Transcript ADVENTSBODE - De Adventskerk

ADVENTSBODE
NOVEMBER 2014
IN DEZE UITGAVE
25 jaar koster
Verantwoordelijkheid nemen
Excursie naar de stad Rotterdam
Meenemen of weggooien
En veel meer…….
AERDENHOUT
NOVEMBER 2014
De Adventskerk is een actieve en gastvrije Christelijke geloofsgemeenschap,
midden in de huidige samenleving. Haar beleid is er op gericht een breed publiek
aan te spreken in en rond Aerdenhout. Het is gebaseerd op de overtuiging dat
iedereen behoefte heeft aan geloof en vertrouwen, of die nu met God worden
verbonden of niet. Daarom wil de Adventskerk zowel mensen raken, als geloof
in beweging brengen. Nu eens door generaties met elkaar te laten spreken, dan
weer door zich specifiek te richten op een bepaalde doelgroep. Naast inspirerende
kerkdiensten bieden wij voor geïnteresseerden o.a. kinderdiensten, themadiensten, levensbeschouwelijke lezingen, gerichte thema bijeenkomsten, spirituele
sessies, pastoraat en meditatiegroepen. Zo willen wij een platform en speelveld
bieden aan al diegenen die zoeken naar aansluiting bij zichzelf, anderen en God.
AGENDA
Zondag 2 november, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge,
Film in de dienst, Eternal sunshine of the
spotless mind. Na de dienst: Aan tafel met…
Zondag 9 november, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge,
Dinsdag 11 november, 20.30 uur: Carrière. En toen? Voor de midden generatie
Zondag 16 november, 10.00 uur: Ds. L. Schoch, Den Haag
Vrijdag 21 november, 20.00 uur: Cabaret met ds. René van den Beld
Zondag 23 november, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge,
Gedenken van de gestorvenen
Zondag 30 november, 10.00 uur: lekenpreken
Zondag 7 december, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge,
Na de dienst: Aan tafel met…
Zondag 14 december, 10.00 uur: Ds. M.A. Smalbrugge,
Zondag 21 december, 10.00 uur: Mw. M. de Vries, Amsterdam
2
FILM
Beelden, we leven er mee, we geven er om, we verlangen er naar, we spiegelen
ons er aan. Foto’s, Facebook, magazines, ze leveren ons steeds weer nieuwe
beelden die we gretig bekijken. We dromen weg met beelden, schrikken ervan of
staren er roerloos naar. Je kijkt in de krant naar een foto van mensen met Ebola en
probeert te peilen wat je ziet. Je ziet een late vlinder in de herfst rond fladderen en
neemt snel een foto met je telefoon. Even doorsturen naar een vriend of bekende.
Je gaat ergens iets drinken en neemt een gratis kaart mee. Toevallig staat er een
onthoofding op. Beklemmend beeld en niet iedereen kan het waarderen in het
café. Beelden, beelden en nog eens beelden.
Die ontwikkeling is snel gegaan. Een enkeling herinnert zich misschien nog dat
serieuze kranten vroeger op de voorpagina geen foto’s afdrukten, want dat was
maar afleidend en licht oppervlakkig. Ondenkbaar tegenwoordig. De beste kranten
strijden ook om de beste beelden. Sterker, we zeggen dat beelden de werkelijkheid maken. Beeldvorming is de waarheid of in elk geval de werkelijkheid.
Waarom pakken beelden ons zo vast? Emotie? Het feit dat een beeld in een
oogwenk een weg naar binnen vindt? Een weg naar je hart? Waren daar dan
nog geen beelden? Natuurlijk en dan vooral beelden van onszelf, een beetje een
allegaartje. Mooie en minder mooie beelden. Een roerend moment dat je
nog voor je ziet, een schaamtevolle scène die je maar kunt wissen, een helder
ogenblik van trots of verdriet. Allemaal beelden. Niet te vergeten de beelden
van je dierbaren. Maar.., een beeld van God? Dan schrikt de rechtgeaarde
protestant een beetje. Beelden van God, die waren toch verboden?
Weer zo’n naar misverstand. Natuurlijk niet. Natuurlijk mag je beelden van god
vormen. Je kunt overigens niet anders, dus doe het dan vooral met plezier.
Hooguit dit, zorg er voor dat je met die beelden God niet vastlegt. Toch hebben
we dat eeuwen gedaan. We hebben woorden van hun lagen ontdaan en als harde
steen gebruikt. Steen waar we weer kerken van bouwden. Hoog, sterk en soms
ondoordringbaar. Die kerken hielden het eeuwen en nog steeds komen we er
graag. Ruimten waar stilte en mysterie hangen. Schrijnen van eeuwigheid.
Maar die kerken spreken als momenten van verbeelding niet meer aan. Wij zijn de
generatie van de film, van het beeld, van woorden die als poëzie klinken en niet
in steen kunnen worden omgevormd. We houden nog steeds van woorden die de
eeuwigheid ademen, maar we houden niet minder van het beeld dat een moment
duurt en toch tijden blijft hangen in je hart. God als film die je meeneemt, waarna
je ademloos de zaal uitloopt. Dat is mooi, want je kunt zo heel veel zeggen met
beelden, film toont je de verschillende lagen waarop we leven, de kleuren die we
kiezen of juist verliezen. Film is onze eigen tijd, een medium dat woorden niet
overbodig maakt, maar ook een eigen taal spreekt. Beelden maken in die zin dat je
3
geloof steeds weer van nieuwe impulsen wordt
voorzien, dat je op een andere manier nadenkt.
Ze maken het gesprek met een andere generatie gemakkelijker, ze laten je met andere ogen
kijken naar jezelf, naar God. Daar gaat kerk over,
met andere ogen kijken naar je leven, mensen
ontmoeten, God zien door de beelden heen.
Daarom komende ee ste zondag van de maand,
2 november, weer een film in de dienst.
Dit keer Eternalsunshine of the spotless mind. Lijkt een leuke comedy,
is een film over de wens nare herinneringen te vergeten. Kan dat, leven zonder
nare herinneringen? Zo ja, ben je dan gelukkig? Daar lijkt het wel op, want wie wil
nu niet zijn nare herinneringen kwijt raken? Aanvang 10.00 uur.
In Memoriam
Op 22 augustus overleed de heer Hans Visser, sedert vele jaren trouw lid van onze
gemeente. Een man met vele gaven en met een groot hart voor zijn dierbaren.
Werkzaam op het vlak van de assurantiën, viel hij vooral op door zijn vermogen
ahw de taal van anderen te kunnen verstaan en spreken. Assurantiën moge
zakelijk klinken, hij maakte het tot een ragfijn diplomatiek spel. Zijn werk bracht
hem in vele landen en steeds weer wist hij de mensen voor zich te winnen door
zich in hen te verplaatsen. Zelfs als hij naar het verre Oosten moest - en dat
overigens met liefde en passie deed - ook dan bleef hij de man die zich verdiepte
in de cultuur van de ander. Tegelijkertijd was hij diep verknocht aan de eigen
cultuur en was hij in die zin een man die hield van traditie Maar dan wel een man
die de eigen traditie elders niet tot norm verhief, maar bleef luisteren. En dan weer
terugkeerde naar zijn dierbaren met de vele verhalen en de cadeaus die bij zo’n
thuiskomst horen. Want die aandacht en liefde voor zijn gezin verlieten hem nooit.
Net zo min als zijn gehechtheid aan geloof en kerk. Hij was een vrijzinnig mens,
iemand die de ander zijn geloof niet zou willen voorschrijven. Die daarentegen
het belang van een geloofsgemeenschap hoog hield en eigenlijk geen zondag
ontbrak. Want gezamenlijk houdt je waardevolle zaken in stand, tradities,
gemeenschappen, moraal. Zo was hij een mens met erg veel ruimte voor anderen
en tegelijkertijd met een groot gehechtheid aan de vaste vormen van traditie.
Zo schiep hij ruimte ook voor god en die grote trekken, ruimte laten en toch
hechten aan de waarden van de geslachten voor ons, kenmerkten hem.
Wij gedenken hem met dankbaarheid.
4
In Memoriam
Op zondag 19 oktober overleed de heer Rob Nagtzaam, jarenlang lid van onze
gemeente. De afscheidsdienst had plaats in onze kerk op maandag 27 oktober.
Rob Nagtzaam was van origine bankier, maar al vroeg bleek zijn zeer brede belangstelling. Een belangstelling die uiteindelijk de wijsbegeerte als hart had. Wat
Rob wilde weten, was niet een kwestie van weetjes die je in een encyclopaedie
kunt opzoeken, hij wilde weten wat een mens is, waar hij voor leeft en wat hem
beweegt. Dat alles soms op een technische wijze, in de taal van de technische
filosofie, waar de grote levensvragen een strakke rationele vertaling krijgen. Hij
voelde zich daarbij thuis en beleefde zijn finest hour in juni 2014 toen hij zijn
proefschrift kon verdedigen en daarmee de graad van doctor in de wijsbegeerte
behaalde. Maar dat was niet het enige gebied waar hij zijn talenten op ontplooide.
Hij was fervent sporter en behaalde tweemaal een Elfstedenkruisje. Verder een
zeer gedreven schilder die in de omgeving inspiratie vond om weer te geven wat
hem raakte. Daarnaast ook nog een verwoed liefhebber van het schrijven van
mooie en tedere sprookjes. Dat alles, zijn denken en de emotionelere kanten van
het bestaan, kwamen samen in zijn liefde voor zijn dierbaren. Zijn kinderen en
kleinkinderen die zijn oogappels ware, zijn vrouw Madeleine die hij op handen
droeg en die hem steeds terzijde stond, hem ruimte schonk om al zijn talenten te
ontwikkelen en tegelijkertijd hem een echt thuis te bieden. Met al die
eigenschappen was het iemand die de traditionele kant van geloof en kerk
enigszins had laten varen, maar daarmee nog geen afscheid had genomen van
elke vorm van geloof. Integendeel, hij vond nieuwe wegen die pasten bij zijn aard.
De van zijn talenten was een voorbeeld van de rijkdom van de schepping en zijn
gedachtenis zij ons daarom tot zegen
Carrière
Op 11 november een avond op de Kinderhuissingel over carrière.
Aanvang 20.30 uur (vanwege St. Maarten). Speciaal voor de midden generatie, de
mensen die juist hard bezig zijn carrière te maken en zich ook willen afvragen wat
hun drijfveren zijn, wat de benefits en de down side zijn van een carrière.
Graag even aanmelden bij Matthias Smalbrugge, 023 524 59 07.
Laatste zondag van het jaar
Zondag 23 november is het de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Dan gedenken
we de mensen die ons dit jaar ontvielen, noemen hen bij name en steken voor hen
een kaars aan. Een ontroerende dienst. De dood lijkt er centraal te staan, maar
wat deze mensen bezielde, de God in wie zij geloofden, dat alles is verre van dood.
De dienst staat dus in het teken van geloof en hoop. Iedereen van harte welkom.
Zeker als u nog eens wilt stilstaan bij het verlies van een dierbare.
5
25 JAAR KOSTER
Nu zo’n dertig jaar geleden kwam ik voor het eerst in de
Adventskerk. Mijn zusje Nely trouwde met Gert Roest
en het huwelijk werd ingezegend door Ds. Dijckmeester.
Ik bleef graag komen en werd gevraagd te collecteren.
Tijdens een van die zondagen dat ik moest collecteren
raakte ik in gesprek met de dochter van het kostersechtpaar Den Hollander. Zij vertelde mij dat haar
ouders met het kosterschap gingen stoppen. Ik dacht:
“Dan word ik de nieuwe koster.”
Inmiddels woonden we samen op de Engelandlaan in
Haarlem. Tijdens de sollicitatieprocedure moesten we
verschijnen voor de ballotagecommissie.
Deze bestond uit René van den Belt, Janny van de Kreeke,
Hela Voute en Kees van Kempen. We doorstonden het vragenvuur, nog een medische
keuring bij meneer Ulritie en na een aantal zaterdagen en zondagen te zijn
ingewerkt mochten we op 1 oktober 1989 starten.
Langzamerhand werd het “onze kerk.” Het dak blad vrij maken, de klepel in de
klokkentoren recht hangen, een kraaiennest uit de schoorsteen halen.
Er kampeerden Chinezen in de kerk tuin. Een Bulgaar
die om geld kwam vragen: “we waren toch een kerk!
,die kon toch wel helpen. “ Een mooie anekdote is dat ik
op een zaterdagmorgen rond de kerk liep en iets hoorde
fladderen, maar ik zag niets ! Na enig speurwerk kwam
ik erachter dat het uit de regenpijp kwam, ik maakte
deze los en tot mijn verbazing zag ik een roodborstje fladderend tegen de zwaartekracht in zijn best doen te overleven. Door de regenpijp een beetje schuin te
houden kwam hij vrij en vloog het kleine roodborstje weer vrolijk rond. Voordat
we de nieuwe kachels met regelinstallatie hadden, gingen we standaard iedere
zaterdagavond even langs de kerk om te checken of de kachel wel was aangeslagen.
Zo niet dan starten ik deze met de hand. Er volgde een grote verbouwing, waarbij
we zelfs een aantal weken te gast mochten zijn in de kerken van Heemstede.
We maakten een start met het brandnetel en zevenblad vrij maken van
de tuin. Gelukkig kregen we al snel hulp van een echte tuinclub. Waar
mogelijk snoeiden we bomen, harkten honderden kruiwagens blad weg.
En er werden toch zeker 150.000 kopjes koffie geschonken, zo’n 250 uur
preken aangehoord,1300 diensten gedraaid en 195 uur de klok geluid,
in deze afgelopen 25 jaar.
6
Natuurlijk mogen we Cor van Iperen niet
vergeten. Altijd bereid om een dienst over
te nemen als wij van onze vakantie mochten genieten. Maar ook op andere zondagen een helpende hand, een ware hulpkoster! En natuurlijk niet te vergeten
alle kerkdiensten, kerstvieringen, bruiloften,
maar ook vele begrafenissen. Verdrietig om
afscheid te moeten nemen van zovele
gemeenteleden. Maar ook een voorrecht om
aan deze diensten te mogen bijdragen. Het mogen bijdragen aan het verloop van
een goede dienst, dat mensen zich welkom voelen en met een goed gevoel de kerk
weer mogen verlaten, dat is al die jaren mijn drijfveer geweest.
Wij hebben ons de afgelopen 25 jaar thuis gevoeld bij de gemeente. Op de voor ons
belangrijke momenten zoals ons huwelijk, waar (Janny van de Kreeke) een speciaal
lied door het koor liet zingen, de geboorte
en doop van Sophie en David. Mijn 50 ste
verjaardag, maar ook de vele steunbetuigingen na mijn ongelukkige val, was altijd bijzonder warm en oprecht. Wij zijn dankbaar
voor deze mooie 25 jaar. En willen als dank
de gemeente graag een cadeau aanbieden.
Wij wisten al snel wat we wilden geven. In
de afgelopen 25 jaar kwamen we het ieder
jaar tegen en met de jaren concludeerden
we steeds, dat het aan vervanging toe was.
We brachten een bezoek aan Schoonhoven
en de abdij van Egmond.
Graag willen we dit aan de Gemeente aanbieden en in het bijzonder Dhr. Bloemers
vragen het in ontvangst te nemen. De afgelopen 25 jaar was Dhr. Bloemers ons
aanspreekpunt, met altijd een luisterde oor.
Herman Geluk
7
VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN
We zijn op bezoek bij Caroline en Gerard Meijer. Beiden opgegroeid in Aerdenhout
waar zij kerkelijk betrokken waren, Caroline in de Adventskerk en Gerard ging met
zijn Schotse moeder naar de Church of Scotland in Amsterdam. Zij beiden kijken
terug op een onbezorgde jeugd waar zij met veel vrienden en vriendinnen genoten
van de leefomgeving in Zuid-Kennemerland. Vele dansavondjes, strandfeesten en
fietstochten werden ondernomen om vooral veel plezier met elkaar te beleven.
Het is nu zo’n 33 jaar geleden dat Caroline en Gerard binnen de vriendengroep
wat meer oog voor elkaar kregen. Zij trokken steeds meer met elkaar op en van
het een kwam het ander. Totdat beiden gingen studeren. Gerard ging studeren
aan de European University in Antwerpen en Caroline zocht Leiden op om zich
fiscaal recht eigen te maken. Gerard richtte zich op de Internationale Business
opleiding waar hij na zijn Bachelors zijn Master diploma behaalde. Hij heeft daarna
in verschillende commerciële functie gewerkt voor diverse Pharma werkgevers.
Caroline had met veel verve haar doctoraal gehaald en zich verzekerd van een
goede baan bij KPMG/Meijburg. In deze situatie besloten zij het leven verder met
elkaar te gaan delen. Het huwelijk is voltrokken in de Adventskerk met dominee
van der Belt in 1991.
CARRIÈRES
Caroline besloot na vier jaar het grote KPMG/Meijburg kantoor te verlaten en naar
het middelgrootte kantoor Horlings te gaan, om daar het nationaal recht in goede
banen te gaan leiden. Toch was dat niet de baan die zij zich ten doel had gesteld.
Caroline is meer zelfstandig georiënteerd zodat zij overstapte naar een klein
accountantskantoor waar zij alleen de fiscale afdeling heeft opgezet. Dat kwam
meer in haar richting, maar toen in 1997 de dochter Anne Karlijn zich aandiende, be8
sloot zij om niet meer terug te keren naar haar werkgever. De drang om zelfstandig
te zijn had toch de overhand en een praktijk aan huis had toch haar voorkeur.
Zij had dat besluit wel genomen, maar hoe kom je dan aan je opdrachten.
Daar maakte zij zich toch wel zorgen over. Het kwam er echter op neer dat toen
bekend werd dat Caroline zich als zelfstandige had gevestigd, haar oude relaties
vanzelf naar haar toekwamen. Haar vader en moeder sprongen in om op de
dinsdagen op Anne Karlijn te passen en 2 andere dagen ging ze naar de crèche.
Caroline bouwde haar praktijk kwalitatief uit. In het jaar 2000 werd zoon Matthijn
geboren, dus werk en gezin werden een twee eenheid in huize Meijer.
Gerard zat ook niet stil want door zijn werkzaamheden in de Pharma kwam hij in
contact met de zorginstellingen in Nederland. Hij zag de kloof tussen de getroffen
personen en de zorginstellingen. Die kloof wilde hij als zelfstandig adviseur tussen
beide partijen gaan overbruggen. Zijn filosofie is om mensen met een beperking,
of diegenen die voor thuiszorg in aanmerking komen of een persoonsgebonden
budget hebben, als volwaardige mensen te behandelen en laten participeren in
de samenleving.
De cultuur van het bedrijfsleven en de zorginstellingen is niet afgestemd op de
zorgomgeving die voor de persoon in kwestie geldt. Dat moet veel beter kunnen is
zijn vaste overtuiging. Hij is daardoor, naast zijn adviesbureau, partner geworden
bij het zorgbedrijf Levin. Met deze zorgorganisatie kan hij zijn aanpak en ideeën
breed uitdragen. In Levin werkt hij met medewerkers die een hoog empatisch
vermogen hebben en zorg op maat kunnen leveren. Gerard stelt: “De klant staat
centraal. Je moet met een leeg hoofd naar de individuele klantvraag kunnen kijken.
De klant en zijn familie zijn doorslaggevend. Wij zijn er voor hen en niet andersom.
Kijk, de inhoud van het personeel, noem het de roeping om goed te zorgen, zit er
over het algemeen goed in. Het is de schil er omheen die zo slecht georganiseerd
is. Dat zeg ik al jaren. En met Levin heb ik de kans om te laten zien dat ik gelijk heb.
In dat kader zetten wij als Levin nu eigen toegepaste wooneenheden op om zorg
op maat te kunnen leveren.”
GEZIN EN KERK
Caroline en Gerard zijn mensen mensen. Veel van de vrije tijd wordt ingevuld door
gezelligheid in en om het knusse huis. De kinderen Anne Karlijn en Matthijn spelen
daarin een belangrijke rol. Zo ook de Adventskerk, waar beiden vele jaren veel
vrijwilligers werk hebben gedaan. Caroline was 19 jaar toen zij al begon met het
meedraaien in de kinderdiensten dat heeft zij vele jaren gedaan. Daarna volgde de
functie kerkvoogd voor vier jaar in de kerkenraad.
9
Gerard maakte zich verdienstelijk in de tuinclub, als collectant en is vele jaren
begeleider geweest van het Startkamp. De kinderen zijn in de Adventskerk
gedoopt en zoeken nu voorzichtig hun weg in de maatschappij.
Beide ouders denken en discussiëren regelmatig over de huidige tijd en het toch
zo beschermd wonen van de kinderen in Aerdenhout. Hun dochter en zoon voelen
zich tijdens de lagere- en nu op de middelbare school veilig en vertrouwd in hun
eigen omgeving. En in materiele zin ontbreekt het aan niets. Dit is natuurlijk niet
vanzelfsprekend voor iedereen.
Daarnaast zijn de normen en waarden in onze samenleving is hier en daar zoek.
We verstaan elkaar slecht in deze tijd, de ‘ík’ mentaliteit is een slechte leidraad.
Als ouders vragen Gerard en Caroline zich af hoe je je kinderen deze normen en
waarden wel kunt bij brengen.
Volgens hen door je betrokkenheid te tonen en je verantwoordelijkheid te nemen.
Dat ondervond dochter Anne Karlijn toen zij stage ging lopen op een school
in Den Haag voor kinderen met een beperking, waar zij met meervoudige
gehandicapten en leeftijdgenoten met beperkingen in aanraking kwam.
Zij is zich er beter van bewust geworden dat wij als samenleving elkaar op onze
verantwoordelijkheden moeten wijzen en daar sturing aan moeten geven.
Vader en moeder zijn het daarmee eens en zien deze karaktertrek als een positief
uitvloeisel van hun opvoeding, maar ook van de catechese die hun dochter bij
Matthias thuis heeft opgedaan. Caroline en Gerard roepen hierbij op om deze
catechese middagen weer in het leven te roepen. Houdt de kinderen betrokken bij
de kerk en haar doelstellingen.
Zoonlief Matthijn gaat rustig zijn gang en doet het goed op het Kennemer Lyceum.
Met zijn veertien jaar bekijkt hij de wereld op zijn manier, onbezorgd, frank en
vrij, veilig en vertrouwd en met veel humor. Hij pakt regelmatig zijn gitaar en zit
heerlijk te improviseren. Dat heeft hij geërfd van zijn vader die in zijn jonge jaren,
en nog steeds, vrolijk gitaar speelde en musiceerde met vrienden in Aerdenhout
en omstreken.
Het gezin Meijer staat midden in de samenleving en is zich bewust van de
opdracht die je als mens hebt. Kerk en samenleving zijn in de huidige tijd omstreden,
maar voor hen blijft de Adventskerk altijd hun kerk!
Nico Wognum
10
BLOEMENFONDS
Herfstkleuren sieren in deze periode van het jaar de Avondmaaltafel. Kleuren
die het jaargetijde aangeven met een bijzondere warmte die wij koesteren. Deze
prachtige herfstboeketten zijn voor onze gemeenteleden een teken van verbondenheid. Juist in deze maanden is een boeket met diepe intense kleuren een
welkome afwisseling aan hen die even aandacht van ons nodig hebben.
Dit alles wordt mogelijk gemaakt door vele gemeenteleden die ons ondersteunen
met een gift. De afgelopen maanden mochten we twee giften ontvangen.
in augustus een bedrag van € 25,en een bedrag van € 125,- in september.
Hiervoor onze hartelijke dank.
Uw gift is welkom op NL19INGB0007340832
t.n.v. Lidia Ludwig te Heemstede.
GEDENKEN OVERLEDENEN
Het afkondigen van overleden gemeenteleden vindt vanaf de kansel plaats,
gevolgd door een moment van stilte waarin een ieder de overledene kan gedenken.
Soms hebben we daar moeite mee als wij ons geen (goed) beeld van de overledene
kunnen vormen. Daarnaast kennen wij velen van gezicht, minder personen van
naam. Ook zijn sommigen voor het overlijden lang ziek en zijn daardoor meestal
lange tijd niet in kerk geweest, wat het zich herinneren bemoeilijkt.
Om hieraan tegemoet te komen (en mede op verzoek van gemeenteleden) heeft
de Kerkenraad besloten om een multoband op de tafel bij het gebedenboek te
leggen waarin zowel een foto van de overledene als de overlijdensannonce.
Uiteraard kan dit alleen met toestemming en medewerking van de naaste familie.
Namens de Kerkenraad,
C.J. Katsman.
11
EXCURSIE NAAR DE STAD ROTTERDAM
Op dinsdag 30 september was er een
excursie georganiseerd naar de stad
Rotterdam. Een groepje vanuit onze
gemeente namen in de ochtend de trein
naar Rotterdam en ontmoette daar op
het perron onze gids Olaf van het bureau
“Rondleiding Rotterdam”. Olaf was een
enthousiaste, zeer goed geïnformeerde en
gemakkelijk pratende veertiger met een
diverse achtergrond van de IT wereld tot
werken als acteur. Maar zijn belangrijkste
kwalificatie was waarschijnlijk geboren en
getogen Rotterdammer met liefde voor de
stad.
De excursie begon meteen al op het perron met een mooie uitleg over het nieuwe
en indrukwekkende station. De opzet was om een station met allure te bouwen,
passend bij een “wereldstad”. Het idee was verder dat als je het station verlaat,
je als het ware gelanceerd wordt de stad in. Deze opzet lijkt goed geslaagd door
vanuit het station een prachtig panorama uitzicht op de stad te bieden.
Daarnaast is er ook het puntvormige dak dat als een mega pijl de stad in wijst en
zijn de vloertegels ook doorgetrokken tot voorbij het stationsplein om de overgang
station-stad zo geleidelijk mogelijk te maken. Het gebruik van hout in de grote hal
geeft toch, ondanks de massale afmetingen van de hal, iets warms. Een aantal
aspecten van het vroegere station van architect Ravensteijn zijn behouden
gebleven zoals de stenen speculazen die op het dak van het oude station waren
geplaatst en de markante omrande letters “ Centraal Station” aan de buitenkant.
Binnen in de hal is mogelijk het grootste permanente videoscherm van de wereld
met afmetingen van 10 bij 40 m. Het is geschonken door het Rotterdamse havenbedrijf. Als tegenprestatie mag dit havenbedrijf 15 jaar lang filmen projecteren.
Wat we er van zagen waren ze heel aardig en divers.
Vanuit het station zijn we het Weena overgestoken en richting de Westersingel
gegaan. De punt vorm van het station is zo ontworpen om niet het uitzicht op
het Groot Handelsgebouw te ontnemen. Dit gebouw (inmiddels een monument)
is van architect Maaskamp van de begin jaren vijftig. Het is immens groot met
afgeronde hoeken en mooie details om het wat vriendelijker en minder strak
12
zakelijk te maken. Het is ook ontworpen met een anti-fascistische visie. Er ontbreken
dus grootte, stoere of pompeuze entrees.
Een van de aandachtspunten van de tour was behalve architectuur ook de beeldende kunst in Rotterdam. Rotterdam heeft iets met beeldende kunst en beelden
in het bijzonder. Er zijn er veel, heel divers en natuurlijk met als hoogtepunt “de
vervoeste stad” van Zadkin. Maar dat komt later in het verhaal. Zo kwamen we
langs een gemetselde reliëf van Henry Moore uit het inmiddels afgebroken bouwcentrum. Het moet nog een nieuwe bestemming krijgen maar Rotterdam is er
heel trots op dat ze het hebben. Verderop op de kruising met het Kruisplein het
bronzen beeld “het ongebroken verzet” en een prachtige Braziliaanse muurschildering. De Westersingel heeft een
interessant kunstwerk van Job Koelewijn
uit 2001 bestaande uit borrelende letters
in de singel. Het betreft een spreuk van
Samuel Becket “No matter try again, fail
again fail better”. Misschien slaat het wel op
de steeds vernieuwende stad Rotterdam.
De weg werd vervolgd langs de nieuwe zeer
avantgardistische Paulus kerk en De Unie uit
1920 van de Stijl groep met een Mondriaan
schilderij achtige voorgevel (herbouwd op
een nieuwe locatie) om uiteindelijk op het
schouwburg plein te arriveren. Een beetje
een rommelig plein met de stadschouwburg
uit de jaren 80. Ook wel de kist van
Quist genoemd. Aan de voorgevel zijn ingenieuze bewegende windbeelden.
Het plein zelf heeft fonteinen die af en toe spuiten waar je loopt. Uitkijken dus.
Aan de andere kant is een lelijke bioscoop en de concertzaal De Doelen. Het is de
zoveelste Doelen concertzaal in Rotterdam. De eerste versie stamt uit de 16e eeuw.
Vanuit het plein via de lijnbaan naar het stadhuis. De lijnbaan is ontworpen door
de architecten Van de Broek en Bakema en was het eerste autovrije winkelcentrum van de wereld. Door vergroening en gedeeltelijke overkappingen is men
er wel in geslaagd om het enige cachet te geven (allure zou een te groot woord
zijn). Op de lijnbaan richting stadhuis is weer een oorlogsmonument uit de jaren
50 een beetje a la de burgers van Calais van August Rodin vol symboliek en hartstocht. Het stadhuis stamt uit de jaren 20 van de vorige eeuw en staat op de plek van
13
de Zandstraat buurt. Dat was in die tijd een ruige buurt met criminelen, gespuis en
bordelen. Met de bouw van het stadhuis en de aangrenzende postkantoor werd
meteen deze buurt netjes opgeruimd. Voor het ontwerp van het stadhuis was een
prijsvraag uitgeschreven waar ook Berlage aan mee heeft gedaan. Maar helaas
voor Rotterdam, drukte de burgemeester de keuze door van een bevriende architect en is de voorkeur gegeven aan het wat klassiek aandoende stadhuis. Zo heeft
Rotterdam een mooi Berlage gebouw misgelopen. De beelden op het stadhuis, en
dat zijn er nogal wat, zijn betaald door “crowd funding” door de rijke families in
Rotterdam. De grens van het bombardement liep precies over de Coolsingel. Dus
alle gebouwen aan de oost zijde van de Coolsingel zijn gespaard gebleven. Er zijn
nog inslag gaten te zien aan de linkerzijde van de ingang van het stadhuis.
Naast het postkantoor staat het beursgebouw van de architect Staal, waar tot
voor kort verzekeringen, olie producten, zaden en granen werden verhandeld.
Het is net voor de oorlog gereed gekomen. Midden jaren
80 is een groen licht bogend
glasachtig hoog gebouw geplaats midden op het beursgebouw. Deze hoogbouw past
goed bij het bestaande gebouw
en heeft ook passende kleuren.
Het werd door de Rotterdammers mooi gevonden en
heeft hun weerstand tegen
hoogbouw overwonnen, waarna
de stad de derde dimensie
ruim baan heeft gegeven.
Naast het beursgebouw begint de koop goot. Olaf vertelde nog een aardige
anekdote dat een aantal jaren geleden net boven het trappenbordes van de koop
goot een grote stadsverwarmingsbuis openscheurde. Het gebeurde midden overdag op 24 december net toen heel Rotterdam z’n kerstinkopen deed. Het kokend
heet water stroomde de koop goot binnen en de mensen moesten de winkels
invluchten om aan de hete waterstroom te ontsnappen. Uiteindelijk zijn 5 mensen
brandwonden opgelopen.
Voorbij de koop goot richting het zuiden kwamen we terecht op een klein mooi
plein met het sierlijke 17e eeuw Schieland huis. Een van de weinige mooie 17e
eeuw gebouwen in Rotterdam dat behouden is gebleven. Hier is in 1854 de eerste
Booymans museum collectie ondergebracht. Direct na de oorlog waar het onge
14
schonden uit kwam raakte het ernstig in verval en is het maar net op tijd aan de
tanden des tijds ontsnapt. Het heeft na restauratie gefunctioneerd als Rotterdams
historisch museum, maar deze is helaas nu gesloten.
Tegenover het Schieland huis is een monument van Pim Fortuin op een granieten
zwaar gescheurde sokkel die naar ik aanneem symbool staan voor het schudden
van de grondvesten van het politieke landschap.
Via het grote cascade(waterval) beeld dat midden op de Blaak staat en dat een
aanklacht is tegen hebberigheid (gemaakt door Atelier Van Lieshout) staken we
over naar Plein 1940 met het beeld van Zadkin. Een klei versie van het beeld werd
gezien door de toenmalige directeur van de Bijenkorf en hij wilde het als bronzen
monument schenken aan de stad. De gemeente en het publiek vonden het echter
te dramatisch en stilistisch en wilde het niet hebben. Alleen toen het als model
werd tentoongesteld omringd door dramatische foto’s van het Rotterdamse
bombardement raakte de Rotterdammers overtuigd dat het een passend monument was. Pas veel later heeft de Bijenkorf durven bekennen dat zij de schenker
van dit monument waren.
Na het bezoek aan het monument zijn we doorgestoken naar de nieuwe mark hal.
We waren er daags voor de officiële opening en hebben de indrukwekkende hal
al kunnen bekijken. De hal is een combinatie van overdekte mark hal en 120 luxe
appartementen aan de buitenkant. Ieder van deze appartementen heeft ook een
raam dat uitziet op de hal. De immense glazen wanden aan de zijkant zijn ingenieus met staalkabels ondersteund en geven uitzicht op het potlood gebouw van
Piet Blom. De immense cilindervormige binnenkant van de hal heeft een prachtige muurschildering “De hoorn van overvloed”, een ode aan de natuur.
In de wandelgangen wordt het ook al wel de Rotterdamse Sixtijnse Kapel genoemd.
We eindigden dit gemeente uitje passend bij de Laurens kerk. Op het plein staat
het beeld van Erasmus dat in 1622 in opdracht van Hugo Grotius was gemaakt.
Het is mogelijk het oudste standbeeld in Nederland dat als zodanig is gemaakt,
geplaatst en behouden is gebleven. Er was eerder al een stenen beeld van
Erasmus maar die is door de Spanjaarden vernield. Hier hebben we ook als groep
afscheid genomen van onze gids Olaf en hebben we de excursie passend afgesloten met heerlijke koffie en warme appeltaart bij Dudok in de Meent.
Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde excursie. Het is na het zien en beleven
van dit alles heel begrijpelijk dat de New York Times en BBC (NRC van 27 september) Rotterdam beschrijven als de “must see “ city van de lage landen.
Nog even referenties: Olaf was van bureau “Rondleidingen Rotterdam” te vinden
op het internet. Verder de film “ Verhalen van staal en steen” een 20 min durende
documentaire over architectuur in Rotterdam is te vinden op You Tube.
Frank Ansenk
15
‘AL TE GOED IS BUURMANS GEK’
‘ZOTTEKLAP OF …..’
Laatste voorstelling van dit programma!
Door: René van den Beld.
Begeleiding: Job de Bruijn, piano.
Op 21 november 2014 speelt
René van den Beld zijn programma
‘Al te goed is buurmans gek.’
In het programma zijn enkele nummers
van Lief Liedboek opgenomen. Al te goed
is buurmans gek heeft als thema de nar.
Vorsten hadden vroeger vaak een nar in de hofhouding opgenomen. De nar speelde
met zijn fratsen en vragen een andere kant van macht voor. Een goede koning
luisterde naar de nar en deed er zijn voordeel mee.
Nar zijn is zeker voor een mens die lichtvoetig de voetsporen van Christus tracht
te drukken een boeiend experiment. Kun je lachen om je eigen verlangens en
curieuze motieven in het leven? Helpt het ouder worden daarbij ook een beetje?
In het programma gaat de theoloog en cabaretier René van den Beld op zoek naar
de nar in zichzelf en naar de beurskoers van de ziel in het algemeen. Teksten zijn
van hemzelf en, voor zover niet een bewerking, zijn de melodieën van pianist Arie
van Viegen met wie hij al 20 jaar samenwerkt.
Dit is hun vierde cabaretprogramma.
In Aerdenhout speelden ze eerder Paulus, reiziger met bagage en Menswording
op kousenvoeten.
Aanvang programma: Zaal open:
Toegangsprijs: 20.00 uur.
19.30 uur.
€ 7,50 per persoon,
inclusief koffie en glas wijn of frisdrank.
Kaartverkoop aan de zaal.
De voorstelling duurt circa 80 minuten.
16
VESPERS IN DE KATRIJN KAPEL
Stem in de Stad heeft een activiteit, die we
graag onder uw aandacht brengen. Al geruime
tijd is onze Katrijn Kapel, gesitueerd in het
middeleeuwse gewelf achter ons pand, geopend voor iedereen die een stil moment zoekt.
Ook worden er al langere tijd Vespers georganiseerd voor onze teamleden en vrijwilligers.
Sinds 6 oktober zijn de Vespers voor een breder publiek toegankelijk.
De Vespers hebben een meditatief karakter, waarbij stil geluisterd kan worden
naar rustgevende muziek. Ook kan er kaars worden aangestoken voor mensen en
gebeurtenissen die extra aandacht nodig hebben.
Een Vesper is een ander woord voor een kort gebedsmoment aan het eind van de
middag. Het komt voort uit de kloostertraditie.
Elke maandag, woensdag en vrijdag beginnen de Vespers om 16.30 uur en ze
duren een kwartier.
De Katrijn Kapel is bereikbaar via de poort aan de Zoetestraat, net naast het
kledingwinkeltje van Vincentius. De poort staat open vanaf 16.15 uur.
We nodigen u van harte uit om een keer te komen.
Wellicht wilt u daarna regelmatig of af en toe deelnemen.
SCHULDHULPMAATJES GEZOCHT!
Het project SchuldHulpMaatje maakt deel uit van Stem in de Stad.
Een schuldhulpmaatje begeleidt en ondersteunt mensen die in financiële moeilijkheden zitten en leert hen uit te komen met hun inkomen.
We komen op dit moment een aantal schuldhulpmaatjes te kort.
Heeft u enig financieel inzicht en werkt u graag met mensen, meldt u dan bij
Ali Lely, coördinator van het project ([email protected]).
Zij nodigt u graag uit voor een oriënterend gesprek.
Bij een passende ‘match’ wordt gestart met een 3 maanden durend ‘inwerktraject’.
17
MEENEMEN OF WEGGOOIEN.
Mijn zus Joosje en ik zijn bezig met de voorbereiding om in januari 2015 te
verhuizen van een groot huis in Haarlem naar 2 kleine appartementen in Heemstede.
Waar je in ons oude huis ook kijkt, en wat je ook op pakt, er komen 2 vragen op
je af: Wat nemen we mee, en wat nemen we niet mee? De eerste vraag is vrij
eenvoudig, want wat je nodig hebt moet mee. Maar de tweede is veel lastiger.
Want soms is het antwoord eenvoudig: “Gewoon weggooien”, maar soms kan het
veel moeilijker worden.
Zo kwam ik in de mooie grote kast in onze woonkamer een hele stapel oude bijbeltjes en gezangboeken tegen. Onze jongste kleinzoon van net 16 jaar oud kreeg
een van de oudste gezangboekjes in handen en probeerde om zoiets ouds te lezen.
Na enige tijd brak hij uit in een geïrriteerd “maar wat stáát daar nou?”. De tekst
bleek ook fout gespeld te zijn met overal teveel klinkers. Toen heeft hij nog
geprobeerd de tekst te
zingen. Dat lukte ook
niet, zodat hij besloot
met het hardop zingen
van alleen maar punten
en komma’s als de enige
leesbare leestekens.
Het boekje bleek te stammen uit de tijd van mijn
grootvader, en het oordeel van onze kleinzoon
was, dat je niets had aan
zo’n liedboek.
Deze heldere kritiek van ons eigen nageslacht bracht mij op weer nieuwe vragen:
Waarom is het moeilijk om zo’n kerkboekje mee te nemen naar je nieuwe
appartement? Kleinzoon zegt het al: Je kunt het niet begrijpen!
O nee? Het is misschien hopeloos ouderwets, maar wij zingen het zó mee!
Is dat werkelijk zo? We zijn van jongs af aan gewend om die teksten te lezen, ze
zitten vast in ons hoofd, en blijkbaar storen ze ons daar niet. De dominee kan net
zoveel coupletten krijgen als hij maar wenst te horen. En er is niemand die zich
afvraagt of we wel snappen wát we zingen.
Waarom is het dan zo moeilijk om al die oude bijbeltjes weg te doen?
Blijkbaar is dat er bij ons in gehamerd: Dat mág niet. Bijbels moet je altijd bewaren.
Het is het Woord van God - dat gooi je toch niet bij het oud papier?
18
Eerst maar eens aan een ouderling vragen. Hij zegt dat hij het zelf eigenlijk niet
weet. Hij heeft in de Kerkenraad nog nooit een discussie over dit onderwerp
meegemaakt. We vragen dan de dominee: Mag ik….... Ja, zegt de dominee,
je mag ze gerust weggooien. Toen hij verhuisde heeft hij zelf 1/3 van zijn boeken
weggegooid. En wat denk ik zelf?
Toen de Statenvertaling werd gemaakt, viel er niet te kiezen tussen verschillende
vertalingen, er was er maar één. En dus was het ook vanzelfsprekend dat je die
Bijbel koesterde en zeker niet weggooide.
In de laatste tijd is er veel kennis verzameld over de bron-talen van de bijbel,
die in de tijd van de Statenvertaling niet bekend was. Hoe meer van deze kennis
beschikbaar kwam, hoe beter de vertalingen konden worden. En hoe minder
lezers, net als onze kleinzoon, teleurgesteld moeten constateren dat ze die teksten
niet begrijpen. Ik ben erg benieuwd naar de Bijbel in de Gewone Taal, want daar
wordt niet alleen vertaald vanuit de beter begrepen brontalen, maar ook naar een
beter te begrijpen gewone Nederlands.
Maar ik wil eigenlijk verder komen met die BGT. We zien nu, dat de laatste Bijbelvertalingen duidelijk begrijpelijker zijn dan oudere vertalingen. Maar de ark van
Noach is nog steeds een ark gebleven en werd geen boot. Het is geen erg belangrijke verbetering, maar het helpt wel mee om bij het lezen minder gauw de draad
van dit moeilijke verhaal kwijt te raken. En het gaat toch om het begrijpen van de
verhalen in de bijbel.
Over deze allernieuwste vertaling kon wel eens een storm kritiek losbasten; ik
hoop dat dit voor het BGT veel goede reclame mag opleveren.
En daarom vind ik dat oude vertalingen niet bewaard moeten worden, en zeker
niet alsof het kostbare relieken zijn waar je niet buiten kan. Werkelijk: we kunnen
ze missen als kiespijn!
Gerard Swellengrebel.
19
TESSELSCHADE-ARBEID ADELT
KOMT OP VOOR VROUWEN
Tesselschade-Arbeid Adelt of kortweg TAA werd in 1871 opgericht als eerste Nederlandse vrouwenvereniging en is nog steeds springlevend.
De stelling is dat het belangrijk is voor vrouwen om economisch zelfstandig te zijn.
Daarom biedt TAA ondersteuning aan vrouwen die een opleiding of studie willen
volgen, maar daarvoor zelf niet de financiële middelen hebben. TAA is een
landelijke vereniging van vrouwen voor vrouwen en draait volledig op de inzet
van vrijwilligers.
In dit kader organiseert de afdeling Haarlem/Aerdenhout een najaar bazaar.
Op 19 en 20 november vindt deze plaats in de Adventskerk.
De openingstijden zijn: 19 november van 20.00 tot 22.00 uur.
20 november van 10.00 tot 14.00 uur.
20
21
Najaarsconcertarrangement | zaterdag 8 november 2014
Pastoraal Diaconaal Centrum de Herberg, Pietersbergseweg 19, 6862 BT Oosterbeek
Bezoek aan Kasteel Doorwerth en wandeling
Ontvangst met koffie op de Herberg om 10.30 uur; hierna vertrekken we naar
Kasteel Doorwerth voor een bezoek en een wandeling.
Kasteel Doorwerth is fraai gelegen in de uiterwaarden van de Rijn, aan de rand
van de Veluwe. Het ontwikkelde zich sinds 1280 tot een imposant gebouwencomplex met een hoofdburcht en een voorburcht. In de hoofdburcht treffen
we niet minder dan drie musea, namelijk het Kasteelmuseum, het Museum
Veluwezoom en het Museum voor Natuur- en wildbeheer.
Na het bezoek maken we in de omgeving nog een korte stevige wandeling op en
rond de hoge stuwwallen met mooie vergezichten over de Rijn.
Concert
Het middagconcert in het Koetshuis wordt aangeboden door André van Vliet aan
de vleugel. Met een programma van muziek uit verschillende tijden in een altijd
weer mooie verscheidenheid aan vorm en kleur. Zoals gebruikelijk speelt hij met
meewerkende collega-musici op andere instrumenten. Samen altijd goed voor
ongedachte arrangementen en fascinerende vertolkingen van de met veel zorg
geselecteerde werken. Het concert begint om 14.30 uur.
Kosten
Volledig arrangement: € 30,00
(incl. lunchpakket en de toegangsprijs voor het kasteel- en museumbezoek).
Concert: € 15,00
(incl. een kop koffie of thee bij aankomst en een consumptie in de pauze van het concert).
Aanmelden
Voor beide arrangementen kunt u zich nu aanmelden. Dat kan bij voorkeur via
E-mail naar: [email protected] of telefonisch 026-33 42 225
(op werkdagen 9.00 - 12.00 uur).
Opbrengsten
De opbrengst is bestemd voor het werk van Pastoraal Diaconaal Centrum de
Herberg. Om deze reden zijn de musici bereid geheel belangeloos hun medewerking te verlenen.
Wilt u alleen het concert bijwonen, dan bent u vanaf 14.00 uur van harte welkom.
Voor het concert begint kunt u dan in de foyer van Het Koetshuis een kop koffie of
thee drinken.
22
KOPIJ INLEVEREN, LET OP!
Het adres voor de kopij van de Adventsbode is:
[email protected]
Inleverdata kopij Adventsbode i.v.m. kerstuitgave
Maandag 8 december
Uw kopij inleveren per e-mail op voornoemd adres.
Foto’s in JPG-bestand (grootte 330 KB)
Redactie
23
ADRESSEN en TELEFOONNUMMERS
Predikant
Ds. M.A. Smalbrugge, Kinderhuissingel 14,
2013 AS Haarlem. Tel. 023 524 59 07.
Scriba Kerkenraad Mw. A.L.W. Dedel-Sweerts de Landas, Essenlaan 4
2061 GB Bloemendaal. Tel. 023 527 51 75.
Diac. hulp
Dhr. R. Jacobs, Asterlaan 37, 2111 BG, Aerdenhout.
Tel. 023 524 27 10.
College van
Kerkrentmeesters Voorzitter: de heer P. Ingwersen
Penningmeester: de heer J. Roos
Secretaris: de heer A. Vermeer
P/A Camplaan 18, 2103 GW te Heemstede, Tel.nr. 023-5474612
Kerkgebouw
Adventskerk, Leeuwerikenlaan 7, 2111 HA, Aerdenhout.
Tel. 023 524 13 46.
Kerkelijk Bureau Mw. S. Gunneman, Camplaan 18, 2103 GW, Heemstede.
Tel. 023 547 4612. Open: dinsdag en donderdag van
09.30 – 12.30 uur. E-mail: [email protected]
Organist
Dhr. J. Stork, IJssellaan 39, 2105 VA, Heemstede.
Tel. 023 531 59 68.
Koster
Dhr. H. Geluk, Wagnerkade 39, 2102 CS, Heemstede.
Tel. 023 529 48 14. E-mail: [email protected]
Hulpkoster/
Dhr. P.C. van Iperen, Recifelaan 28, 2051 LN, Overveen.
Beheerder websiteTel. 023 525 92 56. E-mail: [email protected]
Website
www.adventskerk.com
Autodienst
Mevrouw M.E. Nijstad-Taal, Sparrenlaan 25
2111 AE Aerdenhout. Tel. 023 544 18 07.
Crèchedienst
Alexandra Frère, Tel. 023 524 14 54.
Adventskoor
Dirigent: Xandra Mizée
Adreswijzigingen [email protected]
Kopij [email protected]
GIRONUMMERS
NL76INGB0000322050 Diaconie t.n.v. penningm. te Aerdenhout
NL77INGB0009695530 Kerkvoogdij t.n.v. Protestantse Gemeente te Aerdenhout
NL91INGB0003448284 Ontwikkelingshulp t.n.v. penningm. te Aerdenhout
NL19INGB0007340832 Bloemenfonds t.n.v. mw. Lidia Ludwig te Heemstede
BANKNUMMERS
NL65ABNA0562346899Diaconie ABN AMRO Bloemendaal
t.n.v. penningmeester te Aerdenhout
NL06ABNA0555254933Kerkvoogdij ABN AMRO Aerdenhout
t.n.v. Protestantse Gemeente te Aerdenhout
24