Transcript Lees een artikel van hockey.nl

Bitje
voor bitje
Mondbescherming is per 1 juli
2015 verplicht voor alle hockeyers
in Nederland. Dus ook voor onze
stagiaire Eefje. De 22-jarige
hockeyster uit Goirle zoekt uit
wat er allemaal komt kijken bij
het happen van een bitje. Ze gaat
langs bij S.P.T.L. (Sport Preventie
Tandletsel) in Nieuwegein en laat
zich informeren door manager
Robin van Lunteren.
Tekst Eefje Belderok Fotografie Koen Suyk
54
55
R
obin van Lunteren staat
mij enthousiast op het
parkeerterrein op te
wachten. Dit is de man die
mij haarfijn gaat uitleggen hoe een
nieuw bitje op maat wordt gemaakt.
Hij neemt me mee naar binnen, waar
mijn aandacht meteen blijft hangen
bij de vele werknemers in doktersjassen en met mondkapjes om. Ik heb
het gevoel in een kliniek te zijn
beland. We lopen verder naar een
kamer waar alle benodigdheden voor
het bitje happen klaarliggen.
Ik mag plaatsnemen op een stoel.
Van L
­ unteren laat mij het kleurenpalet zien waaruit ik de kleur van
mijn op maat gemaakte bitje mag
kiezen. Even overweeg ik de kleuren
van mijn eigen club MHC Goirle te
kiezen, maar dat zou betekenen dat
ik met een beige-bruin bitje in mijn
mond moet rondlopen en dat is ook
weer niet de bedoeling. Als Van
Lunteren vertelt dat de mogelijkheid
bestaat om twee, drie of zelfs vier
‘Na drie uur sta ik vol
trots buiten met mijn
rood-wit-blauwe bitje.
Hij zit perfect’
56
kleuren te combineren, is de keuze
snel gemaakt. Ik kies voor de nationale kleuren rood, wit en blauw.
Groene lepel
Even later komt een orthodontisch
technicus een afdruk van mijn
bovengebit maken. Voor ik het weet,
zit er een groene lepel in mijn mond.
De gebitspasser. Van Lunteren legt
uit dat een juiste gebitspasser
belangrijk is, omdat zo de hele kaak
goed afgedrukt kan worden en alle
tanden en kiezen duidelijk in beeld
worden gebracht.
De groene gebitspasser wordt gevuld
met een blauwe pasta, alginaat. Daar
gaat-ie dan. Ik voel de blauwe smurrie tegen mijn tanden en lippen aandrukken. Na een halve minuut vraag
ik me af hoelang het nog duurt. Met
mijn wijsvinger tik ik vragend op
mijn pols. ‘Nog anderhalve minuut,’
zegt Van Lunteren lachend.
De gebitspasser mag uit mijn mond.
Eindelijk, ik ben verlost. Ik krijg een
doekje om de blauwe-pastaresten
van mijn mond te vegen. Benieuwd
naar het resultaat vraag ik wat de
volgende stap is. ‘We gaan nu
naar het laboratorium, waar we de
afdruk vullen met stonegips,’ zegt
Van Lunteren.
Cruciaal moment
Aangekomen in het laboratorium zie
ik mijn afdruk met daarin het gips
liggen. Hij wordt ­boven een trillend
apparaat gehouden. Volgens Van Lunteren is dit een cruciaal moment.
‘Het apparaat zorgt ervoor dat het
gips gaat trillen en daardoor lucht-
Volgens recent
onderzoek van de KNHB Taskforce
Preventie Tandletsel zijn er op een populatie van
240.000 hockeyers jaarlijks 5.900 gevallen van mond- en of tandletsel. Een gebitsbeschermer werkt als een schokdemper, die de
impact van de klap vermindert, doordat de energie van de klap over een
groter gebied wordt verspreid. Daardoor duurt het langer voordat de piek
van de kracht wordt bereikt. Zo wordt eventueel letsel voorkomen of
aanzienlijk verminderd. In samenwerking met Interpolis biedt
Sport Preventie Tandletsel alle clubs in Nederland ‘Interpolis Hapdagen’ aan. (KNHB/Interpolis)
vrij wordt. Door het vacuüm trekken,
worden de bellen eruit getrild, zodat
het gips niet kapot gaat.’
Het gips moet uitharden, wat ongeveer tien à vijftien minuten duurt.
Vervolgens wordt het model geslepen
en gemodelleerd. Eventuele oneffenheden worden verwijderd. ‘Dit zijn
de details waar wij ons op focussen,’
zegt Van Lunteren.
Bij de volgende stap komt er een
andere machine aan te pas. In die
machine wordt een lamineerplaat
gelegd. De lamineerplaat met de door
mij gekozen kleuren, wordt over het
stuk gips geperst. Na nog geen twee
minuten komt het model, omringd
door de lamineerplaat, uit de machine. Op de plek van de lip- en wangspieren wordt het stuk laminaat
­a fgeknipt. Ten slotte wordt het b
­ itje
gefreesd en waar nodig wordt er een
laag weggeschuurd, zodat tijdens het
dragen van het bitje je kaken
normaal op elkaar kunnen staan.
Ik zie hoe alle oneffenheden zorgvuldig worden verwijderd. ‘Wij doen er
alles aan om te zorgen voor een goed
draagcomfort,’ aldus Van Lunteren.
Ik denk terug aan al die momenten
dat ik een sportzaakbitje - het
‘boil and bite’-model - ging happen.
Dat verschrikkelijke moment dat je
in het warme stuk rubber moet
bijten met daarna een qua pasvorm
nooit helemaal bevredigend resultaat.
Het duurt niet heel lang voordat ik
het bitje mag uitproberen. Ik maak
nog de grap dat als het bitje niet goed
‘Ik denk terug aan de keren dat
ik een sportzaakbitje moest
happen. Dat verschrik­kelijke
moment dat je in het warme
stuk rubber moet bijten’
zit, ik graag een nieuwe wil. Van Lunteren lacht en vertelt dat als de klant
niet tevreden is, ze altijd nog de
afdruk hebben. ‘We bewaren alle afdrukken, ­zodat we alsnog een nieuw
bitje kunnen maken. Moet er een
nieuwe beschermer gemaakt worden,
bijvoorbeeld omdat deze verloren is,
dan kunnen we snel handelen. Modellen van internationals bewaren we
langere tijd.’
Na drie uur sta ik vol trots buiten met
mijn nieuwe rood-wit-blauwe bitje,
met naam en telefoonnummer erin
verwerkt. Hij zit perfect. Daarbij krijg
ik ook een plastic bewaardoosje mee
en een tube reinigingsgel voor de
mondhygiëne. •