Transcript Nieuwsbrief - Evangelische Baptisten Gemeente Veghel

Evangelische Baptisten
Gemeente ~ Veghel
Wie is er deze maand jarig?
20-02
Esther Coe
Ine Doolaard
Heather Boyd
2-03/’10
3-03/’08
Joel Boyd
Luke Boyd
06-02/’94
14-02
Alvast Gefeliciteerd!
Februari 2015
Ik zit hier i(op woensdag 21 januari
2015) n “ons huisje” in Philadelphia uit
het raam te kijken. Van links naar
rechts zie je de eetkamer, de voordeur
met portaaltje, de woonkamer en een
soort van sèrre, die niet verwarmd is en
we dus niet gebruiken. Aan de achterkant is nog een kleine keuken. Boven
zie je van links naar rechts de beide
ramen van een studeer/TV kamer (ik
kijk uit het raam naast de schoorsteen)
en onze slaapkamer. Daar achter is
nog een slaapkamer (opsllag voor ons) en links de badkamer. Het probeert te sneeuwen, dat is ook de weersverwachting. Het ziet er niet uit
alsof het veel zal worden, maar was men minder duidelijk over.
De dienst in de gemeente naast
ons wordt misschien afgelast als
er veel valt en blijft liggen. De
beslissing hierover is niet aan mij
– leuk. Dit veroorzaakt dat ik nadenk over hoe
anders het hier is
dan in Nederland.
Ik ben vandaag
naar een dokter
geweest om naar mijn voet te laten kijken. Alles is prima overigens. Hij
wilde een foto laten maken en me volgende week laten controleren door
een “wond specialist” (niks ernstigs). Ik moest vandaag op beide locaties
drie formulieren met dezelfde strekking invullen. Een paar weken geleden
bij twee tandartsen net zo: verzekering, allergieën, medicijnen, klachten,
eerdere operaties, adres gegevens enz. In Nederland overhandig je je
verzekeringskaart en ze weten alles over je. Een stuk handiger!
Een paar deuren verder ligt een benzine station:
$2,18 per gallon, dat is €0.47 per liter! Eerder vandaag zijn we dat benzine station voorbij gereden,
omdat we hadden gezien dat het 1,5 km verderop
een cent goedkoper was. Helemaal vergeten dat
er maar 16 gallons in de tank kunnen en
we daarmee zegge en schrijve $0,16 of
€0,13 bespaard hebben. Ik heb 14 dagen geleden 300 minuten
beltegoed op Crissie’s GSM bijgekocht. Geen idee dat ze hier in
de VS de minuten van binnenkomende gesprekken ook van je
conto aftrekken. Mede door gesprekken met Daniel (die voor hem
1
Februari
gratis waren) is dat saldo aan minuten nu al gezakt naar 20 min. Daniel
attendeerde ons er voor zijn vertrek al op, dat internet snelheden lang
niet zo snel zijn als wat wij in Nederland gewend zijn. De eerste keer dat
we in een restaurant aten, vergat ik bijna dat je minimaal 15% aan fooi
aan de rekening toevoegt of op tafel achterlaat.
Het is hier anders dan in Nederland. Je merkt het
aan van alles. Natuurlijk is de taal anders. Zondag
sprak een jonge serveerster onze groep aan met het
typisch Philadelphiaanse: “you’s”; als volgt: “Can I
get you’s a drink?” Het is een beetje vergelijkbaar
met “gullie”, maar klinkt meteen heel raar. Hier heet Pepsi Light “Diet
Pepsi” en als ze in een restaurant alleen maar CocaCola hebben, melden
ze dat niet, maar krijg je Cola Light (nou eigenlijk: Diet Coke). Er is écht verschil tussen, hoor!
De diversiteit aan producten (merken, verpakking, groottes, en de hoeveelheid producten dat
op de planken staat overweldigde ons bij onze
eerste boodschappen tocht naar de supermarkt. We stonden verdwaasd om ons heen te
kijken. In de auto stappen en 2 uur rijden is hier
niks en over 6 uur op een dag rijden wordt nauwelijks nagedacht. De wijk
waar we wonen heeft op het asfalt geschilderde
fietspaden. Heel vooruitstrevend en een beetje
“doet je aan Nederland denken”, behalve dat ik nog
geen enkele fietser heb
gezien. Dat terwijl het
weer sinds het weekeinde heel Nederlands
aandoet. Onze auto is afgelopen zondag
bijvoorbeeld helemaal schoon geregend; hij
was tijdens de reis uit Iowa helemaal bruingrijs geworden.
Het wemelt hier van de auto’s, parkeerterreinen zijn
enorm groot, parkeervakken zijn breed en vlak bij de
winkel of het restuarant zijn er altijd minstens 10 (soms
zelfs 20) parkeerplaatsen voor gehandicapten. Het gemak dient de mens. Bij bijna elke bank kun je je bank-
Kinderlijk geloof past enorm goed bij
het Kerstkind.
2015
2
zaken vanuit de auto doen – drive thru, net als
bij McDonalds. Als het koud is, laat men gemakkelijk de auto 15 minuten lang opwarmen. Tja,
met zulke lage benzine prijzen kun je je dat veroorloven. Voor de vele tolwegen in de staten
waar we doorheen rijden en tolbruggen in New
York hebben we een apparaatje aangeschaft
dat achter de spiegel tegen de voorruit zit. Bij een tolhuisje remmen we af
tot 20 km/uur en worden we gescant. Tegen een korting van ongeveer
50% betalen we de tol via de credit kaart. Dat apparaatje kostte ons $2
(€1,50).
We doen dit nou al voor de achtste keer – zo ineens
enkele maanden in de V.S. gaan wonen. Elke keer zijn
er weer andere dingen die opvallen als anders. De wereld veranderd natuurlijk, maar wij zijn het leven in Nederland gewend. Je stapt van het ene moment op het
andere uit een vliegtuig in een wereld met mensen, gebouwen en auto’s,
die er ongeveer hetzelfde uitzien. Als je hier een tijdje bent, begint het op
te vallen hoe wezenlijk anders het hier is. Zou dat straks in de hemel ook
zo zijn? Ook daar worden we niet geleidelijk aan ingeburgerd. Of het nou
ten gevolge van ons overlijden of de Opname is, van het ene moment
zijn we van de aarde overgebracht naar de hemel. Oké: straten van goud
is natuurlijk wezenlijk anders. Maar er zijn dus straten en het wordt in de
Bijbel ook genoemd dat er in de Hemel woningen, een rivier en bomen
zijn. En er zijn natuurlijk mensen – sommigen ken je, maar
de meesten natuurlijk niet. Ik
weet niet welke taal er in de
Hemel gesproken wordt, maar
volgens mij hoeven we die niet
met vallen en opstaan te leren
spreken. Zou die taal ons zelfs
vreemd in de oren klinken?
Wij hebben in ons zelf gemerkt dat de V.S. niet (eigenlijk: nooit) ons
“thuis” is geweest. We voelen ons hier als vreemde eend in de bijt. Niet
omdat men niet hun best doet om ons welkom te heten en soms zelfs te
verwennen. Het is hier gewoon niet Nederland, wat we gewend zijn en
dus voelen we ons nooit helemaal thuis. We kunnen
bijvoorbeeld geen koffie vinden die zo goed smaakt
als in Nederland… ook niet als we hem zelf zetten.
Zou dat in de Hemel ook zo zijn? Ik denk het niet,
hè? Kun je je voorstellen dat je in de Hemel zou
snakken naar iets dat je van thuis gewend bent? Nee
3
Februari
toch?! Ik denk aan die zinssnede uit Romeinen 12:2 over “de verandering
van uw denken” gekoppeld met 1 Corinthiërs 15:51 waar Paulus spreekt
over de opstanding en schrijft: “..maar allen zullen wij veranderd worden.”
Die verandering is natuurlijk lichamelijk, want in de Hemel hebben we
een volmaakt lichaam en dan moet er bij de meesten van ons heel wat
veranderd gaan worden, niet waar? Maar zou die opstandige, eigenwijze,
koppige, niet-vergevende houding ook niet in één keer veranderen? Om
maar te zwijgen van ons denken. Wanneer kinderen mij vragen wat we in
de Hemel gaan doen en ik zeg dat het
aanbidden van onze God en Heiland daar
veel tijd in beslag gaat nemen, zie ik weinig enthousiasme bij hen. Zij horen
“dienst” en daar hebben ze als kinderen
niet zo veel mee. Maar wees eens eerlijk,
wat vind jij van elke dag een aanbiddingsdienst van 3 uur? Geen idee of we dat in
de Hemel zo gaan doen. Maar ik ben er
van overtuigd, dat we intens zullen genieten van elk moment – nee, ik bedoel: van elk uur van de aanbidding van
Jezus. Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar dan hoop ik toch dat er wat in
mijn denken en vermogen om te genieten verandert.
Toch is het zo dat wij elk van de acht keer
dat we terug zijn gekomen naar de V.S. met
verbazing en bewondering over de Verezano
Narrows Bridge in New York City rijden. Bij
mooi weer zie je het Vrijheidsbeeld en vroeger daar naast de Twin Towers van de World
Trade Center. Hoewel we in de Hemel anders zullen denken en genieten, zullen er in
de Hemel waarschijnlijk ook dingen zijn waar we nooit aan zullen
wennen, dingen die altijd adembenemend zullen zijn. Bijvoorbeeld
de poorten van paarlen, bomen
die maandelijks vrucht dragen, de
troonzaal van God en ongetwijfeld
de wonden op het gezicht en de handen van onze Heiland. Die laatste
twee mogen wat mij betreft nooit gewoon worden.
David
2015
4
“Komt laten wij aanbidden!“ is ook buiten de
Kerstdagen een goed idee.
Het Evangelie is Gods
eer
Dat God mensen zoekt, betekent dat mensen van
belang zijn. Een schaap, een geldstuk en een zoon
waren heel bijzonder in de tijd van Jezus, zodat Hij ze
gebruikt als voorbeelden van verlorenheid. Ze hadden
een hoge waarde. De welstand van een familie werd
afgemeten aan de grootte van de kudde, de bankrekening en het aantal zonen.
Wie denkt dat het Evangelie draait rond het geluk, de
identiteit en de zelfwaarde van een mens, moet beseffen dat het niet gaat om de waarde van het geldstuk, het schaap of de zoon, maar om de eer van de
familie. In ons geval gaat het dus over de eer van
God. God investeert Zichzelf helemaal in het zoeken
naar mensen, omdat Hij koos om door mensen
heen Zijn heerlijkheid te openbaren. Een schaap
dat niet gevonden wordt, wordt geroofd; een verloren geldstuk brengt niets op; en een zoon die de
erfenis opmaakt, maakt zijn vader ten schande.
Een mens is geschapen tot Gods eer (Jes. 43:7).
Het Evangelie gaat dus allereerst om de eer van
God, niet om de waarde van de mens.
Menselijke eerzucht duwt een ander opzij. Wanneer God Zijn eer zoekt,
is dat daarentegen juist de garantie dat Hij ons verhoogt. De menselijke
waarde is dus een magnifiek bijproduct van de heerlijkheid van God.
Zodoende moet onze bewogenheid voor een mens zonder God de bewogenheid van God zijn, het verdriet om de aantasting van Zijn eer en de
blijdschap over het herstel van Zijn heerlijkheid in een mens die zich bekeert.
Jef De Vriese
5
Februari
januari 2015
Lieve vrienden,
Het leven is nooit saai hier in Ethiopië. Er zijn altijd veranderingen en zodra je denkt dat alles op rolletjes loopt komt er
weer wat anders om de hoek kijken. Maar dat
houdt ons flexibel! We hebben inmiddels,
dankzij vele gulle gevers, de stormschade
weer kunnen herstellen.
Drie weken lang is hier een Nederlandse vrijwilliger geweest, Jos Averesch. Hij heeft vooraf zelf fondsen ingezameld, waarmee hij veel onderhoud voor ons kon doen.
Zo heeft hij verschillende plafondplaten vernieuwd, de
daken verstevigd, mijn badkamer opgeknapt en andere
klussen gedaan. Geweldig!
We zijn druk bezig geweest om de sponsorrapportages
over alle kinderen – in en buiten Grace Village - klaar te
maken. Dat is ieder jaar weer een behoorlijke klus. Rapportkaarten kopiëren, een leuke foto laten maken en omdat sommige kinderen niet bepaald om de hoek wonen is
dat best een logistieke uitdaging. Ons team is dus enorm
2015
6
druk geweest en te midden van die drukte kreeg de psycholoog een andere baan en vertrok. Het is niet dat hij het bij ons niet naar zijn zin heeft,
maar helaas betalen de grote internationale organisaties nu eenmaal
meer salaris en dat trekt natuurlijk. Maar gelukkig zijn alle rapportages
inmiddels klaar en zijn de meeste verstuurd.
In Grace Village gaat alles
goed. De kinderen zijn allemaal gewend aan de nieuwe
situatie. Ruth en ik hebben
de grotere kinderen die nog
in Grace Village wonen bij
ons in huis genomen. Deze
kinderen zijn allen vondelingetjes en hebben dus geen familie. We willen deze kinderen, die al zoveel jaar bij ons wonen, toch een stukje zekerheid bieden en aangezien
Ruth en ik de meest stabiele factor in het geheel zijn, hebben we besloten om hen bij ons te laten wonen. Voorlopig valt dit onder de noemer
‘permanente pleegzorg’, maar we zijn de mogelijkheid aan het onderzoeken om hen via lokale adoptie officieel te adopteren. Het kan echter
nog wel even duren voor dit rond is, omdat het voor de lokale afdeling
sociale zaken de eerste keer is dat buitenlanders dit verzoek doen. Met
lokale adoptie behouden de kinderen gewoon hun Ethiopisch nationaliteit, maar worden Ruth en ik hun ‘officiële’ moeder. Ruth heeft Lydia, Jonathan en Yonas in huis en in mijn huis wonen nu, behalve Aster, Ribka
en Abadit, ook Eyasu en Henoch. Wel even wennen met twee jongens
erbij in mijn vrouwenhuishouden, maar we hebben het allemaal heel gezellig met elkaar. We hebben de trampoline opgezet en dat vinden ze
natuurlijk helemaal geweldig.
In Grace Village hebben we een omheining gemaakt om ieder huisje,
zodat het veiliger is voor de kleinere kinderen. In de huisjes wonen nu
immers voornamelijk jongere kinderen; die gaan nogal graag op onderzoek uit. Nu kunnen ze alleen hun eigen “terreintje” onderzoeken, wat
een stukje veiliger is.
Baby Paulos lijkt een probleempje met zijn hart te hebben en gaat binnenkort mee naar Mekelle voor verder onderzoek. Er is nu een groot ziekenhuis in Mekelle, waar steeds meer specialismen komen. Dit maakt het
voor ons makkelijker als er medische problemen zijn. (21 december: Grace Village is verdrietig want onze Paulos is op weg naar ziekenhuis overleden. Onze troost is dat hij nu in de armen van onze Hemelse Vader
ligt).
7
Februari
Onze roeping is niet om te zijn zoals
andere Christenen, maar om te zijn
zoals Christus.
De familiehereniging met de drieling is helaas niet gelukt, hun vader
krabbelde op het laatste moment terug. We hebben het maar even zo
gelaten en gaan bekijken of er andere oplossingen zijn.
Er is regelmatig contact met de kinderen die met hun familie herenigd zijn
en tot nu toe zijn alle berichten positief. De kinderen zijn allemaal gewend
aan hun nieuwe situatie, hebben nieuwe vriendjes gemaakt en gaan naar
lokale scholen. Zoals het er nu uitziet worden er vóór eind december nog
twee kinderen met hun familie herenigd en voor twee andere kinderen
zijn we samen met sociale zaken actief op zoek naar familieleden.
Twee kinderen zijn via lokale adoptie in een gezin ondergebracht en dat
is heel erg goed verlopen. We hebben het hele traject samen met sociale
zaken en de sociale rechtbank doorlopen. Eén van de kinderen is naar
Addis Ababa verhuisd en het andere kindje is in Shire. We zijn er pas
nog even geweest en ze was al helemaal gewend aan haar nieuwe familie. Ze herkende ons wel, maar huilde niet toen we weggingen. Ja, we
missen ‘onze’ kinderen best wel, maar als we zien dat ze blij zijn bij hun
familie dan is dat heel fijn.
Abadit gaat nu naar een kostschool. Het gaat gelukkig erg goed: ze heeft gebarentaal geleerd en communiceert met de andere dove kinderen. We zijn erg
opgelucht, want we maakten ons toch wel wat zorgen om dit meisje. In januari komt ze even terug
voor een korte vakantie.
Carlos heeft inmiddels ook zijn draai gevonden in Ghana. Hij
moet hard studeren en heeft weinig tijd om heimwee te hebben. Zijn resultaten zijn tot nu toe heel erg goed. Hij mist wel
de Ethiopisch injera (pannenkoek), dus we hebben hem een
pakketje gestuurd met gedroogde injera waar hij intens gelukkig mee was.
We hebben in de afgelopen maanden ook een nieuw meisje in ons midden opgenomen. Het is een meisje van twaalf jaar dat van het platteland
naar een stadje was gebracht om daar geld te gaan verdienen en op verschrikkelijke wijze is misbruikt. Ze heeft de eerste weken in Grace Village
2015
8
gewoond en nu het weer een klein beetje beter met haar gaat woont ze
in één van de pleeghuisjes in Shire, zodat ze met haar leeftijdsgenootjes
om kan gaan en ook weer naar school kan gaan.
We bekijken momenteel wat de lange termijnopties zijn voor dit meisje.
De psycholoog gaat regelmatig op bezoek om haar te begeleiden.
Inmiddels is ook het meeste gras in Grace Village weer gemaaid. Vandaag werd ons verteld dat ze ruim tien slangen gedood hebben tijdens
het maaien. Dan ben je toch wel heel dankbaar dat de kinderen de afgelopen maanden niet gebeten zijn!
Dit jaar moet ik voor het eerst in vele jarenweer een werkvergunning aanvragen en zoals gewoonlijk is dat weer een gecompliceerd proces. Gelukkig krijgen we van de overheid nog steeds waardering. Komende
week krijgen we zelfs een prijs van de regionale overheid voor onze activiteiten op het gebied van gezondheid. Ook sociale zaken heeft hun
waardering uitgesproken over onze actieve rol op het gebied van familiehereniging en lokale adoptie.
De spanningen lopen momenteel weer wat op omdat er in mei verkiezingen zijn, maar tot nu toe is het nog bij kleine incidenten gebleven.
Ik wil u heel hartelijk bedanken voor uw medeleven en ondersteuning van
het werk hier in Ethiopië. We zijn altijd weer verbaasd over wat er vaak
uit onverwachte hoeken gegeven wordt, zodat we het werk hier kunnen
voortzetten.
Om voor te danken
♦ Dat we genoeg financiële middelen hebben gekregen om de stormschade te herstellen.
♦ Voor de vrijwilliger die zoveel werk heeft verzet.
9
Februari
♦ Voor de kinderen die naar familie zijn teruggegaan en waarmee het
goed gaat.
♦ Voor de kinderen die nu bij Ruth en mij in huis wonen.
♦ Voor Carlos en Abadit waar het zo goed mee gaat.
♦ Voor bescherming tegen de vele slangen op
ons terrein.
Om voor te bidden
♦ Voor het getraumatiseerde meisje dat bij ons is
gekomen.
♦ Voor bescherming van de kinderen.
♦ Voor het verkrijgen van de nieuwe werkvergunning.
♦ Met lieve groeten vanuit Ethiopië,
Karin van den Bosch
Colofon
Opgericht: 24 januari 1993
Voorganger: David Boyd
G.K. van Hoogendorplaan 14
5463 BN Veghel
Tel.: 0413-342650
Fax: 0413-366583
Mobiel: 06-24897385
E-mail: [email protected]
Website: www.EBG-Veghel.nl
SAMENKOMSTEN:
Eredienst:
Elke zondag om 10:30 uur.
Wijkcentrum “De Lapvoet”
2015
De Leest 45 in Veghel (zuid).
Door de week:
Bijbelstudie - woensdagavond om 20:00
uur om de 14 dagen in Uden.
Dames Bijbelstudie - om de twee weken
op vrijdagmiddag om 13:30 uur.
Gebedsgroep - om de twee weken op
zondag om 19:00 uur.
BANKRELATIE:
ABN / Amro te Veghel
t.n.v. penningmeester EBG Veghel.
Rek. nr. NL68ABNA0523962975
10
Januari
23 jan. Eerste Dames Bijbelstudie.
25 jan. Spreker: Adri v.d. Berk.
Gebedsgroep om 19:00 uur.
28 jan. Bijbelstudie (voortaan om de 2
weken).
Februari
1 feb.
6 feb.
8 feb.
Spreker: br. H. Boyd.
Tafel des Heren.
Dames Bijbelstudie.
Spreker: Raymond Volgers.
Gebedsgroep om 19:00 uur.
15 feb. Spreker: br. Gert Oskamp.
20 feb Dames Bijbelstudie.
22 feb Spreker: Daniel Boyd.
Kopijdatum Nieuwsbrief.
Gebedsgroep om 19:00 uur.
Maart
1 mrt.
8 mrt.
Spreker: br. H. Boyd
Tafel des Heren.
Spreker: Raymond Volgers.
Gebedsgroep om 19:00 uur.
Duncan Coe...................... 25 jan ....................... Lia v.d. Bolt
Wim van der Bolt .............. 1 feb ........................Thea Koolen
Duncan Coe....................... 8 feb ....................... Ine Doolaard
Wim van der Bolt ............. 15 feb ........................ Mirjam Coe
Duncan Coe...................... 22 feb ....................... Lia v.d. Bolt
Wim van der Bolt ..............1 mrt ........................Thea Koolen
Duncan Coe.......................8 mrt ....................... Ine Doolaard
11
Februari