Transcript Maart 2014

Maart 2014
Hallo allemaal,
Vorige week hebben we ons afscheid in ZuidSoedan gehad. ’s Ochtends bij het opstaan
waren we allebei een beetje stilletjes. Onze
laatste dag met Across in Zuid-Soedan. Vreemd
om afscheid te gaan nemen na vele jaren
werken met verschillende collega’s. Velen
kwamen na ons, anderen waren er al toen we
begonnen. Een groot aantal kennen we heel
persoonlijk en hebben we lief en leed mee
gedeeld.
Afscheid nemen is altijd lastig maar we vonden
het nu met name lastig omdat de
omstandigheden waarin de mensen verkeren
bijna minder zijn dan toen we kwamen. Het
geweld wat gaande is, is onderwerp van het
dagelijks gesprek. Al is er in Yei weinig tot geen
geweld, de mensen zijn toch angstig en bidden
dat het geweld zich niet verder uitbreidt naar
hun gebied toe. Wel zijn er elke avond
geweerschoten te horen. Naar sommigen
denken om bij bepaalde groepen geweld uit te
lokken. Maar de mensen die in en rondom Yei
wonen willen echt geen ‘oorlog’ en reageren er
dus niet op.
Triest om te zien wat het met het land en de
bevolking doet. Alle aandacht die er was voor
ontwikkeling en opbouw van het land gaat
weer naar het leger, verdediging van gebieden
en het veilig stellen van verschillende gebieden
bij de verschillende partijen.
Dick houdt z’n afscheidsspeech
Het SSLC (South Sudan Literacy Centre) merkte
direct dat er wat aan de hand was in het land.
De verkoop van de boeken is de eerste maanden
van 2014 drastisch terug gelopen. Mensen zijn
Er worden ook nog speeches gehouden
door collega’s
druk met andere dingen. Ze zijn in hun hoofd
druk met de oorlog en niet met het kopen van
boeken. Ook het contact met sommige mensen
die boeken verkopen voor SSLC in bepaalde
gebieden waar geweld is, is verbroken. Het
team kan geen contact met ze krijgen. Het is
vreemd om ze niet te kunnen spreken en je
vraagt je af hoe het met ze gaat. Zijn ze er nog?
Hoe is hun gezondheid? Zitten ze in een
vluchtelingenkamp? Kunnen ze voorzien in de
eerste levens-behoeftes zoals eten, drinken en
onderdak? Het voelt soms echt om te huilen.
Het HIV- en aidsprogramma gaat in beide
plaatsen (Yei en Adol) verder waar we gebleven
zijn. Al moet ook van Adol gezegd worden dat
het af en toe lastig is om het werk uit te voeren.
In en rondom Adol wonen met name Dinka
mensen (de stam die bij de president hoort). Ze
hebben aan het begin van het geweld veel
wapens gekregen om zich te kunnen verdedigen
tegen de Nuer (de stam die bij de exvicepresident hoort). Het is in dit gebied nooit
tot gevechten gekomen tussen de Dinka en
Nuer, maar de geweren zijn wel in het gebied.
Het gevolg is dat er weer veel onderling geweld
is tussen de verschillende Dinka-clans
(stammen zijn weer onderverdeeld in clans).
Een paar weken geleden was ik (Hilda) in Adol
voor een supervisiebezoek en het aantal
jongens dat met geweren rondloopt is
aanzienlijk. Dit keer maakte het me onrustig,
omdat de jongens nog zo jong waren en ze ook
veel kogels hadden. Meestal hebben ze niet al
te veel kogels en gaan ze er ‘spaarzaam’ mee
om. Maar nu hadden ze genoeg om overdag in
de lucht te schieten, een willekeurige doel te
kiezen en het geweer nog weer eens uit te
proberen. Jammer genoeg worden de geweren
ook gebruikt voor echte gevechten en zijn er
weer tientallen mensen omgekomen. Maar
desondanks gaan mensen verder, willen ze
doorgaan met het project. Er zijn er ook velen
die moe zijn van al het geweld, die ontwikkeling
willen, die vrede willen, die niet constant in
angst willen zitten om wat mogelijk zou
kunnen gebeuren op weg naar huis. Er kwam
nog weer een oud verhaal naar boven. Een oudcollega van ons weigerde om een helm te
dragen als hij op zijn motorfiets rondtoerde.
Zijn redenatie was dat het risico om door een
kogel geraakt te worden hoger is, omdat
mensen niet zien wie je bent, dan dat je van de
bromfiets valt en met je hoofd om de grond
terecht komt.
projecten die de mensen helpen om in hun
dagelijkse levensbehoeften te voorzien. We
hopen met name onder de Turkana, Pokot en in
de Kerio Valley te gaan werken waar de RCEA
gemeenten heeft. Jaap en Coby van der Ham
werken ook voor dit project en we zullen nauw
met elkaar samenwerken.
Wilt u alstublieft blijven bidden voor vrede in
Zuid-Soedan? Al zijn wij er niet meer, ze hebben
nog wel ons gebed nodig. Wilt u ook bidden dat
we een goede start in Eldoret mogen hebben en
een goede ontmoeting met onze nieuwe
collega’s.
We willen graag afsluiten met het volgende
vers: ‘Onze Heere is groot en van veel krachten;
aan Zijn verstand is geen getal.’ (Psalm 147:5)
Hartelijke groet en in gebed verbonden,
Dick en Hilda Malaba
Omdat er door omstandigheden geen opvolgers
voor mij (Hilda) zijn, zal ik nog een gedeelte van
mijn tijd blijven besteden aan het HIV- en
aidsprogramma in Zuid-Soedan en nog enkele
supervisiebezoeken doen totdat er een andere
oplossing is gevonden.
Ondanks alles kijken we toch terug op een
bijzondere tijd. We hebben veel geleerd van de
mensen in Zuid-Soedan. We hebben respect
voor hun vertrouwen in God, hun
uithoudingsvermogen om ondanks alles elke
keer maar weer de draad op te pakken, hun
geduld, hun vermogen om met bijna niets aan
aardse bezittingen een ‘gedreven’ leven te
leiden en naar hun naaste om te kijken.
We bidden dat God het werk wat we hebben
mogen doen wil zegenen. Dat de dominees,
andere kerkleiders en vrouwen van de
vrouwenvereniging die we hebben mogen
bereiken met boekjes of trainingen het geleerde
in praktijk zullen brengen. We hebben
bijvoorbeeld al mogen zien dat mensen met HIV
weer verenigd zijn met hun families en weer
naar de kerk gaan en dat boekjes werden
gebruikt voor kinderen van de zondagsschool
en voor de vrouwenvereniging.
Zoals we al eerder schreven hopen samen te
gaan werken voor en met de RCEA (Reformed
Church of East Africa), dit keer allebei in
hetzelfde programma. Het hoofdkantoor van
de kerk staat in Eldoret, een uit de kluiten
gewassen dorp in Kenia. Dick en ik hopen
samen met de kerk (RCEA) te werken aan
Alvast een plaatje uit Noord-Kenia wat we via
collega’s kregen.
Ons nieuwe post adres is:
Dick en Hilda Malaba
P.O. Box 3034
30100 ELDORET
Kenya
COLOFON
Hilda Malaba-Timmerman is in 2006 door de GZB vanuit de
Hervormde gemeente te Rouveen uitgezonden naar
Soedan. Sinds 2010 werken Dick en Hilda samen in Soedan.
De GZB werkt graag mee aan de verspreiding van deze
nieuwsbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en gebed!
U kunt uw betrokkenheid óók tot uitdrukking brengen
door een gift over te maken voor het werkersfonds van
Dick en Hilda Malaba-Timmerman. Het IBAN-nummer is
NL91 INGB 0690 7624 45. We zijn dankbaar voor uw
onmisbare steun, zodat het werk kan voortgaan en zelfs
kan groeien.
Voor adreswijzigingen en overige informatie:
GZB | Postbus 28 | 3970 AA | Driebergen
T 0343-512444 | E [email protected] | W www.gzb.nl