Transcript Klimaatnetwerk voor Limburgse collecties

Een nieuw klimaat netwerk voor de Limburgse collecties
Pauline Stoopman wil ervaring opdoen in de sector, en probeerde al ruim een half jaar ergens een
plek te krijgen in het zuiden van het land. Totdat wij elkaar troffen. Ik vroeg wat ze wilde en ze bleek
graag ervaring met depots en collectiebeheer te willen opdoen.
De vraag van Pauline Stoopman sloot goed bij een constatering die ik deed na een overleg van de
kerngroep Erfgoed klimaat. In het overleg zit de rijksdienst voor cultureel erfgoed, de RGD,
ingenieurs, professor Schellen van de TU Eindhoven en meer professionals op het gebied van het
binnenklimaat van erfgoedinstellingen. Hun zoektocht naar zo min mogelijk techniek en energie en
toch optimaal beheer staat in groot contrast met wat ik in museale depots aantref.
En er is niet alleen een gebrek aan nieuwe kennis over een beter en duurzame manier van beheren
van erfgoed.
Veiligheid speelt een belangrijke rol in het vasthouden aan oude normen. En geen veiligheid van de
collecties, maar veiligheid van de directeur. Omdat we willen zeggen tegen andere directeuren dat
het bij ons allemaal perfect in orde is, volgens de strengste normen en altijd. En dus de onderlinge
bruikleen eisen voor ons geen enkel probleem zijn. Terwijl we eigenlijk voor het object kiezend ook
zouden kunnen zeggen: die kast staat nu bij mij op ongeveer 75% luchtvochtigheid als hij bij jouw dus
richting de 80% gaat is dat geen enkel probleem.
Om daar verandering in te brengen willen we met 16 Limburgse musea met elkaar gaan praten over
het klimaat en het depot bij elkaar in huis. Over de kelder bij de politie en de zolder bij de
brandweer. Over de beschikbare verdieping van het verzorgingstehuis en loods op het
industrieterrein, maar natuurlijk ook over de goede plekken in eigen huis. Depots in Limburg zijn er in
soorten en maten.
Naast open en eerlijk te zijn over het leven van onze collecties in onze depots hebben we Marco
Martens van Helicon gevraagd om bij elk deelnemend museum een analyse te doen over hoe de
klimatologische situatie nu werkelijk is. Zodat we samen met elkaar kunnen kijken, als al die analyses
zo naast elkaar liggen, hoe we de bestaande situatie voor de collecties kunnen verbeteren. Niet door
er weer techniek in te pompen. Niet door enorme bouwkundige investeringen na te streven. Maar
door de bestaande gebouwen, middelen en techniek slimmer in te zetten. Gewoon gezond verstand
en met elkaar proberen bestaande mogelijkheden beter te benutten.
Door bijvoorbeeld van 3 naar 2 depots te gaan en de zaak dus voller te zetten ( beter bufferend ),
door bestaande apparatuur beter in te regelen en uiteraard volgens de huidige klimaatrichtlijn van
het RCE meer te kijken naar de echte risico's ipv naar een algemeen gemiddelde, waar maar weinig
collectie echt mee gediend is.
Naast de technische kant van het verhaal is er dus nog een sociale kant aan het project. Ideale
omstandigheden creëren is geen uitgangspunt meer. Maar wel kijkend naar de beperkte mensen en
middelen die beschikbaar zijn, kijkend naar de keuzes die voor liggen: wat gaan we doen? Waar
leggen we prioriteiten? Dus naast, wat is mijn grootste risico en krijg ik die onder controle; wat
vinden mijn collega's er van? Kunnen we het uitleggen naar elkaar en naar collega's buiten het
netwerk.