Transcript 10 DICHTBIJ DE KLANT

10 DICHTBIJ DE KLANT
Veenendaal
Zwembad De Vallei is,
samen met het ernaast
gelegen schoolcomplex,
één van de twee
zwembaden in Nederland
die warmte en koude uit
drinkwater halen (WKD).
De schooljeugd van Veenendaal
zoekt verkoeling in zwembad De
Vallei, terwijl hun ouders liggen te
zonnen op het grasveld. Met Frank
Hafkamp en Aart Timmerman heeft
relatiemanager Lix Key het over
warmte uit water halen. Frank is
directeur van Sportservice Veenendaal, de stichting die sportfaciliteiten in Veenendaal ontwikkelt,
beheert en exploiteert. Aart is hier
groepscoördinator Technische Dienst.
Twee graden
Het zwembad is, samen met het
ernaast gelegen schoolcomplex, één
van de twee zwembaden in Nederland die warmte en koude uit drinkwater halen (WKD). Het zwembad
gebruikt warmte om zwemwater te
verwarmen, de school gebruikt
koude voor koeling. ‘Het water
wordt geleend van pompstation
Veenendaal, zo’n 500 meter hier
vandaan. Uit het ruwe drinkwater
halen we met een warmtewisselaar
energie. Water komt op 12°C binnen
en wordt weer teruggeleverd aan
Vitens op 10 °C. Met die afgetapte
twee graden kunnen we via de
warmtewisselaar het zwemwater en
de boventemperatuur in de baden
continu op temperatuur houden’,
zegt Aart. Het is een gesloten systeem. Dat moet omdat het gebruik
van warmtepompen in een water-
wingebied niet is toegestaan. Het
water vloeit na gebruik weer terug
naar Vitens dat het na filtering weer
aan de drinkwatervoorraad toevoegt. De school doet het omgekeerde. Die voert via de warmtewisselaar
warmte af.
Investeringen
‘Als je kijkt naar het geld’, zegt
Frank, ‘hebben we minder verbruik
van gas, maar wel meer van elektriciteit door de warmtewisselaars en
het systeem. Per saldo heeft ons dit
in één jaar tussen 50 en 80 duizend
euro opgeleverd. Maar het is niet
echt een financiële afweging geweest. De investeringen waren voor
het zwembad zelf te fors. De gemeente heeft het gesubsidieerd
omdat WKD een mogelijkheid is om
vanuit de overheid tot CO2-reductie
te komen. Toch is er een terugverdientijd van ongeveer 10 jaar.
Het kost dus niet alleen maar geld.’
Relatiemanager Lix Key geeft aan
dat Vitens hiermee vooral een maatschappelijk belang heeft willen
dienen omdat dit project voor Vitens
niet tot een financieel voordeel of
CO2-reductie heeft geleid.
Streng geregeld
Het jaarlijkse verbruik van het
zwembad is 27 duizend m3. Twee
keer per week worden de vijf baden,
die in grootte variëren van 450 tot
2.000 m3 gespoeld. ‘Kwaliteit van
zwembadwater is streng geregeld. Je
krijgt bij foute waarden één keer
een waarschuwing en daarna kun je
het bad sluiten’, zegt Aart. De Vallei
heeft een aansluiting van 40 m3/per
uur en Aart wil deze capaciteit omlaagbrengen naar 20 m3. De uitdraai
van de AMR-meter van vorige week
bevalt hem niet. ‘Er zit een piek in
van 17,5 kuub die ik niet kan verklaren’, richt hij zich tot Lix Key.
‘Ik hink op twee gedachten’, zegt
Aart. ‘Een lager piekverbruik levert
geld op, maar op drukke dagen
moet ik soms toch de kraan vol open
kunnen zetten om de baden te vullen. Het aantal bezoekers bepaalt
namelijk hoe snel dat moet gebeuren.’ Lix vult aan: ‘Je zou een buffer
kunnen overwegen.’
Vorig jaar was De Vallei onderwerp
van een afstudeerproject van een
medewerker van BAM Techniek.
Aart: ‘Hij heeft gekeken wat we verder kunnen doen aan besparingen.
Er is nog heel wat mogelijk, maar
gek genoeg houdt de WKD dit tegen.
WKD levert al zoveel besparing op
dat andere vormen van besparing
een terugverdientijd krijgen van
minstens 20 jaar. Die investeringen
haal je nooit terug.’
11