Transcript ORGANIZACJA POMOCY PSYCHOLOGICZNO
ORGANIZACJA POMOCY PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ Z PRAKTYKI SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 52 IM. MAŁEGO POWSTAŃCA W CZĘSTOCHOWIE
mgr Agata Jałowiecka – Frania mgr Edyta Krześ
Szkoła Podstawowa nr 52 im. Małego Powstańca w Częstochowie zgłosiła się do pilotażu ministerialnego po ponadpięcioletniej pracy w programie 2010/2011 do
„Szkoła dla wszystkich”.
Na początku roku szkolnego placówki uczęszczało czterech uczniów niepełnosprawnych (dwóch z niepełnosprawnością intelektualną lekkiego stopnia, jeden – z obustronnym uszkodzeniem słuchu typu odbiorczego i jeden – z wadą wzroku). W marcu 2011 r. po szczegółowych badaniach psychologiczno pedagogicznych do grona dzieci niepełnosprawnych dołączyła uczennica klasy drugiej wykazująca upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Pilotaż przebiegał u nas sprawnie, na co niewątpliwie wpłynęły wcześniejsze doświadczenia związane chociażby z tworzeniem programów indywidualnych.
Indywidualne Programy Edukacyjno-Terapeutyczne
tworzone w roku szkolnym 2010/2011 w ramach programu
(IPET)
pilotażowego MEN niewiele różnią się od wcześniejszych dokumentów.
Oto przykład opracowanego przez nas IPET-u:
INDYWIDUALNY PROGRAM EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNY (IPET) I etap edukacyjny Metryczka ucznia: Imię i nazwisko: Data urodzenia: Klasa: Wychowawca: Kontakt z rodzicami: Adres: Nr pesel: J. S.
xx.xx.2003 r.
I b mgr M. S.
tel. Częstochowa, ul. XX xxxxxxxxx
Uczennica posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego
w Częstochowie nr xx z dnia xx.xx.2011 r. wydane przez Publiczną Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną nr 1 z uwagi na:
upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim
na okres
: do ukończenia klasy III szkoły podstawowej.
Zasadnicze informacje o uczniu, z których wynika konieczność zastosowania właściwych warunków realizacji potrzeb rozwojowych/edukacyjnych, form stymulacji, rewalidacji, terapii, usprawniania, rozwijania potencjalnych możliwości i mocnych stron dziecka oraz innych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Sprawność intelektualna na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim.
Procesy poznawcze najlepiej rozwinięte:
spostrzegawczość, analiza i synteza wzrokowa, wyobraźnia przestrzenna.
Procesy poznawcze najsłabiej rozwinięte:
myślenie logiczne, myślenie przyczynowo skutkowe, myślenie przez analogię, operatywność myślenia na materiale arytmetycznym, operatywność słowna (wada wymowy; wypowiedzi bardzo niewyraźne, często niemożliwe do zrozumienia), zaburzona analiza i synteza słuchowa oraz słuch fonemowy, słaba sprawność grafomotoryczna i obniżona koordynacja wzrokowo-ruchowa.
Umiejętności :
Edukacja polonistyczna:
Czytanie – uczennica rozpoznaje większość liter drukowanych i pisanych wprowadzanych podczas zajęć, choć myli jeszcze: „p”, „b”, „d”, „n”, „h”; słabo radzi sobie z analizą wyrazów, ale wyodrębnia głoski w nagłosie; ma trudności z określeniem głosek znajdujących się w środku i na końcu słowa; nie dokonuje syntezy wyrazów; potrafi przeczytać tylko dwuliterowe sylaby typu: „ma”, „ta”, „mo”, „do”.
Pisanie – dziewczynka zna pisane litery wprowadzane podczas dotychczasowych zajęć, choć zdarza się, że czasami je myli; potrafi odwzorować (litera po literze) wyrazy i zdania napisane za pomocą tych liter; przy dłuższych wyrazach popełnia błędy (dodaje, opuszcza, przestawia litery). Umie, przy niewielkiej pomocy ze strony nauczyciela, zapisać wyraz złożony z liter drukowanych. Uczennica ma problemy z właściwym rozmieszczeniem tekstu w liniaturze i na stronie w zeszycie. Mimo starań, pisze niezbyt estetycznie, często pomija kropki, laseczki, ogonki, litery są nierówne i nie zawsze zgodne z wprowadzonym wzorem.
Mówienie – dziewczynka rzadko bierze aktywny udział w lekcji, jej wypowiedzi utrudnia posiadana wada wymowy. W kontaktach indywidualnych posługuje się wyrazami lub krótkimi , prostymi zdaniami. Ma niski zasób słownictwa, nie rozumie znaczenia wielu wyrazów, potrafi nazwać przedmioty tylko z najbliższego otoczenia, słabo radzi sobie z określeniami werbalnymi uczuć i stanów emocjonalnych. Umie recytować krótkie wierszyki i teksty piosenek.
Słuchanie – uczennica nie potrafi koncentrować uwagi przez dłuższy czas, toteż jest w stanie pracować tylko w oparciu o krótkie wierszyki i opowiadania. Ma problemy z wyodrębnianiem postaci występujących w tekście oraz wydarzeń czy związków przyczynowo-skutkowych. Nie umie tworzyć wniosków w oparciu o treść opowiadań.
Edukacja matematyczna:
Liczenie – dziewczynka zna cyfry od 1 do 9. Przelicza przedmioty, potrafi określić moc zbioru. Prawidłowo posługuje się pojęciami: „więcej”, „mniej”, „tyle samo”. Umie w oparciu o konkrety dodawać i odejmować w zakresie 9. Z pomocą nauczyciela zapisuje działanie matematyczne adekwatne do sytuacji przedstawionej na rysunku oraz układa formuły matematyczne do zadań tekstowych.
Praktyczne umiejętności matematyczne – uczennica zna następujące monety: 1 zł, 2 zł, 5 zł; oblicza (przy pomocy nauczyciela) wartość zakupów w zakresie 9. Zazwyczaj prawidłowo odczytuje godziny na zegarze. Rozpoznaje podstawowe figury geometryczne: koło, trójkąt, kwadrat, prostokąt.
Edukacja społeczna i przyrodnicza:
Uczennica stara się przestrzegać norm i zasad panujących w szkole, a także w klasie oraz współpracować z innymi dziećmi. Chętnie przyjmuje pomoc kolegów. Ochoczo oferuje również własną pomoc innym, oczywiście na miarę swoich możliwości. Jej wiedza dotycząca najbliższego środowiska, rodziny, domu, szkoły, miejscowości i kraju jest jeszcze dość niewielka. Podobnie sytuacja przedstawia się w obrębie wiadomości obejmujących świat przyrody.
Cele ogólne Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego: Cele edukacyjne:
1. Przyswojenie przez uczennicę z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim podstawowego zasobu wiadomości dotyczących przede wszystkim tematów i zjawisk bliskich jej doświadczeniom.
2. Zdobycie przez uczennicę umiejętności wykorzystywania posiadanych wiadomości podczas wykonywania zadań i rozwiązywania problemów.
Cele edukacyjne zawarte nauczania: 1-4/I-III b/2010.
w programach
Cele terapeutyczne:
1. Kształtowanie u uczennicy postaw warunkujących sprawne i odpowiedzialne funkcjonowanie we współczesnym świecie.
2. Angażowanie dziewczynki w działania grupowe na rzecz klasy i wzmacniać jej poczucie wartości oraz rozwijać mocne strony.
szkoły, aby 3. Modelowanie zachowań sprzyjających nawiązywaniu pozytywnych relacji rówieśniczych.
4. Kształtowanie umiejętności radzenia sobie z porażką i niepowodzeniami.
Rodzaj, zakres zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów:
działania o charakterze terapeutycznym:
treści edukacyjne:
Konsultacje, porady; wymiana informacji i doświadczeń; lekcje koleżeńskie; spotkania superwizyjne.
Wzmożenie opieki i oddziaływań wychowawczych.
Uczennica wymaga intensywnej uwagi i troski wychowawczej. Łatwo ulega negatywnym wpływom, ponieważ wykazuje obniżoną zdolność do krytycznej oceny sytuacji, przewidywania skutków swego postępowania oraz zwiększoną sugestywność.
Angażowanie dziewczynki w działania grupowe na rzecz klasy i szkoły.
Wzmacnianie poczucia wartości dziecka i rozwijanie mocnych stron.
Pomoc w budowaniu pozytywnych kontaktów oraz rozwiązywaniu konfliktów rówieśniczych poprzez modelowanie zachowań i udzielanie wskazówek.
Stopniowanie trudności oraz liczby zadań podawanych do wykonania w domu i w szkole.
Zakres dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania:
warunki:
Uczennica powinna zajmować w klasie miejsce umożliwiające nauczycielowi kontrolę stopnia rozumienia poleceń, zadań, opanowania podawanego materiału.
egzekwowanie wiedzy i ocenianie:
Systematycznie i na bieżąco sprawdzać nabyte umiejętności oraz wiadomości.
Pracować małymi, zróżnicowanymi partiami materiału.
Stosować dodatkowe przerwy w sytuacji zmęczenia i dekoncentracji uwagi.
Wydłużyć czas potrzebny na samodzielne wykonanie pracy.
Stosować pytania dodatkowe, naprowadzające na właściwy tok rozumowania.
Dokładnie wyjaśniać polecenia, pomóc w organizacji samodzielnej pracy oraz zanotować pracę domową.
Każdą pracę samodzielną poprzedzić szczegółową analizą zadania, tekstu, demonstracją, dodatkowymi objaśnieniami.
Polecenia formułować w sposób konkretny oraz krótko, jasno określać cel działania.
środki dydaktyczne :
Zwiększyć częstotliwość wzmocnień pozytywnych.
Zadania i polecenia dłuższe, bardziej skomplikowane dzielić na kolejne etapy ich wykonania.
Każdorazowo zaznaczyć w książce lub dać do wklejenia najważniejsze pojęcia związane z daną jednostką lekcyjną.
Z wyprzedzeniem informować o konieczności opanowania większej partii materiału czy przeczytania tekstu.
W trakcie pracy dydaktycznej angażować jak najczęściej czynności praktyczne, manipulacyjne.
Podczas oceny osiągnięć uwzględniać nie tyle efekt, ile wysiłek włożony w pracę.
Stosować indywidualne karty pracy, modele, plansze, uproszczone mapki, schematy, naturalne eksponaty, zakładki, zakreślacze itp.
Formy i metody pracy z uczniem.
Formy pracy: Zindywidualizowana praca z uczennicą na obowiązkowych i dodatkowych zajęciach edukacyjnych.
Zajęcia rewalidacyjne – 3 godz. tygodniowo –
nr 1
(plan pracy).
zał.
Zajęcia logopedyczne 1 godz. tygodniowo –
2
(program terapii).
zał. nr
Zajęcia wspierające rozwój – 1 godz. tygodniowo –
zał. nr 3
(plan pracy).
Metody: pokaz z objaśnieniem; pokaz z instruktażem; pokaz z wykorzystaniem urządzeń audiowizualnych; pogadanka informacyjna; metoda pedagogiki zabawy; metody polisensoryczne; gry i zabawy interakcyjne; gry dydaktyczne; metody aktywizujące; metoda sytuacyjna; wycieczka; inscenizacja; nośniki informacji – przeźrocza, foliogramy, tablice itp.; film dydaktyczny; praca z komputerem.
Zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, z placówkami doskonalenia nauczycieli, organizacjami pozarządowymi, z innymi instytucjami.
Współpraca ze specjalistami z Publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 1 w Częstochowie w zakresie przekazywania informacji o dziecku (za zgodą rodziców); współorganizowanie form oddziaływań postdiagnostycznych – ustalenie, w jakim zakresie pomoc jest udzielana na terenie szkoły, a w jakim w poradni; korzystanie z porad, konsultacji zewnętrznych.
Data opracowania Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego: ……………………………............................
Opracował Zespół w składzie:
Koordynator: mgr M. S.
Członkowie: mgr T. K. .………………………………………...
mgr U. N. ………………………………………...
mgr K. G. ………………………………………...
mgr A. J. ………………………………………... mgr E. K. ………………………………………...
mgr M. Z. ………………………………………...
.................................................................
Podpi sy rodziców/ opiekunów prawych poświadczających akceptację IPET
Ocena
spotkania Punktem
Poziomu
wyjścia do opracowania IPET-u jest
Funkcjonowania Ucznia
,
Wielospecjalistyczna
która powstaje podczas Zespołu ds. dziecka o specjalnych potrzebach edukacyjnych.
W naszej placówce od lat funkcjonował Zespół Wspierający w składzie: pedagog szkolny, psycholog, logopeda, oligofrenopedagog. Obecnie Zespół ds. ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych logopeda, oligofrenopedagog, wszyscy nauczyciele tworzą: pedagog, uczący dane dziecko oraz jego rodzice.
klasy, do Rolę
Koordynatora
której uczęszcza uczeń.
Zespołu
pełni zawsze wychowawca Spotkania pierwsze Zespołu odbywają się raz na dwa miesiące. Najdłuższe są posiedzenia, Wielospecjalistyczną Ocenę podczas Poziomu których trzeba Funkcjonowania opracować Dziecka oraz Indywidualny informowani Dyrektora Program Szkoły.
Edukacyjno-Terapeutyczny.
O spotkaniu tym są rodzice poprzez pisemne zaproszenie wystosowane przez W przypadku nieobecności rodziców, Dyrektor Szkoły wysyła pisemną informację dotyczącą ustaleń Zespołu.
Przykład : Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania Uczennicy J. S.
klasa: I b ur.: x. x..
zam.: x. x.
tel. x. x PESEL: x. x.
Dziewczynka szybko nowe wyzwania.
nawiązuje kontakt, chętnie współpracuje z osobą dorosłą, łatwo podejmuje Właściwie reaguje na pochwałę, ale wymaga stałej mobilizacji oraz różnorodnych wzmocnień pozytywnych. Jest zawsze przygotowana do zeszyty, mundurek itp.). Potrafi zajęć (odrobiona praca domowa, kompletny piórnik, podręczniki, oddzielić naukę od zabawy, zwraca się do innych z prośbą o pomoc.
nie umie Uczennica ma duży problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem kontaktów rówieśniczych, dlatego działać zespołowo. Biernie uczestniczy w zajęciach, nie jest w stanie samodzielnie zorganizować własnej pracy w zakresie planowania i przygotowania odpowiednich niepowodzenia przyborów czy materiałów. W przypadku łatwo się zniechęca, odmawiając dalszego wykonywania zadań. Dokonuje tylko operacji konkretno obrazowych, nie abstrahuje i nie uogólnia. W sytuacjach przerastających możliwości jej rozumienia, czuje się zagrożona, wystraszona, reaguje emocjonalnie płaczem.
Uczennica potrzebuje naprowadzenia, a bodźców do pracy w formie pochwały lub zachęty.
także stałej kontroli ze strony nauczyciela oraz specjalnych Poziom sprawności intelektualnej - upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim.
Procesy poznawcze najlepiej rozwinięte:
spostrzegawczość, analiza i synteza wzrokowa, wyobraźnia przestrzenna.
Procesy poznawcze najsłabiej rozwinięte:
myślenie logiczne, myślenie przyczynowo-skutkowe, myślenie przez analogię, operatywność myślenia na materiale arytmetycznym, niska operatywność słowna, zaburzona analiza i synteza słuchowa oraz słuch fonemowy, obniżona sprawność grafomotoryczna, jak również koordynacja wzrokowo -ruchowa.
Opóźniony rozwój mowy; zaburzenia artykulacji: lambdacyzm, rotacyzm, sygmatyzm głosek przedniojęzykowo dziąsłowych i przedniojęzykowo-zębowych, kappacyzm, gammacyzm, kiganie, giganie. Dziecko ma trudności w zakresie rozumienia skomplikowanych, złożonych poleceń, nie rozpoznaje zdań nielogicznych, stosuje niepoprawne formy gramatyczne. Wykazuje również ubogi zasób słownictwa. Mowa spontaniczna przyjmuje formę wyrazów i zdań pojedynczych, budowane komunikaty są jednak niewyraźne, bełkotliwe, często niezrozumiałe dla odbiorcy. Podczas powtarzania pojawiają się: substytucje głosek, pomijanie końcówek fleksyjnych, upraszczanie grup spółgłoskowych, skracanie, pomijanie wyrazów w zdaniach. Uczennica posiada niski stopień sprawności narządów artykulacyjnych, krótką fazę wydychanego powietrza, zaburzony słuch fonemowy, nieopanowaną analizę i syntezę fonemową wyrazu. Z uwagi na przesunięcia zgryzowe (skłonność do przodozgryzu) została skierowana na konsultację ortodontyczną.
Planowane formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej dla dziecka:
Zajęcia rewalidacyjne – 2 godz. w tygodniu; zajęcia logopedyczne – 1 godz. w tygodniu; zajęcia wspierające rozwój – 1 godz. w tygodniu; konsultacje i poradnictwo pedagoga szkolnego.
Zatwierdzone przez Dyrektora Szkoły formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej:
Zajęcia rewalidacyjne – 2 godz. w tygodniu; zajęcia logopedyczne – 1 godz. w tygodniu; zajęcia wspierające rozwój – 1 godz. w tygodniu; konsultacje i poradnictwo pedagoga szkolnego.
Opracował Zespół ds. ucznia o specjalnych potrzebach w składzie:
mgr M. S. – koordynator mgr E. K. – pedagog mgr M. Z. – psycholog mgr A. J. – logopeda, oligofrenopedagog Nauczyciele uczący: mgr T. K.
mgr K. G.
mgr U. N.
programu Kolejne
superwizyjnych
, zebrania Zespołu przybierają już kształt
spotkań
które świetnie sprawdziły się w przypadku realizacji „Szkoła dla wszystkich”. Służą one bowiem bieżącej analizie funkcjonowania dydaktyczno-wychowawczego dziecka, określeniu jego trudności, słabych, mocnych stron oraz wskazaniu konkretnych osiągnięć czy sukcesów.
Pozwalają również dzięki wymianie doświadczeń wszystkich członków Zespołu, a także wskazówkom rodziców monitorować postępy dziecka w zakresie zdobywania wiedzy i poszczególnych umiejętności oraz modyfikować w razie opracowywany jest na potrzeby metody pracy.
Ponieważ IPET dłuższy okres, niejednokrotnie zdarza się, że to, co zostało założone na początku, nie sprawdza się i wymaga zmian.
Spotkania Zespołu utwierdzają nas zatem w przekonaniu, iż działania podejmowane przez placówkę przynoszą pożądane rezultaty.
W spotkaniach Zespołu, co należy zaznaczyć, uczestniczą także nauczyciele świetlicy, gdyż poza klasą szkolną dzieci niejednokrotnie prezentują inne, odmienne zachowania.
Niezwykle istotnym ogniwem Zespołu jest
rodzic
, który stanowi nieocenione źródło informacji, takich jak np. trudności w samodzielnym odrabianiu prac domowych, problemy rodzinne, trudna sytuacja materialna, kłopoty zdrowotne, konflikty rówieśnicze czy inne wiadomości mające odzwierciedlenie w złym funkcjonowaniu ucznia na terenie szkoły lub w jego złej kondycji psychicznej.
Partnerskie traktowanie rodzica sprzyja nie tylko wypracowaniu jednolitego frontu oddziaływań na dziecko, ale również pozwala na budowanie właściwych relacji pomiędzy placówką a opiekunami dziecka, co niewątpliwie ma wpływ na pozytywny obraz postrzegania szkoły w środowisku, dając poczucie bezpieczeństwa poprzez stworzenie atmosfery wzajemnego zaufania.
Do zadań diagnostycznych Zespołu dotyczących należy również poszczególnych prowadzenie uczniów, w działań tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych, a także wspieranie mocnych stron dzieci.
W związku z powyższym na terenie placówki podejmujemy następujące działania: • przesiewowe badania logopedyczne uczniów klas pierwszych oraz pełna diagnoza występujących u konkretnego dziecka zaburzeń mowy; • obserwacja pedagogiczna uczniów klas pierwszych na podstawie arkusza wstępnego badania diagnostycznego opracowanego przez wyd.
Edukacja Polska;
• diagnoza wstępna dziecka rozpoczynającego naukę w klasie pierwszej kartami badania umiejętności opracowanymi przez wyd.
WSiP;
• pomiary pedagogiczne wśród uczniów klas pierwszych, mające na celu rozpoznawanie ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się za pomocą testu
„ Skala Ryzyka Dysleksji (SRD)”
prof. M. Bogdanowicz oraz przy wykorzystaniu programu multimedialnego
eduSensus Dysleksja;
• przesiewowe badanie słuchu u uczniów klas pierwszych; • przesiewowe badanie uczniów klas czwartych pod kątem wystąpienia ryzyka dysortografii według testu Z. Saduś.
Trzeba nadmienić, iż w naszej szkole duży nacisk kładzie się nie tylko na wszechstronne wspieranie uczniów z rozmaitymi dysfunkcjami czy deficytami, ale również na rozwijanie indywidualnych i zainteresowań dzieci szczególnie uzdolnionych.
zdolności Dwa razy w roku organizowana jest
rada pedagogiczna,
podczas której wychowawcy poszczególnych klas drobiazgowo omawiają problemy dydaktyczno-wychowawczo opiekuńcze każdego ucznia, podając rodzaj zajęć, w jakich dziecko uczestniczy oraz proponowane formy pomocy .
Dla wszystkich wychowanków posiadających opinie poradni psychologiczno-pedagogicznych utworzone zostały
Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia (KIPU).
KARTA INDYWIDUALNYCH POTRZEB UCZNIA IMIĘ I NAZWISKO UCZNIA KLASA PESEL O. W.
VI a XX
NAZWA SZKOŁY
Szkoła Podstawowa nr 52 im. Małego Powstańca w Częstochowie
DIAGNOZA WYNIKAJĄCA Z OPINII WYDANEJ PRZEZ PORADNIĘ PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNĄ, W TYM PORADNIĘ SPECJALISTYCZNĄ
Dysortografia, zaniżona samoocena, wzmożone napięcie emocjonalne pojawiające się w sytuacjach szkolnych.
Wada wzroku (korekcja okularowa).
Dziewczynka wolno adaptuje się do nowych warunków zewnętrznych. Chętnie podejmuje powierzone zadania, jednak przy napotkaniu jakichkolwiek trudności INNE WAŻNE INFORMACJE O UCZNIU (stan zdrowia, sytuacja rodzinna, rozpoznanie dokonane przez Zespół) się. Jest systematyczna, obowiązkowa, zadaniowych emocjonalne, występuje znacznie wzmożone obniżające napięcie efektywność.
Uczennica pracuje wówczas pochopnie, nie wykonuje korekty, ma przyswojonego problemy z przypominaniem sobie materiału. Podczas działań jest mało samodzielna, nie rozumie pomocy i stałego treści poleceń, oczekuje potwierdzania poprawności wykonanej pracy.
Łatwo się rozprasza.
OBSZARY, W KTÓRYCH UCZEŃ POTRZEBUJE POMOCY Doskonalenie techniki i tempa czytania, rozumienie treści czytanego tekstu, praktyczne utrwalanie reguł ortograficznych, wyrabianie „czujności” i świadomości ortograficznej, zadań tekstowych, wzmacnianie poczucia własnej wartości kształcenie techniki rozwiązywania
Zajęcia „Ortograffiti” – 1 h tygodniowo w roku szkolnym 2010/2011;
zajęcia wyrównawcze z języka polskiego – 1 h ZALECANE FORMY POMOCY (czas trwania, wymiar godzin) tygodniowo w roku szkolnym 2010/2011;
zajęcia wyrównawcze z matematyki – 1 h tygodniowo w roku szkolnym 2010/2011;
zajęcia z psychologiem – 1 h co dwa tygodnie w roku szkolnym 2010/2011.
UDZIELONE FORMY POMOCY OCENA EFEKTYWNOŚCI UDZIELONEJ POMOCY PROPONOWANE FORMY POMOCY PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ NA KOLEJNYM ETAPIE EDUKACYJNYM TERMINY SPOTKAŃ ZESPOŁU PODPISY CZŁONKÓW ZESPOŁU
Podpis Dyrektora Szkoły: …………………………
Na podstawie ustalonych przez Dyrektora form, sposobów i okresu udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiaru godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane, Zespół opracowuje dla ucznia Plan Działań Wspierających (PDW).
Plan Działań Wspierających ( PDW )
Dane personalne ucznia/uczniów S.A. Klasa II a Wychowawca: p. I.R.
Cele do osiągnięcia w zakresie, w którym wymagana jest pomoc psychologiczno – pedagogiczna (cele edukacyjne, terapeutyczne, wychowawcze itp.)
Uczeń: wykazuje sprawność aparatu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego; prawidłowo artykułuje wszystkie dźwięki, zarówno w mowie kontrolowanej, jak i spontanicznej; posiada umiejętność opowiadania i opisywania różnych sytuacji i zjawisk; zdobywa nowe doświadczenia werbalne; buduje zdania poprawne pod względem gramatycznym; wykorzystuje posiadane zachowania werbalne w konkretnych sytuacjach społecznych; pokonuje trudności w poprawnym czytaniu i pisaniu z wykorzystaniem zasad ortograficznych; poprawnie wykonuje operacje matematyczne; właściwie rozróżnia rozmaite zjawiska dźwiękowe; systematycznie podejmuje pracę samokształceniową na terenie domu; zna sposoby radzenia sobie w sytuacjach stresujących; wzmacnia swoje poczucie wartości, odpowiedzialności i obowiązkowości.
Działania realizowane w ramach poszczególnych form i sposobów udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej
Formy pracy: zajęcia logopedyczne –
zał. nr 1
( plan pracy); zajęcia o charakterze korekcyjno – kompensacyjnym
„ ORTOGRAFFITI Z BRATKIEM”
zajęcia dydaktyczno – wyrównawcze.
zał. nr 2
(plan zajęć);
Metody pracy
Pokaz i wyjaśnianie ułożenia narządów artykulacyjnych; uczulanie miejsc artykulacji; kontrola wzrokowo – dotykowa i czucia skórnego; metoda substytucyjna Seemana wraz z jej różnymi modyfikacjami; zabawy wspomagające rozwój dziecka autorstwa M. Bogdanowicz; metoda Dennisona; metody aktywizujące; pedagogika zabawy; gry dydaktyczne.
Działania wspierające rodziców Zakres współdziałania szkoły z instytucjami zewnętrznymi
Indywidualne spotkania z wychowawcą i Zespołem im. Małego Powstańca w Częstochowie.
Wspierającym na terenie Szkoły Podstawowej nr 52 Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 1 w Częstochowie; Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi.
Podpisy osób opracowujących PDW Podpis dyrektora
Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia oraz Plany Działań Wspierających tworzone są również dla dzieci nieposiadających opinii, ale wykazujących szczególne uzdolnienia.
Po całorocznej realizacji indywidualnego programu nauczania opracowywano
raporty
, obecnie dokonujemy
ewaluacji IPET ów.
Jednym z ciekawszych wariantów ewaluacji, poza dokumentem opracowanym przez Zespół, jest
prezentacja mocnych stron ucznia
wykazującego różne rodzaje i stopnie niepełnosprawności, zaburzenia czy dysfunkcje rozwojowe lub wreszcie dziecka mogącego poszczycić się szczególnymi uzdolnieniami. Prezentacja ta przybiera rozmaite formy, np.: galerie korytarzowe, wystawy podczas hobbystów w świetlicy szkolnej bądź festynów rodzinnych, występy artystyczne, przedstawienia teatralne, kiermasze, a nawet aukcje prac.
• • • • • • • •
Korzyści płynące z nowej formy organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej: Podejmowanie działań interdyscyplinarnych mających na celu wszechstronny rozwój ucznia i wspieranie go w pokonywaniu posiadanych zaburzeń, deficytów czy trudności.
Aktywne włączenie rodzica w proces dydaktyczny oraz zwiększenie jego roli w zakresie opanowania przez dziecko określonych wiadomości i umiejętności, pozwalających na osiągnięcie sukcesu edukacyjnego.
Położenie nacisku na pracę zespołową, wymianę doświadczeń i wzrost poczucia odpowiedzialności nauczycieli za dostosowanie form i metod pracy do możliwości psychofizycznych uczniów oraz rozwijanie ich indywidualnych zainteresowań czy zdolności.
Mniejsza liczba tworzonych dokumentów.
Szybkie rozpoznanie potrzeb oddziaływania na dziecko.
poszczególnych uczniów i wspólne wypracowanie jednolitego frontu Indywidualizacja procesu nauczania.
Dokonanie przez nauczycieli modyfikacji procesu dydaktycznego: zadawanie uczniom pytań wspomagających nabywanie wiadomości i umiejętności, unikanie zadawania pytań zamkniętych, stwarzanie możliwości udzielenia odpowiedzi na pytanie wszystkim uczniom, wydłużenie czasu oczekiwania na odpowiedź, kształtowanie wśród dzieci poczucia odpowiedzialności za proces uczenia się, stawianie wyzwań, budowanie atmosfery bezpieczeństwa i współpracy, umożliwienie uczniom poprawy wykonanego zadania i wskazanie sposobu jego korekcji (ocenianie kształtujące).
Przygotowanie uczniów do samooceny i oceny koleżeńskiej oraz pomoc w wybraniu własnych, optymalnych strategii „uczenia się”.