Transcript het recentste Ons Recht nummer - LBC-NVK

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 119DE JAARGANG - NUMMER 2 - FEBRUARI 2015
RACISME,
MOEILIJK UIT
© FOTO: GUY PUTTEMANS
TE ROEIEN?
WERKZOEKENDEN
LEUNEN NIET ACHTEROVER IN HUN STOEL
DE STRIJD VOOR
WERKBARE JOBS
BIJ H&M EN C&A
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 1
© FOTO: DANIËL RYS
INHOUD
05
08
18
03
04
05
17
ONS RECHT
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER:
HOOFDREDACTEUR: Denis Bouwen
Ons Recht wordt gedrukt
op verbeterd krantenpapier.
Dit papier wordt gemaakt
op basis van gerecycleerd
materiaal.
VORMGEVING: Peer De Maeyer
www.lbc-nvk.be
Marijke Persoone
Sudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen
REDACTIESECRETARIS: Jan Deceunynck
DRUKKERIJ: Corelio Printing
REDACTIE EN ADMINISTRATIE:
Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen
Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/220.89.83
[email protected]
2
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
06
07
08
11
11
12
CoVer
Racisme, moeilijk uit te roeien?
sTandPunT
Alles begint met respect
aanPaK WerKlozen nog alTiJd nieT biJgesTuurd
in goede zin
Veel en streng is niet genoeg voor nieuwe regering
oudere WerKlozen PesTen is eCHT nieT de JuisTe
Weg
Regering en werkgevers moeten hun
verantwoordelijkheid opnemen
TesT Van formaaT Voor soCiaal oVerleg
Afwachten of werkgevers en regering het echt menen
fameuze ‘loonKloof’ sTelT nieT Veel meer Voor
En toch moet de indexsprong blijkbaar doorgaan
Wie zoeKT, die VindT?
Dirk en Marianne praten over hun zoektocht naar werk
meT Tien HarTenWensen naar groTe Parade Van
HarT boVen Hard
Afspraak op zondag 29 maart in Brussel
de VaKbond
KomT naar Je Toe!
goed WerK, een sTerK merK!
Vakbondscongres over vraag hoe je jobs
werkbaar en uitdagend maakt
STAND
PUNT.
Ernstig sociaal overleg start met respect
© FOTO: DANIËL RYS
Ferre Wyckmans
Algemeen Secretaris
28
14
16
17
18
20
21
21
22
24
26
28
30
31
31
32
snaPsHoTs
Hoe ziCHTbaar ben JiJ oP HeT WerK?
Workshops CLO maken je wegwijs
HoogoPgeleide VluCHTelingen
boTsen oP Hindernissen
Vluchtelingenwerk en CLO bedenken betere aanpak
is iedereen meT Vooroordelen een raCisT?
Over een maatschappelijk probleem dat
alleen maar groter lijkt te worden
Vraag Van de maand
belasTingen beTalen is Heel zinVol:
leVe de WaWa-dag!
aCTiViTeiTenKalender
leeglooP biJ onTHaalouders
door gebreKKig sTaTuuT
Proefproject moet kentering inluiden
VaKbond PaKT fysieKe KlaCHTen
biJ H&m en C&a aan
Heidi en Jan vertellen hoe je zware
jobs werkbaarder kan maken
VriJe TiJd
“als WerKnemers ziTTen We samen in HeTzelfde
sCHuiTJe”
Jongeren van jeugdhuis Chicago verbroederen met stakers
WaT onze lezers erVan denKen
uiTbeTaling VaKbondsPremie
indeXaanPassingen
Vanmol
De werkgevers- en werknemersorganisaties bereikten eind december een mini-compromis. In die
tekst werd maar voor een deeltje hersteld wat de
regering aan eerdere collectieve afspraken rond
SWT, landingsbanen en tijdkrediet had verknoeid.
Pas eind januari herhaalden de werkgevers formeel dat ze deze afspraak wilden omzetten in
cao’s in de Nationale Arbeidsraad. Een eerste
fundamenteel gebrek aan respect voor het eigen
gegeven woord. Vertrouwenwekkend is dat niet.
Het dossier ‘welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen’ was een volgend pakket. De regering moedigde op
dit punt heel weinig aan: zij vond het ongeoorloofd om de
uitkeringen voor werklozen aan te passen… dat zet namelijk niet aan tot werken. Geen armoederapport of er blijkt
uit dat alle minima van de sociale uitkeringen ver beneden de (Europese) armoededrempel liggen. Dat de werkgevers slechts via ongehoorde pasmunt bereid bleken om
de logica der dingen te volgen is spraakmakend ergerlijk.
Over de indexsprong blijft de simpele werkgeversredenering: “Dat hebben wij als werkgevers niet beslist, dat is de
regering”. Toch werd deze regeringsbeslissing op uitbundig patronaal applaus onthaald. Hiermee werd een gordiaanse knoop in het sociaal overleg gelegd. Ofwel bespreek
je loonaanpassingen, om de gevolgen van de indexsprong
te elimineren… en aanvaard je eigenlijk die indexsprong.
Ofwel onderhandel je over loonaanpassingen op voorwaarde dat de regering de indexsprong herroept. Maar de
werkgevers willen nooit afstand doen van een reeds toegekend cadeau. In het ontwerp van akkoord van 30 januari is
dat één van de sleutelelementen. Het ABVV heeft de dubbele beoordeling meteen gemaakt: er is geen compensatie
en er is geen terugtrekking van de indexsprong. Voor het
ACV zal dat één van de te bespreken beoordelingselementen zijn op de Raad van 10 februari.
Ook het dossier van de ‘tax shift’ is erg belangrijk. Dit is
inderdaad een regeringsaangelegenheid, maar wel een
punt waarbij de ruime publieke opinie oordeelt dat er iets
behoorlijk fout zit. Niet alleen worden er géén gelijkwaardige inspanningen gevraagd van de andere inkomensgroepen. Er wordt ook géén fundamentele verschuiving
van de belasting op arbeid naar andere inkomensbronnen
in het vooruitzicht gesteld. Als je dan sociale uitkeringstrekkers én werkenden wel in je besparingsvizier neemt
blijf je weerstand oproepen. |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 3
VEEL EN STRENG IS NIET GENOEG VOOR NIEUWE REGERING
Ferre Wyckmans
Hoe je het ook draait of keert: de regering blijft veel kwetteren over jobs,
maar er is nog altijd geen spoor van
enig concreet plan om jobs te creeren. Akkoord, minister Johan Van
Overtveldt (Financiën) heeft het over
80.000 jobs die er zouden komen,
maar géén van zijn medeministers
weet waar dat getal vandaan komt.
En ook de minister zelf heeft het over
‘als’ en ‘indien’, woorden die meer bij
een kansspel horen dan bij een beleid.
Er zullen hoe dan ook geen jobs bijkomen in
de publieke dienstverlening. Waar de overheid zelf als werkgever optreedt is er geen
sprake van jobcreatie maar van een afbouw
van tewerkstelling. En dat laatste wordt als
een grote beleidsdaad beschouwd.
Als het over de harde aanpak van de werklozen gaat is er dan weer een hele rist aan
maatregelen. Veel en streng is dan niet
genoeg. Werklozen zijn de schuld van de
werkloosheid en bovenal hebben ze dat
aan zichzelf te danken. Even een opsomming maken.
SCHOOLVERLATERS
De regering-Di Rupo besliste al begin 2012
om de wachtuitkering voor schoolverlaters om te vormen tot een inschakelingsuitkering met een beperkte duur. Drie jaar
4
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
als algemene regel… en dus nu met effect
sinds eind januari 2015. Vijf jaar (en dus
met effect begin 2017) voor werklozen
met een beperkte arbeidsgeschiktheid (33
procent) of medische problemen. Alles
van die vorige regering wordt nu als het
ultieme kwaad voorgesteld door de ploeg
van Charles Michel; maar aan deze maatregel wordt niets veranderd.
DIT HEEFT NIETS TE MAKEN MET JOBCREATIE.
de inkomensgarantie-uitkering (IGU). Een
maatregel omdat er sectoren zijn waar je
amper kans maakt op een voltijdse baan.
Sommige distributeurs weigeren voltijds winkelpersoneel aan te werven, dat
is ‘te weinig flexibel’. Aan een aantal IGUvoorwaarden wordt vanaf nu al geraakt
en het is de bedoeling om die uitkering in
2017 te halveren. Zo verslechter je de weinig
riante inkomenssituatie van een groep die
bijna geen kans heeft om voltijds werk te
vinden. Vooral vrouwen zullen hiervan het
slachtoffer zijn. Een besparing in de werkloosheidsuitkeringen zonder enig effect op
de jobcreatie. Dom en asociaal, er zijn geen
andere woorden voor.
TIJDELIJK WERKLOZEN
Integendeel, schoolverlaters zullen het Het systeem van de tijdelijke werkloosheid
extra voelen. Die welbepaalde maatregel – dat vermijdt dat werknemers bij een dipje
wordt verlaat naar 1 september… maar nog in het bedrijf ontslagen worden en hen tijverstrengd. Zonder diploma van het hoger delijk werkloos maakt – voorzag nog maar
secundair onderwijs of een afgewerkt tra- recent een hogere werkloosheidsuitkering.
ject alternerend leren-werken is er geen Per 1 januari 2015 werd die 70 procent op
recht op een inschakelingsuitkering. Je mag een begrensd loon teruggebracht naar 65
en moet onderwijs bevorderen. Maar blind procent . Levert dat één bijkomende job op?
zijn voor het feit dat sommige jongeren niet Uiteraard niet. Wel is het een inkomensverslagen in een onderwijsparcours is nalatig- mindering voor werklozen/werknemers. De
heid en dus besparen op de zwakste groep. Belgische regering toont graag aan Europa
hoe ‘goed ze wel bezig is’ om het overheidstekort te verminderen. Hoe schaamteloos.
DEELTIJDSE WERKNEMERS
De vakbond blijft druk uitoefenen om deze
Maar ook wie al werkt wordt niet ontzien. maatregelen gekeerd en bijgestuurd te
Onvrijwillig deeltijdse werknemers kun- krijgen. Want nogmaals: dit heeft niets te
nen in sommige gevallen hun beperkt loon maken met jobcreatie maar alles met het
aanvullen met een werkloosheidsuitkering: bestraffen van werklozen en werknemers. |
© FOTO: DANIËL RYS
Aanpak werklozen nog altijd
niet bijgestuurd in goede zin
Oudere werklozen pesten
is echt niet de juiste weg
Kruiwagens vol sollicitatiebrieven
volstaan in heel wat gevallen
nog niet om weer aan het werk te
geraken. Oudere werkzoekenden
kunnen er van mee spreken.
REGERING EN WERKGEVERS MOETEN
HUN VERANTWOORDELIJKHEID OPNEMEN
Ook SWT’ers (bruggepensioneerden) en hier kans om weer aan de slag te geraken.
wie werd vrijgesteld als oudere werkloze, De meeste werkgevers staan helemaal niet
Als de regering van Charles Michel
ontsnappen volgens de regeringsplannen te trappelen om oudere werklozen aan te
haar plannen doordrukt, moeten
niet aan de maatregel. Zij zullen ook actief werven. Ook al moeten ze zeker niet altijd
oudere werklozen zowel ‘passief’
moeten zoeken naar werk. Doen ze dat niet, beweren dat zulke sollicitanten ‘te duur’
als ‘actief’ langer beschikbaar blijdan kunnen ze hun werkloosheidsuitkering zijn. Voor arbeiders bijvoorbeeld speelt de
kwijtspelen.
anciënniteit niet. Er bestaan ook diverse
ven voor de arbeidsmarkt. Onder de
En
er
is
nog
méér.
Wie
op
oudere
leefmaatregelen
voor werkgevers die ouderen
vorige regering werden de leeftijdstijd zijn job verliest, zou ook nog eens de in dienst houden of oudere werkzoekenden
grenzen al opgetrokken, tot 58 jaar
‘anciënniteitstoeslag’ kunnen verliezen. Dat in dienst nemen.
voor de passieve beschikbaarheid en
is een toeslag bovenop de werkloosheidsuit- Alleen een grondige mentaliteitsverandetot 55 jaar voor de actieve variant.
kering voor 55-plussers die genoeg loop- ring kan hier soelaas bieden. De leeftijdsbaanjaren kunnen bewijzen. Volgens de grenzen voor de beschikbaarheid optrekken
ACV-studiedienst kan deze inlevering oplo- haalt niets uit. Zo’n pestbeleid leidt alleen
‘Passieve beschikbaarheid’ is de verplichting pen tot circa 322 euro per maand. Een inko- tot frustraties en ergernissen, iets waar nieom als werkzoekende te zijn ingeschreven mensverlies van maar liefst 29 procent.
mand in onze maatschappij mee gebaat is.
bij de VDAB, Actiris of Forem en om in te
De werkzoekendenwerking van het ACV
gaan op een aangeboden passende job of SLAG IN HET GEZICHT
pleit voor een gedeelde verantwoordelijkopleiding. ‘Actieve beschikbaarheid’ is de
heid. Nu ontlopen de regering en de werkverplichting van werklozen om zelf actief In feite wil de regering gewoon ouderen pes- gevers volledig hun verantwoordelijkheid.
te zoeken naar werk. Het zoekgedrag wordt ten die hun werk verliezen. Een slag in het De regering kan beter dringend werk maken
geregeld gecontroleerd.
gezicht voor deze mensen. Diverse studies van werkbaar werk zodat oudere werkneZoals het nu op tafel ligt, zullen alle oudere tonen aan dat in Europa werkloze 50-plus- mers met volle goesting kunnen blijven
werklozen beschikbaar moeten worden of sers nergens minder kans maken om een werken. En werkgevers moeten hun aanblijven tot hun 65ste. Met alleen een uit- nieuwe job te vinden dan in Vlaanderen. wervingsbeleid inbedden in een andere
zondering voor wie in 2014 werkloos werd Volgens de jaarverslagen van de VDAB heb- mentaliteit en moeten de vele vooroordeen toen de leeftijd van 60 jaar bereikte.
ben maar 3 op de 100 werkloze 50-plussers len over oudere werklozen loslaten. |
Karim Dibas
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 5
Ferre Wyckmans
Het wordt de komende weken méér
dan een test voor het sociaal overleg. De werkgevers zeggen dat er
met hen valt te onderhandelen over
de lonen, de welvaartsvastheid van
de uitkeringen en de pensioenen.
Tegelijkertijd zullen in de Nationale
Arbeidsraad collectieve arbeidsovereenkomsten moeten worden afgesloten om enigszins te repareren wat
door de regering werd verknoeid op
het vlak van SWT (brugpensioen),
landingsbanen en tijdkrediet.
Test van
formaat
voor sociaal overleg
AFWACHTEN OF WERKGEVERS
EN REGERING HET ECHT MENEN
Uiteraard wil de vakbond dat de onderhandelingen de goede kant uitgaan. Dat wil zeggen dat we veel overredingskracht moeten
aan de dag leggen en dat er nog meer welwillende bereidheid moet zijn om de overlegdaad bij het woord te voeren. En ja, ook
van de politiek mag worden verwacht dat ze
stimuleert in plaats van blokkeert.
linea recta in hun verkoop. Verblind door
de waan van het eigen gelijk houdt de regering vol dat de indexsprong noodzakelijk is.
Enerzijds dringt ze aan op sereen overleg en
sociale vrede, anderzijds blijven ministers
als Alexander De Croo stokebrand spelen.
LONEN
De besprekingen over de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen beloven
een harde dobber te worden. Hier gaat het
om de terechte vraag dat deze vaak minimale bedragen voor pensioenen, ziekteuitkeringen, werkloosheid toch een beetje
gelijke tred houden met de welvaart. De
regering én de werkgevers beweren dat je
de werkloosheidsuitkeringen laag moet
houden en in de tijd moet beperken. Zo
zal de werkloosheid ‘zichzelf wel oplossen’. Armoedespecialisten spreken dit al
jaren tegen, allerhande studies wijzen op
het tegendeel. Toch wordt ook hier weer
gezworen bij het symbool van ‘de luie
© FOTO: BELGAIMAGE
Rond de loonevolutie is er een nieuw rapport
van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven
(CRB). Hieruit blijkt dat de loonkloof met
de ons omringende landen zakte naar 2,9
procent. En daarbij is dan nog geen rekening gehouden met alle loonlastenverlagingen. Dit zou ruimte moeten bieden voor
loonoverleg. Alleen blijven de werkgevers
zwaaien met statistieken van ondertussen
vijf jaar oud waarin ooit stond dat er een
loonkloof was van 16 procent. Zoiets is niet
alleen onwaar maar ook niet ernstig.
Als het over de lonen gaat, blijft de regering halsstarrig aansturen op een indexsprong. Geen verstandig econoom die daar
nog voor pleit. En de middenstanders smeken, in tegenstelling tot hun vertegenwoordigers, om de koopkracht van de werknemers niet aan te tasten want dat voelen zij
6
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
UITKERINGEN
werklozen’. In een andere bijdrage leggen
we nog eens uit wat dit allemaal aan foute
keuzes inhoudt.
PENSIOENEN
En dan de pensioenen. Ook hierover zal
er overleg zijn. Er zijn hiervoor structuren
maar toch komt er nog iets nieuws bij: een
Nationaal Pensioencomité. Ook hier is er de
wil om te overleggen maar tegelijk blijkt dat
er al keuzes zijn gemaakt in de beleidsnota
van de nieuwe minister van Pensioenen,
Daniel Bacquelaine. Die wil tegen eind dit
jaar overigens een deeltijds pensioen invoeren. Een piste met nogal wat valkuilen, zo
valt te vrezen. Benieuwd wat op dit vlak aan
reëel overleg mogelijk is.
De regering zegt dat ze de lasten op arbeid
– dat is echt nog iets anders dan onze belastingen op de inkomsten uit arbeid – wil
verlichten. Wij blijven aandringen op een
echte ‘tax shift’: ook belastingen laten
betalen door diegenen die hun inkomen
niet uit arbeid halen. Premier Charles
Michel zal hierover de bonden ‘informeren’.
Erover praten mag niet. Dat is een redelijke
gemiste kans. En voor ons in ieder geval niet
genoeg. |
Fameuze
‘LOONKLOOF’ stelt niet veel meer voor
EN TOCH MOET DE INDEXSPRONG BLIJKBAAR DOORGAAN
TWIJFELACHTIGE MAATREGEL
De regering-Michel zou de loonkloof tegen
2018 wegwerken. Je kan je dan ook afvragen of de beoogde indexsprong niet te
drastisch drukt op de lonen en dus ook
104,8
105
104
103,8
103
102,9
102
101
100
99
* Waarbij 1996 staat voor 100
Bronnen: Destatics, CBS, INSEE, INR, Eurostat, Frans ministerie van Economie en Financiën, Joint Economic Forecast
Team, Centraal Planbureau, Nationale Bank van België, berekeningen secretariaat CRB
op de koopkracht van de werknemers. ALLEEN WERKNEMERS
De werkgevers vinden van niet, zo liet
Pieter Timmermans van het Verbond van De wet op het concurrentievermogen van
Belgische Ondernemingen (VBO) weten. 1996 had de bedoeling om België concurDaar is te horen dat de groei van de lonen bij rentiëler te maken. Als de overheid inspanonze buren ‘in het verleden werd overschat’. ningen zou vragen aan de werknemers, zou
Het VBO wil de indexsprong laten doorgaan. ze gelijkaardige inspanningen verwachten
Bij de gesprekken in de Groep van Tien – van andere inkomensgroepen. De werkelijkzeg maar het hoogste niveau van ons soci- heid is heel anders: deze wet is herleid tot
aal overleg – zullen de aloude knelpunten een tweejaarlijkse hoogmis rond de ‘hoge
uit het CRB-rapport weer de revue passe- loonkosten’. Alleen de werknemers mogen
ren. Eens te meer hielden de onderzoekers de rekening betalen.
geen rekening met de loonsubsidies die ons Een betere concurrentiepositie betekent
land geeft aan werkgevers. Goed voor 6 tot ook een goede infrastructuur, fatsoenlijke
7 miljard euro. Details over deze loonsub- energieprijzen, een aantrekkelijk ondernesidies zijn niet opgenomen in het rapport. mersklimaat en een beleid rond onderzoek
Mogelijk een aanwijzing dat de kloof met de en ontwikkeling. Ook over dit laatste vind
buurlanden al in 2015 weg zal zijn?
je cijfers in het rapport. Daar blijft de kloof
In de kranten relativeerde de minister van met onze drie buurlanden overeind. België
Financiën, Johan Van Overtveldt, het loon- blijft achterop hinken op het vlak van innorapport van de CRB. “Ook andere studies vatieve en hoogtechnologische producten.
leveren cijfers”, klonk het. Voor de vak- Het valt ook op dat de politiek weinig rekebond is het CRB-document ook te relative- ning houdt met het ‘rapport van experts’.
ren maar dan wel omdat niet alle gegevens Daarin wordt opgemerkt dat er grote verwerden in aanmerking genomen om de wer- schillen zijn tussen de sectoren. |
kelijke loonkloof te becijferen.
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 7
© FOTO: DANIËL RYS
0
4
20
0
5
20
0
6
20
07
20
0
8
20
0
9
20
10
20
11
20
12
20
13
20
14
20
02
03
20
20
0
0
1
0
20
20
98
99
19
97
96
98
19
Waarom zakte de loonkloof zo sterk? Dat is
niet moeilijk te verklaren. In november 2012
besloot de regering-Di Rupo dat onze lonen
niet meer mochten stijgen dan de index
en de baremaverhogingen. Tegelijkertijd
prutste ze aan het indexmechanisme zodat
de lonen minder snel konden groeien. De
grootste verklaring voor de kleinere loonkloof met de buurlanden is het feit dat de
lonen stegen in Duitsland. Bij onze oosterburen namen de lonen met gemiddeld 1,8
procent toe als gevolg van loonsverhogingen, de uitkering van bonussen en de invoering van een algemeen minimumloon.
In 2015 en 2016 zullen de lonen in onze
buurlanden met gemiddeld 4,4 procent stijgen, voorspelt de CRB. Voor ons land wordt
uitgegaan van een verhoging met amper
0,8 procent omdat de regering-Michel een
indexsprong wil uitvoeren en de lonen
blijft blokkeren. Als dit scenario zich voltrekt, is de loonhandicap tegenover onze
buurlanden in 2016 weg en zal er mogelijk
een marge zijn om over meer loon te onderhandelen.
106
19
De legendarische ‘loonkloof’ met
onze buurlanden stelt nauwelijks
nog iets voor als je kijkt naar het
jongste Technisch Rapport van de
Centrale Raad voor het Bedrijfsleven
(CRB). Het rapport, gepresenteerd op
22 december 2014, vergelijkt sinds
1996 de loonevolutie in België met
die in de ons omringende landen.
Wat blijkt? Bij het aantreden van
de regering-Di Rupo, drie jaar geleden, was er een loonkloof van 4,8
procent. In 2013 bedroeg de kloof
nog 3,8 procent. Eind 2014 was ze
verkleind tot amper 2,9 procent.
EVOLUTIE LOONKLOOF SINDS 1996*
19
Frans Geerts
WIE ZOEKT,
DIE VINDT?
Denis Bouwen
“Wie wil werken, vindt werk.” Hoe dikwijls hoor je dat niet op café
of lees je dat niet in de sociale media? De werkelijkheid op de
arbeidsmarkt is veel rauwer en weerbarstiger. En veel minder rooskleurig dan het beeld dat sommige ‘beste stuurlui aan wal’ graag ophangen. Dirk en Marianne vertellen
over hun moeizame zoektocht naar een nieuwe baan.
DIRK: “AMPER ANTWOORD
KRIJGEN MAAKT JE MOEDELOOS”
onder de 30 moeten helpen. Ook voor
mensen boven de 50 worden inspanningen gedaan. Maar voor de groep tussen 30
en 50 is er bijna niets waar een werkgever
beter van wordt.”
DIVERSE KANALEN
In veel gevallen reageert Dirk op werkaanbiedingen
die hij ziet op www.vdab.be. “Maar al die inspanningen leveren dus tot nu toe niets op. Via mijn persoonlijk netwerk heb ik ook enkele keren gesolliciteerd. In die
gevallen kreeg ik wel correct antwoord maar moest ik het
telkens afleggen tegen anderen die ‘meer ervaring’ zouden
hebben. Ik zit ook op sociale media maar dat kanaal heeft
voor mij nog niks betekend bij het zoeken naar werk.”
Op sociale media lees je vaak commentaren die aangeven
dat mensen neerkijken op werkzoekenden, constateert
Dirk. “Als je echt wil, vind je werk. Liever lui dan moe. Dat
soort opmerkingen dus. De verwijten zoeven door de lucht.”
Dirk studeerde ooit voor houtbewerker maar deed met die
kennis niets meer in de voorbije tientallen jaren. In 1989 ging
hij aan de slag bij de Antwerpse Opel-fabriek van General
Motors (Opel). Hij presteerde er shifts van tien uur per dag.
“Eerst was dat nog te doen maar na verloop van tijd werd elke
seconde getimed en had je geen moment rust meer. De lange
shifts eisten ook hun tol. Tijdens de week had je geen sociaal ‘SLAVERNIJ’
leven meer want je sliep meer dan wat anders.”
“Nu gaan er stemmen op om werkzoekenden te verplichAan het eind van de jaren 1990 werd bij de autofabriek – nog ten om enkele dagen per week te werken in ruil voor hun
maar eens – geherstructureerd. Er vielen veel ontslagen, uitkering. Voor mij is dat een vorm van slavernij en een
en ook Dirk was bij de slachtoffers. “Na mijn ontslag stem- poging om reguliere banen te vervangen door oplossingen
pelde ik enkele jaren maar ik besloot ook om me om te scho- met goedkope werkkrachten. Ik denk aan een man die in
len tot administratief medewerker. Zonder ervaring in die Rotterdam (Nederland) jaren als straatveger had gewerkt,
richting was het moeilijk om als bediende werk te vinden.” tegen een correct loon. Die man was ontslagen als gevolg
Op zeker ogenblik besliste de VDAB dat Dirk geen recht van besparingen en kreeg enkele maanden later het bericht
meer had op werkloosheidsgeld. “Ten onrechte”, zegt hij dat hij in ruil voor zijn werklozensteun mocht gaan werken.
zelf. “Nadien werkte ik anderhalf jaar bij het plaatselijke Als straatveger! Maar dan wel voor zowat de helft van wat
OCMW, in het kader van artikel 60. Toen ik bij het OCMW hij voordien had verdiend. Naar mijn mening wil de poliwerkzaam was, kreeg ik altijd de boodschap dat ze aan mij tiek in België dezelfde toer op: werkzoekenden dwingen
zouden denken zodra er een vaste job zou vrijkomen. Twee om hetzelfde werk als vroeger te doen, maar dan tegen de
maanden voor het einde van mijn contract kwam er een helft of minder van het vroegere loon.”
plaats vrij omdat een collega met hetzelfde werk wegging.
Ik wilde me uiteraard kandidaat stellen. Maar toen kreeg ik
te horen dat zoiets niet mogelijk was ‘omdat ik geen echte MARIANNE: “MIJN LEEFTIJD ZIT
medewerker van het OCMW was’. Later bleek dat ze in de BEHOORLIJK IN DE WEG”
plaats een jonge vrouw van 20 hadden aangeworven.”
Dirk deed zijn job bij het OCMW tot maart 2013. Sindsdien Marianne is 59 jaar oud. Ze studeerde sierkunsten en beeldis hij opnieuw werkzoekende. “Aanvankelijk solliciteer je houwen en volgde daarna een lerarenopleiding waardoor
voor elke baan die je een beetje aanspreekt”, legt hij uit. ze ook in het onderwijs terecht kon. Eerst werkte Marianne
“Maar als je na 100 sollicitaties nog geen enkel antwoord als creatief therapeut in een medisch-pedagogisch instituut
hebt gekregen, slaat de moedeloosheid toe. Ik heb geen (MPI). Daarna gaf ze vijf jaar lang kunstonderwijs in midecht diploma of getuigschrift en ben ook al wat ouder. delbare scholen. Om uiteindelijk aan te slag te gaan bij een
Dat maakt de zoektocht zeker niet gemakkelijker. Er zijn uitgeversbedrijf, waar ze 20 jaar lang actief was als grafisch
diverse tewerkstellingsmaatregelen die werkzoekenden vormgeefster.
8
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
© FOTO: DANIËL RYS
Wie na 100 sollicitaties amper reactie heeft gekregen van een werkgever,
raakt wel eens de moed kwijt. Je zou voor minder.
In 2005 kreeg Marianne een uitstapregeling van het bedrijf
na een overname. Na haar vertrek verrichtte ze twee jaar
lang vrijwilligerswerk voor een ngo in het buitenland. Een
jaar lang deed ze weer betaald werk, als organisatrice van sms, voor een halftijdse job in een frituur. Dat vond ik van
internationale conferenties. Toen die job ophield te bestaan, weinig respect getuigen, rekening houdend met mijn prowas Marianne opnieuw werkzoekend en kon ze weer de hort fessionele parcours. Ik kreeg ook al het voorstel om een
op. “Maar mijn leeftijd zat in de weg, veel meer dan ik had strijkatelier te leiden.”
verwacht”, bekent ze.
“Naarmate je meer bot vangt, word je soepeler en ben je bijna
Marianne begon met veel moed intens te solliciteren. Elke bereid om eender wat te accepteren, maar je wil toch het
dag kroop ze achter haar pc en zocht ze naar interessante liefst iets vinden in de lijn van je ervaring en talent.”
werkaanbiedingen. “Vaak zag je dezelfde vacatures terugkomen op diverse jobsites. Ik schreef massa’s brieven en TIJDELIJK AAN DE SLAG
trachtte mijn verhaal altijd af te stemmen op de aard van
de job.”
Sinds kort heeft Marianne weer werk, tijdelijk dan. Ze verAanvankelijk raakte Marianne nog geregeld in de eerste vangt op een school iemand die met loopbaanonderbreking
of tweede selectieronde. Maar telkens weer viel ze af. “Als vertrok. “Als die persoon terugkeert, keer ik weer terug naar
je vroeg waarom, kreeg je een nietszeggend antwoord. Je start. De school die me aanwierf, kende me al van vroeger
voelde goed aan dat de leeftijd er voor iets tussen zat.”
en was daarom snel overtuigd. Maar ook voor het werk dat
ik nu doe hadden ze op één dag al meer dan 50 kandidaturen.”
GEEN UITBUITING
“Bijtende of gratuite opmerkingen over ‘werklozen die niet
Op een bepaald moment mocht Marianne – via een inte- willen werken’ moet je met een flinke korrel zout nemen”,
rimkantoor – meteen op gesprek bij een potentiële werkge- vindt Marianne. “Op de tram of op facebook word je wel
ver. “Maar ik knapte zelf af op het gesprek”, zegt ze. “Mijn eens geconfronteerd met kwetsende commentaren over
gesprekspartner probeerde mij duidelijk te misleiden over ‘de werkloze profiteurs’. Een heel kleine minderheid loopt
mijn rechten. Hij wou een specialist maar bood een bedroe- er misschien de kantjes af maar de meeste mensen zonvend laag loon. Ik had geen zin om me te laten uitbuiten. der werk doen ernstig moeite om weer aan de bak te geraEn het bedrijf was bovendien niet makkelijk bereikbaar.”
ken. Er zijn alleen veel meer werklozen dan jobs.” Marianne
“Ik heb al zeker meer dan 100 keer gesolliciteerd”, schat betwist dat je makkelijk werk vindt ‘als je maar wil’. “Het
Marianne voorzichtig. “Als er in tien van de gevallen een raakt mij overigens dat de VDAB je als oudere werkloze tot
reactie kwam, is het veel. Op den duur verleg je je gren- de ‘kansengroepen’ rekent. Op mij komt dat eerder stigzen en besluit je om breder te zoeken. Een gewone kantoor- matiserend over.”
baan, een job in een boekhandel, werk als begeleidster van “Werkgevers die een vijftigplusser aanwerven, kunnen op
iemand met een handicap: ik heb van alles geprobeerd en bepaalde tegemoetkomingen rekenen. Maar in de praktijk
overwogen. Soms krijg je dan te horen dat je ‘overgekwali- maakt dat weinig of geen verschil, zo is mijn ervaring. Het
ficeerd’ bent voor een bepaalde baan.”
is jammer dat werkgevers het potentieel van de 50-plussers
“Uiteraard schreef ik me ook in bij diverse interimbureaus, niet durven te erkennen. Hun vakkennis, ervaring, verantwaar telkens uitgebreid mijn profiel werd opgeslagen in woordelijkheidsgevoel en motivatie zijn nochtans een grote
het systeem. Niet meer dan één reactie kreeg ik, via een troef voor een bedrijf.”
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 9
GROEP INTRO BEGELEIDT
KWETSBARE WERKZOEKENDEN
Groep INTRO vzw begeleidt elk jaar meer dan 5.000 werkzoekenden, verspreid over de vijf Vlaamse provincies en
Brussel. Ze organiseert daarnaast ook opleidingen voor
werknemers en werkzoekenden en heeft projecten rond
leerplichtonderwijs, werkervaring, sociale economie en
jobcoaching, telkens voor mensen die maatschappelijk
kwetsbaar zijn.
Annemie Vandenhende heeft een coördinerende functie bij
de Antwerpse poot van Groep INTRO. Zij ziet ook voor langdurig werkzoekenden kansen om weer aan aan het werk te
gaan. Makkelijk is het natuurlijk niet. Het beeld van werkzoekenden die op grote schaal ‘profiteren’ van onze sociale
zekerheid – een vooroordeel dat in sommige kringen erg
geliefd is – wijst Annemie resoluut af.
Hoe moeilijk is het om iemand die langdurig
werkzoekend is opnieuw aan de slag te helpen? Hoe pakken
jullie het aan?
ANNEMIE: “Als je minstens twee jaar zonder werk zit, ben je
langdurig werkzoekend volgens de definitie van de VDAB,
die wij ook hanteren. Zo iemand opnieuw aan een job helpen is niet vanzelfsprekend. Eén van de redenen waarom
het net zo belangrijk is om langdurig werkzoekenden extra
te ondersteunen.”
“Het is niet zo makkelijk een werkgever ervan te overtuigen om iemand aan te werven die al geruime tijd niet meer
werkt. Maar het lukt toch geregeld. Je moet hem wel uitdrukkelijk wijzen op de competenties en vaardigheden van
de kandidaat en op diens grote motivatie. Soms kan je een
extra duwtje geven door tewerkstellingsmaatregelen uit te
spelen of een stage te organiseren als tussenstap.”
“Ook voor een werkzoekende is het niet vanzelfsprekend om
na een langere periode van werkloosheid weer aan
de slag te gaan en te blijven. Langdurig werkzoekenden geloven vaak niet dat ze nog een kans
zullen krijgen op de arbeidsmarkt. Je moet
dan ook soms sterk werken rond hun zelfbeeld en zelfvertrouwen. In andere gevallen is het belangrijk om arbeidsattitudes
ONS RECHT:
© FOTO: DANIËL RYS
Annemie
Vandenhende
(Groep Intro):
“De meeste
werkzoekenden zijn wel
degelijk sterk
gemotiveerd
om opnieuw te
werken.”
10
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
aan te scherpen. Soms zal er vooral ondersteuning nodig
zijn wanneer iemand weer aan het werk gaat: de overgang
van werkloos zijn naar werken kan immers ingrijpend zijn,
en veel organisatie vragen. Zo is het belangrijk om voor de
start van de tewerkstelling samen na te denken wat er zal
veranderen en hoe daarop kan worden ingespeeld. Zodra
iemand in een nieuwe job is gestart, dient de coach als aanspreekpersoon en bemiddelaar, zowel voor de nieuwe werknemer als voor de werkgever.”
MEESTAL STERK GEMOTIVEERD
ONS RECHT: Een deel van de publieke opinie vindt dat werk-
lozen vaak ‘profiteurs’ zijn. Ten onrechte uiteraard. Hoe sta
jij tegenover die beeldvorming?
ANNEMIE: “Ik kan zonder enige twijfel zeggen dat de meeste
werkzoekenden sterk gemotiveerd zijn om opnieuw te werken. Hun motivatie vermindert meestal geleidelijk omdat
ze keer op keer ontgoocheld worden. Zo komt de werkzoekende in een vicieuze cirkel terecht. Je hebt ook mensen
die op zeker ogenblik niet geschikt blijken voor de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld omdat ze kampen met een medisch of
sociaal probleem. In zulke gevallen trachten we samen met
de persoon uit te vissen waar hij of zij wel terecht kan.
LICHTPUNTEN
ONS RECHT: Zijn er ook lichtpunten in het verhaal van langdurig werkzoekenden?
ANNEMIE: “Er zijn wel degelijk lichtpunten. Heel wat mensen die zonder werk zitten geraken opnieuw aan het werk.
Dankzij de hulp van hun begeleiders en de adviezen van
andere werkzoekenden, en door hun eigen inzet. Als ze een
nieuwe job vinden, grijpen ze die kans met hun twee handen. Bij Groep INTRO hebben we duidelijk het gevoel dat we
een meerwaarde zijn voor deze groep. Anders zouden
veel collega’s hun job niet zo graag doen en het
niet volhouden.”
Meer over Groep INTRO lees je op
www.groepintro.be |
Met Tien
Hartenwensen naar
Grote Parade van
Hart boven Hard
AFSPRAAK OP ZONDAG 29 MAART IN BRUSSEL
DE VAKBOND
KOMT NAAR JE TOE!
STUDENTEN KUNNEN VRAGEN
STELLEN OP JOBBEURZEN
Het jongerennetwerk van het NVK wil
de banden aanhalen met de studenten.
Daarom neemt de vakbond LBC-NVK elk
jaar deel aan een aantal afstudeerbeurzen
die worden georganiseerd aan de universiteiten en hogescholen. Een geknipte kans
om met het aanbod van de vakbond kennis
te maken in de praktijk.
Wat kunnen wij voor je betekenen op de
jobbeurzen? Je wil vast graag weten wat je
waard bent als je afstudeert aan je hogeschool of universiteit. Onze experts geven
je graag ter plaatse een individueel loonadvies. Bovendien kan je op de beurzen in
Leuven, Brussel en Gent ook bij ons terecht
voor sollicitatie- en cv-advies of informatie
over joboriëntatie.
WAAR KOM JE ONS TEGEN?
De burgerbeweging Hart boven
Hard is volop op dreef, in alle sectoren. Want overal wordt hetzelfde
gevoel gedeeld: dat het zo niet verder kan. Met de besparingen in het
onderwijs, de zorg en de rusthuizen,
het spoor, de autobussen, de openbare omroep, de openbare diensten…
breekt het beleid af wat jarenlang
is opgebouwd. Het zet alleen in op
‘zuurstof’ voor de ondernemingen.
Hart boven Hard wil graag zuurstof voor de samenleving, en wenst
niet dat alle zuurstof uit de samenleving naar de bedrijven gaat. Een
economie staat in dienst van de
mensen en niet omgekeerd, toch?
Hart boven Hard trok in november en
december naar de stakersposten en vakbondsbetogingen. De beweging deed dat
met fietselingen en hartversterkers. En
met de boodschap: er is een sociaal alternatief! Om de discussie te verdiepen rond
wat allemaal aan het verschuiven is in
België en Europa. Wat staat op het spel?
Welke lijnen tekenen zich af ? En welke
keuzes maken wij?
De weerslag daarvan? ‘Tien hartenwensen’, om het schip van de samenleving een
sociale en solidaire koers te laten varen:
met gedeelde rijkdom, eerlijke belastingen, werkbaar werk, een leefbare buurt
vol kleur en diversiteit. En met concrete
voorstellen.
Rond die Hartenwensen draait de Grote
Parade van Hart boven Hard, op zondag 29
maart in Brussel: een kleurrijke, muzikale,
creatieve optocht. Met jong en oud, wit en
gekleurd, gezinnen en verenigingen. Jij
doet toch ook mee? Samen gaan we een
sterk signaal geven vanuit de samenleving.
De LBC-NVK hoopt dat heel wat leden van
de vakbond ook present zullen zijn!
www.hartbovenhard.be |
• Woensdag 11 februari
Thomas More Kempen
Agora van Thomas More Kempen,
Kleinhoefstraat 4 in 2440 Geel
Van 10.00u tot 16.00u
• Dinsdag 18 februari Gent
VEK Careerday Gent in ICC in Gent
Van 14.00u tot 19.00u
• Woensdag 25 februari
Universiteit Antwerpen
Stadscampus Agora Gebouw
Hoek Vekestraat – Grote Kauwenberg,
2000 Antwerpen
Van 13.00u tot 18.00u
• Dinsdag 3 maart
KU Leuven
Faculteit Bewegings- en
Revalidatiewetenschappen,
Sporthal De Nayer
Tervuursevest 101, 3001 Heverlee
Van 13.30u tot 19.00u
• Donderdag 12 maart
Hogeschool-Universiteit Brussel
Campus Brussel Hermes gebouw
Stormstraat 2 1000 Brussel
Van 12.00u tot 16.00u
• Donderdag 26 maart
Kortrijk Xpo
• Dinsdag 31 maart
Associatie Universiteit Gent
Afstudeerbeurs ICC Congrescentrum
van Gent
Citadelpark 9000 Gent
Van 12.00u tot 18.00u
Deze informatie vind je ook op www.nvk.be onder de jongerenrubriek.
Wil je nu al startersloonadvies? Geen probleem, surf naar www.startersloon.be
en onze medewerkers helpen je verder.
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 11
GOED WERK,
een sterk merk
VAKBONDSCONGRES OVER VRAAG HOE JE JOBS WERKBAAR EN UITDAGEND MAAKT
Marijke Persoone
Om de vier à vijf jaar legt jouw vakbond LBC-NVK figuurlijk het
vakbondswerk even stil om een congres te houden. Eind maart
is het opnieuw zover. Zo’n congres is heel nuttig om te onderzoeken hoe de wereld van de arbeid is veranderd. De deelnemers discussiëren over de noden en verwachtingen
van de diverse werknemersgroepen en over onze vakbondsstrategie om die dromen waar te maken.
‘W
e’, dat is niet alleen de leiding van de centrale
of een handvol topmilitanten. Meer dan duizend vakbondsafgevaardigden nemen actief
deel aan de voorbereiding van het congres. Ze gaan de werkvloer op om collega’s te bevragen, beschrijven tendensen,
analyseren concrete problemen en situeren ze in een breder maatschappelijk kader. Ze dagen elkaar uit: ‘Hoe zie jij
dat?” en “Hoe krijgen we dat voor elkaar?”. Zo’n vakbondscongres is geen vrijblijvende intellectuele oefening. Het is
een rijk democratisch proces dat even afstand neemt van
de dagelijkse gebeurtenissen om daarna, verrijkt met een
langetermijnvisie, opnieuw de praktijk in te duiken. Een
vakbondscongres houdt niet op wanneer de krachtlijnen
zijn geformuleerd. Na zo’n congres is het de kunst om de
doordachte woorden ook in constructieve actie om te zetten.
KWALITEITSVOL WERK
Iets meer dan de helft van de werknemers in Vlaanderen
heeft een ‘werkbare job’. De andere werknemers hebben te
kampen met knelpunten die het werk lastig of saai maken.
Ze hebben af te rekenen met problematische werkstress,
demotivatie, een gebrek aan leerkansen, een onevenwichtige werk-privé-balans. Een grote groep werknemers loopt
een verhoogd risico op een burn-out. Dat blijkt uit de
resultaten van de werkbaarheidsenquête die de Stichting
12
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
De congresgangers zullen verwoorden
wat kwaliteitsvol werk en een kwaliteitsvolle loopbaan voor hen betekenen. En dat
mag echt wel wat méér zijn dan een louter
leefbare baan.
Innovatie en Arbeid in 2013 afnam bij 40.000 werknemers. Die bevindingen komen overeen met de concrete verhalen die de vakbondsafgevaardigden dagelijks op de werkvloer te horen krijgen.
Werknemers verdienen beter, vindt de LBC-NVK. Daarom is
‘goed werk’ het thema van ons congres van 25 tot 27 maart.
De inzet voor goed werk, daar wil de LBC-NVK haar handelsmerk van maken. Vandaar de toevoeging ‘sterk merk’, met
een ironische knipoog weliswaar. En met een boodschap
voor de werkgevers: een bedrijf dat zijn werknemers niet
respecteert kan geen goede reputatie opbouwen.
De congresgangers zullen verwoorden wat kwaliteitsvol
werk en een kwaliteitsvolle loopbaan voor hen betekenen.
En dat mag echt wel wat méér zijn dan een louter leefbare
baan. Ze wisselen uit over de vraag hoe mensen hun werksituatie ervaren en gaan op zoek naar sleutels en handvaten
om de werkbaarheid van jobs te verbeteren.
Veel van de verhalen die ze optekenen gaan over een
onhoudbaar hoge werkdruk. Die kan het gevolg zijn van
een strak werktempo, onrealistische doelstellingen, een
loon op basis van prestaties, de permanente beschikbaarheid via smartphone en laptop. Het zal erop aankomen om
hier limieten af te spreken. Er is ook nog een leven nààst
het werk. In de zogenaamde contactberoepen in de zorgsector bijvoorbeeld is het vaak de emotionele belasting die
doorweegt. Daar kunnen momenten van werkoverleg, collegialiteit en ondersteuning van de leidinggevenden een
positieve rol spelen.
Sommige werknemers klagen over een gebrek aan autonomie en inspraak in de organisatie van het werk. En voor
“TIJD GENOEG OM TE SPORTEN
EN OM BIJ MIJN LIEF TE ZIJN”
anderen is het vooral de onzekerheid die knaagt, bijvoorbeeld door een jarenlange opeenvolging van tijdelijke contracten, door werk in onderaanneming of als freelancer of
schijnzelfstandige. Al die bekommernissen vragen om specifieke antwoorden. En veel van die antwoorden kan je niet
alleen op de werkplek zelf geven, ondanks een stevige inzet
van de délégués van de onderneming of instelling.
Een doorsnee lunchgesprek met
enkele collega’s op een blauwe
maandagmiddag…
Een jonge collega vertelt over
een vriend die al drie maanden
thuis zit met een burn-out. Hij
werkte als consultant. Ging helemaal op in zijn werk. Werkdagen
van elf uur waren geen uitzondering. Hij kreeg te horen dat hij
promotie kon maken zolang hij
maar bepaalde streefcijfers zou
halen. Dertig jaar en opgebrand.
Een andere collega haakt in
en vertelt over haar zus, een
verpleegster in de thuiszorg
en alleenstaande moeder met
twee tieners in huis. Hoe ze
kreunt onder de werkdruk en
onder de heksentoeren om werk
en gezin te combineren. De
verhalen volgen elkaar in snel
tempo op. Iemands buurman,
een bouwvakker met rugproblemen, gaat met SWT na een
loopbaan van bijna veertig jaar,
en wordt op dag één al opgetrommeld met een werkaanbieding! Activeringsbeleid op z’n
best. Alsof er geen jonge mensen
werkloos zijn.
Unaniem besluit: zo willen we
toch niet werken, zo willen we
toch niet leven.
Ik vraag aan de jonge collega wat
voor hem een leuke job is: “Als ik
creatief kan zijn, als ik inspraak
heb in mijn werkplanning, als ik
ontplooiingskansen krijg en een
eerlijke feedback, als ik waardering voel, als mijn werkopdrachten stroken met mijn eigen
waarden. En daarnaast wil ik wel
genoeg tijd om te sporten en bij
mijn lief te zijn!” Daarover gaan
we niet in discussie.
Als we daarover nu eens ons
congres zouden houden? Zo ontstaan ideeën soms onaangekondigd op een blauwe maandagmiddag.
VERDER KIJKEN
© FOTO: BELGAIMAGE
Goed werk realiseren vraagt een grondige analyse en een
brede vakbondsstrategie. We streven er altijd naar om
goede afspraken, bijvoorbeeld over de begrenzing van flexibiliteit en arbeidstijd, collectief vast te leggen in wetten of
in cao’s voor een hele sector. Dat geeft zekerheid aan zoveel
mogelijk werknemers. Maar de huidige regering schrikt er
niet voor terug om bestaande wetten en cao’s eenzijdig te
verbreken. Tijdkrediet, landingsbanen, SWT (brugpensioen)
worden aan banden gelegd. Voor de werkgevers en de regeringspartijen draait het allemaal rond de heilige concurrentiekracht. Arbeid is voor hen een kostenfactor, die zo klein
mogelijk moet worden gehouden.
Niet alleen landen en bedrijven concurreren met elkaar.
Veel personeelsverantwoordelijken installeren een
bedrijfscultuur waarin de individuele verantwoordelijkheid van werknemers en onderlinge wedijver primeren
op collegialiteit. De druk van de aandeelhouders om een
almaar hoger rendement te halen leidt tot allerlei strategieën om de loonkosten te drukken en de productiviteit
te vergroten. Productieketens worden uiteen getrokken
in verschillende onderdelen, vaak verspreid over diverse
landen. Onderaannemers wordt het mes op de keel gezet.
Doorgedreven flexibiliteit haalt het onderste uit de kan. En
zelfs in de zorgsector wordt de chronometer boven gehaald
en het aantal pampers gelimiteerd. Niet echt een gunstig
klimaat voor creatief en zinvol werk.
Een congres over goed werk zit dicht op ons vel en zal tegelijk verder moeten kijken dan de vakbondspraktijk op de
werkvloer. |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 13
SNAPSHOTS
Dat het bij de kledingketen Mexx slecht is
afgelopen, was voor de werknemers niet
meteen een onverwachte wending. Al meer
dan een jaar evolueerde de verkoop negatief.
Bij mondjesmaat werden winkels gesloten
en werknemers ontslagen, zonder echt sociaal overleg.
Een aantal sectorale trends speelde zeker
mee. Mexx had zijn thuisbasis in Nederland,
waar de retailtrends doorgaans een aantal jaar vooruitlopen op de Belgische situatie. Een bedrijf dat niet voor de volle 100
procent mee op de e-commerce-boot is
gesprongen, heeft weinig kans om te overleven. Vooruitstrevende spelers zorgen er
voor dat ook in de gewone winkels de weg
gewezen wordt naar de online-shops, en
dat omgekeerd online-klanten met extra
service of ‘beleving’ worden gelokt naar de
vestigingen. Zo kunnen beide verkoopkanalen elkaar versterken, vertellen distributiespecialisten.
Mexx zat ook in een marktsegment dat
zwaar onder druk kwam. Ketens als
Primark en H&M, die tegen erg lage prijzen verkopen, maken winst. Idem voor
speciaalzaken die de klemtoon leggen op
kwaliteit en persoonlijk advies. In het middensegment wordt het almaar lastiger om
overeind te blijven.
INDONESIËRS BETOGEN
TEGEN TE LAGE MINIMUMLONEN
De achterban van de Indonesische vakbonden is misnoegd. Het nieuwe minimumloon
ligt namelijk veel lager dan de voorstellen
van de vakbond. De Indonesische vakbonden KSPI en FSPMI vroegen een stijging van
22 tot 30 procent, afhankelijk van de regio.
Die eis hield rekening met de levensduurte
in Indonesië, waar de inflatie in september
alleen al 9 procent bedroeg. In schril contrast hiermee stonden de eisen van de werkgevers die het hielden op een stijging met
slechts 4 tot 10 procent.
De overheid hakte de knoop door en legde
de lat op 7 tot 11 procent. Op sommige plaatsen legden werknemers in reactie hierop
meteen het werk neer. De politie greep
hardhandig in. Drie demonstranten werden
zwaar verwond en 12 anderen werden aangehouden. Maar het protest verstomde niet.
Op 10 december trokken 1 miljoen leden van
de vakbonden in het hele land de straat op
nadat de president de olieprijzen had laten
stijgen. Als de lonen niet stijgen, verliezen
werknemers hierdoor namelijk 50 procent
van hun koopkracht. Op 11 december hadden de vakbonden een afspraak met de regering om hun eisen te verduidelijken. Nu is
het afwachten wat de reactie van de overheid is. De vakbonden zijn alvast aan het
mobiliseren voor verdere acties.
www.industriall-union.org
© FOTO: BELGAIMAGE
FAILLISSEMENT MEXX
STOND IN DE STERREN
GESCHREVEN
WERELDDAG VOOR SOCIALE
RECHTVAARDIGHEID OP 20 FEBRUARI
14
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
leeftijd, etnische afkomst, godsdienst, cultuur of handicap.
Bij de Internationale Arbeidsorganisatie
(IAO) bestaat er een Verklaring die in dit
kader streeft naar een beter leven voor alle
burgers via tewerkstelling, sociale bescherming, sociale dialoog en een reeks grondbeginselen en rechten op het werk.
© FOTO: DANIËL RYS
De Algemene Vergadering van de Verenigde
Naties heeft al in 2007 beslist om van
20 februari de Werelddag voor Sociale
Rechtvaardigheid te maken. Lidstaten van
de VN worden aangemoedigd om op die dag
aangepaste activiteiten te organiseren. Deze
Werelddag dient ook ter ondersteuning van
al diegenen die strijden tegen armoede en
opkomen voor volledige tewerkstelling,
waardig werk, de gelijkheid van man en
vrouw en gerechtigheid en welzijn voor
alle burgers.
Volgens de VN is sociale rechtvaardigheid
een belangrijk beginsel om burgers en
naties vreedzaam en welvarend te laten
samenleven. Wie dit beginsel au sérieux
neemt, maakt een vuist voor een gelijke
behandeling van mannen en vrouwen en
voor de rechten van migranten en inheemse
volkeren. De sociale rechtvaardigheid gaat
erop vooruit als er hindernissen worden
weggenomen op het vlak van ‘gender’,
© FOTO: SARAH WAGEMANS
WERKNEMERS OTIS AUSTRALIË ACHT WEKEN
BUITENGESLOTEN
Bij het liftenbedrijf Otis Australië zaten de
werkgever en vakbondsvertegenwoordigers
in een zwaar conflict. Het management wou
bestaande collectieve afspraken opzeggen
en zo meer flexibilisering mogelijk maken.
In de akkoorden stond namelijk dat tijdelijke arbeid slechts 12 weken mocht duren.
Het management zag liever geen beperkingen meer. Verder dienden werknemers
5 dagen van de 7 beschikbaar te zijn maar
deze 5 dagen konden op eender welke dag
vallen.
Een uitbreiding van de werkweek met twee
uur leek de werkgever ook een noodzaak.
De lonen konden maar met één procent
stijgen. Dat staat in schril contrast met de
loon- en arbeidsvoorwaarden bij andere
liftbedrijven in het land. Negentig procent
van het personeel stemde dan ook tegen dit
voorstel. Het personeel hield korte prikacties. De directie reageerde door het personeel 8 weken buiten te sluiten.
Na zware internationale druk gingen beide
partijen opnieuw aan de onderhandelingstafel zitten. Dat leidde tot een einde van de
lock-out en een collectief akkoord.
Door de internationale vakbondsdruk
slaagde de werknemersvertegenwoordigers erin om afspraken te maken over een
loonsverhoging van 14 procent in een periode van 3,5 jaar. Otis Australië zal ook een
aantal andere vergoedingen optrekken.
IEDEREEN BESCHERMD
TEGEN ARMOEDE?
7 mensen in ons land. Hoe is dat mogelijk?
Zijn we dan niet allemaal beschermd door
de sociale zekerheid en andere vormen van
sociale bescherming? Blijkbaar niet, zo constateert Welzijnszorg, dat tijdens de voorbije eindejaarsperiode opnieuw campagne
voerde. De projecten tegen armoede van
Welzijnszorg verdienen ook jouw steun!
Lees meer op www.welzijnszorg.be
Al sinds de jaren ’80 moeten de vakbonden
in Guatemala strijd leveren om te worden
erkend in de 3 vestigingen die Coca-Cola in
hun land heeft. Slechts in één van deze drie
ondernemingen heeft het management de
vakbond erkend. In de andere twee vestigingen was er veel vijandigheid en repressie wanneer werd geprobeerd om alleen
maar de basisrechten mogelijk te maken.
Die twee vestigingen behoorden toe aan de
familie Schutt die in onderaanneming voor
Coca-Cola werkte.
Op mondiaal niveau kaartte de internationale voedingsvakbond IUF de situatie
meermaals aan. Dat gebeurde bijvoorbeeld binnen het internationaal onderhandelingsorgaan dat sinds 2008 bestaat en
waarin IUF vertegenwoordigd is. Na veel
internationale druk besliste Coca-Cola in
2012 om deze twee vestigingen volledig in
eigen naam uit te baten. Zo werd het voor de
werknemers mogelijk om een vakbond op
te richten. Op 10 januari 2015 werd in één
van deze twee vestigingen voor het eerst
een collectief akkoord afgesloten. Voor de
andere vestiging zal weldra een akkoord
worden getekend.
Gevolg is dat er nu in de drie vestigingen
vakbonden zijn die rechten kunnen afdwingen en met de werkgever kunnen onderhandelen. Dit resultaat was alleen mogelijk
dankzij de jarenlange inzet en volharding
van de vakbondsleden in de betrokken
ondernemingen. De internationale contacten en afspraken tussen IUF en The Coca
Cola Company hebben dit proces zeker ook
vergemakkelijkt.
België is een welvaartsstaat, Brussel is de
hoofdstad van Europa en Vlaanderen ziet
zichzelf als een Europese topregio. Toch
leven er in België meer dan 1,6 miljoen
mensen in armoede, ongeveer 15 procent
van de bevolking. Sociaal onrecht treft 1 op
© FOTO: BELGAIMAGE
VAKBONDEN BIJ COCACOLA GUATEMALA
BOEKEN SUCCES
www.iuf.org
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 15
Hoe
zichtbaar
Annelies Dousy
Kennen jouw
collega’s je?
Komen ze vaak
naar je toe met
vragen of problemen? Word je
wel eens gevraagd
voor een nieuwe
opdracht of een
nieuw project?
ben jij op het werk?
WORK-SHOPS CLO MAKEN JE WEGWIJS
Zichtbaarheid of ‘visibility’ op de
werkvloer speelt hierbij een belangrijke rol. Het kan je helpen om je persoonlijke doelstellingen en die van je
bedrijf of organisatie beter te realiseren.
Visibility is zichtbaarheid, ervoor zorgen dat je wordt gezien door anderen.
In een werkomgeving houdt dit in dat
je je vaardigheden en talenten toont aan
je collega’s en leidinggevenden. Door
je zichtbaarheid te vergroten, schep je
namelijk mogelijkheden, je creëert kansen. Als je omgeving niet weet waar je dag
in, dag uit mee bezig bent, kan ze er moeilijk waardering voor tonen. En die waardering is net belangrijk om je goed te voelen.
Zichtbaarheid op de werkvloer is dus veel
belangrijker dan we dikwijls denken.
Doe je dit via een gesprek met je collega’s,
via een e-mail, via een facebookbericht. De
vorm van communiceren is hierbij heel
belangrijk.
KNEPEN
JUIST DOSEREN
Als je wil werken aan je zichtbaarheid, moet
je eerst weten wat je graag in de kijker wil
zetten. Wat je zichtbaar wil maken kan
heel divers zijn: specifieke kennis die je
hebt, een project dat je tot een goed einde
heb gebracht, iets waar je fier op bent, een
persoonlijkheidskenmerk.
Alles begint dus met jezelf goed kennen:
wat zijn jouw talenten, wat zijn jouw sterke
eigenschappen, waar ben je goed in? Denk
ook na wie je op de hoogte wil brengen van
wat. Waarschijnlijk heeft de boekhouder er
weinig belang bij dat hij weet dat je graag
voor een groep spreekt. Voor je teamleider
is dit wel nuttige informatie.
Als je weet wat je talenten zijn, kan je nadenken over hoe je het zal aanpakken. Hierbij is
het belangrijk dat je je bewust bent van de
manier waarop je de boodschap over brengt.
Werken aan je zichtbaarheid zal op termijn
zeker zijn vruchten afwerpen. Door bewust
met zichtbaarheid bezig te zijn, help je het
beeld mee vorm te geven dat collega’s van
16
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
je hebben. Probeer dit echter goed te doseren en gericht in te zetten. Als je overdrijft
met je profileringsdrang kan je namelijk het
omgekeerde effect creëren. Een goed evenwicht vinden is dan ook de boodschap.
Voel je je aangesproken en wil je graag meer
weten over hoe je kunt werken aan jouw
zichtbaarheid op het werk? Dan kan je je
inschrijven voor één van de workshops van
het Centrum voor Loopbaanontwikkeling
bij jouw vakbond LBC-NVK. |
WORKSHOPS VISIBILITY
OPROEP
• Mechelen: Onder Den Toren 5
Dinsdag 31 maart
van 18.30u tot 21.30u
• Kortrijk: Pr. Kennedypark 16D
Woensdag 22 april
van 13.30u tot 16.30u
Geïnteresseerd?
Schrijf in via www.jeloopbaan.be
Voor leden is de workshop gratis.
Ben jij bewust bezig met je zichtbaarheid op het werk en heb je een succesverhaal dat je graag met ons wil
delen? Alle werkbare tips en verhalen
zijn welkom. Op die manier kunnen
we onze workshops verder illustreren.
Graag een mailtje naar
[email protected]
Hoogopgeleide vluchtelingen
botsen op
hindernissen
© FOTO: BELGAIMAGE
VLUCHTELINGENWERK EN
CLO BEDENKEN BETERE AANPAK
Saskia De Bondt
Hoogopgeleide vluchtelingen, hoe
help je die te integreren in onze
samenleving? Vluchtelingenwerk
Vlaanderen organiseerde hierrond in het recente verleden
een project met het Centrum
voor Loopbaanontwikkeling
(CLO) van de LBC-NVK.
De ngo Vluchtelingenwerk Vlaanderen zet
zich al jaren in voor asielzoekers en vluchtelingen. Ze constateerde dat hoogopgeleide
vluchtelingen dikwijls in een specifieke
maar lastige situatie terechtkomen. Deze
mensen verlieten hun land omdat ze zich
onveilig voelden, bijvoorbeeld door een oorlog of door vervolging. Meer dan eens genoten ze ‘thuis’ aanzien als arts, ingenieur,
advocaat of kaderlid. En oefenden ze jobs
uit waarmee ze goed hun brood verdienden.
In België komen ze als vluchteling terecht
in een ingewikkelde carrousel. Hier moeten ze hun leven herbeginnen. Ze moeten een woning te pakken krijgen, de taal
leren, een school voor eventuele kinderen
vinden. Uiteraard moeten ze ook naar werk
zoeken. Op tal van punten zijn er hindernissen. Wie een woning wil huren, moet
loonfiches kunnen tonen. Wie solliciteert, vaardigheden konden bijschaven”, zeggen
moet genoeg Nederlands spreken. Wie een de mensen van het CLO. “De vluchtelinopleiding wil volgen, moet een afschrift van gen namen deel aan een groepstraject. Ze
het basisdiploma kunnen voorleggen. Een konden hun verhaal delen met anderen en
diploma dat in veel gevallen hier niet wordt vertellen over hun – meestal frustrerende –
erkend.
ervaringen op de arbeidsmarkt. Alle mogeOm nog te zwijgen over de emotionele en lijke obstakels konden aan bod komen. Na
psychische stress van deze vluchtelingen, die fase werd er gewerkt rond die obstakels.”
die vaak trauma’s en het verlies van fami- “De groep leerde bijvoorbeeld hoe je hier best
lie moeten verwerken. Voor de begeleiding kan solliciteren. Je moet je eigen vaardigheop dit gebied werkte Vluchtelingenwerk den leren kennen en die ook herkennen in
samen met de vzw Solentra.
werkaanbiedingen. Die vaardigheden moet
je verwerken in een cv en benoemen tijdens
sollicitatiegesprekken. Het is belangrijk om
WERK VINDEN
een netwerk uit te bouwen en opleiding te
“Voor veel van deze vluchtelingen is het volgen. Soms kan vrijwilligerswerk een
bijna onbegonnen werk om een gepaste job springplank zijn naar een betaalde job.”
te vinden”, vertellen de medewerkers van Verlieservaringen kwamen ook ter sprake.
het CLO. “Meer dan eens moeten ze zwart Zo ervaarde een Iraakse tandarts dat hij zijn
werk doen of moeten ze een baan aanvaar- vroegere beroep hier niet zo makkelijk kon
den die ver onder hun mogelijkheden ligt.” hervatten. Hij kon wel assistent worden in
Bij Vluchtelingenwerk wilden ze een aan- een afdeling van een ziekenhuis.
pak bedenken die hooggeschoolde vluchte- Het project, dat gesponsord werd door het
lingen de ruimte geeft om verlies te verwer- Europees Sociaal Fonds, is nu afgerond
ken en te wennen aan een nieuwe cultuur. maar Vluchtelingenwerk zal de ontwikEn waarbij er inspanningen gebeuren om kelde aanpak doorgeven aan instanties die
hen onze arbeidsmarkt te leren kennen.
nieuwkomers helpen om werk te vinden.
Het CLO tekende voor die laatste opdracht.
“Wij gebruikten onze kennis uit de klas- Meer info? Bel met Marc Soubry van
sieke loopbaanbegeleiding om te oefenen Vluchtelingenwerk Vlaanderen:
met groepen nieuwkomers zodat die hun 02/225 44 22. |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 17
Is iedereen met
vooroordelen
racist?
een
OVER EEN
MAATSCHAPPELIJK PROBLEEM
DAT ALLEEN MAAR GROTER
LIJKT TE WORDEN
Sebastiaan Kok
Dalilla Hermans is de racistische uitlatingen beu. In een recent opiniestuk deed ze
haar relaas. “Nee, het is niet beter aan het
worden. We moeten over racisme durven
praten zonder ons aangevallen te voelen.” Ons Recht wisselt van gedachten
met Dalilla, Kareme en Mohamed.
en zelfs een keer ondergeplast. Vandaag is het natuurlijk
een subtieler soort racisme, maar daarom niet minder voelbaar.”
KAREME: “Elke voetbalmatch riepen er wel ouders dingen
als: ‘Shot die bruine van het plein!’ Mijn Belgische vriendinnetjes durfden niet over mij te praten tegen hun ouders.
Eén meisje durfde dat wel. Toen ik tijdens een ‘kruisverhoor’ met haar vader vertelde dat ik geen beroeps maar
Latijn-moderne talen volgde, noemde hij me een leugenaar.”
ONGELIJKE KANSEN
ONS RECHT:
D
alilla werkt bij de Vereniging Vlaamse
Jeuggdiensten. Kareme Nouri en Mohamed El
Oualkadi zijn medewerkers van de LBC-NVK.
ONS RECHT: Hoe ‘vreemd’ zijn jullie eigenlijk?
DALILLA HERMANS: “Ik ben geboren in Rwanda en werd
geadopteerd door fantastische blanke ouders uit de
Kempen. Momenteel werk ik voor de Vereniging Vlaamse
Jeugddiensten.”
“IK ZIE EEN GOEDE SCHOOLCARRIÈRE
ALS HEFBOOM VOOR EEN GOEDE
INTEGRATIE. HELAAS LOOPT HET VOOR
VEEL KINDEREN MIS IN HET ONDERWIJS.”
len?
Dat moet je toch hard raken, al die vooroorde-
KAREME: “In mijn jeugdjaren was ik helemaal van slag door
die racistische uitlatingen. Ik heb nooit kunnen begrijpen
dat ik op grond van mijn huidskleur anders behandeld
werd. Nu reageer ik er niet meer op.”
DALILLA: “Weet je, die pintjes en scheldpartijen, dat is niet
het ergste. Ik vind het erger dat een leerkracht, op basis van
mijn huidskleur, mijn ouders adviseerde om mij beroepsonderwijs te laten volgen. Ondanks mijn goede schoolresultaten! Ik maak me zorgen omdat ik het niet zie veranderen, integendeel. Ik moest dat opiniestuk schrijven, het
was mijn antigif tegen boosheid.”
ONS RECHT: Je opiniestuk lokte veel reactie uit, in kranten
en op blogs. Hoe waren die reacties?
DALILLA: “Het overgrote deel van de reacties was super
positief. Er waren ook erg verzuurde, negatieve reacties.
De belangrijkste reacties waren die ertussenin. Mensen
die zichzelf betrapten op vooroordelen maar zich toch geen
racist voelden. Dat heeft me aan het denken gezet.”
VOOROORDELEN OF RACISME?
ONS RECHT: Is het gemakkelijk om over racisme te praten?
DALILLA: “Omdat iedereen wel eens vooroordelen heeft,
voelen velen zich aangevallen als je het over racisme hebt.
KAREME NOURI: “Ik heb een Marokkaanse vader en een
Ik weet ook wel dat vooroordelen des mensen zijn en dat
Belgische moeder. Ik ben er trots op dat ik zowel Belg als zoiets van de meeste Vlamingen nog geen racisten maakt.
Marokkaan ben!”
Daar gaat het mij niet om. Het wordt pas een probleem als
MOHAMED EL OUALKADI: “Ik heb Marokkaanse ouders en
je op basis daarvan discrimineert of niet bereid bent om je
ben hier opgegroeid.”
vooroordelen onder ogen te zien.”
“Vroeger werkte ik aan de balie van het jeugdtheater. De
ONS RECHT: Op welke manier worden jullie geconfronteerd
mensen spraken me soms in het Frans aan op basis van mijn
met racisme?
huidskleur. Dat is niet erg. Ik antwoordde in het Nederlands
DALILLA: “Toen ik op de lagere school zat, waren er klas- en het vooroordeel was al verdwenen. Maar als ik bij het
genootjes die niet naar mijn verjaardagsfeestje mochten zoeken naar een appartement of werk niet word uitgenokomen. In mijn jeugdjaren waren er diverse incidenten digd wegens mijn vreemde voornaam, dan krijg ik minder
wanneer ik uitging: scheldpartijen, pinten in mijn gezicht kansen zonder dat ik daar iets aan kan doen.”
18
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
DALILLA HE
RMANS
KAREME NOURI
GEBREK AAN BELEID
ONS RECHT: Hoe kunnen we racisme uit de wereld helpen?
KAREME: “De politiek moet een sleutelrol spelen. Jammer
genoeg ziet onze regering het probleem niet. De uitspraken van sommige beleidsmakers geven weinig hoop.
Theo Francken, de staatsecretaris voor Asiel en Migratie,
trok ooit op facebook de meerwaarde van Marokkaanse
en Congolese allochtonen in twijfel. Liesbeth Homans,
de vroegere Antwerpse schepen voor Diversiteit en
Samenlevingsopbouw, vindt ‘racisme’ een relatief begrip
en denkt dat iedereen gelijke kansen krijgt maar dat allochtonen kansen niet grijpen.”
DALILLA: “Veel bewindslieden luisteren niet naar ons
verhaal, maar gaan meteen in het defensief en leggen
alle verantwoordelijkheid bij het slachtoffer van racisme.
Onderzoek toont nochtans aan dat er in België veel discriminatie is in het onderwijs, op de arbeidsmarkt en in de
huisvesting.”
ONS RECHT: Racisme is geen nieuw probleem. Waarom staan
we na al die decennia niet verder?
DALILLA: “We moeten van kindsbeen af leren omgaan met
diversiteit. Maar dat komt nauwelijks voor in de leerplannen van het onderwijs.”
MOHAMED: “Ik zie een goede schoolcarrière als hefboom
voor een goede integratie. Helaas loopt het voor veel kinderen mis in het onderwijs. In sommige steden haalt 70
procent van de allochtone jongeren geen diploma hoger
secundair onderwijs. Zowel de instap in een goede school
als de doorstroming naar het hoger onderwijs verloopt
moeizaam. De lerarenopleiding moet in haar curriculum
nog meer rekening houden met de superdiversiteit in onze
samenleving.”
“Het is ook belangrijk dat er genoeg kansen zijn op de
MOHAMED EL OUALKADI
arbeidsmarkt. Na alle vrijblijvende initiatieven moet ik
helaas vaststellen dat de werkloosheid bij allochtonen in
sommige steden alleen maar stijgt. Ik durf daarom te pleiten voor positieve quota voor doelgroepen die ondervertegenwoordigd zijn op de arbeidsmarkt.”
KANS OP WERK
ONS RECHT: Krijgen allochtone jongeren te weinig kansen?
MOHAMED: “In theorie hebben alle burgers dezelfde rechten en plichten, maar het is duidelijk dat allochtonen veel
moeilijker hun rechten kunnen laten gelden. De jongste tijd
heb ik veel gehoord over het recht op arbeid. In de praktijk
zien we dat een hele grote groep allochtonen gewoon niet
aan de bak komt. Kom me niet vertellen dat al deze jongeren
lui zijn! Angst voor het onbekende en racisme weerhouden
sommige bedrijfsleiders ervan om allochtonen aan te werven. Hetzelfde geldt ook voor de huurmarkt. Vaak blijkt een
huis plotseling verhuurd als de naam van een mogelijke
huurder te exotisch klinkt.”
“De overheid en de media dragen een belangrijke verantwoordelijkheid. Het helpt ons niet verder om de allochtone
gemeenschap steevast negatief af te schilderen.”
ONS RECHT: Hoe moet het nu verder?
MOHAMED: “We moeten blijven inzetten op een eerlijke toegang tot het onderwijs, meer kansen op de arbeidsmarkt
en meer verbinding tussen mensen in onze samenleving.”
KAREME: “Ondertussen kunnen mensen van ‘vreemde’ origine best niet ingaan op provocaties.”
DALILLA: “We moeten blijven oproepen tot dialoog en het
debat aangaan.”
Het opiniestuk van Dalilla Hermans kan je hier lezen:
http://goo.gl/ZFc0xD |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 19
VRAAG VAN DE MAAND
© FOTO: DANIËL RYS
Je wordt ontslagen
met een sms’je.
Kan zoiets wel?
Bram Van Goethem
Kan je je ontslag krijgen per sms?
Ja, dat kan. Een ontslag door de
werkgever is in principe niet onderworpen aan vormvereisten. Het
ontslag hoeft met andere woorden niet verplicht schriftelijk te
gebeuren. Het kan ook mondeling, via e-mail of via een sms’je.
Maar we moeten wel nuanceren. In sommige gevallen legt de wetgever toch
bepaalde vormvereisten op, bijvoorbeeld
bij de betekening van een opzegtermijn of
een ontslag om dringende reden.
ONTSLAG MET OPZEGTERMIJN
Als je werkgever je nog een opzegtermijn wil
laten presteren, dan moet je werkgever verplicht schriftelijk een opzegtermijn betekenen. Dat kan via een aangetekende brief of
20
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
via een exploot van een gerechtsdeurwaarder. Doet je werkgever dat niet en stuurt hij
alleen een e-mail of een sms’je, dan is er in
feite geen geldige opzegging betekend.
Bij een ontslag per sms kan je werkgever je
dus niet opleggen om voort te werken en
ben je in principe meteen vrijgesteld van
arbeidsprestaties. In dat geval is je werkgever tevens verplicht om je een verbrekingsvergoeding uit te betalen gelijk aan het loon
en de voordelen die overeenstemmen met
de opzegtermijn die hij in acht had moeten
nemen.
Kijk wel altijd goed uit je doppen. De wil van
je werkgever om de arbeidsovereenkomst
onmiddellijk te beëindigen, moet ondubbelzinnig blijken uit het sms-bericht. Dat
is bijvoorbeeld niet het geval als je werkgever je oplegt om “voorlopig maar wat thuis
te blijven”. Is het niet echt duidelijk wat je
werkgever precies wil? Ben je er toch niet
helemaal gerust in? Dan doe je er goed aan
om je alsnog te melden op het werk.
ONTSLAG
OM DRINGENDE REDEN
Een ontslag om dringende reden is mogelijk wanneer er sprake is van een ernstige
tekortkoming die onmiddellijk en definitief een einde maakt aan de professionele
samenwerking. In principe heb je dan geen
recht op een opzegvergoeding of -termijn.
Het ontslag op zich is niet onderworpen
aan vormvereisten en kan via sms worden
gegeven. Wel is de werkgever verplicht om
schriftelijk de reden(en) van het ontslag
mee te delen binnen de 3 werkdagen na het
ontslag. Dat kan via een aangetekende brief,
via een exploot van een gerechtsdeurwaarder of via de afgifte van een geschrift waarbij een duplicaat wordt ondertekend voor
ontvangst. Doet je werkgever dat niet, dan
is er in feite geen geldig ontslag om dringende reden. |
ACTIVITEITEN
KALENDER
© FOTO: BELGAIMAGE
INFORMATIEAVONDEN PARITAIR COMITÉ 218
Belastingen
betalen is heel
zinvol: leve de
WAWA-DAG!
fiscale advocaten die er een
Het ACV heeft grote moeite
Olympische
sport van maken
met de term ‘Tax Freedom
om hun rijke klanten van advies
Day’. Die termijn verwijst
te voorzien zodat ze de fiscus –
naar de dag waarop je na
zeg maar de hele gemeenschap
aftrek van alle belastingen – een flinke neus kunnen zetten.
zogezegd voor jezelf begint Volgens Jean Vranken is het
absoluut verkeerd om ons belaste werken. Volgens de
tingsysteem in een kwaad dagchristelijke vakbond is het
licht te stellen. “Het lijkt wel
veel beter om te spreken
alsof alle belastingen die we
van de Warme Waarborg
betalen weggegooid geld zijn en
Dag of WaWa-dag. “Alles
we tot aan de ‘bevrijding’ ieder
jaar vele maanden gebukt gaan
wat we aan de overheid
onder het juk van onnodige
betalen verdwijnt niet in
uitgaven. Maar die redenering
één groot zwart gat, maar
klopt helemaal niet. Je mag niet
dient om ons warm samen- vergeten dat de bijdragen die we
levingsmodel, met ziekenallemaal doen, gebruikt worden
om kinderopvang, ziekenhuishuizen, onderwijs, wegen
facturen, autowegen, biblioen werkloosheidssteun te
theken of de brandweer mee te
financieren”, verklaarde
betalen. Het zijn dus helemaal
Jean Vranken van ACVgeen weggegooide centen, want
Limburg in diverse kranten. we krijgen er veel meer voor
De Tax Freedom Day of Tax
Liberation Day is de dag waarop
je inkomsten de belastingen
overstijgen en je dus “voor
jezelf ” aan het werken bent.
Consultancy-firma’s berekenen deze dag om te weten of de
belastingdruk is toegenomen
of verminderd. Maar het begrip
Tax Freedom Day werd bedacht
door belastingconsultants en
terug. Wij noemen deze dag
dan ook voortaan de Warme
Waarborg Dag of WaWa-dag.
Een positieve benadering dus.”
Het ACV wijst erop dat onze fiscus werknemers, mensen met
grote vermogens en multinationals helemaal niet gelijk behandelt. “Voor een aantal grote
bedrijven valt de WaWa-dag al
op 1 januari omdat ze niet bijdragen aan ons welvaartssysteem.”
Bedienden uit dit paritair comité krijgen informatie over de
lonen, eindejaarspremies, verplaatsingsvergoedingen, tijdkrediet, SWT (brugpensioen) en andere onderwerpen.
LBC-NVK-secretaris David Wytinck geeft tekst en uitleg.
Woensdag 18 februari 2015, om 19.30u
Waar? In de Boomgaard, Papiermolenstraat 2,
9200 DENDERMONDE
Woensdag 25 februari 2015, om 19.30u
Waar? ‘Den Hof’, H. Heymanplein 7, 9100 SINT-NIKLAAS
Graag vooraf inschrijven voor één van beide avonden via
[email protected] of 03 /765 23 71,
met vermelding van de gekozen avond.
INTENSIEVE LOOPBAANBEGELEIDING
IN GROEP (DRIEDAAGSE)
ACV-verbond, Poel 7, 9000 GENT
Woensdag 3 maart 2015, 9.30u – 16.00u
Woensdag 17 maart 2015, 9.30u – 16.00u
Woensdag 31 maart 2015, 9.30u – 16.00u
LBC-NVK, Sudermanstraat 5, 2000 ANTWERPEN
Donderdag 28 mei 2015, 10.00u – 16.00u
Donderdag 11 juni 2015, 10.00u – 16.00u
Donderdag 25 juni 2015, 10.00u – 16.00u
Schrijf in via www.jeloopbaan.be
Meer info via 03 / 220 89 50
of [email protected]
WORKSHOPS
ACV-verbond, Poel 7, 9000 GENT
Workshop cv en brief: dinsdag 12 mei 2015, 9.30 - 12.30u
Workshop interview: dinsdag 12 mei 2015, 13.30 - 16.30u
ACV-verbond, Onder Den Toren, 2800 MECHELEN
Workshop ‘visibility’ op het werk:
dinsdag 31 maart 2015, 18.30u – 21.30u
Driedaagse herstel van burn-out:
29 april, 13 mei, 27 mei, telkens van 13.30u tot 17.30u
ACV-verbond, Pr. Kennedypark 16D, 8500 KORTRIJK
Workshop ‘visibility’ op het werk, woensdag 22 april 2015,
13.30u – 16.30u
Schrijf in via www.jeloopbaan.be
Meer info via 03 / 220 89 50
of [email protected]
Er zijn ook infomomenten of startbijeenkomsten rond loopbaanbegeleiding in Antwerpen (op 6 februari, 6 maart, 2 april,
8 mei en 12 juni), Gent (13 april), Hasselt (18 maart, 10 juni),
Herentals (22 april), Kortrijk (5 mei), Leuven (4 maart, 3 juni)
en Mechelen (19 maart).
WWW.LBC-NVK.BE
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 21
Leegloop
Fatiha Dahmani
Het aantal onthaalouders is in de afgelopen vijf jaar gezakt van 7.000 naar
5.300. Een vermindering met een
kwart. De onthaalouders die er nog
zijn vangen elke dag zo’n 30.000
kinderen op. Volgens de LBC-NVK
ligt het slechte sociaal statuut
aan de basis van de leegloop.
bij onthaalouders
door gebrekkig
sociaal statuut
PROEFPROJECT MOET KENTERING INLUIDEN
N
u was er altijd al veel verloop onder de mensen die
het beroep van onthaalouder uitoefenden. Er waren
er heel wat die als onthaalouder begonnen maar die
na verloop van tijd toch weer afhaakten. Alleen, de voorbije
jaren hielden veel meer onthaalouders het voor bekeken
dan dat er bijkwamen. Als die evolutie aanhoudt, zijn er
over een aantal jaar geen onthaalouders meer, iets waarvoor de LBC-NVK al lang waarschuwt.
Drie jaar geleden voerde onze vakbond al via de sociale
media de campagne ‘Wat als er geen onthaalouders waren?’.
Precies om te onderstrepen dat het beroep zou uitsterven
als onthaalouders niet gauw dezelfde rechten zouden krijgen als alle andere werknemers.
Daar zit dan ook de kern van het probleem. Onthaalouders
hebben een heel gebrekkig sociaal statuut. Zij werken meer
dan 50 uur per week. Ze krijgen geen loon maar een onkostenvergoeding. Met die vergoeding moeten ze ook bedjes,
parkjes, kinderstoelen, twee maaltijden per dag en nog
veel meer betalen. Omgerekend houden onthaalouders
netto zo’n drie euro per uur over. Ze hebben geen recht op
betaalde vakantie of vakantiegeld. Onthaalouders hebben
maar een schamel pensioen en een beperkt ziekteverlof. Ze
hebben geen dertiende maand en geen eindejaarspremie.
LEUVEN
© FOTO: DANIËL RYS
Dat onthaalouders zo een erg goedkope vorm van kinderopvang vormen is ook de stad Leuven niet ontgaan. In een
grootschalige mediacampagne, ondersteund door de werkgevers van Unizo, pakt de stad uit met een uniek initiatief.
De dienst onthaalouders zal onthaalouders aan het werk
zetten in de lokalen van bedrijven. Deze laatsten moeten
slechts een minimale inspanning leveren en kunnen zich
profileren als gezinsvriendelijk. “De opvang met onthaalouders heeft niet zo strenge regels”, wordt er nog bij gezegd.
Het hoeft niet gezegd dat de LBC-NVK absoluut not amused
is met deze aanpak. Een onthaalouder aan het werk zetten
voor groepsopvang in bedrijvenzones en zo iemand laten
werken voor een onkostenvergoeding met flexibele uren
in een 50-urige werkweek, met amper een deftige sociale
bescherming: in welke sector zouden we dat aanvaarden
in Vlaanderen? Als bepaalde kringen willen dat mensen
worden tewerkgesteld in initiatieven zoals dat van Leuven,
moeten die onthaalouders ook een arbeidsovereenkomst
krijgen, vindt de LBC-NVK.
22
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
Er is nu een proefproject voor onthaalouders, na vele jaren van
actie voeren. Maar daar houdt het niet bij op voor de LBC-NVK.
De vakbond eist dat alle onthaalouders hun job kunnen doen op
een deftige manier, met goede loon- en arbeidsvoorwaarden.
JARENLANGE INZET
Meer dan 15 jaar voerde de LBC-NVK campagne voor een
volwaardig werknemersstatuut voor onthaalouders. In 2014
lukte het om een eerste, uiterst belangrijke stap, te zetten.
Op 1 januari 2015 werd gestart met een proefproject. Een
eerste groep onthaalouders werkt nu als echte werknemers
REIN WERKT VOORTAAN MET
EEN ARBEIDSOVEREENKOMST
Eén van de onthaalouders die voortaan een arbeidsovereenkomst zal hebben, is Rein. Zij doet haar verhaal.
met een volwaardig werknemersstatuut en alle rechten en
plichten die daarbij horen.
Het spreekt voor zich dat het verhaal voor de LBC-NVK hier
zeker niet stopt. De vakbond eist dat alle onthaalouders hun
job kunnen doen op een deftige manier, met goede loon- en
arbeidsvoorwaarden. |
VAST INKOMEN
ONS RECHT: Wat zal het werknemersstatuut hopelijk veranderen?
REIN: “De zekerheid van een vast maandelijks inkomen,
dat wordt een flinke verandering. En we zullen ook een
aanvaardbaar aantal kindjes per dag moeten opvangen.
Zonder statuut moet je puzzelen met overbezettingen om
aan een gemiddelde volledige bezetting te geraken.”
ONS RECHT: Waarom was je kandidaat om mee te doen
aan het proefproject?
REIN: “Een belangrijke reden om me kandidaat te stellen
is het feit dat er nu erkenning komt voor de stelling dat
onthaalouder een echt beroep is. Al jaren ijveren wij met ONS RECHT: Is er al iets veranderd aan je werksituatie?
een aantal collega’s niet alleen voor die erkenning maar REIN: “Ja, momenteel zijn er heel wat discussies over de
ook voor een volwaardig werknemersstatuut dat ons een arbeidstijd en het aantal op te vangen kindjes. Die twee
vast inkomen garandeert, zodat we niet meer afhankelijk elementen bepalen of je voltijds of deeltijds werkt. In een
zijn van de vraag of bepaalde kindjes al dan niet komen.” aantal gevallen wordt toegestaan dat er op vier dagen vol“Met het nieuwe werknemersstatuut wordt een beroep, dat tijds gewerkt wordt. Maar dat is dus niet altijd zo.”
met uitsterven is bedreigd, nieuw leven ingeblazen. Het “Mijn dienst vraagt mij nu om, in tegenstelling tot vroeger,
wordt nu ook voor jongeren mogelijk om in de sector in ook op woensdag te werken. Maar mijn opvangplan, zonte stappen zonder inkomensverlies te lijden.”
der woensdagwerk, is voor een jaar of langer vastgelegd.
Ze geven mij nu al dikwijls een overbezetting. Hoe die
ONS RECHT: Hoe verloopt het momenteel voor jou?
overbezetting wordt geregeld zal voor mij dus dringend
“Het is momenteel een kwestie van vallen en opstaan. Ik moeten worden uitgeklaard.”
hoop dat ik binnenkort mijn arbeidscontract kan teke- Rein sluit af met een positieve noot: “In januari waren er
nen. Gelukkig word ik door mijn vakbond genoeg geïn- veel afwezigheden door ziekte maar toch zal ik voor januformeerd over mijn rechten en plichten.”
ari mijn gewaarborgd inkomen krijgen. Joepie!”
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 23
Vakbond pakt
fysieke klachten bij
H&M en C&A aan
HEIDI EN JAN VERTELLEN HOE JE
ZWARE JOBS WERKBAARDER KAN MAKEN
Achter de winkels van C&A en H&M gaat een heel
logistiek apparaat schuil. Maar werken in die logistiek blijkt niet zo eenvoudig, zeker niet voor wie een
dagje ouder wordt.
Denis Bouwen
Werknemers hebben nood aan werkbare jobs, zeker als van hen
wordt verwacht dat ze langer aan de slag blijven. Maar wat
maakt jobs al dan niet werkbaar? Bij de distributiecentra van
HEIDI: “Heel zeker. In het verleden was er bij
de kledingketens H&M en C&A weten ze er alles van. “Heel wat
ons maar één vakbondsafgevaardigde die alles
werknemers krijgen af te rekenen met rug-, schouder- en
op zijn eentje moest organiseren. Je begrijpt meteen
dat zoiets heel moeilijk was. Veel informatie
nekklachten”, merken de LBC-NVK-militanten Heidi en Jan.
stroomde niet of nauwelijks door naar de werkvloer.
“Met de vakbond pakken we de problemen aan en doen
Het distributiecentrum stond destijds aan de zijlijn,
we voorstellen om mogelijke klachten te voorkomen.”
het waren de winkels van H&M die primeerden. Nu
H
eidi Pintens werkt al een jaar of 15 in het distributiecentrum van H&M in Puurs en draait daar mee
in de afdeling voorraadbeheer. Er zijn 160 mensen
aan de slag. Jan Conaert heeft er al 28 jaar op zitten bij het
distributiecentrum van C&A in Boom. Daar zijn een kleine
200 mensen tewerkgesteld.
Jobs werkbaar maken en houden, het is allemaal niet zo vanzelfsprekend in jullie bedrijven. Veel collega’s moeten zwaar fysiek werk doen en worden geconfronteerd met rugklachten en schouder- en nekletsels.
HEIDI PINTENS (H&M): “Dat klopt. In een depot als het onze
moet je veel bestellingen sorteren en goederen optillen. We
maken daarbij vaak dezelfde bewegingen. En dat leidt tot
de nodige lichamelijke klachten. Op ergonomisch vlak zijn
er dan ook grote uitdagingen.”
JAN CONAERT (C&A): “Het beeld is gelijkaardig in ons depot
van C&A. Een jaar of drie geleden begonnen wij na te denken over de vele lichamelijke klachten bij collega’s. Nu is
het probleem prangender dan ooit. Heel wat werknemers
worden een dagje ouder en ondervinden dat het moeilijker
wordt om de zware taken vol te houden. Ideaal zou zijn om
de ouder wordende collega’s lichter werk te laten doen maar
in de praktijk is dat niet altijd zo vanzelfsprekend.”
ONS RECHT:
VROEGER EN NU
ONS RECHT: Gedurende vele jaren was er bij jullie weinig of
geen vakbondswerking. Hebben jullie daar de gevolgen van
gezien?
24
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
hebben we in ons depot veel meer vakbondsmilitanten
en dat geeft een grotere armslag. Het is nu een stuk makkelijker om problemen op te pikken, aan te kaarten en op
te lossen.”
JAN: “Bij C&A waren er al langer vakbondsafgevaardigden
in de winkels dan in het depot. Het personeel van het distributiecentrum had nauwelijks een vinger in de pap te
brokken. Maatregelen werden zonder overleg ingevoerd.
Ze werden als het ware gewoon meegedeeld. In die omstandigheden drukte de directie bijvoorbeeld de afspraak door
dat de betaalde koffiepauzes voor mensen met een nieuw
arbeidscontract werden afgeschaft. Zo hebben we nu een
groep met een betaalde pauze en een groep zonder. Die laatste groep wordt groter en groter.”
UITZENDKRACHTEN
Werken in een distributiecentrum is vaak
belastend. Dat leidt tot veel fysieke klachten en gevallen
van arbeidsongeschiktheid. Soms zijn mensen langdurig
arbeidsongeschikt. Hoe gaan jullie werkgevers daarmee om?
HEIDI: “Langdurig arbeidsongeschikten werden vroeger
nooit vervangen. Maar nu ken ik toch al drie gevallen
waarin een vervanger werd geregeld. Ons depot doet dikwijls een beroep op uitzendkrachten. Die interimmers moet
je telkens opnieuw wegwijs maken, tenzij ze al eerder in het
bedrijf aan het werk waren natuurlijk. Als vakbond dringen
we erop aan om interimmers toch zeker voor een maand
of langer in dienst te nemen en minder met dag- of weekcontracten te werken. Dat komt de werking van ons depot
alleen maar ten goede.”
JAN: “Bij ons zijn er ook veel interimmers om de gaten op
ONS RECHT:
Opkomen voor werkbare jobs is een permanente uitdaging, ondervinden
Jan Conaert (C&A) en Heidi Pintens (H&M) . Maar ze zien ook dat er wel vooruitgang wordt geboekt door het vele vakbondswerk.
de directie op hogere niveaus kijkt vooral naar de kostprijs
van mogelijke ingrepen. Investeren in ergonomische verbeteringen kost natuurlijk geld.”
SNELLER OP BAL SPELEN
Werken met een echte vakbondsploeg maakt
wel degelijk een groot verschil?
HEIDI: “Absoluut. Er is nu een aparte preventieadviseur voor
ons distributiecentrum en wij werken daar goed mee samen.
Op korte termijn veranderde er toch heel wat. Belangrijke
punten komen vlugger op de agenda van de ondernemingsraad en het preventiecomité. De directie antwoordt ook
sneller op vragen dan vroeger. De vakbondsploeg houdt
elke maand een personeelsvergadering en er is ook elke
maand een werkvergadering met onze directie.”
JAN: “Wij moesten van nul beginnen maar gingen er dan
ook serieus op vooruit. Ook wij hebben nu een eigen preventieadviseur. De interne bedrijfsarts maakte plaats voor
een externe arts, wat zowel voordelen als nadelen heeft.
Anders dan vroeger is er nu wel overleg. Vanuit het personeel kunnen we zelf punten op de agenda zetten, minstens elke maand. We kunnen meer druk op de ketel zetten.
Eén keer per maand gaan we overal rond op de werkvloer
om te weten wat er leeft. Zo kunnen we voorstellen doen
die een groter draagvlak hebben. Het is ook tof dat we persoonlijk kunnen tussenbeide komen als werknemers met
een individueel probleem zitten. En werknemers stappen
beter gewapend naar de directie omdat ze ons om advies
kunnen vragen.”
ONS RECHT:
te vullen. Het komt nog maar zelden voor dat een nieuwe
collega al meteen een vast contract krijgt.”
HEIDI: “In ons geval liep het gebruik van uitzendarbeid echt
uit de hand. Met onze vakbondsploeg hebben we al veel
geprobeerd om daar verandering in te brengen. Wij vinden
het verstandiger om een pool van vertrouwde interimmers
te gebruiken. Af en toe lukt het ons ook om uitzendkrachten
aan een vast contract te helpen.”
JAN: “Netto groeit het personeelsbestand bij ons amper of
niet aan. Met de vakbond kaarten we het gebrek aan personeel geregeld aan. De directie kent het probleem maar doet
niet veel om het te verhelpen.”
AANGEPAST WERK
Worden werknemers met gezondheidsproblemen vaak ontslagen ‘wegens medische overmacht’?
JAN: “Dat gebeurt bij ons gelukkig zelden. Vanuit de vakbond vragen we al jaren aangepaste jobs maar op dat punt
verandert er weinig. Er is wel een speciale werkgroep die de
problemen op de werkvloer bespreekt. Vakbonden, directie en gewone collega’s vanop de werkvloer nemen hieraan
deel. Onze bevindingen worden bewust doorgespeeld aan
het preventiecomité (CPBW). Eén van onze conclusies was
dat er meer jobrotatie moest komen. Maar de managers op
de vloer houden daar niet van omdat het hun werk ingewikkelder maakt. Sommige werknemers staan ook niet te
trappelen om afwisselende taken te moeten doen. Ze stellen zich stoer op. ‘Als ik het kan, zal een ander het ook wel
kunnen’, zeggen ze.”
HEIDI: “Bij ons wordt er ook over jobrotatie gepraat. Maar
ook onze group leaders staan zoiets niet graag toe. Ze zijn
bang dat de productiviteit eronder zal lijden.”
ONS RECHT:
De regering maakt de regels rond landingsbanen en SWT (brugpensioen) strenger. Werknemers worden
aangepord om langer aan het werk te blijven.
JAN: “Als het moeilijker wordt om met SWT te gaan, zullen werknemers met gezondheidsproblemen sneller op het
ziekenfonds terugvallen. Omdat ze hun werk gewoon niet
meer aan kunnen. Zo wentel je een deel van de kosten af
op de samenleving.”
HEIDI: “Wie echt begint te sukkelen, zal proberen minder
te werken en deels een beroep te doen op het ziekenfonds.
Maar zoiets is maar mogelijk voor een beperkt percentage
van het personeel. Het zou beter zijn om aangepast werk te
voorzien voor mensen die sukkelen. In de praktijk zijn er bij
ons niet zoveel mogelijkheden om het werk aan te passen.
Maar de werkgever kan toch méér doen, op voorwaarde dat
hij hierin wil investeren.”
JAN: “Onze werkgroep stelde voor om echt zware taken te
beperken tot halve dagen. Maar de werknemers zeiden zelf
dat het beter was om één dag zwaar werk af te wisselen met
één dag lichtere taken. Het is een leerproces. Onze lokale
bazen zijn redelijk gevoelig voor onze verzuchtingen maar
“ALS HET MOEILIJKER WORDT OM MET
SWT TE GAAN, ZULLEN WERKNEMERS
MET GEZONDHEIDSPROBLEMEN SNELLER
OP HET ZIEKENFONDS TERUGVALLEN.”
ONS RECHT:
ONS RECHT: Moet je vooral problemen oplossen wanneer ze
zich aandienen of moet je eerder preventief werken?
JAN: “Beide benaderingen zijn nodig. Ik denk bijvoorbeeld
aan cao 104, die het verplicht om een werkgelegenheidsplan voor oudere werknemers uit te werken. Die cao kan
een lege doos zijn, maar dat hoeft niet. Wij kozen ervoor om
die cao toe te passen op alle werknemers. Als we jongeren
nu al helpen aan aangenamere werkomstandigheden, zullen ze later minder gauw lichamelijke klachten ontwikkelen.
Een concreet voorbeeld zijn de nieuwe ergonomische matten die er waarschijnlijk al in 2015 komen voor werknemers
die de hele dag op dezelfde vierkante meter rechtstaan.”
HEIDI: “Na jaren aandringen hebben we onlangs eindelijk
ergonomische matten en verstelbare tafels losgekregen.
Het lukte ook om een nieuwe vorkheftruck te laten aankopen. Jarenlang werd een verkeerd voertuig gebruikt om aan
orderpicking te doen. Het is belangrijk om betere hulpmiddelen aan te kopen. Maar je moet mensen ook adviseren om
hun werk een beetje anders te organiseren en anders te bewegen. Zo’n routine doorbreken is lang niet altijd simpel.” |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 25
VRIJE TIJD
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
SUDOKU
4
6
1
3
5
1
9
2
7
4
13
2
8
2
6
3
9
8
3
4
5
5
1
4
8
3
9
6
9
2
3
4
1
8
9
4
3
11
5
5
6
7
6
7
7
1
8
5
7
12
8
9
1
2
4
10
9
verticaal
OPLOSSINGEN SUDOKU
1.attentie
2. ijzerhoudende grond; do
3. werknemer maar geen
arbeider
4. eerbied tonen; verdroogd
5. mager en zwak; sterrenbeeld
6. niet klaar
7. dopinghormoon; European
Space Agency (afk.)
8. zaad dat op broodjes
gebruikt wordt; voorzetsel
9. muzieknoot; klank
10. tevoorschijn halen
9 4
7
5
8
1
5
6
7
3
4
8
1
2
2
4
7
6
9
6
2
9
1
5
3
8
2
5
3
6 4
7
1
3
4
9
5
8
6
7
1
9
2
5
9 4
7
2
1
3
6
8
1
4
7
3
9
6
5
8
2
6
8
3
4
2
5
9
1
7
2
9
5
1
8
7
6
3
4
Met de letters van de genummerde vakjes kan je een woord vormen:
4
1
5
6
Welk stukje past NIET in één van de witte ruimtes
van het LBC-NVK-logo?
A
7
B
C
8
9
10
6
PUZZEL
PRIJSVRAAG
2
3
Horizontaal
1. iemand die met zijn handen werkt
2. het glas heffen ter … van
iemand; op die manier
3. onnodig
4. vervoeging van ‘deinen’; eer
5. oppervlaktemaat; mogelijkheden die iemand krijgt
6. lijn die door hout loopt
7. verleden tijd enkelvoud van
‘hebben’; meisjesnaam
8. nobele; oude lengtemaat
9. voegwoord; muzieknoot
10. banen voor starters
5
8
10
1
9
11
12
D
C
13
G
De oplossing van de vorige prijsvraag was ‘BESPARINGEN’. M.M. uit
Eksel werd door loting uit de juiste antwoorden getrokken en wint
een boekenbon van 20 euro. Proficiat! Een groot aantal lezers reageerde op onze eerste prijsvraag, per e-mail of via de gewone post.
Hartelijk dank hiervoor!
Stuur je antwoord naar [email protected], ten laatste op 16
februari 2015. Of stuur een briefje met de oplossing, naam, adres en
lidnummer naar Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen
De winnaar ontvangt een boekenbon van Standaard Boekhandel ter
waarde van 20 euro. Door deel te nemen aan de wedstrijd verklaar
je je akkoord met het wedstrijdreglement. Dit reglement vind je hier
online: bit.ly/wedstrijd-OR
26
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
E
DROEDEL
Welk woord staat hier?
F
UITGAANSTIP
FILM
De moderne man in zijn besneeuwde biotoop (Kristoper Hivju en Johannes Bah Kuhnke).
Turist (force majeure)
Karin Seberechts
Ver van huis, uit zijn gewone doen, komt de mens
zichzelf al eens tegen. Dat levert niet altijd de fraaiste plaatjes op. Zeker niet als Ruben Östlund je
onder de loep neemt. Of onder het fileermes…
MUZIEKTHEATER:
MANISCHE MANNEN
Via cultuurproducties onder de noemer ‘Te Gek!?’
tracht het Psychiatrisch Ziekenhuis Sint-Annendael
al ruim tien jaar jaren psychische problemen in
Vlaanderen bespreekbaar te maken. Na de succesvolle voorstelling ‘Nerveuze Vrouwen’ (met onder
meer Tine Embrechts en Karlijn Silegem) in 2013
moet nu ook het mannelijke deel van de bevolking
eraan geloven.
In de muziekvoorstelling ‘Manische Mannen’ worden
de laatste twijfels over het geestelijke welzijn van het
sterke geslacht weggenomen. Zanger/presentator
Marcel Vanthilt, muzikanten Guy Swinnen en Wannes
Capelle en acteur Stefaan Degand brengen een voorstelling in een regie van Wim Dewulf (Kommil Foo –
Ultima Thule) en op teksten van onder andere Hugo
Matthysen, waarbij u niet alleen de haren ten berge
zullen rijzen maar waarbij ook uw sluitspieren op de
proef zullen worden gesteld!
De muziek wordt verzorgd door De Laatste Showband
en is een bloemlezing uit de vijf cd’s die Te Gek!? sinds
2004 uitbracht.
“Manische Mannen” toert in de komende maanden
door heel Vlaanderen. Een overzicht vind je op de
website www.sad.be/tegek.
Van bij de eerste momenten in Östlunds ‘Turist’ is het duidelijk dat
de luxe skitrip van een Zweeds modelgezin – Tomas (Johannes Bah
Kuhnke), Ebba en twee kinderen – in de Franse Alpen niet zo tuttig zal
wezen als de obligate familiekiekjes van de professionele fotograaf.
De tweede dag is het al zover: een ‘gecontroleerde’ lawine blijkt iets
minder gecontroleerd dan voorzien. Het gezin en de andere vakantiegangers komen er zonder kleerscheuren van af. Maar de lawine
dendert après-ski, als er wat flesjes zijn gekraakt en de tongen loskomen, wel Tomas en Ebba’s relatie dooreen. Want wat te denken van
een pater familias die in een impuls zijn eigen hachje én zijn iPhone
redt, maar vrouw en kroost laat stikken…
Dat Östlund een uitmuntend observator en schrandere provocateur
is, wisten we al uit het qua toon verwante ‘Involuntary’ en het verontrustende ‘Play’. In zijn vierde langspeelfilm zet Östlund de moderne
man een beetje smalend in zijn onderhemd, en tuurt hij als een
gedragsbioloog naar diens instinctieve drang naar zelfbehoud. Dat
levert netelige, vermakelijke sequenties op waarbij je als kijker toch
stilletjes hoopt dat het met dit gezin al bij al nog goed komt.
Östlunds warme interieurs, die weinig ruimte voor privacy bieden,
zijn treffend. Zijn exterieurs visueel verbluffend. Maar ook het oor
wordt aangesproken: het lijkt wel alsof de immense knisperende
sneeuwpartijen het geluid dempen en de gedachten blootleggen.
Ruben Östlund begon zijn carrière ooit als filmer van stuntskiërs. Het
hele ‘skigebeuren’, met zijn eigen ritme, hotelroutines, dwarrelende
stoelliftjes, rolbanden, lawinekanonnen, sneeuwruimers, biertjes in
de sneeuw is dan ook overduidelijk zijn natuurlijke biotoop. Dat is
een troef die hij in deze psychologische ‘thriller’ ongedwongen en
met maximaal effect uitspeelt. Je hoeft in je leven geen Alp aan te
doen of een skilat van dichtbij te aanschouwen. Maar je kunt er na
deze heerlijke ‘Turist’ wel een eind over mee tateren.
‘Turist’ is sinds 28 januari te zien in de Belgische cinema’s. |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 27
“Als werknemers zitten we
samen in hetzelfde schuitje”
JONGEREN VAN JEUGDHUIS CHICAGO VERBROEDEREN MET STAKERS
vrijwilliger bij Chicago maar is
er nu één van de betaalde krachDenis Bouwen
ten.
“Bij
Chicago hebben we in de voor“Aangrijpend en hartverwarmend.” Zo omschrijven de jongeren
bije maanden veel met onze jongeren
van het Brusselse jeugdhuis Chicago de bezoeken die ze op 15
gediscussieerd over de economische cridecember 2014 brachten aan diverse stakerspiketten. Ismail
sis en de plannen van de regering”, vertelt
Pablo. “We vonden het belangrijk om hen te
(20), Malick (26) en Nisrine (17) doen hun verhaal, samen met
informeren over alles wat er gaande is. Bij de
Pablo, die begeleider is bij Chicago. “We weten nu veel beter
Brussels Boxing Academy babbelden we in kleine
wat een vakbond allemaal doet en beseffen hoe belanggroepjes met jongeren over de impact van de crisis
op hun leven, het belang van vakbonden en de beterijk dat werk wel is”, zeggen de jongeren enthousiast.
kenis van stakingsacties. Daarnaast grepen we de algemene staking van 15 december aan om stakerspiketten te
bezoeken. Met de fiets trokken we, samen met mensen van
hicago is een jeugdhuis in de gelijknamige volks- Hart boven Hard en Tout Autre Chose, naar piketten bij de
wijk in hartje Brussel. Ooit werd het opgericht MIVB, Audi Brussel, het Zuidstation en de luchthaven van
door de sociaal bewogen priester Daniël Alliët. Het Zaventem. Het werd een geweldige ervaring.”
jeugdhuis tracht via creatieve workshops, sport, theater,
taalcursussen en vele andere activiteiten jongeren met DIEPE INDRUK NAGELATEN
heel uiteenlopende achtergronden méér kansen te geven
en sterker te maken. Er zijn ook vakantiekampen en inter- ONS RECHT: Hoe was het om die stakerspiketten mee te
nationale uitwisselingen. De leeftijd van de jongeren vari- maken?
eert tussen 6 en 25 jaar.
ISMAIL: “Ik vond die bezoeken erg aangrijpend en hartverIsmail Khajjou is, net als Malick Mbaye en Nisrine El warmend. Ze maakten een diepe indruk op mij. Wij jongeHaddadi, een geregelde bezoeker en vrijwilliger bij Chicago. ren zijn doorgaans nog aan het studeren of werk aan het
Hij studeert economische wetenschappen. Malick is drif- zoeken. De stakers vertelden ons hoe ze elke dag moeten
tig op zoek naar werk als elektromecanicien. En Nisrine knokken om werknemersrechten te verdedigen en ontslazit nog op de middelbare school maar droomt ervan om gen tegen te houden. Een vakbondsman in Zaventem legde
later rechten of politieke wetenschappen te studeren. De ons uit dat de spanningen in een bedrijf soms hoog kunSpanjaard Pablo De La Rasilla is al vijf jaar in België. Hij was nen oplopen.”
MALICK: “Als werkzoekende jongere was ik sterk gemotiveerd om mee naar de piketten te gaan. De regering tracht
rechten van werknemers stap voor stap terug te schroeven.
MALICK
ISMAIL
© FOTO: DANIËL RYS
C
De jongeren van jeugdhuis Chicago beleefden veel voldoening
aan hun bezoeken aan stakerspiketten. Van het nut van de vakbond moet je hen niet meer overtuigen.
PABLO
NISRINE
28
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
Als werknemers staken, doen ze dat heus niet voor de lol in handen nemen. Wie geen job heeft, wordt geblokkeerd in
maar om hun rechten te verdedigen. Ik vind dat een goede zijn ontplooiing. Die situatie maakt de crisis in ‘probleemzaak want ik besef dat ik later als werknemer in hetzelfde wijken’ alleen maar erger. In Kuregem ken ik heel wat leefschuitje zal zitten.”
tijdgenoten die een technisch diploma hebben: ze sollici“De stakers waren verrast toen wij eraan kwamen. Zoiets teren veel, krijgen de ene na de andere afwijzing en raken
hadden ze niet verwacht. Ons bezoek sterkte hen in hun zwaar ontmoedigd. De regering schuift de verantwoordevastberadenheid. Toen we babbelden met de stakers in lijkheid voor de werkloosheid naar de werkzoekenden zelf.
Zaventem, vertelden die ons dat werkgevers soms een Zoiets vind ik verkeerd.”
loopje nemen met de regels en liever interimmers in dienst
nemen dan vaste werkkrachten. Wie zijn rechten opeist, ALTERNATIEF AANREIKEN
wordt soms aan de deur gezet.”
NISRINE: “Ik kon niet mee naar de stakerspiketten omdat
ONS RECHT: Is er een alternatief?
ik nog examens had. Maar ik was wel graag mee geweest. PABLO: “Ja, zeer zeker. In het bredere jeugdwerk willen we
Normaal zie je stakingsacties alleen op tv. Als je zoiets live geen doemdenkers zijn. We willen de jongeren een altermeemaakt, word je veel sterker geraakt. De recente vak- natief aanreiken: een solidaire samenleving waarin ook
bondsacties waren van historisch belang voor België. Er de rijksten genoeg belastingen betalen. Het is mogelijk
werd actie gevoerd voor alle burgers. Ook al merk ik op om vooroordelen te doorbreken. En jongeren kunnen ook
school dat lang niet alle leerlingen het eens waren met de hun eigen horizont verbreden door naar andere landen te
acties. Sommigen zeiden dat staken zinloos is en dat de reizen.”
regering wel maatregelen moet treffen. Ik antwoordde met ISMAIL: “De rijken worden fiscaal bevoorrecht in ons land,
de vraag of ze dan akkoord gingen met de plannen van de en dat vind ik heel spijtig. Gefortuneerde Fransen als
regering.”
Depardieu en Arnault komen niet voor niets naar hier.”
“Neem nu die verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd MALICK: “Als de regering zegt dat ze goed bezig is, ben ik
naar 67 jaar: ik zie dat niet zitten (Ismail en Malick knikken het daar niet mee eens. De politiek haalt het geld vooral bij
instemmend, nvdr). Er zijn trouwens veel te veel mensen die diegenen die het al moeilijk hebben. Het zijn de werknewerk zoeken. Ouderen kunnen beter op tijd met pensioen mers, die onze economie doen draaien, die moeten inlevegaan zodat er jobs vrijkomen voor jongeren. Het varieert ren. Terwijl toplui meer mogen verdienen. Onverantwoord.”
natuurlijk van job tot job hoelang je aan het werk kan blijven. Maar een loodgieter die tot zijn 67ste voortdoet? Dat BETER BEELD
lijkt me weinig realistisch.”
ISMAIL: “De regering legt de bevolking besparingsmaatrege- ONS RECHT: Hebben jullie nu een ander beeld van ‘de vaklen op maar de ministers doen zelf niet bepaald mee. Terwijl bond’?
gewone mensen de buikriem moeten aanhalen, blijven de MALICK: “Ik weet nu dat de vakbond veel meer doet dan
beroepspolitici mooi buiten schot. Zij leveren zelf nauwe- alleen maar werkloosheidsgeld uitbetalen. De vakbond verlijks of niet in. Rechtvaardig is anders.”
dedigt de rechten en belangen van werknemers.”
ISMAIL: “Vroeger dacht ik dat de vakbond alleen maar individuele problemen van werknemers regelde bij conflicten
DISCRIMINATIE
met de werkgever. Nu weet ik dat vakbonden onderhanONS RECHT: Pablo, jij komt uit Spanje. Daar weten ze al lan- delen over cao’s en arbeidsreglementen. Ze verdedigen het
ger wat een besparingspolitiek betekent.
personeel en geven ook juridische bijstand.”
PABLO: “In Spanje zie je inderdaad goed wat de vreselijke
gevolgen zijn van een soberheidspolitiek. Ook daar gingen
ze de pensioenleeftijd verhogen en op ambtenarenlonen
bezuinigen. Het krioelt er ook van de mensen die zonder
werk zitten. In Spanje zie je dat het vaak dezelfde groepen ALS WERKNEMERS STAKEN, DOEN ZE DAT
zijn die worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Hier
HEUS NIET VOOR DE LOL MAAR OM HUN
in België is dat niet anders. En dan zijn er nog bewindslieden die stigmatiserende uitspraken doen over bepaalde RECHTEN TE VERDEDIGEN.
groepen allochtonen.”
NISRINE haakt in: “De diversiteit van onze bevolking is net
de rijkdom van België. Als mijn moeder voor een baan solliciteert, krijgt ze dikwijls de vraag of ze bereid is haar hoofddoek af te doen. En als ik ooit advocate wil worden, zal ik ONS RECHT: Wat verwachten jullie als jongeren van de vakook geen hoofddoek mogen dragen.”
bond?
ISMAIL: “Sommige bevolkingsgroepen worden onder druk
NISRINE: “Vakbonden moeten blijven doen wat ze al lang
gezet. Wie uit Kuregem of Molenbeek komt, zal niet zo gauw doen: de rechten van werknemers beschermen en mensen
een kans krijgen van een werkgever. Een probleem waar de met problemen bijspringen. En ze moeten ook af en toe
regering niets aan doet. Op de middelbare school had ik ooit actie voeren, zeker wanneer een regering toch vooral de
een lerares die personeelsmedewerker was geweest bij een kaart van de werkgevers trekt.”
grote bank. Zij vertelde dat sollicitaties van kandidaten met
vreemde namen daar meteen in de prullenmand werden ONS RECHT: Worden jullie later lid van de vakbond?
gesmeten. Ik was diep geschokt toen ik dat hoorde. Er zijn ISMAIL: “Meteen, zodra ik ga werken. Ik vind wel dat de vaktrouwens wel meer werkgevers die nu niet bepaald de deur bond minder discreet moet werken en zichtbaarder moet
wijd open zetten voor sollicitanten van vreemde afkomst.” worden. Meestal hoor je te weinig over de vakbond in de
“Veel mensen leven van een vervangingsinkomen en zijn media.”
zo afhankelijk van de steun van de gemeenschap. Maar de MALICK: “Ik ben ook gemotiveerd om me aan te sluiten. Als
meeste van hen willen natuurlijk veel liever hun leven zelf lid van een vakbond weet je veel beter wat je rechten zijn.” |
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 29
WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN
Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in
jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die
je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom.
We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van
de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van
de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten
zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken
wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles
wat erin staat.
Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen:
Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.
E-mailen kan uiteraard ook:
[email protected].
TWEE MATEN EN TWEE
GEWICHTEN
B.V.R. - HALLE
dat Griekse arbeiders amper
450 euro per maand verdienen,
terwijl een kuisvrouw bij de
Europese instellingen duizenden euro’s opraapt. Ook de riante
lonen en vergoedingen van de
europarlementariërs steken me
zwaar tegen.
Parlementairen graaien nog vlug
riante ontslagvergoedingen mee
en verontschuldigen zich omdat
ze tegen bepaalde voorwaarden
in het systeem zijn gestapt en
omdat het ‘verworven rechten’
zijn. Maar diezelfden blijken
Oost-Indisch doof wanneer ze HERVORMINGEN
P.T. - PER E-MAIL
stelselmatig de verworven rechten van de uitgestotenen, zij die Briefschrijver B.V.L. stelt in Ons
de stoelendans verloren hebben, Recht van januari dat hervorafbouwen en veranderen.
mingen nodig zijn en dat de vakAls werkloze burger houdt dit me bond zich beter constructief kan
toch sterk bezig.
opstellen omdat we anders ‘in
Net toen ik 58 jaar ging worden, Zuid-Europese wantoestanden
veranderde het systeem van de verzeilen’. Het is juist dat er herdefinitieve vrijstelling en werd vormingen moeten komen. Maar
de leeftijd opgetrokken naar 60. we moeten wel ons belastingNu ik dit jaar 60 word, wordt het stelsel hervormen en lasten op
systeem weer aangepast en moet arbeid verschuiven naar lasten
je tot je 65ste beschikbaar blij- op kapitaal en beurstransacties.
ven voor de arbeidsmarkt. Ik ken We moeten ook zeker de belasheel dynamische werkzoekenden tingfraude sterk aanpakken.
die veel solliciteren en begin 40 Wie verwijst naar de landen van
zijn: zelfs zij krijgen maar zelden Zuid-Europa moet wel weten dat
reacties.
die vooral in de problemen kwaWaarom is de vakbond niet kri- men omdat ze er niet in slaagden
tischer over een politiek die twee hun belastingen correct te innen.
maten en twee gewichten han- Als je nu ziet dat Elke Sleurs, de
teert? Bart De Wever (N-VA) nieuwe staatssecretaris voor
wilde zo graag de dure Senaat Fraudebestrijding, de degelijke
afschaffen maar hij doet er niks maatregelen van haar vooraan. Toch zit zijn partij mee in ganger John Crombez wil terugde regering.
draaien, vraag ik me af wie de
Het doet me kotsen als ik zie grootste bedreiging vormt voor
30
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht
onze welvaart. Als mensen twijfelen of er alternatieven zijn voor
de aanpak van de nieuwe regeringen, geef ik graag een voorbeeld.
De notionele intrestaftrek kost
ons land meer dan vijf miljard
euro per jaar, geld dat vooral in
de zakken van buitenlandse aandeelhouders verdwijnt. Als we al
dat geld zouden gebruiken om
wegen en scholen te onderhouden, zou dat in het belang van de
samenleving zijn en zouden heel
wat mensen aan het werk kunnen
blijven. Laten we ook niet vergeten dat een partij als N-VA, als
politiek vehikel van de werkgevers van VOKA, de mensen graag
bang maakt om zo haar agenda
te kunnen doordrukken.
ENERGIETEKORT
J.V.D.V. - PER E-MAIL
Ons Recht publiceerde in zijn
januari-editie een mooie cartoon
die inspeelde op het energietekort
in ons land. Ik ben al 25 jaar lang
aan het experimenteren met zonnepaneeltjes. Mijn schooltijd eindigde in 1971 en mijn kennis van
elektronica is dus stokoud. Toch
slaag ik erin om bestaande schakelingen véél zuiniger te laten
werken. Als een hobbyist zoals
ik dat kan, waarom kan een grote
fabrikant dat dan niet? Simpel:
de verbruiker betaalt toch.
Mijn zoon stelde me de vraag
waarom ze daken van elektrische
auto’s niet voorzien van zonnepaneeltjes. Zo kan je met de auto
naar het werk rijden en tegen de
avond is de accu weer voor een
deel opgeladen. Deze oplossing
wordt niet toegepast, want ze is
te goedkoop.
Sommigen vragen zich af
waarom die nieuwe elektrische
wagens zo duur zijn. Op zich
is er niets nieuws aan, want de
eerste elektrische auto reed al in
1899 rond in België. Toen tegen
de waanzinnige snelheid van 105
km per uur. Olie was destijds à
volonté beschikbaar, dus werden
elektrische voertuigen niet voort
ontwikkeld en koos de industrie
voor benzine.
Een jaar of 30 geleden werd er
gesproken over ‘kernfusiecentrales’. Toen zeiden sommigen dat
er 20 jaar later op een schone
manier energie zou worden
geproduceerd. Nog iets gehoord
van kernfusie? Ik alleszins niet.
Volgens mij is de hele hetze rond
energie een truc om een beeld van
schaarste op te hangen en de prijzen op te voeren. Het is perfect
mogelijk om, zonder verlies van
comfort, veel energie uit te sparen en dan is het zogenaamde
energietekort van de baan. Maar
wees gerust, die hogere prijzen,
die komen er wel.
RECHT OP WERKEN
B.V. - ANTWERPEN
Jan Jambon van de N-VA stond in
december te roepen dat “het recht
op werken moest worden gevrijwaard”. Raar, ik vind niks terug
over een recht op werken.
Wil hij misschien zeggen dat
werkzoekenden hun recht op
werk kunnen opeisen en afdwingen? Bedoelt hij dat werklozen
werkgevers kunnen dagvaarden
als ze hen geen werk aanbieden?
Of kwam zijn uitspraak er misschien op neer dat de overheid
een procedure kan starten tegen
werkgevers als ze geen jobs creëren?
Sorry voor mijn ‘domme’ vragen.
Vakbond, hartelijk dank voor al
het werk dat jullie voor de werknemers en werkzoekenden verzetten!
UITBETALING VAKBONDSPREMIE
SOCIO CULTUREEL WERK
In de socioculturele sector (PC 329) krijgen de gesyndiceerde werknemers een
vakbondspremie van 75 euro uitbetaald
als ze de volledige vakbondsbijdrage betalen. Wie een verminderde bijdrage betaalt,
krijgt een premie van 37,50 euro.
Om recht te hebben op de premie moet
je ten laatste op 1 oktober 2014 bij de vakbond aangesloten zijn.
Je moet ook vorig jaar minstens één dag
gewerkt hebben in de sector.
Uiteraard moet je ook in orde zijn met de
betaling van de vakbondsbijdrage op het
ogenblik van de uitbetaling.
De tewerkstellingsattesten die recht geven
op de premie, moeten ingevuld en ondertekend worden terugbezorgd aan uw plaatselijke LBC-NVK-secretariaat. De uitbetalingsperiode loopt van 1 december 2014 tot
31 maart 2015.
TEXTIEL- EN BREIGOEDNIJVERHEID
In de periode van 1 februari tot 15 juli 2015
wordt aan de gesyndiceerde bedienden uit
de textiel- en breigoednijverheid (paritair
comité 214) een vakbondspremie van 130
euro uitbetaald.
Om recht te hebben op de premie moet de
werknemer sinds 1 november 2014 lid zijn
en in orde zijn met de betaling van de ledenbijdrage. Het lid moet in 2014 minstens één
dag in de textielsector hebben gewerkt.
De werknemer behoudt het recht op de
premie als hij in 2014 minstens één maand
in de sector werkte en daarna werkloos
werd, in voltijds tijdkrediet ging of met
(brug-)pensioen vertrok. Langdurig zieken hebben ook recht op de premie.
Het attest dat u ontvangt moet volledig
ingevuld worden terugbezorgd aan het
plaatselijke LBC-NVK-secretariaat. Leden
uit de sector die geen attest kregen, kunnen best contact opnemen met hun LBCNVK-secretariaat.
VOEDING
In de periode van 4 november 2014 tot
4 maart 2015 krijgen de gesyndiceerde
bedienden uit de voeding hun vakbondspremie. De premie bedraagt maximaal 135
euro. Het precieze bedrag is afhankelijk
van het aantal gewerkte dagen en de duur
van het lidmaatschap.
Om recht op de vakbondspremie te hebben, moet aan een aantal voorwaarden
worden voldaan. Zo moet je tussen 4 april
2013 en 31 maart 2014 minstens elf dagen
gewerkt hebben in een onderneming die
valt onder het paritair comité voor de
INDEXAANPASSINGEN
216.00 notarisbedienden
218.00 Aanvullend nationaal paritair comité
voor bedienden (ANPCB)
220.00 voedingsnijverheid
221.00 papiernijverheid
306.00 verzekeringswezen
308.00 maatschappijen voor hypothecaire
leningen, sparen en kapitalisatie
309.00 beursvennootschappen
310.00 banken
bedienden uit de voeding (PC 220). Ook
moet je ten laatste op 1 april 2014 lid zijn
van het ACV en nog altijd aangesloten zijn
op het ogenblik van de uitbetaling. In orde
zijn met de betaling van de ledenbijdrage
is ook vereist.
De premie wordt gestort op de rekening
van de rechthebbende. Uitbetaling in speciën of via circulaire cheque is niet mogelijk. De rechthebbende moet zijn of haar
attest ingevuld en ondertekend terugsturen naar het plaatselijke LBC-NVKsecretariaat.
januari 2015
LBC-NVK-SECRETARIATEN
EN -STEUNPUNTEN
• LBC-NVK AALST-OUDENAARDE
Hopmarkt 45 - 9300 Aalst
tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01
[email protected]
Steunpunt:
Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde
tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03
[email protected]
• LBC-NVK ANTWERPEN
Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen
tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02
[email protected]
• LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE
Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende
Steunpunt:
Oude Burg 17- 8000 Brugge
tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15
[email protected]
• LBC-NVK BRUSSEL
Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel
tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05
[email protected]
• LBC-NVK GENT
Poel 7 - 9000 Gent
tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08
[email protected]
• LBC-NVK HALLE
Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle
tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06
[email protected]
• LBC-NVK HASSELT
Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt
tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09
[email protected]
• LBC-NVK KEMPEN
Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout
tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20
[email protected]
• LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER
President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk
Steunpunten:
H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare
St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper
tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12
[email protected]
• LBC-NVK LEUVEN
Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo
tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13
[email protected]
• LBC-NVK MECHELEN-RUPEL
Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel
tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14
[email protected]
• LBC-NVK VILVOORDE
Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde
tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07
[email protected]
• LBC-NVK WAAS & DENDER
H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas
tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18
[email protected]
Steunpunt:
Oude Vest 146 - 9200 Dendermonde
tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19
[email protected]
vorige lonen x 0,9980 (negatieve index)
vorige lonen x 1,0003
vorige lonen x 1,0004
Negatieve index. Niet toegepast,
maar verrekend bij de volgende indexaanpassing.
vorige lonen x 1,0002993
vorige lonen x 1,0003
vorige lonen x 1,000299
vorige lonen x 1,0003
ALGEMEEN SECRETARIAAT
Sudermanstraat 5 - 2000 Antwerpen
Tel. 03/220.87.11, Fax 03/220.89.83
[email protected] | www.lbc-nvk.be
MISSIE VAN DE LBC-NVK
De Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond
voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als
deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV)
opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democratische organisatie met leden en militanten, die streeft
naar solidariteit onder werknemers. Nationale en internationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmiddel. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de
samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil
ze een strijdbare tegenmacht zijn.
Ons Recht | 119de jaargang | FEBRUARI 2015 | 31
32
| FEBRUARI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht