40 Dáág

druk-druk-druk bestaan!

We dromen er allemaal weleens van: een nieuw leven opbouwen op een prachtige, zonnige plek. Deze vrouwen lieten het niet bij dromen alleen. Ze pakten hun spullen en emigreerden - alleen of met hun gezin - naar het buitenland.

Naam Emelieke Lambrechtsen (36) Relatie Getrouwd met Barend (43) Kinderen Sebastiaan (10), Anke (8) en Marijke (6) Woont sinds juli 2011 in Saint Martial de Nabirat in de Franse Dordogne In Nederland hielp ze haar man in zijn bedrijf Nu is ze eigenares van vakantie park Grezelou Maisons de Vacances

‘De drukte in Nederland, het altijd afspraken hebben: het is soms net een heksenketel waarin iedereen alleen maar ik-ik-ik lijkt te denken. Barend en ik wilden iets anders, naar een plek waar mensen meer de tijd voor elkaar hebben. In mei vorig jaar hadden we een koper voor ons huis. We hadden vakantiepark Grezelou toen al op het oog en konden het overnemen van het Engelse echtpaar dat het toen nog runde. In juli zaten we al in Frankrijk. Het is zo snel gegaan dat ik amper doorhad wat er gebeurde. We hadden besloten dat Barend nog een jaar in Nederland zou blij ven werken om zo extra geld te verdienen waarmee we ons vakantie park konden opknappen en uitbreiden. Hij zou steeds twee weken in Nederland werken en daarna een week naar Frankrijk komen. Maar Barends opdrachtgever vond die constructie maar niets. Uiteindelijk is Barend hier in het eerste half jaar maar een paar keer een weekend geweest. Bovendien kreeg degene die het voorlopig koopcontract voor ons huis had getekend de financiering niet rond, dus de verkoop ging niet door. Onze relatie kwam daardoor behoorlijk onder druk te staan en over en weer maakten we elkaar allerlei verwijten. Niet echt wat ik voor ogen had toen we hier aan begonnen. Na Kerst kon Barend gelukkig anderhalve week bij ons blijven. Toen hebben we veel gepraat en uiteindelijk zijn we er sterker uitgekomen. Ook de kinderen onderling zijn hier hechter. Het gaat goed met ze op school en ze maken vriendjes, maar ze zijn toch ook veel op elkaar aangewezen. We hebben het als gezin erg leuk hier. We zijn heel veel samen en daardoor nog closer geworden. Ik hoop dat ons huis in Nederland snel verkocht wordt. Zolang dat niet het geval is, hebben we aan de inkomsten hier niet genoeg en moet Barend in Nederland blijven werken om onze woning daar te kunnen betalen. Dat was niet de bedoeling, we willen erg graag samen zijn. Maar deze droom opgeven, willen we eigenlijk ook niet.’

Naam Judith Vastenhout (33) Relatie Woont samen met Jochum (37) Kinderen Lotte (15 maanden) en Judith is 37 weken zwanger Woont sinds februari 2010 in Perarrúa, een dorpje in de Spaanse Pyreneeën In Nederland was ze adviseur ruimtelijke ontwikkeling Nu is ze samen met Jochum eigenaar van buitensport bedrijf Chill-Outdoor

‘ ‘Ik droomde er allang van naar het buitenland te verhuizen: ik wilde graag wat meer rust en ruimte. Jochum wilde juist een eigen bedrijfje opzetten. Tijdens een vakantie in Brazilië ontstond het plan zélf vakanties aan te bieden waarbij mensen tot rust kunnen komen, maar ook allerlei spannende buitensporten kunnen doen. We zijn op zoek gegaan naar een goede locatie in Europa en kwamen uit in de Pyreneeën. Hier zit je midden in het authentieke Spaanse leven en je vindt er ook hoge bergen en wilde rivieren: het perfecte landschap voor buitensport. In het piepkleine dorp Perarrúa konden we een huis huren van een ander Nederlands stel. Dat trok ons over de streep, want daardoor hoefden we ons eigen huis in Nederland niet te verkopen en konden we als het tegenviel zo weer terug. Toch heb ik er geen seconde spijt van gehad. De droom van rust en ruimte is echt uitgekomen. Het leven hier is heerlijk, de zon schijnt veel en we zijn vaak buiten. Ook voor Lotte, en straks voor de kleine, is er alle ruimte om lekker te spelen. Jochum en ik hebben meer tijd voor elkaar en daardoor is onze relatie intenser geworden. Ook met het bedrijf gaat het goed. We kunnen er van leven en openen binnen kort een café in de tuin waar onze gasten met een boekje onderuit op de loungebanken kunnen zakken of de barbecue kunnen aansteken als ze daar zin in hebben. Voor als het wat kouder is, hebben we binnen een knusse woonkamer met een houtkachel en een piano. Ingeburgerd voel ik me nog niet, ik blijf toch Nederlandse. Toen ik zwanger raakte, overwoog ik nog in Nederland te bevallen, maar de zorg blijkt hier prima, dus Lotte is in Spanje geboren. Ook al heb ik het Spaans redelijk onder de knie, je komt in een vreemde taal toch vaak uit op gesprekjes over het weer en andere koetjes en kalfjes. Wat dat betreft kan ik mijn familie en vrienden enorm missen. Of we hier altijd zullen blijven, weten we nog niet. Onze kinderen hebben hier alle ruimte, maar in het dorp wonen geen andere kinde ren. Misschien dat we teruggaan naar Nederland als Lotte naar school moet. Of we gaan hier in een stad wonen. Gelukkig hebben we nog genoeg tijd om dat uit te vinden.’ 41

42

Naam

Marloes Meijer (29)

Relatie

met Gijs (32)

Woont

sinds oktober 2011 op Curaçao

In Nederland

was ze werk zaam in het hotel van haar ouders en eigenaresse van een praktijk voor voedingsadvies

Nu is ze

DushiDeals oprichtster van de Antilliaanse aanbiedingenwebsite ‘Ik heb altijd veel gereisd. In de zomer werkte ik in het hotel van mijn ouders en in de wintermaanden trok ik de wijde wereld in. Zo heb ik langere tijd in Zuid-Amerika, China, Engeland, Rusland, Afrika, Australië en Spanje gezeten. Toch ben ik hier, op Curaçao, min of meer per ongeluk terechtgekomen. Elk jaar ging ik wel een keer naar het vakantieappartement van mijn moeder op Curaçao. Toen mijn vriend Gijs en ik hier vorig jaar op vakantie waren, vroegen we ons ineens af of er al een Groupon-site [een aanbiedingensite] voor de Antillen bestond. Dat bleek niet zo te zijn en zo kwam ik op het idee zelf zo’n site op te zetten. Eigenlijk was ik helemaal niet op zoek naar een nieuwe uit daging. Ik had net een appartement gekocht en me voorgenomen wat meer vastigheid te zoeken. Ik had dus nog niet eens een housewarming gegeven toen ik besloot te emigreren. Het was misschien impulsief, maar ik moest er niet aan denken dat iemand anders er met het idee vandoor zou gaan. Er hoefde niet heel veel te worden geregeld voordat ik vertrok. Ik heb in Nederland de website DushiDeals opgezet en ben daarna in het diepe gesprongen. Ik had natuurlijk het geluk dat ik het appartement en de auto van mijn moeder kon gebruiken. Wat wel erg jammer is, is dat Gijs zijn eigen bedrijf in Nederland nog niet kan achterlaten en we nu een langeafstandsrelatie hebben. Hij is hier nu twee keer vier weken geweest en ik hoop dat hij in de toekomst ook op Curaçao komt wonen. Ergens heeft het ons ook sterker gemaakt. Vroeger konden we als we samen

‘Hier Heb ik Het óók druk, maar ik voel tocH minder stress’

waren nog weleens de hele avond voor de televisie hangen en amper wat zeg gen, nu spreken we elkaar bijna elke dag via Skype en dan praat je wel écht met elkaar. Onze relatie zit zo goed, ik ben ervan overtuigd dat die standhoudt, ook op afstand.

Het leven op Curaçao is heerlijk. Ik heb het hartstikke druk met DushiDeals, maar toch voelt het minder gestrest als wanneer ik het in Nederland druk had. Ik heb een leuk leven met vrienden, kom veel op het strand en geniet echt met volle teugen. Toch houd ik ook Nederlandse trekjes. Soms vind ik het allemaal te langzaam gaan. En waar ik nog steeds niet tegen kan, zijn mensen die te laat of helemaal niet op afspraken komen.

Mijn site begint steeds beter te lopen. In het begin waren er wel wat opstartproblemen. Alles is zo anders dan in Nederland. Een online betaalsysteem bestaat hier bijvoorbeeld niet. Er zijn op Curaçao daarom ook geen webshops. Daarom doe ik doe het nu via een Nederlandse provider. Ik krijg ontzettend leuke reacties van de eilandbewoners op mijn site en verkoop elke dag wel een paar deals. Inmiddels weten de bedrijven die een kortingsactie willen aanbieden me ook te vinden. Het klinkt gek, maar wat ik nog het meeste mis aan Nederland zijn de seizoenen. Het is heerlijk hoor, elke dag zon. Aan de andere kant is er niets mooier dan de Hollandse lente. Na een lange winter voor het eerst weer in het zonnetje op een terras kunnen zitten… Dat ik dat dit jaar gemist heb, vind ik toch wel jammer.’ ‘Al van jongs af aan gaat mijn man Wilco met zijn ouders op vakantie naar Bretagne. Toen wij een relatie kregen en ik met hem meeging, viel ik ook voor de prachtige natuur, de rust en de vriendelijke mensen. Het idee groeide deze kant op te verhuizen en af en toe bekeken we een huis. Toen we tijdens een vakantie in 2009 tegen het huis waar we nu wonen aan liepen, waren we zo enthousiast dat we het meteen kochten. Elke vakantie daarna zijn we naar Frankrijk gegaan om te klussen en onze minicamping en de twee huisjes die we hebben verhuurklaar te maken. In de zomer van 2011 zijn we definitief geëmigreerd.

Op de emigratiebeurs werden we aangesproken door iemand van het tv-programma Ik Vertrek met de vraag of we wilden meewerken aan het programma. Dat hebben we gedaan. Het was best gek om de hele tijd gefilmd te worden. We gingen een grote stap in ons leven zetten en de aanwezigheid van zo’n crew voegde wel wat extra druk toe. Toch ben ik blij dat we het gedaan hebben, want nu hebben we een mooi document van onze emigratie. We hebben zelfs onze aankomst bij het nieuwe huis kunnen terugzien, waar de cameraploeg klaarstond om te filmen. Helaas kunnen we nog niet leven van de opbrengst van Ti Tulipe, dus ik heb daarnaast een baan gezocht. Ik werk 35 uur per week als grafisch vormgever bij een reclamebureau. Het viel me alles mee hoe snel ik werk had gevonden. Wilco runt de camping, doet de klussen en past op Noan. Hoe we dat in het hoogseizoen gaan doen, weet ik nog niet precies, maar we zullen er dan waarschijnlijk iemand bij moeten nemen die helpt met schoonmaken en andere dingen. Ik hoop dat we in de toekomst zo goed draaien dat we van de camping kunnen leven en ik daarnaast geen andere baan meer hoef te hebben. Maar tot nu toe gaat het zo prima. Naar je werk gaan is hier toch anders dan in Nederland. Ik heb nog nooit in de file gestaan en als ik door het prachtige landschap naar kantoor rijd, voelt het nog steeds als één grote vakantie. Wilco werkte in Nederland in het onderwijs en heeft een burn-out gehad. Zoiets laat littekens achter, maar het gaat nu we hier wonen veel beter. Hij werkt misschien nog wel harder dan in Nederland, maar dat is vooral fysiek. En na een dag buffelen kan hij meteen ontspannen en zich op zijn grote hobby golfsurfen storten, zonder dat hij eerst een paar uur in de file staat. Natuurlijk hebben we als ondernemers ook wel stress. Alles is nieuw, er zijn veel regels en we moeten financieel goed oppassen, maar de rust die hier heerst laat zo veel stress weg vloeien dat we alleen maar extra energie krijgen. Als ik Noan zie rondrennen over ons terrein en besef hoeveel beter het met logeren.’

‘ als ik Wilco zie, Weet ik dat dit een goede beslissing Was’

Wilco gaat, weet ik dat dit een goede beslissing was.

Ik mis weinig. Ja, pindakaas, maar dat nemen we gewoon in grote hoeveelheden mee na een bezoek aan Nederland. En ik vind het ook jammer dat mijn vader zijn kleinzoon niet zo vaak kan zien. Gelukkig hadden Wilco’s ouders hier al een huis in de buurt. Dat is fijn, want zo heeft Noan toch een opa en oma bij wie hij af en toe een nachtje kan

Naam

Sandra Berkel (36)

Kind

Noan (2,5) sinds juli 2011 in Plouvorn, in het Franse Bretagne was ze grafisch vormgever

Nu is ze

grafisch vormgever bij 43