website pastoraal@school: www.kobrugge.be/pastoraal

oprapen of laten liggen goed gezien +

02 juni - 06 juni Volg het landschap van je dromen, de hartstocht van je liefde, de kracht van je handen volg de vlucht van je verlangens, de golfslag van je hart, de toekomst van je minzaamheid volg de lijn van je streven, de tocht van je geloof, je verlangen naar God. Zondag vieren we

Pinksteren

. Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren alle apostelen bijeen op dezelfde plaats. Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren was er vol van. Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de Heilige Geest en zij begonnen te spreken in vreemde talen, naargelang de Geest hun te vertolken gaf. Nu woonden er in Jeruzalem joden, vrome mannen, die afkomstig waren uit alle volkeren onder de hemel. Toen dat geluid ontstond, verzamelden zij zich, en hoorde iedereen hen spreken in zijn eigen taal. De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet. Greet Brokerhof - van der Waa

De kerk - zoals op Pinksteren gesticht...

Ik geloof in een kerk die haar deuren wijd openzet, waar ieder welkom is en niemand buitengesloten wordt. Die geen onderscheid maakt tussen man en vrouw, tussen goed en slecht. Waar ieder heilig en zondig is. Die geen rangen en standen kent, maar waar allen van hoog tot laag werkelijk broeders en zusters van elkaar zijn. Die haar eigen grenzen overschrijdt en een Tafel bereidt voor allen die zich tot Jezus Christus bekennen. Die het Woord van God in dialoog belijdt en waar communio hand in hand gaat met communicatie. Die niet heerst maar dient, waar recht gedaan wordt aan allen. Die niet denkt aan eigen roem, maar de kleinen eert en hen optilt uit hun vernedering. Die op uittocht is uit het land van slavernij en op weg is naar werkelijke bevrijding voor allen. Die haar crisis te boven komt en blijft getuigen van de hoop die in haar leeft. Ton Baeten verwerking bij leeftocht VSKO oprapen of laten liggen DPB- Brugge – juni 2014, week 40

website pastoraal@school: www.kobrugge.be/pastoraal

Verjaardagswensen voor de Kerk – op Pinksteren, haar geboortedag…

Dat je mag worden een Kerk die hoort de roep van vandaag, van gisteren en eeuwig: de schreeuw om geboorte, de hartenkreet van mensen om recht en vrede. Dat je leert luisteren naar de Geest, die als de wind waait vanuit de meest onverwachte hoeken: daar waar de kleinen schuilen, waar zwakken beschutting zoeken en hongerigen bedelen om brood. Dat je als Kerk zélf wordt als de wind: een pelgrim, een zwerverskind. Altijd op zoek, zonder zelfbehoud, zonder huis of kluis; vrij als een vogel, niet gekerkerd door wereldse machten en krachten. Dat je mag worden een scheppende, creatieve Kerk. Die van deze wereld een keten van bewoonbare plaatsen maakt, een spoor van oases in de woestijn. Begin van menswaardig leven overal. Een Kerk die muren sloopt, deuren en ramen opengooit, zodat mensen zien - al is het maar even – een glimp van een nieuwe wereld, een nieuwe aarde. Kerk die gemeenschap sticht en mensen samensmeedt. Kerk als een Gist- en Spiritusfabriek, waarvan de gist onderduikt in het wereldse deeg om brood te worden voor vijfduizend. Kerk waar geen angst meer heerst. Waar mensen groeien in liefde, geduld, volharding, zachtmoedigheid, vergeving, lange adem. Waar mensen elkaar verstaan uit een vloed van woorden of uit stilte soms, en uit de verscheidenheid van stenen één huis van vrede bouwen. Kerk opnieuw geboren: de longen komen open, de tongen komen los. Kerk met de tongval van de Geest, die bemoedigt en mensen taal van bevrijding aanleert, woorden van leven ingeeft, visioenen van een andere wereld. Levensadem die tégen de dood inblaast, met niet te stuiten kracht. Kerk als een permanente waakvlam in de wereld aanwezig. Plotseling in vuur en vlam gezet, als Mozes bij het brandend braambos. Die zich laat roepen en aangesproken weet door de ellende van Gods volk. Kerk die kant kiest van vergeten verliezers. Tot zij rust vindt in het Visioen: vrede en gerechtigheid overal. Gelukkige verjaardag, Moeder-de-Kerk. En Zalige Hoogdag van Pinksteren! Geert Dedecker verwerking bij leeftocht VSKO oprapen of laten liggen DPB- Brugge – juni 2014, week 40

website pastoraal@school: www.kobrugge.be/pastoraal 'Men kan beter de geest krijgen dan de geest geven' las ik ergens.

'De geest geven' betekent in het Nederlands ongeveer hetzelfde als 'je laatste adem uitblazen'. Dan sta je op de drempel van de dood. Je laatste adem is zowat je laatste teken van leven. Zo staat het ook over Jezus geschreven: "Toen Jezus van die (zure) wijn gedronken had, zei Hij: 'Het is volbracht.' Daarop boog Hij het hoofd en gaf de geest" (Joh. 19,30). Toen werd het donker en koud rond Hem. Dat je de geest kan 'krijgen', staat ook in het Evangelie. Al op de avond van Paasdag komt Jezus opnieuw bij zijn leerlingen binnen, nu als de Verrezen Heer (Joh. 20,19-23). Op zijn handen en zijde draagt Hij nog de littekens van de kruisiging. Eerst brengt Hij zijn bevreesde leerlingen tot rust en wenst hun 'vrede' toe. Dan, schrijft de evangelist, 'ademende Hij over hen' en zei 'ontvang de heilige Geest'. Het eerste wat de Verrezen Heer doet is ademen: de Geest van de verrijzenis uitademen over zijn leerlingen. Zij 'krijgen de Geest' en komen weer in beweging. Die eerste adem op Pasen is het prille geboorteuur van de Kerk. Nog verborgen en kleinschalig, maar wel onomkeerbaar. Zoals de eerste adem van een pasgeboren kind in de kraamkamer. Daar zal het echter niet bij blijven. Spoedig zal de Geest van Jezus breder en krachtiger gaan waaien. Over mensen van velerlei volken en talen. Dat zullen we op Pinksteren vieren. Uit de kracht van de heilige Geest is een nieuwe en wereldwijde gemeenschap geboren. Zij ademt de Geest van Jezus in en uit. Die adem houdt haar in leven en geeft haar kracht. Hoewel: soms lijkt onze kerkgemeenschap in ademnood te verkeren. Ze lijkt meer 'de geest te geven' dan 'de Geest te krijgen'. Christelijke gemeenschappen zijn op zoek naar een nieuwe adem. We kennen onze armoede en onze afhankelijkheid op dat punt. Zelfs de beste instellingen of initiatieven kunnen uit zichzelf de levende geest van het Evangelie niet voortbrengen. De Geest van Jezus kunnen wij niet aanmaken of aansturen. We kunnen die Geest slechts ontvangen. Meer dan een dag van trots, is Pinksteren een dag van gebed geworden: dat de Geest van Jezus opnieuw mag waaien over onze kerkgemeenschap en onze samenleving. Zitten wij daar voor iets tussen? Jazeker. 'Blus de Geest niet uit!' schrijft Paulus al in zijn brief aan de Thessalonicenzen (1 Tess. 5,19). De bijna onbegrensde macht waarover de brandweer beschikt om veiligheidsnormen op te leggen, kennen we ook in de Kerk. In plaats van de Geest een nieuwe kans te geven, spelen we liever op zekerheid en gewoonte. In plaats van mensen die erin geloven te bemoedigen, vinden we een reden om hen van het veld te houden. Blus de Geest niet uit! Geef de Geest van Jezus een eerlijke kans. Ook dat is Pinksteren. Mgr. Johan Bonny verwerking bij leeftocht VSKO oprapen of laten liggen DPB- Brugge – juni 2014, week 40