Transcript Tribune 100

Magazine voor medewerkers van Tactus Verslavingszorg - Jaargang 15 - nr. 100 - oktober 2014
Speciale
jubileumuitgave!
nr.
100
100 DAGEN IN DIENST 100 QUOTES HARTSTRALAAN 100 4 X 25 100 WORDEN DOE JE ZO 2 X 50
2
nr.
100
Inhoud
Eerste Europese verslavingsartsen studeren af
Alcohol een kwestie van opvoeden
nr. 73 | Jaargang 11
februari 2010
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Tribune door
de jaren heen
VI
JFT
IGSTE EDIT
AlcoholproblemAtiek
bij ouderen
IE
Jaargang 8 - nummer 50 - Mei 2006
TJALLING ROODVOETS
HENNY VAN DOORN
RIDDER IN REKKEN
pagina
Competentiegericht werken op de FVK
Oscar Visser interviewde Ben van der Putten, per 1 juli a.s. senior-sociotherapeut
van de FVK, locatie Apeldoorn over het
competentiegericht werken op de FVK
3
TACTUS Tribune 50!
Speciaal vanwege het 50e nummer van de
4
Stageonderzoek sanctiebeleid
Ripperdastraat
Thushari van Schravendijk heeft in het kader
van haar opleiding HBO-Verpleegkunde
onderzoek gedaan naar het sanctiebeleid
op de locatie Ripperdastraat Ensched
5
7
Vanaf 15 mei heeft TACTUS een
nieuw “telefonieconcept”. De externe telefonie komt voortaan binnen
in twee contactcenters, vandaar
wordt rechtstreeks doorverbonden
naar de medewerkers. “Het moet
tussen de oren komen dat wij
met zijn allen verantwoordelijk
zijn voor de telefonische bereikbaarheid”.
locatie Polstraat Deventer. Hij kreeg onlangs
award uitgereikt. Waarom, dat lees je in
een artikel van Peter van de Vondervoort
5
Tribune krijgt
van Henk een 8!
8
10
Jaargang 8 | nummer 60
wee jaar duurden de voorbereidingen
voor, wat Anton van Nes noemt: “dit vrij
Magazine voor alle medewerkers van Tactus Verslavingszorg - Jaargang 14 - nr. 91 - februari 2013
complexe technische en organisatorische
hoogstandje.” De directe noodzaak om het
telefoonverkeer efficiënter te reguleren waren de toenemende klachten over de slechte
bereikbaarheid van TACTUS. Van Nes,
hoofd DIAT: “Je kent het wel, een ogenblikje
geduld duurt langer, je krijgt te vaak een
antwoordapparaat of een medewerker is niet
te vinden.”
Vorig jaar september heeft een onafhankelijk
bureau de opdracht gekregen de telefonische bereikbaarheid te toetsen middels een
Anton van Nes, hoofd DIAT met telefoniste Geke Wuestman
steekproef bij acht TACTUS-locaties. Anton
van Nes: “Onderzocht moest worden hoe
snel de telefoon wordt aangenomen, of je
correct te woord wordt gestaan, hoe snel je
wordt doorverbonden en of dat naar de juiste
persoon is. Sommige locaties, vooral die met
Petje af
voor de
bemoeizorger!
een telefoniste - dat zijn er nu nog een vijftal -,
deden het goed. Maar de locaties waar die
taak erbij wordt gedaan scoorden echt onder
de maat.”
> Lees verder op pagina 2
Angélique heeft
12 jaar aan het
bed gestaan
Voorlichting in de coffeeshop
”Precies vertellen wat
een wietje met je doet”
Karel Noija verzorgt
voorlichting in de coffeeshop
door Ton Oskam, freelance journalist
Ooit maakte Karel Noija (42) binnen TACTUS een zijstapje naar de jeugdhulpverlening. Maar al snel keerde hij terug naar Preventie. “Dat is toch
meer mijn ding: het vooráf sleutelen aan het stuk waardoor jongeren
eventueel in de problemen kunnen geraken”. Dat “stuk” kan liggen in de
coffeeshop. Een nieuw werkgebied dus voor Noija.
D
e training “Voorlichting in de coffeeshop”
werd ontwikkeld door het Trimbos Instituut. Hij wordt aangeboden aan coffeeshopeigenaren en hun medewerkers. Voor TACTUS
doet Het programma Vrije Tijd in de personen Astrid Stok, Enrico Berretta en Karel
Noija de “pilot” met de vijf Apeldoornse
coffeeshophouders. Wat zijn de resultaten?
Karel Noija: “We hebben onder andere
modellen besproken om met de gemeente en
organisaties te onderhandelen. Een van de
bottlenecks was dat men moeilijk tot zaken
kon komen als de coffeeshops niet verenigd
zijn. De eigenaren hebben na onze trainingen
zelf het initiatief genomen om een belangenvereniging te vormen. Daarmee vertegenwoordigen ze hun branche beter naar de lokale
overheden, de GGD en de verslavingszorg. In
dat overleg kunnen ze invloed uitoefenen op
het koffieshopbeleid door met de betrokken
partijen beter te communiceren.”
Waar train je de mensen in?
“Klantvriendelijkheid, productkennis, de
lokale wetgeving en hoe de preventie
uitgevoerd kan worden vanuit de coffeeshop
in samenwerking met de verslavingszorginstelling. Preventie zorgt ook voor dat er geen
verkeerde handel plaatsvindt. Wij doen aan,
zoals dat Amerikaans heet, harm reduction:
voorkomen dat er ongelukken gebeuren of
dat er schade wordt berokkend. Het gezamenlijk ontwikkelen van informatiematerialen kan daar bijvoorbeeld aan bijdragen.
Goede informatie die aansluit op de primaire
doelgroep.”
Klantvriendelijkheid?
“Dat betekent niet dat je ieder klant met een
smile naar binnen moet halen. Een voorbeeld
van klantvriendelijkheid is: als je de indruk
krijgt dat een jongere nog nooit heeft gebruikt,
je hem dan niet het zwaarste middel verkoopt,
maar een licht wietje. En hem precies vertelt
wat zo’n joint met je kan doen.”
Je vraagt in een café om jenever en de uitbater
stelt voor met een biertje te beginnen?
”Dat is moeilijk te vergelijken. De kroeg is
sociaal-maatschappelijk geaccepteerd, al
gaat het met de coffeeshops ook die kant op.
Maar het is voor de shophouder beter te voorkomen dat een klant door een zwaar middel
out gaat. Hiermee kan hij o.a. voorkomen dat
er politie en ambulance voor de deur komt
want dan ontstaat er een verkeerd beeld.”
Wat moet de verstrekker van de
soft drugs nog meer weten?
“In elk geval stelt hij ruimte beschikbaar om
preventiefolders neer te leggen met informatie
over de producten. De coffeeshophouder weet
vaak wel wat een product doet, maar kent
niet goed de risico’s voor jongeren. Daarbij
> Lees verder op pagina 2
Wie
ontmoet
je in dit
nummer?
7
TACTUS wil scoren met
telefonische bereikbaarheid
T
Beveiliger Alexander ontvangt award
Beveiliger Alexander Fhij is werkzaam op de
Portret Leonie Tiggeler
Speciaal voor deze 50ste uitgave is Leonie
Tiggeler gevraagd om mee te werken omdat haar personeelsnummer 50 is.
Lees waarvoor je Leonie ’s nachts voor
wakker kunt maken
pagina
53 foto’s 7.248 woorden 41 collega’s in beeld
130 collega’s aan het woord
Wanneer oma’s borrel
niet meer gezellig is
ALCOHOLGEBRUIK
VERSCHILLEN MAN,
VROUW EN CULTUUR
6
pagina
In dit blad:
door Ton Oskam, freelance journalist
Tribune heeft de redactie gekozen voor
een speciale opmaak in kleur en wijdt ze
een pagina aan het getal 50 in relatie tot
TACTUS. Bert van Laar kreeg een wel
hele bijzonder verjaardagskaart!
3
3
Personeelsmagazine
Tactus 2014
online
PMT HET MOOISTE
VAK DAT ER IS
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
7
Hij
heeft een
bewogen
tijd achter
de rug
Ruim 270 ouders
op kroegentocht
in de Zwolse binnenstad
10
10
10
Jeroen loopt
hier al langer dan
100 dagen rond
11
verder: PrK reKKen Prijsvraag veranderen ZorgPaden Moreel Beraad ria ConteMPlatie lvB Personeel jeugdKlinieK FaCeliFt
december Nicolette is ook buiten
de vaste werktijden
bereikbaar voor cliënten
16
79 /2011 PERSONEELSMAGAZINE TACTUS
Bert draagt
alle kunsten een
warm hart toe
“Ik heb nu een beter
inzicht in mezelf”
11
16
16
Klinische Behandeling Vrouwen Tactus
uniek in Nederland
Goede start voor Oostzeelaan
Goede voornemens
Tactory Bikes
Russen
Onze zorg is goede zorg!?
Smartlap voor Tactus
2000
2004
2005
2006
2007
2010
2011
Met dank aan…
2013
Lucy Olthoff
Peter Verzijl
Jeannette Ooink
Oscar Visser
Jacobine Hielkema
Joyce Visser
Hettie Schoonhoven
Sjoerd van der Wal
Dyane Nijhof
Ilse Prummel
Martin Hartog
Mira Hannink
Anne Marie Garst
Bianca Swart
Secretariaat
Marian Stoevelaar
Joke Wilkes
Columnisten
Adri Hulshoff
Simon Boon
Jos van Schalkwijk
Alex Govers
Leon Stoffels
Opmaak, druk,
fotografie en
illustraties
Ton Grooters
Ton Oskam
Ton Derks
Ontwerpatelier
Graphic Improvements
Ivar Gloudemans
Riet, een
reislustige oma
18
2015
Kitty leeft in het
hier en nu
16
Redactieleden v.a. nr. 1 - 2000
Henk Sieben
Wilma Dondergoor
Saïd Essatibi
Tom Keller
Michele Ruyten
Anton Sanderman
Peter van de Vondervoort
Johan Bunt
Emma Hoogers
Joseph: “mijn huisdieren zijn me dierbaar”
16
Tribune 79 1
1999
16
Axis Media
Annemarie Zijl
Maters Hermsen
Edo Draaijer
Ewout Staartjes
18
18
18
Margot denkt
geen invloed op de
toekomst te hebben
colofon Tribune is het personeelsmagazine van Tactus Verslavingszorg en verschijnt online. Tribune geeft informatie en biedt ruimte voor verdieping en discussie.
De namen van cliënten zijn waar nodig gefingeerd Redactie Jeannette Ooink (hoofdredacteur), Dyane Nijhof en Joyce Visser (eindredactie), Anne Marie Garst, Martin
Hartog, Ilse Prummel, Bianca Swart, Peter van de Vondervoort en Sjoerd van der Wal Redactieadres [email protected] Vormgeving Annemarie Zijl Fotografie iStock
Tribune 101 verschijnt 9 december 2014. Heb je vragen aan de redactie? Mail dan naar [email protected]
4
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
De redactie
in beeld
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Sjoerd
van der Wal
U,
lezer, moest er 99 nummers op wachten, maar nu
mag ik als redacteur van de Tribune even mezelf
in het voetlicht zetten. Eenmalig, want in nummer
101 zal alles weer zijn, zoals het hoort. Slechts
de initialen zijn te herleiden naar de schrijver van het artikel.
Ik ben bij Tactus vooral bekend en bezig met de bemoeizorg.
Een vak dat mij op het lijf geschreven is. Afwisselend,
boeiend, zinvol, maar ook triest en ontroerend. Ik kom vooral
bij de mensen thuis, zoals ik via de Tribune bij u thuis kom.
Schrijven doe ik al lang en met veel plezier. Verhalen, belevenissen uit het werk en de Tribune. Ik heb bij andere werkgevers ook geschreven voor personeelsbladen. Schrijven
helpt voor mij om te relativeren. Net zoals wandelen en
fietsen in de natuur.
Het artikel over FAS-kinderen is mij bijgebleven. Van eigen
hand, denk ik aan de eenzame oude man, voor wie ik moest
kiezen. Begraven of cremeren? ‘Nooit meer verlangd, nooit
meer gemist, uitgewist.’
Dyane
Nijhof
S
inds ik als communicatiemedewerker werkzaam
ben bij Tactus, november 2007, ben ik redactielid.
Als eindredacteur zet je de puntjes op de i en
doe je je best een perfect nummer af te leveren,
vóór de afgesproken deadline. Spannend en erg leuk.
Samen met inspirerende collega’s uit diverse disciplines
een inspirerend blad maken, super! Zelf had ik de Tribune
graag tot en met nummer 100 nog als papieren versie
gezien. Maar ik zie het als een nieuwe uitdaging van de
digitale versie iets aantrekkelijks voor onze lezers te maken.
Het artikel Woonzorg Stedendriehoek (nr. 88) is me bijgebleven. Ik heb zelf de bewoners voor dit artikel mogen
interviewen. Fantastisch om te ervaren hoe mensen in staat
zijn hun leven weer op de rit krijgen. Wat een wilskracht!
Maar ook fantastisch om de drijfveer van je collega’s te
ervaren. Zij doen er alles aan om het leven van onze cliënten
(weer) zin te geven.
A
ls communicatiemedewerker is het werk voor
Tribune de kers op de taart. Sinds juli 2007 schuif
ik als redactielid aan en kan zo mijn journalistieke
ego blijven prikkelen. Het zoeken naar verhalen,
invalshoeken en uiteraard woorden is een constante
uitdaging. Werken aan Tribune is en blijft een klein feestje.
Elke keer weer. Mijn meest memorabele artikel is toch wel
de eerste editie van mijn rubriek ‘Op pad met…’ Samen
met verpleegkundige Ron Dokter op de fiets door Enschede
om methadon te bezorgen. De heftige regenbui die we te
verduren kregen was gedenkwaardig, maar vooral de
inkijkjes achter de voordeur van onze cliënten zijn me
bijgebleven. Niet eerder kwam verslaving, en dus onze
cliënten, zo dichtbij.
Martin
Hartog
Jeannette
Ooink
B
ij nummer 11 in 2001 ben ik redactielid geworden
en vanaf nummer 58 in mei 2007 werd ik hoofdredacteur. Het bedenken van onderwerpen, het
monitoren van wat er leeft bij Tactus en dit – samen
met een enthousiaste redactie - vertalen naar artikelen,
vind ik een geweldige klus. Mijn voorbeeld is het blad LINDA.
Sinds de vorige Tribune zijn we digitaal. Dit is een bij de tijd
passende ontwikkeling. Online weten we het hopelijk net zo
boeiend te maken. Uit het recente lezersonderzoek blijkt dat
we gemiddeld een 7,4 krijgen. Ik wil naar een 8! Een artikel
dat me is bijgebleven, is een verhaal van Martin Hartog
over de uitvaart van cliënten die zonder familie sterven.
Ik werk nu 18 jaar bij Tactus en voel me sterk verbonden
met de verslavingszorg. Ik reis graag (foto november 2013,
met zeehonden op Galapagos) en ben mede-initiatiefnemer
van een stichting die zich inzet voor duurzaamheid in mode
www.awearness-fashion.nl
Joyce
Visser
M
A
l 9 jaar maak ik deel uit van de redactie van de
Tribune, ik begon bij nr. 47 in 2005. De redactie is
een enthousiast team. Ik vind dat we elkaar goed
aanvullen, maar we durven ook kritisch naar elkaar
toe te zijn; ook niet onbelangrijk. Artikelen die me bijblijven zijn vooral de interviews met cliënten, de strijd en het
doorzettingsvermogen die zij tonen om van een verslaving
af te komen, daar heb ik grote bewondering voor! In 2011
interviewde ik een vrouw die bijna klaar was met de klinische vrouwenbehandeling in Zutphen; mooi om zo’n trots
gezicht te zien en haar verhaal te mogen opschrijven. Mooie
foto’s in het blad vind ik als eindredacteur belangrijk, maar
jammer genoeg is het niet mogelijk overal een fotograaf op
te zetten. Op dit moment zijn we druk met hoe ons onlineblad eruit moet komen te zien, weer een nieuwe uitdaging…
Bianca
Swart
5
ijn naam is Bianca Swart en ik ben 29 jaar oud.
Naast mijn werk als preventiewerker op locatie
Randstad Almere ben ik sinds een aantal jaren
redacteur bij de Tribune. Met veel plezier schrijf ik
artikelen voor de afdeling Opleidingen, waarbij ik me iedere
keer weer mag verdiepen in onderwerpen die te maken
hebben met cursussen, opleidingen en leren. Het leukste
van het schrijven voor de Tribune vind ik dat ik op plekken
en met onderwerpen in aanraking kom waar ik in mijn
dagelijkse werk als preventiewerker weinig mee te maken
heb. Het artikel dat mij dan ook het meest is bijgebleven, is
het artikel dat ik heb geschreven over de Piet Roordakliniek
in Beneden-Leeuwen. In deze kliniek wordt leren werken
geïntegreerd in de behandeling van patiënten. Het was
bijzonder een bezoek te mogen brengen aan deze kliniek,
de mensen daar aan het werk te zien en te zien hoe ook
daar ‘leren’ een belangrijk onderwerp is.
6
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Henk Sieben
Anne Marie
Garst
Interview met Henk Sieben, voormalig
hoofdredacteur Tribune door de huidige
hoofdredacteur Jeannette Ooink
7
Schrijven houdt de geest fris
Peter van de
Vondervoort
V
anaf mijn start bij Tactus in 1983 bemoeide ik me
met de voorlopers van het huidige bedrijfsblad.
Toen Henk Sieben in 1999 als hoofdredacteur
met Tribune nr. 1 startte mocht ik in de redactie.
Trots kijk ik terug op 25 columns Esvé Zetter (2005-2009)
en 41 rubrieken Management in Beeld (2008-2014). Het
artikel wat me het meest raakte, werd het enige wat nooit
gepubliceerd is. Ik interviewde vertrekkend leidinggevende
Y, deze uitte niet malse kritiek op Tactus. De hoofdredacteur
deelde het standpunt van directeur Rutten, dat het artikel
niet ongewijzigd kon verschijnen. In twee gesprekken proefden Ruud en ik elkaars nieren. Ik stak op dat elke geïnterviewde verantwoording moet dragen voor het geschrevene,
bij vertrek kan dat kwetsbaar zijn. In een nieuwe poging konden Y en ik elkaar niet vinden en ik trok het artikel terug. Zo
leerde Ruud me een grens binnen de bedrijfsjournalistiek.
Later zag ik mijn emoties wijs verwoord in de quote: “Als de
dag niet je vriend was, is hij je leraar geweest!”
I
k maakte kennis met de Tribune in 2007 (nr. 58).
Als ik dan nu terug kijk door de jaargangen dan gaat er
‘weer een wereld voor me leven’. Ik herken en mis collega’s die in beeld zijn gebracht en ik realiseer mij dat er
veel collega’s zijn die ik wel eens ontmoet heb .. ook al werk
in dan in ‘een buitengebied’ van onze organisatie.
Vanuit mijn werkzaamheden binnen het circuitsecretariaat,
maar zeker ook vanuit de werkzaamheden binnen Tribune,
Audit en Gastvrijheid heb ik veel prettige collega’s mogen
ontmoeten. Organisatiebreed.
Aanbevelenswaardig: kijk verder dan je eigen locatie. Welkom elders. Je leert daardoor snel ‘hoe de hazen lopen’.
Dus een waarderend woord voor mijn lijnverantwoordelijken
die me deze uitdaging boden. Fijn om zo samen te kunnen
werken binnen onze organisatie.
En deze constatering kan zo overgezet worden naar nr.
100: Bedankt voor de fijne samenwerking binnen onze
organisatie.
H
enk begint in 1987 - toen hij door de
toenmalige directeur Peet Scheepens
werd gevraagd - te schrijven voor het
IVON-bulletin. Henk: “We verhuisden
toen met de opnameafdeling van Rekken naar Enschede en ik bracht een werkbezoek aan
de Beukemakliniek in Groningen. Het verslag van dat
bezoek, was mijn eerste journalistieke bijdrage. Peet
had inhoudelijk wat kritiek op mijn teksten en ik was
het daarmee eens. Toen werd mijn interesse om verder
te gaan met schrijven, gewekt. Ik werd aangesteld als
hoofdredacteur”.
Henk bladert “Ach, ach, ach” mompelend door een aantal oude Tribunes, te beginnen bij nummer 1 uit juni 1999.
Henk: “Heel confronterend vind ik dat ik in dit nummer
een foto van mijn vier jaar geleden overleden collega Ian
Parry zie staan. Ian zat in de redactie van het IVON
bulletin, maar ging niet mee naar de Tactus Tribune.”
Op 1 januari 2004 was je 25 jaar in dienst en je
schreef hier toen een stukje over. Je benoemde
dat 25 jaar werken voor dezelfde instelling vooral
geluk hebben is. Geluk om gezond te blijven en
goede collega’s om je heen te hebben.
Hoe kijk je hier nu tegenaan?
“Nog net zo. De tijd vliegt echt voorbij. Het is belangrijk,
merk ik, nu ik even samen met jou terugblik op het
begin van de Tribune, om af en toe stil te staan bij je
eigen geschiedenis.”
V
Ilse
Prummel
anaf oktober 2008 zit ik in de redactie van de
Tribune. Mijn eerste bijdrage was een verhaal over
sociale media, zoals LinkedIN, Facebook en Hyves.
In die tijd nog redelijk ‘upcoming’, met name op
de werkvloer. Hoe anders is dat nu. Zo proberen we met
de Tribune met ontwikkelingen mee te gaan, maar ook een
blik op de toekomst te werpen. Dat vind ik het leuke aan het
maken van.
Normaal werkzaam als communicatiemedewerker op
het hoofdkantoor, krijg ik door het werk voor de Tribune
de mogelijkheid om op verschillende locaties een kijkje te
nemen. De persoonlijke verhalen van cliënten en medewerkers, vind ik het meest boeiend. Om te lezen én om
te maken. Het geeft je een kijkje in de praktijk van Tactus,
zowel wat betreft de cliënten, als de medewerkers.
Kun je je nog lastige situaties
herinneren?
“Ik weet nog dat Peet boos was op een collega die een
zuur stuk had geschreven over het kerstpakket. En een
van de pijnlijkste situaties was een exitinterview waar
ik erg over twijfelde en waarvan ook de directeur niet
wilde dat het zo geplaatst werd. Uiteindelijk na veel
aarzelen heb ik het aangepast.”
Hoe kwam je aan je onderwerpen?
“De organisatie was destijds veel kleiner. Ik liep even
tien minuten rond en ik had onderwerpen. Bovendien
was ik toen nog leidinggevende dus ik wist veel en ook
de directie gaf onderwerpen aan. Ik probeerde er een
samenbindend medium van te maken met veel afdelingsnieuws. Belangrijk voor iedere journalist: houd
altijd je ogen en oren open.” (JO)
Lees hier het hele interview met Henk Sieben
Henk Sieben (arbo-coördinator) was hoofdredacteur bij
het IVON bulletin van 1987 tot 1999, daarna ontstond in
juni 1999 Tactus Tribune na de fusie met CAD Twente.
Vanuit het voormalig CAD werd Tom Keller toegevoegd
aan de redactie en trad ook Anton Sanderman aan.
Peter van de Vondervoort was er al. In 2000 werd de
fusie tussen Tactus en IVS aangekondigd en werd besloten om door te gaan met de Tribune; IVS had al een eigen
blad, ‘Baleo’. Hun voltallige redactie (Johan Bunt, Emma
Hoogers en Lucy Olthoff) kwam erbij. In 2001 kwam
ook Jeannette Ooink. Zij werd in juli 2007 de nieuwe
hoofdredacteur.
Lijfspreuk Henk uit Tribune 43-2005
Volg uw hart en wapen u
tegen teleurstelling
Waar lag voor jou de grens?
“Voor mij lag dat in het kwetsende. Kritisch is prima,
maar als je iemand kwetst, dan ga je de grens over.
Kritisch mogen zijn is belangrijk, een zekere mate van
openheid en transparantie ook. Externen die ons blad
ontvingen waardeerden deze openheid ook.”
Uitje redactie Tribune naar het Museum voor Communicatie in Den Haag,
20 november 2002. V.l.n.r. Joke Wilkes, Henk Sieben, Peter van de Vondervoort,
Jeannette Ooink en Michele Ruyten.
8
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
“Denkend aan Holland zie ik
breede rivieren traag…”
Esvé
Zetter
“W
Vanaf Tactus Tribune nr. 42-2005 schreef maatschappelijk werker
Peter van de Vondervoort (61) onder het pseudoniem Esvé
Zetter tot nr. 68-2009 beknopt over de dagelijkse praktijk van het
verslavingsvak. Uit precies 25 afleveringen, koos Peter voor dit
jubileumnummer voor nr. 51 met als titel “Denkend aan Holland…”.
eet je wat Nederlanders het
mooiste gedicht vinden?”
Timo blikt me vragend aan bij
deze aftrap. “Nee” zegt hij, even
kort als een gesprek met hem
meestal duurt. Na het invullen van de huurtoeslag of
ander papierwerk staat hij meestal na twintig minuten
weer buiten, want diepgravend gedoe is aan hem niet
besteed. De stilte treed weer in. Deze vraag belast
hem, want hij vindt zichzelf dom. Toch heeft hij in zijn
zorgplan laten opnemen dat hij wil leren vragen te
stellen om zo een gesprekje aan te knopen.
Die oversteek is vandaag te groot, dus ik waad hem
tegemoet. “Wil je het weten Timo?” Hij knikt, maar ik
weet niet of hij het meent of omdat hij moet bukken
om zijn losgeschoten schoenveter te strikken. Geen
nood, want hier helpt het psychologische regeltje
“Fake it till you make it” ofwel: “Doe maar alsof totdat je
de vaardigheid onder de knie hebt”. Een mooie richtlijn,
want net als watertrappelen leer je sociale vaardigheden ook niet in een namiddag.
Ik lees het gedicht “Herinnering aan Holland” van
Hendrik Marsman uit 1936 voor, beginnend met de
beroemde beginregels “Denkend aan Holland zie ik
breede rivieren traag door oneindig laagland gaan”.
En, wat vind je ervan? Timo lijkt nog wat na te kauwen
op de woorden, maar laat tot mijn verbazing weten
dat hij het gedicht mooi vindt. Zijn moeder hield ook
van dichten en zelf heeft hij een verfomfaaid bundeltje
van Toon Hermans in bezit.
“Het is goed zo”, is zijn stopteken en we nemen samen
nog wat post door. Lang praten en zeker over problemen, vormt voor een aantal chronische cliënten een
belasting. Uitdiepen zorgt ervoor dat gevoelens sneller
gaan stromen en er allerlei oud zeer loskomt. Waar de
pijn zich in stilte smoort / zijn de zwaarste wonden /
Waar men de rivier niet hoort / zijn de diepste gronden/. Beter veilig meedrijven naar het gestelde doel,
de zee nadert toch wel. Eile mit Weile, haast je langzaam. Een gezegde dat al goed was in het 1936 van
Hendrik Marsman, maar nog steeds opgaat in het
huidige tijdperk van Vrouw Holle.
9
10
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Medewerkers locatie Hartstralaan 100 in beeld
100 dagen
in dienst
Jeroen Spoelman
reclasseringswerker
Randstad, Almere
25 jaar
Angélique Michielsen
roosterplanner
Keulenstraat, Deventer
44 jaar
Gezelligheid
Ik ben Angélique Michielsen en sinds 1 juli werkzaam bij het roosterbureau.
Voordat ik bij Tactus kwam werken, ben ik werkzaam geweest in verpleeghuizen, thuiszorg, psychiatrie en de gehandicaptenzorg. Hier heb ik 12 jaar
aan het bed gestaan. Daarna ben 5 jaar leidinggevende geweest in de gehandicaptenzorg. De laatste
8 jaar ben ik roosterplanner geweest binnen de
gehandicaptenzorg en reguliere zorg.
De enige tak van zorg waarin ik nog niet werkzaam
ben geweest, is de verslavingszorg.
Ik vind Tactus een open en warme organisatie.
Het team waar ik in werk is klein, kritisch kijkend
naar processen en elkaar, maar er is ook tijd voor
gezelligheid.
Rooster = rooster
Het plannen hier gaat iets anders dan wat ik gewend
was, maar een rooster blijft een rooster.
Ik denk dat er op roostergebied binnen Tactus nog
veel te ontwikkelen valt. In de afgelopen 100 dagen
heb ik veel gepland, een introductiecursus gehad
en heb ik een dag meegelopen op de Piet Roordakliniek in Zutphen.
Al met al vind ik het een prettige organisatie!
100 dagen?
Toen ik de vraag kreeg of ik mee wilde werken aan
een stukje in De Tribune (en wie wil dat nou niet?!)
omdat ik op het moment van verschijnen van
deze 100ste editie 100 dagen in dienst ben, dacht
ik: “100 dagen in dienst? Nee toch, ik loop hier al
langer rond!”
Maar ik ben zeker ‘nog maar’ 100 dagen in dienst
als reclasseringswerker. Nu in Flevoland (Lelystad
en Almere), de eerste 2 maanden van mijn dienstverband in Zwolle.
Nieuwe energie
In het team van Zwolle begon ik vorig jaar augustus
mijn praktijkjaar vanuit de opleiding SPH. Dit verliep
voorspoedig, als een vis in het reclasseringswater.
Voorspoedig betekent overigens niet vanzelf. De
terminologie, afkortingen, kaders en ketenpartners
vlogen om mijn oren. Er waren meer dan 100 dagen
nodig om deze eigen te maken.
Tegen het einde van mijn praktijkjaar ging het snel.
Eerst de kans om in de zomer te blijven werken
binnen team Zwolle. Voor ik het wist volgde er een
gesprek op locatie Lelystad en was ik bezig om mijn
opleiding om te zetten naar een deeltijdstudie.
Zo ben ik nu 100 dagen in dienst en geniet ik volop
van wat ik doe. Het cliëntcontact geeft me energie
en het zoeken naar ruimte binnen de kaders om
creatief en oplossingsgericht te werken is een uitdaging die niet snel verveeld. Ja, leuk man! (DN)
Vincent Oudehuikink
Nicolette Dresselhuijs
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
11
Moniek Schrotenboer en Stef Witten
Een pracht locatie op nummer 100
N
ummer 100 bezoekt nummer 100. Wie werkt er
aan de Hartstralaan 100 in Hengelo? Ik belde
met de telefoniste van Tactus en vroeg naar
een medewerker van de Hartstralaan. “Ik weet
niet of ik daar een telefoonnummer van heb”,
zei de collega in Deventer, “Ik zal je doorverbinden.” Ik kreeg
iemand van de meldservicecentrale van Carintreggeland
aan de lijn. “Tactus!” riep deze dame uit, alsof ik vroeg naar
haar pincode. Via afdeling zorgontwikkeling van de Hartstralaan kwam ik beneden bij de receptie, een allervriendelijkste
dame die mij alle medewerkers van Tactus kon noemen
die hier werken. Dit zijn ze dan: Stef Witten, Odiel BruninkLeushuis, Moniek Schrotenboer, Vincent Oudehuikink en
Nicolette Dresselhuijs. Ze wist ook het telefoonnummer,
het algemene nummer van Tactus waarmee ik bij haar was
uitgekomen.
Goed voor motivatie cliënt
Ik heb een gesprek met Nicolette Dresselhuijs, psycholoog
aan de H. Hartstralaan 100. “Tot voor vijf maanden stond
dit adres niet in de Tom Tom. Cliënten verdwaalden steevast. Deze naam is nieuw, het was de Aletta Jacobslaan,
maar er is een hekje gezet en toen is de naam gewijzigd.
We zitten hier op het gezondheidspark”, begint Nicolette.
“Het enige minpuntje - schrijf dit niet te hard op, anders wil
iedereen hier werken - van deze locatie is dat er geen vaste
telefoon is. Dat vind ik wel heel onhandig. Ik kan nooit via de
verkorte doorkies-nummers bellen. Het schijnt dat we niet
op het systeem aangesloten kunnen worden.“
Nicolette heeft wel een mobiele telefoon en ze vindt het
erg belangrijk dat ze goed bereikbaar is voor haar cliënten. Ook buiten de vaste werktijden is ze bereikbaar voor
cliënten en soms spreekt ze af met mensen om elke dag
even te laten horen hoe ze het redden. “Drie seconden werk
en goed voor de motivatie van de cliënt. Het grappige is
dat ik het bellen aanbied aan bijna al mijn cliënten en er zijn
uiteindelijk niet zoveel die er gebruik van maken, maar ze
voelen zich zo gehoord. Je hoeft echt niet bang te zijn om
dag en nacht aan het werk te zijn. Ik denk: je bent binnen
en we gaan nu echt wat voor je doen. Ook na vijven.
De mensen snappen heel goed dat het mijn baan is en
dat je om vijf uur naar huis gaat. Ik vind dat we hier best
coulanter en aardiger in kunnen zijn.
Ruim en luchtig
Uit een onderzoek over de meest werkzame elementen van
een therapie blijkt dat omgeving en uiteraard de verstandhouding met de hulpverlener, het belangrijkst is. Omgeving
doet dus heel veel over hoe open een cliënt kan worden, hoe
veilig voelt iemand zich. In deze spreekkamer voelt de cliënt
zich veilig en niet bekeken.
Ik ben hier op mijn twee werkdagen altijd met Odiel en zie
nooit de andere collega’s. We hebben hier twee kamers en
wisselen elkaar af. Het is leuk en gezellig werken hier. Het
Maatschappelijk Werk en Het Juridisch Loket zitten hier
ook. We hebben soms gemeenschappelijke klanten en we
kunnen hier informeel snel overleggen.
Wat kan ik nog meer over de locatie vertellen, behalve dat
het ruim en luchtig is”, zegt Nicolette terwijl ze een blik
werpt naar de groene bomenpracht. (MH)
Hartstralaan 100
12
De mooiste quotes van 100 Tactus werknemers
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
13
Onze redacteur Peter van de Vondervoort noteert al jaren bijzondere quotes in zijn werk-agenda.
De redactie vroeg hem voor dit speciale nummer er 100 te selecteren.
Zover als je zelf bent, kun je een ander helpen Assink, Gert (2011) Voorkómen is beter dan
vóórkomen Bangma, Piet (2000) Hoe meer je in de aanpak specialiseert, hoe meer je de cliënt als mens vergeet
Beunk, Sanne (2011) De zin van het leven is zin hebben in het leven Bie, Eric de (2010) Ik ben niet dik: ik ben alleen
te klein voor mijn gewicht Boelen, Yolanda (2011) Je kan beter doen wat je allemaal zegt, in plaats van te zeggen wat je allemaal doet Boer, Stefan de (2009) Echt suïcidale gedachten bestaan niet, want die helpen zichzelf
om zeep Bonhof, Annet (2002) Als de zon schijnt, hoef je geen mooi weer te spelen Bosman, Marion (2006) We zijn
altijd te laat, maar nooit de laatste Boxtel, Karin van (2013) Je moet voor jezelf de lat zo hoog mogelijk leggen,
dan kun je er makkelijk onder door Buiting, Corinne (2011) Het verschil tussen een bloem en onkruid is een oordeel Bult, Nienke (2013) Hij heeft ze niet alle 24 in de krat Degen, Louis (2010) Niemand is ooit hoger gaan springen
door de lat hoger te leggen Delzen, Celina van (2002) Hoe dichter bij de toren, hoe warmer je voeten Deursen,
Vera van (2009) Je kunt niet alles hebben, trouwens, waar zou je het moeten laten? Dieseraad, Thea (2002) Zoek
eerst naar drie positieve eigenschappen van iemand voordat je wat lelijks over die ander zegt! Dijk, Marlies
van (2011) Als ongeluk in een klein hoekje zit, dan zit geluk in de rest Dijks, Arjan (2010) Beter een goede tweede,
dan een slechte eerste Dresselhuijs, Nicolette (2009) Je handen aftrekken van een conflict tussen machtshebbers en machtelozen is geen neutraliteit, maar kiezen voor de sterksten Duin, Bob (2009) Logica brengt je van
A naar B, verbeelding brengt je overal Elbersen, José (2006) Als je de eerste niet drinkt, hoef je de tweede niet
te weigeren Enzerink, Harrie (2008) Ik heb ervaren dat geluk zomaar van tafel kan waaien Evelein, Marleen (2011)
Je kunt alleen tijd verspillen, als je vergeet er van te genieten Fernhout, Henk (2010) Niets is gevaarlijker dan
een grote gedachte in een leeg hoofd! Garst, Anne Marie (2012) Leren is als tegen de stroom oproeien; zodra je
ermee stopt, drijf je terug Govers, Alex (2011) Er zijn maar weinig antwoorden, waar ik de vraag niet op weet
Haan, Ellen de (2010) Zelfontplooiing: ’t is wellicht ook goed voor je rimpels Hagemeier, Wilco (2013) Iedereen heeft
recht op zijn eigen handicap Hagens, Arjan (2011) Je mag alles zeggen, maar je hoeft niet alles te zeggen Haren,
Marianne van (2010) Wanneer blijkt dat uitdagingen je nachtrust kosten, heb je misschien tóch een probleem?
Harnischmacher, Amber Afvallen in 2011? Ik val liever op dan af! Hartog, Martin (2006) Wees een kind in je levenshouding en een volwassene in je beslissingen Hartog, Paul den (2011) Mijn werk is veels te leuk om mooi weer
bij te hebben Haveman, Elke (2009) Het is fijn om mij te zijn Heil, Dunja (2011) Wie achter de kudde aanloopt, loopt
altijd in de stront Heusinkveld, Dick (2010) Iedereen wil de vredespijp roken, maar niemand gaat de tabak halen
Hofsteede, Hans (2011) Wie een kuil graaft voor een ander is geen egoïst Holst, Ronald van (2011) Als je iedereen slaafs
gehoorzaamt, leer je nooit zelf nadenken Hoogeveen, Peter (2010) Als je niet meer durft te zeggen wat je meent,
zul je al snel niet meer menen wat je zegt Horstman, Nynke (2012) Mensen die achter mijn rug praten, staan op
de juiste plek om mijn kont te kussen Hulshoff, Adri (2009) In seminar Verslaving en Werk: “De mensen zeiden
dat het niet kon. Er was iemand die dat niet gehoord had en dat dus niet wist. Die deed het!” Huurne, Chantal ter (2006) Geniet nooit met mate! Huusken, Erik (2011) Leer van gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag Idzinga, Riet (2006) In Het Portret: Waar kunnen ze je ’s nachts voor wakker maken? Een goed gesprek!
Joling, Auke (2011) Hospitality: Laat een bezoek aan Tactus voor iedereen een feestje zijn Kamminga, Leonie (2013)
Nieuwe bezems vegen schoon, maar de oude weten waar het vuil ligt Kamphuis, Irma (2010) Maak haast als je tijd
hebt, dan heb je tijd als je haast hebt Katerberg, Thie (2003) Beste advies? Dat heb ik nooit gekregen, ik geef ze
zelf! Keizer, Hans (2007)Bescheidenheid is de behoefte om dubbel geprezen te worden Kelder, Jacqueline (2012) Wat
jammer dat mensen geen problemen kunnen ruilen. Iedereen weet hoe hij die van een ander moet oplossen!
Huishoudelijke tip? Met alcohol kun je alles bewaren, behalve geheimen Klein Snakenborg,
Jeanette (2006) In Het Portret: Wat pik je echt niet van andere mensen? Antwoord: “Ik pik sowieso niets van anderen!” Laar, Bert van (2010) Een vrije dag is een mooie gelegenheid om wat extra te werken Lange, Barbara de (2010)
Wie een muur afbreekt, bouwt een uitzicht op Leising, Esther (2013) Als ik mezelf voorbij loop, lach ik wel altijd even
vriendelijk Letink, Mandy (2010) Het leven is net ganzenborden. Je kunt steeds weer opnieuw beginnen, tenzij je
in de put blijft zitten Luiten, Anne-Marie (2010) Als je niet meer rookt, ruikt alles veel lekkerder, vooral sigaretten
Mensink, Ilse (2009) Als tijd geld is, hoe zit het dan met de mensen die nooit tijd hebben? Naarden, Michèl van (2009)
Ik kan een moeilijke klant niet vangen met makkelijk personeel Nibbelink, Louis (2010) Oud worden is als een ruime
geest en een kleine taille van plek wisselen Nijland, Karin (2006) Alfons (Oostrik-PvdV), je bent op zoek naar Jesus
in burger Noija, Karel (2005) Beste advies: Als je net om de hoek komt kijken, zeg dan ook dat je om de hoek
komt kijken Noppers, Bea (2010) Geloof in je droom, maar niet in sprookjes Omta, Colette (2013) Mijn afdeling verkoopt
geen Nee! Ooink, Jeannette (2002) Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen Oude Egberink,
Petra (2010) Geluk ligt soms voor je voeten, voor je het weet vertrap je het Parry, Ian † 23.02.2012 (65) Don’t rely on
hope, take your responsibility Peeters, Geert (2005) Beste advies? Ik geloof niet zo in adviezen, wél in ervaringen
Putten, Ben van der (2011) Als je de beperkingen kent, kun je daarbinnen onbeperkt te werk gaan Rahanra, Angela
(2010) Je hebt niet gefaald als je valt, je hebt gefaald als je valt en niet meer opstaat Raymann, Jacq (2010) Kakelen
kunnen we allemaal, maar een ei leggen, dat is de kunst Reeders, Manon (2006) Een rookworst zonder ‘r’ is ook
worst Rutten, Ruud (2006) Het kan niet vaak genoeg gezegd worden; de meeste mensen met een ernstig verslavingsprobleem worden uiteindelijk beter Ruyten, Michèle (2007) Levensmotto: No risk, no fun! Liever spijt van wat
je gedaan hebt, dan van wat je niet hebt gedaan Salakory, John (2006) Wie het laatst lacht, heeft het niet begrepen Schipper, Saskia (2013) Als kippen wensen konden leggen, was het leven een eitje Schleedoorn, Ellen (2011) Als je
de kern raakt, komen de woorden vanzelf Schoordijk, Willem (2006) Alles wat ik niet heb, moet mijn auto hebben
Sieben, Henk (2005) Voor wie wacht, komt alles steeds te laat Smarius, Marleen (2005) Geniet van het moment en van
je dierbaren Stoffer, Daan (2011) Achter de deuren van je angsten, vind je groei Staaij, van der (2005) Als het boven
de dertig graden is en je doet geen korte broek aan, heb je een aanpassingsstoornis Stam, Renate (2010) Tel geen
dagen, maar zorg dat de dagen tellen Trooster, Willeke (2011) Je moet niet kunnen wat je wilt, maar willen wat
je kunt Tuinstra, Brando (2003) We focussen niet op verslaving, maar op gedrag Turkmen, Ahmet (2014) Als jij niet in
beweging komt, loop je nergens tegen aan Uitslag, Lia (2011) When things don’t go right, turn left Vries, John de
(2008) Iedere keer als een deur dichtslaat, gaat ergens anders weer een deur open Vries, Meino de (2012) De moeder
die botox gebruikte op haar 8 jarige zoontje, is gearresteerd. Het jongetje keek niet verrast Wal, Anouk van der
(2009) De geest wordt rijker door wat hij ontvangt; het hart wordt rijker door wat hij geeft Wal, Gerrie van der (2012)
Open staan voor iedereen, is niet open staan voor alles Wesseling, Diny (2002) Beste advies? Dat kan ik niet melden, want ik heb altijd mijn eigen ideeën gevolgd Wieferink, Carol (2005) Als je alles van tevoren weet, ga je liggen
voordat je valt! Wien, Henk (2010) Strategie is dingen die veraf zijn dichtbij zien en dingen die dichtbij zijn veraf zien
Wijnreder, Fred (2014) Ik twijfel niet meer, niets is zeker Winter-te Riet, Miriam (2003) Dagje directeur? Ik zou het bijbehorende loon verbrassen en me er over verbazen hoe ik zover heb kunnen komen Wissink, Martine (2006)
Mensen die te vol zijn van zichzelf, moeten dringend op dieet Wolde, Mark van (2010) Een echte pessimist is overtuigd
dat niets deugd, een echte optimist vindt dit een beetje overdreven Wolsink, linda (2011) Liever slordig gelukkig,
dan perfect gestrest Vondervoort, Peter van de (2014) Journalisten? De goeden hebben geen leven en de slechten geen werk
Algera, Alice (2006)
Keuls, Mirjam (2010)
14
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Verslavingen
Binnen Tactus draait het om
verslaving. Maar dan hebben
we het over onze cliënten.
Hoe zit het eigenlijk met onze
medewerkers?
Bert Wolbrink,
preventiewerker
Middel: Hardlopen
Ik geef het toe. Ik ben verslaafd aan hardlopen.
Ik ben Bert Wolbrink, preventiewerker, 34 jaar en
ik loop hard. In de afgelopen 30 dagen heb ik om
en nabij de 200 km gelopen in plusminus 13 uur.
Daarmee heb ik ongeveer 11500 kcal verbrand.
Ik wil, moet en zal 3 tot 4 keer in de week hardlopen (of andere sporten). Ik denk er regelmatig
aan, pas mijn eetpatroon er op aan, lees er over,
doe mijn oefeningen ten dienste van, etc.
Ik voel met niet op mijn gemak wanneer ik het
niet kan doen en zoek naar oplossingen als mijn
planning in gevaar komt. Dit alles om maar met
regelmaat te kunnen sporten.
Mijn voor- en nadelenbalans ziet er als volgt uit:
Nadelen:
Risico op blessures (niet heel groot, maar al
weleens gebeurd, dus oppassen)
Rusteloosheid wanneer ik niet kan sporten
Voordelen:
Heerlijk gevoel om in de buitenlucht te zijn, te
werken, te genieten van arbeid, muziek, vogeltjes, schotse hooglanders, mooie natuur, etc
Fitter en lekkerder in mijn vel
Gevoel van progressie, fysiek voelen
Bezig zijn met je lijf, fysiek ontladen tegenover
geestelijke “spanning”, door o.a. werk, gezin,
familie
Doelgerichtheid, leren afzien
Rustiger in mijn lijf, rustigere hartslag
(in rust, bij goede conditie).
•
•
•
Femke de Jonge,
maatschappelijk werker
Middel: Koffie
Als je mijn omgeving vraagt wat mijn verslaving
is, dan zullen ze koffie zeggen. En daar zeg ik
volmondig JA op. Zonder koffie geen goed begin
of verloop van de dag. Wanneer ik een kop koffie
weiger, dan ben ik echt ziek. Voor mijn verjaardag
geef ik mezelf ook graag een koffiezetapparaat
of nieuwe koffiekopjes. Ik maak zelfs telefonische
koffieafspraken met vriendinnen en mijn zus. Dus
bij deze, mijn verslaving: KOFFIE!
Karlijn de Groot,
preventiewerker/
voorzitter OR
Middel: Cola
Cola....altijd in de buurt, de hele dag door.
•
•
•
•
•
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
15
Beppie ten Broeke,
senior preventiewerker
Middel: Wandelen
2 september 2014. Nog geen drie minuten geleden deed ik de deur van mijn huis achter me dicht.
Ik snuif de zwoele nazomerlucht op door mijn
neusgaten. Ja, dit is het, wat ik miste de afgelopen dagen. Mijn benen lopen stevige stappen
voorwaarts. In een cadans die ik herken. Zo’n 100
dagen geleden liep ik de laatste dagen van mijn
pelgrimstocht. 1000 kilometer, 43 dagen, waarvan zo’n 5 uur per dag lopend door Spanje. Met
veel ups en ook downs. Wat genieten was het, al
mediterend en verwonderend, heel veel momenten op een dag. Wat een afzien was het, die vele
kilometers, elke dag weer. De cadans van mijn
voetstappen en de buitenlucht in mijn neusgaten,
herken ik zo goed. Mijn gevoel gaat terug naar die
momenten dat ik in Spanje liep. Dit gevoel wil ik…
Het pept me op en ik wil het, het liefst voortdurend, voelen… Is dit een verslaving?
Yvonne Agteresch,
reclasseringswerker;
Marloes Leusink,
preventiemedewerker
en Claudia Haak,
hoofd Bedrijfsvoering
Middel: Sushi
We hebben een sushiverslaving. Een keer per
twee, drie maanden zoeken we steeds een andere
sushi-gelegenheid in de regio om daar te genieten
van deze lekkernij en de eetgelegenheden te vergelijken. Afgelopen keer zijn we in Grand Cafe Toi
Toi in Nijverdal (een sushi Night van Wings sushi
uit Nijverdal) geweest. Wij willen onze verslaving
wel met onze collega’s delen. (IP/SvdW)
16
4x
25
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Brando
Tuinstra
Leeftijd:
54 jaar
Functie:
sociaal-psychiatrisch
verpleegkundig
Locatie:
Brink, Deventer
jaar in dienst
bij Tactus
O
p 16 december 1988 verzond ik mijn sollicitatiebrief, ik was 28, ongetrouwd samenwonend met
Eva en volgde de SPV opleiding aan de Katholieke
Hogeschool voor Verpleegkundigen in Nijmegen.
Na een sollicitatiegesprek ontvang ik op 4 januari 1989 de
brief dat ik aangenomen ben. Inmiddels via Apeldoorn,
Zutphen, CAD, IVS naar Tactus BenB Deventer vanaf 1993.
De 25 jaar zijn geheel volgens het cliché voorbij gevlogen.
Ik heb mij in mijn professie kunnen ontwikkelen, leuke,
inspirerende collega’s leren kennen en heb eigenlijk nooit
de ambitie of de behoefte gehad, ondanks verschillende
mogelijkheden, te veranderen van werkgever. Het gras was
en is niet groener aan de ander kant van de heuvel. Ik fiets
veel. Forens bijna dagelijks van Zutphen naar Deventer en
terug. Heerlijk de overgang van werk naar privé door fysieke
inspanning; loslaten.
Naast mijn werk ben ik er vooral voor mijn gezin, kan ik
ontzettend lui zijn en interesseer ik mij voor fotografie,
kunst (in juni was ik in New York en bezocht het Museum
of Modern Art en Gugenheim Museum) en geschiedenis.
Ik ben een zoon van een kunstschilder, een verzamelaar, al
vanaf jeugdige leeftijd. Tweede Wereldoorlog en sinds een
aantal jaren een fascinatie voor de Eerste Wereldoorlog.
Brocantes, rommelmarkten, Marktplaats om mijn verzameling aan te vullen, musea zoals het Flandersfields museum
in Ieper, Battle Fields Tours in Frankrijk daar kan ik eindeloos
van genieten.
Bert
van Laar
I
k werk nog maar 33 jaar in de Verslavingszorg. 25 jaar
Tactus is voor mij een enerverende tijd geweest. Ik ben
begonnen als hulpverlener met een uitgebreid algemeen
takenpakket bij het CAD Twente. Eigenlijk deed iedereen toen van alles: behandeling, begeleiding, reclassering,
intakes, groepen, systeemgesprekken en af en toe inspringen op de inloop of methadonpost. Vanaf eind vorige eeuw
heeft de verslavingszorg op vele gebieden een enorme
professionalisering doorgemaakt. Dat is de cliënten ten
goede gekomen. Hopelijk lukt het om ook in deze tijden
van reorganisatie en afbraak een klantvriendelijk en goed
hulpaanbod overeind te houden. Naast mijn werk zijn mijn
hobby’s muziek en theater, zowel actief als passief. Ik draag
alle kunsten een warm hart toe.
Leeftijd:
58 jaar
Functie:
preventiewerker senior
Locatie:
Raiffeisenstraat 75,
Enschede
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
17
D
Joseph
Bakx
Leeftijd:
60 jaar
Functie:
bestuursfunctionaris
Locatie:
Keulenstraat,
Deventer
D
e afgelopen jaren ben ik vanuit het toenmalige
CAD de IJssel streek, mee gefuseerd naar het
huidige Tactus. Terugblikkend op de afgelopen
25 jaar kan ik zeggen dat het mooie en soms
roerige jaren zijn geweest. Meestal met veel plezier
gewerkt en dat hoop ik de komende tijd te blijven doen. De bezuinigingsperikelen heb ik in de afgelopen jaren
meerdere malen meegemaakt, helaas is de heftigheid
van deze ronde voor mij ook nieuw.
In mijn tijd bij Tactus heb Ik op verschillende plaatsen
gewerkt. Ooit gestart als methadon verpleegkundige
(ik wist echt niet wat ik ging doen). Via de methadonpost,
Preventie, Opvang en Adviescentrum (het huidige Omnizorg), Intramuraal Motivatie Centrum, sinds een paar
maanden werkzaam bij de Medische Zorg Unit. Komende
periode ga ik weer werken op Opname 1 in Zutphen.
Hoezo flexibel?! Aan mij ligt het niet 
Naast mijn werk ben ik de trotse moeder van twee prachtige dochters en drie mooie en lieve kleinzoons! In mijn
vrije tijd hou ik vooral van reizen. Ik heb al een paar mooie
reizen gemaakt, Noorwegen, Indonesië, maar ook Frankrijk
vertoef ik zeer regelmatig vertoef. Als ik niet op reis kan
hou ik van lange afstand wandelen. Het Pieterpad bijna
volbracht. Vooral tijdens het reizen verslind ik boeken,
heerlijk, en de reis schiet dan lekker op. (JV)
e afgelopen jaren bij Tactus (en haar rechtsvoorganger Cad Zwolle) waren leerzaam, enerverend
en divers. Dit jaar ben ik 60 geworden. In 1989 ben
ik bij het toenmalige Cad Zwolle aangenomen als
maatschappelijk werker/reclasseringswerker. Mijn standplaats was Almere, die toen nog maar 50.000 inwoners
had. Inmiddels is Almere een stad van meer dan 200.000
inwoners. De start was in een tijd dat simpele adviezen
aan cliënten niet werden gegeven en dat zij vooral zelf tot
inzicht moesten komen. Naast de groei van Almere is de
verslavingszorg gegroeid, zowel in volume als kwaliteit.
Terugkijkend heb ik veel collegae, cliënten en ketenpartners
meegemaakt, altijd bijzondere soms hele bijzondere.
Mijn achtergrond als jurist heeft de ontwikkeling naar manager ingezet begin jaren 90 en de fusie met Tactus heeft
gemaakt dat er steeds uitdaging bleef. Vanaf april 2014 ben
ik gestopt met het regiomanagerschap en ben toegetreden
tot de Bestuursondersteuning. Op dit terrein zet ik vooral
mijn expertise op het juridische terrein in. Naast mijn werk
hou ik me bezig met vrijwilligerswerk, hou ik het juristen
vak bij, doe ik doe-ik-zelfklussen en hou van fotograferen
en koken (ik vind dat vooral leuk en geeft me ontspanning).
Mijn gezin is voor mij een belangrijk punt in mijn leven, mijn
huisdieren zijn me dierbaar.
Riet
Venneman
Leeftijd:
56 jaar
Functie:
sociotherapeut
Locatie:
Piet Heinstraat 27,
Zutphen
18
Wat doe jij er voor
om springlevend
100 te worden?
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Tribune heeft haar 100e editie behaald.
Al die jaren is de Tribune in ontwikkeling geweest en nog steeds is de
Tribune springlevend! Hoe doen onze
collega’s dit? Wat doen zij ervoor om
springlevend 100 te worden?
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
Wat er ook is, altijd alles met een lach bekijken, maakt het leven een stuk makkelijker.
Dagmar Otten, voormalig stagiaire,
Houtwal, Zutphen
Niet teveel stressen of tobben.
Van elke dag genieten!
Annemarie Boersma, preventiewerker,
Brink, Deventer
100 worden? Wil jij dat echt?
Pfffft, moet er niet aan denken.
Rob Meeuwsen, preventiewerker senior,
Dr. Stolteweg, Zwolle
Ik doe niks speciaals om de 100 te halen.
Haal datgene eruit wat je eruit wil of kan
halen en als dat tot mijn 100ste kan is dat
een bonus #YOLO (You Only Live Once)
Bob de Jong, reclasseringswerker,
Dr. Stolteweg, Zwolle
Tja wat doe jij om de 100 te behalen…
Nu ik er bij nadenk, weet ik helemaal niet of
ik de 100 wel wil behalen en ben daar ook
niet zo mee bezig. Leven in het hier en nu,
dat vind ik veel belangrijker en probeer dit
in te zetten in mijn dagelijks leven. Ik wil mij
goed voelen door gezond en lekker te eten
en te sporten om mijn hoofd te legen en
ontspanning te zoeken. Daarnaast vind ik
persoonlijke ontwikkeling heel belangrijk:
dit houdt je jong in je geest, zowel werk als
privé gerelateerd.
Kitty Wassink, woonondersteuner,
Houtwal, Zutphen
19
De 100 halen? Geen streven, maar als ik
mijn genen mee heb dan zal ik zelf ook mijn
best doen door gezond te eten, te blijven
doorgaan met Pilates en Yoga, veel buiten
te zijn, te genieten van de natuur en mijn
medemens positief te benaderen, dat krijg
je ook terug. Zo word je blij 100.
Paula Nieuwenhuize, sociotherapeutisch
medewerker,
Piet Heinstraat 27, Zutphen
Het heeft niets met gezondheid en/of leeftijd te maken, maar zelf ben ik (bijna) halverwege mijn 2e 100-dagen fotoproject. Een foto
challenge die loopt over 100 dagen, gedeeld
via social media. Het heeft geen doel, het is
gewoon voor de lol. Omdat ik foto’s maken
leuk vind en het me net even dat extra leuke
momentje op een dag oplevert.
Charon Wessels, preventiewerker,
Dr. Stolteweg, Zwolle
Ik probeer (zo gezond mogelijk) de 100
te halen door bewust:
Op voeding te letten, suikers en vetten
(zo veel mogelijk) te laten staan
Aan lichaamsbeweging te doen (hardlopen en fitness)
Weinig alcohol te drinken en niet te roken
En vooral: te genieten van alle mooie
dingen die het leven brengt!
Emily Carrasco Perez, reclasseringswerker,
Raiffeisenstraat 75, Enschede
•
•
•
•
Mijn spreuk/motto is: Geniet op elk moment
van je leven, want de tijd gaat erg hard.
Cora Schrijver, preventiewerker,
Randstad, Almere
Ik probeer juist heel erg van mijn leven nu te
genieten. Doe er geen speciale dingen voor,
want denk ook niet dat je veel invloed hebt
op de toekomst.
Margot Vlutters, preventiewerker,
Brink, Deventer
Oud worden met de liefde van je leven,
genieten van iedere dag, goed ontbijten en
een sport doen waar je plezier in hebt!
Liska Vulperhorst, preventiewerker,
Randstad, Almere
De 100 haal ik door niet alleen op mezelf
te vertrouwen, maar op God.
Gijs van Houwelingen, preventiewerker,
Randstad, Almere
Muziek
Mediteren
Gezond eten
Natuur
In ontwikkeling
blijven
Liefde
Humor
Zelfreflectie
Positief zijn
en blijven
Jolanda Lefers, verpleegkundige in opleiding,
Piet Heinstraat 27, Zutphen (BS)
20
Tribune nr. 100
Jubileumuitgave
2 x 50
William van
der Kloor
Mariska
van Haren
Functie:
Afdelingssecretaresse
Facilitaire Zaken
Locatie:
Keulenstraat, Deventer
Hobby:
Koken, luisterboeken lezen,
gamen ps4, huis tuin en
keuken astrologie
Bescheiden,
licht ironisch
Ik ben…
ordelijk, nauwgezet en nog veel
meer… Ik ben een tevreden
mens, tevreden met wie ik ben
en wat ik heb.
Ik hou van…
koken en lekker eten en ben
een liefhebber van verschillende
keukens. Dat is me ook wel
aan te zien. Als ik moet kiezen
voor één gerecht dan wordt
dat toch Omi’s macaroni uit de
wonderpan.
Mijn mooiste
reisherinnering…
is mijn reis naar Indonesië,
alweer enige jaren geleden,
waarbij mijn vader zijn roots
heeft laten zien.
Mijn favoriete tvprogramma’s zijn…
het NOS Journaal, Opgelicht,
De Rijdende Rechter, Brandpunt en GTST.
Als ik één dag directeur
van Tactus zou zijn…
zou ik sommige mensen
ontslaan en anderen een vette
opslag geven.
Mijn grootste droom…
is gezond, assertief, goed
ontwikkeld en helder van geest
in het leven te (blijven) staan
en hiermee 100 worden.
Als ik niet (meer)
hoef te werken…
omdat ik met pensioen ben of
als ik de jackpot win, dan zou ik
met een aantal mensen extra
gaan genieten van het leven.
Functie:
Sociotherapeutisch
medewerker
Locatie:
Molenstraat, Enschede
Hobby:
Gezin, koken,
fitness,
muziek maken,
natuur
Rechtvaardig,
eigenwijs,
kwetsbaar
Ik ben…
geboren in Enschede en de
jongste in het gezin met acht
kinderen. Mijn roots liggen in
Indonesië, mijn ouders komen
daar vandaan. Sinds juli 2002
ben ik werkzaam bij Tactus als
werkbegeleider op de fietsenwerkplaats in Hengelo en
Enschede en bij de inloop aan
de Ripperdastraat en nu als
sociotherapeutisch medewerker aan de Molenstraat.
om met bevriende muzikanten
nieuwe muziekprojecten op
te zetten. Daarnaast schrijf ik
korte verhalen en gedichten.
In de vakanties ga ik het liefst
kamperen in Zuid-Europa.
Mijn passie…
was en is nog steeds muziek
en het musiceren. Ik heb als
drummer in verschillende
bands gespeeld rock, soul,
blues, jazz en country.
Ik hou van…
Mijn grootste droom…
laagdrempelig werken en
mensen activeren. Ik werk
graag voor en tussen de
mensen. Mijn vrije tijd breng
ik graag door met mijn gezin
(vrouw, zoon en dochter).
Ik ben op mijn 45ste vader
geworden en ben een echte
laatbloeier. Ik vind het leuk
is inmiddels uitgekomen.
Voor mij is het gezin de hoogste
trede van het leven. Ik hoop
dat ik in goede gezondheid nog
vele jaren in deze droom mag
leven en hiervan mag genieten.
(DN)