Transcript Hein Kaars Sijpesteijn

Watersportblad met diepgang
magazine voor liefhebbers van klassieke
polyester zeiljachten
Nr 9, jaargang 2, juli/augustus 2014
Jubileumboek
50 jaar
Trintella
verschenen!
Ecume de Mer
Blankenberge
e
rd
o
do e
a
g
ag
Ve Pass
bin est
l
e Ad W
d
t
or
Me No
Gerard Lok
bespreekt
polyesterreparaties
Federatie
PolyClassic
Zeiljachten
Hein Kaars Sijpesteijn
Zeezeiler van het eerste uur
Met de
Dartsailer 30
naar het zuiden
Elisabeth spits
Vlagvertoon
Compleet overzicht
van alle artikelen in de
PolyClassic Zeiler nrs 1
t/m 9
Small Ships
Race 2014
“De Polyclassic Zeiler” verschijnt 6 keer per jaar en is een Nederlandstalig e-magazine voor
liefhebbers van klassieke polyester zeiljachten, ontworpen vóór 1975.
Het magazine beoogt lezers te interesseren voor polyclassic zeiljachten en hun belangenorganisaties. Ontwikkelingen op dit gebied worden gevolgd. Ook wordt aandacht gegeven aan
algemene watersport onderwerpen, van belang voor PolyClassics.
De Polyclassic Zeiler biedt plaats voor nieuws van de Federatie PolyClassic Zeiljachten, de
daarbij aangesloten organisaties en overige PolyClassics organisaties..
Artikelen zijn door de redactie geschreven, tenzij anders vermeld.
Old Salt Watersport Publicaties
Graaf Willem de Oudelaan 70; 1412AW Naarden
Redacteur: Rob Kloosterman
ISSN 2352-5487
Tel: 035/6910562 ; 06/12454986 E-mail: [email protected]
www.oldsaltwatersport.nl
Overname van artikelen alleen toegestaan na schriftelijke toestemming
van de redactie. Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de
uiterste zorg is besteed, aanvaarden OldSalt Watersportpublicaties en
de auteurs geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de gevolgen hiervan.
Adverteren:
E -mail: [email protected]
Tel: 035/6910562 ; 06/12454986
Inhoud
Federatie Polyclassic Zeiljachten
Hein Kaars Sijpesteijn
Ecume de Mer Blankenberge
Poly-Service over gelcoatreparatie
Albin Vega door de Noord West Passage
Met de Dartsailer 30 naar het zuiden
Jubileumboek 50 jaar Trintella
Victoire 22 eigenaren bijeenkomst
Column Recht door Zee
Toerzeilers Small Ships Race 2014
Kanaal 16
Piewiet 930 “Paladijn” op weg naar de einder
Vlagvertoon
Planologie voor de jachtschipper
Polyclassic Zeiler artikelen index
Dutch Quarterton Cup 2014
Volg
de PolyClassic Zeiler
op
Federatie
PolyClassic Zeiljachten
De Federatie Polyclassic Zeiljachten is medio 2012 opgericht met als doel samenwerkende
belangenbehartiging van eigenarenorganisaties en hun polyclassic schepen. Onder Polyclassic
zeiljachten wordt verstaan polyester kajuitzeiljachten ontworpen vóór 1975 of een latere
doorontwikkeling van het ontwerp.
De Federatie is al voor de officiële oprichting actief geweest op beurzen en heeft enige workshops op het gebied van elektra en polyesterreparatie voor aangesloten leden georganiseerd.
Ook is in 2012 en 2013 om de jaarlijkse “PolyClassic Cup” gevaren.
Aangesloten eigenarenorganisaties zijn: Contessaclub NL; Ecume de Merclub NL;
NL Marieholm Vereniging; Oceaanclub NL; Pion Klasse-Organisatie; Trintella Vriendenkring;
Kring van Vegazeilers; Vindöclub NL; NicholsonKring der Lage Landen; Hallberg Rassy Classics
i.o.
Dagelijks bestuur
In het dagelijks bestuur hebben zitting genomen:
Ben Verhaaf, voorzitter (Trintella Vriendenkring)
Jeroen Groenendijk, secretaris (Contessa Club Nederland)
Rien Mussert, penningmeester (Vindöclub Nederland)
Voorts levert elke aangesloten organisatie een algemeen bestuurslid
De adviesraad, gevormd door afgevaardigden van aangesloten organisaties, ondersteunt het
bestuur.
Contact:
Secretariaat: Jeroen Groenendijk
Tel: 070/3749464
E-mail: [email protected]
www.polyclassics.nl
Hein Kaars
Zee- en Kustzeiler v
Engeland
winnaar 1e Kustzeiler
en het noodlot o
Sijpesteijn
van het eerste uur
dvaarder,
rs 24 Uurs Kruistocht
op de Noordzee
Bij de foto: v.l.n.r.: Hein Kaars Sijpesteijn, Jan en Willem
Stuurman en zoon Casper op de Excalibur “Merlijn” tijdens de
Yeoman Cup op de Westerschelde eind jaren ‘60.
Hein Kaars Sijpesteijn
(1917 - 1971)
De Engelandvaarder
Al in 1943 schrok de toen 26 jarige Caspar
Hendrik (Hein) Kaars Sijpesteijn niet terug voor de
Noordzee. De latere directeur van de Nederlandse
Linoleumfabriek in Krommenie voer in de oorlog al
met zijn verzetsvrienden in een paar meter lang open
ijzeren vletje, de Yvette, van de Hollandse kust naar de
Thames. Voortgestuwd door een zeiltje aan een door
de buiskap gestoken mast, een forse 6 pk Archimedes
buitenboordmotor en als reserve een 2 pk’tje. Hoe
dan ook, zij stapten in Engeland veilig en wel aan wal
en bestreden vandaar de Duitse bezetter. Het vletje
kwam weer terug naar Nederland en heeft nog goede
diensten bewezen tijdens de watersnood ramp van
1953. De Engelandvaarders schonken het vaartuig aan
het Oorlogsmuseum te Overloon, waarna een paar
enthousiastelingen de tocht met hetzelfde vletje dit
jaar nog eens hebben overgedaan. Onder gunstiger
omstandigheden uiteraard.
Na de bevrijding
Na afloop van de oorlog keerde de telg uit een
Zaankantse fabrikantenfamile in zijn vaderland terug
en stortte zich weer op zijn passie voor het zeilen.
Juist in die tijd was dit een bezigheid van veel Zaanse
fabrikanten. Bruynzeel, Verkade, Simon de Wit om er
een paar te noemen en ook van de Alkmaarse familie
Conijn van het latere Conyplex. Maar bovenal had de
succesvolle Zaanse jachtbouwer en ontwerper Ricus
van de Stadt een groot aandeel in het mogelijk maken
van hun liefhebberij.
Kaars Sijpesteijn wint eerste “24 Uurs”
ooit
De zeilerij op groot water moest bereikbaar gemaakt
worden voor een groter publiek. Aldus werd
door onder anderen de bekende jachtontwerper
Baron G.W.W.C. (Willem) van Hoëvell in 1946 de
Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers opgericht.
Een van de activiteiten die moesten worden ontplooid
was een 24 uurs Kruistocht op het IJsselmeer naar
voorbeeld van de Zweden. Aldus geschiedde in 1950.
24 Deelnemers schreven zich in, waarvan slechts twee
de finish haalden. Niet omdat het zwaar weer was
maar omdat er een ernstige windstilte optrad.
Hein Kaars Sijpesteijn won deze eerste “24 Uurs” met
zijn gloednieuwe “Starnakel”, een van Hoëvell ontwerp
gebouwd uit 3 mm. cortenstaal. Maar er kwam een
kink in de kabel. Het wedstrijdcomité was van mening
dat de wedstrijd door de windstilte niet eerlijk was
verlopen. De eerste 24 Uurs ooit werd dus als een
mislukking beschouwd.
Pas in 1968 zou de volgende 24 Uurs na een aantal
mislukte pogingen worden gerealiseerd.
De Starnakel (foto uit 2014), een one off ontwerp van Kustzeilers oprichter Baron G.W.W.C. van Höevell. Het schip is in 1949 door Hitters en Proost gebouwd uit 3 mm cortenstaal. Afmetingen 10.60 x
2.85 x 1.60m. Tegenwoordig is het eigendom van de 21 jarige student scheepswerktuigkunde Marco
v.d. Werf. Marco denkt er over dit jaar met het schip de 50e 24 Uurs te varen.
Excalibur 36
In de jaren ‘60 werd ook in Nederland de
polyester seriebouw mogelijk gemaakt.
Vooral Ricus van de Stadt, bevriend met
Kaars Sijpesteijn, maakte volop gebruik van
dit bouwmateriaal. Na de zeer succesvolle
Pionier tekende hij dan ook de Excalibur
(magisch zwaard). Kaars Sijpesteijn
schafte er in 1963 een aan en noemde het
“Merlijn”. De naam slaat in dit geval niet op
de tovenaar uit het Arthurverhaal, maar op
zijn vriend Ricus, die hij zeer bewonderde.
Paspoort Excalibur
Lengte
Breedte
Diepgang
Waterverpl.
Ontwerp
Bouw
Materiaal
Eerste geb.
10.97m
3.02m
1.80m
6.124kg
E.G. v.d. Stadt
Tyler U/K
Polyester
1963
E.G. v.d. Stadt
1971, de nooit opgehelderde schipbreuk van de Merlijn
Smith’s Knoll
Het is donker,
28 mei 1971
kwart voor
Harwich
twaalf ‘s avonds
Hoek van Holland ter hoogte van
het lichtschip
Noord Hinder.
Noord Hinder
De Merlijn en
haar bemanning
racen samen
met 73 andere
Nederlandse en Engelse jachten in de Noordzee
Regatta van Harwich naar Hoek van Holland. Het is
een rustige nacht met een zuidelijke wind. Zojuist is
ook op de Merlijn de spinnaker gezet voor het traject
naar het lichtschip Smith’s Knoll. Op dit moment moet
het noodlot hebben toegeslagen voor schipper Hein
Kaars Sijpesteijn en zijn 4 zeilmaten, Frank Daamen,
Ab Vis, Jan Stuurman en de Britse Derk Edwards. Een
Duits vrachtschip dat in de nabijheid voer hoorde
hulpgeroep vanuit het water. Marifooncommunicatie
bestond nog niet. De Duitser lanceert een reddingboot
waarmee Kaars Sijpesteijn, Edwards en Damen
levenloos uit het water worden gehaald. Vis en
Stuurman worden niet meer gevonden, terwijl een
van de bemanningsleden van de reddingboot ook in
Excalibur “Merlijn” en bemanning na de aanbrengtocht Hoek van
Holland-Harwich onderweg naar Pin Mill aan de Orwell, 2 dagen
voor hun noodlottige schipbreuk.
de golven blijkt te zijn gebleven. De overige jachten
merken de gehele verdere race niets van het vreselijke
drama dat zich tijdens hun race heeft afgespeeld. Wel
zagen zij dat ongeveer op het bewuste tijdstip een
vrachtschip plotseling een scherpe uitwijkmanoevre
maakte, stil ging liggen en met een zoeklicht begon
te schijnen. Dit schip blijft onbekend. Volgens het
onderzoek kan het Duitse vrachtschip niet betrokken
zijn, want te ver weg op het moment van de
schipbreuk.
Het blijft gissen
Slechts bij de sluis van IJmuiden de volgende ochtend
vernemen de opvarenden van de ook racende
Tulla, vrienden van de Merlijn opvarenden, dat er
“een jachie was vergaan” tijdens de race. Ook een
langdurig justitieel onderzoek kon nooit licht in deze
zaak brengen. Werd de Merlijn overvaren, is er sprake
van een ontploffing of een zwaar voorwerp in het
water? Het zal gissen blijven.
Vandaag danken wij Hein en zijn mannen nog steeds
voor hun pionierswerk in de Nederlandse zeezeilerij!
(Met dank aan geraadpleegde bronnen: Ernst Kaars Sijpesteijn,
zoon van H.K.S. en Ab Vis, neef A. Vis)
Ecume de Mer bijeenkomst
Blankenberge
Tijdens de 64e editie van de Blankenbergse Havenfeesten het afgelopen Hemelvaartweekend vond de jaarlijkse
bijeenkomst plaats van Ecume de Mer schippers en hun bemanningen. Organisator Pierre Grymonprez, eigenaar
van Ecume de Mer “Fade Away II” en havenmeester van VVW Blankenberge vertelt hieronder hoe het daar
toeging.
Een leuke bende!
Er waren negen Ecume de Mers aanwezig op de
meeting. De Fade Away II, Bianco, Swell, Panda,
Impala, Compaen, Vega, La Barca, Escapade II.
Ondertussen een leuke bende. Ook waren nog
2 andere Ecumes in de haven die niet konden
deelnemen (jammer). Met andere woorden, in
Blankenberge lagen er 11 EdM’s tijdens het hemelvaart
weekend.
De wedstrijd naar Oostende op 30/05 was een treffer.
Een 4 bft NO met een start om 9uur voor het Wester
staketsel. Startlijn was het Wester staketsel zelf en
een grote gele ton die wat dieper in zee ligt met een
klassieke vijf minuten start. Dan eerst een stukje
scherp varen tegen stroom richting Zeebrugge om
dan de stroomboei te ronden en te vliegen richting
aankomst. Grotendeels voor de wind of wat afkruisen.
Onze aankomstlijn was iets voor de vaargeul van
Oostende. Met een fictieve lijn tussen de “ Deep Cove”,
het aankomstschip, en de vuurtoren van Oostende.
Alle tijden werden opgenomen. Vega kon helaas niet
deelnemen wegens motor problemen.
Het was een korte race maar een echt feest voor alle
deelnemers. De wedstrijd zelf hebben we bewust zo
eenvoudig mogelijk gehouden omdat niet allen onder
ons wedstrijd zeilers zijn. Verder waren we een 4 tal
uurtjes in Oostende en hebben kunnen genieten van
“Oostende voor Anker”. Ondertussen was de wind
aangewakkerd naar een 5bft en was het opkruisen
naar onze thuisbasis in Blankenberge. Mijn doelstelling
is om EdM samen te brengen en de bootjes terug de
waardering te geven die ze echt verdienen. Daags
nadien op zaterdag 31/05 zijn we terug met z’n allen
de zee op geweest om dan de vlootparade af te
sluiten, getoeter en applaus voor ons van de mensen
op de dijken.
Traditie
Het deed me eerlijk gezegd deugd, alle positieve
reacties die ik heb gekregen. Het is nu reeds 3 jaar dat
ik timmer aan de weg om er een traditie van te maken
om tijdens het Hemelvaart weekend iets te doen met
de EdM en verder zijn we in de toekomst ook terug te
gast bij “Oostende voor Anker”.
Uitslag wedstrijd
1. Compaen; 2. Impala; 3. Panda; 4. Escapade II;
5. Fade Away II; 6. La Barca; 7. Swell; 8. Bianco.
Meer over Ecume de Mer eigenaren op Facebook
Bekijk
o
Ecume ok de
de
artikel Mer
en i
de Pol
yclassi n
nrs 1,2 c Zeiler
,7 en 8
Gelcoat reparaties
door Gerard Lok
Ondanks de grote sterkte en duurzaamheid van
glasvezelversterkt polyester kan het nodig zijn om
eventuele beschadigingen te repareren. Dergelijke
schade kan ontstaan door bijvoorbeeld een aanvaring,
door ergens langs te schuren of door mechanische
werkingen.
Reparaties kunnen betrekking hebben op beschadiging
van de oppervlaktelaag, oftewel de gelcoat. Ook
kunnen er beschadigingen zijn van het laminaat,
zonder dat er een gat is ontstaan. Daarnaast kunnen er
nog gaten of scheuren in het laminaat voorkomen. In
dit artikel geven wij een uitleg over de reparaties die u
kunt uitvoeren bij beschadiging van de gelcoatlaag.
Voordat u aan de slag gaat met eventuele reparaties,
is het natuurlijk van belang om eerst goed te begrijpen
hoe de verschillende materialen in elkaar zitten. Zo
bestaat de romp en het dek van een polyester schip uit
een combinatie van glasmat en polyesterhars, oftewel
het laminaat. Om de polyester
vormstukken te kunnen bouwen,
wordt er gebruik gemaakt van een
mal. In de mal wordt eerst een
laag gelcoat aangebracht, gevolgd
door meerdere lagen glasmat
met polyesterhars. Voor extra
stijfheid van het laminaat wordt
vaak tussen de gelamineerde lagen
ook nog balsahout of schuimplaat
aangebracht. De lagen glasvezel en hars zorgen voor
de uiteindelijke sterkte van de romp of het dek. De
gelcoat laag zorgt voor een glad, glimmend en gekleurd
uiterlijk en dient tevens als bescherming van het
laminaat tegen verwering en opname van water.
Indien er krasjes, blaasjes, sterren of putjes in de
gelcoatlaag zitten, ontsiert dit het aanzien van uw
schip. Soms is schuren, plamuren en overschilderen
de beste oplossing om dit probleem te verhelpen.
Vaak kan er ook volstaan worden door de
beschadiging op te vullen met gelcoat.
Wij zullen u informatie geven over de
verschillende reparatietechnieken bij
de meest voorkomende soorten gelcoat
beschadigingen.
Wat te doen bij lichte krassen ?
Oppervlakkige krassen kunnen worden
weggewerkt door het oppervlak
handmatig te schuren met fijn waterproof
schuurpapier. Zorgt u er eerst voor dat het
te bewerken oppervlak schoon is voordat
u gaat schuren. Gebruik achtereenvolgens korrel
600, 800, 1000, 1200 en 1500 en maak hierna het
geschuurde oppervlak goed schoon met water en een
spons. Hierna kunt u de oorspronkelijke glans met fijne
polijstpasta (bijvoorbeeld Farecla 500) verkrijgen. Het
polijsten kunt u met de hand of met een poetsmachine
doen. Als finishing touch heeft u nog de mogelijkheid
om een laag beschermende was aan te brengen.
Wat te doen bij diepe krassen?
Diepe krassen tot aan het glasvezellaminaat dienen
open te worden geschuurd en gevuld te worden met
gelcoat. Met een bolkopfreesje in een multitool,
bijvoorbeeld een Dremel, kunt u de rand van de
beschadiging uitfrezen, zodat alle losse delen worden
verwijderd. Zorg ervoor dat de randen een vloeiende
overgang hebben en dat het laminaat zo min mogelijk
wordt geraakt.
Web
www.
polyservice.nl
Met een stukje schuurpapier, korrel 240, kunt u
de randjes even na schuren. Met een schone lap
gedrenkt in wat aceton dient de reparatieplek te
worden schoongemaakt. Vervolgens brengt u rondom
de beschadiging schilders tape aan, zodat het later
vlak te schuren plekje niet steeds groter wordt. Neem
nu wat gelcoat uit de verpakking en doe dit op een
vlak plaatje, bijvoorbeeld op een plamuurmes.
Neem nu wat gelcoat uit de verpakking en doe dit op
een vlak plaatje, bijvoorbeeld op een plamuurmes.
U kunt het plamuurmes gebruiken als een soort
schilderspalet. Controleer of u de juiste kleur
heeft door met een spatel wat gelcoat naast de
reparatieplek aan te brengen. In deze fase dient u nog
geen verharder aan de gelcoat toe te voegen! U kunt
deze testvlakjes later eenvoudig met wat aceton weer
verwijderen.
De kleur kunt u eventueel aanpassen door een druppel
van één of meerdere kleuren polyesterpigmentpasta
op het plamuurmes aan te brengen en stap voor stap
iets bij te mengen. Uiteraard doet u dit net zolang
tot u de juiste kleur heeft. Als de kleur naar wens
is, dient u 2 tot 3% verharder aan de gelcoat toe te
voegen. Na het grondig mengen met de verharder
heeft u 5 tot 10 minuten om de gelcoat in de kras aan
te brengen. Met een houten spatel laat u de gelcoat
in de kras druppelen. Direct hierna dient er een stuk
nylon- of hostafaanfolie over de nog natte gelcoat
aangebracht te worden. Deze kunt u aanstrijken met
een plamuurspatel. Dit zorgt er voor dat de gelcoat
goed uithardt en het oppervlak niet plakkerig blijft als
gevolg van blootstelling aan de lucht. De gelcoat zal na
een kwartiertje verhard zijn, maar om de reparatieplek
glad te kunnen schuren en polijsten kan u beter
enkele uren wachten. Om te voorkomen dat er een
kuil ontstaat, gebruikt u een (klein) schuurblokje om
de gelcoat glad en vlak te schuren. Gebruik hierbij de
schuurladder korrel 240, 320, 400, 600, 800, 1000,
1200 en 1500. Sla hierbij geen stap over, anders zijn
de schuurkrassen van het grove schuurmateriaal niet
meer weg te schuren. Als het oppervlak mooi glad is
kan deze met fijne polijstpasta worden afgewerkt.
Wat te doen bij blaasjes en putjes?
Blaasjes en putjes tot op het laminaat dienen volledig
open geschuurd te worden. Dit gaat het gemakkelijkst
met een bolkopfreesje in een multitool. Zo wordt het
gat niet groter dan strikt noodzakelijk. Vervolgens kunt
u de reparatieplek reinigen en opvullen met gelcoat.
Voor uitgebreide stappen over het opvullen met
gelcoat en het glad schuren, kunt u kijken bij het kopje
‘Wat te doen bij diepe krassen?’.
Wat te doen bij sterren?
Sterren in de gelcoat zijn het gevolg van puntbelasting,
doordat er bijvoorbeeld met een zwaar voorwerp
tegenaan geslagen of gestoten is. Meestal is de ster
groter dan men denkt. Om de omvang van de ster vast
te stellen kan de omgeving met wat grafietpoeder
worden ingewreven. Op een lichte gelcoatkleur
worden op deze manier de zwarte barstjes zichtbaar.
Op een donkere ondergrond kan hetzelfde gedaan
worden met krijt of bakmeel. De ster kunt u
vervolgens open slijpen met behulp van een klein
slijpsteentje of freesje in een Dremel. De reparatieplek
kunt u schoonmaken en opvullen met gelcoat. Voor
uitgebreide stappen over het opvullen met gelcoat en
het glad schuren, kunt u kijken bij het kopje: ‘Wat te
doen bij diepe krassen?’.
Wij wensen u veel succes bij uw reparatie. Mocht u
nog vragen hebben, dan kunt u natuurlijk altijd bij ons
terecht voor advies op maat.
Solo the
“Fortitudi
(de aanh
Matt Rutherford’s
logboek over zijn solo non stop
27.000 zeemijlen met een
27ft
Albin Vega
Exclusief vertaald voor de
Polyclassic Zeiler
deel 2
Aankomst Annapolis
“De Vega is een geweldig stabiel jacht,” zei
Matt Rutherford, toen hij op 21 april 2012 in
Annapolis/Maryland/USA aan wal stapte na
27.000 zeemijlen en 10 maanden non-stop
solo varen!
De 31-jarige zeezeiler uit Ohio/USA ondernam
de reis om fondsen te werven voor CRAB,
“Chesapeake Region Accessible Boating”, een
organisatie voor zeilers met een lichamelijke
of geestelijke handicap.
Medio juni 2011 stak hij in Annapolis van wal,
voer noordwaarts tussen de ijsschotsen door
de Noordwest passage, rondde Alaska en
stevende op Kaap Hoorn af. Daarna linksaf en
rechtstreeks weer terug naar Annapolis aan de
Chesapeake Bay.
America’s
ine Vincimus”
houder wint)
Deze aflevering:
De Noord-West passage
27 juli 2011
Baffin Bay
(Baai van slapeloosheid)
Na de tijd weer ingelopen te hebben en mijn
eerste ijsbergen te hebben gezien, draaide de
wind weer naar het noorden. Twee dagen 4 tot 5
Bf pal tegen in dikke mist.
Ik ben nooit een grote liefhebber van mist
geweest maar wanneer je zonder radar blind
zeilt, omringd door ijsbergen, dan wordt het
wel erg riskant. Toen de mist eindelijk brak zag
ik vijf ijsbergen binnen 1 mijl afstand. Vanaf dat
moment werd het mooi weer met helaas weinig
wind. Gedurende de reis zakte de temperatuur
dusdanig dat het in de mist -10 C was. Gisteren
was het 130 C en vandaag 150 C! 150C op 71 1/2
North?! Ik kan wel naar het strand varen en een
duik nemen. (grapje). Ja, de hemel is blauw en de
dagen zijn warm, maar er is geen wind en wind
moet ik hebben! De laatste 5 dagen ben ik niet
veel opgeschoten en ik voel dat dit zo blijft hier.
Als je mijn windtracker bekijkt zie je dat ik
dicht bij Groenland ben gebleven. Het centrale
deel van Baffin Bay is nog bedekt met ijs. Er is
vlak bij Groenland slechts een nauwe corridor
van ijsvrij water. Het warme weer zou de dooi
moeten versnellen. Ik kan ijsbergen hebben,
maar pakijs is iets heel anders! Over ijsbergen
gesproken, ik heb er ontelbaren gezien. Van
reuze Van reusachtig grote kantoorgebouwen tot
bergjes met de afmetingen van een VW kever. De
bergen zijn natuurlijke sculpturen, elk exemplaar
is uniek en wanneer zij smelten en afbreken
verandert hun schoonheid langzaam. Sommigen
zijn bleekwit maar de meesten zijn blauw of
roze getint. De grootsten zijn majesteitelijk en
intimiderend. Het is de moeite waard er heen te
varen om ze te bekijken. Ieder voordeel heeft zijn
nadeel. Ijsbergen zijn verbazingwekkend mooi,
maar man wat is het moeilijk
Met Albin Vega
slapen wanneer zij in de buurt zijn. Een
ijsberg raken is als een botsing met een
reusachtig rotsblok. Het ijs heeft geen pardon
en zou mijn Vega’tje in recordtijd laten
zinken. Elke dag zie ik meer ijs! Zonder mijn
hoofd te draaien telde ik 17 bergen. Zij lijken
overal te zijn. Dit is een situatie waarin ik
wat meer bemanning zou kunnen gebruiken.
Ik heb 3 etmalen niet geslapen en sliep
afgelopen nacht slechts een paar uur met
tussenposen van 20 minuten. Omdat de zon
hier nooit ondergaat is mijn gevoel van tijd
weg. Ik weet niet meer of het dag of nacht
is. Als ik op de klok kijk ben ik steeds in de
war. `Is het 3 uur s´middags=. Maar ik dacht
dat het negen uur was!”. Het goede is dat
wanneer ik uit Baffin Bay ben, ik de ijsbergen
kwijt ben maar in de Noordwest passage zik
ik weer in het pakijs. Uiteindelijk zal ik vele
soorten ijs zien. Afgezien van het gebrek aan
slaap gaat alles goed, alleen hoop ik dat de
wind een beetje aanwakkert. Het is nog 400
zm tot de ingang van de Noordwest passage.
St. Brendan door de Baffin Bay
Groenland
NW Passage
Baffin Bay is genoemd
naar de Britse
zeevaarder William
Baffin (1584-1622).
Baffin was op zoek
naar de NW passage
en voer in 1616 door
de baai.
Baffin Bay
V.S.
2 augustus 2011
75.22.410n
Zo noordelijk als mogelijk gekomen, ben ik uit mijn Garmin
plotter gezeild. Het ding sloeg op tilt en het scherm werd
geel. Niet getreurd, zodra wij onder de 75 graden komen
zou hij het weer moeten doen.
Het is wel veel kouder geworden! Het voelt veel
“arctischer” aan met temperaturen van plus 3 tot min 5
graden. De kou wordt een probleem. Het grootste deeI
van mijn lichaam blijft warm maar het is moeilijk ook mijn
handen warm te houden. De boot is enorm vochtig, zodat
elke keer als ik een lijn beetpak of iets aanraak mijn handen
nat en koud worden.
Na mijn laatste bericht waren er een paar dagen met een
zwak windje. Dat gaf mij gelegenheid een beetje te slapen
en van de ijsbergen te genieten. Woensdag sliep ik drie uur.
Daarna wakkerde de wind aan tot bf 4 en zag ik de mooiste
ijsbergen van deze trip. Ik hoorde dat je op deze plek
dagen van weinig wind kunt hebben. Nee hoor! Ik ontving
een bericht dat windkracht negen naar mij onderweg was
en begon mij daarop zo goed mogelijk voor te bereiden.
Weerberichten in deze gebieden zij niet erg betrouwbaar
dus als de storm niet vlug komt vergeet ik die maar. Terwijl
ik dat denk wakkert de wind aan met mist en regen.
Gelukkig bereikt hij slechts bf 7, maar het probleem is dat
als ik verder noord kom, er steeds meer kleine ijsbrokken
tussen de ijsbergen gaan verschijnen. Deze kleine bergjes
zijn moeilijk waar te nemen. Er kan een klein stukje met
de afmetingen van een basketball boven water uitsteken
dat onderwater de afmetingen van een schoolbus blijkt te
hebben.
Met 30 knopen wind achter is de zee vol witte kuifen en
wordt het ongelooflijk moeilijk om die te onderscheiden
van mini ijsbergen. En helemaal met zo’n vaart wanneer
het stevig regent of mist. Een paar kon ik juist op het
laatste moment ontwijken. Het is als hardzeilen op een
regenachtige mistige dag in een gebied vol halfgezonken
zeecontainers. Ik word echt hysterisch van die verborgen
ijsbergjes en kijk scherp uit mijn doppen om ze te
ontwijken. Dat betekent dus 14 uur wacht in ijskoude
regen.
Vrijdag, ongeveer 10 uur s’avonds temidden van dit weer
moest ik iets uit de kajuit pakken. Wat nu? Een poeltje
dieselolie op de vloer! Hier is dieselolie bijna belangrijker
dan water! In het slechtste geval, in geval van water tekort,
zou ik naar een ijsberg kunnen varen, een stuk afbreken,
smelten en het drinken. Diesel is zo belangrijk omdat
het niet veel waait in de Noordwestpassage. De gelekte
dieselolie bleek uit een lek
in de 350 liter flexibele brandstoftank te komen.
Paniek!! Ik begon alles wat ik kon vinden met diesel
te vullen. Water jerrycans, flessen, zelfs mijn 25 liter
douche. En dat al zeilende in dichte mist. In een
ooghoek zie ik iets vreemds! In het raam verschijnt
een reusachtige ijsmuur. In de paniek om diesel te
redden vergat ik naar ijsbergen uit te kijken en kwam
ik binnen 30 meter afstand van een monsterberg. Het
geluid van brekende golven in het ijs was te horen. Het
was als het gedonder van onweer en het water schoot
zo’n tien meter de lucht in. De berg werd door de wind
met een grote vaart voortgedreven en dreef bijna over
mijn Vega heen. Teruggerend naar de kajuit, weer
containers met diesel vullen en tegelijkertijd uitkijk
houden. Het plan was zoveel diesel te lossen totdat
het lek boven kwam. Tot ik er achter kwam dat ook in
de andere zijde een lek zat. Uiteindelijk slaagde ik er in
beide lekkende zijden boven te krijgen. Na er de hele
nacht aan te hebben gewerkt was de hele kajuit vol
diesel. Kussens, slaapzak, eigenlijk alles. Zo’n 35 liter
diesel, 10 procent van mijn voorraad, bleek verloren
te zijn gegaan. Je kunt je voorstellen hoe de boot nu
ruikt. Dus tegen de ochtend ben ik 50 uur achterelkaar
op wacht geweest, waarvan 14 in de ijsregen, bedolven
onder dieselolie. Ik wil alleen maar een warme douche
en een droog bed! In plaats daarvan ga ik bijliggen en
slaap 6 uur. Nu schrijf ik mijn blog met ijskoude vingers
en luister naar de op mijn boot kletterende regen.
Over een paar minuten trek ik mijn zeilpak weer aan
en doe al zeilende nog een wacht van 50 uur. Als de
wind aanhoudt tenminste.
Afgezien van alle drama’s - de Baffin Bay is een van
mijn favoriete wateren waar ik ooit heb gezeild! Net
zoals de Gambia rivier, Galicia en de Exuma’s. Met de
onverklaarbare schoonheid van de ijsbergen en het
24 uur durende daglicht is het zo uniek als een stuk
water kan zijn. Met plezier ruil ik mijn behoefte aan
slaap in voor de kans in dit ongelooflijke gebied te
kunnen zeilen, maar het is ook de gevaarlijkste plek
waar ik ooit heb gezeild. Ik houd er van, vrees het en
respecteer het.
Nu iets over de technische kant van deze trip. De
eerste regel van solo zeilen is: Je moet zorgen dat de
boot zich zelf kan zeilen. Alles wat je zelf zou moeten
doen is reven, trimmen en de windvaan bijstellen. Ik
gebruik een Monitor windvaan. Gedurende de jaren
heb ik er drie gehad, Hyravane, Navic, en Monitor. Ik
vind de Monitor de sterkste en eenvoudigste om te
bedienen. Voor energie heb ik vier zonnepanelen en
een windgenerator. Wanneer geen zonne energie te
krijgen is, dan gewoonlijk wel van de wind en vice
versa. Mijn dagelijkse energievoorziening is sterk
gelimiteerd, dus ik moet er zuinig mee zijn. Ik heb
3 gps units, warvan ik er twee constant gebruik. De
derde is een back up. Ik heb ook AIS. Heel goed voor
de open oceaan maar hier doet het niet veel want er
zijn geen andere schepen. Ik heb geen radar omdat
ik er geen geld voor heb. Dit is een low budget trip
en sponsoring blijkt niet eenvoudig. Ik was al blij dat
ik de haven kon uitvaren. Wat voedsel betreft heb ik
een jaarvoorraad “Shelf Reliance freeze dried food”
ingeslagen. Het is verassend goed en ik kijk steeds
uit naar de volgende maaltijd. En dan die verdomde
watermaker. Gelukkig lijkt mijn nieuwe beter te
werken maar buiten een uur pompen voor twee liter
water doet mij verlangen nar een normale kraan.
Tot slot is een van de belangrijkste zaken op de boot
mijn PredictWind itrac sateliet communicator. Dit is
nieuwe Nieuw-Zeelandse technologie die niet alleen
mijn Vega “trackt” zodat jullie kunnen zien waar ik
ben, maar belangrijker, geeft mij op twee manieren
een weerbericht. Een uit de U.S. en een uit Canada.
Het is leuk te zien welk land de beste verwachting
van de dag geeft. Een kwalitatief goed weerbericht
geeft mij een enorme rust. Ik heb veel op zee gezeild
zonder weersverwachting. Ik voel mij dan altijd alsof ik
blind zeil. Het geeft mij ook de snelste route naar het
volgende waypoint (weer routing). Die mogelijkheid
gebruik ik niet veel want ik ben eigenwijs en wil zelf
dagelijks uitvinden. Maar het is een goede optie om
te hebben. Alles wat ik nog nodig heb is een hete
douche en een paar pizza’s. Ik stink als een Arctische
ontdekkingsreiziger. Gelukkig is er niemand in de buurt
die het ruikt.
4 augustus 2011
Northwest Passage
Het is geweldig hier te zijn! Vandaag is mijn 50e dag alleen op zee en ik ben nog niet zo dicht bij
land geweest. Je vraagt je misschien af waarom ik hier in een fjord ronddrijf. Ik ben in Croker Bay,
omgeven door bergen en een 300 meter diepe gletsjer. Mijn woorden schieten tekort om deze
schoonheid te beschrijven.
Ik ben hier iets te vroeg aangekomen. De Noordwest passage is nog bevroren maar smelt snel, dus
het zal hopelijk niet lang duren. Het parachute zeeanker is uit en houdt goed omdat er weinig wind
staat.
Tot Lancaster Sound had ik een mooi oostelijk windje achter. Tegen de tijd dat ik ik Croker Bay
aankwam was het derde rif gestoken en spoelden een paar golven de kuip in. Niets ernstigs! Alleen
van die vervelende golven die juist over je heen breken. Vreemd genoeg ging de wind liggen juist
toen ik de Croker Bay binnenvoer, maar toch waait het nog hard in de Lancaster Sound. Ik blijf hier
een paar dagen achter het parachute anker drijven, neem wat rust en voer wat reparaties uit. Van
hier ga ik verder naar Maxwell Bay, 115 zm westelijker en blijf dar ook een paar dagen hangen.
Hopelijk zal het ijs dan gebroken zijn en kan ik verder richting Alaska.
Beaufort Zee
Alaska
Croker Bay
Op mijn reis hierheen vanaf 75 noord trof ik weer
drie dagen dichte mist. Zonder radar door de mist
zeilen, omringd door ijs, is zeer beangstigend. Ik heb
een strategie: Ik sta in de kuip met één hand aan
de helmstok en staar recht vooruit. Klaar om weg te
duiken op elk moment dat iets uit de mist opdoemt.
Vergeet dat je naar het toilet kunt of een maaltijd
kunt bereiden. Je staat daar tot de mist optrekt of de
wind wegvalt. Het is verbazend hoe snel de tijd dan
verstrijkt. Als de mist optrekt en ik de kajuit in spring
realiseer ik mij dat ik meer dan 10 uur daar buiten
heb gestaan. Geholpen door slaaptekort vervaagt de
tijd. Dat de mist is opgetrokken betekent niet dat mijn
wacht over is. Het betekent alleen maar dat ik kan
zien hoe ver de volgende groep ijsbergen weg is en
als er tijd is ga ik de kajuit in om uit de wind wat op te
warmen. Even verwennen met een kop koffie en dan
weer naar buiten.
Slaaptekort is gevaarlijk wanneer je alleen op een boot
bent, maar ik heb een plan. Ik doe alles half zo snel
als ik normaal zou doen. De logica hiervan is dat met
slaaptekort de hersenen ook op halve kracht werken.
Het wordt gevaarlijk als je hersenen je lichaam niet
meer kunnen bijhouden, dus maak ik langzame en
gecontroleerde bewegingen. Op die manier vinden
lichaam en geest hun balans. Het doet mij goed in
Matt’s idiote wereld van slaaptekort te zijn. Er bekruipt
mij een gevoel of ik een paar glazen sterke drank heb
gedronken. Ik lach om dingen die ik normalerwijze niet
om te lachen zou vinden. Ik sta uren te zingen in de
kuip. Eerst wat Wu-Tang maar later kerstliedjes. Dat
klinkt gek, zo midden in de zomer, maar omgeven door
ijsbergen is dat niet zo raar. Ik zing zo hard dat ik mijn
stem verlies. Maar waar heb ik een stem voor nodig?
Er is niemand om mee te praten. Het was een harde
tijd maar ik had een geweldige tijd in Baffin Bay!
Er staat een artikel over deze trip in Yachting World van
deze maand. Mijn vriend Andy schreef het dus ik weet
zeker dat het goed is.
Ik geef Apsley het laatste woord:
“Dit weer op deze plek benadert mijn ideaal van
perfectie meer dan elke andere omstandigheid waarin
ik ooit verkeerde. De warme gloed van de zon met
de intens verkwikkende kou in de lucht geeft een niet
uit te drukken gevoel van welzijn en genoegdoening.
Het gouden licht op deze schitterende omgeving
van bergen en ijs voldoet aan iedere gedachte van
grootsheid. Mijn woorden kunnen het indrukwekkende
van het fantastische panorama dat zich hier ontvouwt
niet overbrengen.”
Apsley George Benet
Cherry-Garrard
(1886-1959) was
een Britse Antarctica
ontdekkingsreiziger
10 augustus 2011
Barrow Straits
Het pakijs ligt zuidelijk van mij. De vroege
ontdekkingsreizigers hadden niet zoveel
moeilijkheden tot hier te komen. Het ging pas fout
zuidelijk en westelijk van hier. Ik zeilde Lancaster
Sound in op de zelfde dag als Parry dat deed in 1819
met dezelfde wind! De meeste ontdekkingsreizigers
rapporteerden oostelijk wind. Die heb ik dan ook
alleen maar gehad. Een beetje ijs in Lancaster Sound,
genoeg om mij scherp te houden, maar Barrow Straat
is vrijwel ijsvrij. Geen ijs te zien voor 50 mijl, dat is
nog niet gebeurd since 65 N. Maar het is stilte voor
de storm, verder zuidelijk begint het kat en muis spel
met het pakijs. Ik ben een klein muisje tegen een
angstig grote kat! Ik heb hier voor de noordkust van
Somerset eiland liggen wachten op smeltend ijs om
mijn reis door Peel Sound te kunnen beginnen.
Ik zou morgenochtend moeten kunnen vertrekken.
Dan vaar ik door Peel Sound, Franklin Street, langs
Boothia schiereiland, James Ross Street, rond het
zuiden van King William eiland naar de Queen Maud
Golf and verder naar het westen. Dezelfde weg nam
Amundsen in 1905. De volgende 600 zm zijn met
moeilijkst van de Noordwest passage met pakijs,
onderwater rotsen en ontelbare eilandjes. Na de
Queen Maud Golf heb ik het meeste ijs gehad en is
het alleen een kwestie van zeilen naar Barrow Point,
Alaska en dan verder zuid. De Noordwest passage
is geen stuk water om haast te hebben en mijn St.
Brendan is verre van een ijsbreker, dus geduld is
cruciaal. Straks ga ik dus zuid het ijs in, maar nu eerst
rusten!
16 augustus 2011
Rae Strait
Alles is goed gegaan sinds Peel Sound. Halfweg ontmoette ik
grote aantallen zeehonden, vogels en narwals, tandwalvissen.
Ik heb trouwens veel zeehonden gezien sinds Lancaster Sound.
Zij houden grote afstand dus zijn moeilijk te fotograferen. Soms
verschijnt er een vlak bij de boot maar verdwijnt alweer voor
ik de camera kan grijpen. In Peel Sound waren er honderden.
Sommigen in groepen op vis jagend, sommigen lijken zomaar
rond te zwemmen. Op een gegeven moment staken een stuk of
tien hun kop boven water en starden mij aan. Zij lijken op kleine
prairiehonden die hun kop uit de grond omhoog steken. Er zijn
zoveel zeehonden in de Noordwest passage dat ik bang ben om
te vissen. Stel je voor dat ik per ongeluk een zeehond vang! De
narwals schijnen mijn boot niet op te merken. Zij zwemmen
ogenschijnlijk ongeinteresseerd voorbij. Ik moet er minstens 50
hebben gezien gedurende een aantal mijlen. Ik kan nog steeds niet
geloven dat ik echt narwals heb gezien!
Er was weinig wind sinds de Peel Sound zodat ik de meeste tijd
heb gemotord. Mijn Volvo Penta start moeilijk in deze koude
omgeving, maar als hij eenmaal loopt, loopt hij als een kampioen.
Mijn timing is perfect geweest en ik ben er in geslaagd het
slechtste ijsgedeelte makkelijk te passeren. Er was een stuk
pakijs ongeveer 10 mijl van noord naar zuid, maar ik vond een
vrije corridor van ongeveer een kwart mijl breed. Het is hier
deze zomer warm geweest. In Baffin Bay vond ik het kouder,
met temperaturen net onder nul. De laatste 4 dagen was het
van 13 tot 16 graden celsius, wat leuk is voor mij maar slecht
voor het arctische gebied. Ik heb het angstige gevoel dat als dit
zo doorgaat het noordpoolgebied de volgende 15 jaar inkrimpt
met alle gevolgen van dien ook voor ons. Wetenschappers zien al
verschillen in weerpatronen ten zijden van het arctisch gebied en
als al het ijs smelt dan kan je New York City vaarwel zeggen.
Genoeg gesomberd. Ik ben in een gedeelte van de passage met
een rijke geschiedenis. Slechts een paar mijl verwijderd bracht
Amundsen een winter door tijdens zijn reis van 1903 tot 1905.
Niet ver van hier ging het verschrikkelijk mis met Franklin’s
expeditie en vonden 130 personen de dood. Hier ontmoet oost
west. Het ontbrekende deel van de puzzel dat zoveel vroege
ontdekkers ontging. Ik weet trouwens niet hoe zij het haalden.
Mijn kompas is waardeloos de laatste 20 dagen. Het wijst steeds
naar het zuiden, ongeacht welke kant ik ook op ga. Er is zoveel
mist dat ook een sextant waardeloos is. Zij hadden geen motoren,
slechte zeekaarten en geen idee welke kant zij op moesten in dit
net van de Canadese archipel. Ik heb alle respect van de wereld
voor deze mannen!
Mike “da web masta” McLinn heeft voor mij een manier gevonden
om een foto te nemen en als een kleiner bestand te verzenden.
Dus kon ik goede foto’s maken. Dar ben ik blij om want zo kunnen
jullie zien hoe het mij vergaat. Wel, de wind steekt weer op en ik
moet de zeilen wisselen.
Grote ontdekkingsreizigers
in het noordpoolgebied
J. Franklin, Groot-Brittannië
1786-1847
overleden NW passage.
R. Amundsen, Noorwegen
1872-1928
overleden bij vliegtuigcrash
in de
Noordelijke IJszee.
Amundsen Golf
Alaska
21 augustus 2011
Amundsen Gulf (Go west young
man)
Het is een stuk kouder geworden. De wind
wakkerde aan uit het oosten, dat is mooi,
maar hij bracht ook mist, regen en kou. Na
Rae Straat werd het navigeren inspannender.
Simpson Straat (ten zuiden van King William
eiland) is een uitdagend stuk water. De stroom
snelt door de straat en botst via de vele
eilanden weer terug. Soms was de stroom
in mijn voordeel, soms duwde hij mij naar
de lei kust. Op een gegeven moment voer ik
achteruit met de motor voluit in zijn vooruit.
Maar ik kwam er door en zag een schip van
de Canadese kustwacht voor anker. De laatste
keer dat ik een schip zag was toen iemand mij
een nieuwe watermaker en een fles “screech”
overhandigde. De man waarmee ik sprak was
erg vriendelijk en hij gaf mij goede ijs informatie
voor de Queen Maud Golf.
Vanaf dit punt zeilde ik met 20 tot 30 knopen
oostenwind. Ik weet niet zeker wat de Vega
rompsnelheid is, maar ik kwam er vast wel
boven. Er waren een paar risico plekken ten
oosten van de Queen Maud Golf en er liep
pakijs van oost naar west. Ik denk dat dit
uit Icebreaker Bay kwam. Het was mogelijk
zuidelijk van het ijs te zeilen zonder zelfs te
hoeven gijpen. Na Queen Maud waaide het
zo’n 30 knopen en vloog ik op topsnelheid door
een paar moeilijke gebieden. Soms door nauwe
passages tussen twee eilanden. Het waren 3
fantastische dagen, maar aan alles komt een
eind.
Na halfweg door Dolphin and Union Straits
te zijn draaide de wind naar noordwest en
wakkerde aan tot 30 knopen met sterkere
vlagen. Mijn voortgang kwam knarsend tot
stilstand. De wind was nog niet het ergste
maar er was een sterke stroom tegen wind met
verrassend steile golven.
St. Brendan is veel te klein met een
waterverplaatsing van 2.300k om deze golven
aan te kunnen. De golven nemen de Vega op
als een stuk drijvend wrakhout. Zo erg dat twee
maaltijden uit de pan sprongen en door de
kajuit vlogen. Dat was zoooooo frusterend! Ik
kan tegen de kou en nattigheid, maar bederf
mijn eten niet! Gisteravond ging ik naar bed in
een erg natte kajuit bezaaid met stukjes mais en
kip. Vanochtend ging de wind langzaam liggen
zodat ik de kajuit kon schoonmaken en wat
gebroken spullen herstellen.
Een ding dat ik niet kan repareren is mijn
autopilot. (een helmstok stuurautomaat) Die is
de afgelopen maand steeds slechter geworden
en stopte er vandaag helemaal mee. Het ding
is minstens 15 jaar oud, dus ik was niet verrast.
Hij is alleen nodig als er gemotord wordt zonder
wind, dus al met al niet zo erg. Oschoon,
onlangs maakte ik een solo trip van Annapolis
naar Europa, de Caribbean en terug met alleen
een windvaan en ik haatte lange uren aan de
helmstok te zitten als er geen wind was. Ik heb
nog 200 liter diesel over, dat is goed, maar het
betekent ook dat ik ontelbare uren al motorend
in de kuip moet zitten staren naar het kompas.
Ach, het zij zo!
Ik wilde Peter Semotiuk even bedanken. Hij
heeft mij sinds Baffin Bay voorzien van ijs
verwachtingen. Goede ijsverwachtingen zijn
cruciaal omdat ik niet online kan gaan om die
zelf te zoeken. Peter was altijd vriendelijk en
daar hij ook echt in de Noordwest passage
verbleef is hij een van de weinige echte experts
in het gebied. Als ik terug ben stuur ik hem een
fles whiskey.
wordt
vervolgd
Met de
Dart
“Seaw
naar Zuid
Tim Helsloot (67) en echtgenote Els (57) vormen een goed
duo om een langere reis te gaan maken. Els is aan boord de
baas over alles wat met eten, voorraden en logistiek te maken
heeft, en Tim gaat over de techniek en de navigatie. Samen
bepalen zij waar zij heengaan en waar zij wat langer blijven. Tim,
gepensioneerd docent aan de Hogeschool Utrecht en schipper/
tsailer 30
witch”
Europa
instructeur bij de Zeezeilers van Marken, heeft zijn sporen op
het water ruim verdiend. Els is voormalig groepsleidster op
een schippersinternaat en heeft decennia ervaring als kok.
Zij besloten onlangs met hun Dartsailer een verre reis te gaan
maken. Op deze pagina’s deel 1 van hun relaas en informatie
over dit prachtige schip.
maandag 14 april 2014
Verwaaid in Scheveningen
Harde wind vandaag. Dus eerst maar eens lekker uitgeslapen. Daarna de stad in, Els het Binnenhof laten zien,
koffie gedronken in het Gouden Hooft en daarna langs Paleis Noordeinde naar Museum Mesdag met het
panorama gewandeld. Prachtig elke keer weer om de mooie zeegezichten van Mesdag te zien en het imposante
prachtig gerestaureerde panorama te bewonderen. Met de tram weer terug naar Scheveningen en uitgestapt
bij het Kurhaus. Van daar uit lekker langs een winderige, en heerlijk lege boulevard naar de havenhoofden
gewandeld. Daar nog even gezien dat uitvaren echt niet leuk geweest zou zijn. Visje wezen eten bij Simonis,
een begrip in Scheveningen, en na nog een biertje in het Brouwcafe aan de haven (brouwen hun eigen bier, erg
lekker), nog een boodschapje en weer aan boord. Pffff, even uitrusten van het vele lopen, zijn zeebenen niet
aan gewend, haha.
Morgen blijven we ook nog een dagje, om de deining wat uit te laten deinen, en dan woensdag weer verder.
Scheveningen en Den Haag waren erg leuk, maar nu weer verder. Vandaag nog even wat boodschappen, wat
laatste dingetjes in de watersportwinkel. Tochtje van morgen voorbereid. Morgen de Maasgeul oversteken,
druk vaarwater. Vanavond vroeg erin, de wekker staat op 6 uur, 7 uur vertrek. Morgenavond zijn we in Zeeland,
de Roompot, net even achter de Oosterscheldekering, maar vanavond was het nog even genieten van een
maaltje aan boord met kreeftscharen van Simonis, met ster de beste viswinkel van Nederland.
Vanmorgen om 7 uur vertrokken uit Scheveningen, grootzeil erop en motor bij, weinig wind. Vanaf 8 uur ging
de stroom meelopen en dat bleef de hele tocht zo, en omdat het springtij is scheelde dat soms wel 2 knopen.
Beetje spannend was het oversteken van de Maasgeul wel, maar de verkeerscentrale houdt alles goed in de
gaten en meldde ons ook keurig toen we de koers van een grote jongen (containerschip) gingen kruisen dat we
koers en snelheid moesten houden en dat de grote jongen dan achter ons langs zou gaan. Maar toch wel een
beetje spannend. Vanaf daar een heel rustig tochtje, zeiltje erbij, beetje motor erbij, stroom mee, we gingen
als een speer, ondanks maar 2-3 Bf ZO. Eind van de middag meerden we af in de Roompot Marina. Weer een
prachtige dag varen.
Nog even over onze positie. Het lijkt erop dat de landontvangststations ons niet steeds goed kunnen volgen
waardoor jullie geen positie zien. Wij kunnen daar nu weinig aan doen, de AIS werkt prima, hebben we gemerkt
omdat we een paar keer onderweg ook opgeroepen zijn, en zelf ook al het verkeer kunnen zien, en dus
kennelijk ook gezien worden. Je kan altijd ff op www.marinetraffic.com kijken en zoeken naar Seawitch om de
delen van de tocht die wel gezien zijn te bekijken.
Facebook
Waar facebook toe kan leiden
Via onze facebook pagina hadden we vorig jaar kennis
gemaakt met Wim en Nelly. Zij gaan ook een grote zeilreis
maken met hun jacht de Paladijn, zij plannen een paar
maanden weg te blijven, hun doel is de Azoren. Voor hen
niet de eerste grote zeilreis. Wim is al 2x de wereld rond
gezeild, waarvan de tweede keer samen met Nelly.
Wat wij al wisten is dat ze vlak bij de Roompot wonen, en
het was dan ook een aangename verrassing dat ze gisteren
al op de steiger stonden toen we net aangekomen waren.
Ze zijn ons vandaag komen halen voor een tochtje over
het eiland en barbecue bij hun thuis. Het was geweldig, de
verhalen en foto's. De hartelijke ontvangst alsof we oude vrienden waren. Enne, je kunt nog heel wat opsteken
van zulke ervaren zeezeilers en levenskunstenaars. Voor ons een voorbeeld en heel inspirerend.
Tweede paasdag in België
Vanwege gunstig tij vanmorgen niet zo
achterlijk vroeg weg. Om 9:15 uur vertrokken
van de Roompot. In eerste instantie heel
weinig wind en nog van achteren ook, dus
dat schiet niet op, de motor er maar weer
bij. Na een paar uur echter moesten we
koers verleggen en kwam de wind schuin van
achter in, terwijl hij ook wat toenam. Dus....
Zeilen! Heerlijk, wel nog behoorlijk deining
achterin komend, dus met een boot als de
onze behoorlijk slingeren. Maar toch. Een
prachtige dag, in één tij van de Oosterschelde
naar Blankenberge.
Helaas brak vanavond een stukje van Els haar
kies af, dus we moeten morgen even een
tandarts zoeken.
Vandaag weer een vaardagje, naar
Nieuwpoort. Na het ontbijt maken we de
boot vaarklaar en om een uur of 9:45 gaan
we op weg, uhh... op water. Buitengaats blijkt
de zee heerlijk kalm maar de stroom staat
tegen en er is - alweer - bijna geen wind.
Dus kachelen we op de motor lekker door,
per slot van rekening is de Seawitch een
motorsailer, en zo in het zonnetje is dat geen
straf. Tim zet uiteindelijk de autopilot aan en
komt ook buiten in het zonnetje zitten, het
gaat lekker en we overleggen of we toch niet
door zullen varen naar Duinkerken, maar die
beslissing komt later, eerst maar verder op
Nieuwpoort aan. In de verte komt ons een
grote boot tegemoet, lijkt helemaal goed te
gaan, maar vlak voor ons draait hij scherp de
geul in en meteen op ramkoers met ons. Is
even schrikken, ook niets over de marifoon
gemeld of zo, maar Tim maakt direct een
rondje om hem voor ons langs te laten gaan.
De hufter, beleefdheid is ver te zoeken.
We hervatten onze koers weer en horen
op de marifoon dat er schietoefeningen
gehouden worden in het schietgebied dat we
naderen, dus verleggen we onze koers om
dat gebied heen en bedenken ondertussen
of we nou wel of niet door zullen varen
naar Duinkerken. Uiteindelijk neemt Tim de
beslissing om toch te stoppen in Nieuwpoort.
En hier liggen we nu in een wat ongezellige
haven. Wel lekker gegeten aan boord, en nu
wacht de afwas. Morgen naar Duinkerken? Ik
denk het wel.
Geschiedenis
De Dartsailer is in de jaren ‘70 en ‘80 gebouwd in
de 27,30 en 38 voet versie, die elk weer in diverse
uitvoeringen werden getuigd.
De werf Holland Boat Company van J. van der Meijden
nam het initiatief voor de bouw van de Dartsailers.
Ooit vertelde Van der Meijden waar de naam
Dartsailer vandaan kwam. “Het pijltje in het zeilteken,
de Dart, staat voor het schot in de roos, de Dartsailer”.
De rompen van de typen 30 en 27 werden gebouwd
bij Polymarin en Holland Boat Company, ook nu
nog als Van der Meijden Interiors gespecialiseerd in
betimmeringen van schepen, bouwde de schepen
af. De rompen van de Dartsailer 38 werden gebouwd
bij Neptunus, waar de laatste jaren ook de rompen
van de Dartsailer 30 vandaan kwamen. Enkele jaren
voordat de seriebouw in polyester startte was 1
exemplaar van de Dartsailer 30 in staal gebouwd.
Door de seriemodellen in polyester te bouwen werd
de kostprijs zo laag mogelijk gehouden. Van de
laatst gebouwde schepen werd het stuurhuis van
polyester gemaakt, om de kostprijs te verlagen. De
eerste Dartsailers 30 werden afgetimmerd met een
eiken interieur, maar dat werd door de kopers niet
aantrekkelijk gevonden, dus stapte men vrij snel over
op teak.
Na het faillissement van de HBC kwamen de mallen
in andere handen. Voor zover bekend werden er nog
Dartsailers gebouwd door De Boarnstream (onder
naam Scirocco), Dartsailer b.v., en Heesen in Oss.
Bron: www.dartsailerclub.nl
wordt
vervolgd
Paspoort Dartsailer 30
Lengte
Breedte
Diepgang
Waterverplaatsing
Ballast
Materiaal romp
Bouw
Ontwerp
Ontwerpjaar
9.15m
3.10m
1.25m
7.000 kg
2.300 kg
Polyester
Holland Boat Company
Willem de Vries Lentsch
1975
Jubileumboek
50 jaar
Trintella
verschenen!
aa
W
r
e
an d
v
r
e
Pet
Het nieuwe boek “Trintella
Yachts, Hollands Glorie uit
Brabant” van Peter van
der Waa geeft een rijk
beeld van de ontwikkeling
van een botenwerf uit ’s
Hertogenbosch. Hier zijn sinds
1952, met veel passie voor
vakmanschap, zeewaardige
en luxe zeiljachten gebouwd.
Hoewel in 2002 de activiteiten
van de werf gestopt zijn,
leeft de merknaam Trintella
met het behoud van deze
duurzame jachten nog lang
voort.
In 1964 is, met de start van de
serieproductie in polyester de
naam Trintella meegegeven
aan deze zeiljachten. Ter
gelegenheid van het vijftig
jarig bestaan van deze
merknaam wordt met dit boek
een schets gegeven van de
historische ontwikkeling van
de werf en de vele Trintella
modellen die er zijn gebouwd.
Daarnaast komen fraaie
restauratie projecten aan bod
en vertellen Trintella zeilers
bijzondere reisverhalen.
Het ruim 225 pagina’s tellende
boek, uitgegeven door de
Trintella Vriendenkring, is
in full colour en hardcover
uitgevoerd en bevat veel
mooie foto’s en tekeningen.
Bestelinformatie:
www.trintella.org
Trintella
geschiedenis
De Trintels en Trintella's zijn gebouwd op de
Jachtwerf Anne Wever in 's-Hertogenbosch.
Anne was daar aanvankelijk havenmeester
van Jachthaven De Viking en begon in 1953
met de bouw van enkele schepen. Van zijn
vader, die schipper was geweest op het
grote zeiljacht Iduna, had hij meegekregen
dat de afwerking van schepen essentieel
was. Dit werd door Anne tot in de perfectie
nagestreefd en zijn reputatie groeide. Toen hij
via de dochter van E.G. van de Stadt, die ook
in Den Bosch woonde, in contact kwam met
de ontwerper zelf, vroeg deze hem of hij voor
de export naar de VS Lightnings kon bouwen.
Anne aanvaardde de opdracht en zo startte de
samenwerking tussen Anne en de beroemde
ontwerper. Al snel groeide de werkzaamheden
en begon Anne ook andere schepen te
bouwen zoals Juno's, Pluisjes, Delta's en Junior
Holidays.
In 1959 liep de verkoop naar de VS terug en
vroeg hij aan Van de Stadt of deze een eigen
ontwerp voor hem kon maken. Dit werd de
Trintel I, genoemd naar een zandbank in het
IJsselmeer. De naam "Breezand" was ook
overwogen, maar die was afgevallen omdat
hij internationaal niet zo lekker 'bekte'. Wat
een vooruitziende blik! De rompen liet Anne
bij andere werven bouwen, o.a. bij Dekker
in Amsterdam. Op de Hiswa had Anne 2
geduchte concurrenten; Marken en Trewes,
maar hij verkocht 6 schepen en zij 2, ofschoon
de Trintel duurder was.
De afwerking gaf de doorslag.
In 1959 was Tyler in Engeland begonnen
met de bouw van polyester jachten. Eerst
voor zichzelf de Glasslipper en later ook
de Pionier. Beide ontwerpen van Van de
Stadt. Anne Wever zag ook veel in de
seriebouwmogelijkheden van een polyester
schip en hij vroeg Van de Stadt een polyester
versie van de Trintel I te ontwerpen. Dit werd
de Trintella I. De rompen werden gemaakt in
Engeland bij Tyler Mouldings Ltd., omdat Anne
de productie van polyester rompen niet op zijn
werf wilde hebben.
Meer
www
De jachtwerf in Den Bosch, bleef doen waar het
goed in was: afwerking. Omdat de Trintella wel
een echt schip moest blijven, voorzag Anne
Auteur Peter van der Waa
de Trintella I van een houten kajuitopbouw.
overhandigt in Hellevoetsluis
Van de Stadt verklaarde hem voor gek,
het eerste exemplaar van
maar de Trintella’s I en Ia werden Anne’s
“Trintella Yachts, Hollands
succesvolste schepen, in totaal zijn er 260
Glorie uit Brabant” aan
van gebouwd.
mevrouw R. Wever van den
Hoek, beschermvrouwe van
de Trintella Vriendenkring en
weduwe van Anne Wever.
Het volgende schip was de Trintella II, van
9,50 m., ook met een houten kajuitopbouw.
De rompen werden wederom bij Tyler
geproduceerd, maar tot Anne’s ontsteltenis
bleek Tyler ze ook zelf op de markt te brengen met
een polyester kajuit als Harmony 32. Anne heeft toen
Van de Stadt op een beurs bij de arm genomen en
gezegd dat hij dit moest goedmaken met een nieuw
ontwerp. Dit werd de Trintella 2a, van 10 m.
Na de Trintella 2a kwam de vraag naar grotere
toerschepen met minder onderhoud. Dit werden de
Trintella III, gebouwd bij Polymarin in Amsterdam en
de Trintella IIIa, gebouwd bij Tyler. Na de Trintella IV
en de Trintella V werd Anne ingefluisterd dat hij iets
aan de snelheid van zijn schepen moest doen. Van
de Stadt ontwierp de Trintella 38, maar de snelheid
was minder dan verwacht. Direct daarna werd de 44
ontworpen en begin jaren 80 de echt snelle Trintella
42. Toen Dieter Sieger zo’n schip kwam bestellen,
vroeg hij of hij niet zelf een ontwerp van het interieur
mocht maken, hij was zelf interieurontwerper. Dat
mocht en hij kwam met opvallende ronde vormen.
Doordat ook wasbakjes e.d. rond gefabriceerd
moesten worden, kwam hij in contact met de
Allpa fabriek. Sieger is daardoor wereldberoemd
geworden.
nfo
i
a
l
l
e
t
n
i
r
g
r
o
rT
.
a
l
el
t
n
i
r
w.t
op
e
i
t
rma
In 1980 kwam er een moeilijke tijd. Het economisch
tij was slecht en de orderportefeuille raakte leeg.
Anne moest 40 man ontslaan maar kon een deel
daarvan in hetzelfde jaar weer aannemen. In die tijd
liet Anne ook een enquête houden naar wensen van
(toekomstige) booteigenaren. De conclusie was dat
er behoefte was aan een schip met een doghouse.
Als bouwmateriaal gaf de markt de voorkeur aan
aluminium boven polyester. De reden hiervan was
gelegen in de eerste verhalen over osmose bij
polyester schepen. De enquête gaf de aanleiding tot
het ontwerpen van de Trintella 44a, ook ontworpen
door Van de Stadt. Zelfs de export naar de VS kwam
weer op gang en de werf bloeide weer. In de tweede
helft van de jaren 80 verkocht Anne de werf en werd
de naam Trintella Shipyards. Inmiddels is de werf
weer verkocht en is de thuisbasis Engeland..
Bron: Trintella Vriendenkring
t
s
om
k
n
e
ije
2
2
B
e
r
i
o
t aren
c
i
V eigen
De jaarlijkse bijeenkomst van Victoire 22 schippers en bemanningen vond dit jaar op
30 mei plaats in Hoorn.
Zes schepen zeilden van alle windstreken naar de oude binnenhaven aan de
Hoornse Hop. Ook arriveerden een paar eigenaren per auto. Het evenement
heeft hoofdzakelijk een sociaal karakter. Een gezellig samenzijn, uitwisselen van
V22 informatie en natuurlijk een gezamenlijk diner in een van de vele Hoornse
etablissementen. Hoewel de meeste schippers lid zijn van de Victoire Club voelen zij
toch behoefte aan een V22 verwantschap. Die verwantschap wordt vormgegeven
op een Facebook pagina. Voor deze pagina hebben zich inmiddels een flink aantal
mensen aangemeld. Maar gezien de vele honderden V22’s op de Nederlandse
wateren lijkt hier ruimte voor forse groei!
Victoire 22
op
Facebook
Harmen Ament, initiatiefnemer van de
jaarlijkse Victoire 22 bijeenkomsten
Peter Schermer, eigenaar van “This Strange Engine”, verzorgt een presen
“Zeezeilen met de Victoire 22”. Aan de oostwal van de Hoornse binnenh
op bootkussens in het gras want improviseren kunnen deze V22 zeilers!
overige schippers en vriendin Sanne Straver luisteren en kijken aandach
zijn relaas over reizen naar de Oostzee en de Engelse oostkust. Hij oogst
bewondering maar ook de namen Koopmans en Vader worden veel gero
ntatie
haven
De
htig naar
t veel
oemd.
Peter vaart mee in de
Toerzeilers
“Small Ships Race 2014”
5-9 juni
IJmuiden - Lowestoft
www.smallshipsrace.nl
victoire
club
Paspoort Victoire 22
L.o.a. 6.60 cm
Breedte 2.20 cm
Diepgang 0.95 cm
Waterverplaatsing 1.150 kg
Ballast 450 kg
Motor BB in bun
Ontwerp 1961 Dick Koopmans sr.
Jachtbouw C.N.R. Vader Alkmaar
Aantal gebouwd ca. 1.500 stuks
Afgemeer
Klaar vo
rd in de
oor een
Hoornse binnenhaven
paar gezellige Victoire 22 dagen
Meer
ove
Polyc r Victoire
lassic
s
Zeiler in de
nrs
5,6
Klik h ,8
i
de bi er voor
blioth
eek
Recht
door Zee
Hoe veilig zijn onze waterwerken?
Onlangs verschenen berichten in de media waarin door experts vraagtekens werden gezet bij het onderhoud van
de Oosterscheldekering. De 8 kilometer lange stormvloedkering tussen Schouwen-Duiveland en Noord-Beveland
zou worden ondermijnd door enorme ontgrondingskuilen rond de pijlers. Rijkswaterstaat was verrast toen
bleek dat deze kuilen veel dieper waren dan zij eerder
hadden ingeschat. Oorzaak van deze verkeerde inschatting
zou het kennispeil van Rijkswaterstaat zijn. Dit blijkt zowel
kwalitatief als kwantitatief een ondergrens te hebben
bereikt, aldus de verantwoordelijke minister Schultz. Oorzaak
van de terugloop aan kennis is “de krimp van de overheid
die heeft geleid tot uitstroom van kennis en ervaring bij
Rijkswaterstaat”, constateert de minister. Dat hadden wij toch
niet verwacht van een land dat van zichzelf beweert voorop
te lopen waar het om waterkundige kennis gaat. Goed dat
een paar gepensioneerde collega’s hun vroegere werkgever
op het naderend gevaar wezen. Op een ander nivo zien wij
watersporters die krimp ook bij het onderhoud van bruggen
die met regelmaat haperen. Een kwestie van onderhoud? Onlangs passeerden wij de sluis bij Kornwerderzand
en troffen het tafereel op de foto aan. Geen reclame voor ons land, ook waar het gaat om het exporteren van
waterkundige kennis.
Toerzeilers
Small Ships Race
2014
(IJmuiden-Lowestoft)
door Peter Schermer
Victoire 22 “This Strange Engine”
Bemanning:
Schipper Peter Schermer, 28 jaar. Zeilt dit jaar zijn tweede Small Ships
Race.
Crew Lars Bosma. De 18 jarige zeiler voer onlangs met zijn Leisure 17 van
Nederland naar Scandinavië. Zie zijn relaas in Zeilen van maart j.l.
Deelname aan de Small Ships Race is
voorbehouden aan kajuitzeiljachten met
een maximale lengte van 24 voet. (7.5m)
Van start gingen 5 juni om 11.30 uur 14
van de 32 ingeschreven deelnemers. 4
Bereikten Lowestoft, de rest is kort na de
start naar IJmuiden teruggekeerd. De harde
westenwind speelde hen parten.
Check voor de uitslag
www.smallshipsrace.nl
We zijn los!, 'Whatsapp' ik naar mijn
vriendin. 10 minuten geleden hebben we onze kop bij
IJmuiden naar buiten gestoken. Als een woeste kleine
stier, hobbelt de victoire22 over de golven . Er staat
een dikke 5 uit het Zuid-Westen en de verwachting is
voor de middag WZW 6, later afnemend, blijvend in
de westhoek.
De zon schijnt, en geestelijk bereiden we ons voor op
30 uur aan de wind hakken, Ik weet, als we om de
beurt kunnen slapen en blijven eten en drinken, dat
we dat vol kunnen houden.
Lars neemt het roer van me over en ik ga naar binnen
om op de tablet te kijken of de beroepsvaart in het
ankergebied daadwerkelijk stil ligt. Ik geniet ervan
dat ik met het kleine gekke antennetje op mijn
achterstag goed ontvangst heb en 10mijl rondom, alle
beroepsvaart op mijn digitale kaart zie.
Ik klik het AIS signaal aan terwijl ik op mijn knieën op
de kajuitvloer zit: 'Frank, 0,1 Knts, Mooi! Daar kunnen
we voor langs!
Al snel blijkt dat we te enthousiast zijn over de hoogte
die we lopen. Zoals gezegd in het palaver starten
we aan de noordkant van de aanloop voor IJmuiden
zodat we door het getij niet de geul in gezet worden.
Dat scheelt stress, maar gevolg is wel dat we zo laag
naar het noorden lopen dat we achter de geankerde
zeeschepen langs gaan en net niet de zuidelijkste rij
windmolens kunnen halen over stuurboord. Overstag
is ook geen optie vanwege drukte in de geul. De
wind neemt verder toe en het ene rif in het grootzeil
en de high-aspect fok, blijkt te veel. De boot is te
loefgierig en het grootzeil moet naar buiten om
op koers te blijven. Na het zetten van een tweede
rif in het grootzeil vaart het rustiger maar zien we
dat we niet meer boven het windmolenpark langs
kunnen en zijn we genoodzaakt om af te vallen, We
zullen het park aan de noordkant passeren. Hierdoor
verliezen we veel hoogte, die we in een volgende
slag naar het zuiden weer goed moeten maken. De
wind is inmiddels flink toe genomen tot 6-7 en heb
in het stukje dat we half wind varen, ook nog een
rif in de fok gezet. Lars en ik overleggen of we dit
gaan volhouden, Ik besluit om het te gaan proberen,
en weer hoog aan de wind te lopen, als we om het
windmolenpark heen zijn. Wonderwel worstelt de
This Strange Engine zich een weg naar het westen. Als
we besluiten overstag te gaan naar het zuiden, om zo,
tegen het laatste stukje, noordgaande stroom in te
ploeteren, komen we de kolibri 560 Chapeau van Pim
van de Brink met bemanning Eli van den Broek tegen.
Ze varen voor de wind terug richting IJmuiden, Wij
zetten door! Er komen teveel golven over om het luik
open te doen, en de gps af te lezen. Ik kan dus niet
precies inschatten hoever we naar het zuiden kunnen
voordat we weer bij de shippinglane zijn. Ik pijl op de
geankerde schepen en wat er verder aan scheepvaart
in de geul vaart.
Op een gegeven moment gaan we in de buurt
van de geul, overstag en varen we weer over
stuurboord richting het Noordwesten, we lopen
ongeveer 300 graden over de grond en de
stroom zet ons nu een stuk omhoog maar remt
ons ook af. In de avond loopt de stroom weer
naar het noorden en weten we dat we tot half
2, weggezet zullen worden. Wel varen we nu
met meer bootsnelheid. Tegen 19.00 uur kan het
rif uit de fok.
De wind wordt iets minder maar de golven
blijven staan. De boot maakt af en toe enorme
klappen, waarbij het klinkt alsof er een reus met
een voorhamer onder, tegen het voorschip staat
te timmeren.
Als Lars stuurt, ga ik proberen, water te koken,
met een keteltje in pannenklemmen, op het
'niet cardanische' kooktoestel. Ik doe er net
genoeg water in voor 2 bekertjes noodles die
naast me, in de plas water drijven, die bij elke
schuiver, onder het vlonder vandaan komt. Ik
zal na het eten het vlonder omhoog halen en de
boel opruimen. Al met al, haal ik 2 volle putsen
water onder uit het schip, en zie af en toe weer
aardig wat kopjes water tegelijk, naar binnen
komen. Het spuit onder het schuifluik door ,
onder de buiskap, langs de rails naar binnen.
Om 21.30 zet ik een positie in de kaart. De tablet
is door de klappen van de wand gevallen en Lars
doet deze snel in zijn tas. Het apparaat staat nog
aan maar krijg het niet uit met mijn vochtige
vingers.
Een half uur later hoor ik een oproep op 16 van
de Spazio, een grotere boot van de toerzeilers
die de
Lamawajuh op roept. Dat is de boot die ik volgens het marifoonrondje om de 2 uur zou moeten oproepen.
Daar was met de harde wind niet veel van gekomen, en hoor dat de Lamawajuh reageert en naar 77 overgaat.
Daar heeft de Spazio geen goed bereik meer en besluit ik om de Lamawajuh, een Etap 22i, dan ook eens op
te roepen. Ik vraag hen hoe het met ze gaat en waar ze zitten. We hebben heel helder contact en we geven
elkaars positie door. Het gaat goed daar aan boord. Dat is wel fijn om te horen. We zijn dus toch niet de enige
gekken die hier met een 22voetertje over de zee hobbelen.
Rond 23.00 neemt Lars wat rust en ga ik sturen. Ik merk dat de overloop steeds verder omhoog kan, want de
druk op mijn roer wordt steeds minder.
We hebben niet echt een wachtsysteem, maar we
zorgen er voor dat we beiden ongeveer om het uur
binnen op de kajuitvloer, een tukje kunnen doen.
Daar lig je het rustigst en met een paar kussentjes
lig je er prima in je zeilpak. Na middernacht kunnen
we van het ene op het andere moment, beide riffen
uit het grootzeil halen. Rond 01.30 gaan we op de
grens van de diep-water route overstag en varen over
BB naar het zuiden met stroom op de kont. Achter
hadden we over stuurboord een groen toplichtje
gezien wat nu langzaam rood wordt. Het lampje ging
door de diep water route over, terwijl wij, parallel aan
de route naar het zuiden zakken. Het lampje bleek
later, zoals vermoed, de Etap22i van Paul Evers zijn
geweest.
Rond 04.30 wordt het weer licht, na een kort helder
nachtje, met een prachtige sterrenhemel. De boot
zeilt mooi met volledig grootzeil en highaspect
fok tegen de golven in en maakt af en toe nog een
aardige klap op een golf, terwijl Lars even flink bij kan
slapen. Als het licht wordt, neemt Lars het roer van
mij over en is het mijn beurt om even wat te slapen.
Na anderhalf uur maakt hij me wakker omdat de
genua erop kan. De boot loopt nog maar 3,5 knoop.
Na die gezet te hebben is de snelheid van 4,8 tot
5.2 weer terug. Om 07.30 gaan we overstag en zijn
we over onze rumblijn. We kunnen nu in een keer
op Lowestoft afkoersen maar het is nog wel 50 mijl.
We doorkruisen nu de diep-water route, waar de
grootste zeeschepen met grote snelheid doorheen
gaan. Gelukkig is het erg rustig en halen we zonder
kleerscheuren de overkant. Daarna komt er nog een
route, van de schepen die zuidwaarts varen en valt de
wind volledig weg. In het zonnetje motoren we op de
stuurautomaat de geul over terwijl alle zeilen blijven
staan. Na anderhalf uur kan de motor weer uit en
zeilen we verder. Ik doe weer een slaapje totdat Lars
me wakker maakt en vertelt dat de wind gedraaid is
en
de spinnaker erop kan, 'Het moet niet gekker
worden', denk ik. 'Dan hebben we dus echt alles
gehad!' Met spinnaker op maken we steeds meer
snelheid. De wind vanuit het oosten trekt aan tot
een kleine vier en zo bereiken we rond 20.15 de
N0Newcom tot, vlak voor de haven van Lowestoft.
Omdat er flinke stroom uit het zuiden staat, moet de
spi er op tijd af en de motor het laatste stukje bij.
Eenmaal in de havenkom strijken we het grootzeil,
binden alles op en motoren het kleine jachthaventje
van de Norfolk Yachtclub binnen. Hier staat
organisator Eli van den Broek ons met brede grijs
op te wachten. Gekleed in pak en een enorme
filmcamera in de hand helpt hij ons aanleggen. Hij
vertelt ons dat we precies op tijd zijn voor het diner!
Eli blijkt met zijn vriendin Mirjam via Calais-Dover
vanochtend naar Lowestoft te zijn gereden om de vier
boten die de tocht hebben volbracht te verwelkomen.
Er blijken 14 van de 32 boten te zijn gestart, waarvan
er maar 4 in Lowestoft zijn aangekomen. De rest is
terug gegaan naar IJmuiden en zijn de dag erna naar
Oudeschild gevaren. De enige die echt in een nare
positie heeft gezeten is de V24 'Taaibennik', Hij brak
zijn roer bij de aanloop, terug naar IJmuiden. Het
motortje wilde niet meer en heeft geankerd vlak voor
de pier van IJmuiden, waar de reddingsboot ze heeft
weg gesleept. Wij hadden eigenlijk niet door dat het
zo zwaar was geweest voor de andere schepen.
Na het diner worden wij door de commodore
toegesproken. De gastheer van de ' Royal Norfolk and
Suffolk yachtclub' beschrijft ons als 'helden' om de
zee over te steken met een bootje, kleiner dan zijn
Meer weten over
de Small Ships
Race?
www.
smallshipsrace.nl
bijboot. Onder veel gelach ontvang ik een mooie fles
prosecco en wordt ons een slaapkamer aangeboden
in het hotel, boven het restaurant van de yachtclub.
Een beetje verbaasd nemen we deze prijs in
ontvangst. Ze hadden wel begrepen dat er bij ons aan
boord wel het een en ander nat geworden was, en
gezien onze jonge leeftijd vonden ze het leuk, ons dit
aan te bieden.
Op zaterdag ochtend spring ik rond 9.00 uur uit mijn
hotel bed, en loop snel terug naar de boot. De avond
ervoor had ik het hetelucht kacheltje, op walstroom,
aangezet, en het schuifluik open gelaten, zodat de
kussens een beetje konden drogen. Dat lukt aardig
maar door het zout trekt het ook weer snel vocht
aan. Ik neem me voor dit volgende week, terug in
Nederland, uit te spoelen met zoet water. Nu moet
er genoten worden van de zomerse dag in Lowestoft.
Gezellig met Joost van de Marsvin en Paul van de
Etap drinken we koffie op terras. Die ochtend heeft
Joost de Sprinta Sport, Spindrift al weer uitgezwaaid,
die weer terug zeilen naar Nederland. Wij nemen
een rustdagje. Lowestoft is geen bruisend mooie
stad, al doet het mooie weer alles en iedereen toch
een beetje opbloeien. Die avond gaan we uit eten
met de bemanning van de overgebleven 3 boten en
organisator Eli en Mirjam.
Zondag ochtend, worden we in de kuip geïnterviewd
door Eli, nadat we ons ontbijt achter te kiezen
hebben. Lars en ik omschrijven onze ervaringen van
de periode tijdens de harde wind. Na het interview
nemen we afscheid van iedereen, maken onze boot
klaar en motoren rond 10.00 uur de haven van
Lowestoft uit. Er staat absoluut geen wind, dus zullen
waarschijnlijk een flink stuk moeten motoren.
Ik heb de vorige avond 10 liter benzine bij getankt,
en heb in totaal 30 liter aan boord. Met de
stuurautomaat erop, een lekker stukje muziek en een
boekje, vermaken wij ons wel. Tegen 19.00 maak ik
Nasi 'on the sea'. Na deze flinke maaltijd, was ik af en
doe een slaapje in het voor-bed. Het voelt alsof we
in de haven liggen, zo stil is de Noordzee. Pas tegen
23.00 begint het, uit het NO wat te waaien en valt de
nacht in. De genua kan omhoog, en Lars blijft nog ff in
de kuip omdat er wat beroepsvaart op ons af komt.
Samen beslissen we, een paar graden af te vallen en
dan gaat Lars slapen. We moeten nog 20 mijl tot ons
waypoint, dat 20 mijl voor IJmuiden ligt.
Rond 4.30 wordt het licht en komt er een schip
op ons af met een groot zoeklicht. Heel langzaam
komt het dichterbij. Eerst denk ik dat het een visser
is. Later blijkt het een omgebouwde visserskotter
te zijn die de titel 'guard' draagt. Met een oost
Europees accent worden we op 16 aangeroepen dat
we zo snel mogelijk overstag moeten gaan naar het
noorden. Blijkbaar zijn ze verderop bezig met een
onderwater operatie of iets dergelijks. Vloekend ga
ik overstag en maken we een korte klap richting de
shippinglane, die naar IJmuiden loopt. In de buurt
van de geankerde schepen gaan we opnieuw overstag
en zien dat we door de draaiende wind, niet meer
de hoogte hebben, om IJmuiden te halen. Het is nog
17 mijl tot IJmuiden, dus besluit ik om de motor er
zachtjes bij te zetten en alle zeilen erop te laten. Zo
motorzeilen we het laatste stuk, en houden genoeg
hoogte om rond 9.15 de haven van IJmuiden binnen
te varen. We gaan meteen door naar de sluis, en
motoren na een controle van de Nederlandse douane
terug naar Amsterdam. Hier meren we de boot in
zijn thuishaventje af en nemen nemen een pilsje!, Zo
weer een ervaring rijker!
Kanaall
16
Een zeiler is maandag op het Markermeer met zijn zeiljacht de oever in gevaren. De man bleek dronken en
verklaarde even te zijn weggedommeld.
De politie te water kreeg van de Kustwacht de melding dat een getuige had gezien dat een zeilboot ergens
tussen Uitdam en het Paard van Marken in de oever was gevaren. Mogelijk was er drank in het spel. Toen
de agenten ter plaatse kwamen was het jacht al op eigen kracht weer los gekomen en onder weg naar
Amsterdam.
Bij controle aan boord ter hoogte van Durgerdam bleek uit de blaastest dat de recreant inderdaad meer
alcohol had genuttigd dan wettelijk is toegestaan. De ademanalyse aan het politiebureau gaf later een
definitief alcoholpromillage van 1.4. Dat is bijna drie keer de wettelijk toegestane hoeveelheid.
De man verklaarde dat hij tegen de oever was gevaren omdat hij even was weggedommeld. Zijn schip werd
veilig bij de Oranjesluizen afgemeerd.
Nelly de Jong en
Wim van Dijk
steken opnieuw van
wal!
In de jaren ‘90 zeilden zij al samen in zo’n 10
jaar de wereld rond. Na een fors aantal jaren
vanuit Nederland kortere reizen te hebben
gemaakt, besloten zij onlangs het toch weer
eens wat verderop te zoeken. April j.l., wij
schrijven 2014, kozen zij weer zee met de
Paladijn, een in 2010 aangeschafte Piewiet 930,
gebouwd in 1982.
Het schip is voorzien van zonnepanelen met
een vermogen van 150 watt en heeft batterijen
Web
sy-paladijn.nl
facebook
waarin 440 Amp. kan worden opgeslagen. In de
ankerbak ligt een ketting van 50 meter. Ook zijn
er vaste tanks voor 218 liter drinkwater en 60
liter dieselolie. Gestuurd wordt met een Navik
windvaan en een Autohelm. Via WiFi houden
zij het thuisfront op de hoogte van hun reilen
maar vooral hun zeilen. Een mooie gelegenheid
dus om een serie over hun belevenissen te
publiceren in de Polyclassic Zeiler.
Aflevering 2
Piewiet
930
Paspoort Piewiet 930
Lang
9.50m
Breed
3.25m
Diep
1.65m
Ontwerp H.R. v.d. Rest
Bouw
Fa. v.d. Rest Nautic
Dover
Oostende
Duinkerke
Boulogne sur Mer
Nauw van Calais
“S.O.S. uit Vlissingen!”
Dieppe
10 mei 2014
Verwaaid!
We liggen al vanaf maandag de vijfde mei hier
in Fécamp en nog steeds ziet het er niet naar
uit dat we, één, twee, drie verder kunnen. Je
kan niet op de Navtex kijken of er staan voor dit
gebied stormwaarschuwingen op. We hebben de
buitenhaven dan ook al verruild voor een plaatsje
achter in het bassin Beringy, gevlucht voor het rollen
en knerpen van de landvasten in de avant port, waar
we van de herrie niet konden slapen. Fécamp is, zo
vroeg in het jaar, nog niet berekend op passanten. De
wifi doet het (nog) niet en de wasmachines blijken als
je het wasgoed en munten erin hebt gedaan ook niet
te werken. OK, hoeslakens, dekbedhoezen en al het
andere maar weer terug aan boord en internetten in
het office de tourisme. Gelukkig
maken de opklaringen, die er met uitzondering van
donderdag toen het de hele dag regende, dat we wat aan
site seeing kunnen doen en de was alsnog gedaan krijgen
bij een lavamatic in de stad. Een hele operatie trouwens,
met drie boordevolle grote tassen op twee vouwfietsjes.
Omdat we nu vlak bij een soort boot- sportviswinkel
liggen, de uitrusting voor het vissen op open oceaan in
orde gebracht en tijd zat om een boekje te lezen. Nu maar
hopen dat de verwachte weersomslag in de tweede helft
van de volgende week er ook werkelijk komt, zodat we
Seine Maritime kunnen verruilen voor Eure. Vandaag is
daar nog geen sprake van want het regent pijpenstelen
en volgens Niton radio is er zuidwest 8 tot 9 beaufort
onderweg.
14 mei 2014
FUIKEN EN BUIKEN
Negen dagen maar liefst lagen we verwaaid, maar
vandaag konden we gelukkig weer verder. We waren
zo blij dat we vol ongeduld op het openen van de
sluisdeur wachten en toen die eenmaal open ging
vrijwel direct vertrokken. Geen geduld anderhalf uur te
wachten tot de stroom zou gaan meelopen. Helemaal
geen probleem omdat het zo’n lekker zeilwindje was
Chapelle de Notre Dame de Salut
dat het best wat langer mocht duren. Onze dagen in
het bassin Berigny tussen uitsluitend Frans jachtvolk,
maakten door hun vriendelijkheid, dat het nog wel
leuk was ook. Opvallend was dat vrijwel iedereen hier
een kreeftenfuik met bijbehorende drijver en vlag aan
boord had liggen en de meerderheid een uitbouw die
er zijn mag, buik dus. Nelly was vaak de plaatselijke
bezienswaardigheden aan het aflopen waarbij ze
zelfs twee keer de klip beklom om de Chapelle Notre
Dame de Salut te bezichtigen. Eén keer zou toch
genoeg moeten zijn, maar de eerste keer was ze de
camera vergeten. Ondertussen bewaakte ik Paladijn.
Dat nog niet kunnen vertrekken op de 13e kwam
goed uit omdat we nu de 60ste verjaardag van Nel
konden vieren met een etentje in een Thais restaurant.
Vandaag lekker relaxt gezeild, in de zon naar Le Havre,
waar we in de jachthaven een rustig plekje hebben
gevonden. Met gratis wifi ook nog, nou ja gratis. Als je
bijna € 30.-- per nacht betaalt, moet dat kunnen.
18 mei 2014
S.O.S. UIT VLISSINGEN
Na een dag van 12 uur op de motor, vullen we het
gat van 70 zeemijlen tussen Le Havre en Cherbourg.
Vergeefs probeer ik een vis te vangen voor in de
aardappelsalade, waar Nelly maar vast aan is
begonnen. De salade is ook heerlijk met de krab uit
blik, die de niet gevangen vis is komen vervangen.
Aangekomen in Cherbourg gaan we op de kleine
rede, even benoorden de jachthaven, voor anker. De
windstilte van overdags houdt ook ’s nacht aan en we
rollen enkel als er een visserman uit vaart. We mogen
uitslapen, omdat het tij maakt dat we pas na twaalf uur
kunnen vertrekken. Met de stroom tussen Cap de la
Hague en Alderney moet je terdege rekening houden.
We moeten er dan ook niet aan denken dat de we
de stroom, bij het ronden van de kaap, tegen zouden
hebben. Terwijl we door het water hooguit vijf knopen
halen, lopen we over de grond tot tegen de elf. Zo
hard zelfs dat we, als het ware, onszelf inhalen. Deze
vreemde situatie doet het voorzeil inklappen en we
rollen het in. Over een zee waarop, door de zes knopen
stoom, de vreemdste voorstellingen ontstaan. Van alle
kanten komende golven en draaikolken, afgewisseld
met spiegelgladde vlakken die samen de boot dan
weer stuur-, dan weer bakboord uit van koers doen
raken. We zijn blij dat het rustig weer is en de wind de
zelfde richting heeft als de stroom. Stel je voor dat je
hier in harde wind tegen stroom zou zijn. Daar moeten
we maar even niet aan denken. Nu is het eigenlijk een
fluitje van een cent in de beruchte RACE OF ALDERNEY.
Hoe anders het kan lopen in het leven ontdekken we
als we, aangekomen in de beschutting van Beaucette
marina op Guernsey, verbinding maken met internet.
Er is een E-mail bericht binnen gekomen, waarvoor
we allebei al bang waren. Het gaat helemaal niet goed
met de ouders van Nelly. Haar vader is opgenomen in
het ziekenhuis en hij is één van de pijlers onder de zorg
voor haar moeder. Nelly zal node gemist worden bij
de verzorging
en wil gaan
helpen.
Hoewel
het mij de
grootste
moeite kost
om dit één,
Ingang Beaucette Marina
twee, drie te
verwerken,
moet ik toegeven dat het eigenlijk niet anders kan en
het besluit wordt genomen. We breken de reis af en
gaan terug!
Hier eindigt, in elk geval voor nu, ons verhaal over
nog één keer een lange zeilreis maken en begint het
verhaal over wat we nu gaan doen. Dat plan is nog niet
geboren. In elk geval is het op zee toch gebruikelijk een
S.O.S. niet te negeren
21 mei 2014
OP DE TERUGWEG
Maandag, 19 mei, staat er om 9.00 uur genoeg water
boven de sill van Beaucette marina en varen we uit.
Een prima tijd om optimaal gebruik te maken van de
stroom in de Race of Alderney, zo’n twee uur varen
hier vandaan. We zijn benieuwd hoe het zal gaan zo
vlak na springtij. Gelukkig alles gaat voorspoedig en
we zien Cherbourg al na vier en een half uur varen, zij
het vaag, aan stuurboord liggen. We varen een koers
evenwijdig aan de scheepsvaartroute en op veilige
afstand hiervan. Zodoende blijven we ruim verwijderd
van Pointe de Barfleur, waaraan we niet zulke beste
herinneringen hebben. Er volgt een nacht die we
ook niet snel zullen vergeten. Motregen, afgewisseld
door stortbuien voorafgegaan door windstoten . In
de buien valt de wind helemaal weg en de motor
houdt ons gaande. We rollen vreselijk en van slapen
komt niet veel terecht. Wel rusten we wat uit, als de
vaarzorg door de ander wordt overgenomen. Als ik het
weer eens van Nelly kom overnemen, zit ze binnen
te schuilen voor alweer een periode van stortregen.
Paladijn slingert zo erg, dat het een hele toer is naar
buiten te klauteren. Meteen drijfnat, ontdek ik dat Nel
gelijk heeft met haar, er is niks te zien. Het heeft wel
wat spookachtigs, die inktzwarte duisternis, met die
door de stomende regen vertekende lichtbundels van
de navigatieverlichting en verder niets, helemaal niets,
dat wil zeggen wel regelmatig een bliksemflits, maar
gelukkig ver weg. Ik besluit wat zeil te gaan zetten,
om het rollen te verminderen. Er is op het moment
wat wind, maar opnieuw echter van korte duur dus
opdoeken maar weer en doorrollen. Wim kijk eens
op de plotter, verdorie de AIS valt uit, net nu we blind
rondvaren en o wat is de dageraad nog ver. Het achttal
schepen dat ruim aan bakboord met ons opvaart is
van het scherm verdwenen. Dan zie je toch hoe snel
je aan al dat moderne speelgoed went, of sterker
noch, er van afhankelijk wordt. Toen AIS en GPS nog
uitgevonden moesten worden voeren we toch ook al.
Toen bekommerden we ons over een schip, als het
in zicht kwam. Nu al als we weten dat het achter de
horizon aanwezig is. Goed we hebben het er maar niet
meer over, omdat het maar beter is dit soort nachten
zo snel mogelijk te vergeten. Wel zijn we blij dat, als de
hele feestwinkel uit- en opnieuw aangeschakeld wordt,
alles het weer doet. Als het begint te dagen en in het
oosten weer een wolkenlucht zichtbaar wordt, komen
we nog één keer in een fikse onweersbui terecht,
waarvan de ontladingen dichterbij zijn dan me lief is.
We besluiten niet door te zetten naar het geplande
Boulogne sur mer, maar af te buigen naar Le Tréport.
Na dertig en een half uur varen, waarin ca. 160
zeemijlen werden afgelegd, liggen we in de sluis. Voor
vandaag hebben we ons portie wel gehad.
Aankomst le Treport
24 mei 2014
PITSTOP IN BOULOGNE SUR MER
vrouw van de Boulangerie en een volle rugzak van de
super. Ook draaien er voor ons twee wasmachines
en later drogers. Zo denken we Kamperland wel te
kunnen halen. Vandaag om 6.30 uur losgemaakt en
over een zee die al maar ruwer wordt, op Cap Gris Nez
af. Omdat de gemiddelde wind van zo’n 10 knopen,
In Le Tréport zijn we een dagje blijven hangen, om
van de schrik te bekomen en wat van dit leuke oord
te bekijken. Dan tussen de buien door, deels zeilend,
deels de motor bij naar Boulogne sur Mer. Ons al
maar afvragend, waar met zo weinig wind, toch die
uitschieters vertoont van soms wel 19 , maar gelukkig
schuin van achteren komt, lopen we als een speer en
liggen om 14.15 uur vast in Duinkerke. Ruim op tijd
omdat later hevige buien losbarsten.
hoge golven vandaan komen. Zou de storm over
Biscaye zo ver doorrollen? Ons verblijf in Boulogne
heeft veel weg van een pitsstop. Water en diesel
tanken olie verversen na eerst, 15W40 inkopen bij een
werkplaatsje, waarvan de activiteiten in Nederland al
lang door de ARBO zouden zijn stilgelegd. Gewoon uit
het vat. Dan ook maar meteen het oliefilter vernieuwd.
wordt
vervolgd
Ondertussen gaat Nelly om brood bij die aardige
Vlissingen
Oostende
Duinkerke
Boulogne
Le Tréport
Fécamp
Le Havre
Dieppe
vlag
vertoon
Elisabeth Spits
Oranje boven?
Na het historische doelpunt in de eerste WK-voetbalwedstrijd van Oranje ligt een stukje over de Flying Dutchman
voor de hand. Toch vindt u hier een verhaal over de Nederlandse vlag, een onderwerp dat zich in de aanloop van
het WK en het oranjevlaggetjesgeweld als onvermijdelijk aandiende.
De Prinsenvlag
Op zeventiende eeuwse schilderijen wapperen de Nederlandse rood-wit-blauwe vlaggen en lange wimpels van de
masten. De oorsprong begint al eerder bij Willem van Oranje - vader des vaderlands - graaf van Nassau, en vooral
Prins van Oranje. De kleuren rood, wit en blauw komen uit het wapen van het prinsdom Oranje, de oorsprong van
de kleur oranje laat zich raden. De eerste vermelding van de Nederlandse vlag dateert uit 1572. De kleuren van de
vlag waren toen oranje-wit-blauw en de vlag werd de Prinsenvlag genoemd. In de loop van de zeventiende eeuw
maakte oranje plaats voor rood. In een beschrijving uit 1634 staat dat de bovenste baan ‘root oft Orangie’ moet
zijn. Deze keuzevrijheid werd niet ingegeven door achteloosheid, maar mogelijk veroorzaakt door de beschikbare
verfstof. Ook wordt wel beweerd dat rood op zee beter zichtbaar is dan oranje en daarom de voorkeur verdiende.
Tijdens de Franse overheersing (1795-1813) is de nationale vlag vervangen door de Keizerlijke Franse. In 1813 werd
Nederland weer onafhankelijk en kwamen de Oranjes terug, in de persoon van Koning Willem I. De kleuren van de
vlag werden toen alleen voor het gebruik op zee officieel vastgesteld. Aan land mocht ook oranje-wit-blauw gebruikt worden. Nederland was toen nog een echte zeevarende natie waardoor het rood bij de overheid en het koningshuis de voorkeur kregen. Op hoogtijdagen voor het Koninklijk Huis werd het gangbaar om boven het rood-witblauw een oranje wimpel te hijsen. Pas in de jaren dertig zijn ook voor gebruik op de wal de officiële kleuren vast
gelegd. In die jaren probeerde namelijk de NSB (Nationaal Socialistische Beweging) de Prinsenvlag met de kleur
oranje weer in te voeren. Daarmee zou onze oervlag het symbool van het nationaal socialisme worden. Om dat tegen te gaan tekende Koningin WilhelmiElisabe
th Spit
na in 1937 het Koninklijk Besluit waarin de kleuren van de Nederlandse
s is co
schepe
nserva
vlag vaststelde: ‘helder vermiljoen, helder wit en kobaltblauw’.
n&
Sc
techni
tor
heepv
e
is gesp aartmuseum k van het
ecia
Am
van pl liseerd in de sterdam. Zij
ezie
ge
Van ha rvaart en w schiedenis
Neder ar hand vers atersport.
land
che
ontwe se jachten 1 en o.a.
rp en b
8
ouw v 75-1975,
a
n
motor
jachte zeil- en
n.
De vlag zonder land
Het gebruik van een vlag is vooral een kwestie van gewoonte en
traditie. En als je het anders doet: geen haan die daar naar kraait.
Er is één uitzondering:‘De schipper die de Nederlandse vlag voert,
wetende dat hij daartoe niet gerechtigd is, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde
categorie.’
Royaal vlagvertoon tijdens het spiegelgevecht op het IJ te Amsterdam ter ere van het bezoek van Peter de Grote
op 1 september 1697. Het jacht van de tsaar is herkenbaar aan de wit-blauw-rode kampanjevlag met dubbele gekroonde adelaar in het blauwe veld.
Door A. Storck. Collectie Het Scheepvaartmuseum
Dit streng geformuleerde artikel 409 uit het Wetboek
van Strafrecht wil dus zeggen dat alleen Nederlandse
schepen, de Nederlandse vlag mogen voeren. Nederland is geen dictatuur, noch een politiestaat dus zal
niemand erover vallen dat een buitenlander op een
Nederlandse huurboot zijn eigen nationale vlag voert.
In internationale wateren is het belangrijker om je aan
de regels te houden. De nationale vlag is als het ware
het identiteitsbewijs van een schip; in een oogopslag is
duidelijk uit welk land een schip afkomstig is.
Als je niet hecht aan bepaalde gebruiken en tradities
dan kun je het hele schip volhangen met oranje vlaggetjes of met de reclamevlag van je favoriete biermerk
of de nationale driekleur dag en nacht laten hangen
gedurende het hele jaar totdat er alleen nog een rafelig randje over blijft. Maar waarom trek je wel een net
pak aan naar je werk omdat dat de regel is, eten wij
met mes en vork, maar lap je de vlagetiquette aan je
laars? Wil je weten hoe het heurt, hoe de clubvlag te
voeren, waar de gasten- of eigenaarsvlag, dan is heel
goed en ook nog grappig en relativerend geschreven
een te downloaden publicatie van Zeilvereniging Het Y
het dunboek over het dundoek. Hiernaast zijn in de bibliotheek van Het Scheepvaartmuseum allerlei boeken
over de ontstaansgeschiedenis van onze driekleur te
vinden.
Al deze publicaties gaan voorbij aan de recente trend
van het gebruik van de rood-wit-donkerblauw als Nederlandse vlag. Naar verluidt vindt men donkerblauw
chiquer dan kobaltblauw. Geen punt toch? Smaken
verschillen en we mogen toch doen wat we willen? Ja
als het om tradities gaat, maar het veranderen van een
officiële vastgestelde kleur is net zoiets als een groen
navigatielicht vervangen door een blauw omdat dat beter bij de kleur van de romp past. Toch maar niet doen
lijkt mij. Vooral de zeezeiler kan zich maar beter aan de
standaard driekleur houden. Want is de donkerblauwe
in het buitenland nog herkenbaar als de Nederlandse
vlag? Ik denk het niet. En als het niet de Nederlandse
vlag is van welk land dan wel? De donkerblauwe variant
heb ik op geen enkele vlaggenkaart gevonden. Help,
vlag zoekt land.
planologie voor de jachtschipper
Dagelijks bereiken ons berichten over plannen en gerealiseerde veranderingen met, om en nabij
het vaarwater. Van belang uiteraard voor de watersporter om rekening mee te houden. Met de
tegenwoordige veelzijdigheid van berichtgeving is het niet altijd mogelijk alle informatie op te
vangen. Daarom wordt in deze rubriek een poging gedaan die gaten enigszins te dichten. Het
betreft geen weergave van artikelen maar meer een aantal steekwoorden om mee te “googelen”.
Copy paste op internet van onderstaande teksten levert meestal de gezochte informatie op.
Let op! De meldingen hieronder zijn uiteraard niet uitputtend. Heeft u kennis van niet
genoemde zaken? Informeer ons a.u.b. via [email protected]
Friesland
* Sluisdrempel Workum verwijderd. Meer diepgang.
* Komende jaren oponthoud sluizen Afsluitdijk.
* Verruiming sluizen Kornwerd.
* De vaarweg Lemmer-Delfzijl wordt dieper en breder
gemaakt en een aantal bruggen wordt vervangen.
*De jachthaven Schiermonnikoog wordt dit voorjaar
gebaggerd.
* Financiering windpark boven Schiermonnikoog is
rond.
* Herinrichtingsplan vissershaven Lauwersoog.
* Uitvoeringsprogramma Lauwersmeer.
* Nieuwe vaarverbinding Nijbeets/De Veenhoop.
* Pauzes provinciale brug- en sluisbediening Friesland
afgeschaft.
* Veel bezwaren en weinig bijval voor windpark
IJsselmeer. (kust z-w Friesland)
* Milieudefensie niet gelukkig met windmolens bij
Afsluitdijk.
* Vernieuwde Johan Friso Sluis Stavoren geopend.
Flevoland
* Geen raadsmeerderheid Lelystad voor plan
Flevokust. (Containerterminal Lelystad)
* Nieuw recreatie-eiland “de Tulp” in Veluwemeer.
* Vogelbescherming tegen nieuwe vaargeulen
Veluwerandmeren.
*Watersport is motor voor economische ontwikkeling
kustlijn Lelystad.
Drente
Nieuwe aanlegsteiger in de Hoogeveense Vaart.
Zeeland
* Yacht Club van België (R.Y.C.B.) uit Antwerpen gaat
de nieuwe jachthaven in Cadzand-Bad exploiteren. Het
betreft hier de nieuwe jachthaven aan zee.
* De Verenging van Eigenaren van
appartementencomplex Deurloo in Cadzand-Bad
stapt naar de Raad van State om de aanleg van een
jachthaven in Cadzand- Bad tegen te houden.
* Onderzoek uitbreiding jachthaven Colijnsplaat.
* Vanaf 1 april tot en met 30 september 2014 in
minder dan een uur alle vijf bruggen over het Kanaal
door Walcheren voorbij varen. De provincie Zeeland
voert dan de blauwe golf in.
Groningen
* Nieuwe zeesluis nodig voor Delfzijl. De bestaande is
te klein.
* Verzet tegen hoger waterpeil Lauwersmeer.
* Voor­be­rei­din­gen om te star­ten met het uit­bag­ge­ren
van de Eem.
* B&W wil Diepen aantrekkelijk maken voor
watersport.
Noord-Holland
* Natuurontwikkeling Hoornse Hop. Een bedreiging
voor de watersport?
* Provincie wil meer recreatie in plan Hoornse Hop.
* Pilot 10 ha. moeras Markermeer.
* Superdijk Uitdam.
* Luchthaven Schiphol en de provincie Noord-Holland
moeten samen een regeling maken voor de
doorvaart van te hoge zeilschepen in de Ringvaart bij
de Aalsmeerbaan.
* Vismigratierivier Afsluitdijk.
* Jachthaven Zeilhoek in Noord-Hollandse Katwoude
aangepast na overleg met omwonenden.
* Bouw 2e Hollandse Brug Gooimeer aangevangen.
* De haven van Wijdenes wordt uitgebaggerd.
* Restaurant op het Vuurtoreneiland in het IJmeer.
* De kunstriffen van betonnen halve ballen met
ronde gaten in het Markermeer, ten zuidwesten van
de Houtribdijk, functioneren goed. Worden wellicht
uitgebreid.
* Kritiek provincie op plannen buitenhaven Muiden.
* Historische Groote Sluis Zaandam schut nu ook in
weekende voor watersport.
* RWS bestrijdt waterplanten Gooimeer niet meer.
* Hoge (scheeps) masten rond Schiphol verboden.
* Monnickendam onderzoekt dijkdoorvaart Bukdijk
Marken.
* Overleg over plan bij haven Muiden.
* Waddeneilanden in het Markermeer.
* Komende jaren oponthoud sluizen Afsluitdijk.
Zuid-Holland
* Weer een zout Volkerrak en Zoommeer?
* Visserij Scheveningen eist schorsing
bestemmingsplan
* Terugbrengen getijdeslag Grevelingen.
* Golfbreker Cape Helius Hellevoetsluis.
* Watersportverbond is tegen een verlaging van de
doorvaarthoogte van de Drechtbrug bij Leimuiden.
* Oude havens Rotterdam open voor pleziervaart.
* Zuid-Holland heeft moeite met de aanleg van een
jachthaven naast camping Spijkerboor in Warmond.
* Uitbreiding Woubrugse jachthaven.
* De Lekoever in Streefkerk krijgt de komende jaren
een nieuw aanzien. De dijk wordt versterkt en de
jachthaven breidt uit.
* Nieuwe jachthaven Alphense Zegerplas.
* De bruggen en sluizen rond Nieuwkoop gaan ook
deze zomer vaker open.
* Aquaduct Oude Rijn Burgerveen.
* Staandemast route: Blauwe golf tussen A9 en A44 in
onderzoek.
* Harmsenbrug (Europoort) voldoet niet aan EU eisen.
* Nieuw schema openingstijden Haringvlietbrug.
* Overeenkomst Kierbesluit Haringvliet getekend.
Gelderland.
* Boat Marinas bouwt in Deventer jachthaven.
Overijssel
* Eiland in Beulakerwijde met 8,5 ha uitgebreid.
* Schuilhaven de Ketting Genemuiden niet voor recreatie.
* Zwartsluis moet aantrekkelijker worden voor passanten.
Utrecht
* Oud Loosdrecht. Aanleg nieuwe passantenhaven
Horregat.
* Gemeente Stichtse Vecht heeft aanlegvoorzieningen
(walstroom en drinkwater) voor de pleziervaart
in Breukelen, Loenen en Maarssen langs de Vecht
gerealiseerd.
Noord-Brabant
* Bredase haven dankzij tot 2,70 meter verhoogde
Trambrug weer bereikbaar voor motorjachten.
* Sluizen Brabant vanaf 2015 centraal bediend.
* Brabant steeds beter bereikbaar via vaarwegen.
Zuid-Limburg
* De passantenhaven in Blerick wordt de komende
dagen uitgebaggerd en geschikt gemaakt voor alle
pleziervaart.
Groot-Brittannië
* Watersportplannen voor de Engelse oostkust.
(East Marine Plans on the Marine Management
Organisation’s website).
België
* Uitbreiding jachthaven Zeebrugge.
Algemeen
* Binnenvaart groeide in 2013.
* Nederland krijgt elf grote windmolenparken op land.
De parken verrijzen in Zeeland, rondom het
IJsselmeer en in het noordoosten van het land.
Bekijk ook
de Waterkampioen
app
Scheepvaartberichten
en stremmingen
Eerder verschenen in de PolyClassic Zeiler
Voor vrije artikelen check www.oldsaltwatersport.nl
Voor complete nummers op tablet/smartphone:
Apple iOS/Android app magzine.nu of
www.magzine.nu voor pdf
Nr
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
2
Datum
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
maart 2013
mei/jun
mei/jun
mei/jun
mei/jun
mei/jun
mei/jun
Onderwerp
Workshop
Bootonderhoud
Contessa 26
Contessa 32
Zeekaarten, navigatie
Bootonderhoud
Bootonderhoud
Albin Vega / Vegakring
Albin Vega / Vegakring
Albin Vega / Vegakring
Albin Vega / Vegakring
Zeekaarten
Trintella
Ecume de Mer
Column “Recht door Zee”
Pion
Marieholm
Folkboot
Oceaanclub Nederland
Vindö
Nicholson 43
Albin Vega
KPE Holland
Column “Recht door Zee”
Fed. Polyester Zeiljachten
Omschrijving
Polyesterreparatie
Yachtwrapping
Wereldreis
Contessa 32 “Gigi”
Datema Amsterdam
Bakskistdeksels
Jachtwerf Rexwinkel
Algemeen
Jestermedal Matt Rutherford
Verslag reis Rutherford
Vega 1095 “Watt Nu”
1800 serie, Noordzee
Trintella Vriendenkring
Ecume de Merclub NL
Gevaren van binnenvaart
Pion Klasse Organisatie
Ned. Marieholmvereniging
Geschiedenis Folkboot
Reis Denemarken
Geschiedenis Vindö
Nicholson refit
Wyhnanek/Rutherford
KARWEI Watersportartikelen
Digitale zeekaarten
Workshop Polyesterreparatie
Auteur
Redactie
Redactie
Nick Jaffe
I. Versluis
Redactie
Redactie
Rexwinkel
Vegakring
Vegakring
Vegakring
Vegakring
Redactie
Redactie
H. Steensma
Redactie
Redactie
Redactie
Redactie
J. Bos
Vindöclub NL
I. Tervoort
Vegakring
Redactie
Redactie
R. Godthelp
Nr
2
2
2
2
2
2
2
2
2
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
3
Datum
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
mei/jun 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
3
3
3
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
5
5
5
5
jul/aug 2013
jul/aug 2013
jul/aug 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
sep/okt 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
Onderwerp
Vindö
Dutch Quarterton
Hout
Contessa
Ecume de Mer
Dehler Varianta 65
Schutten
de Groot Stavoren
Marieholm IF
GTL diesel
Trintella
Vindö
Trintella 1
Albin Vega
Westerly GK 24
Eenzame Noord Race 2013
Modern Classics
Column “Recht door Zee”
Albin Vega
Sailhorse
Omschrijving
halfmodellen
Dutch Quarterton Cup 2013
Houtbewerking
Rogers, Contessawerf
Bellatrix
Reisverslag Italië/Balkan
Slim schutten
tuigerij
Beschrijving
Schone diesel
Boek 50 jaar Trintella
Beschrijving Vindö“Weerzien”
Beschrijving “Phoenix”
Beschrijving “Felicia
Winnaar Dutch Quarterton Cup
Regatta IJmeer/Markermeer
PolyClassic organisatie Duitsland
Nederlanders bruggenbouwers?
Vega One Design Association
Sailhorse Europa Cup 2013
Auteur
J. Daams
H. Steensma
Rexwinkel
Redactie
S. Verspuij
F. Joachim
A. Roosemalen
Redactie
R. Lub
Redactie
P. v.d. Waa
P. Heesters
T. Roos-Kat
J. Wagenmakers
Redactie
Redactie
Redactie
Redactie
Vegakring
Sailhorse Club
NL
Contessa 32
Anna Chacon wereldreis
Anna Chacon
Marieholm IF
Reis Zweden-België deel 1
J. Willems
Moddern Classics
Regatta Maasholm Duitsland
Redactie
International PolyClassics
Internationale ontwikkelingen
Redactie
Albin Vega
gevarieerde artikelen
Vegakring
Speakhugger en Grinde
Beschrijvingen
Redactie
Fastnet 2013
PolyClassics in de Fastnet
Redactie
Fed. PolyClassic Zeiljachten
Verslag PolyClassic Cup 2013
Redactie
Dutch Classic Yacht Regatta 2013 Verslag
Redactie
Pion
Verslag Ned. Kamp. Pion
Redactie
Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace
Verslag 49e editie 2013
Redactie
Westerly GK 24
Verslag Dutch Quarterton Cup ‘13 K. Broekens
Ken uw vaarwater
Prijsvraag i.s.m. Uitg. Hollandia
Redactie
Cartoon
Plottertest Bootoenen
Redactie
Het chemisch toilet
Kritische beschouwing
Redactie
Musto Yacht Modern Classics
Regatta Duitse PolyClassics
Redactie
Oceaan 25
Reis naar Denemarken deel 3
J. Bos
Rubriek Kanaal 16
Marifoonberichten
Redactie
Column “Recht door Zee”
Schone diesel 2
Redactie
Marieholm IF
Reis Zweden - België
J. Willems
Hallberg Rassy Rasmus 35
Beschrijving
C. v.d. Burg
Fed. PolyClassic Zeiljachten
Verslag PolyClassic Cup 2013
P. v.d. Waa
Help de KNRM verzuipt
Rechtszaak tegen KNRM
Redactie
Albin Vega Nostalgia
Uit het verleden van Albin Vega
Redactie
Albin Vega
Reisverslag Franse kust
G. Faber
Eerder verschenen (vervolg)
Nr
Datum
Onderwerp
Omschrijving
Auteur
5
5
5
5
5
5
5
5
5
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
6
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
nov/dec 2013
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
jan/feb 2014
Victoire 25
Victoire 22
Scheepvaartmuseum A’dam
Trintella 38
Marieholm IF
Oceaanclub NL
Column “Het Kraaiennest”
Column “Recht door Zee”
Scheepsvaria
Column “Het Kraaiennest”
Dick Zaal, jachtontwerper
Boekenbeschrijving
Lezing navigatie
Mets Amsterdam 2013
Navigatie
Column “Recht door Zee”
Marieholm IF
IJsselmeer
New Horizon
Congres Navigatie 2013
Polyestercursus
Albin Vega
ARC 2013
Devon Yawl
Watersportfotografie
Fed. PolyClassic Zeiljachten
Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace
Volksboot
Sydney-Hobart 2013
Vindö 45
Tripp Lentsch 29
Victoire 34
Beschrijving
Beschrijving
Museum en PolyClassics
Refit beschrijving
Reis Zweden-België
Verslag Uitwellingerga 2013
Verdwijnt zeekaart oude stijl?
Verjaarde noodsignalen
diversen
Stuurloze vrachtschepen op zee
Contest en Trintella 1
PolyClassic Boeken
De zon als gps
Reportage
Verkeerde wal varen
Pleziervaart overboord
Reis Zweden-België deel 4
Presentatie IJsselmeervereniging
Model voor Albin Vega?
Verslag
Verslag
Een Vega uit 1950, kan dat?
ARC en PolyClassics
Beschrijving
Deel 1
Workshop Brandstof/smeerolie
Nieuwe PolyClassics Klasse
Beschrijving
SH en PolyClassics
Reisverslag “Karma”
Beschrijving
Wereldreis “Blue Pinquin”
Redactie
Redactie
Redactie
B. Verhaaf
J. Willems
V. Drubbel
Redactie
Redactie
Redactie
Redactie
Redactie
Redactie
Dick Huges
Redactie
A. Roosemalen
Redactie
J. Willems
Redactie
Redactie
Redactie
J. van Goor
Redactie
Redactie
Redactie
K. Wiersma
B. Verhaaf
Redactie
E. Spits
Redactie
R. Mussert
Redactie
Redactie
Een PolyClassic kopen of verkopen?
Uw bedrijf adverteren?
Vraag naar de uitzonderlijk lage tarieven bij
[email protected]
Nr
Datum
Onderwerp
Omschrijving
Auteur
7
7
7
7
7
7
7
7
7
7
7
7
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
8
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mar/apr2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/juni2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
mei/jun2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
jul/aug 2014
24 Uurs Zeilrace
Fed. Polyclassic Zeiljachten
Hiswa Klassiek 2014
Column Het Kraaiennest
NL Roots Albin Vega
De bijl er in
Column Recht door Zee
Marieholm Zweden/ België
BKPJ
BTW verklaring
Watersportfotografie
Dolf Lecomte werf
Fed. Polyclassic Zeiljachten
Column Het Kraaiennest
DeltaLloyd 24 Uurs Race
Vindö 32 “Laetitia”
Vega Klasse organisatie
Epische reis met Albin Vega
Ecume de Mer België
Polyclassic Boeken
Let op je wierpot
column Recht door Zee
Small Ships Race 2014
Marieholm IF “Tjip”
Kanaal 16
Wad. Zee of binnenwater?
Te Koop
Victoire Monnickendam
Reis Piewiet 930
Zeekaarten nieuwe stijl?
Klaas Wiersma
Tyler Boat Company
Planologie
Gelcoatreparaties
Albin Vega
Dartsailer 30
Trintella
Victoire 22
Recht door Zee
Small Ships Race 2014
Kanaal 16
Piewiet 930
Vlagvertoon
Planologie
Dutch Quarterton Cup 2014
Beschrijving 65 jaar geschiedenis
De voorzitter praat bij
Een terugblik
Wat is aan de hand met HISWA?
Over Fa. Joosten, importeur
Veiligheid aan boord
ongevallen beroepsvaart
reisbeschrijving
Beh. Ver. Klassieke Pol. Jachten
informatief artikel
“de beste zeilshots”
Begintijd polyesterbouw
De voorzitter praat bij
Intern. Polyclassic ontwikkeling
Aparte PolyClassic Klasse
Renovatie elektrisch systeem
Internat. Friendship Regatta
10 maanden solo non stop
Jaarlijkse bijeenkomst Oostende
Polyclassic Boeken
vaarveiligheid
gevaar vrachtschepen op zee
Deelname Victoire 22
Reis Zweden-België
opmerkelijk bericht
Vaarwijzer
Joelmarin 36 “Silent Wings”
onderdelen/verkoop[
Paladijn op weg naar de einder
L.J. Harri
fotografie
Polyclassic historie
Vaarwater
Poly-Service
Door de Noord-west Passage
Reis naar het zuiden
Jubileumboek 50 jaar Trintella
Jaarlijkse bijeenkomst Hoorn
Onderhoud waterwerken
Het verhaal
Opmerkelijk bericht
De Paladijn opweg n/d einder
Over de Nederlandse vlag
voor de jachtschipper
Lenco Regatta 2014
Redactie
Ben Verhaaf
Redactie
Redactie
Redactie
Aad Roosemalen
Redactie
Jan Willems
Ruud Fontijn
Jaap van Goor
Klaas Wiersma
Elisabeth Spits
Ben Verhaaf
Redactie
Redactie
Jasper Daams
Redactie
Matt Rutherford
Pierre Grymonprez
Redactie
Ad Roosemalen
Redactie
Redactie
Jan Willems
Redactie
Jaap van Goor
Juul Berbée
Redactie
Wim van Dijk
Redactie
Klaas Wiersma
Elisabeth Spits
Redactie
Gerard Lok
Matt Rutherford
Tim en Els Helsoot
Peter van der Waa
Redaktie
Redaktie
Peter Schermer
Redactie
W. van Dijk / N. de Jong
Elisabeth Spits
Redactie
Redactie
De KNRM zoekt vrijwillige redders!
Klik hier voor informatie
Dutch Quarterton Cup 2014
In de Lenco Regatta 2014 werd het weekend van 14 op 15 juni bij Lelystad om de Dutch Quarterton Cup gevaren.
Voor de tweede maal op rij grepen Sylvia ter Meulen en haar bemanning de overwinning met de Racykalktrant,
een Westerly GK 24 uit 1976. De omstandigheden waren gunstig. De eerste dag Bf 5, de tweede Bf 3.
Ter Meulen, verpleegkundig specialist van het Antony van Leeuwenziekenhuis overweeg dit jaar in de Delta Lloyd
24 Uurs Zeilrace in de nieuw ingestelde PolyClassic Klasse uit te komen. Gevaren wordt dan om de Ricus van de
Stadt Trophee.
Racykaltrant bij aankomst Medemblik in de
Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace 2013
Heeft u zich nog niet aangemeld voor dit gratis magazine?
Automatische toezending van nieuwe edities van
de Polyclassic Zeiler via [email protected]
Check www.oldsaltwatersport.nl voor eerdere edities.
Tot nu toe in de PolyClassic Zeiler
behandelde schepen en organisaties
Voor vrije artikelen check www.oldsaltwatersport.nl
Scheepstype
Magazine nr
Scheepstype
Magazine nr
Albin Vega
Albin Viggen
Contessa
Contest
Dartsailer 30
Dehler Optima 830
Dehler Varianta 65
Devon Yawl
Ecume de Mer
Fastned 45
Folkeboot
Grinde
HR Rasmus 35
Joelmarin 36
1,2,3,4,5,6,7,8,9
6
1,2,3,7
6
9
5
2
6
1,2,7,8,9
7
1,6
4
4
8
Marieholm IF
New Horizon
Nicholson
Oceaan
Piewiet 930
Pion
Sailhorse
Speakhugger
Trintella
Tripp Lentsch 29
Victoire
Vindö
Westerly GK 24
1,2,3,4,5,6,7,8
6
2
1,2,4,5
8
1,4
3
4
1,3,5,6,9
6
5,6,8,9
1,2,3,6,8
3,4,9
fusion
Borneokade Oostelijk Havengebied Amsterdam