Transcript prezentacja-z-wycieczki-do-miedzygorza-31.05.2013

Gdzie i z kim ?
W dniu 31 maja 2013r. Uczniowie Zespołu
Szkół Specjalnych wraz z opiekunami:
p. Marzenną Bobowską,
p. Anną Zastawną oraz
p. Pauliną Skibińską
udali się na wycieczkę do Międzygórza.
Palcem na mapie….
Historia Międzygórza
 Wokół początków Międzygórza jest wiele niejasności. Istnieje nawet
wzmianka, że istniał tu jakiś ogród, co jest raczej pomyłką, prawdopodobnie
przeniesiono niepoprawnie informacje o ogrodzie, w Kobylice z okolic
Starego Waliszowa. Bardziej pewne są przekazy, które mówią, że w rejonie
Międzygórza
istniała
huta
szkła,
które
zakładano
w miejscach, bogatych w wodę i lasy. Wiadomo też, że w 1345 roku istniał
młyn na Wilczce, który należał jednak, do Wilkanowa lub Jaworka.
 Przed 1580 rokiem powstała osada leśna drwali usytuowana
u zbiegu, Wilczki i Bogoryji, a w drugiej połowie XVII wieku osiedlono w
Międzygórzu grupę górali z Mariazell w Austrii.
 W 1840 roku Międzygórze nabyła ks. Marianna Orańska, przystąpiła ona
energicznie do zagospodarowania Międzygórza tworząc z niego popularną
miejscowość letniskową. Na jej polecenie urządzono również w
międzygórzu stawy, w których hodowano pstrągi, a wyżej zbudowano domy
gościnne dla pierwszych letników. Mariannie Orańskiej zawdzięcza się
największy rozwój Międzygórza.
 W 1822 roku można było wynajmować przewodnika na Śnieżnik, znano
również zwyczaj wnoszenia turystów w lektykach, w ten, bowiem sposób
dotarła na Halę Pod Śnieżnikiem ks. Marianna Orańska na otwarcie
Szwajcarki – obecne Schronisko „Na Śnieżniku”
 W czasie, gdy Międzygórze należało do ks. Marianny Orańskiej
przystąpiono również do zagospodarowania Wodospadu Wilczki i
skalistego wąwozu poniżej. Wodospad otoczono balustradami, zbudowano
punkty widokowe połączone kamiennymi stopniami oraz przerzucono
mostek nad progiem, z którego można podziwiać nie tylko wąwóz za
wodospadem, ale także napawać się pięknem wody, która spada z wielkim
hukiem do kotła o kilkunastometrowej średnicy.
 W 1858 roku powstała willa ks. Marianny Orańskiej, wówczas
wprowadzono do Międzygórza charakterystyczny typ zabudowy, który
wzorowany był na tyrolskim budownictwie ludowym.
 Osada przyciągała coraz więcej letników, którzy zachwycali się pięknem
okolicy i walorami klimatycznymi. Dzięki stale rosnącej popularności
Międzygórza przybywały tu pensjonaty i gospody. W 1875 roku
miejscowością zainteresował się dl Janisch z Jawora, który postanowił
założyć tu ośrodek leczenia chorób płucnych. Uruchomił więc sanatorium,
którego wielka sława doprowadziła do budowy ogromnego,
luksusowego, sanatorium, które uruchomiono w 1882 roku. W
następnych latach powstało wiele mniejszych pensjonatów, głównie przy
obecnej ul. Sanatoryjnej.
 Przed wybuchem I Wojny Światowej w Międzygórzu funkcjonowało już 6 hoteli i gospód z
miejscami noclegowymi. W okresie międzywojennym znacznie wzrosła liczba hoteli i
pensjonatów, które oferowały swoim gościom wiele miejsc noclegowych, znane były z dobrej
kuchni i licznych atrakcji, np. stawów z pstrągami, fontanny, hali spacerowej itp.
Wybudowano również zaporę przeciwpowodziową poniżej wodospadu, przez którą
poprowadzony jest szlak na Igliczną.
 Po 1945 roku Międzygórze pozostało wczasowiskiem, ale początkowo było wsią rolniczo-leśną.
Dopiero w 1947 roku otwarto pierwsze domy wczasowe. Po utworzeniu FWP w 1949 roku
większość pensjonatów i sanatoria zostały przekazane tej instytucji, która stworzyła w
Międzygórzu jedno z większych wczasowisk w kraju. Później część domów przejęły zakłady
pracy tworząc w nich swoje ośrodki wczasowiskowe i kolonijne, ale nadal Międzygórze
pozostało właściwe wczasowiskiem FWP.
 Obecnie Międzygórze nadal pozostaje miejscowością wypoczynkową, wiele domów o
charakterystycznej architekturze zostało wyremontowanych i urządzono w nich luksusowe
pensjonaty, które nadają tej miejscowości rzadko spotykanego klimatu.
Międzygórze ma do
zaoferowania wiele
atrakcji turystycznych…
Do których można zaliczyć Wodospad Wilczki
 Wodospad Wilczki to drugi, co do wysokości wodospad
w polskich Sudetach, spada on z wysokości 24 metrów do
kotła o kilkunastometrowej średnicy. Nad progiem
wodospadu przerzucono salowy mostek, z którego
można podziwiać wodę, która spada z wielkim hukiem do
kotła.
 Wodospad znany był od dawna, ale atrakcją turystyczną
stał się dopiero w I połowie XVIII w., gdy zaczęto
odwiedzać Międzygórze. W końcu XVIII w. był już tak
popularny, że odbywano do niego specjalne wycieczki,
głównie przybywali tu kuracjusze z Lądka Zdroju i nieco
później z Długopola Zdroju. W 1800 r. oglądał go J.Q.
Adams, późniejszy prezydent USA.
W Międzygórzu mieści się Ogród Bajek – baśniowa
kraina z wieloma figurkami, która na nowo wprowadziła
nas w świat dzieciństwa…
 Ogród Bajek w Międzygórzu to urocze i malownicze
miejsce, które wznosi się na wysokości 780 m n.p.m. Ogród
zajmuje 0,23 ha powierzchni i jest wypełniony licznymi
postaciami z bajek, baśni i legend. Miejsce to powstało po I
wojnie światowej za sprawą Izydora Kreistena, pracownika
leśnego, który w ciągu 20 lat zasadził tu wiele ozdobnych
gatunków roślin ogrodowych, a przede wszystkim stworzył
wspaniale bajkowe postacie. Swoje dzieła budował
z korzeni, gałęzi oraz kory drzew. Na przestrzeni lat ogród
ulegał zniszczeniom, ale w 1985 r. został przejęty przez
oddział PTTK im. M. Orłowicza w Międzygórzu
i odnowiony. Wśród postaci, jakie możemy podziwiać na
terenie tego uroczego miejsca znajdują się: Kot w Butach,
Koziołek i Matołek, Jaś i Małgosia, Gargamel, Pinokio,
Bolek i Lolek, Duch Gór oraz wiele innych.
Każdy mógł spotkać się
z przyjaciółmi z dzieciństwa….
Nawet nasze nauczycielki znalazły
swoich idoli…
Będąc w Międzygórzu warto również
odwiedzić Marię Śnieżną
Kościół na górze Iglicznej
w którym znajduje się figura
Matki Boskiej Śnieżnej,
została ona koronowana
przez papieża Jana Pawła II
w 1983 roku.
 Sanktuarium „Maria Śnieżna” jest bardzo często odwiedzane
przez turystów przybywających do Międzygórza.
 Historia
powstania kościoła sięga 1750 roku, kiedy to
przywiezioną z pielgrzymki do Mariazell (Austria) figurę Marii
z Dzieciątkiem umieszczono pod konarem buka rosnącego na
stoku Góry Iglicznej. W 1765 roku potężna wichura przewróciła
drzewo, lecz sama figura nie została uszkodzona, co uznano za
boży cud i jednocześnie zdecydowano o budowie dla niej
drewnianej kapliczki. Z czasem na wieść o licznych
uzdrowieniach przypisywanych figurce, do kaplicy zaczęły
przybywały liczne pielgrzymki. W 1781 roku na miejscu kaplicy
rozpoczęto budowę obecnej świątyni. Słynna figura Matki Bożej
została umieszczona w centrum ołtarza Sanktuarium.
 W kościele na górze Iglicznej znajduje się figura Matki Boskiej
Śnieżnej, która została koronowana 21 czerwca 1983 roku przez
papieża Jana Pawła II podczas jego II pielgrzymki do Polski.
A w tle malownicze widoczki…
Międzygórska legenda…
 LEGENDA O DUCHU GÓR – LICZYRZEPIE
 W bardzo dawnych czasach, gdy nie było jeszcze na naszym
terenie Gór Sudetów, ziemia była płaska i urodzajna. W wiosce,
która znajdowała się na miejscu obecnego Śnieżnika
Kłodzkiego, mieszkał samotny kawaler, który był jednym z
najbogatszych i najbardziej skąpym rolnikiem w okolicy.
Uprawiał na swoim polu rzepę, którą codziennie rano liczył.
Dlatego mówiono na niego Liczyrzepa. On się tym jednak nie
przejmował. Najwięcej zawsze miał problemów z dokładnym
policzeniem wszystkich rzep, które rosły na jego polu, bo albo
było ich za dużo, albo za mało i rachunek mu się nie zgadzał.
Przez to, liczenie schodziło mu aż do wieczora. Strasznie go
męczyło to, że nigdy nie może być pewny ilości rzep na swoim
polu.
 Na bagnach, które znajdowały się na miejscu obecnej Czarnej Góry mieszkał
diabeł o nazwisku Czort. Czort za przewinienia, które popełnił w piekle, był
skazany na banicję, a dodatkową karą dla niego była bardzo szpetna twarz. Na
widok Jego twarzy, ludzie mdleli lub uciekali bez opamiętania. Zaklęcie z Niego
mógł zdjąć tylko człowiek, który dobrowolnie zgodzi się zamienić oblicze
swojej twarzy na twarz Czorta. Gdy Czort szedł między ludzi, zakładał na twarz
maskę. Pewnego ranka Czort przyszedł do Liczyrzepy. Ten był zajęty liczeniem
swoich rzep. Czort zaproponował, że przekaże mu sekret szybkiego liczenia
oraz moc tajemną. Pokazał Czort Liczyrzepie próbkę szybkiego liczenia i
powiedział, że będzie mógł szybko liczyć swoje plony, bez omyłek o ile zgodzi
się na zmianę oblicza swojej twarzy na twarz Czorta. Ten, nie zastanawiając się,
zgodził się bez wahania. Nie wiedział, że Czort zamiast swojej twarzy ma
maskę. Od tej pory nie miał problemu z liczeniem swoich rzep, ale był
zdziwiony, że ludzie z wioski stronią od niego. Oni po prostu mdleli na jego
widok, albo uciekali w popłochu. Pewnego razu, gdy przechodził koło
sadzawki, zobaczył swoje odbicie w lustrze wodnym. Przestraszył się z
potwornej twarzy, którą ujrzał. Myślał, że to twarz utopca i z ogromnym
strachem i krzykiem uciekł do swojego domu. Po pewnym czasie znów
przechodził koło sadzawki. Spojrzał w lustro wody i zobaczył to samo odbicie.
Zrozumiał, że jest to jego wizerunek. Bardzo posmutniał, a zarazem zdziwił się,
bo przecież widział urodziwą twarz Czorta. Nie przypuszczał, że Czort nosi
maskę. Poleciał szybko na bagna do siedziby Czorta, ale tego nie zastał, bo Ten
zdążył już uciec do piekła…
Morał….
 Liczyrzepa zakochany był w pięknej Emilce,
która mieszkała w malowniczej chacie na
miejscu obecnego Ogrodu Bajek. Dziewczyna
odwzajemniała Jego uczucia. Gdy zobaczyła
bardzo szpetną twarz Liczyrzepy, nie czekała
aż ten odezwie się, tylko zaczęła uciekać do
lasu,
tak że nie mógł jej dogonić. Wtedy w wielkiej
rozpaczy, po stracie swojej twarzy i
ukochanej
Emilki, siadł na klocu, na którym lubiła siadać
Jego ukochana i gorzko rozpłakał się. Jego
kapiące łzy zastygały i zamieniały się w
potężne głazy, a następnie całe pasmo
Masywu Śnieżnika i Sudetów.
 Wynika z tego taki morał:
 “Nie można rozpaczać w nadmiarze, bo
mogą powstać tylko skały i góry, a ziemi pod
uprawę chleba może braknąć”.
Podsumowując….
Jechaliśmy
super
busem…
 Podziwialiśmy
piękne
widoki…
I jedliśmy pyszny
obiad w luksusowej
restauracji
Złoty Róg…
 A w ogrodzie bajek znaleźliśmy mądrą sentencję, którą
zakończymy naszą prezentację…
 Dziękujemy wszystkim,
którzy przyczynili się do
przeprowadzenia tej wspaniałej
wycieczki.
Z ogromną nadzieją czekamy na
kolejne wyprawy…