Transcript Een week lang in Nkob wachten op duizenden brillen

VRIJDAG 18 APRIL 2014
VRIJDAG 18 APRIL 2014
Enny Smit
Woonplaats: Purmerend
Drijvende kracht achter EyeClarify,
een hulporganisatie die brillen
inzamelt en wereldwijd uitdeelt
aan slechtzienden.
Dagboek
Waterland
Dagboek
Waterland
Regiogenoten
houden speciaal
voor Dagblad
Waterland een
dagboek bij. De
krant volgt hen op
de voet. Deze
week de
Purmerendse
Enny Smit. Zij is
voor een eyecamp
van haar
hulporganisatie
EyeClarify in het
Marokkaanse
Nkob.
De brillen voor zevenduizend slechtzienden in Nkob laten op zich wachten. Voor Enny Smit, Lydia van der Star en Nanne en Toos Visser niet leuk, maar het biedt wel alle gelegenheid om zich in het Marokkaanse leven onder te dompelen.
Problemen met vervoerder uit Marokko gooien planning Purmerendse Enny Smit van EyeClarify overhoop
Een week lang in Nkob wachten op duizenden brillen
Marco van Nek
Purmerend/Nkob ✱ De Purmerendse Enny Smit vertrok vorige week
donderdag naar Marokko, om daar
in de plaats Nkob voor het eerst
een eyecamp met brillen van haar
eigen hulporganisatie EyeClarify
mee te maken. Tienduizenden
brillen stuurde EyeClarify de wereld al over, naar mensen die
slechtziend zijn en er zelf niet
makkelijk aan komen. Ze zijn
afkomstig van particulieren, maar
vooral in grote hoeveelheden van
opticienketens in Nederland.
Tijdens de eyecamps krijgen de
slechtzienden een bril op sterkte
aangemeten. EyeClarify draagt
vaak ook zorg voor meetapparatuur. Maar bij aankomst in Nkob
bleek de vracht met brillen en
apparaten nog in Amsterdam te
staan. Frustrerend, maar voor Smit
ook een kans zich in de Marokkaanse cultuur onder te dompelen.
Vrijdag
,,Gisteravond met opticien/optometrist Lydia van der Star uit Rotterdam en Nanne en Toos Visser
uit Brabant aangekomen in Nkob.
Dat echtpaar heeft een stichting
Dibbyia in Sierra Leone waar ook
eyecamps met brillen van EyeClarify worden gehouden. We werken al
zes jaar samen. We zijn allerhartelijkst ontvangen door de gastheer
Ahmed Ait Hmid. Het dorp bestaat
uit zevenduizend inwoners en
heeft een regiofunctie voor de
provincie Zagora. Vanochtend
wordt druk heen en weer gebeld
over de vracht. Zeker dertig personen houden zich hiermee bezig,
ook op ambtelijk niveau in Rabat.
De vervoerder had pech in Spanje
en is niet op tijd in Nederland
aangekomen. Wij laten het los,
omdat we niet anders kunnen. We
hopen dat de brillen hier snel zijn
en we aan de slag kunnen. We
genieten intussen van de zon, de
gastvrijheid, de warmte van de
mensen, de prachtige natuur en
het heerlijke eten. Onze gastvrouw
en gastheer staan altijd klaar voor
ons en vanuit het dorp krijgen wij,
als de vracht binnenkomt alle hulp
en medewerking.’’
Zaterdag
De eerste bril moet nog in Marokko aankomen, maar in het dorp
kijken mensen al vragend, afwachtend en met een dankbare blik in
onze richting. We spreken heel veel
met de gastheer van het hotel. Over
kleding; gedrag; emancipatie en
vrijheid van de vrouw, voedsel,
huwelijk, emoties en werk. Wij
vertellen van alles over Nederland
en leggen dingen uit die zij nog
niet weten.’’
Zondag
,,Vandaag bezoeken we een Marokkaanse bruiloft. Meer dan indrukwekkend. Met Berberse zang en
dans die Aghedier heet. De vrouwen zitten bij elkaar op tapijten op
de grond. Eten wordt gebracht,
couscous en water volgt met een
beker voor tien personen. De vrouwen zijn gekleed in bonte kleding,
kinderen op de rug in een doek. De
mannen zitten ook apart binnen en
daar is geen muziek. De bruidegom kust zijn moeder op het hoofd
de eerste avond. Dit om te laten
zien en voelen dat hij van zijn
moeder houdt. De vrouwen die
ongetrouwd zijn, hebben henna op
hun handen. Ben je getrouwd dan
zijn ook je voeten voorzien van de
henna. De kleding van de vrouwen
is in geen enkel opzicht westers,
het zijn lange djellaba’s of kaftans.
Daarover zit dan als je getrouwd
bent een soort van vitrage over hun
lange dressing.’’
eindelijk vertrokken. Echt ongeloof
dat het zo lang heeft geduurd. Die
mannen krijgen een zware dobber
als ze hier weer terug komen. De
voorbereiding staat voor opticien
Lydia nog op een laag pitje. Er kan
op zijn vroegst zaterdag of zondag
met het eyecamp worden begonnen. De avond brengen we door bij
de loco-burgemeester van Nkob,
Mimoun Nkobi. Er staan zes militairen voor zijn kantoor, de kaid
van het dorp, de vertegenwoordiger. Na 2 of 3 jaar kiest men een
nieuwe kaid. Twee zoons van hem
gaan trouwen. Het feest duurt drie
dagen. Dit is de eerste dag.’’
Maandag
,,Toch nog druk met de vrijwaringspapieren voor de vracht. Ik
heb contact gezocht en gehad met
de burgemeester van Rotterdam
Ahmed Aboutaleb. Hem had ik in
Nederland ook al gesproken en hij
helpt ons. Bij de grens kan de vervoerder met hem bellen, mocht de
vracht daar niet bekend zijn. Onze
opticien/optometrist Lydia van der
Star is begonnen de huisarts en
verpleegkundigen theorie over
oogmetingen en de anatomie van
het oog bij te brengen. Laat in de
middag belt Achmed Gouzini. Hij
is speciaal naar Nederland gereisd
om de vrachtwagen over te nemen
Nanne en Toos Visser, Lydia van der Star en Enny Smit.
als die aankomt en hem te laden en
ermee terug te rijden naar Marokko. Hij zou vorige week de brillen
en apparaten al ophalen, maar alles
staat nog in Amsterdam. Terwijl de
datum al een half jaar vaststond.’’
Dinsdag
,,Vanochtend vroeg is de vrachtwagen met chauffeur en bijrijder
Woensdag
,,Opnieuw problemen. De vervoerder doet moeilijk over het transport. Alles staat nog steeds in Amsterdam. We zijn bezig een andere
vervoerder te regelen, maar moeten
eerst de spullen weer van de eerste
vervoerder terug krijgen.’’
Donderdag
,,Mohammed uit Amsterdam, die
familie in Nkob heeft en bij wie ik
voor vertrek met mijn man op
bezoek ben geweest, zamelt geld in
binnen de Marokkaanse gemeenschap. Zodat een vervoerder de
brillen en meetapparatuur zo snel
mogelijk naar Marokko kan brengen. Vanmiddag haalt hij met een
aantal anderen de vracht op.’’
Vrijdag
,,Wachten op de vracht. Hopelijk is
die uiterlijk zondag hier in Nkob.
Ik kom dinsdag alweer thuis. Ik
had zo graag meer willen betekenen voor de gastvrije mensen in
het dorp en aan het eyecamp willen
bijdragen. Lydia van der Star blijft
langer hier.’’