Transcript Historia i zabytki Rychlocic

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1415 r.
Nazwa wywodzi się od Cristiana de Rychlocice,
nazwisko Rychłota. W 1552 r. Rychłocice należały do
Barbary i Floriana Szczawińskich, a później do
Piotrowskich. Natomiast w 1740 r. Andrzej Samuel
Nekanda Trepka zostaje właścicielem miejscowości.
Od tego czasu aż do 1940 r. właścicielami Rychłocic
jest ród Trepków. W 1997 r. Trepkowie powrócili do
Rychłocic i zamieszkali w miejscowym dworku.
Miejscowość zasłynęła w
historii walkami historycznymi.
W
okresie
powstania
styczniowego (1863)
stoczone
zostały dwie bitwy.
Myśl
wybudowania
kurhanu zrodziła się w
grudniu 1978 roku.
Znaleziono
wtedy
książkę majora Józefa
Oksińskiego,
który
opisuje dwie bitwy
stoczone
pod
Rychłocicami.
Jedna
miała
miejsce
15
kwietnia, a druga 8
maja 1863 r.
Obecnie
na
cmentarzu znajduje
się
obelisk
upamiętniający walki
powstania
styczniowego
i
pozostałości krzyża z
kurhanu, który już
nie istnieje.
Obrona mostu na
rzece Warcie miała miejsce
w nocy z 3 na 4 września
1939 r. kiedy to 72 Pułk
Piechoty
„Radom”
zagrodził drogę Niemcom
zmierzającym w kierunku
Łodzi.
Zburzony most na rzece Warcie
Klasycystyczny
dwór
w
Rychłocicach wzniesiony został w
latach 1820 – 1830 przez rodzinę
Nekandów
–
Trepków,
do
której cała wieś należała aż do
wybuchu II wojny światowej w
1939 roku. Według danych
właścicieli i miejscowej ludności
miał w nim nocować Napoleon
Bonaparte
wraz
ze
swoim
wojskiem podczas wyprawy na
Moskwę. Obok pałacu znajduje się
rzeka Warta,
która nadaje
pałacowi piękny wygląd.
Po zakończeniu działań wojennych
w majątku funkcjonował PGR. W
roku
1960
dwór
został
przebudowany. W późniejszym
okresie mieściła się tu Agencja
Własności Rolnej. W roku 1997
dwór wydzierżawiła dawna rodzina
właścicieli. Znajduje się on w jej
posiadaniu do dnia dzisiejszego. W
parku rosną rzadkie gatunki drzew:
cis pospolity oraz topole czarne. W
pałacu mieszka Renata NekandaTrepka, a 23 marca 2009 r. zmarł jej
ojciec, Andrzej Nekanda-Trepka.
Kaplica w Rychłocicach
została zbudowana w
1905 roku. Była ona
ufundowana
przez
Lucynę Nekandę –
Trepkę. Znajdują się w
niej trumny z ciałami
Artura , Andrzeja ,
Lucyny
Nekandy –
Trepki i pozostałych
zmarłych
członków
rodu.
Pierwsze wzmianki o kościółku sięgają lat 1448/49. 24
lipca 1751 r. kościół spłonął. W 1773 r. kościół
odbudowano z fundacji Aleksandra Trepki. Obecny
budynek powstał w 1918 r. z fundacji Lucyny Trepki.
W czasie II wojny światowej kościół służył jako
magazyn zbożowy dla Niemców. W 1950 r. wrócił do
użytku i został odnowiony..
Budynek jest drewniany i orientowany jak dawne
kościoły, z wejściem od zachodu i prezbiterium od
wschodu. Wyposażenie wnętrza późnobarokowe.
Kościół posiada trzy ołtarze- w głównym znajduje
się obraz- rzeźba przedstawiająca
scenę
Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, w
bocznych ołtarzach figura Matki Boskiej z Lourdes
i
Serca
Jezusowego. Przy
ołtarzu
małe
prezbiterium, chrzcielnica, ambona
Neogotycki
spichlerz zbożowy
powstał około 1830
roku. Jest to
spichlerz
dwukondygnacyjny
murowany .Ma
spadowy dach ze
szczytami na
bokach.