Valkparkietenkwekerij de Valk Apeldoorn / NL www.valkparkiet.net

Laat je niet op de kop zitten !!

Zorgvuldig leg ik altijd uit dat een valkparkiet in het wild leeft in Australië. Dat we weten dat ze daar in kleine groepjes leven, zeg maar in een kolonie. In de broedtijd is dat kolonie gedrag minder prominent aanwezig, maar in de rest van het jaar zwerven ze in groepjes van rondom de 10 valkjes rond, op zoek naar eten en water. Constant is de groep waakzaam zodat ze niet de prooi worden van andere dieren die ook op zoek zijn naar eten. Daarom zoeken ze altijd een goede uitkijkplek, vaak dus hoger zittend dan andere dieren, dan lijken ze groter, dominanter. Binnen de kolonie zijn er rangen en standen en de belangrijkste, sterkste, meest dominante valkparkiet is de groepsleider en zal dus altijd hoger willen zitten, ook ten opzichte van de andere valkparkieten in de kolonie. Als we één valkparkiet in een huiskamer laten leven zal deze valk de mensen die om ‘m heen leven zien als zijn of haar kolonie. Het valkje zal binnen die kolonie een plaats innemen en, net als in het wild, streven naar de belangrijkste post, die van groepsleider. En de mensen die onderdeel uitmaken van de kolonie vertonen maar zeer afwijkend gedrag, helemaal niet zoals valkparkieten. Dus al snel zal de valkparkiet zich oppermachtig voelen, de baas spelen in de kolonie en de andere leden van de kolonie zijn of haar wil opleggen. Schreeuwen, krijsen, van de mannen om de groep te verzamelen als ze uit het zicht zijn is daar een gevolg van. Dus als alle kolonie leden, mensen dus, uit de kamer zijn, roept de valkparkiet ze allemaal terug. Dit is een van de redenen waarom we altijd moeten zorgen dat de valkparkiet niet de groepsleider wordt van zo’n huiskamer kolonie. Een gewoon leven als één der leden van de kolonie is wat de valkparkiet moet accepteren. Laatst maakte ik het weer mee: iemand die binnen een aantal weken zo’n zachtmoedig lief valkparkietje ziet veranderen van een knuffelding in een krijsend en schreeuwend kreng. In pure wanhoop bellen ze dan op: “als hij schreeuwt laat ik ‘m uit de kooi, en direct gaat hij dan op mijn kop zitten. De eerste dagen werkte dat, maar nu gaat ie ook op mijn kop zitten schreeuwen!” Ja, natuurlijk! Eerst wordt “verkeerd” gedrag beloont (schreeuwen, dus de kooi maar open) en dan mag ie ook nog op het “hoogste punt” gaan zitten: op het hoofd van een van zijn concurrenten voor de functie van kolonie leider! Volkomen natuurlijk! Maar wat had er moeten gebeuren? Het schreeuwen had volkomen moeten worden genegeerd. Dat duurt echt maar één of twee dagen! Nooit toegeven, nooit “verkeerd” gedrag belonen! Aanleren is eenvoudig, afleren vrijwel onmogelijk! En op je kop zitten? Dat laat je toch nooit toe? Ook niet van je valk: je schouder is het hoogste punt wat hij of zij kan bereiken. Het opvoeden van een valkparkietje is (bijna) hetzelfde als een pub of zelfs een baby. Zorgvuldigheid is nodig! En: je laat je toch niet op de kop zitten ?! Door: Herman Berkhout (29-05-2014)