Slide 1

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 2

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 3

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 4

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 5

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 6

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 7

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 8

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 9

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 10

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 11

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 12

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 13

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 14

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 15

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec


Slide 16

Komputer jest to uniwersalny system cyfrowy
zdolny do wykonywania pewnego zbioru
rozkazów (różnorodnych operacji
elementarnych), w którym użytkownik
może określić sekwencję wykonywanych
rozkazów koniecznych do realizacji
postanowionego zadania. Głównymi
częściami składowymi komputera są:
procesor, pamięć operacyjna, w której jest
zapisany program określający sekwencję
wykonywanych operacji oraz dane do
przetworzenia oraz układy wejścia wyjścia,
do których są przyłączone urządzenia
zewnętrzne umożliwiające kontakt
komputera z otoczeniem i użytkownikiem.
Istotną cechą komputera, odróżniającą go
od innych systemów cyfrowych, jest
możliwość zupełnej zmiany realizowanych
przez niego funkcji jedynie przez zmianę
programu w jego pamięci.

PŁyta główna (ang.motherboard,
mainboard) – najważniejsza płyta
drukowana urządzenia elektronicznego,
na której montuje się najważniejsze
elementy urządzenia, umożliwiająca
komunikację wszystkim pozostałym
komponentom i modułom.
W komputerze na płycie głównej
znajdują się procesor/y pamięć
operacyjna lub gniazda do
zainstalowania tych urządzeń oraz
gniazda do zainstalowania dodatkowych
płyt zwanych kartami rozszerzającymi
(np. PCI), urządzeń składujących (dyski
twarde napędy optyczne itp.) i zasilacza.
W niektórych konstrukcjach także
innych urządzeń zewnętrznych (port
szeregowy, port równoległy, USB, złącze
klawiatury, złącze myszy).
Koncepcję zbudowania komputera
osobistego wyposażonego tylko w
minimum potrzebnych urządzeń
zmontowanych na jednej płycie
drukowanej oraz gniazd do których
podłącza się dodatkowe urządzenia
zapoczątkowała firma IBM
wprowadzając komputer osobisty,
zwany też PC.

Kontrolery poszczególnych urządzeń
zgrupowane są głównie w dwóch
mostkach – północnym i
południowym.
Mostek północny, podłączony
bezpośrednio do procesora przy
pomocy FSB, zawiera kontroler
pamięci oraz kontroler szyny
graficznej. W przypadku
zintegrowania kontrolera pamięci z
procesorem mostek ten może nie
występować, wówczas bezpośrednio
do procesora podłączany jest przez
HyperTransport mostek południowy.
Mostek południowy, podłączony do
mostka północnego, może zawierać
kontrolery PCI, USB dźwięku,
Ethernetu, dysków (ATA, SATA) itp. Do
niego też zazwyczaj podłączone są
dodatkowe zewnętrzne kontrolery
(np. IEEE 1394).
Na płycie głównej umieszczony jest
także zegar czasu rzeczywistego.

Rodzaje:

Karta graficzna – karta
rozszerzeń komputera
generująca odpowiedni
sygnał dla ekranu monitora.
Podstawowym zadaniem
karty graficznej jest
przechowywanie informacji o
tym jak powinien wyglądać
obraz na ekranie monitora i
odpowiednim sterowaniu
monitorem.
Podzespół ten bywa też
nazywany terminem karta
VGA. Określenie to jest
poprawne, choć nieco
anachroniczne.

Większość kart graficznych (i wszystkie współczesne)
składają się z następujących elementów:
Procesor graficzny(GPU) – odpowiedzialny za
generowanie obrazu w pamięci obrazu
Pamięć obrazu – VideoRAM, bufor ramki (.
framebuffer) – przechowuje cyfrowe dane o obrazie
Pamięć ROM – pamięć przechowująca dane (np.
dane generatora znaków) lub firmware karty
graficznej, obecnie realizowana jako pamięć flash
EEPROM
DAC (. Digital-to-Analog Converter) przetwornik
cyfrowo-analogowy – odpowiedzialny za
przekształcenie cyfrowych danych z pamięci obrazu
na sygnał sterujący dla monitora analogowego; w
przypadku kart wyłącznie z wyjściem cyfrowym DAC
nie ma zastosowania.
Interfejs do systemu komputerowego – umożliwia
wymianę danych i sterowanie kartą graficzną –
zazwyczaj PCI, AGP PCI-Express
Interfejs na slocie karty graficznej – zazwyczaj P&D,
DFP VGA, DVI, HDMI, DisplayPort
Wiele z kart graficznych posiada także:
Framegrabber – układ zamieniający zewnętrzny,
analogowy sygnał wideo na postać cyfrową
Procesor wideo – układ wspomagający dekodowanie
i przetwarzanie strumieniowych danych wideo; w
najnowszych konstrukcjach zintegrowany z
procesorem graficznym.

Procesor to układ scalony będący
podstawową częścią komputera.
Wykonuje on elementarne instrukcje
programów takie jak np. podstawowe
instrukcje matematyczne czy
kopiowania danych. Procesory mogą się
od siebie znacznie róznić, między innymi
architekturą, ilością przetwarzanych
jednocześnie bitów albo częstotliwością
taktowania. Do najważniejszych
producentów procesorów należą Intel
oraz AMD. Najnowsze procesory
taktowane są z częstotliwością 3 GHz.
Procesor umieszcza się w gnieździe
procesora w płycie głównej.

W funkcjonalnej strukturze procesora
można wyróżnić takie elementy, jak:
-zespół rejestrów do przechowywania
danych i wyników, rejestry mogą być
ogólnego przeznaczenia, lub mają
specjalne przeznaczenie,
-jednostkę arytmetyczną
(arytmometr) do wykonywania
operacji obliczeniowych na danych,
-układ sterujący przebiegiem
wykonywania programu.

Dysk twardy – jeden z typów urządzeń pamięci masowej, wykorzystujących nośnik magnetyczny do
przechowywania danych. Nazwa "dysk twardy" (hard disk drive) powstała w celu odróżnienia tego
typu urządzeń od tzw. "dysków miękkich", czyli dyskietek (floppy disk), w których nośnik
magnetyczny naniesiono na elastyczne podłoże, a nie jak w dysku twardym na sztywne.
Pierwowzorem twardego dysku jest pamięć bębnowa. Pierwsze dyski twarde takie, jak dzisiaj znamy,
wyprodukowała w 1980 r. firma Seagate. Dysk przeznaczony do mikrokomputerów miał pojemność 5
MB, 5 razy więcej niż standardowa dyskietka.
Pojemność dysków wynosi od 5 MB (przez 10MB, 20MB i 40MB - dyski MFM w komputerach klasy XT
808x i 286, współcześnie zaś dyski kilkusetmegabajtowe w komputerach osobistych należą do
rzadkości), najczęściej posiadają rozmiar nawet kilkuset (powyżej 400 GB) GB, (w laptopach 20-260
GB). Małe dyski, o pojemnościach od kilkuset MB do kilku GB stosuje się współcześnie w kartach dla
slotu Compact Flash (Microdrive) do cyfrowych aparatów fotograficznych, a także w innych
urządzeniach przenośnych.
Dla dysków twardych najważniejsze są parametry: pojemność, szybkość transmisji danych, czas
dostępu, prędkość obrotowa talerzy (obr/min.) oraz MTBF.
Kilka dysków twardych można łączyć w macierz dyskową, dzięki czemu można zwiększyć
niezawodność przechowywania danych, dostępną przestrzeń na dane, zmniejszyć czas dostępu.

RAM (ang. Random Access Memory) - jest to
podstawowy rodzaj pamięci cyfrowej zwany
też pamięcią użytkownika lub pamięcią o
dostępie swobodnym. Choć nazwa sugeruje,
że oznacza to każdą pamięć o bezpośrednim
dostępie do dowolnej komórki pamięci (w
przeciwieństwie do pamięci o dostępie
sekwencyjnym, np. rejestrów przesuwnych),
to nazwa ta ze względów historycznych
oznacza tylko te rodzaje pamięci o
bezpośrednim dostępie, które mogą być też
zapisywane przez procesor, a wyklucza
pamięci ROM (tylko do odczytu), pomimo iż
w ich przypadku również występuje
swobodny dostęp do zawartości.
W pamięci RAM przechowywane są aktualnie
wykonywane programy i dane dla tych
programów, oraz wyniki ich pracy. Zawartość
większości pamięci RAM jest tracona w
momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego
wyniki pracy programów muszą być zapisane
na jakimś nośniku danych.

Gniazda PCI służą do instalacji kart rozszerzeń, takich jak na przykład:

Zasilacz dostarcza energię do wszystkich
komponentów komputera, zamieniając napięcie sieci
elektrycznej na kilku i kilkunastowoltowe napięcia
potrzebne do pracy elementów elektronicznych.

koniec