Transcript Klik hier voor nieuwsbrief - Hospice Gorinchem En Omstreken

2014
Nieuwsbrief | MEI
Nummer 1 | mei 2014
Gedenken is
ontmoeten
Vandaag bent u hier met ons
en wij zijn hier voor u.
Gedenken doen we eigenlijk altijd;
niet alleen maar nu.
Vandaag ontmoeten wij elkaar
met allemaal lotgenoten om u heen.
U bent hier dan wel samen,
maar toch …u staat alleen.
Gisteren - en allang daarvoorwas er ook al verdriet en pijn.
Was er ook al
het nooit-meer-samen-zijn.
Natuurlijk weet u ’t wel, het is beter zo.
Maar u zit hier met uw verdriet.
Gedenken is ontmoeten?
Hou op, zo ziet u het (nog) niet.
U ben alleen, boos,
ontroostbaar misschien.
U wilt het nog steeds niet geloven.
Maar gedenken, herdenken,
brengt ook vaak mooie
herinneringen boven.
Als je iemand gedenkt
- het maakt niet uit waar of
op welk momentdan ben je toch ook blij
dat je hem of haar hebt gekend?
Wij, de vrijwilligers,
dragen alle namen in ons hart.
Ik kan u verzekeren,
iedereen heeft een plaatsje apart.
Onze gedachten en ons gebed
zijn dan ook voor u.
Wij bidden God dat Hij u draagt;
gisteren …morgen …nu!
Elly Bouter (vrijwilliger)
Foto: Sophie Krale
NLdoet 2014: Dames van Inner Wheel
Gorinchem aan de slag in het hospice
aan de Haarstraat 29 in ­Gorinchem
Op 21 en 22 maart 2014 staken vele maatschappelijk betrokken Nederlanders de
handen uit de mouwen tijdens NLdoet. Dit is de grootste vrijwilligersactie van
Nederland, georganiseerd door het Oranje Fonds. Vrijwilligers zijn het kloppende
hart van sociale initiatieven. Met NLdoet stimuleert het Oranje Fonds jong en oud
om zich in te zetten voor de samenleving en zet vrijwillige inzet in de spotlights.
Samen aan de slag
Op vrijdag 21 maart steken de dames van Inner Wheel
Gorinchem, ondersteund door vrijwilligers van de
n.
St. Hospice-VTZ Gorinchem e.o. de handen uit de mouwe
r
De grote stadstuin van het hospice wordt voorjaarsklaa
ki)
gemaakt. Maar ook het mooie Finse tuinhuisje (Mökk
achter
krijgt een opknapbeurt. De dames kruipen hiervoor
wel
de naaimachine, want ook de stoelkussens kunnen
en.
gebruik
kje
een nieuw overtre
De dames hebben op slagvaardige wijze
hun plannen in daden omgezet. In regenpakken en zuidwesters gehuld werd er
gesopt, geschrobd, geveegd en gewied. De
nattigheid kwam niet alleen uit slangen en
emmers, ook de hemel deed een duit in het
zakje. Het resultaat was er niet minder om:
de toch al mooie stadstuin ligt er met een
prachtige, schone tuinkas als een plaatje
bij. Mede dankzij de eigen ­vrijwilligers en
Poort6 werd ook een deel van de gammele
schutting hersteld. Zoals aangekondigd
kwamen ook de naaimachines op tafel.
Het kantoor van het hospice leek wel een
­naaiatelier. Resultaat: prachtige, nieuwe
­kussens voor onze Mökki.
Wij kijken met plezier terug op deze en
­alvast vooruit naar de volgende NLdoetdag.
Vrouwen met een lintje
Wie?
Dat het hospice en de vrijwillige terminale
thuiszorg, naast op enkele betaalde krachten, vooral draaien op een grote groep
toegewijde vrijwilligers mag bekend zijn.
Maar dat onder hen ook vijf dames lid zijn
in de Orde van Oranje Nassau is wellicht
iets minder bekend. Het gaat hierbij om
Tineke den Haak, Truus Kwant, Bep Visser,
Vera Breddels en Sjanie van Vuren. Zijn
dat speciale mensen? Ja en nee. Ja, omdat
ze, net als al die andere onbetaalbare
vrijwilligers, actief zijn in het verzorgen en
begeleiden van mensen tijdens hun laatste
levensdagen. En nee, omdat ze verder
eigenlijk niet verschillen van die andere
vrijwilligers. Hoe zij dat zelf ervaren hoor
ik tijdens een gesprek met Bep, Tineke en
Truus in de sfeervolle serre van het hospice
aan de Haarstraat. Vera en Sjanie leveren
later via de mail nog hun bijdrage.
En dan krijg je een lintje...
Voor alle drie geldt dat de vrijwilligerswerkzaamheden zich niet tot het hospice of de
terminale thuiszorg beperkt hebben. De
lijst wordt uitgebreid met voedselbank,
Leger des Heils, Tafeltje Dekje, bestuurswerk
binnen de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers,
Passage “Christelijk maatschappelijke vrouwenbeweging”, bejaardenwerk, koersbal,
spelmiddagen, 45 jaar vrijwilligster bij het
Rode Kruis, hand-en-spandiensten voor de
kerk, 17 jaar zwemmen bij de ­“Wijderbei”
(een gehandicaptenorganisatie), wandelclub, Rode Kruis, EHBO, speeltuin, 40 jaar
zondagsschoolwerk en diverse andere
activiteiten. Ze doen/deden het allemaal
met veel inzet en plezier. Je doet het voor
een ander, maar het is onzin om te zeggen
dat je het niet ook voor jezelf doet. Het is
toch prachtig om te zien wat je ervoor terug
krijgt? Truus benadrukt nog dat zij, volgens
haar, alleen leuke vrijwilligers kunnen zijn
vanwege de gasten, medevrijwilligers, klussers en een flexibel bestuur, waarmee goed
kan worden samengewerkt.
Motivatie
De motivatie voor het vrijwilligerswerk
komt voort uit verschillende bronnen. Bij
de een werd het met de paplepel ingegoten. Of je nou, zoals Tineke, uit een ’rood
nest’ kwam of dat je binnen een kerkelijke
gemeenschap opgroeide….. het resulteerde
in betrokken en sociaal actieve vrouwen.
Bij Bep was het een heel ander verhaal.
Ze vertrouwt ons toe dat ze geen leuke
jeugd aan boord heeft gekend met een
vroeg demente moeder. Haar zussen waren
zoveel ouder dat ze op den duur als enige
dochter nog met vader en moeder op de
boot was. Moeilijk voor een meisje van 16.
Misschien dat ze juist daardoor het besef
heeft hoe belangrijk het is dat mensen
worden opgevangen. Het was voor allemaal
wel eens aanpoten hoor, toen de kinderen
nog klein waren. Je had dan maar amper
tijd om de boel thuis te regelen. Maar je
wist niet beter. Je dééd het gewoon. Sjanie
vult later aan: “Maar na het krijgen van de
onderscheiding word je er nog meer bij
bepaald hoe belangrijk het is dat er mensen
zijn die anderen willen en kunnen helpen.
Zelf krijg je dan ook steeds meer oog voor
zulke mensen. Al die jaren na 2009 heb ik
steeds voor ander mensen een koninklijke
onderscheiding aangevraagd en dat is tot
op heden steeds gehonoreerd.”
Toekomst?
Hoe de toekomst van het vrijwilligerswerk
er uit gaat zien in een samenleving die
het komend jaar ingaat als een ‘participatiemaatschappij’ en waarin wordt
2
gesproken over ‘verplicht vrijwilligerswerk’
blijft gissen. Zo op het eerst gezicht ben je
wel eens geneigd te denken dat de jeugd
het veel te druk heeft met carrière, huis
en gezin. Het lijkt wel of ze meer tijd voor
zichzelf nodig hebben. Het is een andere
tijd, waarin de moeders ook allemaal
(moeten) werken. Misschien zijn wij, als
ouders, wel eens te voorzichtig om iets
van de jongeren te vragen en houden we
hen bij voorbaat al uit de wind. We vinden
het niet meer vanzelfsprekend dat onze
kinderen voor ons zullen zorgen als wij
oud en gebrekkig zijn. Misschien heeft
dat alles te maken met de manier waarop
wij inmiddels zelf in het leven staan. De
tijden zijn ook voor óns veranderd. Wij zijn
geëmancipeerd(er) en konden meer onze
eigen gang gaan dan de generatie vóór
ons. Daarom gaan we er op onze beurt
van uit dat onze kinderen ook meer hun
eigen gang gaan. Kijk je beter om je heen
en naar je eigen kinderen, dan moet je
concluderen dat daar toch ook veel inzet is.
Naar Cambodja gaan om vrijwilligerswerk
te doen, is niet niks. In Afrika bezig zijn met
watervoorziening en zendingswerk is van
een hoog sociaal niveau. Meedraaien in
besturen van verenigingen in het dorp kost
tijd en inzet. Ze doen het toch maar. Misschien komt het in de toekomst toch nog
goed met dat vrijwilligerswerk en de zorg
voor ouders/ouderen.
Waardering
Wat in dit geheel als zeer belangrijk wordt
ervaren is het gevoel gewaardeerd te
­worden. Ook je gesteund voelen door
een opdrachtgever of coördinator is van­
­wezenlijk belang. Je hoeft echt niet na iedere
dienst opgebeld te worden, maar je moet
wel terecht kunnen met je verhaal als dat
echt nodig is. Daarin hebben deze vrouwen
binnen het hospice en de ­terminale thuiszorg gelukkig goede ervaringen. “Als er iets
is, kunnen we altijd terecht bij Matje of Ria.”
Fondsenwerving, donateurs en sponsoring
Vaak zeggen we dat de hospice een
gewoon huis is, maar ook dit huis is aan
slijtage onderhevig. Soms moet er dus het
een en ander worden hersteld, vervangen
of opnieuw worden aangeschaft. Dat
kost veel geld, want zorgmiddelen zoals
hoog- laagbedden, bijzondere dekbedden en extra fijne lakens zijn duur. En ook
de stookkosten vanwege een standaardtemperatuur van 23 graden vormen een
behoorlijke kostenpost.
Ín dit huis werken bijzondere mensen, ‘de
vrijwilligers’. Zij zijn, zoals dat meestal
wordt genoemd, ons kapitaal en dat kan
ik alleen maar beamen. Maar zelfs ons
kapitaal kost geld in de vorm van goede
en gedegen scholing, een attentie, een gezamenlijk uitje, reiskosten etc. Soms denk
je: waar blijft het allemaal en hoe komt het
ieder jaar weer voor elkaar dat we al deze
zaken met elkaar kunnen regelen? Dat laatste komt steeds weer voor elkaar dankzij
(naast een bijdrage van onze overheid en
gemeente) de donateurs en vele sponsors.
Vooral de lokale sponsors zoals Rotary,
Lions, St. Rivierenlandfonds, Quiltclubs, Van
Andel, Spruijt, kerken, Landschapsbeheer,
Rabobank ….. teveel om allemaal op te
noemen. Zij hebben ervoor gezorgd dat
onze organisatie ondanks de crisis van de
afgelopen jaren nog steeds draait. Sterker
nog ….. behoorlijk toekomstbestendig
is dankzij een mooie lift, nieuwe bedden,
stoelen, een goed ingerichte tuin, nieuwe
keuken en nog veel meer. Daarnaast is er
nog de inzet van de vele (ruim 90!) vrijwil-
ligers in het huis, de tuin, de administratie,
de klussen, de automatisering. Teveel om
allemaal op te noemen. Het betekent dat
wij in de lokale samenleving verankerd zijn
en dat men ons een warm hart toedraagt.
Steeds weer wordt er aan ons gedacht en
dat stemt tot grote dankbaarheid.
Mocht u vragen hebben of willen weten
waaraan en hoe we uw gift besteden dan
bent u van harte welkom. Telefonisch, per
mail of gewoon gezellig op de koffie of de
thee. We nodigen u dan ook uit om eens
te komen kijken. Wij vertellen u graag over
onze
xx organisatie, het mooie huis en de bijzondere ondersteuning bij mensen thuis.
Graag tot ziens op Haarstraat 29
Ria van den Berg-Lindhout, hoofd hospice
Samenwerking Rivas Zorggroep
en ­Stichting Hospice-VTZ
Gorinchem & Omstreken
Gorinchem, 31 maart 2014 – Rivas Zorggroep en de Stichting Hospice-VTZ Gorinchem & Omstreken willen de inzet van
vrijwilligers binnen de palliatief terminale
thuiszorg stimuleren. Hiervoor tekenden
zij op woensdag 26 maart een intentieverklaring als startsein van een pilot. De pilot
heeft als doel de samenwerking te versterken en vrijwilligers van het hospice in te
zetten bij palliatief terminale thuiszorgcliënten van Rivas. Palliatief terminale zorg
gaat om de begeleiding van mensen in de
laatste levensfase, thuis of in een hospice.
Emotionele steun
Met de samenwerking spelen beide
partijen in op de veranderingen in de zorg.
‘Nu en in de toekomst wordt van mantelzorgers steeds meer verwacht in de zorg
voor hun dierbaren’, zegt Kees Heijblom,
directielid Rivas Zorggroep. ‘Speciaal
hiervoor opgeleide vrijwilligers komen
bij de cliënt thuis om mantelzorgers waar
nodig te ontlasten en emotionele steun te
bieden. Daarnaast bieden zij de cliënt een
luisterend oor. Door de inzet van vrijwilligers te stimuleren, kunnen we de palliatief
terminale thuiszorg verder optimaliseren.’
Goede afstemming
In het eerste gesprek neemt de zorgregisseur van Rivas thuiszorg met de cliënt de
medische gegevens door. Daarnaast wordt
gevraagd of ondersteuning van een vrijwilliger gewenst is. ‘Is dit zo, dan bespreekt de
coördinator vrijwilligers van het hospicevtz met de cliënt waarvoor en hoe vaak
de vrijwilliger wordt ingezet’, vervolgt Dick
Roza, voorzitter van Stichting Hospice-VTZ
Gorinchem & Omstreken. ‘De vrijwilligers
nemen geen taken van de thuiszorg over
maar bieden hen extra ondersteuning. ‘De
zorgregisseur blijft eindverantwoordelijk
voor de zorg. In de zorgverlening is altijd
een goede afstemming tussen de thuiszorgmedewerker en de vrijwilliger.’
Ook vrijwilliger worden?
Met het oog op de toekomst zijn veel
vrijwilligers nodig in de palliatief terminale
thuiszorg. ‘Omdat van hen veel wordt gevraagd en om hun taak zo goed mogelijk
te kunnen uitvoeren, bieden we hen vanuit
het hospice-vtz negen dagdelen scholing
aan’, aldus Roza. ‘Tijdens deze scholing
wordt onder andere aandacht besteed aan
het bieden van emotionele steun, dagelijkse verzorging aan het bed en rouwverwerking.’ Geïnteresseerden kunnen contact
op nemen met het hospice-vtz, via info@
hospice-gorinchem.nl of (0183) 40 60 40.
Meer informatie
Voor meer informatie over palliatief terminale thuiszorg en andere diensten van
Rivas kan contact worden opgenomen
met Rivas Zorglijn 0900-8440 of kijk op
www.rivas.nl.
Voor meer informatie over de Stichting
Hospice Gorinchem & Omstreken kijk op
www.hospice-gorinchem.nl.
3
Gedenken is ontmoeten
Op zaterdag 12 april vond in de Koepelkerk te Arkel de jaarlijkse herdenkingsdienst van Hospice-VTZ Gorinchem e.o. plaats. Tijdens deze dienst werden allen
die het afgelopen jaar in het hospice en in de vtz-situatie zijn overleden herdacht.
Hun nabestaanden alsmede de zij die vorig jaar aanwezig waren bij een herdenkingsdienst ontvingen hiervoor in maart een uitnodiging. Het Koepelkerkje, dat
voor deze gelegenheid een uitermate geschikte locatie is, was bijna tot de laatste
plaats bezet met familie, vrienden en vrijwilligers.
Voorbereidingen
Coördinator Matje Verlee is al sinds januari
samen met vier vrijwilligers van hospice
en vtz bezig geweest met de voorbereidingen. In een goede en plezierige sfeer
overleggen de leden van de voorbereidingsgroep of bepaalde, door gasten
aangedragen, muziekstukken of gedichten
geschikt zijn voor de dienst. Dat is lang
niet altijd gemakkelijk, want een stuk kan
voor een nabestaande een bepaalde
herinnering of een gevoel oproepen maar
niet geschikt zijn voor deze herdenkingsdienst. Het is de voorbereidingsgroep wel
toevertrouwd om aan nabestaanden én
dienst recht te doen, gezien de integere
en invoelende wijze waarop e.e.a. wordt
besproken. Behalve medewerking door
de leden van de voorbereidingsgroep en
nabestaanden is er ook een muzikale bijdrage van ‘buiten’. Dit jaar zorgen pianiste
Eunice Roos en het duo Lisette van den
Berg (zang)en Bram te Kamp (gitaar) voor
het muzikale gedeelte. Ook bij hen is de
inzet groot. Eunice begint al ruim voor
aanvang met haar rustgevende pianospel
en ook na afloop weet zij diverse, door familie gewenste stukken, op een passende
manier te vertolken.
Lisette en Bram
De bijdrage van Bram en Lisette speelt
zich af tijdens de dienst, als zij enkele
bekende en minder bekende liederen vertolken. Vóór de dienst spreken we elkaar
en vertellen ze dat hun muzikale vorming
ligt bij de Rock Academy, een HBO-opleiding die te vergelijken is met het conservatorium, maar dan minder klassiek en
minder aan regeltjes gebonden. Ook hun
samenwerking is op die tijd terug te voeren. Ze vormen nu een (muzikaal) duo en
maken deel uit van de band Scarlet Stories
waarvoor zij samen de muziek schrijven.
De weekenden staan vaak in het kader van
optredens. Af en toe meewerken aan een
dienst als deze vinden ze heel waardevol.
Het is trouwens niet de eerste keer dat ze
zoiets doen, want in 2010 werden ze ook
al gevraagd, wat in een positieve ervaring
uitmondde. Lisette laat weten dat ze zich
goed kan inleven in de liederen en ver in
de emotie ervan kan meegaan.
Verder zijn ze in het dagelijks leven (semi)
professioneel met muziek bezig in de
vorm van zang- en gitaarlessen. Lisette
zingt en werkt op grond van de Complete
Vocal Technique van de Deense Cathrine
Sadolin. Bram schrijft o.a. zelf muziek en
geeft enkele dagen in de week les op
een muziekschool. Belangrijk voor hem is
het plezier dat zijn leerlingen hebben in
muziek maken. Dat zij beiden thuis horen
en zijn op zowel het poppodium als in het
Koepelkerkje is door hun medewerking
deze middag wel duidelijk geworden.
Ontmoeting
Om half drie is het Koepelkerkje bijna tot
op de laatste plaats gevuld. Na het welkom leest Elly Bouter haar gedicht “Gedenken is ontmoeten”, het thema van deze
dienst. Voor iedere genoemde overledene
4
wordt een kaarsje aangestoken door een
van de leden van de voorbereidingsgroep
of een familielid, soms gevolgd door een
gedicht of een andere persoonlijke bijdrage. Zinnen als “Je ontmoet niet zoveel
mensen” en “Een echte ontmoeting laat
sporen na” zetten aan tot nadenken over
hoe wij met elkaar omgaan en of wij elkaar
ook echt ontmoeten en de ander bij ons
binnenlaten. In haar overdenking grijpt Ingrid de Stigter terug op een tekst van Marinus van de Berg: “Juist dat terug gaan in
de tijd en de emotie kan een herinnering
levend maken, een glimlach tevoorschijn
toveren en het warme, hechte, gevoel
terugbrengen. Dat kan een moment van
rust geven.” Het verhaal ‘De Linde’ van Bert
Voorhoeve geeft als boodschap ‘Als het
oude sterft, kan er iets nieuws geboren
worden’ getuige het jonge stekje dat binnenin de holle, omgekapte boom bleek te
groeien.
De vertolking van het lied ‘Dat ik je mis’
van Maaike Ouboter door Bram en Lisette
mondt na de laatste akkoorden uit in een
intense stilte. Bij ‘Geen kind meer’ van
Karin Bloemen wordt duidelijk dat beiden
zich goed kunnen inleven in wat zij doen.
Ook Stef Bos mag tevreden zijn met de
manier waarop zijn ‘De omgekeerde tijd’
ten gehore wordt gebracht. Het ‘Don’t
give up the fight’ van Racoon geeft
haarscherp aan waar verdriet, huilen en
herinneringen samen kunnen gaan met
trots, lachen en strijd.
Na afloop is er gelegenheid tot ‘ontmoeting’. De voorbereidingsgroep heeft
gezorgd voor koffie, thee, vruchtensap en
een speels chocolaadje in de vorm van
een vlinder of een bloem. Een ieder krijgt
een kleine attentie en een mooi boekje
met de voorgedragen teksten mee.
Verpleegkundigen
in het hospice
Foto: Sophie Krale
Anneke en Marijke
Deze keer een interview met verpleegkundigen Anneke van de Werf en Marijke
van Dalen. Anneke werkt al in het hospice
vanaf de opening in 2000, Marijke sinds
februari 2013. Daarvóór werkte ze al in
de weekenden in het hospice. Beide
verpleegkundigen zijn aangesloten bij de
thuiszorg van Rivas.
Iedere morgen beginnen ze met het verzorgen van gasten in het hospice en zetten daarna de medicatie voor die dag klaar
zodat de vrijwilligers die kunnen aanreiken. De verpleegkundigen verlenen naast
ochtendzorg, ook middag-, avond- en
nachtzorg. Mocht er verder overdag toch
nog hulp nodig zijn in het hospice, dan is
er binnen vijf minuten een verpleegkundige aanwezig.
Beiden werken vier dagen per week. In het
hospice kunnen vijf gasten aanwezig zijn,
dus kan het soms nodig zijn dat Anneke
en Marijke allebei werken.
Anneke: “ In de nacht is er altijd een
verpleegkundige van Rivas aanwezig. Er
is daarvoor een team van vier verpleegkundigen die om de beurt dienst doen. In
geval van nood is er in Gorinchem het CCteam (Continue Care) dat tijdens de nacht
snel aanwezig kan zijn.”
Motivatie
Anneke koos voor het werk in het hospice
omdat ze het mooi werk vindt en iets voor
mensen wilde betekenen. “Ik herinner me
5
nog mijn eerste gast in het hospice. Dat
was iemand die ik ook al thuis verzorgd
had; dat was heel bijzonder. Vooral het
bad vond mevrouw heerlijk.” Marijke
voegt toe: “In het hospice zijn de mogelijkheden aanwezig om naar wens van de
gast zorg te bieden. Bijvoorbeeld als een
gast iedere dag in bad wil, is dat mogelijk.
Daar nemen we alle tijd voor, want het is
belangrijk dat gasten zich thuis voelen.”
Marijke ging werken in het hospice, omdat
ze tijdens haar opleiding tot verpleegkundige al gewerkt had in de palliatieve zorg
en het werk haar aantrok. “Het is wel zo
dat je er iets mee moet hebben. Je krijgt
een band met de gast, een glimlach doet
je goed, maar ook de dank van de familie.
Daar doe je het voor. Met de gast praten
we over van alles en nog wat, dat kan
best wel diep gaan. Je bent er altijd voor
de gast. Deze weet door het proces van
het ziek zijn dat er een eind aan zijn of
haar leven gaat komen. Je kunt de familie
voorbereiden op wat er gaat gebeuren.
Maar op het laatst kun je rust bij de gast
zien komen, vooral als ze erg ziek zijn.
We kunnen hen helpen om het proces
af te sluiten en zorgen dat ze nog een
goede tijd hebben.” Anneke: “Terminale
zorg kan natuurlijk ook thuis plaatsvinden
met behulp van de thuiszorg, huisarts en
familie. Maar in het hospice is meer hulp
aanwezig, vooral ook door vrijwilligers die
er altijd zijn om te helpen. Ze hebben daar
een speciale opleiding voor gehad.
Professionals - vrijwilligers
Verpleegkundigen onder elkaar bespreken
regelmatig situaties rondom gasten. Hierdoor kunnen zij het ook een ‘plekje’ geven.
Bijzonder is het dat we met de vrijwilligers in
het hospice heel goed samenwerken, ze zijn
betrokken met ons als verpleegkundigen en
andersom, zijn belangstellend en vragen of
het goed met ons gaat.” Beide verpleegkundigen zijn het erover eens dat het werk in
het hospice veel voldoening geeft.
Sponsorformulier
Dit formulier graag in een voldoende gefrankeerde envelop naar:
Stichting Hospice-VTZ Gorinchem & Omstreken, Haarstraat 29, 4201 JA Gorinchem
Ja, ik geef een gift voor de volgende wens
en maak een bedrag van €
Ja, ik geef een gift en maak een bedrag van €
over.
Ja, ik word lid van de ‘Hospiceclub van 100’ en doneer jaarlijks gedurende 3 jaar een bedrag van minimaal € 100,Graag ontvang ik van u wel / geen machtiging voor een automatische incasso.
Ja, ik neem de Hospice-VTZ Gorinchem e.o. op in mijn testament.
Ik wil graag informatie over de Hospice-VTZ Gorinchem e.o. Neem contact met mij op.
Wilt u de nieuwsbrief voortaan per mail ontvangen: ja / nee e-mailadres:
over.
Naam
AdresPostcode
Plaats
Telefoon
E-mail
Verzoek aan donateurs bij bankoverschrijving
Regelmatig krijgen wij van particulieren of bedrijven giften op onze bankrekening gestort. Om privacyredenen worden bij een
­bankoverschrijving niet altijd de adresgegevens aan de Stichting Hospice-VTZ verstrekt. Hierdoor kunnen wij de gevers niet altijd
persoonlijk bedanken. Omdat we dat jammer vinden, verzoeken wij u vriendelijk uw adresgegevens bij een overschrijving apart
te vermelden.
Wensenlijstje
Een deel van het werk van de Stichting Hospice-VTZ wordt vergoed door zorg­
verzekeraars. Voor de rest is de Stichting afhankelijk van giften. Met name de
­exploitatie van het hospice is een belangrijke uitgavenpost. Het hospice is immers
een gewoon huis, waarin net als bij iedereen zaken aan slijtage onderhevig zijn.
Zo is er een wensenlijstje ontstaan. Wie een bijdrage kan leveren, kan putten uit
de volgende wensen:
- nieuwe keukentjes op de gastenkamers
- klapstoelen voor de gastenkamers
- financiering nieuwe promotiefilm Hospice
- herinrichting badkamer
- nieuwe sleutelhangers
Colofon
Hospice Nieuws
Informatieblad over de Hospice-VTZ
Gorinchem en omstreken
Adres: Haarstraat 29, 4201 JA Gorinchem
Telefoon: (0183) 40 60 40
E-mail: [email protected]
Internet: www.hospice-gorinchem.nl
Bankrekeningnummers:
NL68 ABNA 0403 6762 82
NL53 RABO 0397 2226 37
Eindredactie en grafische vormgeving:
www.procomm.nl
Drukwerk:
Wanneer u het op prijs stelt onze nieuwsbrief per
e-mail te ontvangen, stuurt u dan een mailtje naar:
[email protected].