Transcript nieuwe editie accenten!

accenten
BEVEREN HAMME LOKEREN SINT-NIKLAAS WAASMUNSTER ZWIJNDRECHT
Magazine van de cultuur- en gemeenschapscentra van het Waasland
ACC’ENTEN / DRIEMAANDELIJKS / JAARGANG 19 NUMMER 2 / GRATIS
AFZENDER: WACCO, GROTE MARKT 1, 9100 SINT-NIKLAAS / V.U. Annemie Charlier, GROTE MARKT 1, 9100 SINT-NIKLAAS
PB- PP B- 00000
BELGIE(N) - BELGIQUE
AFGIFTEKANTOOR
SINT-NIKLAAS MAIL
AFGIFTEDATUM
DECEMBER 2014
ERK. P 802025
inhoud
JANUARI - FEBRUARI - MAART
theater / podium
Het KIP “Eigenlijk is ‘Qui a peur de Regina Louf’
een uit de hand gelopen grap”
4
De Spelerij en Paul Bangels
“Ik heb een eindeloze hang naar theater”
7
Beeldhouwster Camille Claudel
Een leven lang op zoek naar acceptatie en liefde
17
Tuning People
“Experiment is voor ons als makers een noodzaak”
20
De Roovers
“Het enige feest dat we leuk vinden is theater”
26
Nic Balthazar en Soufiane Chilah over ‘Neeland’
“Ik wil met fictie de realiteit bijsturen”
34
The Best of Salaheddine
Jonge comedian razend populair bij
Marokkaans publiek
38
Circuit X loodst u door de haarspeldbochten van het leven 42
Nieuw talent-selectie van Het Theaterfestival
muziek
Elke De Mey - Love Like Birds
12
“Ik moet helemaal in mijn muziek kunnen verdwijnen”
Buurman14
“Soms moet je fluisteren om jezelf duidelijk te maken”
ZIN IN EEN VERRASSENDE DATE?
Met de cheque uit de folder kan u intekenen op een ‘culturele’ date.
Het aanbod van de Wase CultuurCentra is zo overweldigend dat onbekende,
kleinere, maar waardevolle voorstellingen wat op de achtergrond blijven.
Omdat onbekend onbemind is, willen wij u over de streep trekken met deze
aantrekkelijke, gratis kennismaking.
U kiest een voorstelling uit de folder.
U reserveert met vermelding waccodate en bezorgt de cheque.
Uw kaartjes liggen aan de kassa klaar.
De folder met cheque ligt in uw cultuurcentrum en bij de gemeentelijke
informatie. U kan hem ook bekijken en downloaden op www.accenten.be.
U herkent deze voorstellingen aan het symbool vlek
Meer info:
Cultuurmagazine accenten
www.accenten.be
03 778 33 44
Frank Vaganée
24
“Brussels Jazz Orchestra laat de hartslag van New
York horen”
Tango, chanson, klassiek en folk
Orquesta Tanguedia
37
15 jaar Polyfoon
‘O onvermijdelijke dood’
40
circus
Een zoektocht naar merkwaardigheid
circus volgens Alexander Vantournhout
29
dans
Peeping Tom - ‘A Louer’
Niets is voor altijd
32
Is uw adres niet correct? Is het niet meer actueel?
Krijgt u accenten 2 keer toegestuurd?
Wil u daarentegen graag een extra exemplaar om
in winkel, wachtzaal enz… te leggen?
Meld het ons via [email protected]
en 03 778 33 44 en wij passen uw gegevens aan.
project
Voorronde Kunstbende Waasland
Ontdek kakelvers jong creatief talent uit
het Waasland!
41
Goed Gevormd – accenten op vorming
46
Agenda 47
Goed Bekeken – accenten op podium
44
CHECK
WWW.ACCENTEN.BE
Reiswijzer55
Colofon55
accenten december 2014
3
theater
TEKST: HELEEN DEBRUYNE - FOTO: PAUL DE MALSCHE
Het KIP
“Eigenlijk is Qui a peur de Regina Louf
een uit de hand gelopen grap”
Wat krijg je als je Edward Albee’s vlijmscherpe theaterklassieker Who’s
Afraid of Virginia Woolf mixt met de zaak Dutroux en een flinke dosis
absurde humor? Een dijenkletser van een voorstelling die toch Grote
Vragen oproept. Het KIP neemt je met Qui a peur de Regina Louf mee
op een theatrale trip door de stevig dichtgeschroefde stinkende potjes
van de Belgische geschiedenis én de hartenpijn van twee ongelukkige
koppels. Een stuk dat de grenzen tussen waarheid en illusie verkent.
Toneelgroep Ceremonia en het GEIT werden in 2011
samen herboren als het KIP – het Koninklijk Instituut voor
Podiumkunsten. Sindsdien gaat het het jonge theaterclubje
voor de wind. Hun eclectische, vaak hilarische voorstellingen
zijn druk bevraagd in binnen- en buitenland. Zo druk is het
dat acteur en artistiek leider Gilles De Schryver eerst een
indrukwekkend ogende excel-file moet doorpluizen, voor
hij zich herinnert waar we ook alweer over zouden praten.
“Wacht hoor, even kijken, wat spelen we dit najaar allemaal,
en wanneer? En over wélk stuk wilde je praten?”
In Qui a peur de Regina Louf? versmelten jullie theater­
klassieker Who’s Afraid of Virginia Woolf en de affaire
Dutroux tot één toneelstuk. Hoe kom je op zo’n
onwaarschijnlijk idee?
GILLES DE SCHRYVER: “Qui a peur de Regina Louf is eigenlijk
een uit de hand gelopen grap. Mijn collega-artistiek leider
Yahya Terrin en ik zaten rond de tafel met acteur Robrecht
Vanden Thoren, om te praten over wat we nog graag wilden
maken. Yahya en ik lieten vallen dat we al lang met het
idee speelden om iets te doen met de klassieker van Albee.
Goed, zei Robrecht, al lachend, doen we, en als we toeren
in Frankrijk noemen we het Qui a peur de Regina Louf.
Yahya en ik keken verbaasd naar elkaar: al twee jaar hield
de zaak Dutroux, met de X-dossiers en de getuigenissen van
Regina Louf, ons bezig. Laten we die twee dingen gewoon
samenbrengen, dachten we.”
Het cliché van artiesten die hun beste ideeën op café op
bierkaartjes krabbelen, klopt dus?
DE SCHRYVER: “Voor de volle honderd procent. Maar vergis
je niet, daarna moet het echte werk beginnen. Een hele
zomer lang hebben we ons op die X-dossiers gestort, we
lazen alle boeken die verschenen zijn, we doorplozen het
dossier dat op wikileaks is gelekt en we gingen praten met
journalisten die de zaak indertijd van nabij volgden. Hoe we
de brug tussen die twee verhalen zouden slaan, was toen nog
een raadsel.”
4
accenten december 2014
Een ingenieuze kunstgreep bracht de oplossing: de twee
professoren uit het stuk van Albee, zijn in jullie versie
professioneel bezig met de zaak Regina Louf.
DE SCHRYVER: “In Albee’s stuk hebben de personages het de
hele tijd over de universiteit waar ze werken, een heel specifiek
veld waar wij niet veel mee konden. Dus besloten we van de
oude professor een journalist te maken, die zich verbrand
heeft aan de X-dossiers. De jonge, ambitieuze professor is
een theatermaker geworden: hij wil een stuk over de zaak
Dutroux gaan maken en wil de journalist uithoren over zijn
versie van de feiten. Handig: door een theatermaker op te
voeren, kunnen we onszelf ook parodiëren. De premisse
van Albee hebben we verder wel behouden: na een feestje
belanden de koppels bij elkaar thuis, er wordt ongelofelijk
veel gezopen en de spanning loopt hoog op.”
Hebben jullie nieuwe dingen ontdekt, door weer in de
zaak Dutroux te gaan spitten?
DE SCHRYVER: “De media schilderden Regina Louf indertijd
af als een onbetrouwbare getuige, als een halve zottin zelfs.
Maar als je er de criminele dossiers bijhaalt, stel je vast dat
veel van haar getuigenissen wél kloppen. Zeker, ze heeft
veel verzonnen, ze was ook ziek – ze had een meervoudig
persoonlijkheidssyndroom en was vaak enorm in de war.
Maar sommige dingen die ze vertelde, kloppen dus wel. Dat
wisten we helemaal niet. Net zoals zowat iedereen geloofden
we dat alles wat ze zei quatsch was.”
Dat toont hoe de dominante versie van een verhaal zich
in het collectief geheugen nestelt. Of dat verhaal nu
klopt, of niet.
DE SCHRYVER: “Ja, daar wilden we het zeker ook over
hebben. Dat is een thema dat altijd terugkomt, hoe media
met informatie omgaat en hoe media de publieke opinie
kneden. Dat halen we dus zeker aan, maar het stuk gaat
toch in de eerste plaats over mensen. We zijn nog altijd
theatermakers, geen onderzoeksjournalisten.”
Het KIP heeft, denk ik, nog nooit
iets geproduceerd dat niet grappig
is. Maar we zijn toch het meest
tevreden als het publiek achteraf
zegt: ik heb evenveel gelachen als
dat ik kippenvel kreeg.
accenten december 2014
5
theater
De naam Regina Louf in je titel zetten, bleek wel een
uitstekende methode om veel persaandacht te krijgen.
DE SCHRYVER: “Nogal! De media waren bijzonder
geïnteresseerd. We schrokken er van hoe hard die affaire
vandaag nog in de collectieve verbeelding leeft. Voor Yahya
en mij – we waren zo’n jaar of zestien tijdens de feiten - voelt
de affaire Dutroux als een van die historische kantelpunten
uit ons leven. Net zoals de val van de Berlijnse muur, de
dood van Boudewijn en 9/11 dat zijn. Bijna iedereen van
onze generatie heeft dat zo ervaren.”
Wat vindt Regina Louf er eigenlijk van, dat jullie met
haar naam aan de haal gaan?
DE SCHRYVER: “We zijn met haar gaan praten. Omdat we
niet veel zin hadden om een rechtszaak op ons bord te
Zet twee koppels uit twee
verschillende generaties in
een kamer, geef ze veel drank
en je krijgt competitie, en ruzie.
Dat is drama, daar gaat theater
over.
krijgen, zeker. Maar ook omdat we haar wilden uitleggen wat
onze bedoeling is. Ons stuk gaat niet over haar, maar vooral
over hoe die zaak leefde in de media en bij het publiek.
We moesten haar helemaal niet overtuigen. Ze was blij dat
ons stuk niet over de gore details van de affaire en haar rol
daarin zou gaan. Dus vond ze dat we absoluut onze zin
mochten doen. Het is toch vooral onze bedoeling om de
kleinmenselijkheid van onze personages bloot te leggen.”
Net zoals Albee dat doet, in de oorspronkelijke Who’s
Afraid of Virginia Woolf?
DE SCHRYVER: “Zeker. Kijk, zet twee koppels uit twee
verschillende generaties in een kamer, geef ze veel drank en
je krijgt competitie, en ruzie. Dat is drama, daar gaat theater
over.”
Er mag in jullie drama wel gelachen worden. Zo speelt
Tom Ternest, niet bepaald een overtuigende travestiet,
een van de twee vrouwen. Waarom?
DE SCHRYVER: “Tja, een kleed aantrekken en schmink
opdoen, daar zijn acteurs dol op. Tom kan fantastisch grotesk
spelen maar heeft tegelijk iets kwetsbaar, iets feminiens.
Maar hij heeft niet de fysiek om een vrouw te spelen. Dat
vonden we een interessante frictie. En grappig, ook.”
“Kijk, de thematiek van het stuk is zo zwaar dat we er veel
grappen in wilden steken. Pas op de avond van de première
merkten we dat die humor de voorstelling heel erg kleurt.
Daar schrokken we van: als het publiek hard voor de lach
gaat, gaat er op een bepaalde manier een laagje betekenis
verloren. Een tragische laag die nochtans echt wel in het
stuk zit.”
Hoe zou dat komen, denk je?
DE SCHRYVER: “Daar praten we bijna elke dag over: hoe
6
accenten december 2014
komt het toch dat humor als minder diepgaand en minder
heftig wordt ervaren dan drama? Terwijl die twee emoties
vaak zo dicht bij elkaar liggen. Humor is toch ook een vorm
van ontroering? Bizar toch? We vragen ons echt af hoe
dat komt. Misschien omdat lachen iets zalvends heeft en
daardoor minder diep en pijnlijk op je ziel inwerkt?”
“Maar goed, dat heeft ons nog nooit tegengehouden om
grappen te maken. Het KIP heeft, denk ik, nog nooit iets
geproduceerd dat niet grappig is. Maar we zijn toch het
meest tevreden als het publiek achteraf zegt: ik heb evenveel
gelachen als dat ik kippenvel kreeg.”
Dit is al de tweede hernemingsreeks van dit stuk. Dat een
nieuw stuk zo’n lang leven heeft, gebeurt tegenwoordig
niet al te vaak in het theater. Vinden jullie dat belangrijk?
DE SCHRYVER: “Daar proberen we zeker aan te werken:
minder voorstellingen maken, die levensvatbaarder zijn. Bij
sommige stukken is dat productioneel gewoon niet haalbaar,
omdat er te veel mensen in meespelen of omdat de techniek
te specifiek is. Tijdens het maken moet je daar rekening mee
houden, als je het stuk vaak wil hernemen. Dat doen we dus.
Maar er is wel een keerzijde: theater is bij uitstek een levende
kunst en soms voel je na een paar voorstellingen dat het
momentum voorbij is.”
Hoe komt dat? En valt dat te vermijden?
DE SCHRYVER: “Toneel is energie. Als er op de scène goede
energie is, gaat het publiek er in mee. Maar als je als acteur
voelt dat het vet van de soep is, voelt het publiek dat ook. Om
dat te vermijden moeten de spelers elkaar blijven verrassen.
Met Qui a peur de Regina Louf lukt dat goed: we zijn een
fijne ploeg, we amuseren ons op de scène en maken de
voorstelling van avond tot avond weer nieuw.”
Het KIP – Qui a peur de Regina Louf
zaterdag 17 januari 2015 – 20u15
Hamme, CC Jan Tervaert
info en tickets: 052 48 09 48 en www.jantervaert.be
woensdag 28 januari 2015 – 20u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
*dit is een WACCODATE! (zie p. 3)
“Is er leven na de fictie? Het is de sleutelvraag uit Qui a
peur de Regina Louf? - geen sensatiestuk over de beruchte
X1-dossiers uit 1996, maar een eigenzinnige versie van
Edward Albee’s drama, door het KIP magistraal naar
eigen hand gezet (…) De vier acteurs die in de arena
hun geloof bevechten, doen dat met een vingervlugheid
die naast een gestaag toenemend respect ook zorgt voor
buikpijn van het lachen. Het verbale vuurwerk en de
razendsnelle wissels tussen cynisme, tederheid, wanhoop
en spot vragen om een meesterschap dat deze vier zich
op een bijzonder fysieke manier eigen hebben gemaakt.”
(Evelyne Coussens in De Morgen)
theater
TEKST: PETER ANTHONISSEN - FOTO: PAUL DE MALSCHE
De Spelerij en Paula Bangels
“Ik heb een eindeloze
hang naar theater”
accenten december 2014
7
theater
Sinds haar oprichting in 2009
heeft De Spelerij zich vooral
getoond als een gezelschap
dat grote theaterklassiekers
brengt voor een breed publiek.
Zo stond eerder dit seizoen Kat
op een heet zinken dak op het
programma, een menselijke en
herkenbare enscenering van
het gezinsdrama van Tennessee
Williams, met onder anderen
Mathias Sercu en Eva Van
Der Gucht. De Spelerij speelt
echter ook nieuw geschreven
stukken. Zo openen Sint-Niklaas
en Waasmunster de deuren
voor Lars: een splinternieuwe
toneeltekst over drie
zestigplussers. Peter De Graef
schreef het stuk speciaal voor
Camilia Blereau, Tuur De Weert
en Jaak Van Assche. Accenten
sprak met Paula Bangels, de
regisseur van de voorstelling én
artistiek leider van De Spelerij.
Lars is een nieuw stuk. Wat kan je er al over kwijt?
PAULA BANGELS: “Ik zal eerst de aanleiding vertellen. Ik ben
een heel romantisch type. Dat is ook waarom ik theater maak
natuurlijk (lacht). Er is een programma op de Nederlandse
televisie, en dat heet Memories, met Anita Witzier. Zij brengt
mensen samen die ooit een jeugdliefde hebben gehad, en die
elkaar in 30, 40 jaar niet hebben gezien. En bij elke aflevering
denk ik: “Daar wil ik theater over maken.” Omdat liefde niet
overgaat... Dan gaan ze eerst met ‘haar’ praten in Nederland,
en dan zoeken ze ‘hem’ op in bijvoorbeeld Bolivia. En
dan komen zij terug bij elkaar, en dat is eerst een beetje
onwennig, en dan even later zie je ze hand in hand weglopen
en babbelen...
En ik weet ook wel dat zo’n shot geregisseerd is, maar
eigenlijk moet ik daar altijd van huilen - van die grootse,
niet te pakken hunkering naar mekaar graag zien. Dat
iemand dat ooit in je getriggerd heeft en je dat 40 jaar later
terugvoelt. Dat houdt me al heel lang bezig. In combinatie
met wat je in de maatschappij ziet. Kijk om je heen, en je ziet
veel oudere mensen die hand in hand lopen of verliefd zijn.
Als je 50 of 60 jaar bent en je partner ontvalt je, dan zoek je
een nieuwe... En dan denk ik: ‘Waar komen die mensen voor
in toneelstukken?’ Nergens. Iemand van 75 jaar die verliefd
is? Dat staat nergens in. Op die leeftijd ben je alleen nog
grootvader of oudstrijder, of je hebt een klein rolletje en je
zit er zowat bij. Dus ik zeg tegen Peter De Graef: “Schrijf daar
een keer een stuk over.” Zo kwam dat.
Ik zie Tuur De Weert ieder jaar op Theater aan Zee, en ik zei
jaar na jaar tegen hem: “Tuur, ik wil met u samenwerken.” En
zo is het clubje gevormd: Tuur, Jaak en Camilia. Dan hebben
we een paar dagen samen gezeten en heeft Peter met hen
gepraat. Het is niet autobiografisch, maar Peter heeft zich
wel laten inspireren door wat zij verteld hebben. En dan is
hij met een stuk gekomen, dat natuurlijk ook zijn fantasie is.
Wat gebeurt er als er iemand weer in je leven komt, en die
gooit de boel overhoop?”
Er wordt in interviews met jou vaak verwezen naar
Dirk Tanghe, met wie je meer dan twaalf jaar lang hebt
samengewerkt. Maar ook Peter De Graef is een constante
in de jaren die je bij De Paardenkathedraal in Utrecht
hebt doorgebracht.
BANGELS: “Ik heb samen met Peter gespeeld, ik heb hem
geregisseerd. We kennen mekaar heel goed, op een goede
manier. Dus voor mij was het evident om dit stuk aan Peter
te vragen. Wat je ook vraagt, als hij er voeling mee heeft, dan
maakt hij er iets van. En als hij er geen voeling mee heeft,
dan zegt hij eerlijk: “Daar kan ik niets mee.” En dit trok hem
aan. Peter is ook een romantisch type, dat is ook een verliefde
zot. “
Is de voorstelling ook bedoeld om een lans te breken
voor een oudere acteursgeneratie?
BANGELS: “Nee, dat is niet de bedoeling. Het is geen
statement. Ik ben wel nieuwsgierig naar hen. En door met
hen dat proces aan te gaan, heb ik al drie nieuwe ideeën voor
stukken met oudere acteurs. Maar dat is niet omdat oudere
acteurs werk moeten hebben, maar omdat ze zo’n bagage
meedragen. Zij gaan iets spelen waar ik heel nieuwsgierig en
gretig naar ben, en wat ik nog niet ken. Ik ben zelf nog geen
50, en toch weet ik niet wat mensen van 70 of 80 denken. Er
is ook een verschil tussen stijlen van spelen. Je hebt oudere
8
accenten december 2014
geloof u niet meer”, en dat dan tijdens
de repetitie honderd keer. Dirk jutte
je zo op dat je helemaal bezweet en in
tranen de scène had gespeeld, maar
wel dacht: “Nu weet ik waar het over
gaat.” Toen ik zelf ging regisseren,
dacht ik: “Ik moet niet zeggen wat
ze moeten spelen, ik moet zeggen
hoe ik het wil zien, en hoe ze daartoe
komen, dat weet ik niet. Dus ik moet
hen laten spelen, ik moet hen stuwen
en stimuleren en prikkels geven en uit
hun kot jagen. Zij brengen het, en ik
moet het boetseren en keuzes maken.”
Dus het feit dat ik actrice ben, heeft
me geholpen in de zin van ‘concreet
zijn’ en ‘laat ze spelen’. Dus ik ben zeer
blij dat ik actrice was. Ik ga ook terug
spelen, hé, by the way.”
acteurs die volgens een andere stijl spelen, en dan moet je
in gesprek gaan: “Wil je mee op mijn kar? Of moet ik mij
aanpassen? Of maken we er een mix van?” Maar voor de
rest vind ik bijvoorbeeld ook jonge mensen dynamisch en
interessant, dus daar werk ik ook graag mee. Ik wil
daar geen onderscheid in maken.”
“Ik ben
Daar wou ik eigenlijk naar vragen.
BANGELS: “Ik heb nog nooit gedacht,
als ik regisseer: “Stond ik daar nu
maar, dat kan ik beter.” Daar heeft het
dus niets mee te maken. Maar het heeft
met een drang te maken om terug
mee te doen. Na tien jaar wil ik terug
op het toneel staan, ik wil terug in de
kleedkamer. Ik wil terug in het buske
zitten dat je naar een plek brengt...
dan mag je gaan eten, dan mag je voor
de mensen iets spelen, dan krijg je
applaus, dan mag je terug in dat buske, dan ga je napraten...
o, dat vind ik echt geweldig, dat buske. Ik heb hier lang
gezeten en georganiseerd en gestimuleerd, en nu wil ik terug
een heel romantisch type, dat is ook
waarom ik theater maak. En van die grootse,
niet te pakken hunkering naar mekaar graag
zien, daar moet ik altijd van huilen.
Op welke manier heeft jouw verleden als actrice je
regisseren beïnvloed?
BANGELS: “Het actrice-zijn en het spelen bij Dirk
(Tanghe) heeft mij gevormd als regisseur. Onze
toneelleraar Jan Devos zei op school: “Toon mij de
actie, en zie wat de consequentie is.” Dan zei hij: “Je bent
verliefd en je moet dat spelen. Wat ga je doen?” Dan zei ik:
“De hele dag aan hem denken.” “Dat kan ik niet zien. Wat doe
je dan?” En dan kwam je uiteindelijk tot blozen of de hele
tijd op de klok kijken... een actie, en daar zit de consequentie
in. Dirk zei: “Klopt erop, klopt erop, klopt erop!” In De
burgermansbruiloft van Brecht was ik de bruid, en ik moest
ruzie maken, en dan moest ik iets zeggen als “Klootzak, ik
zelf uitgedaagd worden. Ik vroeg Mathias (Sercu) om een
stuk te schrijven, en een paar weken later zei hij: “Nee, ik heb
een ander idee. Dát wil ik schrijven. Maar dan moet jij er wel
in meespelen.” En dat gaan we volgend seizoen doen.”
Kan je een tussentijdse balans van De Spelerij opmaken
na vijf voorstellingen?
BANGELS: “Goh, het is een rollercoaster. Ik ben teruggekomen
accenten december 2014
9
theater
uit Nederland in 2009, ik deed ook andere dingen, zoals
trainingen in lichaamstaal in het bedrijfsleven, wat ik altijd
heel graag heb gedaan. En ik dacht: “Wat wil ik eigenlijk
doen? Wil ik het bedrijfsleven in blijven gaan? Of wil ik nog
regisseren?” Ik dacht een jaar een sabbatical te nemen. Maar
ik kon niet stilzitten natuurlijk, en na drie maanden zei ik al:
“Ik wil regisseren en ik wil het zelf doen. Met de knowhow
die ik heb van het bedrijfsleven en van De Paardenkathedraal
wil ik zelf een theater oprichten.” En dat heb ik dan twee jaar
lang voorbereid. Ik ben met theaterprogrammatoren gaan
praten, met mensen uit de politiek, met mensen uit het
bedrijfsleven, met de zakelijk leiders van de grote theaters,
met artistiek leiders... En ik wou niet enkel afhankelijk zijn
van subsidies, ik wou een bedrijfsmodel.”
In 2012 zei je in accenten: “Het geld is op. We moeten
iets anders bedenken. Ik wil graag mee nadenken over
alternatieven. Subsidies blijven nodig om kunstenaars
te ondersteunen in het uitwerken van een idee, het
creëren van een werk. Maar we moeten ook andere
manieren vinden om te blijven doen wat we nu doen. We
mogen ons niet in een situatie brengen dat we helemaal
afhankelijk zijn van de overheid.” In het licht van de
huidige bezuinigingen op de kunsten klinkt dat haast
visionair.
BANGELS: “Subsidie werkt voor mij enkel als het concreet
is. Wij gaan met De Spelerij ieder jaar op tournee naar
Nederland, en er bestaat een subsidie die een deel van de
hotel- en transportkosten vergoedt. Dat vind ik goed, dat
is concreet. Maar een subsidiedossier waarin je alles op
voorhand moet gaan uitleggen, nog voor het gemaakt is?
“Wat is je decor?” “Dat weet ik nog niet, dat moet ontstaan.”
Een kunstenaar of een creatief iemand vertrekt van een idee,
en dat kan je niet op papier zetten. Ik wil niet ten onder gaan
aan het organisatorische, en niet meer creatief kunnen zijn.
Maar het is zo dat je zelfs met volle zalen niet alles betaald
krijgt. Dan zouden onze tickets 40 of 50 euro moeten kosten,
en dat wil ik niet. Dus ja, ik wil nadenken over alternatieven
met mensen die hetzelfde probleem hebben. Als we alles op
een hoop gooien en we vertellen elkaar onze problemen en
we zijn allemaal even gretig, dan komen daar nieuwe ideeën
uit voort. Waarom zouden we niet met een aantal groepen
een camion delen voor het vervoeren van onze decors?
Waarom zouden we niet onze zakelijk leider delen? Ik wil
in dialoog gaan met het bedrijfsleven, ook zij hebben een
noodzaak en een vraag. Mensen zijn visionair en ze willen
iets anders met hun bedrijf, maar ze weten niet hoe dat
moet. En wij zijn creatief en wij willen iets organiseren, maar
wij weten niet hoe dat moet. Ik wil ook met jonge mensen
aan tafel gaan zitten. Véronique Leysen komt op tv en breit
mutsen, maar die heeft wel een eigen zaak, een eigen label.
Kim Hertogs heeft haar BUCHBAR... Mensen zien soms
enkel een tv-gezicht als ze naar hen kijken, maar zij doen wel
dingen waarvan ik denk: “Ha, het zelf doen, klein beginnen
en doorsteken”. Je moet ook lang genoeg doorwerken, hé. Ik
ben op zoek naar een ander model, en ik zal het vinden ook.”
Ik wil graag nog een ander facet van je aanraken: jij
bent een van de weinige regisseurs die ik voortdurend
bij andere voorstellingen tegenkom, ook bij jong en
experimenteel werk dat mijlenver lijkt af te staan van wat
je zelf maakt.
BANGELS: “Soms denk ik: “Dit is niet mijn stijl, maar iemand
maakt het, en een publiek gaat hierin mee”. Oké, wat boeit
mij dan? Zo wil ik graag kijken. Je kan altijd direct zeggen:
10
accenten december 2014
“Ik eet dit niet. Daar ga ik niet naartoe. Ik hou niet van
Italiaans.” Oké, dan heb je niks. Maar als je alles op je bordje
legt en je proeft van dit en je proeft van dat... dan heb je iets
te eten. Heel af en toe denk ik: “Dit vind ik mislukt.” Maar
ook dat moet ik gezien hebben. Het is door de minder goede
stukken te zien dat je de goede er weer uithaalt. Ik heb ook
een eindeloze hang naar in theater zitten, dat heb ik altijd
gehad. Het licht gaat uit, het doek gaat open, en ik weet
niet hoe ik hier over twee uur buiten ga komen. Dat vind ik
fantastisch. Het is ook om acteurs te zien. Mensen sturen mij
soms een cv op, maar wat heb ik daaraan? Ik wil ook weten
wat er om mij heen gebeurt. Ik ben al 20 jaar bezig, en ik
voel me nog altijd maar 25, maar ondertussen staan er wel al
vier nieuwe generaties klaar die op een heel andere manier
over spelen en over theater denken. En ik moet dat allemaal
weten, want anders sta ik stil, loop ik achter”.
“Ik wil niet ten onder gaan
aan het organisatorische,
en niet meer creatief kunnen
zijn. Ik ben op zoek naar
een ander model, en ik zal
het vinden ook”.
Hoe anders is het om een nieuw stuk als Lars te doen, in
vergelijking met een klassieker?
BANGELS: Het zijn woordjes die voor het eerst zullen gezegd
worden. “Hoe gaan we die tot leven brengen?” Want we
weten nog niet of het werkt. Van Kat op een heet zinken dak
weet je dat: je kan het verkloten, maar op zich werkt het stuk,
want dat hebben we al gezien, daarom is het een klassieker.
We weten dat als Peter (De Graef) iets aflevert, dat zeer goed
is. En dat als die acteurs dat spelen, dat goed is. Ik heb zelf
ook al 25 stukken gedaan, ik zou dat moeten kunnen. Maar
toch blijft daarboven de spanning hangen van: “Dit is een
creatie. Dit is nog nooit gedaan.” Dat is een andere spanning,
dat is een andere uitdaging. Straks worden er woordjes voor
het eerst in de héle geschiedenis gezegd. We gaan iets laten
zien wat nog nooit iémand heeft gezien.”
De Spelerij - Kat op een heet zinken dak
zaterdag 20 december 2014 – 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
De Spelerij – Lars
donderdag 15 januari 2015 - 14u
vrijdag 16 januari 2015 -20u - PREMIÈRE
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
vrijdag 20 maart 2015 - 20u
Waasmunster, GC Hoogendonck
info en tickets: 052 46 34 24 en www.waasmunster.be
Jaak Van Assche heeft zich om gezondsheidsredenen moeten
terugtrekken uit deze productie. Hij wordt vervangen door Ron Cornet
(o.a. Wittekerke, Witse, Flikken, ...)
muziek
GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: ATHOS BUREZ
Elke De Mey Love Like Birds
“Ik moet helemaal in mijn
muziek kunnen verdwijnen”
Elk vogeltje zingt zoals het
gebekt is. In het geval van Love
Like Birds is dat: een kwinke–
lerend geluid. Eén waarbij een
warmbloedige weemoed door
het hele nest trekt. De ontroe–
ring zegeviert, maar de twijfel
regeert bij Elke De Mey.
Ze voelt zich af en toe een kluizenaar in haar eigen vel, zegt
ze. Dat hoor je ook letterlijk in één van haar mooiste songs:
I’m a hermit in my own skin zingt ze ergens. Die gedachte
lijkt Elke De Mey helemaal te definiëren als artieste. In haar
intimistische songs word je uitgenodigd tot haar bovenkamer,
en in een enkel geval zelfs tot een besloten hartkamertje.
Hier lijkt de buitenwereld plots een stuk grauwer. “Ik ben
me heel bewust van de staat van mijn eigen hart,” bekent De
Mey zelf. “Ik let er op hoe snel het klopt, wanneer het een
sprong maakt, of het zwaar dan wel licht aanvoelt. Ik weet
niet of iedereen dat zo intens aanvoelt. Anderzijds zit ik heus
niet voortdurend opgesloten in mijn eigen hoofd, hoor. Ik
kan juist verwonderd als een kind de wereld bekijken.”
Tot begin december zat je in Berlijn. Daar valt heel wat
te bekijken.
ELKE DE MEY: “Daarom ben ik niet verhuisd. Het idee was
om letterlijk en figuurlijk afstand te nemen van de wereld
die ik tot dan kende. En ook om weg te stappen van alle
verwachtingen die ik of anderen van me hadden. Te vluchten
van alle dagelijkse verplichtingen die onverhoeds in mijn
agenda slopen. Door die verhuis wilde ik overal mee breken.
Mijn hoofd even vrij maken. Op een andere plek van nul
beginnen. Dat laatste bleek achteraf natuurlijk een illusie: je
draagt altijd een rugzak mee, zowel in je hoofd als in het
echt. Maar ik vond in Berlijn wél de rust om elke dag van nul
te kunnen beginnen. Daar was het me uiteindelijk nog het
meest om te doen.”
12
accenten december 2014
Je bent 27 jaar. Zie je dat als een kantelmoment in je
leven?
DE MEY: “Ik heb nog niet het gevoel dat het ‘alles of niets’ is.
Maar ik betrap me wel steeds vaker op de gedachte dat ik
niet mag blijven stilstaan. De klok tikt. Wat mijn ambities
zijn? Op korte termijn: een EP afwerken, waar ik zo trots
op kan zijn dat ik ze later aan mijn kleinkinderen zal willen
tonen: “Kijk eens wat oma heeft gemaakt toen ze nog jong
was” (lacht). Ik hoop ook een label te vinden: een mooie
familie waarin ik opgenomen word, waarmee ik op mooie
plekken terechtkom, en die me in contact kan brengen met
verwante zielen. Op lange termijn wil ik blijven genieten van
alle kansen die voorbijkomen. Ik wil ze zorgeloos en met
beide handen grijpen.”
Hoe moeilijk is dat laatste? Ik heb de indruk dat jij
een schoolvoorbeeld bent van een twintiger uit de
twijfelgeneratie.
DE MEY: “Ik twijfel voortdurend. Meer dan ooit zelfs. Die
onzekerheid trekt me eerlijk gezegd meestal naar beneden.
Vandaag schrijf ik zelfs op een hele andere manier dan
vroeger. De kwetsbaarheid die je hoorde in mijn eerste
liedjes kwam spontaan, omdat ik de songs ‘s nachts schreef
en het nooit de bedoeling was dat iemand die zou horen.
Pas na een hele tijd zijn die liedjes een eigen leven gaan
leiden, toen ze op MySpace belandden. Daarna is de bal aan
het rollen gegaan. Zo hard dat ik mezelf intussen te hoge
verwachtingen aanpraat: als ik mijn gitaar nu vastpak, moet
het zijn om minstens één fantastische single te schrijven
(lacht). Die druk leg ik mezelf tegen beter weten op. Het is
een drempel die ik moet zien te overwinnen.”
Je oogt heel breekbaar op een podium. Moet je ook
tijdens een optreden een drempel over?
DE MEY: “Ik vind optreden tegelijk verschrikkelijk eng én
heel erg leuk. Meestal geniet ik, maar net zo vaak gieren de
zenuwen me door de keel. Ik moet het publiek ook elke keer
wegdenken. Om die reden speel ik de eerste song altijd met
mijn ogen dicht. Ik moet in een bepaalde state of mind raken,
een soort roes zeg maar. Gedrogeerd zou ik nooit op een
podium staan, maar ik moet wel helemaal in mijn muziek
kunnen verdwijnen.”
Wat zie je als je je ogen sluit?
DE MEY: “De beelden die bij elk verhaal horen. Moeilijk is
dat niet, om die op te roepen, of om in een bepaald gevoel
te kruipen.”
Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft, maar
omdat hij een lied wil brengen, geloofde de betreurde
Amerikaanse schrijfster Maya Angelou. Wat is de
drijfveer van Love Like Birds?
DE MEY: “Ik zoek niet bewust naar antwoorden, maar ik
hoop wel zaken van me af te kunnen schrijven. Of om ze
tenminste een plaats te kunnen geven. Ik wil grip krijgen op
situaties die me in het dagelijkse leven beklemmen. Soms
kan een gevoel zo overweldigend zijn, dat er over schrijven
alles letterlijk en figuurlijk overzichtelijk maakt.”
“Ik wil grip krijgen op situaties
die me in het dagelijkse leven
beklemmen. Soms kan een gevoel
zo overweldigend zijn, dat er
over schrijven alles letterlijk en
figuurlijk overzichtelijk maakt.”
Waarom noemde je jezelf eigenlijk Love Like Birds? Is
het een knipoog naar Cat Power, de artieste die je met de
plaat Moon Pix de weg wees?
DE MEY: “Een Vogel voor Cat, zoiets? (lacht) Nee, daar heeft
het weinig of niets mee te maken. Mijn artiestennaam dank
ik aan een tekening die ik ooit maakte, waarop je een wolk
‘V’-tjes kon zien: een beeld dat schipperde tussen vogels en
hartjes. Ik heb daar toen ‘love like birds’ onder geschreven.
Jaren later zocht ik een artiestennaam en die zin schoot me
opnieuw door het hoofd. Het beeld van vogels die uit een
boom fladderen, wanneer je met de fiets voorbij rijdt, vond
ik wel passen bij mijn muziek. Voor mij staan vogels voor
vrijheid. Ze vliegen in elke mogelijke richting, tarten de
zwaartekracht en kunnen de wereld vanuit elke mogelijke
hoek bekijken. De obstakels die wij op de grond hebben,
kennen zij niet. Daar ben ik best jaloers op. Bovendien
benijd ik ze om een vrijheid van geest: zij hoeven zich niet
te bekommeren om het vallen van een regering, of om
bureaucratie.”
Je covert I’ll Be Your Mirror van Velvet Underground
& Nico. Het verhaal wil dat Nico die song eerst te
strijdvaardig zong. De band liet haar de opnames steeds
overdoen tot ze finaal brak en in tranen uitbarstte. Die
treurige, laatste take werd op plaat gezet. Dwing jij jezelf
ook om in een bepaalde state of mind een song op te
nemen?
DE MEY: “Het valt mij meestal niet zo moeilijk om in een
song te kruipen wanneer ik het liedje opneem. Het is een
grotere uitdaging om dat gevoel keer op keer over te brengen
op een publiek. Het moeilijkste nummer om te vertolken,
is Hermit. Omdat het tempo en de hoogte van de melodie
helemaal juist moeten zitten. Ik heb al gevloekt én geweend
op dat nummer.”
Mag ik tot slot nog één gerucht checken? Jason Dousselaere
van The Violent Husbands beweert dat jij geweldig kan
paaldansen.
DE MEY: “(laconiek:) Dat klopt. Paaldansen is een échte sport
hoor! En superleuk om te doen: er zit dans in, maar net zo
goed moet je er grote kracht en lenigheid voor hebben. Soms
is het zelfs wat gevaarlijk, wanneer je ondersteboven hangt.
Maar voor je het zou vragen: op het podium zal je me nooit
iets zien aanvangen met die cursus. Zo seksueel geladen vind
ik paaldansen overigens niet. Voor mij is dat: sporten in een
zaal vol vrouwen (lacht).”
Love Like Birds / Douglas Firs - Dubbelconcert
vrijdag 23 januari 2015 – 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
accenten december 2014
13
Buurman
“Soms moet je fluisteren
om jezelf duidelijk te
maken”
14
accenten december 2014
muziek
Weinig muzikanten
met zo’n romantische
inborst als Geert
Verdickt. Een kus voor
een koninkrijk. Méér
vraagt Buurman niet
op zijn laatste plaat,
die dwaalt in een
sluimerwereld tussen
schoonheid, verdriet,
hoop en hemels geluk.
Om te schrijven koestert Verdickt dan
ook niet toevallig de romantiek van
isolement. Drie keer heeft de voorman
van Buurman zich teruggetrokken uit
de bewoonde wereld om zijn nieuwste
plaat te schrijven. “Op een woonboot
in Amsterdam, en in een kasteelhoeve
in Haspengouw kregen de songs vaste
vorm,” vertelt hij. “Wanneer ik creëer,
wil ik alleen zijn op de wereld. Ik lever
dan een eenzaam gevecht met taal. Ik
schrijf, schrap, schrijf opnieuw. Vijlen
tot ik het voel. Tot het vonkt.”
Het vonkt. Daar is hij zeker van met de
plaat De kus in ruil voor een koninkrijk.
Een hele mond vol, al valt die titel in
het niet bij zijn nieuwe voorstelling
In de naam van de vader, de zoon en
de kleinzoon. Daarmee zet Buurman
duidelijker dan ooit in op nostalgie.
Die titel bedacht Verdickt nadat hij van
zijn vader een doos kreeg, met foto’s en
brieven van zijn grootvader. “Onder de
artiestennaam Marc Fraine was die een
bekend muzikant in het Antwerpen
van de jaren ‘30 en ‘40. Ik wist dat hij
muzikant was, maar het doet wel iets
met je als je foto’s ziet van hem in een
tourbus. Als kersverse vader heb ik ook
het gevoel dat ik op een kruispunt sta,
tussen het verleden en de toekomst. Die
essentie probeer ik te vatten. De plaat
heeft voor mij eigenlijk een ruimer
thema. Waar liggen mijn roots? Vanwaar
kom ik?”
Weet je op zijn minst waarhéén
je gaat? Wat zijn de ambities van
Buurman vandaag?
GEERT VERDICKT: “Ik doe het niet
voor de erkenning, niet voor het
applaus. Daar ben ik een tijd geleden
achter gekomen. Ambitie is namelijk
een onverzadigbaar monster. Je kunt
het niet winnen van dat monster,
TEKST: GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE
want het wil steeds méér aandacht,
applaus, liefde. Eén gouden plaat is niet
genoeg. Wat mijn drijfveer wél is? Een
onbestemd verlangen vervullen: ik wil
het idee hebben dat onze muziek de
alledaagsheid kan overstijgen.”
De nieuwe plaat klinkt opvallend
uitgepuurd. Eenzelfde statement
maakte je met de anti-clip bij Soms
ben jij de zon en ik de maan.
VERDICKT: “Die bestaat uit één shot
van actrice Els Dottermans. Drie en een
halve minuut kijkt ze in de camera. Er
gebeurt haast niets, maar tegelijk héél
veel. We speelden met het zonlicht,
waardoor een schaduwspel ontstond,
maar verder gebeurt er in wezen niets.
Els heeft dat zo knap gedaan. Ik vroeg
haar om te doen alsof ze een foto was.
Alleen haar ogen mochten spreken. Na
vier takes vroeg ik haar: nòg minder! De
laatste take was de beste en beslissende.
Een soortgelijk gevoel primeerde op de
plaat: met zo weinig mogelijk zoveel
mogelijk zeggen.”
Je bent vader geworden. Onvermij­
delijk sluipt ouderschap in de kunst,
vertellen artiesten al eens.
VERDICKT: “Ik ben geen uitzondering.
Voor mij is het heel duidelijk welke
teksten dat zijn: “ik bouw voor jou een
zandkasteel bij laagtij, bestand tegen
de branding van de zee” is natuurlijk
de meest opvallende referentie. Maar
tegelijk kun je dat nummer opvatten
als een liefdesliedje: het beeld van een
kasteel hoort natuurlijk bij de sfeer van
een plaat die De kus in ruil voor een
koninkrijk heet.”
Je speelt ook graag met culturele
referenties. Films vooral: vroeger
had je het over Rocky, nu hoorde ik
Eternal Sunshine of the Spotless Mind
passeren.
VERDICKT: “Geen sinecure om zo’n
lange filmtitel binnen te smokkelen. In
het Engels dan nog (lacht). Maar het is
een van mijn favoriete prenten, en dat
verhaal kwam me direct voor de geest
toen ik de eerste zin neerschreef: “Ik
krijg jou voorlopig niet uit mijn hoofd
gewist”. Het gaf de aanzet tot één van de
treurigste songs op de plaat. Of nee: dat
klinkt te gekweld. Zo zit ik niet eens in
Is het vijftal achter Buurman daarom
een trio geworden?
Verdickt: “Nee, maar het één verklaart
wel het andere. Buurman is inder­
daad
veel
brozer
geworden in deze con–
structie. Ik durf de “Ik doe het niet voor de erkenning,
mensen inmiddels ook niet voor het applaus. Daar ben
dichterbij te laten komen.
Dat geeft de teksten ik een tijd geleden achter
meer spankracht. Er gekomen. Ambitie is namelijk een
zijn stukken bij die onverzadigbaar monster”.
rechtstreeks uit mijn
eigen hoofd en hart
geplukt zijn. Tot een schijnbaar banaal
gegeven toe, als ik zing dat ik met elkaar. Bij mij overheerst melancholie
opzet het licht aanlaat op de gang. Als in de bovenkamer. Naar mijn gevoel
ik na een concert thuis kom, vind ik maakt zo’n beetje weltschmerz heel wat
het geruststellend als het licht nog zaken intenser. Verdriet kan trouwens
brandt, vandaar. Dat geeft me op de ook echt mooi zijn. Het kan je het gevoel
een of andere manier een heel geborgen geven dat je leeft.”
gevoel.”
Je maakt ook documentairefilms in
Hoe bloot wil je jezelf geven als zanger? Duitsland en voor de VPRO.
VERDICKT: “Storytelling is de rode draad
VERDICKT: “Ik dwing mezelf voort­
durend om op een slap koord te doorheen al mijn werk, geloof ik. In
dansen. Ik ga over tot heel persoonlijke films werk ik met beelden, in muziek
bekentenissen, maar tegelijk laat ik vol­ doe ik dat zonder beeld. Als je je ogen
doende ruimte open voor andermans sluit, moet je de film zien in mijn liedjes.
inter­pretatie. Dàt is poezie volgens mij: Ik ben een man van weinig talenten,
zoveel meer zeggen dan wat er staat. Het maar dàt kan ik. In beide ambachten stel
zou trouwens verwaand zijn om mijn ik trouwens de derde laag voorop. Dat
eigen visie op te dringen. Mijn taak als is het belangrijkste niveau voor mij: je
muzikant? Ik moet een huis vol kamers hebt audio en beeld, maar het gevoel is
inrichten voor de luisteraar, waarin de derde laag. Gevoel is niet meetbaar,
die zich thuis voelt. Meer dan zo’n maar de luisteraar kan wél dadelijk
dienaarsfunctie ambieer ik niet.”
zeggen wanneer het ontbreekt.”
accenten december 2014
15
muziek
TEKST: GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE
“Mijn taak als muzikant? Ik moet een huis vol kamers inrichten
voor de luisteraar, waarin die zich thuis voelt. Meer dan zo’n
dienaarsfunctie ambieer ik niet.”
Vind je met die docu’s een evenwicht?
In je teksten lijk je namelijk meer op
je eigen navel gericht, terwijl je als
filmmaker anderen laat schitteren.
VERDICKT: “Niet mee eens. Als tekst–
schrijver dring ik weliswaar dieper
binnen in mijn eigen ziel, maar zo
vaak voer ik mezelf heus niet op als
hoofdpersonage. Soms ben ik meer de
acteur, die vanuit een ik-persoon vertelt
over zijn leven, zonder dat het écht over
mezelf gaat. Mijn songs zijn eerder
afdrukken van momenten, situaties,
gevoelens. Die breng ik als vertolker.
Al is dat niet altijd even duidelijk: toen
Londen Stansted verscheen, kwamen
mensen me al eens bezorgd vragen of ik
nog wel goed in mijn vel zat (lacht).”
In de loop der jaren is Buurman
geleidelijk van samenstelling veran­
derd. Hoe kijk jij daar tegen aan?
VERDICKT: “We zijn nu geen vijfkoppige
band meer, maar een triumviraat. Drie
mannen die elkaar door en door kennen.
En die elkaar blindelings vertrouwen.
Met een trio zetten we nu neer wat we
vroeger met vijf deden. Koen Renders is
dan ook een wonderbaarlijke muzikant:
hij bedient met zijn vier ledematen vier
verschillende instrumenten. Dat is al
een visuele attractie op zich tijdens een
concert (lacht). Stijn Gevaert speelt ook
op gitaren, percussie en drums. Eigenlijk
heb ik de eer om twee one-man-bands
naast mij te hebben.”
Eén vraag voor de roddelboekjes.
Die ex-leden: zijn dat goede Buren of
verre vrienden?
VERDICKT: “Het is in de groep altijd een
komen en gaan geweest, maar steeds
zonder ruzie. Eén van de bandleden
ging bijvoorbeeld naar Rome om te
gaan studeren, een andere wou meer
in de jazzy richting evolueren, en
nog een andere kreeg het te druk met
zijn job. Want Buurman is natuurlijk
niet zomaar iets wat je erbij doet: we
geven zo’n tachtig optredens per jaar.
Daar komt veel repeteren bij kijken,
televisieoptredens, radiosessies. Aan
de nieuwe plaat zijn we bovendien drie
jaar bezig geweest. Dan begrijp ik dat
mensen iets anders willen.”
De kus... is een erg romantische plaat.
Zegt dat veel over jou?
VERDICKT: “Romantiek betekent voor
16
accenten december 2014
mij: op zoek gaan naar schoonheid. Niet
bang zijn om sentimenteel te klinken.
Ik ben iemand die het allergewoonste
niet afwimpelt, maar wel bewust op
zoek gaat naar esthetische ontroering.
Sommigen zullen dat naïef vinden,
maar die zoektocht maakt mijn leven
juist voller.”
Vandaag ben je minder scheutig
met de Grote Emoties in je teksten.
Bewust?
VERDICKT: “Mijn oudere liedjes liggen
me nog altijd nauw aan het hart, maar
ik geloof dat ik in het begin zo’n beetje
verloren liep in mijn gevoelens. Ik drukte
die de luisteraar ook te nadrukkelijk
op de borst. Ik gooide het allemaal in
hun schoot (lacht). Wellicht uit angst,
omdat ik zeker wou zijn dat iedereen
zou begrijpen wat ik wou zeggen. Deze
nieuwe plaat brengt het verhaal kleiner.
Verfijnder en uitgepuurder. Maar net
daardoor klinkt ze zo krachtig in mijn
oren. Soms moet je fluisteren om jezelf
duidelijk te maken, vreemd genoeg.”
Buurman – In de naam van de vader,
de zoon en de kleinzoon
zaterdag 28 februari 2015 – 20u15
info en tickets: 052 48 09 48
vrijdag 29 mei 2015 – 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en
www.beveren.be/tervesten
theater
TEKST: GUY VAN VLIET - FOTO: G.F.
Beeldhouwster
Camille Claudel
Een leven lang op zoek naar acceptatie en liefde
Camille Claudel leefde haar leven op het ritme van haar klei. Met een
onverwoestbare kracht bleef de Franse beeldhouwster energieke werken
maken in een maatschappij die geen oog voor haar had. Tot Camille zelf
de ogen sloot voor de realiteit. Ze sleet de rest van haar dagen in een
gekkenhuis. In Camille vertelt actrice Leen Braspenning haar verhaal.
accenten december 2014
17
theater
Nadat haar eerstgeboren zoon stierf, hoopte de moeder
dat het volgende kind ook een zoon zou zijn. Het werd
een meisje, dat meteen een naam kreeg waarmee ze voor
een jongen kon doorgaan. Camille kende niet bepaald
een gemakkelijke start in het leven.
LEEN BRASPENNING: “Een kind heeft behoefte aan een warm
nest, aan aanvaarding. Daar ontbrak het Camille aan. Het
zorgde ervoor dat ze al van in haar jeugd negatief tegen de
dingen aankeek. Ik ben zelf mama geworden en besef meer
dan ooit hoe belangrijk het is dat een kind erkenning krijgt.
Een gebrek aan erkenning van de ouders is ook vandaag nog
een standaard diagnose in de jeugdpsychiatrie. Voor Camille
werd hiermee de kern gelegd van haar latere disfunctioneren.
Ze was bij voorbaat gedoemd om als volwassene emotioneel
in de problemen te komen. De relatie met haar moeder
bleef haar hele jeugd problematisch en toen Camille voor
beeldhouwkunst koos, liep het helemaal fout. De moeder
van Camille was heel braaf en puriteins. Een dochter die
ging beeldhouwen, dat was voor haar en voor de toenmalige
maatschappij onaanvaardbaar. Camille dreef, dankzij de
steun van haar vader toch haar zin door. In haar werk kon
ze meteen een berg gevoelens kwijt, al haar passie en haar
innerlijke onrust.”
Camille en Auguste Rodin
Ze was amper 19 toen ze haar werk voor het eerst aan
het publiek toonde. Het leek een keerpunt, de ideale
manier om al die negativiteit uit haar jeugd achter zich
te laten en een eigen leven op te bouwen. Vooral toen ze
bij Auguste Rodin terecht kwam.
BRASPENNING: “Rodin was op dat moment al 42. Hij had
met Rose Beuret een vriendin voor het leven en als artiest
was zijn reputatie al gevestigd. Hij voelde zich aangetrokken
tot Camille en haar werk. Ze werd zijn leerling en had mee
de hand in de bekendste werken van Rodin. Camille werd
zijn muze maar ook zijn maîtresse. Met zware gevolgen want
er wordt gezegd dat Camille enkele abortussen onderging.
Koren op de molen voor haar moeder, die haar dochter
hierdoor helemaal uitspuwde. De relatie tussen Rodin en
Camille verliep heel stormachtig. De passie die ze in haar
werk legde, kwam ook tot uiting in haar verhouding met
Rodin. Ze konden elkaar niet missen maar stootten tegelijk
elkaar af. Rodin besefte de destructieve aard van hun relatie.
Hij voorspelde dat ze elkaar zouden leeg zuigen. Tot ze er
allebei kapot aan zouden gaan. Na de breuk met Rodin,
met wie ze 13 jaar samen was, verweet ze hem dat hij haar
gebruikt had. Haar eigen creativiteit zou te lijden gehad
hebben onder het feit dat ze werkte aan de beelden waarmee
hij successen boekte.”
Voor Camille kwam het leegzuigen van één kant. Rodin
wordt nog steeds vaak met de vinger gewezen: hij zou
haar in de waanzin gedreven hebben. Een te negatieve
voorstelling van de feiten?
BRASPENNING: “Een brave huisvader als partner was daarom
niet beter geweest voor Camille. In een keurige en stabiele
relatie was haar talent misschien niet tot uiting gekomen. Dan
was ze ook niet gelukkig geweest. Ze had iemand nodig die
leefde met dezelfde intensiteit als zij, waardoor haar emoties
konden ontluiken die ze dan in haar kunst kon leggen. Het
grote probleem was dat ze artistiek in de schaduw van Rodin
bleef staan: hij kreeg alle belangstelling, zijn werken werden
geprezen. Niemand die besefte hoe groot haar inbreng was.
En dan moest ze ook nog eens de liefde van Rodin, die hij
18
accenten december 2014
wel degelijk voelde, delen met iemand anders. Want hoeveel
Rodin ook om Camille gaf, hij zou Rose nooit verlaten voor
haar. Opnieuw kreeg ze, op twee verschillende vlakken, niet
de erkenning waar ze altijd al naar snakte.
Camille was een gepassioneerde
vrouw, die resoluut koos voor
kunst op een moment dat zoiets
maatschappelijk niet aanvaard
werd. Haar passie, emotionele
kracht, de onrust in haar geest wist
ze trefzeker in haar werk te leggen.
Ik weet niet of Rodin zo slecht was. Ze hadden natuurlijk
geen stabiele relatie maar ik betwijfel of net dat haar tot
waanzin dreef. Zo’n tumultueuze verhouding kan je aan,
zolang je kan terugvallen op het veilige nest van je familie.
Al is het gewoon voor een korte babbel of zelfs een maaltijd.
Bij Camille betekende het dat ze volhield zolang haar
vader leefde. Na zijn overlijden liep het fout want met hem
verdween dat restje geborgenheid. Het kwaad voor Camille
was al geschied in haar jeugd. Je mag ook niet vergeten dat
Rodin nadat hun relatie was afgelopen en Camille in een
gekkenhuis belandde, nog verschillende pogingen deed om
het werk van Camille in de belangstelling te houden. Haar
familie daarentegen liet haar vallen. Kort na het overlijden
van haar vader werd ze opgenomen in een gekkenhuis. Ze
leed aan achtervolgingswaanzin. Ze was er zo van overtuigd
dat Rodin haar werken zou stelen, dat ze heel wat van haar
beelden kapot sloeg. Het is ook de reden waarom er slechts
een beperkt aantal van haar werken bewaard bleven. Ze
bleef de rest van haar leven in het gekkenhuis, terwijl dat
helemaal niet nodig was. Ze werd beter en mocht naar huis,
als ze in een rustige omgeving terecht kwam. Haar moeder
weigerde.”
Een leven vol tragiek
Haar broer Paul, met wie ze nochtans een goede band
had in haar jeugd, was al evenmin redder in nood.
BRASPENNING: “Paul, auteur van enkele boeken en een
bekend diplomaat, stak al evenmin een vinger uit. Dat raakt
mij nog het meest. Het ging hem voor de wind. Blijkbaar
waren zijn carrière en de vrees voor een beschadigd
imago belangrijker voor hem dan hulp te bieden aan zijn
zus. Ze schreef heel wat brieven aan haar broer, zonder
resultaat. Hij bezocht haar ook amper. Volgens mij uit
schuldgevoel, omdat hij haar in de steek liet. Ergens moet
er iets voorgevallen zijn tussen die twee. Mogelijk speelde
het feit dat hij steeds geloviger werd een rol. Wat moest je
als voorbeeldig katholiek en gerespecteerd diplomaat met
een gekke zus die een relatie had met een kunstenaar en
abortussen onderging. De afwijzing bleef zelfs na haar dood
voortduren. Ze mocht niet eens begraven worden in het
familiegraf. Wat voor broer is dat? Ik denk dus dat de familie
veel meer te verwijten valt dan Rodin.”
Had ze niet het ongeluk in een verkeerde tijd geboren
te zijn? Wat voor haar struikelblokken waren, vormt
vandaag geen probleem meer.
BRASPENNING: “De hele maatschappij draagt schuld aan
haar ongeluk. We maken geen feministische voorstelling
maar het blijft een feit dat vrouwen toen geen kansen kregen.
Ik vraag me af hoe het Camille vandaag zou vergaan. De kans
bestaat dat ze een gevierd artieste zou zijn. Al dendert onze
hedendaagse maatschappij onvermoeibaar voort en wordt
er nog steeds verwacht dat je in alle omstandigheden blijft
functioneren. Een burn out is genoeg om scheef bekeken te
worden.”
Vanwaar de keuze om in een monoloog ook gebruik te
maken van een zangeres?
BRASPENNING: “Onze regisseur Maaike Tubex, meteen ook
degene die het concept voor de voorstelling bedacht, maakte
deze keuze vanuit een buikgevoel. Aanvankelijk was het
heel erg zoeken hoe we dit de juiste plaats konden geven.
Maar uiteindelijk vullen Emmanuelle Schotsaert en ik elkaar
volledig aan. Ze is geen personage of alter ego,
ze vertelt niet mee het verhaal. Emanuelle
zingt en brengt geluiden voor. Dat versterkt de
dramatische waarde van het verhaal, die ik zelf
heel erg aanvoel. De voorstelling gaat me niet
in de koude kleren zitten.Camille zat een groot
deel van haar leven onnodig in een instelling,
afgesneden van haar passie. Deze vrouw is een
Het grote probleem
was
dat
Camille
artistiek in de schaduw
van Rodin bleef staan: hij
kreeg alle belangstelling, zijn
werken werden geprezen.
Niemand die besefte hoe
groot haar inbreng was.
heel groot onrecht aangedaan. Dat onrecht
vind ik ook in haar werk terug. In één van haar
werken reikt een vrouw met haar hand naar
een man maar ze kan hem net niet aanraken.
Dat lijkt symbolisch voor haar eigen leven.”
Camille had een leven vol tragiek, een bestaan in de
schaduw ook, terwijl ze voorbestemd was ook grootse
dingen te maken. Komt dat ook tot uiting in de
voorstelling?
BRASPENNING: “De moeder vormt voor mij een cruciaal
element in het verhaal van Camille want zij tekende mee
haar hele leven. Het is één van de sterkste gegevens in de
monoloog. Camille is niet zomaar het verhaal van een
bekende beeldhouwster. Camille, dat is een gepassioneerde
vrouw, die resoluut koos voor kunst op een moment
dat zoiets maatschappelijk niet aanvaard werd. Haar
passie, haar emotionele kracht, de onrust in haar geest,
dat wist ze trefzeker in haar werk te leggen. Ik hoop haar
veelkleurigheid te tonen, het publiek een beeld te geven van
het ongebreidelde talent en de verborgen trauma’s van deze
uitermate boeiende vrouw.”
U heeft zelf het beeldhouwen in de vingers.
Heeft dat geholpen om dichter bij Camille
te komen?
BRASPENNING: “Op mijn vijftiende begon ik
een opleiding beeldende kunst te volgen. Daar
kwam ik voor het eerst in contact met Camille.
Ze mag dan na haar overlijden een tijdje uit
de belangstelling geweest zijn, aan haar werk
wordt vandaag groot belang gehecht. Dat kwam
tijdens de opleiding tot uiting. Ik herinner me
nog heel goed het moment dat ik in Londen
voor het eerst voor een werk van haar stond.
Dat maakte op mij een enorme indruk. Zelf ben
ik uiteindelijk geen beeldhouwster geworden,
ik koos voor acteren. De cirkel is rond, nu ik
door Camille te spelen terug naar mijn roots ga. Het feit
dat ik zelf beeldende kunst volgde, heeft een groot effect op
het spelen van deze voorstelling. Ik weet hoe het voelt als je
de klei bewerkt met je handen. Hoe het is om een vorm te
ontdekken in een steen. Dat ik haar passie kan voelen, helpt
me om in de huid van Camille te kruipen.”
Leen Braspenning en Maaike Tubbex – Camille
zaterdag 24 januari 2015 – 20u
Zwijndrecht GC ’t Waaigat
info en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be
*dit is een WACCODATE! (zie p. 3)
accenten december 2014
19
theater/dans
Tuning People
“Experiment is voor ons als
makers een noodzaak”
In je hoofd kan alles en creativiteit kent geen grenzen. Met die
premisse maken Wannes Deneer, Jef Van Gestel en Karolien Verlinden
interdisciplinair theater. In hun begindagen uitten ze de wens over tien jaar
“nog steeds samen te zijn”. Maar de drie van Tuning People durfden nooit
vermoeden dat ze een vaste plek zouden vinden in het theaterlandschap.
Of hoe een toevallige ontmoeting uitgroeide tot een creatief verbond.
20
accenten december 2014
OONA GOYVAERTS - FOTO: PAUL DE MALSCHE
Jullie collectief bestaat uit drie mensen met een
verschillende achtergrond. Wannes verzorgt de
geluidsontwerpen, het decor en de scenografie, Jef is
maker en Karolien choreografe. Hoe zijn jullie bij elkaar
terecht gekomen?
KAROLIEN VERLINDEN: “Toen Toon Van Deuren
(programmator van De Roma, n.v.d.r.) radio studeerde aan
het Rits geraakte hij op een terras met Wannes in gesprek
over zijn eindwerk. Wannes kwam met het idee een danseres
te laten bewegen in een kostuum dat geluid maakt. Via een
gemeenschappelijke vriend ontmoette ik Wannes en Toon
op café. Ze zochten nog een danseres. Ik ben in een kelder
beginnen dansen in dat kostuum. Omdat zowel Toon,
Wannes als ikzelf in de voorstelling zaten, konden wij er
moeilijk over oordelen. Maar toevallig had Toon een goede
vriend én … dat was Jef.” (lacht)
JEF VAN GESTEL: “Ik volgde op dat moment de opleiding
Theatermaken aan de Toneelacademie Maastricht en ben
een paar keer naar de voorstelling gaan kijken om Karolien
en Wannes te coachen. Toen bleek dat wij alle drie graag
interdisciplinair werken. Dat heeft ons samengebracht.
Daarna maakten we een volgende voorstelling en dat is tien
jaar zo gebleven.”
VERLINDEN: “Na Madame Fataal en WORM vroegen we aan
elkaar: “Gaan we er samen voor of niet?” Dat gesprek aan
een tafeltje in café Kapitein Zeppos vergeten we nooit.”
Tuning People maakt beeldend geluidstheater. Zijn
klanken en geluiden het vertrekpunt van jullie
producties?
WANNES DENEER: “We vertrokken aanvankelijk
vanuit geluid, maar omdat we alle drie graag beeldend
werken, is de focus doorheen de jaren verschoven van
geluid naar beeld. Laat ons zeggen dat Tuning People
een derde geluid en twee derde beeld is.” (lacht)
In jullie werkwijze staat het onderzoeksproces
centraal. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
VERLINDEN: “Eerst bedenken we een concept. Daarna
zoeken we uit voor welke leeftijd we rond dat concept iets
kunnen doen.
Naast Tuning People blijven jullie ook apart dingen doen.
DENEER: “Dat is een bewuste keuze. Vanaf januari 2015 zijn
we voor twee jaar een structureel gesubsidieerd gezelschap.
Tijdens het schrijven van dat dossier hadden we het erover
dat we naast Tuning People andere projecten willen blijven
doen. Samenwerken met andere mensen voedt ons.”
VERLINDEN: “En toch komen we telkens opnieuw bij elkaar
terecht. Niet lang geleden ging iedereen een jaar apart
werken, maar dat jaar was nog niet begonnen of we zochten
al uit met welke voorstelling we samen aan de slag konden.
Jef, daarvoor maakte jij samen met acteur Roel
Swanenberg Leeghoofd. In die voorstelling tast een
jongen met een grote bol op zijn hoofd zijn omgeving af.
Het personage gaat met een hele hoop rekwisieten aan
de haal. Zijn handelingen lijken elkaar spontaan op te
volgen, maar is het spel zo eenvoudig als het lijkt?
VAN GESTEL: “Als Roel in de bol zit, is de timing strak
afgelijnd. Hij ziet namelijk amper, dus moet op de tast spelen.
Als er dan bijvoorbeeld iets uit zijn handen valt, zit hij echt
in de problemen. De handelingen achter elkaar instuderen,
was een pittig werk. Maar Roel heeft een grote harde schijf.
(lacht) In het stuk waarin hij zonder bol performer is, zitten
wel variaties. Roel krijgt dus de vrijheid om zelf te zoeken.
Hij speelt bovendien helemaal alleen, dus hij moet absoluut
geen verantwoording afleggen aan andere medespelers.
Over de timing heeft Roel de controle, maar over het publiek
niet. Als hij in de bol zit, moet hij op zichzelf vertrouwen.”
We proberen steeds een nieuwe vorm
te vinden. Wij willen ons publiek en
onszelf blijven verrassen door steeds
anders uit de hoek te komen. Vastroesten
in een format willen we niet.
VAN GESTEL: “Wij zoeken voortdurend naar uitdagingen.
Met Tape voor kleuters maakten we een voorstelling waarin
we enkel plakband gebruikten. Zonder te weten waarover
de voorstelling zou gaan, kozen we tape als uitgangspunt.
Het interesseerde Wannes hoe je uit kleven klanken kon
krijgen en Karolien wou onderzoeken wat ze er als danseres
in beweging mee kon doen.”
VERLINDEN: “Daarnaast is onze constellatie voor elke
voorstelling anders. Soms staan we met drie op het podium,
soms is één van ons regisseur. We proberen steeds een nieuwe
vorm te vinden. Als je altijd hetzelfde doet, beland je in een
stramien. Wij willen ons publiek en onszelf blijven verrassen
door steeds anders uit de hoek te komen. Experiment is voor
ons als makers een noodzaak. Vastroesten in een format willen
we niet. De vraag is alleen hoelang we dat kunnen volhouden.”
VAN GESTEL: “We zitten al in een stramien: “Dat zijn die
gasten die altijd iets anders proberen doen”. (lacht) In ieder
geval moeten we alle drie het gevoel hebben dat we iets
kunnen onderzoeken.”
Jullie vinden vaak inspiratie in beeldende kunst. Was dat
voor Leeghoofd ook het geval?
VAN GESTEL: “Kunstenaar Paul McCarthy was een inspiratie–
bron. We werkten eerst met eieren, maar dat begon zo
hard te stinken dat we het onszelf niet wilden aandoen.
Die Schmutzigkeit leverde ook niet veel op. McCarthy’s
invloed werkt wel door in het mens-pop gegeven dat ook in
Leeghoofd zit.”
DENEER: “Performance art voor kleuters, dat was ons
uitgangspunt.”
Leeghoofd werd geselecteerd voor het Theaterfestival 2014.
De jury vond de voorstelling “een ode aan het individu.
Een grandioos spel met de verwachtingspatronen van
het (jonge) publiek”. Welke herinneringen aan reacties
van kinderen uit het publiek blijft jullie bij?
VAN GESTEL: “Roel organiseert op een bepaald moment een
feest en staat op tafel te dansen. Er is rook, gekleurd licht
en confetti. Wanneer het feest gedaan is en de bol afzet,
dansten de kinderen tijdens de eerste schoolvoorstelling op
verplaatsing mee. Het was Tomorrowland voor kinderen.”
accenten december 2014
21
theater/dans
DENEER: “Veel kinderen vinden dat Roel moet opruimen,
omdat hij er een boeltje van maakt. Zij roepen naar hem wat
ze denken.”
VAN GESTEL: “Sommige leerkrachten zeggen dat wij
kinderen foute dingen aanleren. Dat is niet waar. Wij
reiken enkel materiaal aan waaraan de kinderen hun kennis
kunnen toetsen. Als Roel een kauwgom onder de tafel plakt,
reageren ze er heftig op. Die kinderen gaan dat niet plots
thuis doen, omdat Roel dat deed. Sterker nog: ze wijzen
het af. Ze vinden niets fijner dan leerkracht te spelen over
Leeghoofd. Onderwijzers moeten dus absoluut geen schrik
hebben.”
Wat halen volwassenen uit Leeghoofd dat aan kinderen
voorbij gaat?
DENEER: “Ze zijn verrast dat ze worden meegesleept,
omdat de voorstelling alles behalve betuttelend is.”
VAN GESTEL: “Wij maken niet expliciet voor kinderen. Als
we beginnen aan een nieuwe productie, zijn wij niet bezig
met wat kinderen ervan zullen denken. Soms vinden we het
net fijn als ons werk lichtjes boven hun hoofd zweeft.”
VERLINDEN: “Wij hebben geen educatieve rol. Uiteraard
houden we er rekening mee dat we niet over de schreef gaan,
maar we balanceren graag op de grens. We hebben soms
moeite met de stempel ‘jeugdtheater’. Leeghoofd is een voor­
stelling voor 4+. Dat wil zeggen dat ze ook geschikt is voor
negenennegentigjarigen.“
DENEER: “Soms horen we
dat ons werk te hysterisch
is voor kinderen. Dat is
onzin. Op een speelplaats
zeg je toch ook niet
tegen een kind dat het
op een stoel moet zitten,
want dat het anders kan
vallen? Op het moment
dat kinderen elkaar
beginnen pijn doen, grijp
je in. Maar daartussen
is een hele zone die te
ontdekken valt.”
Voor elk project werken jullie met andere artiesten. In
dUb gaan jullie aan slag met veertien jonge dansers. Hoe
was het om zo een grote groep te begeleiden?
VERLINDEN: “Ik wou al lang een voorstelling maken met een
grote bende, maar financieel kunnen wij dat niet. Door de
samenwerking met fABULEUS kon dit wel. Belangrijk is
iedereen te motiveren. Als die gasten merken dat je het zelf
fijn vindt, is dat niet moeilijk. Jongeren zijn veel sneller mee
als je een idee hebt. Je hoort niet vaak: “En waarom zouden
we dat doen?” Jongeren zijn blanco blaadjes. Ze lopen over
van energie. Onvermoeibaar zijn ze soms. Je repeteert nog
eens en nog eens. Ze geven niet op.”
Hadden de spelers in dUb danservaring of begonnen ze
van nul?
VERLINDEN: “De meesten volgen dansles in een amateur­
school of professionele dansschool. Eén jongen kreeg
van zijn zus de flyer met de oproep voor audities. Haar
22
accenten december 2014
argument: “Jij danst altijd in je kamer op YouTube-filmpjes.
Ga eens auditie doen voor een dansvoorstelling.”Et voilà, de
jongen speelt mee. Voor sommigen is zo een ervaring een
springplank om erin verder te gaan.”
Voor dUb vonden jullie inspiratie in de films van Jacques
Tati. Op welke manier vinden we zijn invloed terug in de
voorstelling?
VERLINDEN: “In één van zijn films gooit Tati een bal
omhoog. Telkens wanneer die bal landt, hoor je het geluid
van een ontploffende bom. Daardoor kwam ik op het idee
om de dynamiek van een beweging te veranderen door er
een andere klank onder te zetten. Als je een draai door een
zoef vervangt, lijkt die dan sneller? Hoe ver kan je daarin
gaan? Samen met Wannes heb ik daar zes weken onderzoek
rond gedaan.”
DENEER: “Ook het registreren van dagelijkse handelingen
inspireerde ons. Bij Tati zijn er veel nevengebeurtenissen die
niet meteen het verhaal voortduwen, maar meer een atmosfeer creëren.”
VERLINDEN: “In Playtime zit Tati op een stoel in een lange
gang. Van ver komt een man hem tegemoet gewandeld. Het
geluid van die tikkende schoenzolen zit ook in dUb. Iemand
gaat af, maar de voetstappen blijven doorklinken. En net
zoals in de films van Tati dragen de dansers in de voorstelling
een maatpak. We zagen alle films van Tati en zochten veel
over hem op. Onbewust sluipt dat in je maakproces.”
In dUb zit een
choreografie met de
hele groep. Dat vraagt
veel concentratie van
de dansers, maar ook
van het publiek. Is het
jullie intentie om ook
de toeschouwer uit te
putten?
VERLINDEN: “Ja. De
groep danst op woor–
den: “stap, draai en
wiebel”. Iedere bewe–
ging gaat exact gepaard
met die woorden.
Geleidelijk aan drijven we het tempo op. Maar we denken
dat we nog sneller kunnen zodat het nog vermoeiender
wordt om naar te kijken. Voor de herneming gaan we dat
proberen. Tegen dan hebben de dansers opnieuw conditie.”
(lacht)
Tuning People - Leeghoofd (4+)
zondag 1 maart 2015 - 14u + 16u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
zondag 22 maart 2015 – 15u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
fABULEUS/Tuning People - dUb
donderdag 12 maart 2015 - 20u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
muziek
Frank Vaganée
“Brussels Jazz Orchestra laat de
hartslag van New York horen”
In februari staat het Brussels Jazz
Orchestra (BJO) op de planken van
CC Lokeren met New York, City of
Jazz. Frank Vaganée, saxofonist
en artistiek leider van het BJO
staat ons te woord in een Mechels
café dat vroeger werd uitgebaat
door biljartfenomeen Raymond
Ceulemans en waar ooit het orkest
van Francis Bay wekelijks speelde.
Een aantal kleurrijke anekdotes uit
de rijke Mechelse jazzgeschiedenis
brengen ons binnen de kortste
keren naar New York.
Vaganée praat zoals hij sax speelt:
gedreven en to the point.
24
accenten december 2014
FRANK VAGANÉE: “Als BJO zoeken we steeds naar diverse
manieren om ons ding te kunnen doen. De reden waarom
we ons ‘jazzorkest’ noemen is dat we breder willen gaan dan
het bigband-idioom. Daarom trachten we er – naast onze
pure concerten - ook andere kunstvormen bij te betrekken
zoals stomme film, graphic novel, klassieke muziek of
theater. We willen dit ook aan een zo breed mogelijk publiek
aanbieden zonder daarbij de artistieke essentie van het BJO
te verloochenen.”
Vanwaar de bewondering voor New York?
VAGANÉE: “New York is het mekka van hedendaagse jazz
in de wereld. Als professioneel muzikant moet je er op zijn
minst geweest zijn, om deel te nemen aan jamsessies, lessen
te nemen en zo veel meer.”
Verbleef jij ooit in New York?
VAGANÉE: “Ik ben er sinds ’94 telkens voor een paar weken
geweest. Na een jamsessie in Kasteel Den Brandt tijdens Jazz
Middelheim ’97, overhaalde Kenny Werner -pianist van
Toots- mij om richting New York te trekken. Een jaar later
trok ik erheen om te leren, te kijken, te luisteren en mensen
te ontmoeten. Ik kan het jonge jazzmuzikanten alleen maar
aanraden. Tegenwoordig is het voor jongeren trouwens
makkelijker om naar New York te gaan. Er bestaan zelfs
TEKST: IWEIN VAN MALDEREN - FOTO: CEES VAN DE VEN
beurzen voor. Ex-leerlingen van mij trokken ernaartoe, zijn
er zelfs getrouwd. Anderen komen na een tijdje terug naar
Europa. Ik ben er niet gebleven: ondanks al de energie en
inspiratie, voel ik mij toch meer iemand van hier en niet van
ginds.”
Kruisbestuiving
Bestaat er een verschil tussen Amerikaanse en Europese
Jazz?
VAGANÉE: “De jazzmuziek komt natuurlijk uit Amerika,
maar die is er ontstaan uit een mix van klassieke muziek –
een Europees gegeven - en muziek uit Afrika. Jazz betekent
ook ‘mengelmoes’. Jazz is ondertussen Amerikaans erfgoed.
Het is bij wijze van spreken voor hen wat klassieke muziek
voor Europa betekent. Amerikanen waren ook sneller
dan bij ons bezig met jazzonderricht op scholen. In België
startte dit maar in 1993. Maar de kloof tussen Amerikaanse
en Europese muzikanten is een pak kleiner geworden.
Eigenlijk is er nu meer kruisbestuiving tussen verschillende
continenten. Er is natuurlijk ook Europese jazz, zoals op het
ECM-label of gespeeld door musici als Richard Galliano.
Dit neemt niet weg dat voor ons de grote voorbeelden
Amerikaans zijn: Duke Ellington, Count Basie, Thad Jones,
Mel Lewis. Wat de jongere generatie betreft werkten we reeds
samen met Maria Schneider en binnenkort met Darcy James
Argue, een nieuwe naam die furore maakt in bigband-land.”
New York is het mekka van
hedendaagse jazz in de wereld.
Hoe komen die samenwerkingen tot stand?
VAGANÉE: “Vroeger stelden we zelf de vraag aan mensen
met wie we wilden samenwerken. Ik zag bij voorbeeld
Maria Schneider regelmatig met haar orkest spelen in
de New Yorkse club Visiones en was er ondersteboven
van. We vroegen haar of ze interesse had om met het BJO
samen te werken, wat we in 2000 deden. Achteraf heeft Jazz
Middelheim haar ook nog eens met ons op het podium
gezet. We kregen een hele week om met haar te repeteren,
een unieke ervaring waar je veel uit leert. Nu werkt het
dikwijls andersom: ik krijg maandelijks mails van musici die
met ons willen werken. Aan ons dan om te beslissen met
wie we in zee willen gaan. Dit is ook het gevolg van het feit
dat er meer kruisbestuiving is, waarbij wij kansen geven aan
mensen zowel van hier als van elders.”
Meer dan alleen retro
Wie is het creatieve brein achter een programma als New
York, City of Jazz?
VAGANÉE: “Aha, da’s de artistiek verantwoordelijke hé! (nvdr:
Frank Vaganée zelf) Het repertoire dat we met dit project
doen is vrij verscheiden. We spelen muziek en voegen er bij
momenten ook zang en beeld bij. We spelen het programma
ondertussen al een jaar en we veranderden tijdens de rit
een aantal zaken. In het begin zat er meer Duke Ellington
en Count Basie in. Leuk om te spelen, maar we waren te
veel retro bezig in plaats van met hedendaagse, boeiende
muzikale stromingen. Ik componeerde bijvoorbeeld
MannaHatta, genoemd naar de oorspronkelijke naam
van Manhattan, waarin ik het hectische van die stad wou
weergeven. Met zangeres Tutu Puoane brengen we dan weer
een aantal nummers over New York, zoals Autumn In New
York, en songs geassocieerd met mensen die er furore hebben
gemaakt en hun stempel drukten op het culturele leven in
die stad, zoals Ella Fitzgerald en Billie Holiday. We spelen
Give Me More Pigfoot, een nieuwe compositie van Bert Joris
gebaseerd op een nummer van Billie Holiday, waarin men
New York in al zijn facetten tracht te definiëren.
Daarnaast begeleiden we een film van Laurel en Hardy waarin
een wolkenkrabber de hoofdrol speelt, en componeerde
ik muziek bij A Bronx Morning, een film over het leven op
straat in de Bronx. Tenslotte arrangeerde Dree Peremans een
nummer van Joni Mitchell voor bigband en zangeres. We
brengen dus muziek van toen en nu samen.”
Wat is het belang van muziek in grote bezettingen?
VAGANÉE: “Als je kijkt naar de geschiedenis van de jazz
hebben alle groten op één of ander moment in hun loopbaan
in een bigband gespeeld. Je leert er echt de stiel. Jazz is per
definitie redelijk individueel en in zo’n orkest leer je omgaan
met een grote groep. In een bigband heb je het individuele
onder de vorm van solo’s, en het dienende -een deeltje zijn
van een groter geheel - in het sectiewerk. Je maakt ook
kennis met mensen achter het orkest, zoals arrangeurs
en componisten, van wie je heel wat kan opsteken, wiens
inbreng in het orkest van groot belang is.”
Brussels Jazz Orchestra en Tutu Puoane –
New York, City of Jazz
zaterdag 14 februari 2015 – 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
50 jaar Lokerse Jazzklub
De Lokerse Jazzklub bestaat 50 jaar. Er zijn maar weinig
muziekclubs die dit mogen meemaken. De club is een
unieke plaats om muziek te beleven in een intiem kader. Het
podium is vlakbij, geluidsversterking is - in vele gevallen overbodig of minimaal en tijdens het concert kan je gezellig
iets drinken. De vibe die het publiek krijgt is uniek, en geeft
ook energie door aan de muzikanten. Toots Thielemans en
Philippe Catherine stonden er op het podium, Amerikaanse
toppers zakten regelmatig af naar die kleine club. Dexter
Gordon speelde in de jaren ‘70 een memorabel concert tot
diep in nacht. In de jaren ‘80 opende Randy Weston zijn
doos met black magic in Lokeren. Er volgden nog vele grote
namen, nationaal en internationaal (Gary Smulyan, Don
Braden, Joe Fonda…).
Frank Vaganée over de Lokerse Jazzklub: “Leuke plek om
te komen. Die oude affiches aan de podiumwand geven een
speciaal cachet. Er is altijd een goede ambiance, de mensen
komen erheen om van muziek te genieten. ’t Is er gezellig,
toch? Je wordt er goed ontvangen en je weet vooraf dat je er
een goede avond zal beleven.”
Tot het einde van het concertseizoen hangen aan de muren
van de Lokerse Jazzklub foto’s die jazzfotograaf Cees van de
Ven maakte.
www.lokersejazzklub.be
accenten december 2014
25
“Het enige feest dat we
leuk vinden is theater”
Met Alsemkomt doen De Roovers aan maatschappelijke
research and development
26
accenten december 2014
theater
Hoe vier je twintig jaar theater
maken? Met nog meer theater,
zeggen De Roovers. Theater dat
meebeweegt met een wereld in
transitie. Commentaar geeft,
protesteert, troost, provoceert,
amuseert. Alsemkomt is het derde
en laatste deel van hun Dollarcyclus,
een reeks stukken over de
kapitalistische crisis in het Westen.
Een bewerking van The Iceman
Cometh, van de Amerikaanse
auteur Eugene O’Neill.
De wereld kantelt, en De Roovers zitten schrijlings op
de breuklijn. Al twintig jaar. Met vier kernleden die elke
voorstelling opnieuw bereid zijn om in zichzelf en de wereld
te graven: Sara De Bosschere, Sofie Sente, Luc Nuyens,
Robby Cleiren. Een collectief is wat ze zijn, eerlijk theater
met veel betekenislagen is wat ze brengen.
In hun Dollarcyclus brengen De Roovers drie repertoire­
stukken samen, monumenten in de theater­
geschiedenis:
Timon Van Athene van Shakespeare, De laatsten der
onverstandigen van Peter Handke en nu dus Alsemkomt –
The Iceman Cometh van Eugene O’Neill, dat zijn première
kende in 1946 op Broadway.
Harry Hope’s bar in het New Yorkse Greenwich Village is een
claustrofobisch drankhol waar bange, gekwetste mensen
zijn aangespoeld om te drinken, te dromen en te vergeten.
Zich vol te zuigen met hun eigen en elkaars illusies. Pipe
dreams (dromen uit de opiumpijp) noemt O’Neill die. Ze
moeten erin geloven om de dag door te komen, tegen beter
weten in. Buiten raast het volle leven aan de bar voorbij.
Kroegbaas Harry bijvoorbeeld, droomt al twintig jaar om
eens een wandelingetje te maken op straat, maar hij is al die
tijd niet één keer buiten geweest.
Eén keer per jaar klaart hun inerte schaduwleven op, als
handelsvertegenwoordiger Theodore Hickey langskomt,
altijd goed voor sloten drank en fantastische verhalen. Maar
Hickey blijkt nuchter te zijn nu, en wil de stamgasten de
futiliteit en nutteloosheid van hun pipe dreams laten inzien,
hen de totale hopeloosheid van hun leven leren aanvaarden.
Maar in Hickey’s spoor komen demonen mee, en de man die
als een heiland wordt verwelkomd, brengt geen verlossing,
maar dood en vernietiging.
Ik praat met Sara De Bosschere en Luc Nuyens in de
Matterhorn, de nieuwe thuisbasis van De Roovers in het hart
van Borgerhout. Een pand met een industriële geschiedenis,
smaakvol gerestaureerd met veel licht en ruimte.
TEKST: RUDI VAN HECKE - FOTO: PAUL DE MALSCHE
Twintig jaar De Roovers, dat vraagt om een feestje.
LUC NUYENS: “Het enige feest dat wij leuk vinden is theater.
We vieren onze verjaardag met Alsemkomt (lacht).”
Hoe is het theater veranderd de afgelopen twintig jaar?
NUYENS: “De wereld is fundamenteel veranderd, en het
theater verandert mee. Vroeger kregen theatermakers de
tijd om hun eigen vormentaal, manier van denken en spelen
te ontwikkelen. Nu moet het allemaal direct verkoopbaar
zijn. Iedereen plooit zich terug op zijn eigen individualiteit.
Twintig jaar geleden konden wij ons inschrijven in een
groter geheel, met leermeesters die deel uitmaakten van een
theatertraditie. Nu is het meer van: wat heb jij zelf te bieden,
los van elke context. Al willen jonge mensen zich best
nog verbonden voelen met een traditie. Want het nieuwe
verhoudt zich altijd tot wat er vroeger was. Maar wij blijven
vechten voor het recht om de tijd te nemen om te rijpen,
te reflecteren, dingen uit te diepen. Daarom ook hebben we
voor een trilogie gekozen, de Dollarcyclus, net om lang en
diep te kunnen nadenken over wat er in de wereld gaande
is. De Roovers doen aan maatschappelijke research and
development. Het theater is een unieke plek waar je die
vrijheid kunt beleven. Een plek van illusies, maar die hebben
we nodig.”
De zuiplappen in Alsemkomt zijn uit de samenleving
weggegleden, in de goot gerold, en ze blijven daar liggen.
Zijn zij verantwoordelijk voor hun eigen mislukking?
NUYENS: “Je moet mededogen kunnen opbrengen voor
mensen die mislukken. Een ziekte, een ongeval, een
psychologisch mankement: ze zijn genoeg om te zorgen dat
je afglijdt. Er zijn heel veel omstandigheden die je niet in de
hand hebt. We zijn allemaal verantwoordelijk voor ons eigen
lot, is nu de tendens. Alsof dat mogelijk is. Alsemkomt speelt
zich af in een café, maar het zou ook een bedrijf kunnen
zijn, met mensen die met een tegenslag te kampen krijgen
en daardoor uit de boot vallen.”
Eugene O’Neill is schitterend toneel,
maar niet vanzelfsprekend. We geven
geen antwoorden maar manieren om
naar de realiteit te kijken. Eén van de
boeiendste dingen in theater maken, is
lijnen zien die met elkaar verbonden zijn.”
De Roovers hebben als collectief een heel specifieke
manier van werken. Een voorstelling groeit organisch,
met kruisverbindingen naar literatuur en andere
kunsten, met gastacteurs die de kernploeg komen
versterken. Is die methodiek in de afgelopen twintig jaar
geëvolueerd?
NUYENS: “Nee, die is dezelfde gebleven. We zouden
niet weten hoe we het anders zouden moeten doen. De
combinatie van onze vaste kern en de acteurs die we
aantrekken, zorgt ervoor dat het telkens toch weer een
ander traject wordt. Met een collectief werken is een grote
meerwaarde, je krijgt heel veel verschillende visies bij elkaar.
We stellen ons vragen, zoeken theaterteksten die daar iets
over zeggen. Lezen boeken, zien films, beeldende kunst. Van
het ene komt het andere.
accenten december 2014
27
theater
Aan Alsemkomt werken veel mensen mee. Daarom hebben
we met de vier kernleden een eerste bewerking gemaakt,
waarmee we dan in de hele groep zijn beginnen werken.”
Waarom is er muziek van Mauro Pawlowski in
Alsemkomt?
NUYENS: “Het stuk speelt zich af in een café, en wat er
ongelofelijk mooi aan is: er worden heel fundamentele
gesprekken gevoerd, maar die worden afgewisseld met de
grootste banaliteiten. De muziek zorgt ervoor dat de ruimte
daartussen op een poëtische manier wordt ingevuld. Muziek
is belangrijk, om sfeer te scheppen en tegengewicht te geven.
Muziek geeft contrast en commentaar. Mauro Pawlowski
heeft een hoog rockgehalte, wat mooi aansluit bij dit stuk.
Berlin, Tom Waits, Café Lehmitz, … die sfeer weet Mauro
goed te vatten. Als alles goed gaat, komt er ook wat dans in.”
tijdens het werkproces was de sfeer vaak erg zwart. ‘Alles
gaat naar de kloten’, zoiets. Maar tegelijk was er een enorme
vitaliteit. Eén van de boeiendste dingen in theater maken, is
lijnen zien die met elkaar verbonden zijn.”
De tekst is onze regisseur, zeggen jullie.
DE BOSSCHERE: “Omdat we zonder regisseur werken is
de tekst onze grootste gemene deler. Die rafelen we uit
elkaar, demonteren we, en zetten we opnieuw in elkaar.
We doen research en we verzamelen heel veel materiaal. In
dat proces begeleidt de tekst ons naar de vorm. Iedereen
draagt bij. Meningsverschillen en conflicten zijn interessant,
die gebruiken we om verder te komen, en daar groeit de
voorstelling uit. Het stuk ontstaat tijdens het spelen, en
iedereen heeft een inbreng. Is dat bedreigend voor de
mensen die we uitnodigen om met ons te werken? Nee, het
is onze taak om gastvrij zijn, hen vertrouwen en liefde
geven, zodat ze graag bij ons komen spelen.”
Zijn het boeiende tijden voor theater?
DE BOSSCHERE: “Zonder twijfel. Theater staat of valt
bij de gratie van het publiek. Wij hebben meer publiek
dan ooit, enthousiaste mensen waar we heel blij mee
zijn. Maar als we door allerlei harde discussies tijdens
het creatieproces ook nog moeten bewijzen dat we
als kunstenaars een plaats hebben in de samenleving,
dan word ik daar triest van, en bang. Het debat over
de plaats van kunst in de samenleving wordt hard
en cynisch gevoerd. Het is veel minder evident dan
vroeger om aandacht te krijgen in pers en media, vooral
niet voor het diepgaandere werk. We krijgen minder
ruimte dan in andere landen, en we worden gauwer
beoordeeld. De besparingen in cultuur, die gaan wij
ook voelen. In dat opzicht zijn het zwarte tijden. Het
theater in Vlaanderen zoals we dat nu kennen, bestaat
hoogstens 30 jaar. In die tijd zijn mensen die met vier
in een garage speelden, uitgegroeid tot een instituut.
Ons theater staat internationaal op een heel hoog
niveau. Maar we hebben niet de indruk dat we op onze
werkelijke waarde worden geschat.”
Kun je voorstellen dat je geen theater meer zou
spelen?
DE BOSSCHERE: “Ik verlang er soms wel naar om iets
anders te doen, maar wat zou dat dan moeten zijn? Het
is zo’n onvoorstelbaar mooi cadeau, dat we al twintig
jaar theater mogen maken.”
Waarom viel de keuze voor het derde deel van de
Dollarcyclus op O’Neill?
SARA DE BOSSCHERE: “O’Neill is schitterend toneel, maar niet
vanzelfsprekend. Er is moed voor nodig om hem te spelen.
Wij zijn met elf op scène, dat is veel voor ons. Toch wilden
we altijd al O’Neill spelen, en dit leek ons echt het moment.
Het eerste stuk van de Dollarcyclus ging over de functie van
het geld, daarna toonden we de mensen die geld hebben,
en nu dus de mensen die niks hebben. Dat rondt het thema
mooi af. Niet dat we nu alles over het thema gezegd hebben.
We geven filters en denkmodellen, we reiken perspectieven
aan. We geven geen antwoorden maar manieren om naar de
realiteit te kijken. De Dollarcyclus was niet echt opbeurend,
28
accenten december 2014
De Roovers & Mauro Pawlowski - Alsemkomt
(The Iceman Cometh)
dinsdag 6 januari 2015 - 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
vrijdag 23 januari 2015 - 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
circus
TEKST: BRECHT HERMANS - CIRCUSMAGAZINE #38 - FOTO: BART GRIETENS
Een zoektocht naar
merkwaardigheid
Circus volgens Alexander Vantournhout
De grootste artiesten kennen
een bescheiden begin. Geboren
in Roeselare, in 1989, nog de
middle of nowhere in circusland,
leerde Alexander Vantournhout
zichzelf jongleren. Niet vanuit
een passie voor de kunst, maar
simpelweg uit nood aan een
hobby na het faillissement van
zijn turnclub. De zelfopgeleide
jongleur zou een dikke tien jaar
later uitgroeien tot specialist
van het enkel rad met een
stevige eigen visie op circus.
Maar laat ons beginnen bij het
begin.
accenten december 2014
29
circus
Op je twaalfde leerde je jongleren als autodidact. Hoe
deed je dat?
ALEXANDER VANTOURNHOUT: “Met video’s, er was toen
in Roeselare immers nog geen circusschool. Ik moest het
doen met video’s en boeken
die mijn vader en ik één
keer per jaar gingen kopen
in Antwerpen. Pas toen
ik vijftien was, werd er in
Roeselare een circusschool
opgericht.
Ik
mocht
daar meteen beginnen
lesgeven, wat wel een fijne
ontwikkeling was.”
Je bent dus eigenlijk
begonnen met circus als
hobby. Op welk moment
werd het meer dan dat?
VANTOURNHOUT:
“Op
mijn zestiende heb ik een
beurs gekregen, een soort
ondersteuning om een
straatshow te maken. Eva
Kahan en Matthias Vermael
van Circusplaneet hebben
die gecoregisseerd. Dat
was een solo van vijftien à
twintig minuten op straat.
Maar toen voelde ik: dit wil
ik doen. Een jaar later stond
ik op hetzelfde festival als
Dirk Van Boxelaere, zowat
de eerste circusartiest van
België. Ik ben toen op
hem afgestapt en heb hem
gevraagd of hij mij wou
helpen bij mijn volgende
show. Hij wou, en dat werd
dan de voorstelling Tournée. Ik heb die niet veel kunnen
spelen omdat ik geblesseerd raakte, maar het maakproces
was wel zeer rijk. Dat was eigenlijk mijn eerste aanraking
met professioneel circus. Ik ben er op een natuurlijke manier
ingerold.”
Niet slecht, op je achttiende al je eerste voorstelling
maken.
VANTOURNHOUT: “Inderdaad, maar ik ben ook altijd heel
radicaal geweest. Als ik iets wil, ga ik er tweehonderd procent
voor. Dat was toen ook al zo.”
Laten we het over je nieuwe voorstelling Caprices hebben.
Vanwaar de keuze om rond de muziek van Salvatore
Sciarrino te werken?
VANTOURNHOUT: “Ik heb die muziek eigenlijk per toeval live
gehoord in IJsland en ik vond het fantastisch hoe Sciarrino
geluiden uit een viool weet te produceren. Drie jaar later heb
ik geprobeerd er iets op te maken. Nu, Caprices is volledig
aan muziek gewijd, maar mijn volgende project zal weer iets
heel anders zijn.”
De structuur van de voorstelling hangt op aan de drie
onderdelen die voor jou noodzakelijk zijn aan circus:
virtuositeit, het object en gevaar. Vanwaar die definitie?
30
accenten december 2014
VANTOURNHOUT: “Goh, het is nog een onvolledige definitie.
Ik denk dat de definitie van circus is: een zoektocht naar
merkwaardigheid. Of het framen van merkwaardigheid.
Conventioneler circus bestaat voor mij uit die drie elementen.
Als die niet aanwezig zijn, is
het geen circus.”
En als deze elementen alle
drie aanwezig zijn, is het per
definitie circus?
VANTOURNHOUT: “Ja, dat denk
ik. Iemand die rechtstaat op het
stuur van zijn fiets en indruk
maakt op iemand anders, dat
vind ik bijvoorbeeld circus.
Of op een skateboard. Zolang
het maar geen reproductie is.
Dat kan misschien ook wel
circus zijn, maar dat vind ik
dan minder interessant. De
zoektocht is belangrijk.
Ik ben een boek aan het
schrijven met mijn eigen
bevindingen. Dat is een
lopend onderzoek, maar wel
gelinkt met deze voorstelling.
Met Caprices is het eigenlijk
begonnen.”
Dat virtuositeit noodzakelijk
is, spreekt ergens voor zich.
Maar hoe zit het met het
gevaar. Moet het gevaarlijk
zijn voor de artiest of moet
het gevaarlijk lijken voor de
toeschouwer?
VANTOURNHOUT: “Ik ben
tot mijn voorlopige definitie
gekomen vanuit het standpunt
van de toeschouwer, maar het gevaar moet toch reëel zijn
voor de persoon die er staat. Eigenlijk is het heel gemakkelijk
om iets gevaarlijks op scène te zetten. Je moet er niet veel
voor doen om een maximaal effect te verkrijgen. Er is bij
gevaar ook een minimum aan rationaliteit nodig. Dat vind
ik wel leuk. Het maakt circus ook zo toegankelijk. Een mens
weet: dat is gevaarlijk. Je ervaart het met heel je lichaam en
niet alleen met je hersenen.
In circus is gevaar altijd gecontroleerd gevaar, dat is wel
belangrijk. Ik weet wat er zal gebeuren als het fout gaat.
Dat is een totaal ander gevaar dan een freerunner die over
gebouwen loopt. In circus komt er veel meer techniek bij
kijken.
Als performer is het interessante aan gevaar dat je niet
weg kunt gaan van jezelf. Je kunt niet iemand of iets
representeren. Je representeert jezelf op een heel dichte
manier. Bij virtuositeit heb je dat ook. Er is niet veel ruimte
voor interpretatie of performen. Het is de ‘performativiteit’
van jezelf. Je speelt geen rol, er is geen theater mogelijk.”
In de proloog en het Singing in the rain-gedeelte van je
voorstelling speel je wel een rol.
VANTOURNHOUT: “Als ik een fout heb gemaakt met Caprices
is het misschien wel daar. Ik besef nu dat de toeschouwer
het heel moeilijk heeft met de overgang van narrativiteit
naar abstractie. Misschien heb ik er op die momenten te veel
rekening mee gehouden dat ik deze voorstelling voor zowel
een dans- als een circuspubliek wilde maken.”
De eerste scène draait om jou en het rad. Jij bent de
manipulator van het object. In de laatste scène, waarin je
aan je nek wordt opgehangen, lijk jij het object dat wordt
bespeeld.
VANTOURNHOUT: “Het was een bewuste keuze om de
proloog qua stijl te linken aan de passage rond Singing in
the rain en het rad te verbinden met het laatste deel. Met
het rad begin ik als manipulator, maar aan het eind van die
scène krijg je meer het gevoel dat het rad zelf beweegt, bijna
autonoom.
In de scène waarin ik omhoog word getrokken, wou ik niet
gewoon een lijf spelen. Ik wou wegblijven van het morbide
van het opgehangen worden. Daarom heb ik voor een actieve
pose gekozen. Maar mentaal is het bijna een soort meditatie
voor mij.”
Opgehangen worden werkt meditatief?
VANTOURNHOUT: “Ja, voor mij wel. Iedere seconde waarin je
ophangt, lijken er tien. Je ervaart de wereld helemaal anders.”
Je hebt ook wel een bijzondere relatie met je technicus.
Hij heeft letterlijk je leven in handen.
VANTOURNHOUT: “Inderdaad, er is geen beveiliging. Zelfs
als hij alleen maar een schokje zou geven, kan dat genoeg
zijn om mij te doen vallen. Maar eigenlijk is dat deel het
gemakkelijkste van mijn voorstelling. Ik heb er het minste
werk aan gehad.”
Wat is de volgende stap in je onderzoek?
VANTOURNHOUT: “Ik wil weer meer performance gaan
doen. Met meer emoties. Iets in de stijl van Xavier Le Roy of
Phia Ménard. Caprices is heel choreografisch. Maar eerst zal
ik deze voorstelling spelen. Al weet ik dat ik er niet meer dan
twintig voorstellingen van zal kunnen verkopen. Caprices is
niet commercieel gemaakt. Ik kan bijvoorbeeld geen twee
dagen na elkaar spelen, omdat ik achteraf zoveel pijn heb aan
mijn nek. Ik hang er eigenlijk net iets te lang aan. Maar ik wil
ook dat het publiek iets meemaakt dat het daarvoor nog niet
heeft gezien. Nu ja, ik ben nog jong en radicaal. Naarmate ik
ouder word, zullen mijn voorstellingen wel gematigder en
toegankelijker worden.”
Alexander Van Tournhout – Caprices (14+)
vrijdag 30 januari 2015 – 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
vrijdag 27 februari 2015 – 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
*dit is een WACCODATE! (zie p. 3)
accenten december 2014
31
dans
Peeping Tom en
A Louer
Niets is voor altijd
Mezzosopraan Eurudike De Beul (°1964) woont al enkele
decennia in Sint-Niklaas, tenminste, als ze niet op
internationale tournee is met het theaterdansgezelschap
Peeping Tom. De Beul maakt er deel uit van de groep
performers en werkt mee aan de geluidscreaties. Hoe komt een
klassiek geschoolde zangeres in een dansgezelschap terecht?
32
accenten december 2014
TEKST: LIEVE DIERCKX - FOTO: HERMAN SORGELOOS
Exotische vogel
Onvermogen van het instrument
EURUDIKE DE BEUL: “Als kind zong en danste ik erg graag,
Eurudike heeft aan de nieuwste Peeping Tom productie
Vader (2014) meegewerkt als outside eye omdat ze haar
lichaam even rust moest gunnen. Ze heeft in die periode
geleerd om meer te doen met minder, en in Moeder (2016)
zal ze weer wel op het podium staan. Sowieso hebben
zowel Peeping Tom als zijzelf iets met het onvermogen van
het instrument, of dat nu stem, muziekinstrument of het
lichaam van de performer is. “Gabriela ziet graag oudere
lichamen bewegen”, vertelt De Beul. “En mijn bijdrage aan
de muziekkeuze in A Louer zit bijvoorbeeld in een fluit die
onmachtig aan het jammeren gaat, of het orgel dat te weinig
lucht krijgt en vals begint te spelen.” Dat De Beul in de
voorstelling een diva op retour speelt, en net in de loop van
deze voorstelling geconfronteerd werd met een energiedip is
wellicht geen toeval: het creatieproces bij Peeping Tom is een
organisch gebeuren.
maar er was geen opleiding in de buurt. Zo ben ik een
atypisch parcours opgegaan. Pas na mijn biomedische
studies ben ik met muziekschool begonnen. Eigenlijk wilde
ik cello leren, maar in de notenleer sprong mijn stem zo uit
dat ik richting zang werd geloodst. Toen ik 26 was slaagde ik
voor het ingangsexamen aan het Conservatorium van Luik.
Super, maar ik had er meteen veel moeite met de rigide
structuur en het concourssysteem. Ik heb de opleiding wel
afgemaakt maar toen ik op een dag een zoekertje las van
een dansgezelschap op zoek naar een ‘exotische vogel’ om
barokaria’s te zingen, ben ik me gaan aanbieden.”
Dat bleek bij Alain Platel te zijn, net voor zijn doorbraak.
Tussen hen klikte het meteen want “hij kon mijn rare
fantasieën appreciëren,” aldus De Beul. Bij hem ontmoette
ze de Fransman Franck Chartier en de Argentijnse Gabriela
Carrizo. Toen de twee in 1999 hun eerste voorstelling
Caravana maakten, vroegen ze Eurudike erbij. “Franck had
een weirde solo van mij gezien rond een gehandicapte Maria
Callas, vandaar.” Een jaar later werd Peeping Tom opgericht
als zelfstandig collectief, De Beul behoort al veertien
jaar tot de kern. Tussendoor geeft ze workshops, werkt
lesopdrachten af en maakt eigen producties. “De Stad SintNiklaas heeft me bij dat laatste altijd met veel enthousiasme
gesteund. Daar ben ik erg blij mee.”
DE BEUL: “A Louer is voor mij een verzoening met het
vergankelijke, een besef dat je ook uit het verlorene waarde
kan halen. Ik las pas in interview over Julien Schoenaerts
dat hij zelfs uit zijn dementie nog iets wist te halen - door
het verlies aan grip te aanvaarden, door alles naar het hier
en nu te brengen, en bij wijze van spreken in zijn handen
te klappen voor een bloem. Alles leeft, alles beweegt.
Tijdens het werkproces van A Louer heb ik geleerd om bij
de voortdurende verschuivingen de controle los te laten,
niet meer te hechten
A Louer is voor mij een
Schizofrene verschuiving
aan wat ik denk dat
verzoening
met
het
vergankelijke,
het middelpunt is van
A Louer (2011) neemt ons mee in de
waar ik voor sta of
hoofden van de personages, in hun
een besef dat je ook uit het
wat ik ben. Er is iets
angsten, fantasieën en tijdsbeleving.
verlorene
waarde
kan
halen.
in mezelf verschoven:
Alles is er vergankelijk, te huur,
van
absoluut
wìllen
en
moéten
naar,
ah ja, begrijpen,
tijdelijk. Zelfs je ziel is inwisselbaar, om te beginnen die
zelfs al begrijp ik er geen snars van. Ik kan er nu op het
van de performers. De voorstelling eist niet alleen veel van
podium helemaal in meegaan: ik bén de diva die zich in het
hun lichaam en creativiteit, ook hun zelfbeeld werd in het
middelpunt van de aandacht waant, en even later voél ik de
creatieproces op de proef gesteld.
totale ontreddering als dat niet zo blijkt te zijn.”
DE BEUL:“Ik heb nog nooit zo sterk het gevoel gehad dat
De vader
elk houvast me ontglipte als tijdens de voorbereiding van A
Louer,“ verklaart Eurudike De Beul. “Er werd voortdurend
In A Louer speelt voor het eerst Leo De Beul mee, de
op het inwisselbare ingezet. Dat gaat zo: de performers
78-jarige vader van Eurudike. Hoe is dat voor haar?
krijgen elke dag improvisatieopdrachten rond aangereikte
DE BEUL: “Heel bijzonder. Mijn vader had geen enkele
thema’s en muziek. Er komen dan dingen bovendrijven die
podiumervaring of –opleiding, geen weet ook van uitstraling
heel erg van jezelf zijn, waarin je alles van je gevoel legt.
of hoe je zou moeten overkomen. Hij zal zich nooit
Gabriela en Franck gaan dat materiaal uiteenrafelen. Ze
‘presenteren’, of een ego tentoon spreiden. Zijn methode is:
vergroten dingen uit, zodat je denkt: ik sta hier compleet
horen wat de opdracht is, in zichzelf keren en er voor gaan.
in mijn hemd, of: zo was het niet bedoeld. Of een andere
Het resultaat is verbazend: hij staat zo sterk verankerd op
performer krijgt jouw materiaal om verder op te werken, of
dat podium dat hij alle aandacht naar zich toe zuigt, in
het komt terecht tussen passages die er niet bij horen, met
die mate dat het voor de anderen, de professionelen, bijna
een andere geluidssfeer er onder - waardoor het resultaat
moeilijk wordt om zich naast hem te handhaven. Ik vind het
compleet ongrijpbaar wordt. Dan liggen er op een dag
ongelooflijk hoopvol, het idee dat je je op elke leeftijd nog
briefjes in de studio en ga je kijken: ah nee, ik moet dat doen,
zo kan amuseren – want dat doet hij - door gewoon jezelf
en ah nee, op die muziek. Het rukt je even uit je voegen.
te zijn.”
Hoewel dat soort verschuivingen wel in elk werkproces van
Peeping Tom zit, was het unheimliche hier heviger door de
Peeping Tom – A louer
abstractie en het thema van de voorstelling en ook omdat
vrijdag 13 februari 2015 – 20u
Gabriela en Franck ons van buitenaf regisseerden – ze
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
dansen hier zelf niet mee.”
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
Gelukkig vormt humor een tegenwicht. Bewegingen worden
hilarisch door herhaling of overdrijving en zelfs de muziek
heeft iets absurds. Met haar muzikale achtergrond vindt
De Beul overigens dat ze Chartier en Carrizo weinig kan
bijbrengen als het om gevoel voor timing gaat.
accenten december 2014
33
Nic Balthazar en
Soufiane Chilah over
‘Neeland’
“Ik wil met fictie de realiteit bijsturen”
34
accenten december 2014
theater
Nic Balthazar en Soufiane
Chilah vertellen het verhaal
van elke asielzoeker in de
intieme voorstelling Neeland
die niet uw medelijden maar
uw empathie wil opwekken én
zelfs het meest luidruchtige
puberpubliek stil krijgt.
Nic en Soufiane, vertel eens, hoe vonden jullie elkaar
voor dit stuk?
SOUFIANE CHILAH: “Nic organiseerde audities voor Neeland.
Ik zat in mijn laatste jaar aan het RITS (en ben intussen
afgestudeerd), las over de auditie en besloot het erop te
wagen. Ik was de allerlaatste die auditie deed…”
NIC BALTHAZAR: “… en de allerbeste! Ik was zo bang dat hij
zou weigeren. Hij dacht namelijk dat ik enkel films maakte
en dat Neeland een film zou worden.”
TEKST: ELS VAN STEENBERGHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE
naar hun verhaal wilde luisteren zonder hen te beoordelen.
Je moest hen voor me zien zitten. Met handen en voeten
gesticulerend – en altijd glimlachend om toch maar niet
zielig over te komen – vertelden ze me de schrijnendste
levensverhalen. Ik sprak ook met (half)dove mensen. Zij
hebben het nog moeilijker om zich verstaanbaar te maken.
Ze spuwden de woorden haast uit. Maar raakten me vol in
de ziel.”
Sprak u ook met hen, meneer Chilah?
CHILAH: “Niet met hen maar wel met een neef van me. Hij
is geadopteerd door mijn tante en vluchtte op twaalfjarige
leeftijd in zijn eentje uit Marokko naar België. Zijn verhaal
en wat hij allemaal doorstond, hielpen me tijdens het
onderzoek en het bouwen van de rol. Ook Souad en MarieThérèse Cuny’s autobiografische boek Brûlée vive hielp. Het
boek vertelt het verhaal van een vrouw (Souad) die afkomstig
is van de Westelijke Jordaanoever en riskeert vermoord te
worden door haar familie omdat ze zwanger is. Dus besluit
ze te vluchten naar Zwitserland…”
“Mijn eigen verleden hielp ook. Ik ben geboren in Brussel
maar verhuisde naar de rand en was de enige leerling van
Marokkaanse origine. En ik zat als Franstalige op een
Nederlandstalige school. Dus deed ik hard mijn best. Niet
zozeer om aanvaard te worden – dat was ik – maar net om te
tonen dat ik even goed, zelfs beter kon dan mijn klasgenoten.”
CHILAH: “Dit is de allereerste keer dat ik een monoloog
speel.”
Hoe spannend is dat?
CHILAH: “Behoorlijk spannend. Op de première was ik – net
voor ik op moest – alles kwijt. Ik wist geen woord meer.
Toen begonnen zangeres Melike Tarhan en de muzikanten
te spelen en de tekst kwam woord voor woord terug. Ik
voelde me zoals de asielzoeker die ik speel: iemand die zijn
toehoorders er moet van overtuigen dat hij de waarheid
vertelt, dat ze hem moeten geloven en in hun land en hart
opnemen.”
Hoe ontwikkelde u de idee voor dit stuk, meneer
Balthazar?
BALTHAZAR: “Het begon met een vraag van de vzw
Luisterogen die anderstaligen (zoals asielzoekers) en
laaggeletterden helpt om Nederlands te leren. Ze vroegen
me een boekje te schrijven voor hun leerlingen. Het eerste
wat ik deed, was asielzoekers interviewen. In die interviews
zat materiaal voor zeven films! Meer zelfs: elk levensverhaal
dat ik hoorde, was een potentiële film. Wat die mensen
doormaakten en de onwaarschijnlijk sterke wil om hier
een nieuw leven op te bouwen… De naam van onze taal
begint met het woordje ‘nee’, daar wilde ik iets mee doen.
Ook omdat iedereen die ik sprak me vertelde hoe zwaar
dat is: moeten bewijzen dat je eerlijk bent aan mensen die
vermoeden dat je oneerlijk bent en eerder een ‘neen’ dan een
‘ja’ voor je klaar hebben. In Neeland voer ik een jongen op
die oog in oog zit met zijn ondervragers en vertelt over de
tocht nadat hij besliste zijn land te ontvluchten. Terwijl hij
vertelt, twijfelt hij of de mannen en vrouw aan de overkant
van de tafel hem geloven.”
“Dat maakt elke asielzoeker mee. En neen, het was niet
moeilijk om hen te interviewen. Zij waren blij dat er iemand
‘Neeland’ vertelt een hard
verhaal maar geeft hoop en
liefde evengoed een plaats.
Net zoals die asielzoekers hun best doen om hier
aanvaard te worden maar vaak bot vangen.
CHILAH: “Eigenlijk zou je je best niet moeten doen. Gewoon
doen, zou goed genoeg moeten zijn. Op de scène mág je zelfs
je best niet doen. Sterk acteren is gewoon doen en integer
spelen. Ik bereid mijn rol minutieus voor maar op de scène
laat ik los.”
BALTHAZAR: “Ik wou dat ik de oplossing had voor het
migratievraagstuk. Niet de hele wereld kan hier komen
wonen. Asielzoekers zouden alles doen om hier te mogen
blijven. Wie kan het hen kwalijk nemen dat ze daar zelfs
voor liegen? Dat Maggie De Block dankzij haar strenge
terugstuurpolitiek de meest populaire politica werd, is
best veelzeggend. Iedereen die de situatie een beetje kent,
vertelt me dat dat ‘stoere uitwijssprookje’ in de feiten niet
werkt. Je kan mensen moeilijk terugsturen naar plaatsen
waar leven amper mogelijk is. Uiteindelijk verdwijnen die
uitgeprocedeerden in de anonieme, zwerende onderbuik van
de grootstad. Opmerkelijk: mensen protesteren tegen het uit
het land zetten van mensen die ze kennen en waarvan ze
weten dat ze ‘geïntegreerd’ zijn. Anderen die ze niet kennen
laten hen kouder. Dat herken ik ook bij mezelf. Toen ik de
beelden zag van Lampedusa liet ik evenmin meteen tranen.
accenten december 2014
35
theater
Maar wat was ik gepakt door die mensen die tegenover me
zaten en hun verhaal vertelden. Toch zijn dat net dezelfde
mensen als degenen die in Lampedusa arriveren, of
verdrinken.”
Wilt u met het stuk empathie opwekken voor de
asielzoekers?
BALTHAZAR: “Noem het naïef maar ik maak films en theater
en ik schrijf boeken in een poging mee te werken aan een
wereld waar we elkaar ten minste proberen te verstaan.
Dat dat niet makkelijk is, heb ik onlangs nog ervaren
(Balthazar verwijst naar de hetze die de docu ‘Binneninzicht’
teweegbracht, nvdr). Ik wil ook de lastige vragen stellen. Al
kan ik er de antwoorden helaas niet bij geven. Met dit boek
en dit stuk hoop ik naast een pakkende vertelling een inzicht
te brengen. Het broodnodige inzicht dat asielzoekers niet
noodzakelijk criminelen zijn die ons komen beroven maar
mensen op zoek naar een menswaardig leven dat ze in hun
thuisland niet meer vinden. Die gigantische migratiestromen
zijn een ongelooflijk probleem.”
CHILAH: “Syriëstrijders gaan niet naar Syrië uit hoop maar
uit de overtuiging dat ze hun moslimbroeders en -zusters
kunnen helpen. Als vredevol vrijwilliger in Syrische
vluchtelingenkampen of door te vechten tegen het regime
van Assad. Ze zien de beelden van de slachtoffers in de media
en door naar ginder te trekken, voelen ze zich nuttig. Dat
gevoel hebben ze hier niet. Sommigen hebben geen diploma,
anderen wel maar vinden geen werk... Zowel de asielzoekers
als de Syriëstrijders zijn teleurgesteld in een maatschappelijk
systeem en zetten daarom hun leven op het spel.”
Waar vond u inspiratie voor dit verhaal, naast de
interviews?
BALTHAZAR: “Op veel plekken. Maar hoe Dave Eggers je in
Wat is de Wat meesleurt in het verhaal van een vluchteling
vind ik echt sterk. En de muziek van Philippe Malfait en Melike
Tarhan geeft de voorstelling echt een ziel. De Armeense
muzikanten die hun duduk (een Armeense klarinet klinkend
als een menselijke stem) bespelen: wonderlijk. Die muziek
zet ik als filmregisseur in. Als toeschouwer krijg je de tekst,
de muziek en de beelden van Nyklyn De Keyzer en je
maakt daar als het ware jouw eigen film van.”
“Met dit boek en dit stuk hoop ik naast
een pakkende vertelling een inzicht te
brengen. Het broodnodige inzicht dat
asielzoekers niet noodzakelijk criminelen
zijn die ons komen beroven maar mensen
op zoek naar een menswaardig leven dat
ze in hun thuisland niet meer vinden.”
CHILAH: “Hier, maar ook ergens anders, is het tijd om in
te zien dat we moeten leren samenleven. (Denkt na) Weet
je wat het machtigste gevoel is? Wanneer je ‘samen bent’
met het publiek, wanneer de zaal aan jouw lippen hangt. Ik
speelde Neeland in het asielcentrum in Beersel. Tijdens de
voorstelling spreek ik met een accent. Na de voorstelling –
die erg intiem was – bedankte ik iedereen en deed dat in
accentloos Nederlands. Die mensen waren verrast. Zij
dachten dat ik een van hen was – ik hád ook een van hen
kunnen zijn, in een ander leven – en ze vonden het geweldig.
Zo gaf ik hen hoop.”
BALTHAZAR: “Dat er een acteur van Marokkaanse origine op
de scène staat, is in België jammer genoeg nog steeds een
zeldzaamheid. Als we, zoals vandaag, een schoolvoorstelling
spelen, dan zie je die kleurrijke klassen in de zaal komen en
verrast opkijken: “wow, er staat een acteur ‘van ons’ op de
scène!”. Ook aan hen geeft dit stuk hoop.”
Hoop dat ze hier een leven kunnen uitbouwen en ons
land niet moeten ontvluchten als Syriëstrijder?
BALTHAZAR: “Bijvoorbeeld. Waarom vertrekken die jongens
naar een plek waar de ene gruwel de andere baart? We weten
het amper! Ik wil met mijn verhalen zo graag meebouwen
aan een meer vreedzame, warme wereld waar we die jongeren
wél willen begrijpen en wél willen (en kunnen) tegenhouden
om in haat en negativiteit te vervallen, en hun leven ginds
te vergooien. Ik geloof dat verhalen, fictie, ons vaak harder
treffen dan de realiteit. Het is mijn hoop om vanuit de fictie
de realiteit bij te sturen.”
36
accenten december 2014
CHILAH: “Ergens las ik dat “kunst schoonheid en
waarheid is, maar die waarheid is niet altijd schoon”.
Dat geldt voor Neeland. Al romantiseerde Nic die
waarheid wel een beetje om toch enig licht te laten
schijnen. Het meisje waarmee het hoofdpersonage
een nieuw leven probeert op te bouwen – zo
vertrouwden de vluchtelingen ons toe – was
waarschijnlijk meermaals verkracht. Neeland vertelt
een hard verhaal maar geeft hoop en liefde evengoed
een plaats.”
Betekent acteren alles voor u?
CHILAH: “Neen, ik hou me niet vast aan iets. Ik geniet elke
dag van wat ik doe (in dit geval acteren, op de planken en in
films zoals Black van Adil El Arbi en Bilall Fallah, naar twee
boeken van Dirk Bracke). Maar als er morgen iets op mijn
pad komt dat ik graag wil doen, dan bestaat de kans dat mijn
carrière een andere richting uitgaat. Acteren is niet alles, er
zijn andere belangrijke dingen in het leven. Bijvoorbeeld:
mijn familie, mijn zelfontwikkeling en mijn gezondheid.
Als je een vogel te hard in je handen vasthoudt, dan vliegt
het diertje weg. Als je het koestert, is de kans groot dat het
vogeltje blijft. Dat geldt voor alles in het leven.”
Nic Balthazar / Soufiane Chilah – Neeland
donderdag 22 januari 2015 – 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
dinsdag 10 februari 2015 - 10u + 14u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
Schoolvoorstelling Neeland
info: 03 778 33 66
muziek
TEKST: NAOMI DHANIS - FOTO: DE CASINO CONCERTZAAL
Tango, chanson,
klassiek en folk
Orquesta Tanguedia
De Casino Concertzaal
en het Cultuurcentrum
Sint-Niklaas presenteren Orquesta
Tanguedia. Het tangoensemble bestaat uit
zes topmuzikanten,
die u ongetwijfeld al
eerder aan het werk
hoorde bij onder meer
Raymond van het
Groenewoud, Kommil
Foo, Arno, Axelle
Red, Brussels
Philharmonic, …
Orquesta Tanguedia is in hart en
nieren een Belgisch ensemble, dat
zich ontwikkelt in het centrum van de
Europese melting pot. Het ensemble blijft
trouw aan de tango en laat zich inspi­reren
door jazz, pop, chanson, wereldmuziek
en klassieke muziek. Met Georgina
presenteren zij een kersvers repertoire
met grotendeels eigen composities: een
uitgepuurd instrumentaal repertoire
wordt afgewisseld met poëtische liederen
in het Frans, Spaans en Nederlands. De
muzikanten hebben duidelijk exper­
tise in verschillende genres, maar
ontwikkel­
den dankzij hun jarenlange
samenwerking een volstrekt unieke taal:
perfect op elkaar ingespeeld, virtuoos,
kwetsbaar en immer ontroerend.
Astor Piazzolla
Orquesta Tanguedia werd opgericht in
1993, toen nog onder de naam Sexteto
Tanguedia. Het ensemble zag het licht
een jaar nadat Astor Piazzolla - de
grootmeester van de Argentijnse Tango
Nuevo - overleed. Ze interpreteren zijn
muziek sinds jaren en gaan voortdurend
op zoek naar een origineel klankbeeld.
Na een aantal unieke projecten met het
Ballet van Vlaanderen en de Radio 1
Big Bang, volgde ook de bijzonder
verrassende samenwerking met Kommil
Foo en het project Konkordiaplatz met
componist Chris Carlier. Het ensemble
verlaat 15 jaar later af en toe het pad van
Piazzolla’s muziek om te experimenteren
met andere componisten. De grenzen
van de genres vervagen, maar het vuur
van de tango blijft in de wereld van
Orquesta Tanguedia duidelijk voelbaar.
met: Gwen Cresens (accordeon,
bandoneon), Karla Verlie (zang), Wietse
Beels (viool), Ben Faes (contrabas),
Alano Gruarin (piano) en Bruno De
Groote (gitaar)
“De taal die deze Vlaamse muzikanten
hanteren is tango en vernieuwing in één
beweging. Een fantastische klankkleur
waarbij grootmeester Astor Piazolla
goedkeurend zou glimlachen.” (De Bond)
Orquesta Tanguedia
zondag 11 januari 2015 - 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en
www.beveren.be/tervesten
vrijdag 23 januari 2015 - 20u30
Sint-Niklaas, De Casino Concertzaal
info en tickets via www.decasino.be
i.s.m. De Casino Concertzaal
accenten december 2014
37
humor
The Best of Salaheddine
Jonge comedian razen
bij Marokkaans publie
De Rotterdams-Marokkaanse komiek Salaheddine Benchikhi
lokt mensen met een Marokkaanse achtergrond massaal naar
het theater. Van giechelig tienermeisje tot gehoofddoekte
oma, van hippe hoodie tot arbeiderspet: ze lusten er
allemaal pap van. Salaheddine trapt zijn publiek niet op de
tenen, maar schotelt hen een spiegel voor, waarin ze zichzelf
zien, met hun grappige eigenaardigheden en kleine kantjes.
Salaheddine Benchikhi kwam van Casablanca naar
Nederland in luiers, en groeide op in Rotterdam. Hij schreef
jongerencolumns voor Marokko.nl, diverse scenario’s,
kortverhalen, columns, twee in eigen beheer uitgegeven
romans en doet journalistiek werk. Hij presenteerde een
satirisch programma met sketches en typetjes. Zo ontstond
‘Moussi El Kandouci’, een licht marginale Marokkaan
met een scheef baseballpetje en witte tenniskousen in
badslippers, die met Nederlandse brutaliteit zijn mening
ventileert. Op zijn YouTubekanaal post hij geregeld filmpjes.
Zijn eerste theatershow heette Salaheddine Live en was bij
zijn Nederlands-Marokkaans publiek een enorm succes.
Nu heeft hij een nieuwe show, Best of Salaheddine.
Voor jongeren is hij de held die zegt wat zij denken,
ouderen vinden in zijn stand-upcomedy hun grappige
eigenaardigheden terug. Salaheddine schoffeert zijn publiek
nooit, provoceert hen niet, zet hen wel eens te kakken, maar
op een zachtmoedige, respectvolle manier.
Heel wat harder pakt hij de Marokkanen aan die carrière
maken in de Nederlandse samenleving, en zich daarbij
– volgens hem – al te veel conformeren. ‘Verkazen’ is de
term die hij gebruikt, en die zijn publiek gretig overneemt
om te benoemen wat in hun ogen collaboratie is. “Wij als
Marokkanen moeten niet zo gauw onze identiteit verliezen”,
vindt hij. “Tenminste niet zo heel makkelijk. Stribbel een
beetje tegen. Laat die Nederlanders wat zien.”
De blogs op zijn website (www.salaheddine.nl) roepen veel
en heftige reacties op. Salaheddine maakt heel wat los, en
schuwt de controversiële thema’s niet. Zo heeft hij een
filmpje waarin hij autochtone Nederlanders leert hoe ze hun
38
accenten december 2014
wijk terug moeten veroveren op de Marokkanen:
door zich als Marokkanen te gedragen op straat, en
Marokkaans Nederlands te leren. Hij gaat op stap
met een rabbijn, pakt een Libanese reporter van
PowNews aan die hij verwijt het slaafje van zijn
Nederlandse bazen te zijn, gaat op zoek naar werk
maar wil niet met Nederlanders werken, doet een
interview met de Nederlands-Marokkaanse schrijver
Hafid Bouazza, die de islam heeft afgezworen.
Intussen speelt hij klaar wat geen enkele
integratiewerker ooit is gelukt: de zalen laten
vollopen met Marokkanen die anders nooit naar het
theater gaan. En zijn populariteit groeit, ook buiten
de Marokkaanse gemeenschap. Salaheddine speelt
geregeld voor een gemengd publiek, met mensen
uit diverse culturen en achtergronden. En dat lukt
verbazend goed, hij beheerst de kunst om een zaal
mee te krijgen, er direct connectie mee te maken,
en zijn publiek helemaal in de show mee te trekken.
Er staat u een heel bijzondere comedy-ervaring
te wachten, weg van de platgetreden paden. Doe
uzelf dus gauw een avondje cadeau in de soms wat
vreemde, maar vooral zeer herkenbare wereld van
Salaheddine.
Salaheddine - Best of Salaheddine
zaterdag 17 januari 2015 - 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
nd populair
ek
TEKST: RUDI VAN HECKE - FOTO: G.F.
Youssef over comedy en
publieksvernieuwing
Youssef El Moussaoui toert momenteel met zijn one-mancomedyshow Helemaal alleen en met de schoolvoorstellingen
Ahmed, hij begint weer en Het Schaap van Vlaanderen (met
acteur Frank van Erum). Ik belde hem met de vraag of
comedy volgens hem een jong(er) en divers(er) publiek naar
de zalen kan brengen. Ik vroeg hem ook of jongeren zich
persoonlijk gesterkt voelen door zelf even op de planken te
hebben gestaan.
Youssef: “Ik merk - via de sociale media - dat jongeren die
ooit een schoolvoorstelling van me zagen, later op eigen
initiatief terugkomen, vooral in Antwerpen en Limburg. Dat
is positief, vind ik. Comedy kan mensen, en in het bijzonder
jongeren, ook aansporen om zelf het woord te nemen, maar
dan is een heel begeleid traject nodig: diverse workshops om
iemand een basis te geven om voor een publiek te spreken.
Ondertussen heb ik –vooral tijdens mijn schoolvoorstellingen
– heel wat ervaring opgebouwd zodat ik het zou aandurven
jongeren te begeleiden, zoals de Hakims dat in Lokeren
deden, en de organisatie Get up Stand up in het Antwerpse.
Deze werkingen zijn heel belangrijk. Tijdens mijn
schoolvoorstelling haal ik soms toeschouwers op scène om
mee te doen met een kleine act, en pols dan altijd na afloop
hoe zij het hebben ervaren om even voor een publiek te
staan. “
“Ik daag scholen en jeugdhuizen uit samen te werken voor
hun programmeringen. Weinig allochtone jongeren gaan in
jeugdhuizen langs. Dit kan verbeteren mochten scholen hun
comedyvoorstellingen in een jeugdhuis organiseren.”
“Met onze voorstelling Het Schaap van Vlaanderen zoemen
we vooral in op inhoud en maatschappelijk debat. We
willen met de jongeren ongecensureerd thema’s bespreken
zoals homoseksualiteit, hoofddoeken, joden, asielbeleid,
vooroordelen, vrijheid van meningsuiting. Dat is vandaag
een hele uitdaging, zeker in cultureel erg gemengde scholen.
Er gaat een hele voorbereiding aan vooraf, en na afloop gaat
het gesprek gewoon verder. We werken daarvoor samen met
de organisatie School zonder racisme.”
WWW.OKONTREIR.BE/HET-SCHAAP-VAN-VLAANDEREN
FACEBOOK.COM/FANPAGE.YOUSSEF
Het Schaap van Vlaanderen (met Youssef en Frank Van Erum)
vrijdag 9 januari 2015 – 20u
Sint-Nikaas, Museumtheater
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
accenten december 2014
39
muziek
TEKST: DIRK VERELST - FOTO: G.F.
15 jaar Polyfoon
“O onvermijdelijke dood”
Maar het ensemble werkt ook samen met anderen om een
project te realiseren, waarbij ze hun muziek gebruiken om
andere kunstvormen te ondersteunen en omgekeerd. Er
werden prachtige samenwerkingen uitgewerkt met Sarah en
Gert Bettens, Warre Borgmans, Zefiro Torna, Tom de Hoog,
Stephan Vanfleteren, Stefan Martens, Kyoko Scholiers, Leen
Huet e.a.
Gedurende deze 15 jaar van intensief zingen werd een
trouwe club van liefhebbers opgebouwd, want een concert
van Polyfoon is steeds een bijzondere belevenis. Een deel
van het repertoire kan men terugvinden op de 5 cd’s, maar
de echte sfeer van Polyfoon ervaart men het best op een
live concert. OC ‘t Waaigat nodigt voor de derde keer deze
prachtig zingende bende uit, niet in het minst omdat hun
wortels in de deelgemeente Burcht liggen.
Met het project O mors inevitabilis staat Polyfoon stil
bij het fenomeen dood en vooral de manier waarop de
renaissance-componist hiermee omging. Centraal staan
enkele composities van Jean Richafort (ca 1480-ca 1550)
en Jheronumus Vinders (actief in 1525-1526). Deze
polyfonische pareltjes worden gecombineerd met grego­
riaanse liederen uit de dodenliturgie.
Geef toe de dames en heren van
Polyfoon hebben lef. Ze vieren hun
15-jarig bestaan en zetten meteen
een concert neer over de dood
O mors inevitabilis. Maar misschien
nog niet zo vreemd, want deze
eerste regel van een motet van
Jheronimus Vinders gaat over
de dood van een grootmeester
van de polyfonische muziek:
Josquin des Prez.
Het ensemble Polyfoon werd in 1999 opgericht door Johan
Geerts en hij liet zich omringen door amateurzangers en
–zangeressen met als hoofddoel de polyfonische muziek
te zingen en te herwaarderen. Polyfoon ziet voor zichzelf
een breed werkveld liggen. Zij brengen zowel oude, nieuwe
muziek als in opdracht geschreven muziek. Hedendaagse
componisten zoals Geert D’hollander, Willem Ceuleers,
Alain de Ley, Bart van Reyn, Jeroen d’hoe en Luc de Winter
schreven reeds voor Polyfoon.
40
accenten december 2014
Zowel Jean Richafort als Jheronimus Vinders waren
leerlingen of werden beïnvloed door Josquin. Een
polyfonische requiemmis is schatplichtig aan de oor­
spronkelijke gregoriaanse melodieën. Het blijft ondanks
alles enigszins ingetogen en sober. Bijzonder is ongetwijfeld
dat zowel Richafort als Vinders in hun eigen compositie,
melodieën opnemen van hun grote voorbeeld Josquin des
Prez. Dit wordt aangeduid als ‘parodie-mis’, maar dan niet in
de betekenis van spottende nabootsing, maar als eerbetoon
aan de andere componist. Auteursrecht in de 16de eeuw was
nog niet zo sterk afgebakend als nu.
De combinatie van polyfonische hoogstandjes met de
traditionele onderdelen van een gregoriaanse requiemmis
en de recitaties uit de psalmen van de dodenmetten maakt
van O mors inevitabilis een zeer intens gebeuren. Het doet
ons nadenken over de dood, maar meer nog: we voelen dat
ondanks alles de troost van de muziek zijn werk doet.
Voor dit concert doet Polyfoon geen beroep op zijn trouwe
dirigent Lieven Deroo, maar op Hendrik Vanden Abeele.
Hij is docent en gastdocent aan verschillende Vlaamse
en Nederlandse conservatoria. Hij stichtte in 2000 de
gregoriaanse groep Psallentes, die op professionele wijze
het gregoriaans bestudeert uit de late middeleeuwen en
renaissance.
Ensemble Polyfoon – O Mors Inevitabilis
vrijdag 27 maart 2015 – 20u
Burcht, Sint-Martinuskerk
info en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be
project
TEKST: ANNELIES VAN WETTEREN - FOTO: G.F.
Voorronde Kunstbende Waasland
Ontdek kakelvers
jong creatief talent!
Over enkele maanden is het zover: De voorronde van
Kunstbende Waasland 2015, dé wedstrijd in kunst
voor jongeren, vindt plaats op zaterdag 14 maart in de
Stadsschouwburg te Sint-Niklaas. De voortrajecten Preplab
(herfstvakantie) en de Pop Up op 15 november in JC den
Eglantier waren al succesvol, reeds vele jongeren schreven
zich in. Ook CC Sint-Niklaas bereidt zich voor op de komst
van deze jonge artistiekelingen en hun heftige supporters.
de voorronde van Kunstbende Waasland
op een rijtje:
 In 9 categorieën nemen jongeren deel aan de voorronde;
muziek, dj, performance, dans, mode, beeldend, txt,
fotografie en film
week van de paasvakantie naar een inspirerende locatie
voor een 5-daagse bootcamp, waar de artistieke expressie
van jongeren centraal staat. Ze krijgen de kans om samen
te werken met professionele kunstenaars.
Alle 2e en 3e prijswinnaars van de voorrondes mogen
zich onderdompelen in een creatief weekend binnen hun
eigen discipline.
 Bovendien schenkt Kunstbende aan de 1ste, 2de en 3de
prijswinnaars van alle categorieën een prijzenpakket en
juryrapport met feedback.
Verder leuke prijzen, gratis tickets en wildcards (doe/
toonkansen in het Waasland) in het prijzenpakket.
Niet alleen de Stadsschouwburg, maar ook de Foyer en
de Vierkante Zaal (SASK) worden omgetoverd tot podia
en tentoonstellingsruimtes voor de artistieke creaties van
de deelnemers.
Presentator dit jaar is Sean Dhondt o.a. bekend als VJ
bij Jim tv en presentator op VTM. Tevens kennen we
hem van The voice van Vlaanderen en neemt hij in 2014
samen met zijn partner deel aan Dansdate.
Per categorie steken juryleden de koppen bij elkaar om
winnaars te kronen maar ook feedback te geven met een
professioneel juryrapport.
Ondek al dit talent op en naast het podium, laat je
verrassen door de creativiteit van de Wase jongeren en kom
supporteren voor jouw favoriet!
Allen strijden ze voor een podiumplaats en een golden
ticket naar de finale, dit jaar uitgebouwd tot een heus
finaleweekend, van 15 tem 16 mei 2015 in de Kortrijkse
Schouwburg.
De winnaars van de voorrondes gaan gedurende de 2de
Voorronde Kunstbende Waasland 2015
zaterdag 14 maart 2015 – 14u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info Annelies Van Wetteren, regiocoördinator Kunstbende
Waasland: 03 778 33 63
www.kunstbende.be - [email protected]
accenten december 2014
41
podium
Circuit X loodst u door de haa
Nieuw talent-selectie van Het Theater­festival
Severen, Lies Pauwels en
Jonas Vermeulen ontdekt, samen met Boris
van Severen, de wereld
© _Sarah Yu Zeebroek
Jonas Vermeulen, Boris Van
Rebekka de Wit presenteren
elk een voorstelling over
liefdevol (over)leven in een vaak
ontstellend harde samenleving.
Het leven is net een racecircuit. Je vertrekt vol tomeloos
enthousiasme, leert gaandeweg de baan en haar bochten
kennen, stuurt bij waar nodig en net wanneer je het parcours
echt goed in de vingers hebt, glijd of schok je over de
finishlijn. The end.
De 2014-piloten van Circuit X – de nieuw talent-selectie
van Het Theaterfestival – zoomen elk in op een cruciale
haarspeldbocht van dat parcours: het ontdekken van de
wereld als jongvolwassene, het leren kennen van jezelf (en de
wereld) als volwassene en het pas als senior begrijpen waar
het leven écht om draait.
Elk jaar selecteert de jury van Het Theaterfestival de beste
voorstellingen van nieuwe (vaak pas afgestudeerde) theater­
makers. Die voorstellingen reizen vervolgens onder de
noemer Circuit X door Vlaanderen en Nederland. We stellen
de makers aan u voor van drie voorstellingen die binnenkort
naar het Waasland reizen.
De Theatermaker – Heimat
dinsdag 24 februari 2015 – 20u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
Jonas Vermeulen en Boris Van Severen The Great Downhill Journey of Little Tommy
woensdag 25 februari 2015 – 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
*dit is een WACCODATE! (zie p. 3)
Lies Pauwels – White Lies
zaterdag 18 april 2015 – 20u15
Lokeren, CC, Theaterzaal
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
42
accenten december 2014
Het duo doet dat met de muziektheatervoorstelling The
Great Downhill Journey of Little Tommy. De heren hebben
echte kunstenaarsgenen. Boris Van Severen (1989) is een telg
uit de artistieke familie Van Severen (Maarten Van Severen
is zijn vader) en de vader van Jonas Vermeulen is De Nieuwe
Snaar-gitarist Geert Vermeulen.
Toen Jonas Vermeulen nadacht over zijn afstudeerproject,
besloot hij iets te doen met een thema waar hij al enige
tijd mee zat: het wij/zij-gevoel, het kliekjesfenomeen, het
feit dat we ons liever distantiëren dan dapper moeite te
doen om de ander te leren kennen en te waarderen. Van
Severen stapte graag mee in het project. Vervolgens schreef
Vermeulen een verhaal over Tommy die met zijn moeder
op een grote berg woont, besluit om de berg af te dalen
naar de stad en moet vaststellen dat hij bij sommigen wél
en bij anderen niet welkom is. Het duo stelde een lijstje
op van mogelijke personages die de jongen zou kunnen
ontmoeten. Per personage – van een gerateerde prostituee
tot een corrupte cafébaas – schreven de twee een song/scène.
Inspiratie vonden ze bij onder meer Nick Cave (“Omdat hij
per song een verhaal vertelt in een sfeer die ook wij zochten
in deze creatie”) en Jacques Brel (“Omdat hij zijn songs
zingt en acteert tegelijkertijd”). De twee vroegen Sarah Yu
Zeebroek om tekeningen te maken tijdens de voorstelling.
Zeebroek tekent op een lange rol papier – een soort mobiele
achterwand – die gestaag mee schuift met de songs die de
heren vooraan op de scène als een stel “rockmuzikanten met
een ferme portie acteertalent” vertolken. Ondanks het vaak
groezelige, duistere karakter van hun personages merkte
een toeschouwer op dat “elk personage met liefde en respect
werd vertolkt”. Missie geslaagd!
TEKST: ELS VAN STEENBERGHE
ar­speld­bochten van het leven
Lies Pauwels ontdekt zichzelf
Rebekka De Wit ontdekt het einde
Lies Pauwels (1968) heeft er in tegenstelling tot Vermeulen
en Van Severen al een flink parcours op zitten. Maar
afgelopen jaar debuteerde ze wél als volstrekt autonome
theatermaker die niet in opdracht werkt maar uit eigen
noodzaak. Het resultaat is White Lies waarin ze de
verhouding van het kunstenaarschap tot het leven en de
grens tussen individualisme en narcisme onderzoekt. “Het is
soms triestig om te merken hoe mensen te koop lopen met
zichzelf op YouTube of Facebook.”
Dat delen van schoonheid, lelijkheid en levenswijsheid is ook
iets wat Rebekka de Wit (1985) nauw aan het hart ligt. Nadat
ze de TAZ Jong Theaterprijs 2012 wegkaapte met de solo
Ik weet er te weinig van, maakte ze in 2013 de voorstelling
Heimat over de wijsheden die onze oudere medemensen in
zich dragen. Ze maakte die voorstelling samen met buddy’s
Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis, Harald Austbø en Freek
Vielen. Ze trokken elk apart, gewapend met een camera,
naar hun (groot)ouders en vroegen hen de filosofische
‘pieren uit de neus’. Het resultaat is een vormelijk brute maar
inhoudelijk pakkende voorstelling. Begeleid door de cello
van Austbø.
De indirecte aanzet tot White Lies was Herman Brusselmans’
Een vrouw die de horizon bereikt. Dit stuk ontstond na een
schrijfopdracht die het Gentse kunstencentrum CAMPO in
2011 aan Brusselmans gaf. CAMPO vroeg Brusselmans een
monoloog voor Pauwels te schrijven.
Het alleen op de scène staan (en rechtstreeks spelen met het
publiek) beviel Pauwels zo erg – “Ik ben graag alleen met
mijn hoofd” – dat ze besloot een solodrieluik te maken.
Het derde deel zal door Josse De Pauw geschreven worden,
de tweede solo – White Lies – is van Rob De Graaf, met
wie Pauwels al samenwerkte aan het bekroonde Freetown
(Dood Paard – 2010). De Graaf schreef White Lies na enkele
lange gesprekken met Pauwels. Het stuk is een subtiel,
tragikomisch portret van een actrice – “iemand die qua
persoonlijkheid tussen Rob en mij zit” – die auditie doet bij
filmregisseur Lars von Trier en daarvoor alles – zowat haar
hele leven – uit de kast haalt en open en bloot op de tafel
(en op de toneelvloer…) legt. “Rob prikkelt mijn verbeelding
en ik hoop met mijn spel de verbeelding van het publiek te
prikkelen. We leven in een maatschappij waar verbeelding
amper nog een rol mag spelen. Er is geen ruimte meer voor
creatieve oplossingen, men tracht vooral preventief op te
treden.”
Op de scène staan slechts wat stoeltjes en een groot
projectiescherm. Op dat scherm verschijnen de filmpjes die
de spelers maakten met hun (groot)ouders: mensen die de
dood al in de ogen keken (of kijken). Het is frappant hoe
helder en recht voor de raap hun levensadviezen zijn. Het
is schrijnend dat ze die wijsheid pas op het einde van hun
leven vergaren maar het is zo bloedmooi dat deze jonge
theatermakers de volgende generatie daarvoor willen
behoeden met deze voorstelling.
Deze Circuit X-kunstenaars trakteren u elk op hun rockende,
tragikomische en sober vertellende manier op een guitige,
inzichtelijke trip langs dé haarspeldbochten des levens die
u – na het beleven van deze voorstellingen – als een iets meer
ervaren piloot zal nemen.
www.circuitx.be
Pauwels speelt vanuit een gevoel van generositeit. Ze
deelt graag een inzicht, de schoonheid maar evengoed de
lelijkheid des levens.
accenten december 2014
43
GOED BEKEKEN
MARTHA!TENTATIEF
LAZARUS EN T,ARSENAAL
Jawoord
© Peggy Schillemans
De Snoek van Sjestov
Met De Snoek van Sjestov maakt Johan Petit enkele jaren na Klein Jowanneke
Gaat Dood opnieuw de staat van zijn leven op. Een verhaal over twee mensen die
ontdekken dat ze dezelfde dingen mooi vinden. Beiden willen ze de wereld anders
doen draaien. Over hoe je een vriend kan kwijtraken en vervolgens toch nog terug
kan vinden. Een verhaal dat zich bedient van grote woorden als haat en vergeving,
over doodgaan ook. Een verhaal dat verteld moest worden.
“Een rasechte verteller die de grap als pijl gebruikt om de ontroering en kleine
levenswijsheden recht in het hart van zijn toeschouwers te schieten.” (Els Van
Steenberghe - Knack.be)
tekst, regie en spel: Johan Petit - muziek: Benjamin Boutreur, Jonas Van den
Bossche, Frans Grapperhaus - www.marthatentatief.be
woensdag 7 januari 2015 - 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en
www.beveren.be/tervesten
gratis inleiding om 19u30
THEATER STAP
De Bank (8+)
De Bank is het verhaal van een man. Hij vond zijn plek op
een bank in het stadspark en kijkt van daar dag na dag
naar de wereld. Alles lijkt rustig. Voorbijgangers komen
en gaan, blijven soms even, wisselen een paar woorden…
Maar de bank blijkt ook een plek om te wachten. Op iemand
van lang geleden. Iemand die nooit komt maar er altijd is.
Luc Nuyens en Frank Dierens hebben al meermaals samen
gespeeld bij o.a. de Roovers en FroeFroe. Reeds geruime
tijd koesterden ze de wens een voorstelling te maken en
het podium te delen met de spelers van Theater Stap.
Paul Verrept schreef voor dit project een nieuwe tekst. Een
tekst over een buitenstaander, iemand die aan de zijlijn
van het leven zit en toekijkt. Iemand die ooit wel de kans
heeft gekregen of misschien ook niet. Iemand die de liefde
heeft gevoeld als een lichte aanraking, als een rimpeling
die gaandeweg is weggetrokken aan zijn horizon. Of toch
niet. Stef Stessel en David Bovée sprokkelden samen met
de Stappers materiaal voor vormgeving en muziek.
vrijdag 20 maart 2015 - 20u
Sint-Niklaas, Stadsschouwburg
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
44
accenten december 2014
Lotte en Pieter kennen elkaar al van voor ze collega’s werden. Ze delen een liefde
voor vragen. En ze zijn het eens over een heleboel dingen maar vooral over het feit
dat elke keuze die je maakt ook wel eens de foute kan zijn. “Nee” zeggen kunnen
ze tamelijk goed, “ja” zeggen is lastiger. In deze voorstelling willen ze daar iets aan
doen. In den beginne was er het woord, en het woord was: ja
t,arsenaal is één van die gezelschappen die met de vinger aan de pols, de
hartslag van de maatschappij meet. Afgelopen seizoenen brachten ze keer op keer
topproducties zoals 386Molière, De Pruimelaarstraat of Biechten naar de theaters.
Lotte Heijtenis en Pieter Genard vertolken in Jawoord een koppel waarbij zij het geld
binnenbrengt en hij het eten maakt. Terwijl zij denkt, geeft hij de planten water...
Een voorstelling over hoe je liefde kan beleven. Moeilijke liefde, gemakkelijke
liefde, waar ligt het verschil? Is de liefde serieus of om mee te lachen? Beide
personages zoeken het al vragend en ondervindend uit. En dat jawoord, wat is nu
eigenlijk het geheim daarachter?
dinsdag 3 + woensdag 4 maart 2015 - 20u
Sint-Niklaas, Museumtheater
info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be
vrijdag 6 maart 2015 – 20.15u
Hamme, CC Jan Tervaert
info en tickets: 052 48 09 48 en www.jantervaert.be
vrijdag 27 maart 2015 - 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
ACCENTEN OP PODIUM
THEATER MALPERTUIS
Ivanov
Negen acteurs blazen Tsjechovs Ivanov nieuw leven in
Ivanov is moe. Nog geen dertig en nu al lijkt het alsof hij zich ‘vertild’ heeft. Zijn vrouw Anna is ongeneeslijk
ziek, zijn aanbidster Sasja creëert voor zichzelf een heldenrol door hem uit zijn depressie te willen sleuren.
Wie met hem een gesprek wil aanknopen, lijkt op dovemansoren te stoten.
Is het Ivanov die zijn omgeving lamlegt, of vice versa? Regisseur Piet Arfeuille wil Ivanovs lethargie situeren
tegenover een praatzieke samenleving die zich uit verveling overgeeft aan saaie futiliteiten, overbodigheden
en oeverloos geklets.
Tsjechov schreef Ivanov op zijn 28ste. Het is zijn eerste toneelwerk en hij had er slechts 10 dagen voor nodig.
Piet Arfeuille: “Het is hoekiger dan zijn latere werk, maar juist daarom obsessioneler.”
tekst: Anton Tsjechov in een bewerking van Piet Arfeuille - met: Rik Verheye, Ini Massez, Lukas Smolders,
Tania Van der Sanden, Ingrid Devos, Eva Schram, David Dermez, Ward Kerremans en Mattias Van de Vijver.
Gratis inleidende babbel om 19u30 - www.malpertuis.be
donderdag 29 januari 2015 - 20u
Beveren, CC Ter Vesten
info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten
zaterdag 31 januari 2015 - 20u15
Lokeren, CC
info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur
THEATERDUO BERT OF ROY
AXEL DAESELEIRE EN HANS VAN CAUWENBERGHE
BERT of ROY is een theatercollectief met Roy Aernouts en Bert Haelvoet als
vaste kern en Herwig Ilegems als coach. Hun gloednieuwe humoristische dialoog
Iets Niet doet zowel denken aan Beckett als aan Gaston en Leo.Twee mannen
besluiten hun conflict te laten voor wat het is en hun gesprek over een andere
boeg te gooien. De vraag is over welke boeg. En in welk gesprek ze belanden.
Bert Haelvoet en Roy Aernouts studeerden samen af aan Studio Herman Teirlinck en
deden in 2004 mee aan het Leids Cabaret Festival waar ze prompt de finale haalden.
Daarna scheidden hun wegen. In 2013 besluit het duo de draad weer op te pikken
met deze gloednieuwe dialoog.
1
5
16
78
94
180
209
Iets Niet
Bert Haelvoet speelt o.a. bij
Tg STAN en de Roovers. Hij
was te zien in het bejubelde
sketchenprogramma Wat
als? en zal te zien zijn in
Vriendinnen en de nieuwe
sitcom Nieuw Texas (één).
Roy Aernouts won in 2007
het Leids Cabaret festival
en toerde door Nederland en
Vlaanderen met de muzikale
cabaretprogramma’s: Alles,
altijd en overal en De
parabel van het probleem.
Daarnaast is Aernouts ook
actief als zanger, acteur en
schrijver.
vrijdag 6 maart 2015 - 20u
Waasmunster, Zaal Hoogendonck
info en tickets: 052 46.34.24 en [email protected]
Ze rook lekker
Het gesprek wond me op
Ik wou me jong voelen
Ik wou van mijn tandpijn af
Ik wou mijn techniek verbeteren
Ik was het zat maagd te zijn
Ik zocht een thuis
© Rudy Lamboray
“Iets Niet lijkt een ongevaarlijk niemendalletje, maar blijkt een verdorie slim
verbaal spel. Voetballen op
kousenvoeten...”
(De Morgen)
237 redenen voor seks (try out)
Hoeveel redenen heeft u nodig om de koffer in te duiken? Axel Daeseleire en
Hans van Cauwenberghe geven u er 237 in de Vlaamse versie van de gelijknamige
Nederlandse theaterhit. Op een ouderwetse pick-up draaien ze uit eigen
platencollectie terwijl ze op een fijnzinnige manier dit gevoelige onderwerp naar
hun hand zetten. Doen ze intieme confidenties of laten ze hun verbeelding spreken?
Pittige anekdotes passeren de revue, intieme ontboezemingen die je met een krop
in de keel achterlaten.
“Pijnlijk grappig” (De Volkskrant) - “Gedurfd, hilarisch, en zeker niet plat” (Elsevier)
zaterdag 7 maart 2015 – 20 u
OC ‘t Waaigat, Zwijndrecht
info en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be
accenten december 2014
45
GOED GEVORMD
ACCENTEN OP PODIUM
BEVEREN
LOKEREN
Voor wie ervan droomt om met een aantal goede
voornemens het nieuwe jaar in te duiken, hebben wij
alvast enkele tips. We schuwen daarbij de uitdaging
niet. Wat dacht u bijvoorbeeld van wat filosofische
verdieping over leven en werken van Emmanuel
Levinas en Hannah Arendt onder leiding van filosofen
Lies Declerck en Jan Timmerman? Of voelt u meer
voor een kunstzinnige bijscholing? Dan kunnen wij
een bezoek aan het nieuwe Fin-de-Siècle Museum in
Brussel zeker aanbevelen!
Het vormingsaanbod van CC Lokeren vindt u
maandelijks in de stedelijke Infokrant Lokeren en
www.lokeren.be/cultuur.
Voor voorjaar 2015 staat er heel wat op stapel.
Uitgebreide info vindt u op onze websites.
HET KWAAD EN DE GOEDHEID. ARENDT EN
LEVINAS SAMENGEBRACHT!
Dinsdagen 13 en 20 januari 2015 van 19.30 tot 22 uur
CC Ter Vesten, Gravenplein 2, Beveren
BEZOEK HET FIN-DE-SIÈCLE MUSEUM
Zondag 8 februari 2015 van 14 tot 15.30 uur
op locatie in Brussel
EIGEN AANBOD
INITIATIE-WORKSHOP DANS MET ALEXANDER
VANTOURNHOUT.
“Op 20-jarige leeftijd begon ik te dansen. Ik probeer
op een gelijkaardige manier les te geven hoe ikzelf via
een ‘natuurlijke’ bewegingstaal tot een hedendaags
danser ben geëvolueerd.” Voor iedereen die zin heeft
om te bewegen, zowel voor de technisch geschoolde
danser als de beginner. Alexander brengt op zaterdag
27/2 de dans- en circusvoorstelling Caprices in CC
Lokeren.
Femma zal in Beveren haar politiek dossier rond de
‘moeilijke’ combinatie van arbeid en zorg toelichten.
Uit onderzoek blijkt dat ook vandaag er nog een
ongelijke taakverdeling rond carrière en gezinsleven
te bestaat, en daar lijden vrouwen het meest onder.
In Dendermonde verduidelijkt Dirk Holemans het
denken van Rosa Hartmut. Want tijd is immers ook
een politieke kwestie.
De bekende filosofe Joke Hermsen tot slot komt naar
St-Niklaas. Met Kairos schreef zij een uitstekend
boek over tijd. Ze betoogt daarin dat rust en aandacht
belangrijke voorwaarden zijn voor creativiteit en
helder denken. En laat nu net deze waarden sterk
onder druk staan in onze doorholsamenleving. Vlug
inschrijven is de boodschap voor deze ‘bevlogen’
spreekster!
Alphonse Mucha, De Natuur, 1899-1900, Sculptuur
van verguld brons met ornamenten van malachiet,
Collectie Gillion Crowet, inv. GC 122 © KMSKB,
Brussel, foto: Bruno Piazza
CC Ter Vesten in samenwerking met Bib Beveren
en Vormingplus Waas-en-Dender
info: www.beveren.be/tervesten
inschrijvingen via 03 775 44 84 of
www.vormingplus.be/waas-en-dender
In januari is er, binnen De Poëzieweek, traditiegetrouw
ook een extraatje voor de poëzieliefhebber. Maak
op donderdag 29 januari 2015, Gedichtendag,
kennis met de hartverscheurende poëzie van de
War Poets van Wereldoorlog I tijdens de lezing van
Martine Kouwenhoven in de Bib en ontmoet enkele
onsterfelijke dichters zoals Siegfried Sassoon,
Wilfred Owen en Rupert Brooke. Of schrijf in voor
de winterwandeling op zondag 1 februari 2015 op de
site Hof ter Welle en geniet van een boeiende mix van
erfgoed, poëzie en zang, in samenwerking met Tehuis
Hof ter Welle, MuzArt en A.D.E.M.
DE WAR POETS VAN WO I
Donderdag 29 januari 2015 om 20 uur – Bib Beveren,
Gravenplein 3, Beveren
WINTERWANDELING OP HOF TER WELLE
Zondag 1 februari 2015 om 10 uur, Tehuis Hof ter
Welle, Anna Piersdreef 1, Beveren
info: Bib Beveren en CC Ter Vesten
gratis toegang voor beide activiteiten
maar vooraf inschrijven via 03 750 10 00
of [email protected]
46
accenten december 2014
vrijdag 26 februari, 19 – 22 uur. Torenzaal, Torenstraat 1.
10 – 8 euro (in combi met de voorstelling Caprices).
Meer info: 09/340.50.56 en www.lokeren.be/cultuur.
AANBOD I.S.M. VORMINGPLUS
LEZINGEN EN REEKSEN:
De Winterslapers (11/2 en 18/2/2015)
De Laatste Dinsdag:
Oceanen zijn geweldig (27/1)
Ontwapenen om te ontwikkelen (24/2)
Rik Coolsaet over wereldpolitiek (24/3)
Uitstappen en tentoonstellingsbezoek:
Expo 50 jaar Turkse en Marokkaanse migratie
(8/01/2015, Sint-Niklaas)
Panamarenko Universum (22/2/2015)
Lightopia (28/2/2015, Designmuseum Gent)
Info en inschrijvingen: 03 775 44 84
of via www.vormingplus.be/waas-en-dender.
WAAS PROJECT ROND THEMA ‘TIJD’
IN LOKEREN, BEVEREN, ST-NIKLAAS…
Wie de kranten leest, kan er niet naast kijken. Artikels
over tijdsdruk en schaarste aan tijd kom je overal
tegen. Jonge koppels die geen voltijdse job meer
willen, mensen die getuigen over hun sabbatjaar. Tijd
voor Vormingplus om hierrond een reeks activiteiten
op te zetten i.s.m. de Wase Cultuurcentra e.a.
In Lokeren bijten we de spits af: Lies Declerck geeft
onder de noemer Winterslapers een bloemlezing van
filosofen die zich over het thema tijd hebben gebogen
(11/2 en 18/2).
Op diverse plaatsen en data in het Waasland.
Info en inschrijvingen: 03 775 44 84
of via www.vormingplus.be/waas-en-dender
SINT-NIKLAAS
CC VORMING – VRIJE ATELIERS
Starten in voorjaar 2015 met een hele reeks nieuwe
cursussen in de rubrieken:
- PLASTISCHE VORMING
- AUDIO-VISUELE KUNSTEN, MEDIA & TAAL
- FILOSOFIE EN PERSOONLIJKHEIDSVORMING
- ACTUALITEIT EN GESCHIEDENIS
- JEUGD
- MUZIEK
- DANS
- ANDER CULTUREN
- CULTURELE UITSTAPPEN
- DUURZAAMHEID, NATUUR & MILIEU
- ZOMERWORKSHOPS
- TENTOONSTELLINGEN
Tijdens de schoolvakanties kunnen kleuters, kinderen
en jongeren in de Vrije Ateliers terecht voor creatieve
ateliers.
info en najaarsbrochure voor volwassenen 2014
via 03 778 33 70 of www.vrijeateliers.be
Cultuurcentrum-Vrije Ateliers, Rode Kruisstraat 25,
9100 Sint-Niklaas
OPENDEUR SPRING-IN
zondag 1 februari 2015 van 13 tot 18 uur
Noteer deze dag alvast in jullie agenda!
Inschrijven in de vele cursussen is deze dag mogelijk,
behalve voor de individuele muzieklessen.
muziek / theater / humor / dans
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 11U, MUZIEK
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, THEATER
KUNSTACADEMIE TER BEUKEN
HET KIP
Nieuwjaarsconcert 2015
DINSDAG 6 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
DE ROOVERS
Alsemkomt
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 26
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, COMEDY
ZWIJNDRECHT, H. KRUISKERK - 16U, KLASSIEK
SALAHEDDINE (NL)
EUROPEAN PHILHARMONIA
Best of Salaheddine
Nieuwjaarsconcert met Koen Crucke
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
KAPITEIN WINOKIO
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p.44
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM
SAMBA
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
DONDERDAG 8 JANUARI 2015
CC TER VESTEN - 20U
CLIO BARNARD
WOENSDAG 14 JANUARI 2015
ZWIJNDRECHT (BURCHT), CINEMA4YOU - 20U, FILM
KINSHASA KIDS
4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR
DONDERDAG 15 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR
HAN SOLO
Han Solo bedankt
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 20U00, HUMOR
DONDERDAG 15 JANUARI 2015
VRIJDAG 16 JANUARI 2015 (PREMIÈRE!)
DE SPELERIJ
15 -12 (-26) EUR
Lars!
VRIJDAG 9 JANUARI 2015
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 7
YOUSSEF EL MOUSSAOUI EN FRANK VAN ERUM
5 – 2,5 (kansenpas) EUR
zie art. p. 38
ZATERDAG 10 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
RAYMOND VAN HET GROENEWOUD
Bijna volwassen
UITVERKOCHT
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
MOUSSEM
Moussem Jukebox
15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
ZONDAG 11 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 11U, KLASSIEK
ORQUESTA TANGUEDIA
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER
The Line-up Comedy Club
Het schaap van Vlaanderen en C°
Leave a light on-tour
15 – 8 (-12 jr) EUR
gratis inleiding om 19u40
€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)
SINT-NIKLAAS, MUSEUMTHEATER - 20U00, HUMOR
MARBLE SOUNDS
Wereldtournee
The Selfish Giant
JEROEN LEENDERS, THOMAS SMITH, MARTIJN
KONING EN JENS DENDONCKER
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
WOENSDAG 14 JANUARI 2015
WOENSDAG 7 JANUARI 2015
De Snoek van Sjestov
16 – 15 (red.) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 38
15 -13 (vvk) - 12 (abonnement/waccobon/-26/+60/groepen) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U,
FAMILIE 4+/ MUZIEK
MARTHA!TENTATIEF
15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
zie art. p. 4
© Dominiek Claeys
JANUARI
Qui a peur de Régina Louf?
i.s.m. CC Lokeren
13 – 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
incl. nieuwjaarsdrink
VRIJDAG 16 JANUARI 2015
ZONDAG 18 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30, FAMILIE 4+
THEATER TIERET
Rimpelwals
i.s.m. Figurentheater Vlinders & C°
UITVERKOCHT
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN
HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U EN 16U, KIDS&CO 4+
DE KOMEDIE COMPAGNIE
THEATER DUIZENDENÉÉN
Jan, Pier & Pol
Veel vijvers en prinsessen
i.s.m. OC De Baanvrienden
UITVERKOCHT
SINT-NIKLAAS, DE CASINO - 20U30, MUZIEK/JAZZ
DJANGOFOLLIES: ALEXANDRE CAVALIERE
MANOUCHE QUINTET
© Jelle Vermeersch
= dit is een WACCODATE! (zie p. 3)
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
Jazzlab Series
i.s.m. de Casino Concertzaal
12 – 9 (vvk) EUR
ZATERDAG 17 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
MANDOLINMAN / WE BANJO 3 (IE)
8 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 15U
FAMILIE / THEATER 5+
Nieuwjaarsconcert
Dubbelconcert
ANNA’S STEEN
i.s.m. Kon. Piet Stautkring
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
i.s.m. Toernee Mondial
14 – 13 (60+/groepen) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR
8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR
En morgen was het Feest
accenten december 2014
47
muziek / theater / humor / dans
DONDERDAG 22 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
NIC BALTHAZAR / SOUFIANE CHILAH
Neeland
gratis inleiding om 19u30 en toegang tot fototentoonstelling
‘Refugees’
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 34
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER
PATRICK RIGUELLE EN DE LAATSTE SHOWBAND
HET KIP
Under my skin
Qui a peur de Regina Louf?
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 4
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, THEATER
THEATER AARDPAARD
Amazone
DONDERDAG 29 JANUARI 2015
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
VRIJDAG 23 JANUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
LOVE LIKE BIRDS / DOUGLAS FIRS
Dubbelconcert
16 – 15 (60+/groepen) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 12
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, THEATER
DE ROOVERS & MAURO PAWLOWSKI
Alsemkomt (The Iceman cometh Dollarcyclus deel III)
Gratis nagesprek met De Roovers na de voorstelling.
14 – 13 (red.) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 26
SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 20U30, MUZIEK
THEATER MALPERTUIS
Ivanov
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U, MATINEE / MUZIEK
DE BONANZAS
SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 10U30
13 – 11 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
POËZIE OP ZONDAGMORGEN
Miriam Van hee
VRIJDAG 30 JANUARI 2015
vrije toegang
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, CIRCUS, DANS 14+
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 15U
ALEXANDER VANTOURNHOUT
Caprices
HET GEVOLG
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 29
13 - 10 (+60/abo/waccobon/-26) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM
i.s.m De Casino Concertzaal
18 – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 37
THE LOFT
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, HUMOR
LADY LINN (& HER MAGNIFICENT SEVEN)
Petrus en de doodendraad
WOENSDAG 4 FEBRUARI 2015
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM
PRIDE
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEK
Theatertournee 2015
De Mannenmonoloog
22 – 21 (red.) – 19 (-26/abo/waccobon) EUR
13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
UITVERKOCHT
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER
ZATERDAG 24 JANUARI 2015
ZONDAG 1 FEBRUARI 2015
A tribute to the sixties
ORQUESTA TANGUEDIA
AN NELISSEN
FEBRUARI
DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015
CC TER VESTEN - 20U, FILM
LUC & JEAN-PIERRE DARDENNE
Deux jours, une nuit
NTGENT
gratis inleiding om 19.40u
€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)
Parsifal
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, MUZIEK
VRIJDAG 6 FEBRUARI 2015
Bartje zoekt het geluk
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
© Karel Van der Elst
BART HERMAN
(Voorprogramma: Zonder zorgen)
20 – 16 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, THEATER
MAAIKE TUBEX & LEEN BRASPENNING
Camille
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
zie art. p. 17
gratis inleiding om 19u30
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
om 18u is er een aperitiefgesprek met de cast van Parsifal ikv.
‘Podiumwikkels’
hapjes/lichte maaltijd/drankjes incl. 12 EUR
ZONDAG 25 JANUARI 2015
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 11U,
APERITIEFCONCERT
ZATERDAG 31 JANUARI 2015
TRIO KHALDEI
LAÏS
Kleurenpracht
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
WOENSDAG 28 JANUARI 2015
HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM
MAYA: EERSTE VLUCHT (3D)
7 – 6 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
48
accenten december 2014
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
20 jaar Laïs
UITVERKOCHT
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, THEATER
THEATER MALPERTUIS
JAN DELVAUX & DJ BOBBY EWING
Belpop Bonanza bis
met Belpop afterparty in het CultuurCafé
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, THEATER
SKAGEN
Deurdedeurdeur
i.s.m. Kultureel Komitee Hamme
15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
ZATERDAG 7 FEBRUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR
KATINKA POLDERMAN (NL)
Polderman baart zorgen
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, MUZIEK
Ivanov
HUBERT DAMEN
Gratis inleidende babbel om 19u30
15 - 14 (red.) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
Ik zou wel eens willen weten ...
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
ZONDAG 8 FEBRUARI 2015
BEVEREN, KASTEEL CORTEWALLE - 11U, KLASSIEK
JULIEN LIBEER
Een revelatie
VRIJDAG 13 FEBRUARI 2015
ZONDAG 15 FEBRUARI 2015
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15,
MUZIEKTHEATER /FIGURENTHEATER
BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30 , FAMILIE 2,5 – 6
ULTIMA THULE & ZEFIRO TORNA
Ik, jij, wij
FIGURENTHEATER PROPOP
Nerf
i.s.m. Figurentheater Vlinders & C°
7 – 5 (-14) EUR
SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 15U, MUZIEK
FILIP JORDENS
Hommage à Brel - intime
i.s.m. De Casino Concertzaal
UITVERKOCHT
© Sigrid Spinnox
WOENSDAG 18 FEBRUARI 2015
i.s.m. Kon. Piet Stautkring
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, STEM - 14U - EINDE CA 20U, MUZIEK/KLASSIEK
Gratis inleidende babbel om 19u30
13 - 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
TRIO GOEYVAERTS
Passages II
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, DANS
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 15U,
FAMILIEVOORSTELLING 3+
PEEPING TOM
THEATER OZ
gratis inleiding om 19u30
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 32
A louer
Het circus van Ooit
© Vincent Renaud
ZATERDAG 14 FEBRUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
High
21 – 20 (60+/groepen) – 18 (-26/abo/waccobon) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, HUMOR
Speciaal voor U!
16 – 13 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEK
BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA. MET TUTU PUOANE
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN
New York, City of Jazz
ECHT ANTWAARPS TEATER
Naar aanleiding van Viering 50 jaar Lokerse Jazzklub
20 – 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon/leden Jazzklub) EUR
zie art. p. 24
Karnaval in de Kerststal
i.s.m. OC De Baanvrienden
22 – 21 (60+/groepen) – 19 (-26/abo/waccobon) EUR
WOENSDAG 11 FEBRUARI 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, LITERAIR
Jip & Janneke
10 – 7 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
VRIJDAG 20 FEBRUARI 2015
HETGEVOLG
Petrus en den doodendraad
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, THEATER
ECHT ANTWAARPS THEATER
Van teen komt tander
20 - 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR
LADY LINN
BEGIJN LE BLEU
MAANDAG 9 FEBRUARI 2015
UITGEZONDERD. THEATER!
BEVEREN (KIELDRECHT), OC ERMENRIKE - 20U, THEATER
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
kind: 4 – 3 (vvk/waccobon/groepen) EUR / volwassene: 10 – 7
(vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/waccobon/groepen) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, KIDS&CO 2,5+
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, THEATER
CLARA CLEYMANS & BERT VERBEKE
Costa Blanca
BEHOUD DE BEGEERTE
ZATERDAG 21 FEBRUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR
STEVEN GOEGEBEUR
Man van de wereld
UITVERKOCHT
ZONDAG 22 FEBRUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, DANS
JOSÉ NAVAS / COMPAGNIE FLAK (CA)
Personæ
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM
PIM EN POM: HET GROTE AVONTUUR
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
MAANDAG 23 FEBRUARI 2015
Saint-Amour – PREMIERE
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
LOGE10
ZWIJNDRECHT, STUDIO RUBENS - 20U, FILM
De Muizenval
LA VIE D’ADÈLE
i.s.m. OC De Baanvrienden
UITVERKOCHT
4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR
DONDERDAG 12 FEBRUARI 2015
DINSDAG 24 FEBRUARI 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER/
CIRCUIT X
DE KOE
Olga
DE THEATERMAKER
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
Heimat
13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
UITVERKOCHT
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 42
accenten december 2014
49
muziek / theater / humor / dans
WOENSDAG 25 FEBRUARI 2015
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, COMEDY
DONDERDAG 5 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER/CIRCUIT X
XANDER DE RYCKE
JONAS VERMEULEN & BORIS VAN SEVEREN
10 jaar bezig, 2 uur grappig
The Great Downhill Journey Of Little Tommy
13 - 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 42
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR/MUZIEK
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, DANS
18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR
VRIJDAG 6 MAART 2015
AH HA
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, MUZIEKTHEATER
FISCHER-Z (UK)
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) –EUR
IVAN PECNIK
MICH WALSCHAERTS
Duizend man sterk
LISBETH GRUWEZ EN VOETVOLK
Bootsman
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
VRIJDAG 27 FEBRUARI 2015
MAART
9 – 7 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
ZONDAG 1 MAART 2015
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, DANS / CIRCUS
ALEXANDER VAN TOURNHOUT
Caprices
Le Carré Curieux
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
The Best of Both Worlds
UITVERKOCHT
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, THEATER
Jawoord
15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
VRIJDAG 6 MAART 2015
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, HUMOR
HUBERT DAMEN
BERT OF ROY
Iets Niet
15 - 14 (red.) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 10U30
POËZIE OP ZONDAGMORGEN
Andy Fierens
13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
vrije toegang
ZATERDAG 7 MAART 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U,
FAMILIE /THEATER 4+
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT – 20U, THEATER
TUNING PEOPLE / KINDERENVANDEVILLA
237 redenen voor seks
Leeghoofd
8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR
zie art. p. 20
DINSDAG 3 MAART 2015
WOENSDAG 4 MAART 2015 (UITVERKOCHT)
SINT-NIKLAAS, MUSEUMTHEATER - 20U, THEATER
T,ARSENAAL EN LAZARUS
Jawoord
15 - 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) – 8 (-16) EUR
15 -12 (-26) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U, MUZIEK / MATINEE
Ik zou wel eens willen weten
© Bart Grietens
CARRÉ CURIEUX
The Line-up Comedy Club
© Rudy Lamboray
LADIES NIGHT MET OM 20U30 DE FILM THE BEST
OF ME
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, CIRCUS 8+
JEROEN LEENDERS, THOMAS SMITH, MARTIJN
KONING EN JENS DENDONCKER
T,ARSENAAL & LAZARUS
HAMME, CC JAN TERVAERT – 18U30 LADIES NIGHT
12 – 11 (red.) – 9 (-26/abo/waccobon) EUR
Naar aanleiding van deze voorstelling geeft Alexander van
Tournhout een dansworkshop op vrijdag 26 februari, 19 – 22u Torenzaal, Torenstraat 1 - 8 EUR
zie art. p. 29
SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 20U00, HUMOR
AXEL DAESELEIRE, HANS VAN CAUWENBERGHE
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
ZATERDAG 7 MAART 2015
ZONDAG 8 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR
DE FRIVOLE FRAMBOOS
Delicatissimo
UITVERKOCHT
gratis inleiding om 19u30
15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) –) EUR
ZONDAG 8 MAART 2015
Jazzlab Series
WOENSDAG 4 MAART 2015
THEATER TIERET
i.s.m. de Casino Concertzaal
12 – 9 (vvk) EUR
LE GOÛT DES MYRTILLES
SINT-NIKLAAS, DE CASINO - 20U30, MUZIEK/JAZZ
MARIS & WALABIX + MARIS & VERCAMPT
ZATERDAG 28 FEBRUARI 2015
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM
WOENSDAG 4 MAART 2015 - 14U + 16U
VRIJDAG 6 MAART 2015 - 19U
In de naam van de vader, de zoon en de
kleinzoon
STUDIO ORKA
17 – 14 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
zie art. p. 14
UITVERKOCHT
50
accenten december 2014
Roepie Roepie
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
BUURMAN
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, MUZIEK
HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U KIDS&CO,
FAMILIE 8+
SINT-NIKLAAS, OP LOCATIE, FAMILIE / LOCATIETHEATER (7-11J)
Carrara
8 –5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 14U + 16U
FAMILIE / CONCERT 6+
ZONDAG 15 MAART 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR
XANDER DE RYCKE
ZONZO COMPAGNIE
BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30 ,
FIGURENTHEATER, FAMILIE 3-8
10 jaar bezig, twee uur grappig
Mile(S)tones
THEATER O
Kleine Draak
i.s.m. Figurentheater Vlinders & C°
UITVERKOCHT
© Marco Mertens
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U
FAMILIE / OPERETTE 4+
DE KOLONIE MT
Hertehart
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 14U, FAMILIE 3+
4HOOG
De Koning Zonder Schoenen
Vanaf 15u: workshop i.s.m. Academie voor Beeldende Kunst
(gratis omkadering)
7 – 6 (65+) – 5 (-26/abo/waccobon) EUR
ZONDAG 8 MAART 2015
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 15U, KOFFIECONCERT
2’S BLUES
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
© Marco Mertens
© Marco Mertens
i.s.m. De Casino Concertzaal
10 -10 (+60) – 10 (-26/abo waccobon) – 7 (-16) EUR
13 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, DE CASINO - 20U30, MUZIEK/JAZZ
JEAN-PAUL ESTIÉVENART TRIO - JAZZLAB SERIES
8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR
i.s.m. de Casino Concertzaal
12 – 9 (vvk) EUR
ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 11U, APERITIEFCONCERT
WOENSDAG 11 MAART 2015
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U,
FAMILIE 4+ / MUZIEK
DE KOLONIEMT
Hertehart
FOUR ACES QUARTET
ZATERDAG 14 MAART 2015
MATADOR / BART HERMAN IN CONCERT
10 –7 (-12jr) EUR
Bartje zoekt het geluk
THE SELFISH GIANT
i.s.m. OC De Baanvrienden
20 – 19 (60+/groepen) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR
ZWIJNDRECHT (BURCHT) CINEMA4 YOU - 20U, FILM
4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN
WOENSDAG 18 MAART 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
AXELLE RED
30 (+60) – 30 (-26/abo/waccobon) – 30 (60+) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, CABARET
DONDERDAG 12 MAART 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U,
JONG GEWELD / DANS
DONDERDAG 19 MAART 2015
RAF WALSCHAERTS
Jongen Toch
CC TER VESTEN - 20U, FILM
RICHARD LINKLATER
FABULEUS / TUNING PEOPLE
Boyhood
dUb
gratis inleiding om 19.40u
€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) – 8 (-21) EUR
zie art. p. 20
VRIJDAG 20 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
VRIJDAG 13 MAART 2015
BIG PETE BLUESBAND (NL) MET JULIEN
BRUNETAUD
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
TRISTERO
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
Toestand
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, THEATER
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
CLARA CLEYMANS & BERT VERBEKE
© Lieven Dirckx
BEVEREN (HAASDONK), SINT-JACOBUSKERK - 20U, KLASSIEK
PASSIECONCERT
Alsdann vom Tod erwecke mich
i.s.m. Kon. Piet Stautkring
15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEK
LUCAS VAN DEN EYNDE, TINY BERTELS, STEFAAN
WELLENS, IVAN SMEULDERS
Door het venster van den tram (Eerbetoon
aan Wannes Van de Velde)
17 – 16 (red.) – 14 (-26/abo/waccobon) EUR
19 – 18 (red.) – 16 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, CC STADSSCHOUWBURG
Costa Blanca
14 – 13 (red.) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U,
FAMILIE / THEATER 8+
THEATER STAP
De Bank
8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR
KUNSTBENDE, DÉ WEDSTRIJD IN KUNST VOOR
JONGEREN VAN 13 TOT 19 JAAR
SINT-NIKLAAS, SALONS - 20U, MUZIEK/KLASSIEK
Voorronde Waasland
Pianorecital
3,5 EUR (eenheidsprijs)
YANNICK VAN DE VELDE
13 – 12(+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
accenten december 2014
51
muziek / theater / humor / dans
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
DINSDAG 24 MAART 2015
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, THEATER
DE SPELERIJ
ZWIJNDRECHT, SINT-MARTINUSKERK - 20U,
KLASSIEKE MUZIEK
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, LITERAIR
Lars
WIERINGA, VERHULST EN PFEIJFFER
16 – 15 (65+) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 7
Helse Tijden/The Pursuit of Happiness
16 – 15 (+60) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR
ZATERDAG 21 MAART 2015
WOENSDAG 25 MAART 2015
POLYFOON
O Mors Inevitabilis
10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR
zie art. p. 40
VRIJDAG 27 MAART 2015
ZATERDAG 28 MAART 2015
HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR
PADDINGTON
MICH WALSCHAERTS
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
Duizend man sterk
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
UITVERKOCHT
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER
T,ARSENAAL/SINCOLLECTIEF
LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEK
BART PEETERS
JONG GEWELD
Troost
LAÏS
gratis inleiding om 19u30
13 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) – 8 (-21) EUR
20 jaar Laïs
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, HUMOR
DAVID GALLE
DONDERDAG 26 MAART 2015
Overleven in de chaos
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
JAVIER GUZMAN
UITVERKOCHT
ZATERDAG 28 MAART 2015
20 – 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR
Op de groei
JENN GRANT (CA)
Absurd verlicht
i.s.m. Toernee Mondial
13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U, MATINEE
DE VAGANTEN
Verre van versleten
13 – 11 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK
TE GEK!?
© Jens van der Velde
Manische Mannen
16 – 13 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
© Johan Jacobs
16 – 15 (+60) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR
ZONDAG 22 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 15U,
THEATER, FAMILIE 4+
TUNING PEOPLE EN KINDERENVANDEVILLA
Leeghoofd
ZATERDAG 28 MAART 2015 - UITVERKOCHT
ZONDAG 29 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK
YEVGUENI
Van Hierboven
20 – 19 (+60) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR
© Pieter Verhaeghe
WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK – 14U30U, MATINEE
THE TRIPLETTES & THE BOOGIE WOOGIE BUGLE
BOYS
It don’t mean a thing if it ain’t got that swing
i.s.m. Ouderenadviesraad Waasmunster
13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR
19 – 18 (60+/groepen) – 16 (-26/abo/waccobon) EUR
VRIJDAG 27 MAART 2015
BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER
T,ARSENAAL / LAZARUS
Jawoord
gratis inleiding om 19u30
14 – 13 (60+/groepen) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR
zie art. p. 44
HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM
8 – 6 (-14) EUR
zie art. p. 20
52
accenten december 2014
BRABANÇONNE
6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR
ZONDAG 29 MAART 2015
WOENSDAG 1 APRIL 2015
SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U
FAMILIE / THEATER 3+
KARTON
Kapot!
8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR
tentoonstelling/film
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
BEVEREN
tentoonstelling voor kinderen van 4 tot 10 jaar en hun familie.
Het is een ludiek en interactief project waarbij men kennis
maakt met de mogelijkheden van hedendaagse dans en dans­
improvisatie. Zeven multimedia-installaties en een projectie
van een dansfilm nodigen de hele familie uit om te kijken, te
anticiperen en te creëren.
Duur: 90 minuten
Reserveren verplicht!
€ 7 / € 5 (-14)
Alle vermelde tentoonstellingen zijn gratis toegankelijk tijdens
de aangekondigde openingsuren.
6 DECEMBER T.E.M. 1 FEBRUARI 2015
FOYER TER VESTEN
MAGGIE MEEUS
Laat ons doen!
FILM BEVEREN
Het filmaanbod van Ter Vesten voor het voorjaar van 2015 vindt
u terug in de agenda podiumkunsten en op
www.beveren.be/tervesten
LOKEREN
HALL CC LOKEREN - KERKPLEIN 5
Anna Francisca Piers (1664-1751) is een belangrijke figuur in
de geschiedenis van Beveren. Ze bouwde een school en pensionaat waar arme (wees)meisjes leerden lezen, schrijven en
handwerken. Fotografe Maggie Meeus plaatst die idealen in een
hedendaagse context door met jongeren samen te werken aan
deze fotoreportage. Het onderliggende thema van de fotoreeks
is ‘Laat ons doen!’ en toont foto’s van pubers die op zoek zijn
naar hun eigen identiteit.
Dagelijks tijdens de openingsuren van Ter Vesten, de Bib
en het CultuurCafé.
STADSMUSEUM LOKEREN, MARKT 15A
Info op 09 345.44.58 of via [email protected]
Gratis toegang. Open van woensdag tot zaterdag van 14u tot
17u, en op zondag van 10u tot 12u en van 14u tot 17u.
NOG TOT 15 FEBRUARI 2015
TERUG THUIS ALS DE BLADEREN VALLEN.
Het lot van de Lokeraars tijdens WO I.
Tentoonstelling over Lokeren tijdens de bezetting, over Lokerse
soldaten aan het front, over opeisingen van mensen en goederen en het gemis van geliefden ver weg.
SINT-NIKLAAS
NOG TOT 25 JANUARI 2015
TENTOONSTELLINGSZAAL ZWIJGERSHOEK 14 SINT-NIKLAAS
50 JAAR MIGRATIE - MIRAS EN DAKIRA
De tentoonstellingen in de Hall zijn gratis. Open van dinsdag tot
vrijdag tijdens de kantooruren en voor en tijdens activiteiten.
Info op 09 340 50 56
9 JANUARI T.E.M. 28 JANUARI 2015
LUCIFER ART PROJECT
Kunstproject van vzw Jeugdclubs
i.s.m. CC Lokeren
7 FEBRUARI 2015 T.E.M. 29 MAART 2015
Miras, 50 jaar Turkse migratie
FOYER TER VESTEN
nog tot 11 januari 2015
ILLUSTRATIES VAN GITTE VANCOILLIE
Dakira, 50 jaar Marokkaanse migratie
nog tot 25 januari 2015
De Roestduivels
nog tot 25 januari 2015
Toegang gratis - Info: [email protected]
Op een druilerige zomeravond kwamen deelnemers van de
workshop lichtfotografie, georganiseerd door Lucifer, samen.
Na een helse rit in de tropische regenval werd een kampement
opgesteld in de outback van Waasmunster. Gewapend met
statieven en camera’s wachtten ze op de duisternis, zodat de
magie kon beginnen ...
info: [email protected]
www.facebook.com/lucifer.art.project
ILLUSTRATIES I.K.V. JEUGDBOEKENWEEK ‘HUMOR’
Elk jaar barst de Bib een beetje uit haar voegen tijdens de
Jeugdboekenweek. In 2015 doet ze dat opnieuw op humoristische wijze in de foyer van Ter Vesten.
i.s.m. de Bib
gratis
LANDSCHAP IN MÉTAMORPHOSE DU PAYSAGE
Fototentoonstelling Filip Claus
5 FEBRUARI T.E.M. 3 MAART 2015
KASTEEL CORTEWALLE
CACAO BLEU
© Dries Segers
D3D Buiten de lijnen (4+)
De winnaars van de Wase voorronde Kunstbende 2014 in de
categorieën fotografie en beeldende kunst stellen hun werken
tentoon in CC Lokeren, in aanloop naar een nieuwe editie van
deze kunstwedstrijd voor jongeren (13-19 jaar) op 14 maart
2015 in CC St-Niklaas.
Met werk van Flore Pensaert, Viola Claeys en Astrid Goossens
© Filip Claus
WASE VOORRONDE KUNSTBENDE
25 FEBRUARI 2015 - 15U
1 MAART 2015 - 10.30U
D3D staat voor dans in drie dimensies, een begeleide dans-
NOG TOT 1 FEBRUARI 2015
Landschap in Métamorphose du paysage laat u kennismaken
met het werk van de fotograaf Filip Claus, die met deze
tentoonstelling de nog steeds duidelijk aanwezige sporen van
WO I in Nord, Pas-de-Calais en West-Vlaanderen aan het licht
brengt.
Openingsuren: maandag – vrijdag: van 10 tot 12u en van 14 tot
16u en tijdens de avondvoorstellingen. Deze tentoonstellingen
zijn elke dag gratis te bezoeken telkens van 14 tot 20u. ’s
Zaterdags bent u welkom van 10 tot 16u. Gesloten op zon- en
feestdagen.
VAN 7 FEBRUARI TOT EN MET 28 MAART
DE PASSAGE, VRIJE ATELIERS
GROOT WORDEN
accenten december 2014
53
tentoonstelling/film
JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015
FOTOREEKS EN TEKSTEN VAN JONGEREN
© Hilde Gilbos
Hilde Gilbos en Mieke De Veuster
Twaalf jongeren brengen samen met elkaar en met één juf
de zes jaren op de lagere school door. Als afscheid van deze
periode fotografeert Hilde Gilbos, moeder van een van de
kinderen en fotografe, deze jongeren op de drempel van hun
puberteit. Jaarlijks ontmoeten de jongeren elkaar opnieuw
tijdens die fotosessie
Op hun 21ste regisseren zij zelf een laatste foto.
De opdracht: “ Zoek een plek, attributen, kleding, een pose om
te tonen wie jij nu ten voeten uit bent.” Gewapend met haar
fototoestel gaat de fotografe met iedereen op pad en vangt hun
identiteit met haar lens.
Aan Mieke De Veuster, jeugdpsycholoog en docente
autobiografisch schrijven, vertellen deze jongeren over hun
groei naar volwassenheid.
Deze tentoonstellingen zijn elke dag gratis te bezoeken
telkens van 14 tot 20 uur. ’s Zaterdags bent u welkom
van 10 tot 16 uur. Gesloten op zon- en feestdagen.
De Passage, Rode Kruisstraat 25, 9100 Sint-Niklaas
Tel.: 03 778 33 70 - Fax: 03 776 17 73
e-mail: [email protected]
FOTOGRAFIECIRCUIT VLAANDEREN
Marianne Hommersom
7 januari tot 2 februari 2015
Janna Beck
4 februari tot 2 maart 2015
Benjamin Engelbeens
4 maart tot 30 maart 2015
MUSEUMTHEATER, ZWIJGERSHOEK 14
Het Fotografiecircuit Vlaanderen laat maandelijks een
individuele tentoonstelling van een fotograaf langs 16
cultuurcentra in Vlaanderen rondreizen. Jaarlijks krijgen 11
nieuwe fotografen een kans. Bij de selectie wordt op de eerste
plaats naar kwaliteit en variatie gezocht. Het circuit staat
steeds open voor alle genres en benaderingswijzen.
Het Fotografiecircuit Vlaanderen kiest bewust voor de
cultuurcentra als tentoonstellingsplatform en is vanaf dit
seizoen ook in Sint-Niklaas te zien. De fototentoonstelling is
te bezoeken tijdens de openingsuren van het museum, maar
het werk wordt ook gezien door de talrijke bezoekers van het
Museumtheater.
FILM SINT-NIKLAAS
SINICLUB
In samenwerking met Siniscoop presenteert CC Sint-Niklaas u
elke week een mooie selectie uit het alternatieve filmcircuit.
Elke film uit de Siniclubreeks wordt vertoond telkens op
donderdag om 14u30, op zondag om 11u en op dinsdag om 20u
in Siniscoop, Stationsplein, 9100 Sint-Niklaas. Ook de tickets
koopt u aan bij Siniscoop, reserveren hoeft niet.
Geïnteresseerd? Bezorg uw naam en adres aan
[email protected] of bel 03 778 33 66 en u krijgt elke 2
maanden de folder thuis óf in uw brievenbus óf in uw mailbox.
Het aanbod is te bekijken via onze website
www.ccsint-niklaas.be – Programma/Film.
54
accenten december 2014
REISWIJZER
BEVEREN
Gravenplein 2 - 9120 Beveren
Info, administratie en verhuur lokalen:
tel.: 03 750 10 00
fax.: 03 750 10 20
e-mail: [email protected]
maandag 8.30 – 12u30
dinsdag t/m vrijdag 8.30 - 17u
zaterdag 9 - 12u
telkens 1 uur voor elke voorstelling
www.beveren.be/tervesten
HAMME
Info, administratie en verhuur lokalen:
tel.: 052 48 09 48
fax.: 052 48 09 53
e-mail: [email protected]
dinsdag t/m vrijdag van 9 - 12u en 13.30 - 17u
(woensdag enkel 13u30 - 17u)
online ticketreservatie: www.jantervaert.be
LOKEREN
Info en reservatie:
Ticketbalie: 09 340 50 56
dinsdag t/m donderdag 10 - 12 u en 14 – 17u
vrijdag 10 – 12u en 14 – 19u
e-mail: [email protected]
Zaalverhuur: 09-340.50.51
www.lokeren.be/cultuur
SINT-NIKLAAS
Tickets en reservatie podiumkunsten:
Stadsschouwburg: tel.: 03 778 33 66
maandag t/m vrijdag van 10 - 12u en van 14 - 16u
e-mail: [email protected]
Online reservatie via www.ccsint-niklaas.be
Info algemeen en secretariaat CC:
Grote Markt 1, 9100 Sint-Niklaas:tel.: 03 778 33 40
Verhuur lokalen: tel.: 03 778 33 35/38 / fax.: 03 766 08 82
E-mail: [email protected]
www.ccsint-niklaas.be
WAASMUNSTER
Het adressenbestand van accenten wordt beheerd in de geest van de wet op
de bescherming van de privacy. Schrappen, wijzigen of opvragen van uw
adresgegevens is mogelijk. Contacteer Bea Van Garsse: 03 778 33 44 of bea.
[email protected]
Accenten tracht alle wettelijke bepalingen na te leven. Personen die menen
in hun rechten geschaad te zijn, worden gevraagd contact op te nemen met de
verantwoordelijke uitgever. Waar mogelijk worden bronnen of houders van
auteursrechten vermeld. Auteurs van artikels zijn verantwoordelijk voor de inhoud
van hun tekst. Overname kan mits schriftelijke toestemming van de redactie.
WACCOBON
Wie een abonnement neemt in één van de 6 Wase cultuur – of gemeenschapscentra
die in deze brochure hun programma presenteren, krijgt 5 WACCObonnen. Met deze
bonnen kunt u in deze centra, voor voorstellingen in eigen programmatie, van het
laagste tarief genieten. De Waccobon is niet cumuleerbaar met andere kortingen en
kan niet gebruikt worden in het centrum van uitgifte.
Het cultuurmagazine accenten wordt uitgegeven door WACCO, het
Wase Culturele Centra Overlegplatform.
Jaargang 19, nummer 2, gratis, december 2014.
Secretariaat WACCO: Bea Van Garsse, Grote Markt 1, 9100 SintNiklaas, tel.: 03 778 33 44, e-mail: [email protected]
Hoofdredactie: Rik Van Daele
Eindredactie: Christel Collier
Redactie: Ben Croon, Kristof Van den Broeck, Katrien Van Eetveld,
Tine Mendonck, Christl Van den Broucke, Pat Vanderhaeghe, Brigitte
Verelst, Piet Van Loocke, Elke Clompen, Nicole De Messemaeker,
Dirk Van Driessche, Ann Goossenaerts, Nick Meiresone, Annemie
De Gendt, Silke Van Cleuvenbergen, Patricia Maes, Bea Van Garsse,
Christel Collier, Sofie D’hanis, Dirk Verelst.
Bijdragen: Peter Anthonissen, Heleen Debruyne, Naomi
Dhanis, Lieve Dierckx, Oona Goyvaerts, Brecht Hermans,
Gunter Van Assche, Rudi Van Hecke, Els Van Steenberghe, Guy Van
Vliet, Annelies Van Wetteren.
Vormgever: Zap all People
Cover: Paul De Malsche
Reclameregie: J.P. De Decker, 0475 65 60 97
[email protected]
Druk: Drukkerij De Cuyper
Dit magazine wordt gedrukt op licht houthoudend maco mat 80 gram.
Verantwoordelijke uitgever: Annemie Charlier, WACCO, Grote Markt
1, 9100 Sint-Niklaas
Met de steun van de Vlaamse Overheid en het Provinciebestuur
Oost-Vlaanderen.
Foto’s zonder auteursvermelding werden door de organisaties ter
beschikking gesteld.
Info en reservatie:
tel.: 052 46 34 24
fax: 052 40 99 62
e-mail: [email protected]
www.waasmunster.be
maandag t/m vrijdag van 9 - 12u en donderdag 14 - 18u
ZWIJNDRECHT
Info, administratie en verhuur lokalen:
Tel.: 03 250 49 90
Fax: 03 250 49 99
e-mail: [email protected]
dinsdag van 13u30 – 19u30
woensdag t/m vrijdag van 13u30 – 17 u
zaterdag van 10 – 13u
accenten december 2014
55