AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół nabytego upośledzenia odporności".
Download ReportTranscript AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół nabytego upośledzenia odporności".
Slide 1
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 2
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 3
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 4
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 5
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 6
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 7
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 8
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 9
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 10
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 11
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 12
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 13
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 14
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 15
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 16
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 17
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 18
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 19
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 20
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 21
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 22
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 23
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 24
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 25
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 26
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 2
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 3
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 4
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 5
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 6
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 7
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 8
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 9
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 10
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 11
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 12
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 13
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 14
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 15
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 16
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 17
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 18
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 19
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 20
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 21
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 22
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 23
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 24
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 25
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów
Slide 26
AIDS to skrót angielskiej nazwy : Acquired Immune
Deficiency Syndrom, czyli po po polsku: "zespół
nabytego upośledzenia odporności". "Zespół" czyli klinicznie nie jedna, lecz więcej chorób
"nabyty" - na skutek zakażenia a prowadzi w
ostatecznym efekcie do całkowitego "upośledzenia
odporności" u chorego. Uszkodzony lub
zniszczony w przebiegu choroby system
immunologiczny przestaje być zdolny do obrony
organizmu przed infekcjami. W rezultacie osoba
chora na AIDS staje się podatna na wiele infekcji
(wywołane przez różne mikroorganizmy żyjące w
otoczeniu człowieka), na jakie inni albo w ogóle nie
zapadają, albo jeśli zachorują, potrafią je
skutecznie zwalczyć. AIDS nie zabija, tylko
szeroko otwiera wrota chorobom, które u osoby
pozbawionej naturalnej odporności kończą się
śmiercią.
AIDS jest ostatnim stadium, objawowym, stadium
zakażenia wirusem HIV.
HIV to skrót angielskiej nazwy: Human
Immunodeficiency Virus, czyli po polsku: "wirus
nabytego upośledzenia odporności". Choć mówi
się czasem o "zakażeniu AIDS", to w gruncie rzecz
osoba zakażona wirusem nie jest jeszcze chora na
AIDS. Od momentu zakażenia upływają tygodnie,
miesiące i lata - zdarza się, że nawet dziesięć lat zanim wystąpi pierwsze objawy choroby. Wśród
specjalistów dominuje pogląd, że osoba mająca w
organizmie wirusa musi wcześniej czy późnej
zachorować na AIDS, ale są i tacy, którzy
utrzymują, że tylko u 20 do 50% nosicieli wirusa
rozwiną się pełne objawy, tej choroby.
Trzeba zrozumieć różnicę między chorym na AIDS
a zakażonym wirusem HIV. Ten pierwszy człowiek
jest bardzo chory, ten drugi jest fizycznie
normalnie sprawny. Natomiast i od jednego, i od
drugiego można zarazić się w ten sam sposób przez kontakt seksualny i wspólną igłę do
wstrzyknięć. Ani od jednego, ani od drugiego nie
można się zarazić inną drogą - przy wspólnym
stole, przy pocałunek w policzek itp. (Ciężarna
nosicielka może przekazać wirusa dziecku.)
Zanim odpowiem na to pytanie, wyjaśnię kilka spraw, o których nie każdy, być może, wie.
Choroby zakaźne, czyli infekcje, powstają na skutek zakażenia organizmu drobnoustrojami:
wirusami, bakteriami, pierwotniakami i grzybami. Jeśli przenoszą się one bezpośrednio z
zakażonego człowieka na inne osoby z jego otoczenia, wówczas mówimy, że infekcja jest
zaraźliwa. Jeśli chory nie przekazuje infekcji innym, wówczas mamy do czynienia z infekcją
niezaraźliwą. Porównajmy dwie choroby zakaźne atakujące człowieka: ospę i malarię. Ospa
jest bardzo zaraźliwa - wirus, który ją wywołuje, przenosi się drogą kropelkową. Osoba chora
rozsiewa wokół siebie wirusy, które unoszą się w powietrzu i osiadają na przedmiotach w jej
otoczeniu. Osoba zdrowa zaraża się z łatwością -wystarczy, że przebywa w pobliżu chorego,
weźmie do ręki przedmiot przez chorego dotknięty itp. Malarią zaś, wywoływaną przez
pierwotniaka pasożytującego w ustroju człowieka i komara, od człowieka nie można się
zarazić. Zakażenie jest zawsze następstwem ukąszenia przez komara widliszka
AIDS jest wirusową chorobą zakaźną, ale zaraźliwą tylko w specyficznych warunkach,
bowiem wirus HIV ma ograniczone możliwości przenoszenia się z człowieka na
człowieka. Nie przenosi się ani drogą kropelkową, ani pokarmową, ani przez kontakt z
zakażonymi przedmiotami. Dlatego nie jest groźne dla otoczenia kichanie i kaszel
osoby zakażonej ani jej łzy, pot czy ślina. Nie grozi zarażeniem się wymiana
przyjacielskiego uścisku z osobą zakażoną, trzymanie jej za rękę, pocałowanie jej w
policzek, spożycie jedzenia przez nią przyrządzonego, użycie jej ręcznika. Wirus HIV
przenosi się wyłącznie drogą płciową i przez bezpośrednie wniknięcie zakażonej krwi
do krwiobiegu osoby zdrowej. Zarazić się można tylko podczas stosunku płciowego,
przez użycie tej samej igły do wstrzyknięć, przez kontakt skaleczenia, rany,
owrzodzenia z zakażoną krwią oraz w następstwie transfuzji, jeśli krew nie została
poddana kontroli na obecność wirusa. (Ponadto na zakażenie narażone są dzieci
rodzące się z matek będących nosicielkami wirusa.)
Wiemy już - i to wiele wyjaśnia - że do zakażenia dochodzi dopiero wtedy, kiedy
większa ilość wirusów HIV wtargnie do organizmu.
AIDS jest chorobą straszliwą i trzeba się jej bać. Pamiętajmy jednak, że nieuleczalne
nowotwory złośliwe i choroby serca powodują znacznie więcej zgonów, obfitsze także niż
AIDS żniwo zbierają w rejonach nędzy nawet te choroby, które medycyna od dawna potrafi
leczyć. Psychoza strachu w połączeniu z niewiedzą na temat problemu powoduje, że ciągle
jeszcze dochodzą do głosu zwolennicy izolowania nosicieli wirusa HIV od społeczeństwa,
którzy próbują wyrzucać zakażone dzieci ze szkół i dorosłych z pracy
AIDS wywoływany jest przez mały zarazek (WIRUS) zwany HIV
W przeciwieństwie do wirusa grypy NIE jest przenoszony przez
kaszel czy kichanie
Ludzie zakażają się wirusem HIV poprzez niezabezpieczony (tzn.
bez użycia prezerwatywy) stosunek płciowy z osobą zakażoną,
lub przez używanie zakażonych igieł czy strzykawek. Niektórzy
zostali zakażeni wirusem HIV zainfekowaną krwią lub
preparatami krwiopochodnymi czy tkankami. Obecnie, w celu
zapobieżenia takim wypadkom, zarówno krew, jak i inne tkanki,
są badane
HIV atakuje naturalny system obronny organizmu i w większości
wypadków niszczy jego zdolność do przeciwstawiania się chorobie
W końcu wirus może cię pozostawić bezbronnym wobec
poważnych chorób i tym samym doprowadzić do przedwczesnej
śmierci
NIE ZNAMY LEKARSTWA NA HIV ANI NA AIDS
W jaki sposób można zakazić się wirusem?
Wirusem można zakazić się podczas stosunku płciowego niezabezpieczonego
prezerwatywą, tak waginalnego, jak i analnego, przez wspólne użycie igieł lub
strzykawek z osobą zakażoną i poprzez zainfekowaną krew.
Każdy może zakazić się wirusem poprzez niezabezpieczony
stosunek płciowy z osobą będącą nosicielem wirusa HIV, ponieważ
dochodzi wówczas do bezpośredniego kontaktu z krwią, spermą lub
wydzieliną pochwową tej osoby.
Wirus może się dostać do organizmu przez błonę śluzową pochwy, odbytu lub
członka
Niewielkie ilości krwi, spermy i wydzielin pochwowych zawierających wirus HIV
mogą przedostać się z organizmu jednej do organizmu drugiej osoby w czasie
kontaktu seksualnego
Można również zakazić się podczas transfuzji krwi, jeżeli dawca jest zakażony,
chociaż w Wielkiej Brytanii (podobnie i w Polsce) jest to wyjątkowo mało
prawdopodobne, ponieważ wszyscy dawcy krwi są badani na okoliczność
zakażenia wirusem HIV
Typowymi sposobami zakażenia wirusem HIV są:
Wspólne z narkomanem użycie igieł, strzykawek i innych przyborów (np.
szczoteczki do zębów, pilnika do paznokci), na których może pozostawać krew.
Matka, która jest nosicielką wirusa, może zakazić dziecko przed lub w
czasie porodu oraz podczas karmienia piersią.
Nie można zarazić się:
Poprzez ukąszenie owadów
od psów, kotów oraz innych zwierząt domowych
Łzy ślina
nie stwierdzono żeby ktokolwiek zaraził się poprzez ślinę czy łzy
Infekcja HIV, także jej ostatnie stadium, czyli choroba AIDS, przebiega u
różnych osób bardzo różnie, tak pod względem jej rozwoju w czasie, jak i
obserwowanych objawów. Po zakażeniu, zwykle w ciągu dwóch do ośmiu
tygodni, organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała do zwalczenia wirusa.
Czasem jednak upływa nawet sześć miesięcy, zanim pojawią się one we krwi.
Test w kierunku zakażenia HIV polega na wykrywaniu we krwi przeciwciał, a
nie samego wirusa. Z uwagi na to, że przeciwciała nie pokazują się we krwi
zaraz po zakażeniu, tylko po jakimś czasie, i to bardzo różnym, zależnie od
indywidualnego porządku, muszą być spełnione określone warunki, aby
można było uznać wynik testu za w pełni wiarygodny. Pewność co do
negatywnego wyniku może mieć albo osoba, która przez sześć miesięcy
poprzedzającego test nie odbywała stosunków seksualnych i nie używała
dożylnie narkotyków, albo taka, która wraz ze swoim partnerem seksualnym
poddała się testowi dwukrotnie - drugiemu po upływie sześciu miesięcy od
pierwszego - przy czym w okresie pomiędzy jednym a drugim testem ani ona,
ani jej partner nie mieli kontaktów seksualnych z innymi osobami i ani razu nie
wstrzykiwali sobie narkotyku. Jeśli takie warunki nie są spełnione, istnieje
możliwość, że test nie wykryje przeciwciał, ponieważ od ostatniego stosunku lub od wstrzyknięcia - nie upłynął wystarczająco długi czas na wytworzenie
się ich w organizmie.
Fakt zakażenia może, ale nie musi, dać o sobie znać. Objawy, jeśli
wystąpią, bywają łagodne lub ostrzejsze, ale same w obie nie są dla
osoby zakażonej groźne, często uznaje je ona za infekcję grypową
lub inną. Pojawiają się w ciągu pierwszych kilku miesięcy od
wtargnięcia wirusa do ustroju - najczęściej po paru tygodniach - i
utrzymują się około jednego tygodnia.
Wymienię poniżej objawy zakażenia, ale trzeba zaznaczyć, że nie muszą
one występować wszystkie naraz:
powiększenie węzłów chłonnych w obrębie szyi, pod pachami i w
pachwinach,
utrata apetytu i/lub kilku kilogramów spadek wagi w ciągu niespełna
dwóch miesięcy,
osłabienie mięśni nóg, odczuwanie zwłaszcza przy wchodzeniu w górę
po schodach,
Rodzina jest dla człowieka jedną z najważniejszych wartości. Przynależność do
niej powinna dawać poczucie szczęścia i bezpieczeństwa. Podstawowym
zadaniem rodziny jest wychowanie nowego pokolenia. Rodzice troszcząc się o
dzieci zapewniają im prawidłowe warunki do rozwoju fizycznego, psychicznego i
społecznego, przygotowujące do samodzielnego, „dorosłego" życia. Bardzo
ważnym elementem tego wychowania jest przekazanie wartości, norm
moralnych oraz prawidłowych wzorców zachowań, nauczenie podejmowania
decyzji i odpowiedzialności za nie, jak też umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Zawierają się w tym także informacje o zagrożeniach, jakie
niesie ze sobą współczesny świat.
Szczególna jest rola rodziców w okresie dorastania dzieci. Potrzeba zdobywania nowych doświadczeń,
zawierania przyjaźni, przeżywania miłości poza kręgiem rodzinnym, coraz większa samodzielność z
jednoczesną - naturalną w tym wieku skłonnością do zmiennych i skrajnych przeżyć emocjonalnych, mogą
prowadzić do nierozważnych zachowań. Szczere, pełne wzajemnego zaufania rozmowy na wszystkie
tematy, także tak trudne, jak problemy dojrzewania, rozwój płciowy, alkoholizm, narkomania są ważne i
potrzebne zarówno dorastającym dzieciom, jak i ich rodzicom. Pozwalają na utrzymanie bliskich kontaktów
i porozumienie w okresie, gdy więzi między rodzicami i dziećmi w sposób naturalny rozluźniają się.
Przejście na bardziej partnerski, „dorosły" - dojrzały sposób kontaktowania się pomaga w utrzymaniu
właściwych relacji i towarzyszeniu naszym dorastającym dzieciom w tym przełomowym i trudnym okresie
życia. Prawidłowo funkcjonująca rodzina wspiera swych członków w sytuacjach trudnych wspólnie
wypracowując sposoby radzenia sobie z nimi. Choroba bliskiej osoby to poważne zmartwienie dla
wszystkich. Mobilizują się oni aby zapewnić choremu najlepszą opiekę, ułatwić jak najszybszy powrót do
zdrowia.
Wiadomość o rozpoznaniu zakażenia HIV jest przyjmowana bardzo różnie. Pierwsze chwile są często
trudne - zarówno dla osoby zakażonej, jak też jej rodziny i bliskich. Zwykle ogarniają ich uczucia takie
jak: bezradność, lęk, rozpacz, złość, przygnębienie, apatia, poczucie beznadziejności. Te emocje
bywają tak mocne, że poradzenie sobie z nimi wymagać może pomocy psychologa, terapeuty lub osób,
które przeszły podobny kryzys i poradziły sobie z nim.
Zaakceptowanie faktu, że ktoś z rodziny jest osobą żyjącą z HIV wymaga
czasu, który umożliwi ułożenie racjonalnych relacji między osobą zakażoną i
domownikami. Właściwa atmosfera psychiczna i satysfakcjonujące kontakty
emocjonalne z otoczeniem stanowią podstawę terapii ludzi żyjących z HIV
sprzyjają wyrażaniu potrzeb, zachęcają do poszukiwania oparcia i ułatwiają
przyjęcie pomocy. Brak kontaktów z innymi ludźmi grozi zamknięciem się w
sobie i pogrążeniem w rozpaczy. Ale podtrzymywanie znajomości „na siłę" bywa
równie szkodliwe, jak izolacja.
Rodzina powinna pozwolić człowiekowi zakażonemu odnaleźć nowy sens życia,
określić swoje miejsce w świecie. Musi on czuć się akceptowanym, rozumianym
i wartościowym, godnym szacunku i uznania. Cała rodzina powinna na nowo
określić wzajemne relacje swych członków, cele i możliwości działania.
Zagrożenie HlV/AIDS powinno mobilizować wszystkich do zrozumienia
problemów młodego pokolenia i rzetelnego, poważnego podejścia do nich.
Korzystajmy z dostępnej literatury, pomocy i rad specjalistów.
Jeśli masz jakieś pytania, wątpliwości czy obawy związane z
zakażeniem HIV i AIDS, możesz poradzić się w:
przychodniach dermatologicznych
Wojewódzkich Stacjach Sanitarno-Epidemiologicznych
oddziałach zakaźnych szpitali, poradniach dla nosicieli
Do dyspozycji masz również telefon Zaufania w Twoim
województwie oraz Ogólnopolski Całodobowy Telefon Zaufania
AIDS
(0-22) 622-50-O1
TYLKO HOMOSEKSUALIŚCI I NARKOMANI ZAKAŻAJĄ, SIĘ HIV
Rzeczywiście w USA i w krajach Europy większość zakażonych to narkomani i homoseksualiści.
Nie znaczy to jednak, że ludzie nie należący do tych dwóch grup są wolni od ryzyka
zachorowania. Ze światowych statystyk wynika, że liczba zakażeń HIV w następstwie kontaktów
homoseksualnych (tzn. stosunków seksualnych z osoba tej samej płci) relatywnie maleje w
porównaniu z gwałtownie rosnącą liczba zakażeń w następstwie kontaktów heteroseksualnych
(tzn. stosunków z osoby płci przeciwnej).
Coraz większy odsetek osób zakażonych stanowią kobiety.
KOMARY PRZENOSZĄ HIV
Do zakażenia HIV dochodzi w następstwie kontaktu ze znaczną ilością wirusów, a nie z pojedynczymi.
Aby komar mógł przenieść HIV z jednego człowieka na drugiego, zarazek musiałby mieć możność
namnażania się w organizmie owada. Badania naukowe taką możliwość wykluczają. Owady nie
przenoszą wirusa nawet wtedy, gdy poda się im krew zakażoną HIV.
Można powołać się też na pośredni dowód świadczący o nieprawdziwości tego mitu. Małe dzieci są,
bardziej niż dorośli narażone na pokłucie przez komary, jednak nawet na tych terenach, gdzie liczba
zakażeń HIV jest bardzo duża, np. w Afryce, odsetek zakażeń wśród dzieci jest zdecydowanie mniejszy
niż wśród osób dorosłych.
W POLSCE NIE MA PROBLEMU HIV/AIDS
Choroba AIDS dotarła do Polski kilka lat później niż do USA i krajów zachodnioeuropejskich. Nic więc dziwnego, że jest
ona w naszym
kraju mniej rozpowszechniona. Okres przemian ustrojowych, społecznych i obyczajowych przyniósł, obok licznych
korzyści, także negatywne zjawiska, jak bezrobocie, narkomania, nasilenie prostytucji. Otwarcie granic pociągnęło za
sobą wzmożony ruch ludności. Wszystko to sprzyja szerzeniu się HIV/AIDS.
Ten problem w Polsce istnieje i nie powinniśmy go bagatelizować.
NALEŻY ODIZOLOWAĆ ZAKAŻONYCH I CHORYCH, ABY NIE BYLI ZAGROŻENIEM DLA
INNYCH
Czasowe odosobnienie w szpitalu stosuje się wyłącznie wobec osób, u których stwierdzono chorobę o wysokim stopniu
zaraźliwości. Do takich należ, niektóre choroby przenoszone droga kropelkowa (z wdychanym powietrzem), jak np.
gruźlica, i - przy niskim poziomie higieny - drogą, pokarmową, jak np. wirusowe zapalenie wątroby typu A, zwane
popularnie żółtaczka pokarmowa. AIDS nie należy do tego typu chorób.
Izolowanie osób żyjących z HIV nie jest więc potrzebne, gdyż nie jest skutecznym sposobem chronienia się przed
zakażeniem.
Pomysł, aby odizolować od reszty społeczeństwa ludzi zakażonych HIV, można rozpatrywać wyłącznie teoretycznie.
Byłby on równie nieskuteczny, co niewykonalny. Nawet gdybyśmy uznali odosobnienie ludzi zakażonych za celowe (a
tak nie jest!), to nie moglibyśmy odizolować wszystkich, ponieważ nie wszystkich potrafilibyśmy wskazać. Ci, o których
wiemy, że są zakażeni, to nie wszyscy, którzy żyją HIV.
Wiele osób spośród tych, które podejmuje ryzykowne kontakty seksualne, nie wykonuje badania na obecność wirusa.
Ponadto ujemny wynik badania, czyli nie potwierdzający zakażenia, nie zawsze oznacza, że do zakażenia nie doszło.
W okresie tzw. okienka serologicznego (od 3. do 12. tygodnia od zakażenia), mimo obecności wirusa we krwi,
organizm nie zdążył jeszcze wytworzyć takiej ilości przeciwciał, która mogłaby zostać wykryta stosowanym dziś testem
przesiewowym.
I jeszcze o jednym nie wolno zapominać: ograniczanie wolności człowieka to naruszenie jego praw.
PREZERWATYWY NIE SĄ SKUTECZNĄ OCHRONĄ PRZED ZAKAŻENIEM HIV
Badania laboratoryjne wykazały, że nie uszkodzona prezerwatywa z lateksu stanowi skuteczna barierę dla mikroorganizmów,
w tym również dla HIV. Przekonujących dowodów dostarczają, dane zgromadzone na podstawie obserwacji par, w których
zakażona była tylko jedna osoba. Okazało się, że używanie prezerwatywy regularne, tj. przy każdym stosunku, i prawidłowe,
tj. zgodne z instrukcja, w większości przypadków eliminuje zakażenie; odnotowano mniej niż 2% przypadków zakażenia
zdrowego partnera. Przy nieregularnym stosowaniu prezerwatywy do zakażenia dochodzi w 10% -15% przypadków.
Nie jest prawdą, że pory w lateksie są przepuszczalne dla HIV. Prezerwatywy poddaje się testom na przenikalność
cząsteczek nawet dziesięciokrotnie mniejszych od tego wirusa.
ZAKAŻENI HIV SAMI SĄ SOBIE WINNI
Taki pogląd wyznają ludzie odczuwający paniczny strach na samą, myśl o zetknięciu się z człowiekiem chorym na AIDS.
Strach ten, spowodowany zresztą niewiedzą, bywa tak silny, że powstrzymuje od naturalnych odruchów okazywania
osobom chorym współczucia, niesienia im pomocy i oferowania wsparcia.
Taki pogląd utrudnia zrozumienie innych ludzi, sprzyja nietolerancji. Ci, którzy go głoszą, potępią, bez wahania osobę o
innej orientacji seksualnej, narkomana i prostytutkę. Nie zastanawiają się nad przyczynami cudzej inności czy odmiennej
sytuacji życiowej. Krytyczna ocena może, a nawet powinna, dotyczyć określonych negatywnych zachowań (np.
narkomanii), ale nie osób.
Zamiast osądzać, starajmy się zrozumieć i pomóc.
ZAKAŻONYM HIV NIC SIĘ NIE NALEŻY
Ograniczanie praw ludzi chorych, w tym także chorych na AIDS, jest działaniem bezprawnym.
Ludzie żyjący z HIV i osoby z ich najbliższej rodziny są często dyskryminowani, prześladowani,
spotykają się z niechęcią i pogardą,. Bywa ograniczane ich prawo do pracy, nauki, wyboru
miejsca zamieszkania, do opieki medycznej, pomocy prawnej itd.
Tak być nie powinno. Osoby zakażone HIV, jako członkowie społeczeństwa, mają takie same
prawa jak wszyscy inni.
AIDS TO NIE MOJA SPRAWA
AIDS jest problemem zarówno zdrowotnym, jak również społecznym i ekonomicznym. Dotyczy nie tylko
nosicieli i osób chorych, którzy muszą, nauczyć się z nim żyć, ale nas wszystkich jako społeczeństwa,
do którego razem należymy. Każdy z nas będzie pewnie kiedyś musiał zająć określone stanowisko
wobec tego problemu - jako krewny, przyjaciel, znajomy, sąsiad czy współpracownik osoby dotkniętej
choroba - i nie będzie mógł wtedy udawać, że nie ma sprawy.
Nie uciekajmy od tego problemu - tylko świadoma postawa ogółu społeczeństwa ułatwi nam wszystkim
współżycie z osobami zakażonymi i chorymi, dając szansę na skuteczne zapobieganie epidemii.
Oglądasz się do
tyłu?
Zastanów się
przez chwilę,
czy zdarzyły się
w Twoim życiu
sytuacje
ryzykowne.
Jeśli TAK - zrób
test na HIVa.
Masz pytania?
Masę
wątpliwości i
obaw?
Nie wiesz gdzie
zrobić test na
HIVa?
CAŁODOBOWEJ LINII
EDUKACYJNEJ
(67) 387 09 01
dzwoniąc można dowiedzieć się
gdzie wykonać testy, służymy
radą, pomocą i wsparciem
Dzwoń do
Ogólnopolskiego
Telefonu Zaufania
AIDS
022 622 50 01
Informacje uzyskasz również w:
022 692 82 26
przychodniach
dermatologicznych
„Zielonej Linii
stacja sanitarno epidemiologicznych
w szpitalach zakaźnych
• w poradniach
dla osób żyjących z HIV/AIDS
AIDS"
(0-22) 621 33 67 czynny:
poniedziałki i środy:
13-19;
wtorki, czwartki,
piątki: 10-18
Dezynfekuj Sterylizuj :
...W TWOIM SALONIE
TATUAŻU?
...W TWOIM SALONIE FRYZJERSKIM?
...W TWOIM SALONIE KOSMETYCZNYM?
Czy istnieje możliwość zakażenia się wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
Niebezpieczeństwo zakażenia tym wirusem w zakładzie fryzjerskim lub kosmetycznym istnieje,
aczkolwiek jest ono niewielkie. Niemniej jednak właściciel i kierownik, a także każdy pracownik
wykonujący usługi, ma obowiązek zachować wszelkie koniecznie środki ostrożności. Jest to istotne dla
bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i klientów.
Niebezpieczeństwo zakażenia się w czasie pracy lub przeniesienia zakażenia na klient istnieje tylko
wówczas, gdy dojdzie do bezpośredniego kontaktu krwi osoby zakażonej z uszkodzoną skórą lub błony
śluzowej osoby zdrowej (np. skaleczenie, zmiany chorobowe). Należy pamiętać, że każdy klient zakładu
i pracownik może mieć na swoje skórze mikrourazy, które mogą okazać się wrotami dla zakażenia.
Do zakażenia może dojść również podczas używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo
zdezynfekowanych i niesterylnych narzędzi np. nożyczek, cążek, igieł, grzebieni, szczotek oraz
wszystkich przyrządów fryzjerskich i kosmetycznych, które mogą spowodować uszkodzenie skóry.
Zakład kosmetyczny należy traktować jak typowy gabinet zabiegowy, w którym bardzo często wykonuje
się zbiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek. Skąd też powinien obowiązywać tu szczególny
reżim sanitarny.
Jak zapobiegać zakażeniom wirusem HIV w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych?
W zakładach fryzjerskich i kosmetycznych podczas wykonywania wszelkich usług niezbędna jest
czystość ubrania ochronnego, narzędzi oraz wszystkich przedmiotów, które mogą być wykorzystywane w
czasie pracy. Każdy pracownik zakładu kosmetycznego i fryzjerskiego powinien przestrzegać stosowania
procedur higieniczno-dezynfekcyjnych w pomieszczeniach, dbać o czystość sprzętu oraz własnych rąk.
Bardzo ważne jest zabezpieczenie pracowników i klientów w środki ochrony osobistej.
Należy bezwzględnie przestrzegać podanych niżej zasad:
1. Przed i po wszystkich usługach pracownik musi umyć ręce mydłem, następnie środkiem dezynfekcyjnym i
spłukać je pod bieżącą ciepłą wodą.
2. Prawidłowo wyposażona umywalka powinna mieć w zasięgu ręki dozownik zawierający mydło w płynie i
dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użycia. Zaleca się, aby uruchamianie
wody odbywało się bez konieczności dotknięcia dłonią, co ograniczy przenoszenie drobnoustrojów.
3. Wszelkie zabiegi związane z naruszeniem ciągłości tkanek trzeba wykonywać w sterylnych rękawiczkach
jednorazowego użycia, sterylnym fartuchu, okularach ochronnych i maseczce.
4. Należy stosować sterylne i jednorazowe tampony, rękawice, waciki, ligninę, gaziki, serwety z gazy i po zabiegu
traktować je zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych, jak niebezpieczne medyczne odpady.
5. Narzędzia kosmetyczne i fryzjerskie po użyciu zawsze muszą być poddane właściwym zabiegom
dezynfekcyjnym.
6. Pojemniki służące do dezynfekcji sprzętu wielokrotnego użycia powinny stać puste w pobliżu miejsca
wykonywania zabiegu. Środki dezynfekcyjne (ich opary) nie są obojętne dla zdrowia pracownika i klienta.
Dopiero po zakończeniu zabiegu, sprzęt trzeba zalać środkiem dezynfekcyjnym, zamknąć szczelnie,
oznakować, wpisać datę oraz dezynfekować w określonym przez producenta czasie. Warunkiem skutecznej
dezynfekcji jest całkowite zanurzenie przedmiotów w roztworze. Przy doborze preparatu dezynfekcyjnego
należy brać pod uwagę:
zakres jego działania (powinien obejmować: bakterie, grzyby, wirusy),
czas dezynfekcji,
czy dany preparat nie niszczy dezynfekowanych tworzyw,
czy został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowy Zakład Higieny.
7. Do dezynfekcji należy stosować preparaty dezynfekcyjne pozytywnie zaopiniowane przez Państwowy Zakład
Higieny do stosowania w zakładach służby zdrowia (zgodnie z "Informacją VII" i jej uzupełnieniem od
01.07.1996 do 14.03.2001 roku).
8. Po dezynfekcji narzędzia należy umyć w wodzie z dodatkiem detergentu, dokładnie spłukać pod bieżącą wodą,
osuszyć i poddać sterylizacji w autoklawach parowych przy prowadzonej kontroli procesów sterylizacji
wewnętrznej i zewnętrznej.
9. W gabinetach kosmetycznych i fryzjerskich do sterylizacji narzędzi mogą mieć zastosowanie wyłącznie
autoklawy zaopiniowane pozytywnie przez Państwowy Zakład Higieny
10. Ostre przedmioty jednorazowego użycia należy umieścić w pojemniku odpornym na uszkodzenie i postąpić
zgodnie z przepisami o odpadach niebezpiecznych.
11. Aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych, np.: pasy do masażu, łóżka do opalania, itp., należy
konserwować i dezynfekować zgodnie z instrukcją obsługi danego urządzenia.
12. Wszystkie stosowane środki i kosmetyki muszą posiadać atest Państwowego Zakładu Higieny.
13. Klienci z widocznymi niezabezpieczonymi skaleczeniami powinni być obsługiwani z zachowaniem szczególnej
ostrożności (w rękawiczkach jednorazowego użytku).
14. W czasie zabiegów. przy których może dojść do krwawienia oraz przy usuwaniu zanieczyszczeń z krwi trzeba
zawsze używać rękawiczek jednorazowego użytku. Rękawiczki po użyciu należy traktować tak samo jak zużyte
waciki i ligninę.
15. Wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia skóry muszą zostać zabezpieczone plastrem opatrunkowym
jeszcze przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy zakładów fryzjerskich i kosmetycznych powinni pamiętać, aby
ich własne dłonie (a zwłaszcza paznokcie) były zadbane, ponieważ mogą być przyczyną zadrapań i skaleczeń.
16. W przypadku zranienia w czasie pracy należy przerwać wykonywanie usługi, umyć dokładnie zranioną okolicę
wodą i mydłem (przy braku wody można użyć płynów do mycia rąk na bazie alkoholu 70%). Jeżeli na skórze
znajduje się krew, to niezależnie od tego czy skóra była skaleczona czy są na niej zmiany, otarcia itp. należy ją
dobrze umyć wodą i mydłem oraz zdezynfekować. Przy większym zranieniu powinno się udać do lekarza. Takie
postępowanie dotyczy kontaktu z krwią każdej osoby, nie tylko podejrzanej o zakażenie. Pracownicy z sączącymi
się zmianami na rękach oraz skaleczeniami niedającymi się właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z
klientami do czasu wyleczenia.
Wszyscy
chodzą
w BUTACH !!
Czy wiesz co to jest
Tolerancja - to wyrozumiałość wobec cudzych zachowań,
poglądów ,postaw, wierzeń, które różnią się od naszych własnych,
a nawet mogą być z nimi sprzeczne.
KAŻDY CHODZI W SWOICH
czy masz prawo wchodzić z
butami w cudze życie?
Toleruje zachowując granicę.
Toleruje - to znaczy:
Nie oceniam Ciebie,
choć inaczej wyglądasz niż ja,
Nie krytykuję Twojego postępowania,
choć ja postępuje inaczej i zachowuje się inaczej,
Nie odrzucam Cię,
chociaż wierzysz w inne wartości niż je,
Nie potępiam Cię,
chociaż masz całkiem inny od mojego sposób na życie...
Znoszę Twoje poglądy wartości, upodobania, styl
życia,
chociaż sam mam inne...
Toleruje, ale tylko wtedy, gdy Ty nie ranisz innych Granicą tolerancji jest zawsze
dobro drugiego człowieka
ludzi, gdy ich nie krzywdzisz.
Tolerancję mylimy z obojętnością
Wygodnie jest odwrócić głowę w inną stronę i
udawać, że się nie widzi i nie słyszy,
...najczęściej wtedy, gdy powinniśmy zareagować,
ale nie wiemy jak lub boimy się.
Usprawiedliwiamy się pseudo tolerancji nie
reagujemy z bezradności i strachu.
Spróbuj odpowiedzieć:
czy Twoje życie zawsze układa się zgodnie
z Twoimi zamierzeniami?
czy nigdy nie pobłądziłeś
i nie popełniłeś błędu?
nie chciałbyś aby od Ciebie się ktoś odwrócił,
skreślił Cię z listy przyjaciół,
zapomniał Twojego numeru telefonu,
przestał się z Tobą spotykać
Ludzie żyjący z HIV mają prawo do tolerancji tak
jak my
Ludzie żyjący z HIV mają obowiązek nie na
narażać innych
na jakiekolwiek ryzyko zakażenia tak jak i my mamy
obowiązek nie narażać innych na jakąkolwiek
krzywdę z naszej strony
LUDZIE ŻYJĄCY Z HIV I
CHORZY NA AIDS SĄ
WŚRÓD NAS,
ŻYJĄ W TYCH SAMYCH
MIASTACH, NA NASZEJ
ULICY,
W NASZYM DOMU.
przebywamy z nimi na co
dzień...
uczą się z nami...
pracują...
spędzają wolny czas...
każdy za nas jest inny, tak
samo, jak my różnimy się od
siebie...
każdy z nas ma te same
prawa...
i każdy z nas ma te same
obowiązki...
Często poglądy osób
zakażonych HIV, ich
wartości, styl życia,
upodobania nie
odpowiadaj nam, różnią
się od naszych.
Myśląc o ludziach
zakażonych czujesz się od
nich lepszy, łatwo ich
oceniasz i krytykujesz.
TOLERANCJA TO ZROZUMIENIE I UZNANIE INNOŚCI
TOLERANCJA MA GRANICĘ
TOLERANCJA TO NIE OBOJĘTNOŚĆ
Dzisiaj sądzisz, że problem ten
jest Ci obcy. Jesteś
zapracowany, zabiegany, Twoje
dzieci uczą się, kończą kolejne
szkoły.
Twoje dziecko może
sięgnąć po narkotyk.
Nie masz pewności, że tak będzie
zawsze, bez Twojej zgody w
wpływu Twój świat może ulec
zmianie.
Sąsiedzi przestaną mówić CI dzień dobry, zaczną
wytykać Cię palcami, pod byle pretekstem
dostaniesz wypowiedzenie z pracy...
NIE BRAŁEŚ POD UWAGĘ TAKIEJ SYTUACJI ??
Oczekujesz tolerancji.
Tolerancji jest więc postawą która pozwala dalej normalnie żyć.
Odczuwając zrozumienie innych ludzi, łatwiej jest nam skupić się na
szukaniu rozwiązań trudnych sytuacji, zawsze w życiu człowieka.
Pamiętaj - możesz się zakazić się HIV przez:
1. stosunek hetero i homoseksualny z osobą zakażoną
2. wniknięcie zakażonej krwi do organizmu podczas:
wstrzyknięcia zakażonego narkotyku
lub używania zakażonej igły, strzykawki
używania nie sterylnych narzędzi medycznych i
kosmetycznych
transfuzji zakażonej krwi i produktów krwiopodobnych
oraz kontaktu z wydzielinami i wydalinami
3. zakażona matka może zakazić dziecko podczas ciąży,
porodu oraz w trakcie karmienia dziecka własnym
mlekiem
Pamiętaj - nie można zakazić się HIV:
1. w zwykłych codziennych kontaktach z osobą żyjącą z HIV:
podczas wspólnej nauki, pracy, wspólnego mieszkania oraz
osobistych i przyjacielskich kontaktów
korzystając wspólnie z naczyń, sztućców i urządzeń sanitarnych przez
kontakt ze śliną, potem i łzami
2. przez ukąszenie komara i innych owadów