Transcript PowerPoint Presentation - คำราชาศัพท์ที่ใช้มากที่สุดในชีวิตประจำวัน

คำรำชำศัพท์ ทใี่ ช้ มำกทีส่ ุ ดในชีวติ ประจำวัน
ที่มำและควำมสำคัญของโครงงำน
กำรเรียนภำษำไทยมีบทเรียนทีน่ ่ ำสนใจมำก โดยเฉพำะบทเรียน
เรื่อง คำรำชำศัพท์ ซึ่งทำงคณะผู้จัดทำมีควำมคิดเห็นว่ ำ คำรำชำศัพท์ เป็ น
เรื่องทีย่ ุ่งยำกสำหรับผู้ทศี่ ึกษำแล้วไม่ ได้ นำไปใช้ ดังนั้น ทำงผู้จัดทำ จึง
ได้ จัดทำโครงงำนภำษำไทยเรื่องคำรำชำศัพท์ ขนึ้ เพือ่ ทำให้ ผู้ทศี่ ึกษำเกิด
ควำมรู้ ควำมเข้ ำใจ ในคำรำชำศัพท์ มำกขึน้ ทั้งยังได้ รับควำมรู้เพิม่ เติม
ในด้ ำนต่ ำงๆเกีย่ วกับคำรำชำศัพท์ ทใี่ ช้ มำกทีส่ ุ ดในชีวติ ประจำวันคือ
หมวดใดบ้ ำง และมีบทบำทต่ อกำรดำรงคงชีวติ ิของ เรำอย่ ำงไรบ้ ำง
วัตถุประสงค์
๑. เพือ่ ให้ ควำมรู้ในเรื่องคำรำชำศัพท์
๒. เพือ่ นำคำรำชำศัพท์ ไปใช้ ให้ เหมำะสมกับแต่ ละโอกำส
๓. เพือ่ ทำให้ ผู้ศึกษำมีควำมกระตือรือร้ นในกำรเรียนมำกยิง่ ขึน้
๔. เพือ่ ทำให้ ผู้ศึกษำมีควำมสนุกสนำน เพลิดเพลิน
๕. เพือ่ สำรวจควำมพึงพอใจของผลงำนในกำรทำโครงงำน
ขอบเขตกำรศึกษำค้ นคว้ ำ
คำรำชำศัพท์ ทไี่ ด้ ใช้ บ่อย
คำรำชำศัพท์ ทมี่ ักพบในข่ ำวเป็ นประจำ
คำรำชำศัพท์ ทใี่ ช้ มำกทีส่ ุ ดในชีวติ ประจำวัน
บทบำทของคำรำชำศัพท์ ต่อ
กำรดำเนินชีวติ
นำคำรำชำศัพท์ มำใช้ แล้วเกิด
ประโยชน์ อย่ำงไร
คำรำชำศัพท์ ทใี่ กล้ ตัวเรำ
คำรำชำศัพท์ ทมี่ ักใช้ ผดิ กันเสมอ
1. คำรำชำศัพท์ ทมี่ กั พบเห็น ในข่ ำวเป็ นประจำ
ในชีวติ ิประจำวันของเรำได้ มีกำรพบปะผู้คนอยู่เสมอๆ เรำสำมำรถนำคำ
รำชำศัพท์ มำใช้ ได้ ในรูปแบบต่ ำงๆและปัจจุบันมักพบในโทรทัศน์ ตำมข่ ำว
ในพระรำชสำนักจะมีกำรใช้ คำรำชำศัพท์ สำหรับพระมหำกษัตริย์ และ
โอกำสทีใ่ ช้ จะแตกต่ ำงกันไปตำมกำลเทศะ และควำมเหมะสมนั่นเอง ค่ ะ..
ส่ วนคำรำชำศัพท์ ที่ใกล้ตัวเรำ
ตัวอย่ ำงเช่ น
คำรำชำศัพท์ ที่มักพบในบทเรียน คำรำชำศัพท์ ที่ใช้ กบั พระสงฆ์ และ
รำชำศัพท์ สำหรับพระมหำกษัตริย์ ได้ แก่ หมวดร่ ำงกำย หมวดกิริยำแสดง
อำกำร คำรำชำศัพท์ ที่ใช้ ตำมพระอิสริยศักดิ์ รำชำศัพท์ ที่ใช้ เรียกเครือญำติ
คำทีใ่ ช้ เรียกเครื่องใช้ ทวั่ ไป หรือภำชนะใช้ สอย
รำชำศัพท์ สำหรับพระภิกษุสงฆ์
คำ / ศัพท์
รูป
อำรำธนำ
ภัตตำหำร
ประเคนฉัน
ฉัน
ถวำย
ไทยธรรม
อนุโมทนำ
อำสนะ
อำสนสงฆ์
ธรรมำสน์
เสนำสนะ
จำวัด
สรง
คำแปล / ควำมหมำย
ลักษณะนำมสำหรับพระภิกษุสงฆ์
ควำมหมำยเท่ ำกับคำว่ ำองค์
ขอเชิญ
อำหำร
ยกของ ( ด้ วยสองมือ ) ให้ พระ
กิน
มอบให้
ของถวำยพระ ( บำงครั้งใช้ ไทยทำน)
ยินดีด้วย
ทีน่ ั่ง
ทีน่ ั่ง
ที่แสดงธรรม
สถำนทีท่ ภี่ ิกษุใช้
นอน
อำบนำ้
คำ / ศัพท์
มรณภำพ
ปลงผม
กุฏิ
จำพรรษำ
อุปสมบท
บรรพชำ
ลำสิ ขำ
คิลำนเภสั ช
ลิขติ
ถำน
อังสะ
จีวร
จังหัน
ปัจจัย
คำแปล / ควำมหมำย
ตำย
โกนผม
เรือนพักในวัด
อยู่ประจำวัด
บวช ( เป็ นพระ )
บวช ( เป็ นสำมเณร )
ลำบวช
ยำรักษำโรค
จดหมำย
ส้ วม
ผ้ ำพำดบ่ ำ
ผ้ ำห่ ม
ของกิน
เงิน สิ่ งของ
คำรำชำศัพท์ สำหรับพระเจ้ ำแผ่ นดินและพระรำชวงศ์
1. พระเจ้ ำพีน่ ำงเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นพีส่ ำวของพระมหำกษัตริ ย์
2. เจ้ ำน้ องนำงเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นน้ องสำวของพระมหำกษัตริย์
3. พระเจ้ ำหลำนเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นหลำนชำยหรือหลำนสำวของ
พระมหำกษัตริย์
4. พระเจ้ ำพีน่ ำงเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นพีส่ ำวของพระมหำกษัตริ ย์
5. เจ้ ำเจ้ ำน้ องนำงเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นน้ องสำวของพระมหำกษัตริย์
6. พระเจ้ ำหลำนเธอ หมำยถึง พระองค์ เจ้ ำที่เป็ นหลำนชำยหรือหลำนสำวของ
พระมหำกษัตริย์
หมวดกิริยำแสดงอำกำร
คำที่ใช้ เรียกกิริยำอำกำร มีวธิ ีตกแต่ งดังนี้
ทรงระลึกถึง หมำยถึง ระลึกถึง ใช้ สำหรับพระรำชวงศ์
ทรงเล่ำเรียน
หมำยถึง เรียน -ศึกษำ ใช้ สำหรับพระมหำกษัตริย์และพระ
รำชวงศ์
ทรงยืน
หมำยถึง ยืน ใช้ สำหรับพระมหำกษัตริย์และพระรำชวงศ์
ทรงกระแอม หมำยถึง กระแอม ใช้ สำหรับพระรำชวงศ์
ทรงอำเจียน
หมำยถึง อำเจียน ใช้ สำหรับพระรำชวงศ์
ทรงช้ ำง
หมำยถึง ขี่ช้ำง ใช้ สำหรับพระมหำกษัตริย์และพระรำชวงศ์
หมวดกิริยำ
คำรำชำศัพท์ หมวดร่ ำงกำย
คำสำมัญ
หัว(พระมหำกษัตริย์)
ผม(พระมหำกษัตริย์)
หน้ ำผำก
ขนระหว่ ำงคิว้
จมูก
ปำก
ลิน้
หู
ดวงหน้ ำ
บ่ ำ,ไหล่
ปลำยแขน
นิว้ มือ
ท้ อง
ขำ,ตัก
ปอด
คำรำชำศัพท์
พระเจ้ ำ
เส้ นพระเจ้ ำ
พระนลำฏ
พระอุณำโลม
พระนำสำ,พระนำสิ ก
พระโอษฐ์
พระชิวหำ
พระกรรณ
พระพักตร์
พระอังสำ
พระกร
พระองคุลี
พระอุทร
พระเพลำ
พระปัปผำสะ
คำสำมัญ
หัว
ผม
คิว้
ดวงตำ
แก้ม
ฟัน
คำง
คอ
หนวด
ต้ นแขน
มือ
เล็บ
เอว
แข้ ง
ขน
คำรำชำศัพท์
พระเศียร
พระเกศำ,พระเกศ,พระศก
พระขนง,พระภมู
พระจักษุ,พระนัยนำ,พระเนตร
พระปรำง
พระทนต์
พระหนุ
พระศอ
พระมัสสุ
พระพำหำ,พระพำหุ
พระหัตถ์
พระนขำ
พระกฤษฎี,บั้นพระเอว
พระชงฆ์
พระโลมำ
หมวดขัตติยตระกูล
คำสำมัญ
ปู่ ,ตำ
ลุง,อำ (พี-่ น้ องชำย ของพ่อ)
ลุง,น้ ำ (พี-่ น้ องชำย ของแม่ )
คำรำชำศัพท์
คำสำมัญ
คำรำชำศัพท์
พระอัยกำ
พระปิ ตุลำ
ย่ำ,ยำย
ป้ำ, อำ (พี-่ น้ องสำวของ พ่อ)
ป้ำ,น้ ำ (พี-่ น้ องสำวของ แม่ )
พระอัยยิกำ,พระอัยกี
พระปิ ตุจฉำ
พระมำตุลำ
พระบรมชนกนำถ,
พระชนก,พระบิดำ
แม่
พระมำตุจฉำ
พีส่ ำว
พีช่ ำย
น้ องชำย
ลูกชำย
พระเชษฐำ,พระเชษฐภำตำ
พระอนุชำ,พระขนิษฐำ
พระรำชโอรส,พระโอรส
น้ องสำว
พระบรมรำชชนนี,
พระชนนี,พระมำรดำ
พระเชษฐภคินี
หลำน
ลูกเขย
พระนัดดำ
พระชำมำดำ
เหลน
ลูกสะใภ้
พ่อ
ลูกสำว
พระขนิษฐภคินี
พระรำชธิดำ,พระธิดำ
พระปนัดดำ
พระสุ ณสิ ำ
หมวดเครื่องใช้
คำสำมัญ
คำรำชำศัพท์
คำสำมัญ
ยำ
กระจก
ส่ อง
ตุ้มหู
ประตู
ฟูก
ผ้ำห่ มนอน
นำ้
พระโอสถ
พระฉำย
พระกุณฑล
พระทวำร
พระบรรจถรณ์
ผ้ ำคลุมบรรทม
พระสุ ธำรส
ฉลองพระ
หัตถ์ ช้ อน
แว่ นตำ
นำ้ หอม
แหวน
หน้ ำต่ ำง
ช้ อน
คำรำชำศัพท์
ฉลองพระ
เนตร
พระสุ คนธ์
พระธำมรงค์
พระบัญชร
เตียงนอน พระแท่ น
บรรทม
ผ้ ำนุ่ง
พระภูษำทรง
เหล้ำ
นำ้ จัณฑ์
ข้ ำว
พระกระยำ
เสวย
คำสำมัญ
คำรำชำศัพท์
หวี
หมวก
ร่ ม
อำวุธ
มุ้ง
ผ้ำเช็ดหน้ ำ
พระสำง
พระมำลำ
พระกลด
พระแสง
พระวิสูตร
ผ้ำซับพระ
พักตร์
เครื่อง
พระศรี
ของกิน
หมำก
หมวดคำสุ ภำพสำหรับคนทัว่ ไป
กำรใช้ ถ้อยคำสุ ภำพสำหรับบุคคลทัว่ ไป จะต้ องรู้ จักเลือกใช้ ให้ เหมำะสมกับ
กำลเทศะและบุคคล โดยคำนึงถึงฐำนะ ควำมสั มพันธ์ ทมี่ อี ยู่
กำรใช้ ถ้อยคำสุ ภำพสำหรับบุคคลทัว่ ไปควรปฏิบัติ ดังนี้
๑. ใช้ คำสรรพนำมทีแ่ สดงควำมสุ ภำพ เช่ น คุณ ผม ดิฉัน กระผม
๒. ใช้ คำขยำยเพือ่ ให้ สุภำพ เช่ นคำว่ ำ กรุ ณำ ขอโทษ โปรด อนุเครำะห์ เป็ นต้ น
๓. ใช้ คำลงท้ ำยหรือคำเรียกขำนทุกครั้งทีจ่ บคำถำมหรือคำตอบคำเหล่ ำนี้ เช่ นคำว่ ำ
ครับ ค่ ะ
๔. ไม่ เป็ นคำหยำบ เช่ น ขี้ เยีย่ ว อ้ ำย อี ควรใช้ คำว่ ำ อุจจำระ ปัสสำวะ สิ่ งนี้ สิ่ งนั้น
เป็ นต้ น
๕. ไม่ เป็ นคำผวน คือ คำทีพ่ ูดกลับเสี ยงเดิมแล้ วเป็ นคำทีไ่ ม่ สุภำพ
ตัวอย่ ำงคำสุ ภำพ
รำชำศัพท์ ที่ใช้ ต่ำงกันตำมพระอิสริยศักดิ์
1. พระบำทสมเด็จพระเจ้ ำอยู่หัว เช่ น
รำชำศัพท์
คำสำมัญ
พระรำชโองกำร
คำสั่ ง
พระบรมรำโชวำท
โอวำท
พระรำชดำรัส
คำพูด(ใช้ เมือ่ พูดเป็ นกลำงๆ)
พระรำชกระแสรับสั่ ง
คำพูด(ใช้ เมือ่ พูดกับผู้ใดผู้หนึ่ง)
วันพระบรมรำชสมภพ
วันเกิด
พระชนมพรรษำ...พรรษำ
อำยุ...ปี
2. สมเด็จพระนำงเจ้ ำฯ พระบรมรำชินนำถ เช่ น
รำชำศัพท์
คำสำมัญ
พระรำชเสำวนีย์
คำสั่ ง
พระรำโชวำท
โอวำท
พระรำชดำรัส
คำพูด(ใช้ เมือ่ พูดเป็ นกลำงๆ)
พระรำชกระแสรับสั่ ง
คำพูด(ใช้ เมือ่ พูดกับผู้ใดผู้หนึ่ง)
วันพระรำชสมภพ
วันเกิด
พระชนมพรรษำ...พรรษำ
อำยุ...ปี
3. สมเด็จพระบรมโอรสำธิรำชฯ สยำมมงกุฎรำชกุมำร เช่ น
รำชำศัพท์
พระรำชบัณฑูร
พระรำโชวำท
พระรำชดำรัส
พระรำชกระแสรับสั่ ง
วันพระรำชสมภพ
พระชนมพรรษำ...พรรษำ
พระมหำกรุณำธิคุณ
พระมหำกรุณำ
ลำยพระรำชหัตถ์
คำสำมัญ
คำสั่ ง
โอวำท
คำพูด
คำพูด
วันเกิด
อำยุ...ปี
พระคุณ
ควำมกรุณำ
จดหมำย
รำชำศัพท์ ที่กล่ ำวถึงข้ ำงต้ นเป็ นรำชำศัพท์ ที่กำหนดให้ ใช้ ต่ำงกันตำม
พระอิสริยศักดิ์ของพระบรมวงศ์ ช้ันสู งเท่ ำนั้น คำรำชำศัพท์ อนื่ ๆ ไม่ได้ กำหนดให้ ใช้
แตกต่ ำงกันจึงไม่ ได้ นำมำกล่ ำวในที่นี้
ข้ อควรจำเกีย่ วกับคำรำชำศัพท์ ที่มักใช้ ผิดกันเสมอ
1. “ถวำยกำรต้ อนรับ” คำนีผ้ ดิ ภำษำไทยมีคำใช้ อยู่แล้ ว คือ “เฝ้ ำฯ รับเสด็จ” หรือ “รับเสด็จ”
2. “อำคันตุกะ” และ ”รำชอำคันตุกะ” ใช้ ต่ำงกันดังนี้
“อำคันตุกะ” ใช้ เมื่อ
ก. พระมหำกษัตริย์เสด็จฯ ไปทรงเป็ นแขกของบุคคลสำคัญ
ข. บุคคลสำมัญไปเป็ นแขกของบุคคลสำมัญ
“รำชอำคันตุกะ” ใช้ เมื่อ
ก. พระมหำกษัตริย์เสด็จฯ ไปทรงเป็ นแขกของพระมหำกษัตริย์
ข. บุคคลสำมัญไปเป็ นแขกของพระมหำกษัตริย์
3. “ถวำยควำมจงรักภักดี” ควำมจงรักภักดีเป็ นของที่หยิบยืน่ ให้ กนั ไม่ ได้ เป็ นสิ่ งที่มีประจำ
ตน แสดงปรำกฏให้ ทรำบได้ ฉะนั้นใช้ “ถวำย” ไม่ ได้ จึงควรใช้ “มีควำมจงรักภักดี”.
4. กำรใช้ คำ “ถวำย” มีใช้ อยู่สองคำ คือ “ทูลเกล้ ำฯ ถวำย” และ “น้ อมเกล้ ำฯ ถวำย” ใช้
ต่ ำงกันดังนี้
ก. ถ้ ำสิ่ งของนั้นเป้ นของเล็กใช้ “ทูลเกล้ ำฯ”
ข. ถ้ ำสิ่ งของนั้นเป็ นของใหญ่ ใช้ “น้ อมเกล้ ำฯ ถวำย” หรือ “ถวำย” เฉยๆ
5. คำว่ ำ “ขอบใจ” ถ้ ำจะกล่ ำวว่ ำ พระบำทสมเด็จพระเจ้ ำอยู่หัวทรงขอบใจ ก็ใช้ ว่ำ “ทรง
ขอบใจ” หรือ
“พระรำชทำนกระแสขอบใจ” ไม่ ใช้ “ขอบพระทัย” เว้ นแต่ ผ้ ูทที่ รงขอบใจนั้นเป็ นพระรำชวงศ์
จึงใช้
“ขอบพระทัย”ได้ ๖. เมือ่ กล่ ำวถึงกำรแสดงใด ๆ ถวำยทอดพระเนตร มักจะใช้ ว่ำ “แสดงหน้ ำ
พระพักตร์ ” หรือ “แสดงหน้ ำพระทีน่ ั่ง” ซึ่งผิด ต้ องใช้ ว่ำ “แสดงเฉพำะพระ
พักตร์ ” หรือ “แสดงหน้ ำทีน่ ั่ง”
๗. ถ้ ำมีผู้ถวำยสิ่ งของ เช่ น หมวก ผ้ ำเช็ดหน้ ำ ฯลฯ ขณะทีถ่ วำยนั้นต้ องใช้ คำสำมัญจะใช้ คำ
รำชำศัพท์ มไิ ด้ เพรำะสิ่ งของนั้นยังมิได้ เป็ นของพระองค์ ท่ำน เช่ น
- เจ้ ำของร้ ำนทูลเกล้ ำฯ ถวำยหมวกแด่ สมเด็จพระนำงเจ้ ำพระบรมรำชินี
ข้ อสั งเกตบำงประกำรในกำรใช้ รำชำศัพท์
คำทีเ่ ป็ นรำชำศัพท์ ถ้ ำเป็ นคำนำมมักมีคำว่ ำ พระ หรือ พระราช นำหน้ ำ เช่ น
พระองค์
พระพักตร์
พระเนตร พระบำท
พระรำชทรัพย์
พระรำชวินิจฉัย พระรำชโทรเลข
ถ้ ำเป็ นคำกริยำ มักมีคำว่ ำ ทรง ทรงพระ หรือ ทรงพระราช นำหน้ ำ เช่ น
ทรงยืน
ทรงทักทำย
ทรงเรือใบ ทรงม้ ำ
ทรงพระสรวล
ทรงพระดำริ
ทรงพระอักษร
ทรงพระรำชนิพนธ์ ทรงพระรำชปรำรภ ทรงพระรำชวินิจฉัย
คำบำงคำเป็ นกริยำรำชำศัพท์ อยู่แล้ วไม่ ต้องมี ทรง ทรงพระ หรือ ทรงพระราช นำหน้ ำ เช่ น
เสวย (กิน)
บรรทม(นอน)
โปรด(ชอบ,รัก)
พระรำชทำน(ให้ )
ประทับ(นั่ง)
กริ้ว(โกรธ)
เสด็จพระรำชดำเนิน(เดินทำงไป)
สด็จขึน้ (ขึน้ )
ควำมสำคัญของรำชำศัพท์
อันทีจ่ ริง รำชำศัพท์ มิได้ หมำยถึงถ้ อยคำทีใ่ ช้ กบั พระรำชำเท่ ำนั้น หำกแต่ หมำยถึงถ้ อยคำที่
ใช้ พูดถึงบุคคล เรื่องรำวและสิ่ งทั้งปวงทีก่ ล่ ำวหรือเขียนอย่ ำงถูกหลักเกณฑ์ เป็ นคำสุ ภำพไม่ หยำบ
กระด้ ำงน่ ำรังเกียจ สมควรจะกรำบบังคมทูลพระกรุ ณำหรือใช้ เป็ นภำษำทำงกำร เป็ นภำษำแบบ
แผน เช่ น
ใช้ ว่ำเจ้ ำนำยตรัส คนพูด นกร้ อง สุ นัขเห่ ำ รำชำศัพท์ โดยควำมหมำยอย่ ำงกว้ ำง
จึงหมำยถึงถ้ อยคำภำษำทีส่ ุ ภำพถูกแบบแผน สำหรับใช้ กบั บุคคลทุกประเภท ตลอดจน เทพยดำ
อมนุษย์ แม้ กระทัง่ สั ตว์ จตุบำททวิบำท และสรรพสิ่ งเรื่องรำวทั้งปวง รำชำศัพท์ มหี ลักเกณฑ์ เป็ น
ระบบเหมำะกับยุคสมัยและบริบททำงสั งคม สอดคล้ องกับธรรมชำติของภำษำ เป็ นทีน่ ิยมยอมรับ
ร่ วมกัน รำชำศัพท์ ประกอบด้ วยคำศัพท์ และสำนวนทีม่ คี วำมหมำยกระชับ เหมำะสม ถูกต้ องตำม
หลักภำษำไทย และมีควำมไพเรำะน่ ำฟัง สื่ อควำมหมำยได้ อย่ ำงมีประสิ ทธิผล ฉะนั้นกำรใช้ รำชำ
ศัพท์ นอกจำกจะเป็ นกำรรักษำแบบแผนทำงภำษำที่ดงี ำมไว้ แล้ ว ยังเป็ นกำรแสดงออกถึงควำม
เคำรพทีบ่ ุคคลพึงมีต่อบุคคลอืน่ ทีค่ วรเคำรพ
สรุปได้ ว่ำ รำชำศัพท์ มคี วำมสำคัญทั้งทำงสั งคมและวัฒนธรรม รวมทั้งสุ นทรียลักษณ์ เชิงภำษำอีก
ด้ วย ดังตัวอย่ ำงต่ อไปนี้
ประโยชน์ ของกำรเรียนรู้ คำรำชำศัพท์
เพรำะเหตุทวี่ ่ ำสถำบันพระมหำกษัตริย์เป็ นสถำบันทีส่ ู งสุ ดของ
ประเทศมำแต่ โบรำณ พระเจ้ ำแผ่ นดินทรงใกล้ชิดกับประชำชนอย่ ำง
แนบแน่ น คำรำชำศัพท์ น้ันเป็ นแบบอย่ ำงวัฒนธรรมอันดีงำม
ทำงด้ ำนกำรใช้ ภำษำไทย และกำรอ่ำนหรือศึกษำวรรณคดี กำรรับ
สำรสื่ อมวลชนในปัจจุบันก็ดี เหล่ำนีล้ ้วนต้ องมีคำรำชำศัพท์
เกีย่ วข้ องอยู่ด้วยเสมอ ดังนั้นกำรเรียนรู้คำรำชำศัพท์จึงเป็ นสิ่ งทีม่ ี
ประโยชน์ ท้งั ทำงตรงและทำงอ้อม
๑. ประโยชน์ ทำงตรง :
เป็ นประโยชน์ ทเี่ กิดจำกกำรตั้งเป้ ำหมำยไว้ ล่วงหน้ ำ อันได้ แก่
๑. ประโยชน์ จำกกำรใช้ คำรำชำศัพท์ ถูกต้ อง
ทีเ่ รียกว่ ำใช้ คำรำชำศัพท์ ถูกต้ องนั้น คือ ถูกต้ องตำมบุคคลทีใ่ ช้ ว่ำบุคคลใดควรใช้ รำชำ
ศัพท์ ข้นั ไหน อย่ ำงไร ถูกต้ องตำมโอกำส คือ โอกำสใดใช้ คำรำชำศัพท์ หรือไม่ เพียงใด
และถูกต้ องตำมวิธีกำรใช้ คือ ใช้ ถูกต้ องตำมแบบแผนทีน่ ิยม กำรใช้ คำรำชำศัพท์ ต้องใช้
ทั้งควำมรู้ และประสบกำรณ์ เป็ นดุลยพินิจให้ ถูกต้ อง
๒. ประโยชน์ จำกกำรเข้ ำใจทีถ่ ูกต้ อง
ไม่ ว่ำจำกกำรอ่ำนหนังสื อประเภทต่ ำงๆ เช่ น วรรณคดี วรรณกรรม หนังสื อพิมพ์
สิ่ งพิมพ์ ท้งั หลำย โทรทัศน์ วิทยุ ตลอดจนสิ่ งบันเทิง ภำพยนตร์ ละคร โขน ลิเก เป็ นต้ น
เพรำะกำรรับรู้ รับฟัง บำงครั้งต้ องมีสิ่งทีเ่ รียกว่ ำ คำรำชำศัพท์ ร่วมอยู่ด้วยเสมอ
๒. ประโยชน์ ทำงอ้อม:
เป็ นผลพลอยได้ แม้ ต้งั เป้ำหมำยไว้ ล่วงหน้ ำหรือไม่ ต้ังเป้ ำหมำยไว้ กต็ ำม คือ เมือ่ รู้ คำ
รำชำศัพท์ ดี ถูกต้ อง ฟังหรืออ่ ำนเรื่องรำวทีม่ ีคำรำชำศัพท์ เข้ ำใจผลประโยชน์ พลอย
ได้ กจ็ ะเกิดขึน้ เสมอ เช่ น
- ธำรงรักษำวัฒนธรรมอันดีงำนของชำติไว้ คือ รักษำให้ คงอยู่ไม่เสื่ อมสู ญ ถือเป็ น
กำรธำรงรักษำวัฒนธรรมและควำมมัน่ คงของประเทศชำติ
- เพิม่ ควำมมีเสน่ ห์ในตัวบุคคล คือ บุคคลผู้ร้ ู และใช้ คำรำชำศัพท์ ได้ อย่ ำงถูกต้ อง
เป็ นกำรแสดงออกซึ่งควำมมีวฒ
ั นธรรมอันดีงำมทำงภำษำ
แหล่ งอ้ ำงอิง
ขอขอบคุณข้ อมูลจำก
•
•
•
•
http://www.trueplookpanya.com
article.konmun.com/know308.htm
http://rachasub.blogspot.com/
www.thainame.net/weblampang/nanoi/na7.html
• http://www.jd.in.th/e_learning/th41102/pan08/htm/lajasab.htm
• http://www.thainame.net/weblampang/nanoi/na8.html