichtjes, zijn mooie verhalen en prachtige liedjes, Kerst met de boom, de schaapjes, de
sterren, de stilte…Mooi om een jaartje af
te ronden en uit te kijken naar een nieuw..
Ik wens jullie allen
een spectaculair nieuw jaar toe!
Grietje
De BEESTIGE 2de kleuterklas!
even
klas ma
e
z
n
the
e o
le
derd et het
n
t he
a
r
s he
r ve ntuin m
a
ee
r
g
e
w
b
e
z
o
t
e
on
onk periode ar niet en
n
d
i
In ok n insect S.
n
e
st
kt
Ma
E
e
tjes,
arium
Licht s de ker uisterd! jes maa rstin e LBEESTJ eus terr ersbees er.
n
t
d
e
e
E
h
r
e
k
h
d
c
h
B
e
li
v
lm n
ve
De e
Tij
KRIE nd een
, lie nog vee
kaal rhande ze klas. e tekeu
o
n
l
h
e
o
s
t
n
a
e
s
ll
kl
on
pt
spin anen en en met hte
Er
d: a
ig in
om o rstboom
met
d
h
c
treur el gezell tbakken
klas n, sprink verander ven in e
en ke
e
h
stere
e
het h onze lic overal, e evende
slakk kleuters ok heel
,
prog
n
o
boom aklampe en, licht de licht stOnze nkronen .
z
p
k
er
e
s
nen, uploblok meer. O rs het k ige
spinn lmonster
l
e
e
d
t
e
d
e
cht
ve
eu
n
van
krieb
nog en de kl n ze pra
akte erl
p
n
e
r
d
e
ren
et v
n en
rkee
peel
aakt
a ve rs knipte tijdens h lichten
tor s a of m
c
m
e
e
j
h
e
n
T
op
en
aal
kleut
lden
n, st
strat
verh men.
Onze las vol uispunte e verte ren
a
k
W
r
a
glasr
hele hema. K overal. school w eitr
r
st
keer brapaden we naa t auto’s,
e
e
e
o
z
h
m
n
e
en
en
eeld
morg
elke en, en sp
m
geko
ten.
n bo
e
n
ne
Wist-je-dat … de Zonnebloem ook Engelse les aanbiedt voor de kinderen van onze school?
We filosoferen n.a.v. een bezoek aan de
tentoonstelling van Panamarenko in het
MuHKa.
Filo heeft gedroomd dat hij kon vliegen.
Zou je dat zelf ook graag willen kunnen?
Waarom? Waar zou je dan naartoe vliegen?
Lukas De Rocker: Ik zou graag naast
grote gebouwen willen vliegen. Want
soms spelen wij thuis een spelletje ‘wie
de meeste kerstbomen heeft gezien’, en
dan zou ik overal binnen kunnen kijken.
Jerom: Ik zou naar de ruimte vliegen!
Casper: ik zou willen kunnen vliegen, als
ik dan tikkertje speel, kan ik weg vliegen
en dan kunnen mijn broer of zus mij niet
tikken.
Isaak: Omdat je dan tussen de wolken
kan vliegen. Want ik vind het zo leuk dat
ik dan niks kan zien, want tussen de wolken is alles wit, dan zie ik alleen wit. In
het vliegtuig was ik al eens tussen de
wolken. Maar met mijn armen vliegen,
zou nog leuker zijn.
Luka: Als ik kon vliegen dan had ik vleugels. Ik wil graag grote vleugels!
K3
n
i
e
ofi
S
n
e
Filo
Bunja: Dan kan je de zon aanraken. Wel
met dikke handschoenen want anders
verbrand je je hand. En als ik naar de
ruimte vlieg, kan ik ook de maan aanraken en er op stappen. Ik denk dat de
maan licht is en heel koud. De sterren
schijnen tegen de maan en geeft ze licht.
Imrane: Ik zou graag naar de planeet met
de ring gaan, naar Saturnus. Ik zou die
graag eens zien en ik wil eens op die ring
stappen.
Mounir: God heeft hele kleine vogeltje
die kleine vuursteentjes naar slechterikken gooien. Allah geeft die steentjes, die
lijken op kogels, aan die vogeltjes en dan
gaan de slechteriken dood!
Henrique: Vogels kunnen niet in de ruimte vliegen!
Lukas de R: Anders zweven die ook!
Casper: Omdat vogels geen helm op hebben!
Siri: Omdat er geen zwaartekracht is in
de ruimte!
Onin: Maar je hebt dan geen helm op!
Sarah vraagt: Moet dat dan? Moet je een
helm op om te kunnen vliegen?
Juul: Dan kan ik de vliegtuigen en de
vogels zien!
Lien: Juul, en als je dan botst?
Alice: Ik wil graag alle planeten zien!
Elsje vraagt: Kunnen vogels eigenlijk
ook in de ruimte vliegen?
Amir: Ja dat moet!!!
Juul: Dan ga ik opzij!
Onin: Als je in de ruimte wil vliegen wel,
anders zweef je weg.
Sarah vraagt: Is er een verschil tussen
zweven en vliegen?
Jef: Als ik kon vliegen dan zou ik de regenboog gebruiken als glijbaan. Dan zou
ik de kleuren voelen aan mijn poep en er
heel blij van worden.
Onin: Om te zweven gebruik je geen
kracht, om te vliegen wel!
Zainab: Dan kan ik beter naar de zon kijken;
Ilham: Ja, omdat Allah helemaal boven
is. Want alle dieren zijn van Allah dus die
mogen naar boven vliegen. Ik wil Allah
graag eens zien.
Onin: Maar die kunnen vliegen, dus die
hebben geen zwaartekracht nodig!
Imrane: Jawel, vogels moeten ook
zwaartekracht hebben, anders kunnen ze
niet naar beneden om te eten, dan kunnen ze niet landen.
Lukas L: De vleugels hebben zwaartekracht!
Mounir: Maar Allah is onzichtbaar!
Asmae: Ja, dat is zo! Mijn papa zegt dat
dat waar is.
Ebba: Vogels kunnen niet in de ruimte
vliegen omdat er daar geen wind is, de
vleugels van vogels hebben eigenlijk
wind nodig!
Bosklass
en L1
In oktob
er g
jaar op b ingen de leerlin
ge
os
Oscar: o
malle. W klassen, eigenlijk n van het eerste
mda
e beleef
en twee
meer pla
e
r iemand t we over het s
d
d
e
e
terug lez
ttelands
n er fan
le
pringtou
draait.
e
rklassen,
en in de
t
w konde
in Oostgetuigen astische drie da
n springe
issen van
gen en d
n terwij
M
a
rilou: om
it kan je
de kinde
l
De lieve
dat we n
ren zelf.
schatten
r
ij
n
a
a
die kon g
r de geit
van het
oed rijde
e
eerste le
zien en a
n met de nboerderij ginge
erjaar vo
Liv: omd
aien en
n en Roo
t
r
nden het
actor en
at er bij
z
ie
n waar z
smaleuk…
we kond
het huisje
e
w
en de ge
e
rden gem
schomm
Ishaq: o
it
jes
o
els stond
lk
Roosma
e
mdat we
n.
en.
rijn: om
op de ge
en.
dat we n
de geite
it
enboerd
aar de g
n mocht
erij de g
e
en eten
eitjes ko
geven en itenboerderij gin
nden aa
M
ia
g
r
:
e
ij
iomdat w
n en we
den met
Nisha: o
e
de tract
mdat we
h
o
tdogs ko
op de sc
or.
naar de
den zien
n
h
d
o
e
m
n
mel aan
geitenbo
waar ze
het gele eten, we hebben
er
de melk
huisje sa
ze opgeg
van de g derij gingen en
M
men me
aira: om
ete
eiten ind
daar kon
Hamza:
t
J
d
u
a
lia en Oli n
o
t
e
w
n.
omdat e
e op de
ten geve
via.
r bij het
g
e
it
n
enboerd
. Ik gaf h
huisje sc
e
e
r
ij
t
b
d
h
r
e geitjes
uine geit
ommels
Zakariy
waren.
je het m
eten mo
a:
Ayoub:
eest.
chners zag omdat we naar
o
m
d
a
t
het bos
en.
w
e
eten gev
o
p
d
gingen e
e
g
en en m
n we da
et de tra eitenboerderij d
ar wielre
ctor moc
e geitje
Olivia: o
n
s mocht
hten rijd
m
Jule: om
en
e
n
door het dat we in de ka
.
dat we n
r van de
raampje
a
a
m
r
o
d
chten et
e geiten
tractor m
naar buit
en geven
bo
en konde
ochten z
en rijden erderij gingen e
itten en
n kijken
n we de
m
.
et de tra
Sohaib:
geiten
ctor.
Ayman:
o
m
d
at we gin
omdat w
w
e
g
b
e
ij
n
e
het vuur
wandele
lekker e
n omdat hotdogs gegeten
n
liedjes h
ik kon te
ebben ge met de gids Jac
h
nnissen m ebben en dat v
k en omd
z
o
ngen.
M
a
ind ik he
rie: omd
at
et Hamz
Julia: om
e
a
l
a
t
.
w
e veel v
dat we n
ik alles le
e
r
aar de g
schomm
s
c
u
h
k.
illende d
eit
elen aan
ingen ko
ons huisje enboerderij gin
nden do
gen en w
.
en vond
R
o
o
s
e
j
e
konden
: omdat
Jules: om
ik
dat ik ko
s
a
k
men me
amp had
n voetba
Oscar.
t Nisha e
den gem
llen met
n Roosm
aakt.
Flup, Mo
arijn een
hammed
meisjesF
lu
, Ayoub e
p: omda
Hannae:
t we naa
n
omdat w
m
r
o
d
c
e
hten ete
geitenbo
e naar d
geiten m
n geven
e g
oc
en rijden erderij gingen e
mochten hten eten geven eitenboerderij
n we de
met de t
gin
rijden.
en omda
Coco: om
geiten
ractor.
t we zelf gen en we de
d
a
t
we in he
met de
bos.
t bos mo
tractor
chten sp
elen en d
at was e
en leuk
Mohamm
ed: omd
at we ve
el konde
n voetba
llen
k
el leu
ook he
n
e
d
n
de avo
k vond Cato L2
I
.
k
u
e
heel l
fijn.”
t. Het
as ook waren heel
ewees es.”
g
w
j
i
n
r
e
e
s
j
boerd
pellet
de gid r de liedjes
geiten ok dierens
t
e
e
n
k
e
e
m
z
e
o
n
r
n
j
a
e
n
zi
iten e
sen na
.
. We
osklas ren veel ge
wegen len geleerd
b
e
p
k
o
u
a
w
ijn
ht en
d le
stoe
pen
“Wij z stappen. Er
el zac
e
bos ha ver padden grote kam 2
h
t
n
e
e
H
r
d
kker.
bben
riek L
ben o
e bed
was ve 2
was le pen en heb is en we he rdiepen.”-B
L
vond d uwen.”
n
a
k
e
I
m
t
l
e
r.
a
p
u
e
e
o
-S
et h
“Het
n sta
drie v
el lekk
p te b
t bij h
ds gaa
n van
n drie
ten he m een kam
a
e
v
t
n
e
een gi en boomhu tapelbedde
e
h
d
ko
nd
s
se
g met
pelbed
“Ik vo het heel leu
Er wa d. Er waren
de sta e wandelin
d
d
n
n
o
o
v
w
ik v
uk. Ik
kker. D
gebou
Vos L2
heel le eten was le
re De
a
n
M
e
ndige
s
s
a
t
He
oskl
flijk ha hal?
.
b
o
k
u
lo
d
e
e
n
l
g
o
n
o
heel
“Ik v
e inkom
y het
pingen
… Edd
akt in d
a
t
m
a
e
d
g
verdie
e
t
heef
Wist-j
steprek
en coole
L2
n
e
s
s
Boskla
“Wij hebben over de winterslaap geleerd.
We hebben voor een dier een vacht gemaakt.
Natuurlijk niet voor een echt dier, maar op een
kleurplaat. Dat was heel leuk.” -Mare Geens L2
Wist-je-dat … juf Katrien zich inzet voor het Berrefonds?
Dit fonds helpt ouders van gestorven baby’tjes met een
herinneringsdoosje om zo iets tastbaars te kunnen
koesteren. Aangrijpend werk, maar heel erg dankbaar.
r...
ffers.
ken
ze ko s het zove . We trok n
o
t
e
a
in
e
w
m
d
n
l
n
oo
om b
da
ste
ar sch idslied en aan in Oo a moeilijk
a
n
n
we
ame
meg
sche
We kw gen ons af it kwamen n die tijd
I
r
n
s
.
We zo leuke bu Napoleon d.
n
d
e
an
r
z
e
o
t
F
a
a
r
N
al d
naa
t
n
e
e
m
e
met
aken
e ger
nen t
rvaring.
en leuke e n. Na
E
r.
a
a
lk
e
t
te
praten me nken en instrumen
zonder te
la
n
k
e
r
k
o
a
o
v
m
n
k
Muzie
e gebare
rde ons d
Sterre lee
Wij, L4 hebben ontdekt dat Caroline een paleis heeft. Jullie
willen vast eens een kijkje gaan nemen maar niemand mag
weten waar het is.
Hier zijn toch al wat tips die we uit Caroline hebben gekregen:
Caroline’s paleis heeft 27 gouden torens. Ze heeft ook een koets
met 6 paarden: 3 witte en 3 zwarte paarden. Er zijn in het
paleis 7 toiletten van puur goud. De jongste zoon Lukas heeft de
normaalste kamer, eentje in het thema strips. Lennert heeft
een van Star Wars en Matthijs een hele muziekkamer. Caroline
heeft 2 kamers vol schoenen en 2 kamers met jurken, eentje
Wij hebb
en van d
e
we niet
goed wa Sint Boomwhack
er
t dat wa
plastieke
s, we za s gekregen. Eer
n
s
gen alle
te blaze buizen van versc
en maar t wisten
n. Toen
h
gekleurd
zag Mat illende lengtes e
Caroline
e
his dat
n begon
legde uit
er
nen er in
d
wij kek
en allee at we er muziek notennamen op
stonden.
n
mee kon
plastieke
de
n dingen stomverbaasd:
. We mo
het war n maken, maar
chten er
e
eens voo n gewoon wat
rzichtig
mee slaa
n
Wij, L
4
fluohe , hebben d
e fluo
sje he
be
en in
b
de ZO ben aange ker gewon
daan.
nen o
Wie d
O had
m
e
C
d
Die be fluobeker en wij alle aroline he dat wij elk
eft on
won m
e
loning
maal
s aang dag ons
een m
ocht é
geven
en zij
e
n
é
o
mo
:e
les. W
n
oi
ij he en traktat uit de drie vestje ge edigd
bben
ie, kin
krege
belon
n
gekoz
d
i
en vo eren baas ngen kieze .
of de
n.
or ee
k
n tra
ktatie inderen
en zi
jn
est
gewe s
t
a
a
gin
lpl
schui
nder
soort oorlog. Do erdiene
n
i
v
le
vond
uk
ns de
een k
naar eten tijde e laatste a van een le
e
w
n
D
j
e
n
i
.
e
z
w
nd
n
a
n
g ern
slape
t stra
enote
De da en kwam ing aan he asino en g
k
m
c
waar op ontdek eld in het
g
e
l
w
e
3
n
e
ge
rv
a, L
e zee
n Mon
den w . - Basil e
je
feest
tstond er
beren, on
ro
p
it
u
l
ora
ten rijker.
ren en vo
at dirigen
le
w
,
l
n
e
e
e
n
h
fe
is
oe
las
een dagje
at. Onze k
oi resulta
o
m
r
e
e
z
een
ZE E
3
L
n
e
klass
3
L
g
n
i
t
n
i
a
soundp
met normale om te gaan werken en eentje met chique jurken.
Alle juffen weten hiervan maar niemand heeft ooit iets
verklapt.
De man van Caroline heet prins Christiaan (en zeker niet Kris).
Op de tekening zien jullie hoe wij denken dat het paleis van
onze juf eruit ziet.
Van Anna, Otte, Farah, Ella, Margot, Noa en Jackie
Het gouden paleis van prinses Caroline L4
en dat m
aa
het op e kte een oorverd
en bepa
o
alde volg vend lawaai. C
deden kw
aroline z
orde mo
am er ec
ei d
este
ht muzie
zelfs al e
k uit. We n doen en toen at we
en kerst
liedje ge
h
we dat
gespeeld
e
b
ben o
zongen e
voor de
n dat me p het kerstforum
hele sch
L4: Osca
t de Boo
ool. Kijk
r, Jeff, L
m
maar na
eto, Fer
ar de fot whackers
daous, S
o’s!
afaa en
Dorian
benie
uwd w
at we
verra
ssen.
Toen gaan krijge
Carol
we
n. De
in
ju
En … e was apet de beker
wonn ffen en m
volge
r
o
t
s
op on
en za
nde k
Mathi
ten e eesters gaa
s.
eer
s, Han
r lett
nah, S gaan wij
erkoe n ons
natuu
iham,
kjes i
r
lij
Mina,
n.
Rami, k opnieuw
Ayoub
winne
n!
en Pie
terjan
sint L4
fluob
eker
L4
naar europa direct (L5)
Op 12/12/2014 vertrokken de ministers
van L5 naar Europa direct. Om daar
uitleg te krijgen over de geschiedenis
van de Europese unie en hoe het in
elkaar zit.
Toen we binnenkwamen deden we onze
jas uit en gingen op de krukjes zitten
die klaarstonden recht voor een reusachtige kaart van Europa. Jeroen, de
gids begon aan de uitleg geholpen door
een soort powerpoint.
Daarna gingen we naar de Europese
commissie. We mochten plaats nemen
op een stoel naar keuze. Op elke plaats
stond een vlag van een land dat in de
Europese unie zit. Voor ons lag een
papier met daarop wat de ministers
moesten zeggen.
Het wetsvoorstel waarvoor we samen
gekomen waren, was of er een verbod
moest komen op het gebruik van plastieken zakjes. Uiteindelijk werd het
wetsvoorstel afgekeurd. Er waren 16
landen tegen en 9 landen voor (o.a.
Zweden, Malta, …).
Daarna mochten de ministers een kwis
afleggen in het halfrond van de provincieraad. Maar eerst de begroting
maken! We kregen 100 000 000 000euro
die we moesten verdelen onder: landbouw, wegen, milieu, jongeren en
administratie.
Toen de vergadering afgelopen was
kregen we een badge. Die badge toont
dat we heel veel over de Europese unie
weten.
-Stanislas (L5)
Actua in de klas L5
Steevast komt dit elk schooljaar
terug, de actualiteit leren kinderen
op een creatieve manier voorstellen
aan hun klasgenootjes.
Sommigen gaan hier heel ver in …
zoals op de foto, kinderen die zich
verkleden in strenge journalist met
stagiair.
Ook aan attributen zal het niet mankeren, zakken vol worden naar school
meegesleurd om de meest indrukwekkende nieuwsberichten te brengen …
Leefschool De Dageraad zoekt voor onmiddellijke indiensttreding
een leger dappere groene ridders
Profiel:
je bent op een of andere manier betrokken bij onze school:
als leerling, ouder, leerkracht, duif, klusjesman, toezichter,
kelderkabouter, poetsvrouw, buurman, gevelplant, …
• je houdt van 50 tinten groen
• je bent geen grijze muis en hebt creatieve ideeën
• je gaat spaarzaam om met energie, behalve met die van jezelf
wanneer de handen uit de mouwen moeten worden gestoken
• je wil zoveel mogelijk groen op onze school
• je gelooft dat concrete realisaties leiden
tot een gevoel van verbondenheid (en omgekeerd)
• je ziet door het bos de bomen
• je engagement is groter dan de Boerentoren
• je vermijdt zoveel mogelijk afval, beton en uitlaatgassen
• je kan ‘Milieuzorg Op School’ uitspreken
zonder dat je tong in de knoop draait
•
Mogelijke taken:
• je bent mee verantwoordelijk voor het netjes
houden van de speelplaats
• je vermenigvuldigt en onderhoudt het groen op school
• je bewaakt de MOS-logo’s aan de poort van onze school met je leven
• je bedenkt klas- of schoolacties die ons meer met natuur
in contact brengen
• je spoort energievreters op en neutraliseert die met je groene zwaard
• je spoort anderen aan om mee te groene-ridderen
• …
•
Wij bieden jou:
• werk van onbepaalde en onbetaalde duur
• een Groene Ridder-statuut
• zeker géén bedrijfswagen
• een netwerk van geëngageerde Dageraders
• vooral heel veel deugd
Wist-je-dat … Cathy en Caroline aan leerbegeleiding doen?
•
Iedereen die zich aangesproken voelt, zelfs al pas je niet
vollééédig in het profiel, stuurt een mail naar
[email protected] ,
met daarin een korte omschrijving van jouw groen engagement.
Hoe klein ook, we bieden jou als bonus eeuwige dankbaarheid én een
standbeeld in onze Groeneridderzaal. De honderdste
kandidaat-Groene-Ridder ontvangt tevens een groene prijs!
Tot gauw,
Koen Dedapper, CEO (Chief Ecological Opportunities)
11.11.11 (L5)
Dit jaar werkten we ook in het vijfde
leerjaar rond het jaarthema van
11.11.11. (voedselverspilling).
De instap kwam via de bananen.
Bananen worden goedgekeurd op
basis van vorm, kleur, grootte, …
een inleefspel toonde de kinderen
duidelijk aan dat niet elke banaan van
de plant in onze winkels ligt. Er wordt
heel wat voedsel weggegooid of niet
welbevonden voor onze consumptie.
De leerlingen van L5
weten er alles van!
Ridderque
este
De groene ridders van koning Dageraad hadden aan hun ronde tafel niet veel meer te doen
Ze drukten zich door de kwibbelmeesterpagina's heen en voelden zich, als natuurlijk, er thuis meteen
En de koning, met een bloesemend gebaar, verkondige zijn queeste, zijn opdracht voor die dageraadkinderen aldaar
"Zij zullen tellen, al mijn koene ridders in hun krant, en schrijven op ééne papier met eigen hand,
Het juiste cijfer en hun titel/naam, en deze toevertrouwen aan de doos van de banaan!"
De eerste echte spreekbeurten (L6)
Dat de wereld erg groot is… en dat de
invalshoeken erg verscheiden zijn om
een land te bespreken.
24 kinderen uit de zesde klas moesten
maar eens laten zien wat ze in hun
mars hadden. Het is immers al te
makkelijk om altijd aan de andere kant
van de tafel te zitten.
De stap van ‘leerling-consument’ naar
zelf les geven is immers immens. De
uitdagingen zijn legio. Wie een land
naar keuze wil ontleden, weet immers
snel dat je makkelijk 365 dagen aan
een stuk zou kunnen vertellen.
Aardrijkskunde, geschiedenis, geografie, toerisme, fauna en flora, gewoontes, weetjes, taal, kunst, bekende personen, … het houdt niet op. In eerste
instantie moesten de (wat ze zelf denken) semivolwassene zesde klassers
opzoeken en beslissen waarover ze het
wilden hebben. Vervolgens moesten de
thema’s tegenover mij toch wat verdedigd worden zonder al teveel prijs te
geven. Je kan immers ook een land
bezien als een verzameling grassprieten waarop voetbalploegen lopen. Interessant gegeven, maar te weinig om
een hele spreekbeurt mee te vullen.
Na enkele weken ijverig werken (soms
nog last om hoofdzaken en bijzaken
van elkaar te onderscheiden) kwam
dan het mondeling betoog, de PowerPoint presentatie als kers op de taart
en het mag worden gezegd:
Velen blonken uit in enthousiasme, originaliteit en moed. We hebben ongelofelijk veel bijgeleerd en elk kind
heeft de horde genomen.
Soms onder druk, soms relaxt onder de
horde maar altijd kwalitatief hoogstaand.
De verdwenen prinses (L6)
Inleiding: In zes hebben de kinderen een sprookje gemaakt en geïllustreerd. Na het
schrijfwerk zijn we de sprookjes gaan vertellen aan die schattige kleuters. Wees
maar zeker dat ze ervan genoten hebben! Onderstaand verhaal komt van Marieke
en Noortje. Ik zou zeggen: neem een kop warme chocolademelk en geniet ervan
tijdens het lezen.
De verdwenen prinses (Marieke en Noortje)
Op een mooie zomerdag ging Kasper vragen of Rozemarie misschien met hem wilde
trouwen. Wat was hij verliefd!
Hij raapte al zijn moed bijeen en trok naar het kasteel. Toen kwam hij Filip vrolijk
fluitend tegen.
‘Waar gaat je reis naartoe vriend?’
‘Ik ga vandaag naar het kasteel om Rozemarie ten huwelijk te vragen’, zei Filip
vrolijk.
O nee! Wat nu? De beide kerels hadden net hetzelfde idee…
Toen ze aan het kasteel kwamen klopten ze hard op de deur. Niemand deed open.
Dat was raar!
Kasper haalde een speld van zijn riem en begon aan het slot te prutsen. Filip kon
niet wachten en beukte samen met zijn hond de deur zomaar in. Zo snel mogelijk
liepen ze beiden naar binnen.
‘Dju! Ze is er echt niet’, zei Filip.
‘Dat heb ik ook wel door hoor!’ Ik denk…ik denk… dat ze is meegenomen door die
akelige trollen uit het moeras. Komaan! Op weg!
Kasper en Filip renden zo snel als hun voeten konden naar de schuilplaats van de
akelige trollen. Toen ze bij het trollenhuisje kwamen hoorden ze Rozemarie jammeren en wenen. Wat was ze bang. Filip werd omsingeld door de kleine wezentjes en
vastgegrepen.
Maar daar had Kasper een plannetje… Hij dreef de trollen onder hun eigen kooi die
vast hing aan een boom naast het trollenhuis.
BAM… de kooi viel net over alle trollen. Die waren nu gevangen. ‘Hulp!, riep Filip.
‘Ik zit er ook nog in hoor!!!!!’
Dat vond Kasper helemaal niet zo erg. Hij wilde zo snel mogelijk Rozemarie bevrijden. Wat was ze blij!
‘Jij bent mijn held. Met jou wil ik wel trouwen.’
Spoedig volgde er een groot trouwfeest met wel honderd taarten en snoepjes en
andere lekkere dingen.
De papa van Filip vroeg waar zijn zoon eigenlijk zat.
‘O nee! Helemaal vergeten! Die zit nog in de kooi met de trollen. ‘
Nadat ze Filip eruit hadden gehaald ging het feest nog uren verder. Kasper en Rozemarie dansten tot het nacht werd. En Filip? Die bleef gelukkig erg vriendelijk.
Ze leefden nog lang en gelukkig.
Einde
Ook al telt turnmeester Jokke voor drie, het aantal mannelijke en vrouwelijke leerkrachten is niet bepaald in evenwicht in onze school. Gelukkig kwam daar dit jaar
wat verandering in.
Na 14 jaar lesgeven in de Vrije Basisschool Rinkrank in Kalmthout, was meester Dirk
toe aan een nieuwe uitdaging. En die vond hij hier in het zesde leerjaar. Zijn opdracht : 24 bijna-pubers voorbereiden op het secundair onderwijs. Een hele klus,
vindt hij zelf. “Lesgeven in een complexe, stedelijke context is toch wel wat anders
dan lesgeven in een besloten, landelijk schooltje. Maar net daarom heb ik ervoor
gekozen naar hier te komen.” Alleen al de puur ruimtelijke omgeving is heel verschillend. “Ik ben blij dat men de speelplaats grondig wil vergroenen. Ik merk dat
kinderen zich hier te weinig ontspannen tijdens de speeltijden en dat heeft wellicht
met de inrichting van hun speelplek te maken.”
Meester Dirk droomt ervan zo snel mogelijk de namen van alle kinderen op school te
kennen. “In mijn vorige school bleven leerkrachten 2 tot 3 jaar bij dezelfde klasgroep. Ze schoven mee op naar het volgende leerjaar. Een prima systeem dat leerkrachten ruim de tijd geeft om leerlingen grondig te leren kennen en langere engagementen aan te gaan. Een schooljaar is immers om voor je het weet.”
Het is iets wat meerdere keren in het gesprek terugkomt : dat het tijd vergt om een
steen te verleggen, om te observeren en te analyseren, om te zoeken naar de juiste
aanpak, de manier om dingen te veranderen. Maar ook : dat deze school aan nieuwe
leerkrachten hiervoor de nodige tijd gunt. “Eén van de dingen waar ik mijn hoofd
over breek, is hoe ik kinderen kan aanzetten om niet te studeren voor de punten,
maar voor de waarde van de kennisverwerving op zich. Volgens mij ligt de sleutel in
het werken vanuit de interessevelden van de kinderen zelf.”
Heeft hij zelf nog andere interesses dan lesgeven ? “In de eerste plaats schilderen.
Ik probeer elke week een schilderij af te werken en daarmee jaarlijks een overzichtstentoonstelling samen te stellen.” Een ander passie is muziek. “ Ik zing en
speel piano in een muziekgroepje, Quartex, en schrijf er ook nummers voor. Een
beetje jazz, een beetje blues,... En verder ook schaken, natuurlijk, dat hadden de
leerlingen van het zesde leerjaar al door vanaf dag 1, toen ze een groot schaakbord
in de klas zagen staan. Ik vergat te vragen naar de tussenstand...
(interview: Ilse Peleman)
In de kijker
: meester d
irk L6
IDENTIKIT :
Naam: Dirk Caluwaerts
Leeftijd: 39 jaar
Woonplaats: Kalmthout
Papa van: Babette (5 jaar)
en de tweeling Loes en
Madelon (3 jaar)
Meester van: de kinderen
van het zesde leerjaar
WAT WE NOG WILDEN WETEN:
Wat zit er op dit moment allemaal in je boekentas ?
(Meester Dirk laat een mooie bruinleren boekentas
zien) “Eerst en vooral : deze leren boekentas is gepersonaliseerd met mijn naam en handgemaakt door
een ouder uit mijn vroegere school. Er is een speciaal
vak voor mijn kranten.” (Haalt achtereenvolgens uit
de tas) “Een fluovest, een GSM, rijstkoeken, fruit,
een hoop pennen, een schaar, gommen, een (lino)
snijmes voor gommen, kleurpotloden, los geld, een
aantal bordstiften die ik per ongeluk heb meegenomen uit de klas, want ik ben een verstrooide
professor.”
Wat doe je onderweg naar school/naar huis ?
“Die treinritjes tussen Kalmthout en Berchem zijn
mijn rustmomenten van de dag. Tenzij de trein stampvol zit. Ik lees 2 kranten, drink een koffie, vul sudoku-puzzels in of speel wat schaak op mijn telefoon.”
Voor hoeveel geld scheer je je baard af ?
“Voor 100 euro”
En je krullenkop ?
“Voor geen geld ter wereld. Toen ik in de zwemschool
zat, waren mijn haren heel kort en geloof me, dat
was niet om aan te zien.”
(interview: Ilse Peleman)
WAT VERKIES JE ?
Taal of rekenen ? “Voor mij zijn daar weinig verschillen tussen. In taal zit rekenen en in rekenen zit taal. Beide benader ik liefst op een muzische manier.”
Digitaal bord of krijtbord ? “Geef mij maar een krijtbord met goede kleurkrijtjes. Dat werkt veel sneller.”
Aandachtige stilte of plezant lawaai in de klas ? “Graag plezant lawaai, gecombineerd met aandachtige stilte. De stille kinderen mogen wat meer lawaai
maken en de lawaaierige kinderen zouden beter af en toe wat stiller zijn.”
Jongens of meisjes in de klas ? “Liefst gelijk verdeeld. Dat brengt evenwicht. Jongens en meisjes zijn heel verschillend. Door samen in een klas te zitten,
gaan bij beiden de scherpe kantjes er af en halen ze het beste in elkaar naar boven.”
Rinkrank of De Dageraad ? “De Dageraad. Ik heb heel bewust de stap gezet naar deze nieuwe school.”
(interview: Ilse Peleman)
n
ze n
o
d ij
2 w e
4
1 en d ?
er ess ens op
… fl jd ko
at 582 t ti ver
d
e- n ch el
-j s e rko af
t
w
is l e
W afe n v en
w zij nij
w
Column: VIJFTIG TINTEN GROEN
Vergroening. Volgens de officiële Woordenlijst der Nederlandse Taal – beter bekend
als ‘het groene boekje’ – bestaat het woord niet eens. Maar op de Dageraad is het al
een hele tijd een begrip. Het begon, als ik het me goed herinner, met wat planten
tegen de voorgevel; om dat saaie grijs een vrolijker tintje te geven, een look die
beter aansluit bij wat er zich elke dag achter die gevels afspeelt. Vervolgens werden
er ook groene toetsen aangebracht op de speelplaats en rijpten er stilaan plannen
voor een extra plekje groen op het dak. Groene dromen dus, die alleen maar kunnen
worden toegejuicht. Want volgens de kleurenpsychologie is groen niet alleen de
kleur van de hoop, maar ook van de vernieuwing en de genezing en brengt ze onze
energie in balans, zorgt ze voor vrede en harmonie en kan ze meer vriendelijkheid
opwekken. Stuk voor stuk positieve eigenschappen dus. Dat hou ik me ook voor ogen
als dochterlief – ongetwijfeld in navolging van de groene vibes op school – besluit
haar eigen groenprojectje thuis op poten te zetten. De zonnebloemen en andere
plantjes in de tuin, waarover ze zich met hart en ziel ontfermt, daar kan ik me volledig in vinden, maar de insectencollectie die op haar slaapkamer intrede doet, laat
me toch even met de wenkbrauwen fronsen. Glazen bokalen met daarin kevers,
slakken, wormen en andere insecten krijgen een plaatsje naast de miniserre die ze
voor haar recentste verjaardag kreeg. Ik zeg luidop tegen mezelf dat het alleen
maar toe te juichen valt dat een stadskind haar eigen groene biotoopje creëert,
maar maak in één adem ook de afspraak met haar dat als ik één insect op de vloer,
muur of – erger nog – in haar bed vind, het hele insectenproject naar buiten moet
verhuizen. Maar tot mijn grote tevredenheid legt ze een discipline aan de dag om u
tegen te zeggen. En de insecten doen het uitstekend in hun slaapkamerbiotoop. En
diep vanbinnen ben ik best wel fier op mijn dochter die duidelijk groenere vingers
heeft dan ikzelf. Kruiden kweken, dat wil nog wel lukken – ik gebruik ze met enthousiasme in de keuken, voor ze de kans krijgen hun kopjes te laten hangen – maar
verder moeten tuin- en kamerplanten bij mij van de ‘gemakkelijke soort’ zijn om
een kans op overleven te maken. Behalve dan die ene orchidee, die ik ruim een jaar
geleden cadeau kreeg en die nog altijd even bloeiend op de kast staat. Trouw gaf ik
hem elke week een beetje water – niet te veel, niet te weinig – tot ik er een paar
maanden geleden eerder toevallig achter kwam dat het om een weliswaar zeer
waarheidsgetrouw, maar wel degelijk stoffen exemplaar ging. Dat ik niet eens het
verschil had gemerkt, doodde meteen ook het laatste restje groene ambitie in mezelf. Ik zal voortaan wel genieten van de groenexperimenten van mensen om me
heen. De insecten op de kinderkamer, de planten op de speelplaats van de Dageraad
en het groendak to be. En mijn eigen groene projectje beperkt zich vanaf nu tot
mijn kleerkast, want dat ik wel degelijk iets met groen heb – de kleur dan – dat heeft
al wie mij kent wellicht al langer in de gaten. Ik heb nog nooit de statistische analyse gemaakt, maar ik schat dat toch zo’n veertig procent van de inhoud ervan groen
is. Van jurken over T-shirts en broeken tot badpakken en lingerie. Toen Ona een
poosje geleden voor de Franse les haar gezin moest tekenen en mij, zonder aarzelen, in een groene jurk afbeeldde wist ik het zeker: groen is niet alleen mijn lievelingskleur maar ook de kleur die anderen spontaan met mij associëren. Of zoals ik
het onlangs tegen de verkoopster van een kledingzaak formuleerde: ik ben een
vrouw van ‘fifty shades of green’. Wedden dat niemand mij kan vinden als we binnenkort verstoppertje spelen op een hypergroene Dageraad?
- Veerle Maes
Verslag: een kijkje bij de buren
Op een doordeweekse middag teen ik
(meester Dirk) nieuwsgierig naar de overkant. De overkant… dat is basisschool De
Zonnebloem. De verwachtingen zijn hoog
gespannen. Dit wordt immers een interview met niemand minder dan directeur
Luc Borkes. Deze imposante persoonlijkheid is iets ouder dan onze eigen dappere
Koen. Hij is 32 jaar gelukkig gehuwd en
heeft 2 kinderen onder zijn pluimen. De
Zonnebloem is opgestart in 2010 en richt
zich op de waarden van de Bijbel (Evangelisch protestantse school).
Persoonlijk denk ik dat Luc me vijf volle
weken zou kunnen gijzelen omtrent zijn visie over goed onderwijs. Het is wel duidelijk dat deze kracht kaas heeft gegeten van
het pedagogisch concept. Niet te verwonderen dus dat hij goed overeen komt met
Koen en Kathleen; dat onze scholen een
aantal keer samen vergaderen en dat er gelijkenissen zijn.
Luc mijmert even… raakvlakken… zeker… het milieubewustzijn, de actieve ouderwerking, de speelplaats, de kinderen, de gemoedelijkheid. ‘Wat dan niet? ‘Dat lijkt
me een logische vraag om het gesprek te vervolgen. Luc moet lachen en houdt het
antwoord bescheiden. ‘Ik weet niet of het zo noodzakelijk is om de verschillen bloot
te leggen.
Onder mijn neus priemt inmiddels een foldertje van de Zonnebloem. ‘Het is belangrijk dat wat op het foldertje staat ook echt waar is. Als je als kind hier weggaat moet
je spreken over: mijn juffen, mijn meester, mijn school, … ongeacht afkomst. (Tussen haakjes: 50% van de kinderen heeft evangelische ouders.) En ook: elk kind moet
meekunnen in elke richting die hij/zij zou moeten kunnen.
Deze school werkt erg hard rond: hart (eerste plaats)- hoofd en handen. Ze leren uit
ervaring en krijgen voldoende discipline bijgebracht. Uiteindelijk verwacht Luc van
elk kind voldoende zelfdiscipline. Voorts moeten de kinderen hun naaste liefhebben
als zichzelf. Elkaar complimenten geven is belangrijk.
Dat is dan ook wat ik hem wil geven. Een compliment over zijn enthousiasme. Een
compliment over zijn doelstellingen, over het creatieve en muzikale proces dat in
deze school zijn adem vindt. Wat ook in proces is: de tikkende tijd… ik moet dringend terug naar ‘de overkant’. We hebben briefing. Maar ook: dit gesprek wordt nog
wel eens vervolgd. Ik denk dat bij Luc de filosofie (hoewel erg in de richting van de
bijbel gekleurd) en de daaruit vloeiende gesprekken meer verdienen dan een klein
kwartiertje.
Als afsluiter zou ik ‘De Zonnebloem’ willen suggereren om heel de speelplaats vol
bloemen te zetten. Dan kunnen wij daar ook van genieten!
Dirk
!
in augustus? Op eigen kosten
elk jaar gezellig gaan eten
aad
err
oud
de
van
n
nse
me
Wist-je-dat … de
in de kijker: Marina Baert, 25 jaar op onze
Voor we beginnen eerst toch even vragen hoe het nu met de schouders staat: “Goed. De
revalidatie gaat vlot, alleen kan ik nog steeds niets pakken dat wat hoog staat.
Zwemmen gaat ook niet, zelfs joggen niet …” En dat is een flinke streep door de
rekening, want Marina is een doorwinterde sportvrouw. Wie wist dat Marina aan softbal
deed? Het zou een weddenschap waard zijn … En wat is dat eigenlijk, softbal? Marina
legt uit dat dit een soort baseball is, maar met kortere afstanden, 9 spelers en een
grotere bal. Maar geen zachte, ondanks wat de naam zou mogen doen vermoeden. De
bal is zelfs heel hard: Marina laat haar voor altijd vervormde vingers zien, en haar
scheenbenen staan vol putjes (wat ze trouwens niet laat zien). Ze trainde 3 keer per
week en deed drie wedstrijden per weekend. België kende rond de twintig softbalvelden en er was een stevige competitie. En deed ze ook nog aerobics, steps en voetbal.
Als dat geen sportieve vrouw is! Maar daar komt door de schouderoperaties een eind
aan.
Dit is echter niet de enige tegenslag in Marina’s leven. In 1997, vlak voor de oude kleuterschool aan de Brialmontlei naar de Lange Altaarstraat verhuist, wordt zij op haar
school !
brommer gegrepen door een auto. Ze raakt bewusteloos en ontwaakt weer in het
ziekenhuis: gebroken sleutelbeen, hechtingen aan het hoofd. Nog een weetje: Marina
werkte als poetsvrouw in die kleuterschool, al vanaf 1989. Als zij weer aan het werk
mag, vraagt ze de directeur om de opvang te mogen doen. Die ziet dat helemaal zitten.
Marina bewees vroeger al dat zij graag met kinderen bezig is. Ook toen ze nog poetsvrouw was, hielp ze vaak mee. “Heb je dan een opleiding kinderverzorging?” vraag ik.
“Nee, helemaal niet. Kleding en verkoop. Twee jaar heb ik retouches gedaan in een
naaiatelier, maar dat was echt niets voor mij. En in een winkel staan, was niet te
combineren met de sport op zaterdag.” Marina vertelt dat zij op de sport altijd Mina
werd genoemd. Die naam gebruikt ze vandaag ook nog, maar omdat op school de
officiële naam moest opgegeven worden, is het Marina voor de kinderen. Wat doet
Marina overdag eigenlijk, vragen sommigen zich af: “Ik heb lang in een broodjeszaak
gewerkt, tot de eigenaars verwikkeld geraakten in een echtscheiding. Gelukkig verdient
mijn man genoeg (lacht).”
Ze is geboren en getogen op het Kiel, maar toen haar vader overleed toen zij 10 jaar
was, verhuisde het gezin naar Hoboken. Nog later gingen ze in Wilrijk wonen. Haar
tweede vader overleed op het moment dat de renovatie van een nieuw huis pas af was.
Weer een harde klap om te incasseren.
Colofon # [email protected]
# Redactie: Annemarie Gielen, Carine Deceulaer, Karl Van Loon, Ilse Peleman, Veerle
Maes, Lies Van der Auwera, Steven Van Heuckelom, Dirk Caluwaerts, Annelies Vanoost
# Vormgeving: Steven Van Heuckelom
# En natuurlijk iedereen die zijn bijdrage leverde vanuit de school!
Gelukkig voelt ze zich enorm thuis op school. Juffen Els, Grietje, Elke en Karine zijn
allemaal met haar overgekomen van de Brialmontlei. Tot dan heette onze school SintEdmondus. Marina volgt nog een bijscholing om in de opvang te mogen staan: ze wil het
niet meer missen. Ook al is het erg vermoeiend, het geeft ook heel veel energie. “Daarom ben ik nu ook vroeger komen werken. Normaal gezien moest ik tot januari thuis
blijven, maar dat houd ik niet vol. De kinderen geven mij energie, ook voor mijn
revalidatie is dat goed.” Maar, Marina mag niet met de brommer komen werken … Dat is
toch maar raar. Een ouder had tegen haar gezegd “Marina en haar brommer zijn synoniem voor onze school!”.
(interview: Annemarie Gielen -foto: Lies Van der Auwera)