Transcript POST MODERN TECHNOLOGY Πως οι δύο πίνακες μας δείχνουν τις διαφορές ώριμου Μοντερνισμού και Μεταμοντερνισμού Τα παπούτσια του χωρικού • Ανάγνωση ερμηνευτικού τύπου • Η πρώτη ύλη.

POST MODERN
TECHNOLOGY
Πως οι δύο πίνακες μας δείχνουν τις διαφορές ώριμου
Μοντερνισμού και Μεταμοντερνισμού
Τα παπούτσια του χωρικού
• Ανάγνωση ερμηνευτικού
τύπου
• Η πρώτη ύλη είναι
ολάκερος ο υλικός
κόσμος της αγροτικής
μιζέριας, της έσχατης
πείνας, της ανθρώπινης
ανέχειας και του μόχθου.
• Θεωρείται ίχνος μιας
ευρύτερης
πραγματικότητας.
Diamond dust shoes
• Τυχαία συλλογή νεκρών
αντικειμένων, απογυμνωμένα
από την προηγούμενη ζωή
τους. (χρόνος – ιστορικότητα).
Μπορεί να είναι απομεινάρια
από το Άουσβιτς ή από μια
πυρκαγιά σε αίθουσα χορού.
• Φωτογραφικό αρνητικό νεκρικό
χαρακτήρα, αλλοίωση του
κόσμου των αντικειμένων
• Μαρασμός του θυμικού
• Επιφανειακότητα ύψιστο
μορφολογικό χαρακτηριστικό
του μεταμοντέρνου
• Φετιχισμό του εμπορεύματος
της εποχής του ύστερου
καπιταλισμισμού.
Μεταμοντέρνο κατά JAMESON
• Αδυναμία παραγωγής οποιασδήποτε θεωρίας
περί μεταμοντέρνου, γιατί έχει παρασιτική σχέση
με τον μοντερνισμό.
• Νέος πολιτισμός δεν προκύπτει παρά μέσα από
το συλλογικό αγώνα δημιουργίας ενός νέου
κοινωνικού συστήματος
• Επομένως το μεταμοντέρνο δεν είναι η
πολιτισμική δεσπόζουσα, μιας νέας κοινωνικής
τάξης πραγμάτων, αλλά η αντανάκλαση και το
επακόλουθο μιας συστηματικής μεταλλαγής του
ίδιου του καπιταλισμού.
Διεθνή
καταμερισμό
εργασίας
Διεθνή τραπεζική και
χρηματιστηριακή δυναμική
Νέες μορφές
διασύνδεσης
μέσων
επικοινωνίας
Ύστερος καπιταλισμός: προέρχεται
από τη Σχολή της Φρανκφούρτης
Παγκόσμιο
καπιταλιστικό
σύστημα
Υπολογιστές και
αυτοματισμό,
μετατόπιση της
παραγωγής σε
περιοχές του Τρίτου
κόσμου
Κρίση της
παραδοσιακής
εργατικής τάξης,
γιάπηδες
LYOTARD
• «μεταμοντέρνο» περιγράφει ένα νέο είδος
κοινωνίας και ένα νέο είδος γνώσης
Μιλά για το τέλος των «μεγάλων αφηγημάτων»
O Lyotard διαχωρίζει τις μεγάλες αφηγήσεις σε δύο
κατηγορίες:
στη θεωρητική αφήγηση της ανάπτυξης του
πνεύματος και
στην (πρακτική) αφήγηση της χειραφέτησης του
ανθρώπου.
ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ
ΑΦΗΓΗΣΕΩΝ
• O Lyotard πρεσβεύει ότι μια «εσωτερική διάβρωση» των
μεγάλων αφηγήσεων συνέπεσε ταυτόχρονα με την
απαρχή του νέου τρόπου σκέψης που βασίζεται στα
μέσα και όχι σ' ένα οριστικό τέλος, σύμφωνα με την
εσχατολογία του Διαφωτισμού.
• Mια αυτοκαταστροφή των αφηγήσεων της χειραφέτησης
διαμορφώνεται. Στην πορεία του χρόνου οι εργάτες και
τα κοινωνικά στρώματα αμφισβήτησης και διεκδικήσεων
αντιλαμβάνονται ότι η ελπίδα με την οποία ζούσαν δεν
αλλάζει την κοινωνική τους θέση. H πτώση του
κομμουνισμού και η συνεχιζόμενη απογοήτευση από τις
ψευδαισθήσεις του Αμερικανικού ονείρου αποτελούν
πολιτικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν το γενικό
ισχυρισμό του Lyotard.
 Το καλό και το κακό, η
τεχνολογία
της
πυρηνικής
ενέργειας δεν είναι δυνατή
χωρίς την τεχνολογία της
ατομικής βόμβας
Το αμφίσημο
φορτίο του  Αναφέρεται αρνητικά για τη
των λαϊκών
μεταμοντέρνου μεταμοντερνικότητα
μορφών τέχνης, αλλά θετικά για
σύμφωνα με
τη μεταμοντερνικότητα των
υψηλών πολιτιστικών μορφών
τον Lyotard
 Το «μεταμοντέρνο» δε σημαίνει
το τέλος του μοντερνισμού».
Είναι ένα είδος νέας σκέψης σε
σχέση με τον μοντερνισμό.
Θέλει να χρησιμοποιήσει το
«μετά» με διαφορετικό τρόπο
Το μεταμοντέρνο προκαλεί:
απώλεια των
δεσμών μιας
κοινότητας
απώλεια της
ταυτότητας
του ατόμου
απώλεια της
αίσθησης της
πραγματικότητας
των αντικειμένων
Lyotard: Γνώση είναι «μια μορφή πληροφοριακού
εμπορεύματος, απαραίτητη στην παραγωγική
δύναμη»
Το ιδεώδες
της κατοχής
της γνώσης,
δεν συνεχίζεται
στο μεταμοντέρνο
Η επιθυμία για
καθαρή γνώση
μετατράπηκε στο
κατά πόσο είναι
ευεργετική
για την κοινωνία
Το πάθος για γνώση
μέσω του
καπιταλισμού
υποτάσσεται
στο πάθος
για απόκτηση
Η γνώση
επαναπροσδιορίζεται
ως «ποσότητες
πληροφοριών».
Ότι δεν μπαίνει
στον υπολογιστή
είναι μη γνώση
"Technology is our fate, our truth. We don't have to depend
on God or the prophets or other astonishments. The miracle
is what we ourselves produce."
The novelist Don DeLillo (Harper's, December 2001)
Όλα τα ανθρώπινα εργαλεία έχουν αναπτυχθεί για να αυξήσουν
τους φυσικούς περιορισμούς των ανθρώπινων αισθήσεων. Ο
λίθος, τα μαχαίρια και τα όπλα ενισχύουν τα χέρια και τα δόντια
μας.
Οι τροχοί τα πόδια
μας, οι φακοίως
, ταοι
μικροσκόπια,
Οι
υπολογιστές
θεωρούνται
μηχανές τα
που θα
τηλεσκόπια και τα ραντάρ τα μάτια μας. το χαρτί, το μελάνι και τα
αντικαταστήσουν και θα ενισχύσουν την
βιβλία τη μνήμη μας.
ανθρώπινη ευφυΐα.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
• Το μεταβιομηχανικό φαινόμενο της
τεχνολογίας είναι κοινός
παράγοντας στην παρακμή των
αφηγήσεων, καθώς και των
θεωρητικών αφηγήσεων
• H κρίση του μοντερνισμού, που
είναι και απαρχή του
μεταμοντερνισμού, επέρχεται εν
μέρει ως αποτέλεσμα του
επιπέδου ανάπτυξης της
τεχνολογικής υποδομής.
• O καπιταλισμός συνεργάζεται με
την τεχνολογία για να παραγάγει
μια νέα μεταμοντέρνα επιστήμη
• Το κριτήριο της επιστήμης είναι
καθαρά τεχνολογικό και
αποσκοπεί στη όσο δυνατό
μεγαλύτερη απόδοση.
• Η τεχνολογία της σημερινής κοινωνίας
σαγηνεύει επειδή μας προσφέρει σε
προνομιούχα συμπυκνωμένη γλώσσα τη
δυνατότητα να συλλάβουμε αναπαραστατικά
ένα δίκτυο ισχύος και ελέγχου:
το συνολικό αποκεντροποιημένο παγκόσμιο
δίκτυο του τρίτου σταδίου του καπιταλισμού.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ
Κβαντικά άλματα
κατά Έρνεστ Μαντέλ
1848
Παραγωγή
Ατμοκίνητων
κινητήρων
Τελευταία δεκαετία
19ου αιώνα
Ηλεκτρικοί κινητήρες
και εσωτερικής
καύσης
Δεκαετία του ’40
Ηλεκτρονικά
και πυρηνικά
μηχανήματα
JAMESON
ΤΡΙΤΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ
ΕΠΟΧΗ
Μηχανές
αναπαραγωγής και
όχι παραγωγής
Η τεχνολογία έχει
άλλες δυνατότητες
αναπαράστασης,
που οδηγούν
σε ενός άλλου
είδους κοινωνία.
Πραγματική
υψηλή τεχνολογία=
Κατάκτηση της
ικανότητας να
δείχνεις
την ιστορικότητα
της ίδιας Υ.Τ
Ο Heidegger (1977)προέβλεψε μερικές από τις προκλήσεις της μοντέρνας
τεχνολογίας:
1.Κάποιος ίσως προσπαθήσει να κυριαρχήσει στη τεχνολογία και με τεχνολογικά
μέσα να ελέγξει όλες τις πλευρές της ζωής των άλλων ή
2.Να μπορεί να αντιδράσει στον απανθρωπιστικό έλεγχο που πηγάζει από την
τεχνολογία και να προσπαθήσει να δημιουργήσει μια ζωή αποκομμένη από την
τεχνολογία
3. Κάποιος ίσως αντιλαμβάνεται την τεχνολογία ως τον προορισμό , ως την
ρυθμιστική δύναμη η οποία ‘’κυβερνά’’ όλα τα φαινόμενα αυτής της τεχνολογικής
εποχής, και να την ξεπεράσει όχι με το να ‘’καταβροχθηθεί’’ από αυτή ούτε να
υπερβάλλει αποδίδοντάς της την εκπλήρωση της ύπαρξής του και
αποκαλύπτοντας την οντότητα που υπάρχει μέσα της.
Ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής ENIAC, κατασκευάστηκε στο τέλος του
Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να υπάρχει καλύτερη ανταπόκριση των
αντιαεροπορικών πυρών στα κινούμενα βομβαρδιστικά.
Ο πρόγονος του μεγαλύτερου δικτύου όλων των εποχών στήθηκε εξαιτίας
της πυρηνικής απειλής του ψυχρού πολέμου.
•Κατασκεύασμα από ηλεκτρικά σήματα - Επιτρέπει στους ανθρώπους να εργάζονται
και να επικοινωνούν οπουδήποτε, οποτεδήποτε.
«Matrix»
πολιτισμός
όπου τράπεζες
ανταλλάσσουν
•Ο
μεταμοντέρνος
άνθρωπος
είναι δύσκολο
να εντοπιστεί αόρατο
σε χώροχρήμα
και χρόνο
και οι ερευνητές πληροφοριών πλοηγούνται σε επίπεδα δεδομένων
•Δεν απαιτείται καμία φυσική ύπαρξη
αποθηκευμένα και παρουσιαζόμενα σε ένα εικονικό χώρο.
• Όταν κάνουμε δοσοληψίες με το μηχάνημα ΑΤΜ της τράπεζάς μας αυτό μας
αναγνωρίζει απλά ως έναν αριθμό ο οποίος(Michael
μας έχει
δοθεί
Heim)
•Οποιοσδήποτε από μας παρουσιάζει τον εαυτό του στους υπόλοιπους
ταξιδιώτες του κυβερνοχώρου με οποιοδήποτε τρόπο θέλει
Ή αυτό είναι ένα
ψευδώνυμο
…ένα σκίτσο,
Ή κάποια φωτογραφία άσχετη…
ή μια cartoon φιγούρα
Η καθημερινή μας ζωή αποκτά νόημα γιατί είναι οργανωμένη
γύρω από «το εδώ» και «το τώρα» της φυσικής μας παρουσίας.
Ο «θεσμοθετημένος» χρόνος είναι συνεχής αλλά και πεπερασμένος
για τον καθένα μας αφού όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος.
Η τεχνολογία των υπολογιστών
μας δίνει τη δυνατότητα να
Κινούμενος όμως κάποιος στον κυβερνοχώρο μπορεί να αλλάξει ο
τρόπος με τονταυτόχρονα…
οποίο αντιλαμβάνεται τη ροή του χρόνου.
είμαστε
Δεν είναι απίθανο για κάποιον που για πολλές ώρες ταξιδεύει στον
κυβερνοχώρο να χάσει την αίσθηση του «πραγματικού» χρόνου
και την επαφή του με τους μη «κυβερνο – συνανθρώπους» του.
οπουδήποτε
Κατά τη σύγχρονη σχηματοποίησή του το διαδίκτυο δε
δικτυώνει απλά τον κόσμο, αλλά δημιουργεί έναν
«μεταφορικό» κόσμο μέσα στον οποίο διασύνδεουμε τις ζωές
μας.
Κατά τον Baudrillard αυτή η σχηματοποίηση του διαδικτύου
υποβαθμίζει την απόσταση μεταξύ μεταφορικού και πραγματικού,
τοποθετώντας το υπερρεαλιστικό στη θέση του πραγματικού.
…τα σημεία που χαρακτηρίζουν τον ύστερο καπιταλισμό
Οι διαδοχικές φάσεις της εικόνας:
•πλαστά (μιμητικά): υπάρχει ακόμη μια άμεση σύνδεση μεταξύ σημαίνοντος και σημαινόμενου
1.Είναι η αντανάκλαση μιας βασικής πραγματικότητας
•παράγωγα (ψευδαισθήσεις): υπάρχει κάποια έμμεση σχέση μεταξύ σημαίνοντος και
σημαινομένου
2.Καλύπτει και διαστρεβλώνει τη βασική
πραγματικότητα.
•ομοιώματα (ψευδή): τα σημαίνοντα σχετίζονται μόνο με άλλα σημαίνοντα και όχι με κάποια σταθερή
3.Καλύπτει την απουσία μιας βασικής
πραγματικότητας
εξωτερική πραγματικότητα.
4.Δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε
πραγματικότητα: είναι το
καθαρό είδωλο του εαυτού της.
(Baudrillard 1988,
Κατά τον Baudrillard η μετακίνηση από το ρεαλιστικό στο υπερρεαλιστικό
συμβαίνει όταν η αναπαράσταση δίνει τη θέση της στην προσομοίωση,
στην εικονικότητα
Επίσης ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει ένα ιδιαίτερο είδος απόστασης το
οποίο είναι αγεφύρωτο, ανυπέρβλητο μέσω της φυσικής ύπαρξης, του
σώματος.
Σύμφωνα με τον Baudrillard μεταμοντέρνο σημαίνει το τέλος της
πραγματικότητας, το τέλος της ικανότητας να μπορούμε να
διακρίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό και το μη
πραγματικό. Το τέλος του να είμαστε αναγκαστικά
«αγκυροβολημένοι» και να ζούμε μέσα σε ένα πραγματικό
χειροπιαστό κόσμο.
Ή όπως αναφέρει ο Virilio:
Το ερώτημα για τη διαφορά ανάμεσα στο μοντέρνο και το μεταμοντέρνο πρέπει να
αντικατασταθεί από τη διαφορά ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταρεαλιστικό.
Αντιμετωπίζει την εικονικότητα όχι ως το τέλος της πραγματικότητας αλλά
ως υποκατάστατό της, κατά την οποία η τεχνολογική πραγματικότητα
αντικαθιστά την ανθρώπινη, όπως ένα φίλμ υποκαθιστά μια
αναπαράσταση της πραγματικής ζωής, της δίνει κίνηση και ήχο.
Κατά τον Virilio η πραγματικότητα δεν εξαφανίζεται, αλλά μάλλον
αντικαθίσταται από ένα άλλο είδος πραγματικότητας, της εικονικής.
και συνεχίζει…
Οι νέες τεχνολογίες της πληροφορίας, της επικοινωνίας και των νέων μορφών
εικονικής
μετακίνησης, προσφέρει
Ο κυβερνοχώρος
ένα άλλο χώρο χωρίς τα
μας μεταφέρουν μακριά έξω απ’ αυτόν τον κόσμο, πέρα από τα όρια του χώρου
συνηθισμένα όρια χώρου και χρόνου που επίσης παράγει μια
και του χρόνου, έξω από το υλικό κόσμο σε μια νέα διάσταση με την δική της
αποπροσανατολιστική και έξω από το σώμα εμπειρία στην
εγκοσμιότητα, το δικό της χώρο και μορφή ύπαρξης.
οποία η διάδραση και η επικοινωνία λαμβάνουν χώρα ακαριαία
Φοβάται ότι αυτό το ταξίδι θα μας πάρει έξω από τα σώματά μας, τις σκέψεις
σε ένα νέο παγκόσμιο χρόνο που προσπερνά τα όρια του
μας, τη φύση μας και γενικά τον κόσμο έτσι όπως τον γνωρίζουμε σε μια άλλη
χώρου και
του χρόνου.
τρομακτική
σφαίρα
όπου θα προκαλέσει καταστροφικές μεταλλαγές στο
μυαλό, το σώμα και την εμπειρία.
«In Internet you can be a dog»
Το “second life” είναι ένας τρισδιάστατος εικονικός χώρος, που
δημιουργήθηκε το2003, και που σκόπιμα σχεδιάστηκε να αποτελεί ένα
περιβάλλον το οποίο θα κατασκευάζεται από τους χρήστες του. Από το
σχήμα που θα έχουν τα Avatar, τη σχεδίαση των σπιτιών τους, το πώς θα
περνούν τον χρόνο τους, μέχρι του τι είδους σχέσεις θα οικοδομούν τα
μέλη των ομάδων
Η σχεδίασή του επικεντρώθηκε στο να καλλιεργήσει την
δημιουργικότητα και την αυτό-έκφραση ώστε να δημιουργήσει ένα κόσμο
δυναμικό και δραστήριο με ενδιαφέρον περιεχόμενο, όπου οι χρήστες του
θα μπορούν να αναπτύσσουν κοινωνικές σχέσεις, να συνάπτουν
επαγγελματικές σχέσεις, να διασκεδάζουν και να ικανοποιούν τις
επιθυμίες τους.
(Ondrejka, 2004,p1).
Το διαδίκτυο έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ταυτότητα
Το διαδίκτυο έχει μετατραπεί σε ένα σημαντικό κοινωνικό εργαστήριο,
όπου μπορούμε να πειραματιστούμε με την κατασκευή, τη δημιουργία
και την αναδόμηση του εαυτού μας (MUD’s)
Sherry Turkle, Life on the screen: Identity in the age of the internet
Εάν κατά την μοντέρνα φάση το πρόβλημα όσον αφορά την ταυτότητα ήταν πώς
Εκεί υπάρχει η δυνατότητα να οικοδομεί κάποιος πολλαπλές και ρευστές εικονικές
θα δημιουργηθεί
ταυτότητα
και πώς
θα διατηρηθεί
στερεή
ευσταθής,
προσωπικότητεςμια
και φυσικά
οι κοινότητες
που δημιουργούνται
δεν έχουν
καμίακαι
σχέση
με τις
που κατά
λειτουργούν
με τα σημερινά δεδομένα.
το ίδιοκοινότητες
πρόβλημα
τη μεταμοντέρνα
περίοδο είναι πώς να αποφύγουμε το
φιξάρισμα και να διατηρήσουμε τις επιλογές ανοικτές.
Στην περίπτωση της ταυτότητας το σύνθημα της νεωτερικότητας ήταν
δημιουργία, το σύνθημα της μετανεωτερικότητας είναι ανακύκλωση.
(Zygmunt Bauman, Life in Fragments ,1995a,81) http://www.nad.fi/pdf/46/19%20Inkinen.pd
Οι τεχνολογικές συσκευές προέκταση του νευρικού μας συστήματος.
Η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό, στο φυσικό
και το τεχνητό, στο σωματικό μέλος και το τεχνητό (ή το εμφύτευμα) ,
αποτελεί τη νέα κυρίαρχη πραγματικότητα.
My artificial eye
Τεχνολογικά επιτεύγματα πολλά χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται ή για να
αντικαταστήσουν ανθρώπινα μέλη ή άλλες ελλείψεις του ανθρώπινου
σώματος ή να ενισχύσουν από την άλλη εξασθενημένες λειτουργίες τους.
Φυσικά εδώ γεννάται το ερώτημα σε ποιο βαθμό ο μηχανολογικός εξοπλισμός
θεωρείται ότι γεννά ένα cyborg.
Ίσως όμως το πιο τρανταχτό παράδειγμα σύγχρονου «cyborg» αποτελεί ο Stephen
Hawking, ο πιο λαμπρός θεωρητικός φυσικός μετά τον Einstein. Δεν μπορεί να
μιλήσει, να γράψει, να ντυθεί. Βασίζεται σε ένα πρόγραμμα επικοινωνίας
προσαρμοσμένο στο προσωπικό του υπολογιστή για να γράψει τα βιβλία του. Μέσα
από ένα synthesizer μπορεί να μιλάει και να δίνει διαλέξεις.
Όπως αναφέρει ο Heim το να παρακολουθείς τον Hawking να δίνει κάποια
διάλεξη είναι μια αλλόκοτη εμπειρία καθώς το φυσικό του κορμί κάθεται
ασάλευτο στην αναπηρική πολυθρόνα, ενώ η φωνή του ακούγεται κάπου στον
αέρα.
Και θέτει ο ίδιος ( Heim) το ερώτημα: Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ο Hawking
έχει χάσει την ανθρώπινή του υπόσταση; Ή αντιθέτως η υποστήριξη του
υπολογιστή του έχει επιτρέψει να ενσωματωθεί στην ανθρώπινη κοινωνία;
Ένας από τους διασημότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα (Φιλιπ Ντικ) έκλεψε την
παράσταση πριν από λίγες ημέρες σε μεγάλο φεστιβάλ. Όχι τόσο για αυτά που είπε
και έκανε όσο για το γεγονός ότι ο συγγραφέας είναι νεκρός εδώ και 23 χρόνια...
Μετά το Homo Sapiens τί;
Ανθρωποειδή: Πτωχοί πλην όμως γνήσιοι
Cyborgs: Ενωμένοι με τη Μηχανή
Robots:
οι
νέοι
Τιτάνες
Homo Cyberneticus
Homo Hybridus
Homo Optimus
Homo Cyberneticus
Homo Machinus
Η μεταμοντέρνα κουλτούρα, ο μεταμοντέρνος πολιτισμός είναι
εξολοκλήρου τεχνολογικός.
σλόγκαν στο
επομένως
τουπου
τύπου…
Κινητά τηλέφωναΈνα
με πρόσβαση
διαδίκτυο,
δουλεύουν και ως ψηφιακές
φωτογραφικές μηχανές, mp3 players…
“μπορείς να μη βγεις ποτέ από το
σπίτι”
…εξαιρετικά μικροί σε μέγεθος υπολογιστές, έξυπνα ψυγεία, σπίτια που μπορούν
να προγραμματιστούν…κ.ο.κ
…δεν απέχει από την πραγματικότητα
The high-tech Web-connected
refrigerator from LG Electronics
Μία από τις παρενέργειες του «εικονικού πολιτισμού» που βιώνουμε είναι αυτή
καθαυτή η σύγχυση μεταξύ αληθινής και ψεύτικης απεικόνισης, της φυσικής ή της
κατασκευασμένης εικόνας.
Πράγματα που είναι δύσκολο να γίνουν σε πραγματικό «χώρο» και «χρόνο», που
απαιτούν μεγάλο κόστος, ή είναι επικίνδυνα, μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς το
«εδώ» και το «τώρα» της φυσικής παρουσίας
Είναι μια όμορφη νέα κοπέλα. Είναι όμως και ολότελα ψηφιακή - κατασκευασμένη
Εκπαίδευση
κυβερνητών
πλοίων ή επικίνδυνα
πειράματα
από
συνεργάτηαστροναυτών,
του καθηγητήπιλότων,
Χάνι Φαρίντ
- και θα μπορούσε
να «φωτογραφηθεί»
στην
σχολική
αίθουσα,στιγμές».
πειράματα
και μελέτη
μικρόκοσμου κ.λ.π.
μαζί
σας
σε «ιδιαίτερες
Ποιος
θα σας του
σώσει;
κυβερνοψυχαγωγία και όποιος... αντέξει
[Το πρώτο βιντεοπαιχνίδι, που εμφανίστηκε το 1971, ήταν το «Πονγκ» και
ουσιαστικά επρόκειτο απλώς για εξομοίωση μιας παρτίδας πινγκ πονγκ (γι' αυτό
λείπει από τον τίτλο το πινγκ)].
Οι παίκτες δεν μπαίνουν στο Δίκτυο μόνο για να παίξουν αλλά για
να αποκτήσουν επαφή με ομοίους τους, να δημιουργήσουν κάποια
σχέση μέσα σε έναν κόσμο φανταστικό. Κατά βάθος δηλαδή
αναζητούν πρόσχημα και σενάριο για σύναψη κοινωνικών σχέσεων
σε περιβάλλον εικονικό.
Ο χρήστης δεν περιορίζεται στο παιχνίδι αλλά ενίοτε περί άλλα τυρβάζει με
τον συμπαίκτη ή τους συμπαίκτες του, αφού η τεχνολογία τού προσφέρει
ακόμη και εικονικές αίθουσες, για κοινωνικές συγκεντρώσεις ομοίως
εικονικές. Είσαι εκεί δηλαδή χωρίς να είσαι ακόμη και ζευγάρια παντρεύτηκαν
με αυτή τη διαδικασία, γεγονός που αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη του ότι
το παιχνίδι δεν είναι μόνο παιχνίδι.
All of the action occurs in silhouette. Initially, viewers see a large
video projection of a man pulling a grand piano towards the
viewer. When viewers walk between the projector and the
projection, their shadows affect the projected man’s actions. If a
viewer moves between the man and the piano, the piano is
pushed back, causing the man to strain harder and lose ground. If
a viewer intersects the man, the man dissolves into ants at their
point of intersection, and the ants gradually overtake the entire
screen. This application of surrealist techniques to an interactive
setting plays with viewers’ sense of image, representation,
shadow, body, and self.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Στη μεταβιομηχανική κοινωνία της γνώσης που έρχεται να διαδεχθεί το καπιταλιστικό
μοντέλο της βιομηχανικής εποχής, η πολιτισμική επίδραση του κυβερνοχώρου στην
παγκόσμια κουλτούρα αναμένεται να είναι καταλυτική. Η παγκόσμια κοινωνία
αναδιαμορφώνεται κάτω από την πίεση των τεχνολογικών εξελίξεων και
μετασχηματίζεται συνεχώς.
Οι άνθρωποι κινούνται μέσα στον κυβερνοχώρο ως άυλα όντα φέροντας όμως μαζί
τους το κυριότερο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης: Το πνεύμα τους. Μέσα από
αυτές τις νέες μορφές άμεσης αλληλεπίδρασης των ανθρωπίνων πνευμάτων, οι
οποίες πλέον δεν απαιτούν την σωματική παρουσία επεκτείνεται το παλαιό μοντέλο
άυλης αλληλεπίδρασης το οποίο ενυπήρχε κυρίως με την μορφή της παραδοσιακής
αλληλογραφίας.
Όπως η γραπτή επικοινωνία παλαιότερα ανανέωσε το ανθρώπινο πνεύμα και
έδωσε τη ώθηση για την τρομακτική πνευματική εξέλιξη του έμβιου βιολογικού όντος
homo sapiens, έτσι και ο κυβερνοχώρος αναμένεται να δώσει μία παρόμοια ώθηση
που θα οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε επίπεδα τα οποία ποτέ πριν δεν είχε
ονειρευτεί καταργώντας έτσι την ισχύ της φράσης :
«να φοβάστε όταν τα όνειρα
γίνουν πραγματικά, γιατί τότε ο
άνθρωπος δεν θα έχει πια
όνειρα»
Τα πιο χαρακτηριστικά από τα συστατικά του «φάσματος» του μεταμοντερνισμού με τα
συνοδά δεινά του είναι :
•Αντιορθολογισμός: Δεν υπάρχει «ορθός λόγος», προτάσεις αδιαμφισβήτητες, ικανές
να δώσουν μια αντικειμενικά ορθή ερμηνεία των φαινομένων. Ο «ορθός λόγος» είναι
προϊόν της ιδεολογίας που υπηρετεί (Φουκό, Κουν).
•Σχετικισμός: Δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες ούτε καθολικές ηθικές αξίες. Αλήθεια
και ηθική είναι τοπικά και σχετικά φαινόμενα, κοινωνικά κατασκευάσματα, προϊόντα
συχνά συστημάτων δύναμης που τις επινοούν και τις επιβάλλουν (Φουκό).
•Αντιρεαλισμός: Δεν υπάρχει «πραγματικός» κόσμος. Ο κόσμος με τον οποίο
ερχόμαστε σε επαφή είναι ένας κόσμος σημείων, εικόνες εικόνων που έχουν χάσει τη
σύνδεσή τους με τα αρχικά αντικείμενα στα οποία αναφέρονται και έχουν αποκτήσει
δική τους πραγματικότητα μια πραγματικότητα πιο «πραγματική» από την
πραγματικότητα που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν (Μποντριγιάρ).
•Πλουραλισμός: Δεν υπάρχει μία, αλλά πολλαπλές «αλήθειες». Άτομα και ομάδες
ατόμων με διαφορετικές κουλτούρες κατασκευάζουν διαφορετικές ερμηνείες για
τον κόσμο μέσα στον οποίο ζουν (Λιοτάρ).
•Εκλεκτισμός και υβριδισμός: Το μεταμοντέρνο έργο συνδυάζει εκλεκτικώς
ετερογενή στοιχεία ετερογενών πολιτισμών, ετερογενείς τεχνοτροπίες, ετερογενή
είδη λόγου και ετερογενή υλικά (Εκο, «Το όνομα του ρόδου»).
•Ειδωλοποίηση της επιθυμίας: Στον μεταμοντέρνο κόσμο, ορθός λόγος και ηθική
υποκλίνονται στην παντοδυναμία της επιθυμίας: «Επιθυμία είναι η ουσία του
ανθρώπου» (Λακάν), «Ο άνθρωπος είναι μια επιθυμούσα μηχανή» (Ντελέζ).
•Κατατεμαχισμός της ενότητας του χρόνου: Στο μεταμοντέρνο έργο, η
διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον έχει πάψει να
υφίσταται. Παρελθόν και μέλλον εύκολα ανακαλούνται ή φαντασιώνονται
και καταγράφονται ως ασύνδετες, ασυνεχείς στιγμές του παρόντος
(Αγγελόπουλος, «Το βλέμμα του Οδυσσέα»).
•Ερμηνευτική απροσδιοριστία: Ερμηνείες των φαινομένων πέρα από
την επιφάνειά τους είναι μάταιες, αφού το νόημα των φαινομένων είναι
ασταθές και απροσδιόριστο: κάθε έννοια ορίζεται από άλλες έννοιες που
ορίζονται από άλλες έννοιες, και κάθε ερμηνεία διαφέρει από ερμηνευτή σε
ερμηνευτή (Ντεριντά).
•Αποκέντρωση του υποκειμένου: Το υποκείμενο δεν είναι πλέον κέντρο ελεύθερης,
αυτόνομης δράσης, αλλά σημείο στο οποίο απρόσωπες δυνάμεις (υποσυνείδητο,
γλώσσα, ιδεολογία, τεχνολογία) διασταυρώνονται και εκφράζονται μέσα από αυτό
(Λακάν, Λιοτάρ).
•Δυσπιστία στα «μεγάλα αφηγήματα: Οι «μεγάλοι μύθοι» (μαρξισμός,
ψυχανάλυση, θετικισμός) που έδιναν «ολικές» λύσεις στα κοινωνικά και πολιτισμικά
φαινόμενα έχουν κλονιστεί ανεπανόρθωτα (Λιοτάρ).
•Παιχνίδια γλώσσας: Η ανεύρεση της αλήθειας, η απονομή της δικαιοσύνης, η
πολιτική ελευθερία και άλλες παρόμοιες έννοιες είναι «παιχνίδια γλώσσας» με τους
δικούς τους εξαρχής συμφωνημένους κανόνες, και διαφωνία και όχι ομοφωνία είναι η
επιθυμητή έκβασή τους (Λιοτάρ).
•Αντιανθρωπισμός: Ο «άνθρωπος», «επινόηση της ευρωπαϊκής κουλτούρας από
τον 16ο αιώνα και μετά» (Φουκό), ορίζεται και περιορίζεται από τις κοινωνικοοικονομικές, γλωσσικές και ψυχολογικές συνθήκες της ύπαρξής του. Η «ουσιώδης
καθολικότητα» της ανθρώπινης φύσης που διακήρυξαν οι ανθρωπιστές φιλόσοφοι του
18ου αι. είναι φιλοσοφικώς ανερμάτιστη.
•Πολιτική της ταυτότητας: Η πολιτική της ταξικής διαπάλης είναι υπόθεση του
παρελθόντος. Μια νέα πολιτική, η «πολιτική της ταυτότητας» όλων εκείνων που
«καταπιέζονται», με βάση το φύλο τους, τη φυλή τους, την εθνικότητά τους ή τις
σεξουαλικές προτιμήσεις τους, βρίσκεται στο κέντρο των μεταμοντέρνων ανησυχιών.
•Εμπορευματοποίηση της γνώσης και της τέχνης: Αυτό που μετράει δεν είναι
πλέον η συμβολή μιας θεωρίας στο πεδίο της γνώσης ή η αισθητική αξία ενός
έργου τέχνης, αλλά η απόδοσή τους, η εμπορικότητά τους στην αγορά των ιδεών
και της τέχνης (Μποντριγιάρ).