UITNODIGING Dominique Olyslaegers

Download Report

Transcript UITNODIGING Dominique Olyslaegers

Promotoren
Curriculum Vitae
Prof. Dr. H. Nauwynck
Faculteit Diergeneeskunde, UGent
Dominique Olyslaegers werd geboren op 18
mei 1985 te Herentals.
Dr. H. Dewerchin
BioMaric N.V., Zwijnaarde
Leden van de examencommissie
Prof. Dr. E. Cox
Voorzitter van de examencommissie
Afgevaardigde decaan
Prof. Dr. A. Kipar
Vetsuisse Faculty, University of Zürich
Dr. S. Van Gucht
Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid,
Brussel
Prof. Dr. H. Egberink
Faculteit Diergeneeskunde, Universiteit Utrecht
Prof. Dr. L. Vandekerckhove
Faculteit Geneeskunde, UGent
Dr. N. Goris
Okapi Sciences N.V., Heverlee
Dr. B. Devriendt
Faculteit Diergeneeskunde, Ugent
Dr. E. Van Hamme
VIB, Zwijnaarde
Dr. H. Dewerchin
BioMaric N.V., Zwijnaarde
In 2003 beëindigde zij haar secundaire
opleiding, Wetenschappen-Wiskunde 8u, aan
het Sint-Jozef-instituut te Herentals. In
datzelfde
jaar
begon
zij
de
studies
Diergeneeskunde
aan
de
Universiteit
Antwerpen, waar zij in 2006 afstudeerde als
kandidaat dierenarts. Onmiddellijk daarna
begon ze aan haar proefjaren aan de
Universiteit Gent waar zij in 2009 afstudeerde
als dierenarts in de optie “onderzoek” met
onderscheiding.
Geboeid
door
het
wetenschappelijk
onderzoek, startte zij in augustus 2009 een
doctoraatsstudie in het Laboratorium voor
Virologie aan de Faculteit Diergeneeskunde
van de Universiteit Gent. Dit onderzoek
handelde over de rol van leukocyt extravasatie
in de pathogenese van felien infectieus
peritonitis (FIP). Het onderzoek werd begeleid
door Prof. H. Nauwynck en Dr. H. Dewerchin en
werd gefinancierd door het Vlaams Agentschap
voor
Innovatie
door
Wetenschap
en
Technologie (IWT Vlaanderen).
UITNODIGING
Openbare verdediging van het
doctoraal proefschrift
Dominique Olyslaegers
20 maart 2014
Dominique Olyslaegers is auteur of medeauteur
van
meerdere
publicaties
in
internationale wetenschappelijke tijdschriften en
nam actief deel aan nationale en internationale
congressen.
Vakgroep Virologie, Parasitologie en Immunologie
U wordt vriendelijk uitgenodigd voor de
openbare verdediging van het doctoraal
proefschrift van
Dominique OLYSLAEGERS
Titel van het proefschrift
De rol van leukocyt extravasatie in
de pathogenese van felien
infectieuze peritonitis
De verdediging zal plaatsvinden op
donderdag 20 maart 2014 om 17.00 uur
in het Auditorium Hoogbouw van de
Faculteit Diergeneeskunde
Universiteit Gent
Salisburylaan 133, Merelbeke
Na de verdediging volgt een receptie waarop
u vriendelijk wordt uitgenodigd
Indien u de receptie zult bijwonen, gelieve dit
telefonisch (0471/59.61.80) of per mail
([email protected])
te melden vóór 13 maart 2014
Samenvatting
van het proefschrift
Felien infectieuze peritonitis (FIP) is een
progressieve, systemische ziekte bij zowel
gedomesticeerde als wilde katachtigen met een
vaak fatale afloop. De ziekte wordt veroorzaakt
door de virulente variant van het felien
coronavirus (FCoV).
De pathologie
is
gekarakteriseerd
door
granulomateuze,
vasculaire laesies in verscheidene vitale
organen. Het onderliggend pathogenetisch
mechanisme van deze typische FIP letsels is
complex met een onbekende rol voor de
extravasatie van leukocyten. De algemene
doelstelling van dit doctoraatsonderzoek is het
verwerven van meer kennis omtrent de leukocyt
interactie met het endotheel tijdens de
ontwikkeling van FIP.
In een eerste luik werd de expressie en
distributie van leukocyt adhesiemoleculen en
hun corresponderende endotheliale liganden in
FIP onderzocht. Vooreerst werd met behulp van
flowcytometrie een vergelijkende analyse
uitgevoerd van het expressieniveau van de
voornaamste
adhesiemoleculen
op
de
verschillende
leukocytenpopulaties
tussen
gezonde katten en FIP katten. Leukocyten van
FIP patiënten vertoonden een verhoogde
oppervlakte expressie van adhesiemoleculen
wat duidt op hun systemische activatie in de
perifere circulatie. Hierna werd nagegaan of
endotheelcellen (ECs) in FIP patiënten
geactiveerd zijn waardoor meer leukocyten
kunnen
aanhechten.
Met
behulp
van
immunohistochemie werd de in situ expressie
van de verschillende endotheliale adhesiemoleculen gekwantificeerd. De expressie van
deze moleculen was opgereguleerd op het
endothelium in FIPV-geïnfecteerd weefsel
versus stalen van gezonde controles. De
vergelijking van de endotheliale expressie van
deze adhesiemoleculen in FIP laesies en dat in
aanliggend, onaangetast weefsel gaf aan dat
de opregulatie beperkt was tot de bloedvaten
betrokken in de granulomen. Uit de bevindingen
van dit onderdeel kan worden geconcludeerd
dat lokaal geactiveerde ECs samen met
geactiveerde leukocyten resulteren in een
verhoogde influx van leukocyten dat leidt tot de
vasculopathie die wordt waargenomen bij FIP.
In een tweede luik werd getracht het
onderliggend pathogenetisch mechanisme van
de endotheel activatie in FIP laesies op te
helderen. Voor dit doeleinde was de opstelling
van een representatief in vitro model
noodzakelijk. Twee nieuwe feliene endotheelcellijnen
werden
gegenereerd
door
immortalisatie van primaire EC culturen,
geïsoleerd uit de aorta en vena cava.
Uitgebreide karakterisatie van deze cellijnen
toonde aan dat het immortalisatieproces het
fenotype en de functionaliteit van de ECs niet
had aangetast waardoor deze cellijnen konden
worden aangewend in de verdere studie. Tot
slot werd onderzocht hoe het FIPV de activatie
van het endotheel kan bewerkstelligen. Er werd
aangetoond dat FIPV-geïnfecteerde monocyten
in staat zijn om oplosbare mediators te
produceren dewelke het endotheel activeren op
een paracriene manier. Deze activatie werd
weerspiegeld door de verhoogde expressie van
de endotheliale adhesiemoleculen in de felien
veneuze
endotheelcellijn.
Adhesietesten
demonstreerde dat de FIPV-geïnduceerde
verhoging
in
de
expressie
van
adhesiemoleculen een verhoogde binding van
niet-geïnfecteerde
monocyten
aan
het
geactiveerde endotheel toeliet. Deze data zijn
een sterke aanwijzing dat het mechanisme voor
FIPV intrede in het weefsel een gevolg is van
het vermogen van geïnfecteerde monocyten om
de expressie van adhesiemoleculen op het
oppervlak van ECs te induceren, wat de
adhesie en vervolgens de transmigratie van
deze monocyten toelaat doorheen het
endothelium.