Transcript artikel in het Brabants Dagblad.

le Tour
8e Etappe
za 12 juli - 161 km
Tomblaine
Col de Grosse
Pierre 150 km
Gérardmer
la Mauselaine
Col de la
Croix des
Moinats
142 km
Sercur 82,5 km
2 2
3
Dinozé 100 km
Bevoorrading
Sprint
Klim cat.
Tomblaine 198m
Gérardmer la Mauselaine 859m
Col de Grosse Pierre 901m 2
Col de la Croix des Moinats 891m 2
3
Dinozé
Sercur 325m
349m
ZATERDAG 12 JULI 2014
Het Rijk verkoopt zijn noodlijdende
casino’s. Minder druk bezochte gokhuizen
buiten de Randstad blijven in één hand.
door Laurens Kok
DEN HAAG – Het kabinet ziet na de
Zie verder pagina 2 en 3
142 150 161
De naam Gérardmer doet
denken aan Pieter Weening.
De Fries won negen jaar geleden in de finishplaats van vandaag. Er staan twee cols van
de tweede categorie op het
menu: tijd voor avonturiers.
9e Etappe
zo 13 juli - 170 km
Col de la Schlucht 11,5 km
Côte de Gueberschwihr 86 km
Sheila en
Matthew geven
het gevaar een gezicht
Verliefd op elkaar vielen Sheila en Matthew aan
het verkeer ten prooi. Twaalf jaar later brengen
hun moeders de moed op om dat verhaal de
jeugd van nu voor te houden. Ter waarschuwing.
Zie bijlage Spectrum
Gérardmer
●
Nieuwbouwcomplex
De Worst is niet zo
lelijk als was gedacht
●
Arm en rijk leefde
gewoon samen
op Koningshoeven
kortingen tot 70% op wonen,
slapen en design. Nù elke zondag open!
3
3
2
Col du Wettstein 41 km
Hattstatt
Linthal 105 km
81 km
1
3 Grand Ballon
Le Markstein
127 km
120 km
Mulhouse
Bevoorrading
Sprint
Klim cat.
Gérardmer 703m Hattstatt 198m
Mulhouse 237m
3
Col de la
Côte
Le Markstein 1.183m
Schlucht
des Cinq 2
1
Grand
1.140m
Châteaux Linthal
3
2
430m
Ballon
560m
3
1.336m
km 11,5
Vandaag in het regiokatern
2
41
70 81 86 105 120 127
170
Op weg naar Mulhouse gaat
het op en af. Renners met
eendaagse ambities zullen
vanaf de start op hun hoede
zijn. Voor grote verschillen bij
de klassementsrenners lijkt
het parcours te eenvoudig.
Zie verder sportkatern
sil 2
014
verkoop van veertien Holland Casino’s nog ruimte voor twee nieuwe gokhuizen. Het ligt volgens
staatssecretaris Fred Teeven (Justitie, VVD) voor de hand dat die in
de Randstad komen.
De Randstad telt op dit moment
al zes casino’s. Zuid-Nederland
heeft er vier (Breda, Eindhoven,
Valkenburg en Venlo). Het oosten
en noorden zijn met ieder twee
vestigingen het karigst bedeeld.
Tien van de veertien overheidscasino’s moeten in handen komen
van één nieuwe eigenaar. Teeven
kiest voor deze constructie omdat
hij vermoedt dat er niet voor elke
vestiging evenveel interesse zal
zijn. Welke tien casino’s bij elkaar
blijven en welke vier apart verkocht zullen worden, wil Teeven
nog niet zeggen. Wel wijst hij erop dat er in de markt ‘natuurlijk
vooral interesse zal zijn voor de casino’s in de Randstad’. Die zijn
het
drukst
bezocht.
Ook
Zuid-Limburg zou met Valkenburg en Maastricht (dat nog geen
vestiging heeft) goede papieren
kunnen hebben voor een aparte
particuliere status, aldus de staatssecretaris. In 2017 moet de operatie helemaal zijn afgerond.
Naast de verkoop van casino’s wil
het kabinet ook ingrijpen in andere delen van de gokmarkt. Zo
wordt online gokken gelegaliseerd: bedrijven kunnen vanaf
2015 een vergunning krijgen om
op internet poker, casinospelen of
sportweddenschappen aan te bieden. Deze maatregel moet ook
extra kansspelbelasting in het laatje brengen.
Ook verandert het kabinet de regels voor loterijen. Er mogen op
termijn meer loterijen komen.
82,5 100
Bra
Holland
Casino in de
uitverkoop
km
De wereld is Kras
Vandaag
Vandaag t/
m
Tot
en morgen
15 juli
TROOSTFINALE
22.00 uur
Brazilië - Nederland
€ 100
korting p.p.
FINALE
21.00 uur
Duitsland - Argentinië
Kras Kortingsdagen
Korting op álle reizen!
bd.nl/wk2014
Kras.nl/kortingsdagen of bel 0900-969715 cpm
Editie
Tilburg
Gerritsenweg 11 • Zutphen • Elke zondag open 11.00 - 17.00 uur.
Het weer
Half tot zwaar bewolkt
met ’s middags kans op onweer. Morgen
buiig. Middagtemperatuur 23 graden.
Prijs € 2,70
Abonneeprijs € 1,07
244e jaargang nr. 11
bd.nl
ook voor het laatste
regionale nieuws
Spectrum
BRABANTS DAGBLAD | zaterdag 12 juli 2014 Den Bosch
‘Tijd heelt alle
wonden?
Echt niet’
In deze
bijlage
alle tv-programma’s
van dit weekeinde
2-3
foto Marc Blosius
Minister Blok houdt het land gaaf 6-7 Zwart verleden van de grachtengordel
8-9 BN’er als ideale collectant 10-11 Rolex kopen? Kost maar een tientje!
4-5
SPECTRUM 3
BRABANTS DAGBLAD ZATERDAG 12 JULI 2014
2 SPECTRUM
verkeersveiligheid
Eén kind redden is al mooi
Twee moeders uit Waalwijk hopen
door te dringen tot kinderen die veel
ouder moeten worden dan hun Sheila
en Matthew.
Els Selier (55),
moeder van Matthew.
foto Marc Bolsius
door Tom Tacken
N
egen maanden
lang waren Sheila
en Matthew
smoorverliefd op
elkaar.
Zij was zestien en
ging nog naar
school. Hij was achttien en dacht eraan kok te worden. Maar voorlopig
had Matthew plezier in het poetsen
van auto’s. Nog even en hij mocht op
voor zijn rijbewijs. ‘Theorie’ had ie al
binnen.
In de tweede paasnacht van 2002 kruipen Sheila en Matthew na een avondje stappen in de auto van een negentienjarige vriend. Zij niet alleen. Ze
zitten met z’n zessen in de Opel Kadett.
A59, afslag Waalwijk.
Stuurfout.
Berm. Boom. Klap.
Van de zestien verkeersdoden in dat
ene paasweekend zijn er vier in Waalwijk te betreuren: Sheila, Matthew,
hun chauffeur en nog een vriend.
Toen hun kinderen nog leefden,
kwam het er maar niet van om elkaar
te ontmoeten, maar inmiddels zijn de
moeders van Sheila en Matthew dikke
vriendinnen.
Mieke van den Elshout en Els Selier
hebben al die jaren samen gehuild,
maar op z’n tijd ook samen gelachen.
Misschien hebben ze zo wel de liefdesrelatie van hun kinderen over de dood
heen in stand gehouden. Els en Mieke
kijken elkaar guitig aan en proesten
het dan uit. Zo hadden ze het nog
nooit bekeken: ‘Wij samen verkering.’
Nu zijn ze ook op een gezamenlijke
missie. Twee moeders uit Waalwijk
die de gevaren van overmoed in het
verkeer uit gaan dragen onder de jon-
geren van Brabant. Het verhaal van
Mieke en Els, en dus dat van Sheila en
Matthew, maakt deel uit van de provinciale campagne ‘Help Brabant naar
NUL verkeersdoden’. Door kaarten,
polsbandjes, een video op YouTube en
schoolbezoeken wordt de boodschap
overgebracht.
Mieke: „Laatst zag ik een groepje op
een tankstation rond een auto hangen. Zeg ik zomaar ineens: ‘Wel uitkijken, hè jongens’. Ik schrok er zelf van,
maar die gastjes keken me ook raar
aan. Toch draaide één jongen zijn
hoofd om en zei: ‘Doen we mevrouw’.
Toen dacht ik: hebbes! Het is daarom
dat Els en ik aan deze campagne meedoen: misschien dat we door ons verhaal van één kind het leven kunnen
redden. Dan is ons eigen verdriet toch
nog wat waard.”
Els: „Elke keer dat je op tv een verkeersongeluk voorbij ziet komen,
word je weer twaalf jaar terug in de
tijd gegooid. Het eerste wat je denkt:
o jee, die ouders gaan dezelfde hel in.
Konden we dát besef maar op de
jeugd overbrengen. Weet wat je achterlaat. Hou je aandacht erbij in het
verkeer. Vergeet die smartphone nou
maar. En spreek samen af wie de Bob
is.”
Mieke: „Het was voor ons wel een he-
“
Het eerste wat je
denkt is: o jee,
die ouders gaan
dezelfde hel in
le opluchting toen we van justitie
hoorden dat er geen drugs of alcohol
in het spel waren geweest. De vriend
die achter het stuur zat, had ook niet
te hard gereden. Het moet pure onervarenheid zijn geweest van die jongen. Bij het pakken van een afslag is
ie de macht over het stuur verloren.
Eén rechte lijn naar die boom. Hij had
pas twee weken zijn rijbewijs.”
Els: „We zijn ook nooit boos op hem
geweest. Waarom zouden we? Zo’n
fout maakt niemand expres. Misschien hebben ze na een avond stappen met z’n zessen in dat Opel Kadettje lol zitten trappen. Vier hebben het
in elk geval niet overleefd. Matthew,
de jongen achter het stuur en een derde vriend waren ter plekke al dood.”
Mieke: „Sheila later die nacht pas, in
het ziekenhuis. Ashley, haar zusje,
heeft het ongeluk samen met haar
vriendin wel overleefd. Midden in de
nacht kreeg ik een telefoontje van het
ziekenhuis. Ashley had haar arm gebroken. Ernaartoe dus. Onderweg
naar Tilburg zag ik langs de A59 allemaal blauwe doeken, met heel veel politie en brandweer erbij. Het kwam
niet in me op dat allebei mijn dochters daarmee te maken hadden. En
dat het allemaal veel erger was dan de
gebroken arm waarmee ze me naar
het ziekenhuis hadden gelokt. Even later zat ik naast het sterfbed van mijn
ene dochter, terwijl mijn andere dochter in een volgend ziekenhuis aan het
knokken was voor haar leven. Dan
weet je als moeder echt niet waar je
aan toe bent.”
Els: „Het meeste gaat ook aan je voorbij. Ik kan me herinneren dat het bij
het mortuarium al zwart van de men-
sen zag, toen ik eraan kwam. En dat
ik door die mensenmassa heen moest.
Ik zie ook nog voor me hoe bij de uitvaart een Turkse vriend van Matthew
een kruis sloeg. Heel bijzonder. Van
die kleine dingen onthou je.”
Mieke: „Je verdwijnt in een zwart gat,
waar niemand je uit kan halen. Mijn
moeder zei me ooit: ik weet niet hoe
ik jou moet troosten. Verdriet kan je
echt compleet slopen. Ik sliep ook
niet meer. Leefde alleen nog maar op
koffie en sigaretten. Op een gegeven
moment woog ik nog maar vijftig
kilo.”
Els: „Weet je nog dat we op een dag
samen een friettent binnenliepen? En
dat we van onszelf in de spiegel
schrokken?”
Mieke: „De enige plek waar we wilden zijn was de begraafplaats. Er is
ook een bermmonumentje gekomen,
waar de vrienden van Sheila en Matthew samen konden komen. Gingen
ze vuurwerk afsteken met oud en
nieuw en op de dag van het ongeval.
Heel belangrijk voor ze. Maar voor
ons was de begraafplaats van veel grotere betekenis. Vaak bleven we er tot
’s avonds laat hangen.”
Els: „Zo hebben we elkaar pas echt
goed leren kennen. Samen gehuild,
“
Je verdwijnt in
een zwart gat,
waar niemand
je uit kan halen
maar ook samen gelachen. Tranen
met tuiten. Dat gaat in elkaar over.
Die tweede paasdag viel nota bene op
1 april. Mijn andere zoon heeft laatst
op Facebook gezet dat het voor hem altijd een dag van verdriet om zijn overleden broer zal blijven. Maar dat bij
die dag nu eenmaal ook een geintje
hoort. En dat klopt. Zo is het leven nu
eenmaal: een traan en een lach.”
Mieke: „De broers en zussen, dat zijn
de vergeten kinderen.”
Els: „Ze houden zich groot om de zorgen van hun ouders te verlichten, terwijl ze zelf ook midden in een rouwproces zitten. Maar als ouder heb je
het te druk met jezelf om daar al te
lang bij stil te staan.”
BRABANTSE PROJECTEN 2014
䢇
䢇
䢇
䢇
䢇
䢇
Mieke: „De tijd heelt alle wonden, zeggen ze. Echt niet. Het wordt nooit
meer zoals het ooit was. Het overvalt
je nog geregeld, hoor. Een bepaald
liedje kan er al voor zorgen dat je
weer even helemaal terug bij af bent.
Je krabbelt alleen steeds sneller op.
Dat wel.”
Els: „Iedereen heeft zijn eigen wijze
van rouwverwerking, ook binnen een
gezin. De een gooit zich op het werk,
de ander duikt in het uitgaansleven.
Huwelijken gaan eraan kapot. Ik ben
blij dat mijn man en ik erin zijn geslaagd om juist naar elkaar toe te
groeien. Zelf heeft hij nog tweeënhalf
lang tegen kanker moeten strijden. Eigenlijk neem je dan iedere dag een
beetje afscheid. Is dat beter dan in één
keer iemand verliezen? Ik weet het
niet. Ik weet alleen dat niets zo erg is
als een kind verliezen. Dat voelt echt
alsof er iets uit je lichaam wordt weggerukt.”
Mieke van den Elshout (52),
moeder van Sheila.
foto Marc Bolsius
Praktijkdag: jonge automobilisten krijgen een aanvullende rijvaardigheidstraining.
Kruispuntdebatten: scholieren discussiëren in het middelbaar beroepsonderwijs over verkeersveiligheid.
Bob: hernieuwde aandacht voor de afspraak om tijdens het stappen goed af
te spreken wie rijdt en dus niet drinkt
Shotgun: campagne voor nieuw fenomeen van de bijrijder die naast de Bob
mee oplet (achterbank rustig houden,
mobieltje opnemen, navigatie regelen).
Brom Effe Normaal: Bureau Halt confronteert wie op de brommer of snorfiets bekeurd is met verkeersslachtoffers en hun verhalen.
Wear if you care: door een polsbandje
te dragen met de naam van een verkeersslachtoffer tonen jongeren dat ze
staan voor nul verkeersdoden.
Je kind in de campagne
Z
eker, zeggen Els en Mieke,
het is een hele stap voor
een moeder. Je kind als
campagnemateriaal. Het
gezicht op een flyer. De
naam op een polsbandje, met het
kruisje erachter. Naar scholen gaan
om te vertellen over Sheila, Matthew
en het gevaar dat in een klein hoekje
zit. Dan ligt de wond weer helemaal
open. Els: „Van de week liep ik over
de markt en schoot ik zomaar vol.
Komt toch door al die aandacht.”
Maar de statistieken vragen om een
offer. Jongeren vormen in Brabant
een uitzondering op de gestage daling
van het aantal verkeersdoden.
In 2013 kwamen in Noord-Brabant 81
mensen om in het verkeer: bijna een
kwart minder dan in 2012. Maar het
aantal jeugdige verkeersdeelnemers
die het leven op Brabantse wegen lieten, verdubbelde juist: van 10 naar 21.
Diverse acties zijn er dit jaar op ge-
richt om jongeren te doordringen van
de gevaren in het verkeer (zie feitenblok). Een ervan heeft als slogan
‘Wear if you care’.
Door een gratis polsbandje te dragen
met daarop een naam van een verkeersslachtoffer, tonen jongeren dat
ze echt staan voor nul verkeersdoden.
Er zijn drie polsbandjes in omloop:
voor Sheila de Fretes (16) en haar
vriend Matthew Selier (18), allebei uit
Waalwijk, en een voor Ted Alfrink
(16) uit Nuenen.
De ouders van Sheila, Matthew en
Ted dragen hun boodschap uit als onderdeel van de provinciale campagne
‘Help Brabant naar NUL verkeersdoden’.
Het Brabant Veilig Voorlichtingsteam
gaat op festivals in gesprek met jongeren en toont dan ook een video met
het verhaal van de moeders van de
drie overleden jongeren. Die video is
ook te zien op wearifyoucare.nl