Transcript Download PDF

WEZEMBEEK-OPPEM • JAARGANG 15, NR 2 • FEBRUARI 2014 • MAANDELIJKS TIJDSCHRIFT (NIET IN JULI-AUGUSTUS)
UITGAVE VAN GEMEENSCHAPSCENTRUM DE KAM EN VZW ‘DE RAND’
2-3
België mobiliseert,
Wezembeek levert zijn bijdrage
4-5
La Finca, meer dan een biowinkel
‘Ik wist dat ik geen gewone baan wilde’
6-7
Geen pesterijen op het college
14-15
Er beweegt wat in de faciliteitengemeenten
© TDW
afgiftekantoor wezembeek-oppem
P 007373
UITGEKAMD
België - Belgique
P.B. - P.P.
1970 Wezembeek-Oppem
BC 3352
TERUGBLIK
België mobiliseert,
Wezembeek levert zijn bijdrage
Dit jaar wordt het uitbreken van de Grote Oorlog herdacht. De verschillende overheden
van ons land willen elke gemeente in de herdenking betrekken. De vereniging Erfgoed
Wezembeek-Oppem werkt hieraan mee en plant een tentoonstelling tijdens de Herfstfeesten in oktober 2014. Naar aanleiding daarvan, lees je in uitgekamd een reeks artikels
over de moeilijke jaren ’14-’18 in de gemeentelijke geschiedenis. Deze keer staat de
mobilisatie centraal.
Een groep lotelingen poseert na afloop van de trekking, het getrokken
nummer op het hoofddeksel gespeld.
De erkende oorlogsdreiging dwong de
Belgische regering op 1 augustus 1914
een eerste maatregel te nemen: het
versterken van het leger. De maatregel
bestond uit het oproepen van de laatste
drie lichtingen dienstplichtigen. Maar
slechts één dag na het ontvangen van
het Duitse ultimatum om vrije
doortocht te krijgen (voor de Duitse
troepen om het Franse leger in de flank
te kunnen aanvallen), werd het plots
algemene mobilisatie. De vijftien
laatste lichtingen werden opgeroepen.
Daarvan waren er negen (die van 1899
tot 1908) met dienstplichtigen aangewezen door loting, vijf bestonden uit
manschappen uit het systeem van
dienstplicht voor één zoon per gezin
(lichtingen 1909 tot 1913) en ten slotte
de lichting 1914, die bestond uit
manschappen aangeduid volgens de
toen kersverse wet op algemene
dienstplicht.
2
Dit ingekaderde lotnummer behoorde toe aan iemand die een ‘goed’ nummer
trok en niet ingeloot werd.
De negen oudste lichtingen
Op het einde van de negentiende eeuw
vormden loting, plaatsvervanging en
nummerwisseling voor het leger de
basis van de rekrutering. Jaarlijks
maakte de krijgsmacht een tabel op
met het aantal manschappen dat nodig
was. Het jaarlijks nodige aantal lag
tussen 10.000 en 12.000 jonge mannen. Er werd berekend hoeveel
personen geleverd moesten worden per
kanton. Wie werkelijk dienst zou doen,
werd bij loting opgelegd.
In hun negentiende levensjaar moesten
alle jonge mannen zich laten inschrijven op de militielijst op het politiecommissariaat van de wijk of het dorp
waar zij woonden. Zo werden zij
conscrits (dienstplichtigen). In hun
twintigste levensjaar moesten zij zich
voor loting aanbieden. De officiële
datum van de loting werd in de
verschillende dagbladen en via aan-
plakbiljetten gepubliceerd. Op de
betreffende datum moesten zij zich
aanmelden in de hoofdplaats van het
militiekanton. Sommige grote gemeenten deden de verplaatsing van de
jongelui met de fanfare op kop.
Er werd een lotingscommissie opgericht per militiekanton. Wezembeek
behoorde tot het kanton Sint-Joostten-Node. De commissievoorzitter had
de lijst met de namen van de kandidaten per gemeente uit het kanton. Hij
nam zo veel met een nummer bedrukte
briefjes als er voor dat kanton kandidaten waren, parafeerde ze en stak ze in
een koker. Daarop gooide hij alle
kokers in een urne of trommel die
uitvoerig werd geschud. In alfabetische
orde kwam elke kandidaat naar voor
om een koker te kiezen. De voorzitter
opende de koker en las het nummer
voor. Dit werd onmiddellijk ingeschreven in het militieregister met de naam
van de al dan niet gelukkige. Het
aantal soldaten dat het kanton moest
leveren was gekend; wie een nummer
had kleiner of gelijk aan dat getal was
er ingeloot.
Achteraf gingen de mannen in groep
hun verdriet of geluk verdrinken. De
gelukkigen versierden zich met felkleurige papieren bloemen en slingers, het
geluksnummer op de revers of de hoed
gespeld. Waar een fotograaf beschikbaar was, werden de lotelingen wel
eens vereeuwigd met hun nummer.
Velen van hen bewaarden het getrokken lotnummer, dat – vooral door
uitgelotenen – soms werd ingekaderd.
Ontsnappen aan de dienst was enkel
mogelijk met een goedgevulde beurs.
Er was altijd iemand die bereid was de
plaats in te nemen van de loteling, mits
betaling. Het waren personen die er al
een legerdienst op hadden zitten en
ofwel de smaak te pakken hadden
gekregen, ofwel tot niet veel anders
meer in staat waren. De gemiddelde
som voor een af koop kwam ongeveer
overeen met de jaarwedde van een
onderluitenant (in die tijd tussen de
3.500 en 4.000 goudfrank). Het
systeem van loting en af koping werd
door de gewone man als onrechtvaardig beschouwd. Ze spraken zelfs van
bloedwet.
De lichtingen 1909-1913
Op het einde van de negentiende eeuw
kwam het lotingsysteem zwaar onder
druk te staan. De mobilisatie tijdens de
Frans-Duitse oorlog (1870-1871) had
bewezen tot welke chaos het lotingsysteem kon leiden. België was niet in
staat geweest de rekruten van de
voorbije tien jaar bij elkaar te krijgen.
Mannen uit de laagste klassen (veelal
analfabeten) die de voorbije jaren
onder de wapens waren geweest,
bleken bij gebrek aan vaste woonplaats
grotendeels onvindbaar en de groep
soldaten door loting was ontoereikend
om alle taken te vervullen.
Koning Leopold II en een aantal
generaals pleitten voor de invoering
van de algemene dienstplicht. Het
voorstel maakte echter geen kans om
door een parlement van cijnskiezers te
geraken. Die hadden belang bij het
voortbestaan van het oude systeem; zij
beschikten over de middelen om hun
zonen vrij te kopen.
De eerste stap in het wijzigen van het
rekruteringssysteem werd gezet na
zware sociale onrust in april 1886.
Generaal Vandersmissen, aan het hoofd
van de ordestrijdkracht die de opstand
in Henegouwen onderdrukt had,
pleitte voor de invoering van de
dienstplicht. Dit niet alleen om
militaire, maar ook om politieke en
sociale redenen. De vrees bestond dat
dienstplichtige volksjongens zich bij
het onderdrukken van sociale opstanden aan hun plicht zouden kunnen
onttrekken. Ook zouden – bij een
algemene dienstplicht – uit de gegoede
klassen reserveofficieren gerekruteerd
worden die de volksjongens beter
onder controle zouden kunnen
houden.
In 1886 stelde het onaf hankelijke
Kamerlid d’Outremont voor de loting
af te schaffen. Het voorstel werd met
een nipte meerderheid afgewezen.
Tijdens de opeenvolgende regeringsperiodes van het einde van de negentiende eeuw werd het wetsvoorstel
herhaaldelijk besproken, maar steeds
verworpen. In 1909, toen de oorlogsdreiging in Europa duidelijk werd en
België aanvoelde dat het zijn neutraliteit niet alleen met woorden, maar ook
met daden duidelijk moest maken,
geraakte de wet op de dienstplicht voor
één zoon per gezin door het parlement.
Leopold II tekende de wet op zijn
sterf bed.
Het aantal dienstplichtigen dat daarbij
ter beschikking kwam, steeg fors. De
oorlog van 1870 had geleerd dat er, om
de neutraliteit te verzekeren, tegenover
élk van de buurlanden een afschrikwekkende troepenmacht moest komen.
Dat houdt in: een front langs de
Duits-Belgische, maar ook langs de
Frans-Belgische grens. Een dergelijke
ontplooiing vergde heel wat meer
manschappen dan de tien lichtingen
lotelingen uit 1870. Het drong stilaan
bij iedereen door dat zelfs met de
dienstplicht van één zoon per gezin het
nodige aantal niet bereikt kon worden,
mede omdat er te veel redenen voor
vrijstelling werden gevonden. De
Wezembeekse cijfers voor lichting 1913
zijn sprekend; van de 24 mannen
geboren in 1893, waren er in 1913 al
negen overleden, negen werden
vrijgesteld en er werden er dus maar
zes aangewezen.
De lichting 1914
De wet op de algemene dienstplicht
werd op 30 augustus 1913 goedgekeurd, maar de uitvoeringsbesluiten
werden pas begin 1914 uitgevaardigd
en hun toepassing op de lichting van
dat jaar liep vertraging op. Dat
betekende dat in augustus 1914, toen
de mobilisatie begon, de lichting 1914
nog maar weinig inzetbare manschappen had. Tijdens de eerste acties in de
maand augustus werden 18.000
mannen van de lichting 1914, met
hetzelfde aantal vrijwilligers, samengebracht in de achterzone van het
ontplooide leger, waar ze een spoedopleiding kregen.
Wat Wezembeek betreft; van de 38
mannen geboren in 1894 waren er in
1914 al vijf overleden, 22 werden om
allerlei redenen vrijgesteld en slechts
vijf hebben dienst gedaan.
De mobilisatie
Met deze verschillende lichtingen en
vrijwilligers werd op 31 juli 1914, bij
de algemene mobilisatie, een legersterkte van een kleine 200.000 manschappen bereikt. Hiermee moest
koning Albert I de Belgische neutraliteit verzekeren.
De som van de aangewezenen in de
lichtingen waarover gegevens beschikbaar zijn, toont aan dat Wezembeek 55
soldaten leverde. Tel de onbekenden
uit 1899-1901 en 1910-1911 daarbij en
je komt dicht bij de 66 mannen uit de
gevonden semiofficiële, met de hand
geschreven, lijst uit 1921: Namen der
strijders der gemeente Wesembeek die
deelgenomen hebben aan den Wereldoorlog
1914-‘18. Deze mannen verlieten hun
familie voor vier maanden gruwel. Elf
ervan zouden sneuvelen.
Bronnen: gemeentelijke archieven
Wezembeek-Oppem, Conscriptie en
Loting (Hugo Westhoek 2008) en
Wikipedia
3
© Tine De Wilde
ONDERNEMEN
La Finca, meer
dan een biowinkel
‘Ik wist dat ik geen gewone
baan wilde’
Sarah Potvin en Jérémy Verhelst, jonge dertigers afkomstig van Wezembeek-Oppem, verbleven van 2007 tot 2011 in Colombia. Zij had politieke wetenschappen gestudeerd en werkte
er onder andere voor het Peace Process. Hij werkte er als landbouwingenieur voor het Belgische Biogas. Toen Potvins contract afliep, keerden ze terug naar België, al was dat niet met
lege handen. Hun zoon Mateo werd in Colombia geboren en was zeven maanden oud toen de
familie hem voor het eerst in de armen kon nemen.
‘Bij onze terugkomst wist ik dat ik geen
gewone baan wou’, zegt Potvin. ‘Meer
niet.’ Het was Rudy Van Sever die haar
met een voorstel inspireerde. Als landbouwer bewerkte Van Sever een grond in
Wezembeek-Oppem die eigendom is van
de familie Potvin. Omdat hij zelf geen
opvolger had, stelde hij het koppel voor de
grond te bewerken. Ook mochten ze zijn
landbouwmachines gebruiken en ze
konden op zijn kennis en hulp rekenen.
Potvin ging de uitdaging aan. Haar
project kreeg de naam La Finca, Spaans
voor boerderij.
La Finca, de boerderij
Het koppel koos voor bioteelt: duurzame,
4
verantwoorde bewerking van grond. ‘Het
omschakelen van gewone landbouw naar
bioteelt neemt drie jaar in beslag. Het
eerste jaar wordt de grond gekeurd,
nadien volgt een overgangsfase en pas na
het derde jaar wordt het biocertificaat van
Certisys, dat nodig is om biologisch te
ondernemen, afgeleverd.’
Tijdens het voorbereidingsjaar deden ze
een beroep op groenteteler Daneels, die
hen het vak bijbracht en zijn werktuigen
en paard Leon ter beschikking stelde. ‘We
hebben veel aan hem te danken’, vertelt
Verhelst. Op de grond van 3,3 hectare
komen drie serres, waarnaast ze groenten
in open veld telen. ‘Daar werkt Leon voor
ons; hij ploegt het onkruid tussen de
groenten om. Dat dier is goud waard; hij
weet beter dan wij hoe het moet’, lacht
Verhelst. ‘Verder blijft een deel van de
grond onbewerkt. Daar staan zwartblesschapen op. Dit jaar worden de eerste
lammetjes geboren.’
La Finca, de biowinkel
In een eerste dagdroom bouwden Potvin
en Verhelst op het veld een winkelruimte.
Omdat het om landbouwgrond gaat,
kwam de biowinkel echter naast de
moestuin terecht. In oktober 2012
kochten ze een huis, ooit een hoefsmederij, op de Mechelsesteenweg. Het pand is
ideaal; beneden is de winkel, waar ze
UIT DE GEMEENTE
onder andere hun zelfgekweekte groenten
verkopen, boven woont het gezin en de voormalige paardenboxen achteraan worden als
magazijn gebruikt.
De biowinkel voorziet je ook van producten van
anderen, omdat hun moestuin niet in alles kan
voorzien. ‘De mensen komen voornamelijk voor
het directe contact naar hier’, zegt Potvin. ‘Wat
goede raad, een praatje … Hier kan dat nog.
Klanten willen dat onze droom uitkomt. Ze
worden vrienden. Dat geeft ons het gevoel dat
we goed bezig zijn.’ Op de muur staat geschilderd: Life takes us to unexpected places, love
brings us home. Het vat perfect samen waar hun
project voor wil staan.
Niet perfect, meer voldoening
‘Rapen,’ gaat Verhelst verder, ‘dat was de
vergissing van het eerste jaar. We hadden een
heleboel rapen gezaaid, maar mensen eten niet
zo veel rapen.’ De overschotten kunnen naar
hun soepleverancier, zodat er niets verloren gaat.
‘Bioteelt is niet zo perfect als traditionele
landbouw; er is altijd verlies. Rupsen, vliegen …
Ook duiven zijn een plaag.’
Ook het werk werd onderschat; Verhelst moest
fulltime in het project stappen. ‘Bij de winkeluren moet je zeker drie uur per dag extra tellen.
Gelukkig springt mijn schoonmoeder bij waar
ze kan. Volgend jaar komt een vriend voor ons
werken. De vermenging van privé- en zakenrelaties is vrij complex’, zegt Verhelst. ‘Misschien
is dat wel het moeilijkste van al.’ (lacht)
Toekomstmuziek
Waar zet het koppel zijn tanden nog in in de
toekomst? ‘Eens per jaar gaan we een opendeurdag houden, midden in het veld. Een abonnement nemen op een wekelijkse groentemand
wordt ook mogelijk. Via mail krijgen de
abonnees recepten van mijn grootmoeder’, zegt
Verhelst. ‘Ook kookworkshops, stages en
activiteiten voor kinderen rond gezonde
voeding en groenten kweken, staan op ons
verlanglijstje.’
Karla Stoefs
La Finca, Mechelsesteenweg 71,
Wezembeek-Oppem
Nieuwe burgemeester
Eind vorig jaar werd Frédéric Petit (MR) benoemd tot burgemeester van
Wezembeek-Oppem. Voordien was hij eerste schepen. Hiermee heeft de
gemeente voor het eerst sinds zeven jaar een burgemeester die benoemd is.
Voorganger François van Hoobrouck d’Aspre werd nooit benoemd omdat hij
de taalwetgeving niet respecteerde. Van Hoobrouck deelde zopas mee dat hij
overstapt van de MR naar het FDF. Petit verklaarde meteen na zijn benoeming dat de tijd van communautaire verzoening is aangebroken. Hij en zijn
college zullen voortaan de taalwetten respecteren. Hij staat voor een zakelijk
beheer van de gemeente en wil samenwerken met de Nederlandstaligen. Het
lijkt erop dat een nieuwe periode is aangebroken in de gemeentepolitiek van
Wezembeek-Oppem.
Uit de gemeenteraad
van 23 december
> De meerderheid stelt het beleidsprogramma 2013-2018 voor. De oppositie
vindt het vooral een mooie opsomming van goede voornemens. In het
volgende nummer van uitgekamd gaan we hier dieper op in.
> De kosten van de politiezone WOKRA stijgen. Het gaat om een bedrag van
2.177.000 euro. Waaraan de stijging te wijten is – hogere personeelskosten of
meer uitgaven voor materiaal – kan de meerderheid niet meteen duidelijk
maken. Volgens de oppositie is in de toekomst enkel een grotere politiezone
van ongeveer 50.000 inwoners werkbaar.
> Uit het meerjarenplan 2014-2019 blijkt dat de gemeente beslist heeft geen
nieuwe leningen meer af te sluiten, maar haar spaarpot aan te spreken. De
opcentiemen en de gemeentebelasting op de personenbelasting blijven gelijk.
De gemeente, het OCMW en de politiezone zullen gezamenlijk gas en
elektriciteit aankopen, wat de kostprijs drukt.
> Afvalmaatschappij Interza heeft een nieuw retributiereglement. De bedoeling is de afvalsituatie van de vijf gemeenten die aangesloten zijn bij Interza te
harmoniseren. De prijs voor witte zakken, het containerpark, enzovoort,
zullen op elkaar afgestemd worden. Voor Wezembeek-Oppem blijft alles min
of meer hetzelfde.
> De gemeente heeft het Vlaams-Brabantse klimaatengagement ondertekend.
Het heeft een jaar geduurd, maar de milieuadviesraad is samengesteld. De
gemeentelijke commissie ruimtelijke ordening (Gecoro) nog niet. Volgens de
bevoegde schepen zijn de regels voor de samenstelling te star. Op dit ogenblik
zoekt de gemeente nog een kandidaat en een plaatsvervanger. De werking
komt niet meteen in het gedrang. In 2013 was er geen advies van de Gecoro
nodig. In 2014 zijn er minstens twee adviezen nodig, maar tegen dan zou de
nieuwe Gecoro geïnstalleerd moeten zijn.
Ghislaine Duerinckx
Open op maandag en dinsdag van 12 tot 19
uur en van woensdag tot zaterdag van 10 tot
19 uur.
Meer info: www.la-finca.be
5
Geen pesterijen op het college
Pesten op school? Niet in het Heilig-Hartcollege in Wezembeek-Oppem. Al gebeurt het
nog af en toe, pesten is hier geen taboe meer. Het is bespreekbaar en de school voert
het hele jaar door strijd tegen pestgedrag. Het leverde het college eerder al de Pestendat-kan-niet!-prijs op, en nu koos Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet de school
uit om een computerspel tegen pesten te lanceren.
De meeste scholen zetten wel eens een
project op poten om pesten in de klas
en daarbuiten te stoppen. Vaak blijft
het bij dat ene project. In het HeiligHartcollege – goed voor 1.024 leerlingen – wordt pesten serieus genomen en
is het geen onderschat probleem meer.
De strijd tegen pesten wordt actief
aangegaan. Dat leverde de school zelfs
prijzen op. Zo kreeg het college de
dertiende Pesten-dat-kan-niet!-prijs.
Die wedstrijd is een initiatief van het
Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen
Pesten.
6
Van vorming tot computergame
De voorzitter van dit netwerk, Gie
Deboutte, was zelf leerkracht godsdienst in het college en is nog steeds
verbonden aan de school. Hij maakte
van de strijd tegen pesten zijn levenswerk. Deboutte publiceerde boeken
zoals Pesten. Gedaan ermee (1995) en
Leven met een pestverleden (2011) en
stelde vormingspakketten samen over
hoe je moet omgaan met pesten en
geweld. Zijn inzet werd onder meer
beloond met de titel van ‘ambassadeur
voor de Vrede’ van Pax Christi. Hij is
een inspiratiebron en stimulator van
het antipestbeleid van de school.
Ook de Vlaamse minister van Onderwijs erkent dat. Smet kwam in november in primeur het simulatiespel Re: pest
voorstellen in de school. Het computerspel en het bijhorende lespakket
moeten antisociaal gedrag tussen
leerlingen bespreekbaar maken. ‘Een
heel goed initiatief ’, vindt de directrice
van de eerste graad, Rina Vanderstappen. ‘Zeer nuttig om ook andere
scholen te stimuleren werk te maken
van een integraal antipestbeleid.
VERENIGINGSNIEUWS
Voor ons is het een aanvulling; ons beleid wierp al
vruchten af.’
© Tine De Wilde
No blame
Het college werkt met de no-blamemethode om pestgedrag te stoppen. Dat is een probleemoplossende methode
om met pestsituaties om te gaan door te praten en de
situatie te evalueren. Enkele leerkrachten hebben zich
gespecialiseerd in de methode en tijdens een pedagogische
studiedag verdiepten alle leerkrachten zich erin.
Pesten krijgt in het college minder kans. Niet met harde
hand, maar doordacht. ‘Een voorbeeld? Onze middagpauze duurt van 12 tot 13.20 uur’, vertelt Vanderstappen.
‘Het gevaar bestaat dat de leerlingen zich beginnen te
vervelen en dan zouden ze de neiging tot pesten kunnen
krijgen. Daarom organiseren we allerlei workshops zoals
toneel, juwelen maken of knutselen. Er is ook middagsport, leerlingen kunnen de bibliotheek bezoeken of
een andere activiteit doen. Om nieuwe leerlingen op te
vangen, schakelen we meters en peters in. Dat zijn leerlingen van het vijfde en zesde jaar die zich over een klas
ontfermen, hen wegwijs maken, maar ook leuke dingen
organiseren gedurende het jaar. Dat is heel bevorderlijk
voor de sfeer en de leerlingen weten meteen bij wie ze
terechtkunnen bij problemen.’
Cursus kilootje minder
CM
op woensdag in februari en maart
19.30 uur – GC de Kam
Wil je een kilootje minder wegen of evenwichtiger eten en
bewegen? Bij de start van een nieuw jaar worden heel wat
goede voornemens gemaakt. Ze waarmaken is vaak niet
gemakkelijk. Onder het motto ‘geen woorden maar daden’,
nodigen we je uit voor een cursus van zes sessies waarmee
we je goede voornemens en je gezondheid een zetje geven.
Je leert er alles over een gezond eet- en beweegpatroon en
we zoeken naar oplossingen voor de hindernissen die jij op
je weg tegenkomt. Stapsgewijs leer je je eet- en beweeggedrag onder handen nemen en zet je de eerste stappen naar
een gezond gewicht en evenwichtige gewoonten.
Prijs: 120 euro (niet-leden), 60 euro (CM-leden), 30 euro
(CM-leden met recht op verhoogde tegemoetkoming)
Praktisch: op woensdag 12, 19 en 26 februari en 12, 19 en
26 maart, telkens van 19.30 tot 21.30 uur
Inschrijven: www.cm.be of 02 240 85 06
Zwakke plekken
Het meeste gepest gebeurt in het eerste en tweede jaar.
‘Veel pestproblemen ontstaan in het vijfde en zesde
leerjaar van het basisonderwijs’, zegt de directrice.
‘Kinderen zitten al zes jaar samen en kennen elkaars
zwakke plekken. Op het college mogen ze kiezen naast
wie ze zitten in de klas: een risico. Vorig jaar kwam hier
een ouder aankloppen om het te hebben over zijn kind,
dat gepest werd. Hij was bang dat het pestgedrag zich in
deze school zou voortzetten. Gelukkig hebben we de luxe
om negen klassen te hebben in elk jaar. We kunnen
leerlingen dus verdelen over de verschillende klassen,
zodat pestgedrag uitdooft.’
DOKTERS VAN WACHT
Het centrale oproepnummer van de wachtdienst voor huisartsen is 0900 69 004. Via dit
nummer word je automatisch doorverbonden
met de huisarts van wacht. De wacht loopt
tijdens de week van 19 tot 7 uur, tijdens het
weekend van vrijdag 19 uur tot maandag 7 uur
en op feestdagen vanaf 19 uur de avond
voordien tot 7 uur de dag na de feestdag.
Als dat niet werkt, volgt de confrontatie. ‘De vader heeft
me intussen nog enkele keren gebeld. Eén keer meldde hij
dat een pester dreigde zijn kind van de trap te duwen. Ik
heb de dader bij mij geroepen en hem duidelijk gemaakt
dat ik de volgende keer zijn ouders zou verwittigen,
daarna de politie en dat hij daarna geschorst zou worden.
Ik heb sindsdien geen klachten meer ontvangen.’
VIND EEN APOTHEEK VAN WACHT:
op de website www.geowacht.be; via de
telefoon: 0903/WACHT (0903 922 48), 1,50
euro per minuut; via de geowachtapp op je
smartphone; op de wacht-affiche bij je vertrouwde apotheek.
Gekwetste zielen
In de school beweegt nog meer; socialevaardigheidstraining, toneel tegen pesten, laagdrempelige leerlingenbegeleiding en veel meer. De directrice investeert graag
moeite in een integraal antipestbeleid. ‘Onze school gaat
voor een hoog niveau. Om als leerling te kunnen presteren, moet je je goed voelen in je vel. Wie gepest wordt,
kan zich niet op zijn prestaties concentreren. Door
continu gepest te worden, krijg je een gekwetste ziel. Dat
draag je lang mee. Wij willen dat onze leerlingen met een
goed gevoel uit onze school komen, zonder kleerscheuren.’
Bart Claes
UIT DE GEMEENTE
Nieuwe openingsuren GC de Kam
Het onthaal is gesloten op woensdagvoormiddag en op de derde donderdag
van de maand vervalt de avondopening.
De openingsuren zijn:
maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag
van 9 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur;
woensdag van 13 tot 17 uur.
7
WEZEMBEEK-OPPEMNAARS IN HET BUITENLAND
Hugo Geuens: van
Wezembeek-Oppem
naar Bourdeilles
‘Ik lig niet meer
wakker van wat
in Wezembeek-Oppem gebeurt’
‘De dag dat ik mijn pensioenleeftijd bereik, trek ik naar het zuiden van Frankrijk.’
Met die gedachte liep Hugo Geuens (66) jarenlang rond, en in 2007 hield hij woord.
Hij verhuisde zes jaar geleden naar het pittoreske dorpje Bourdeilles. Leven als God
in Frankrijk werd voor hem realiteit.
Bourdeilles in de Dordogne is een even
pittoresk als charmant dorpje op zo’n
twintig kilometer van Périgueux. Het
dorpje wordt doorsneden door La
Dronne. Aan de oevers van die rivier
domineert een statig middeleeuws
château met een imposante muur
eromheen. Voor de rest: groene oevers,
smalle straatjes en rustieke huizen met
bruinrode dakpannen en geschilderde
houten klapluiken aan de ramen.
Tractor
Dat Geuens zijn dagen nu doorbrengt
in la douce France kwam bij zijn
verhuizing niet als een verrassing. ‘Ik
heb sinds jaar en dag gezegd dat ik
mijn pensioen in Frankrijk zou
doorbrengen’, steekt hij van wal. ‘Vanaf
mijn geboorte heb ik in WezembeekOppem gewoond. Van 1970 tot 1981
8
werkte ik als bediende voor de gemeente, later werkte ik voor het
ziekenfonds dat nu Partena heet. Ook
politiek was ik actief. In 1982 werd ik
verkozen als gemeenteraadslid, en van
1995 tot 2006 was ik schepen. Daarmee ben ik in de voetsporen van mijn
vader getreden, die ook twaalf jaar
schepen was. Na twee legislaturen
vond ik het welletjes. Ik wilde niet dat
men mij uit het gemeentehuis zou
moeten wegdragen.’
‘Ik heb in Wezembeek-Oppem zeer
fijne momenten beleefd, maar toch
stond mijn besluit vast; ik zou naar het
Zuiden verhuizen. Ik kon kiezen
tussen mijn appartement in Wezembeek-Oppem of een gerestaureerde
hoeve in Zuid-Frankrijk, op een stuk
grond van 30 are. In Frankrijk is het
leven een pak goedkoper en het klimaat is beter.
Ik ben alleenstaand en heb geen kinderen. Er
was dus niemand met wie ik rekening moest
houden. De keuze was snel gemaakt. En wat die
30 are betreft, ik heb een tractor om het gras te
maaien.’ (lacht)
Geuens had al voor zijn verhuizing een goede
band met Bourdeilles. ‘Ik kende het dorp heel
goed. Al sinds het begin van de jaren tachtig
kwam ik hier. Ik had er vrienden wonen, die ik
tijdens een andere vakantie had leren kennen.
Ondertussen voel ik me er goed thuis en ik heb
hier veel vrienden. Franse vrienden, welteverstaan. In de regio wonen heel wat Belgen, maar
ik ga niet doelgericht naar hen op zoek om
contact te maken. Nederlanders en Engelsen
doen dat wel met landgenoten, maar ik vraag
me af waarom je dan zo veel duizenden kilometers moet verhuizen?’
VERENIGINGSNIEUWS
dan in België is ook mooi meegenomen. Voor mij is de Franse keuken de
beste ter wereld en dit is de streek waar
de Bordeauxwijnen vandaan komen.
Het is dus niet overdreven als ik zeg
dat de uitdrukking ‘leven als God in
Frankrijk’ een stukje waarheid is
geworden.’
© Tine De Wilde
Toch is de band met België niet
helemaal doorgeknipt. ‘Ik krijg
regelmatig bezoek van neven en
nichten. Zo’n drie – maximaal vier –
keer per jaar kom ik terug naar België.
Vroeger was dat iets vaker. Mijn zus
woont nog in Wezembeek-Oppem en
ik heb er wel wat vrienden. Ook in het
gemeentehuis ken ik nog een aantal
mensen, van in de tijd dat ik er zelf
werkte en uit de periode waarin ik
schepen was. Het gemeentepersoneel
viel onder mijn bevoegdheid, waardoor
ik een goede band heb met hen. Ik
volg nog wel wat er in WezembeekOppem gebeurt, ook op politiek vlak,
maar ik lig er allerminst wakker van.
Omdat ik regelmatig contact heb met
de mensen die mij lief zijn, kan ik met
een gerust hart zeggen dat er niets is in
België wat ik mis.’
Terug naar de jaren zestig
Bourdeilles is een dorpje met amper 800
inwoners. ‘Al verdubbelt dat aantal in de zomer
wel door de vele toeristen die hier verblijven. Er
is dan meer leven in de brouwerij. De aanwezigheid van toeristen stoort me helemaal niet. Dat
hoort bij het leven in Zuid-Frankrijk. Bovendien, toen ik hier voor het eerst kwam, was ik
ook een gewone toerist.’
‘Het dorp doet me een beetje aan WezembeekOppem denken, zoals ik dat vroeger – als
jongeling – gekend heb. Nu is WezembeekOppem eigenlijk een slaapdorp, maar toen ik
jong was, was er nog een dorpsleven en waren
er meer dan dertig cafés.’
Le Belge
Voor Geuens is het dan ook uitgesloten
dat hij terug in België komt wonen. ‘Ik
woon nu in een prachtige streek. De
landschappen zijn adembenemend. Het
naburige dorp, Brantôme, is magnifiek.
Die gemeente wordt la Venise du
Périgord genoemd, omdat ze omringd
wordt door La Dronne, de rivier. Ik
geniet nu van de rust. Toen ik in
Wezembeek-Oppem woonde, heb ik
me voor allerlei organisaties, projecten
en activiteiten geëngageerd, maar dat is
voorbij. Het was tijd om het kalmer
aan te doen en om te genieten. Ik
neem hier deel aan verschillende
activiteiten en ik ga elke week naar de
markt. Ik ben intussen een deel van de
lokale gemeenschap geworden en ken
haast iedereen. In het begin was ik le
Belge, maar nu noemt iedereen me
Hugo. Als ik even terugblik op de
voorbije jaren, weet ik dat ik gelijk had
om te verhuizen. Dit is de juiste
beslissing geweest.’
Wim Troch
‘In Bourdeilles kent iedereen elkaar. Hier heerst
de sfeer van de jaren zestig, met kermissen,
markten, gemoedelijkheid en vriendschappen.
Dat het hier gemiddeld vijf graden warmer is
Vosbergleute
Chiro Berkenbloesem
zaterdag 1 februari
17.30 uur
Bikke bikke bik, hap hap hap, eerst de soep en
dan de pap! Of beter gezegd: eerst de
mosselen en dan de playbackshow. Op
zaterdag 1 februari organiseert Chiro
Berkenbloesem opnieuw Vosbergleute.
Iedereen is van harte welkom om mee aan
te schuiven en samen te genieten van onze
heerlijke mosselen of een vers koninginnenhapje. Na de maaltijd start de playbackshow,
waarin leden en leiding het beste van
zichzelf geven om jullie te entertainen. We
organiseren ook een grote tombola om het
jaarlijkse zomerkamp te sponsoren.
Locatie: gemeentelijke feestzaal, Louis
Marcelisstraat 134,
Wezembeek-Oppem
Meer info en reserveren:
Geef een seintje op het nummer
0499 07 91 55 of mail naar
[email protected].
OKRA
Pannenkoekenslag
zondag 2 februari
Lichtmis staat elk jaar garant voor een
overdosis zoete pannenkoeken. Ook bij ons
kunnen de lief hebbers zich lekker laten
gaan, want OKRA zorgt voor de pannenkoeken. De grote zaal is gereserveerd, dus
neem vrienden en familie bij de arm voor
een gezellig en smakelijk samenzijn op
zondagnamiddag.
14 uur - GC de Kam
Stijlvolle decoratie met powertex
Femma Sint-Pieter
donderdag 6 februari
20 uur – GC de Kam
Met textielverharder kun je alle kanten uit,
dat staat vast. Verwerk poreuze stoffen tot
een landschap op doek: een uitdaging voor
elke creatieveling.
In een workshop van drie uur creëren we
met takjes, bloemen in alle materialen, kant
en stofresten een kunstwerk op doek. De
afwerking met gepaste patine geeft een apart
accent. Met een beetje geduld kom je tot
een prachtig resultaat, een blikvanger in je
interieur.
Meer info: Jeannine Schots,
02 731 48 79
9
Speelse taalstage
Nederlands met
Circus Babbelkous
Nest is theater voor
de allerkleinsten
De schoolvakanties zijn voor kinderen het ideale moment
om deel te nemen aan leuke activiteiten. Voor kinderen
van 4 tot 12 jaar voor wie het Nederlands niet de
moedertaal is, zijn er creatieve en leerrijke taalstages met
als thema het circus. Een gevarieerd programma van
muzische activiteiten en bewegingsopdrachten zorgt voor
een uitdagende en unieke week.
De kinderen knutselen, zingen, bewegen en maken
kennis met de hele circusfamilie. Ondertussen leren de
kinderen op een originele manier omgaan met de Nederlandse taal. ‘Ze leren op een speelse manier woorden in
het Nederlands, die ze achteraf nog kunnen gebruiken op
school of met vriendjes. Dat gebeurt zonder dat ze het
goed beseffen omdat het in interactie met anderen en
tijdens een activiteit of opdracht gebeurt’, vertelt Ellen
Colson, verantwoordelijke voor Babbelkous en Babbeltuur. De activiteiten zijn afgestemd op de leeftijd en het
taalniveau van de groep. Aan het einde van de week staat
een première van hun persoonlijke circusvoorstelling op
het programma.
Paasvakantie: 7 tot 11 april
Kraainem - GC de Lijsterbes
[email protected] - 02 721 28 06
Linkebeek - GC de Moelie
[email protected] - 02 380 77 51
Zomervakantie: 30 juni tot 4 juli
Sint-Genesius-Rode - GC de Boesdaalhoeve
[email protected] - 02 381 14 51
Wemmel - GC de Zandloper
[email protected] - 02 460 73 24
Zomervakantie: 18 tot 22 augustus
Wezembeek-Oppem - GC de Kam
[email protected] - 02 731 43 31
Jezus-Eik (Overijse) - GC de Bosuil
[email protected] - 02 657 31 79
Inschrijven doe je via www.babbelkous.be.
10
‘Een mooie,
gelaagde
voorstelling
waar iedereen
gevoelig voor is’
Een publiek van baby’s en peuters? Van 6
maanden tot 3 jaar? Natuurlijk! Theater
De Spiegel maakt al tien jaar theater voor
kleintjes en oogst daarmee succes in binnen- en buitenland. Nest sleept je mee in
de wereld van eenden. Na de winter bouwen ze een nest, ze broeden en in de
herfst slaan ze hun vleugels uit om naar
warmere oorden te trekken. Het is een
muzikale voorstelling die de zintuigen van
het piepjonge publiek een half uur lang
warm in de watten legt.
Centraal in de ruimte staat een reuzennest met daarin een
aantal houten figuren. Dat nest is het speelveld van zangeres
Inez Carsauw en violiste Astrid Bossuyt. Zij nemen het
jonge publiek en hun begeleiders mee op een trip door de
vier seizoenen. De toeschouwers nemen plaats rond het nest.
‘Tijdens de voorstelling is het niet de bedoeling dat de
kinderen in het nest kruipen en meedoen’, zegt Karel Van
Ransbeeck, regisseur en artistieke leider van De Spiegel. ‘Er
zijn peuters die het moeilijk hebben om te blijven zitten,
maar de meesten kijken ongelooflijk geboeid en gefascineerd
toe. Natuurlijk beseffen we dat zo’n reuzennest uitnodigend
verschillende emotionele toegangsdeuren tot communicatie. Er zijn er die
goed ruiken; zij banen zich bij wijze
van spreken een weg door een stad
door middel van geur. Ik ruik pas na
tien minuten dat er iets aanbakt, maar
voel graag. Ik kan geen stoffenwinkel
voorbijlopen zonder aan de stoffen te
voelen. Bij anderen komt geluid het
makkelijkst binnen. Het is moeilijker
een emotionele deur te nemen die je
minder goed ligt. Daarom wil ik veel
emotionele lagen in mijn voorstellingen leggen, zodat zo veel mogelijk
toeschouwers er een weg doorheen
vinden.’
© Tine De Wilde
Voor jong en oud
‘Ik voeg geen speciale laag toe voor
volwassenen. Ik probeer een mooie,
gelaagde voorstelling te maken die ik
zelf interessant vind en waarvan ik
vermoed dat verschillende toeschouwers – ook volwassenen – er gevoelig
voor zijn.’
is; daarom mogen de kinderen na de
voorstelling zelf in het nest kruipen en
met de objecten spelen.’
Niet verkleuteren
Sinds 2003 maakt Van Ransbeeck
theater voor het jongste publiek. Hij
merkte dat kinderen tot 3 jaar zijn
artistieke taal veel beter begrepen dan
oudere toeschouwers. Zijn theaterproducties willen geen verhaal vertellen
door met woorden te goochelen. ‘Er
zijn andere makers die daar beter in
zijn dan ik’, vindt hij. Bij De Spiegel
staat muziek centraal. ‘Ik werk samen
met uiteenlopende componisten en
muzikanten. Sommigen schrikken als
ik hen vraag om voor zo’n jong publiek
muziek te schrijven. Maar ik wil
absoluut voorkomen dat ze kindermuziek maken. Ik ga mezelf niet verkleuteren omdat ik voor kinderen werk. Mijn
muzikanten hoeven dat ook niet te
doen. Ik kies hen omdat ik hun muziek
interessant en geschikt vind.’
Muziek en figuren
Muziek is een emotionele taal, vindt
Van Ransbeeck. Net daarom past ze zo
goed bij zijn publiek. ‘Naar gesproken
taal luisteren we in de eerste plaats
rationeel; we proberen te begrijpen wat
iemand zegt vóór we de nuances of de
schoonheid van de woorden vatten.
Met muziek is het net andersom. We
begrijpen ze niet altijd onmiddellijk,
maar we voelen ze wel aan. Dat sluit
perfect aan bij de leefwereld van heel
jonge kinderen, die puur zintuiglijk en
emotioneel is.’
Ook objecten zijn een essentieel onderdeel van Nest. ‘Ik zie een parallel tussen
figurentheater en muziek. De poppenspeler beweegt een object: met een
stokje, staafje, draad of met de hand.
Rationeel zien we dat er iemand is die
de figuren manipuleert. Toch krijgen
we onmiddellijk het gevoel dat de
figuren leven; je kijkt eerst emotioneel.
Zulke dingen vatten kinderen direct.’
Theater van de zintuigen
Mensen gaan ervan uit dat theater voor
de allerkleinsten vooral eenvoudig en
eenduidig moet zijn. Van Ransbeeck is
het daar allerminst mee eens. ‘Alle
mensen – klein en groot – hebben
‘We merken trouwens dat volwassenen
die met de kinderen meekomen zich
meer openstellen dan wanneer ze
alleen zouden gaan. Voor ons is een
voorstelling pas geslaagd als niet alleen
de kinderen genieten, maar als ook de
volwassenen op een bepaald ogenblik
vergeten dat ze daar zijn om op hun
kinderen te passen. Kinderen en
volwassenen zijn voor ons volwaardige
toeschouwers’, sluit Van Ransbeeck af.
Ines Minten
Nest
Theater De Spiegel
zondag 9 februari
kleutertheater
Muziek en theater voor de allerkleinsten in, op en rond een
gezellig houten reuzennest. Een
zangeres en een violiste zoeken
samen met het publiek de veilige
nestwarmte op. Ze verhalen over
de kleine momenten uit het leven
van vogels: eieren leggen, broeden,
vallen en opstaan, dromen en
uitfladderen. Voor kinderen van 6
maanden tot 3 jaar.
www.despiegel.com
11 en 15 uur – GC de Kam
Tickets: 8 euro (kassa), 6 euro (vvk)
11
ACTIVITEITENKALENDER VERENIGINGEN
WANNEER
WAT / WIE
WAAR
INFO
za
1
17.30
Vosbergleute: mosselfestijn
Chiro Berkenbloesem
Gemeentelijke feestzaal
0499 07 91 55
zo
2
14.30
Pannenkoekenslag / OKRA
GC de Kam
02 731 83 39
do
6
20.00
Knutselen / Femma
GC de Kam 02 731 48 79
0496 95 34 44
za
8
12.00
Eetfestijn / N-VA
GC de Kam
0475 84 77 99
zo
9
12.00
Eetfestijn / N-VA
GC de Kam
0475 84 77 99
wo
12
19.30
Cursus kilootje minder / CM
GC de Kam
02 240 85 06
za
15
19.30
De biecht van Liszt / Davidsfonds
Paleis der Academiën Brussel
02 731 81 84
wo
19
19.30
Cursus kilootje minder / CM
GC de Kam
02 731 48 79
di
25
14.30
Gezellig samenzijn / OKRA
OCMW
02 731 83 39
wo
26
19.30
Bloemschikken / Gezinsbond
GC de Kam
02 731 97 80
wo
26
19.30
Cursus kilootje minder / CM
GC de Kam
02 731 48 79
do
27
19.30
Bloemschikken / Gezinsbond
GC de Kam
02 731 97 80
FEBRUARI
Verenigingen, groepen en organisaties die hun activiteiten voor maart 2014 bekend willen maken, kunnen voor 29 januari een
beknopte omschrijving van de activiteit bezorgen aan het secretariaat van de Kam.
NIEUWS UIT DE KAM
Cristina Branco
Idealist
woensdag 12 februari
regionaal – wereldmuziek
Veertien jaar geleden stond ze al op het
podium van de Kam: de Portugese
fadozangeres Cristina Branco. Hoewel
ze toen niet zo bekend was, maakte ze
een onvergetelijke indruk. Ondertussen is ze een wereldster die op alle
continenten heeft opgetreden. Haar
muzikale carrière begon in 1996 in
Amsterdam. Onder de titel Idealist
heeft Branco haar imposante carrière
samengevat op een nieuw verzamelalbum en in een nieuwe theatertour.
In de loop der jaren ontwikkelde
Branco een geheel eigen stijl, met
respect voor de traditie, maar ook met
de drang om die te vertalen naar
vernieuwde vormen. Kenmerkend
voor Branco’s muziek zijn haar lichte,
warme en tegelijk doorleefde stem, een
mengeling van traditionele fado’s,
eigen thema’s en volksliedjes waarbij ze
zorgvuldig de teksten van de beste
Portugese dichters uitkiest.
Branco geeft toe dat het een ondankbare taak was om de selectie van
nummers te maken. De afgelopen 17
jaar stonden in het teken van leermomenten, vreugde, talrijke herinneringen en dankbaarheid en respect voor
allen die haar hebben gesteund en in
haar hebben geloofd.
NIEUWS UIT DE LIJSTERBES
Xander De Rycke
Zijn derde show
zaterdag 22 februari
humor
Xander De Rycke is aan het einde van zijn stand-upcomedytrilogie gekomen. Hij belooft zijn drieluik af te sluiten met
een grote knal: veel drama, brokstukken en hier en daar een
vuile mop. Uw Zoete 666 was een van de sterkste debuutvoorstellingen in Vlaanderen; daar waren pers en publiek het
over eens. Kraainem ontdekte zijn talent om een publiek
avondvullend te entertainen met zijn tweede show Mijn
Zwarte Parade, waarmee hij enkele seizoenen geleden in de
Lijsterbes stond. Dames en heren, fasten your seatbelts voor
Zijn derde show.
20.30 uur - GC de Lijsterbes
Tickets: 14 euro (kassa), 12 euro (vvk), 10 euro (abo)
12
Cristina Branco (zang) - Ricardo Dias
(piano en accordeon) - José Manuel
Neto (Portugese gitaar) -Bernardo
Moreira (contrabas)
20 uur – GC de Kam
Tickets: 25 euro (kassa), 23 euro (vvk)
Tickets en info: www.delijsterbes.be,
02 721 28 06, [email protected]
Saint Patrick’s Festival op Vlaamse wijze
14, 15 en 16 maart
concert - theater - expo
Op 17 maart vieren Ieren overal ter wereld Saint Patrick’s
Day. Omdat in Kraainem een actieve Ierse gemeenschap
leeft en Vlamingen wel van een feestje houden, slaan we de
handen in elkaar om deze Ierse feestdag extra in de (groene)
verf te zetten. Op 14, 15 en 16 maart organiseren we een
Saint Patrick’s Festival op Vlaamse wijze. Met een bende
enthousiaste Vlaamse en Ierse vrijwilligers zorgen we voor
een weekend vol activiteiten: concerten op vrijdag (Carl
Dempsey Band) en zaterdag (Sons of Navarone) en een
brunch en theater op zondag.
Alle activiteiten en info over tickets en reserveringen vind je
op www.delijsterbes.be.
Het hele weekend, doorlopend – GC de Lijsterbes
Tickets en info: www.dekam.be,
02 731 43 31, [email protected]
Kam Kiest voor Kunst
Troet Demey
februari en maart
expo
Troet Demey groeide op in Wezembeek-Oppem, waar de zomerse kleurenpracht van de
velden hem inspireerde voor het maken van zijn
eerste aquarellen. Hij volgde een kunstopleiding
in het Sint-Lukasinstituut in Brussel, in Hasselt
en later ook aan de Academie voor Schone
Kunsten in Antwerpen.
In 1977 ging Demey na een lerarenopleiding
aan de slag als leraar plastische opvoeding. Hij
werkte gedurende twee jaar voor vzw Gynaika,
waar hij samen met collega’s boeiende projecten
op poten zette. Voor Piazza dell’Arte installeerden grote hedendaagse kunstenaars hun werk in
autobussen die naar secundaire scholen reden.
Ze gaven workshops aan leerlingen. Zo kwam
Demey dagelijks in contact met het werk en de
gedachtegang van kunstenaars. Vandaag geeft
hij nog steeds les in Hoegaarden en Meldert.
Doorheen het werk van Demey kan je zijn
zwerftochten in binnen- en buitenland volgen.
Je reist mee door België, Nederland, Frankrijk,
Duitsland, Denemarken, Zweden, Tsjechië,
Spanje en tal van andere bestemmingen. De
aanzet voor een twee jaar durende wereldreis
was zijn verblijf in Parijs tijdens de woelige
meimaand van 1968.
Sinds 1981 woont Demey in Goetsenhoven,
opnieuw tussen de onmisbare velden en
boerderijen. Hij maakte altijd al etsen, potlooden pentekeningen, olie- en acrylschilderijen,
maar werkt de laatste jaren bijna uitsluitend met
pastel en vooral aquarel. Ook gebruikt Demey
mixed media om andere invalshoeken te
belichten en hij kiest voor tegenstellingen. Zijn
werk staat als het compromis tussen droom en
werkelijkheid. Van zijn hand verschenen ook de
bundels Vrijdag en geen weer en Twijfels van half
twaalf met gedichten en tekeningen en soms
vind je hem op de planken.
La vie d’Adèle
donderdag 20 februari
film
Het titelpersonage is een meisje van
vijftien jaar. Adèle is een doodgewone
tiener, heeft een gouden hart, is graag
gezien op school en heeft een fijne
relatie met haar ouders. Toch voelt ze
zich niet goed in haar vel. Als ze de
tien jaar oudere studente Emma
ontmoet, verandert haar kijk op het
leven. De twee worden erg verliefd op
elkaar, ook al heeft Adèle moeite met
het aanvaarden van haar seksuele
geaardheid. La Vie d’Adèle is een
hartverscheurend, met aandoenlijk
naturel vertolkt coming-of-agedrama
waar de vitaliteit vanaf spat. Een
warme ode aan liefde, lust, hartzeer en
(seksuele) zelfontdekking. De prent
werd op het filmfestival van Cannes
bekroond met de Gouden Palm.
Filmrecensent Ward Verrijcken: ‘De
uiterst eerlijke en dus prachtig onsentimentele aanpak van dit liefdesverhaal is
een verademing. Alles wat Adèle en
Emma meemaken, de ups en downs
van hun relatie, voelen ongelofelijk
echt aan. Alsof La vie d’Adèle de mooist
belichte documentaire is die u ooit
gezien heeft. Een documentaire van
drie uur dan nog wel, maar dat is geen
seconde te lang. Deze film is met
zoveel respect voor de personages
verteld dat die duur ook nodig is om
alle stappen in de volwassenwording
van Adèle mee te beleven.’
Kathleen Vandenhoudt en
Pascale Michiels
Ridin’ the Rods
vrijdag 21 februari
muziek
Twee klassedames op het podium,
eigenwijs en authentiek. Overspringende vonken van liefde, kameraadschap, passie en kracht, al twintig jaar.
Ridin’ the Rods vat het samen onderweg
zijn van deze twee bluesqueens mooi
samen. Een aantal van hun compagnons
de route schreven voor hen een song.
Artiesten die Vandenhoudt en Michiels
heel na aan het hart liggen en die deze
opdracht met plezier hebben aanvaard,
zijn onder andere Roland van Campenhout, Steven Debruyn, Pieter-Jan
De Smet, Bruno Deneckere & Nils De
Caster, Guy Swinnen en Kommil Foo.
Prachtig beeldmateriaal en fijne
anekdotes zorgen voor pure magie.
20 uur – GC de Kam
Tickets: 16 euro (kassa), 14 euro (vvk)
Regie: Abdellatif Kechiche
Met Léa Seydour en Adèle Exarchopoulos
Originele versie
Nederlands ondertiteld – 175 min.
15 en 20 uur - GC de Kam
Tickets: 4 euro (kassa), filmpas: 15 euro
(5 films)
doorlopend in februari en maart - GC de Kam
13
Er beweegt wat
tie een heel ander beeld gaf dan in de
rest van de Rand is er ook hier de
laatste maanden een eerste aanzet tot
ontspanning te merken.
Zo bewandelt burgemeester Alexis
Calmeyn (CDH) in Drogenbos in zijn
rustige vastheid verder het pad van de
samenwerking tussen de taalgemeenschappen. Voor Calmeyn blijft ‘één
burger gelijk aan één citoyen’ en daar
wijkt hij niet vanaf. De UF bleef bij de
gemeenteraadsverkiezingen van 2012
in Drogenbos steken op zes zetels,
ondanks het feit dat er twee zetels meer
te verdelen waren. Voorvrouw Corinne François van het FDF verloor
meer dan vijftig stemmen en de
scherpte waarmee het FDF in Drogenbos uit de startblokken schoot in 2006
is wat weggeëbd.
In Wemmel verplichtte de spectaculair sterke uitslag van de Vlaamse/
meertalige lijst een deel van de
hopeloos verdeelde Franstalige eenheidslijst tot samenwerking. Na lange
onderhandelingen werd daar een
meerderheid gevonden die zich onder
leiding van de nieuwe burgemeester
Walter Vansteenkiste (onaf hankelijke)
achter een constructieve en positieve
meerjarenplanning voor de gemeente
schaart.
Die ontspanning las Fonteyn in de
verkiezingsuitslag: slechts in twee van
de dertien randgemeenten zonder
faciliteiten boekten Franstalige lijsten
een lichte winst. Ook een aantal
tekenen op het terrein bevestigen die
trend. ‘Het valt mij op hoezeer
Franstaligen hun best doen om
Nederlands te spreken. Ze beginnen
dit plezierig te vinden.’ Fonteyn
verklaart die veranderende houding
De vervanging van François Van
Hoobrouck d’Aspre (FDF), de aangeduide burgemeester van WezembeekOppem, was vooraf aangekondigd.
Zijn opvolger Frédéric Petit (MR) zei
meteen na zijn aanstelling als burgemeester in het publiek dat hij de
taalwetten zal naleven en dat hij
samenwerking op prijs stelt. Petit staat
ook voor een zakelijker bestuur van
zijn gemeente, in tegenstelling tot de
© FC
‘Er hangt ontspanning in de Vlaams-Brabantse lucht’,
schreef Guido Fonteyn na de gemeenteraadsverkiezingen
van 14 oktober 2012 in RandKrant. Anderhalf jaar later
lijkt dat ook voor de faciliteitengemeenten te kloppen. De
tijd van de harde confrontatie is voorbij.
Hoewel de verkiezingsuitslag in
Sint-Genesius-Rode de krachtsverhouding tussen Franstaligen en
Nederlandstaligen bevestigde, riep de
nieuwe burgemeester Pierre Rolin
(CDH) van dag één op om beter en
meer samen te werken. De gemeente
wil een aantal slapende dossiers
aanpakken en wil voortaan bijvoorbeeld ook zelf een jeugd- en sportbeleidsplan uitwerken, een bestuursdaad
waar vroeger achteloos aan voorbij
werd gegaan. Hopelijk komt dit ook
daadwerkelijk ten goede aan de
plaatselijke jeugd- en sportverenigingen.
14
onder meer door het volgehouden
positieve onthaalbeleid van organisaties
zoals vzw ‘de Rand’. Bovendien ‘stelt
de splitsing van het kiesarrondissement
formeel een einde aan elke uitbreiding
van Brussel’.
Aanzet tot ontspanning
Hoewel de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 in de
faciliteitengemeenten in eerste instan-
meer emotioneel-provocatieve en communautaire koers van zijn
voorganger. Van Hoobrouck deelde zopas mee dat hij van de MR
overstapt naar het FDF. Volgens eigen zeggen blijft hij wel ‘liberaal’.
De grootste verrassing kwam er echter uit het politiek verkalkte
Linkebeek, waar de aangeduide burgemeester Damien Thiéry van
het FDF is overgestapt naar de MR. Deze radicale voorman van het
FDF, die in het verleden scherpe communautaire standpunten innam,
is naar eigen zeggen overgestapt omdat het FDF niets heeft bereikt.
‘Nu BHV is gesplitst, heeft het geen zin om dat te blijven bekampen.
Het is zo en het zal zo blijven, dat wordt niet teruggedraaid. Het
heeft geen zin met het verleden bezig te zijn, we moeten vooruit
kijken.’ In een ander interview zei hij ‘het beu te zijn om steeds
geïsoleerd te staan’ en dat hij ‘wil samenwerken met de Nederlandstaligen’. Uit de giftige reacties over en weer tussen Olivier Maingain,
de voorzitter van het FDF, en Damien Thiéry blijkt vooral dat
Maingain de overstap niet kan verkroppen, waarschijnlijk omdat hij
weet dat hiermee het FDF in de Rand een zware slag is toegebracht.
Wat dit allemaal voor de gemeentepolitiek van Linkebeek zal betekenen, valt af te wachten. Thiéry maakte nooit een geheim van zijn
federale ambities, maakte zelfs handig gebruik van zijn niet-benoeming als burgemeester en zijn communautaire standpunten om die
ambities kracht bij te zetten en zegt nu ook dat hij achter zijn standpunten blijft staan. Zopas maakte ook Valérie Geeurickx, eerste
schepen in Linkebeek en een van de ondervoorzitters van het FDF,
bekend uit het FDF te stappen en voortaan als onaf hankelijke in de
gemeenteraad te zetelen.
Het lijkt er dus op dat enkel in Kraainem niets beweegt. Hoewel,
tijdens de gemeenteraadsverkiezingen kaapte de nieuwe, tweetalige
lijst Kraainem-Unie meteen vier zetels weg. De aangeduide burgemeester Véronique Caprasse (FDF) en eerste schepen Arnold d’Oreye
de Lantremange (FDF) laten de evolutie naar meer openheid schijnbaar rustig aan zich voorbijgaan en zijn in eerste instantie vooral
bekommerd om hun nieuw administratief centrum, lees gemeentehuis, waarvan de bevolking niet wakker ligt. Achter de schermen is
de Franstalige meerderheid hopeloos verdeeld. Volgens de afspraak
zou halfweg deze legislatuur Elisabeth de Foestraets-d’Ursel (MR) de
sjerp van Caprasse overnemen. Misschien dat er dan ook in Kraainem
wat beweging komt in de positionering van de Franstalige meerderheid?
Anderhalf jaar na de laatste gemeenteraadsverkiezingen en vijftig jaar
na de invoering van de faciliteitenregeling beweegt er dus wat in de
gemeenten met een bijzonder taalstatuut. Het lijkt erop dat het pad
van de communautaire provocatie wordt verlaten voor de weg van
overleg. Dat kan je gerust een vooruitgang noemen die deze gemeenten ten goede zou moeten komen. Het zal stap voor stap gaan en af en
toe zal er nog wel eens gestruikeld worden, maar deze weg lijkt
alleszins heilzamer dan die eeuwige zinloze communautaire carrousels. ‘De (nieuwe) inwoners blijken best vrede te nemen met het
taalstatuut van hun gemeente, faciliteiten inbegrepen’, schrijft
Fonteyn in een artikel over vijftig jaar faciliteiten in RandKrant van
februari 2014. ‘De scherpe communautaire strijd is gestreden.’
Geert Selleslach
UITGEKAMD is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Kam en vzw ‘de Rand’. Uitgekamd komt tot
stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse
Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant.
REDACTIE
Louis Declerck, André Depreter, Anne Decuypere,
Ghislaine Duerinckx, Jan Pollaris, Karla Stoefs, Luc De
Vogelaere, Jan Walraet
EINDREDACTIE
Sofie Roelandt, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel,
[email protected]
HOOFDREDACTIE
Geert Selleslach,
02 456 97 98, [email protected]
REDACTIEADRES
GC de Kam,
Beekstraat 172, 1970 Wezembeek-Oppem
02 731 43 31, [email protected], www.dekam.be
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Eddy Frans, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel
VOOR INFO, TICKETS EN RESERVERINGEN
kan je terecht bij Barbara De Cuyper en Daisy Cleymans
van het onthaal van maandag tot vrijdag:
9-12 uur en 13-17 uur, elke derde donderdag van de
maand: 9-12 uur en 13-19 uur
tel. 02 731 43 31, e-mail: [email protected],
website: www.dekam.be
Je vindt deze editie en het volledige archief van
uitgekamd op www.dekam.be.
15
WEZEMBEEK-OPPEM IN BEELD
Overloopstraat 58
Gelaten bekijkt deze man
de grote bouwwerken die
het uitzicht van zijn straat
grondig gaan veranderen.
Foto: André Depreter