Transcript projekt-edukacyjny-prezentacja2

Przygotowali:
Michał Grzybek
Justyna Młynarczyk
Paweł Tatarowicz
Seweryn Stolarski
Opiekun:
p. Elżbieta Jończyk
 Przygotował
uczeń klasy 2c
Seweryn Stolarski
Niezwykle ciekawe zjawisko występujące podczas
burzy. Burze powstają w sytuacji, gdy prąd ciepłego,
wilgotnego powietrza zmienia niewielkie chmury
kłębiaste (tzw. cumulusy) w ciężkie, gęste chmury
burzowe o wysokości 10-16 kilometrów i szerokości
około 8 km. Prądy ciepłe łączą się z prądami
chłodniejszego powietrza, razem tworzą w chmurze
silne zawirowania. Szybko wznoszące się powietrze
porywa w górę duże krople wody, kryształki lodu i
grad. Ich zderzenia wytwarzają potężne ładunki
elektryczne. Gdy zgromadzi się ich odpowiednia ilość,
następuje wyładowanie elektryczne.
Tajemnicę błyskawic rozwikłał amerykański uczony i
polityk Benjamin Franklin (1706-1790), który
udowodnił, iż jest to wyładowanie elektryczne. W lipcu
1752 roku wypuścił w kierunku chmury burzowej
sporządzony z jedwabnych chusteczek latawiec. Do
końca jego linki przymocował metalowy klucz, a gdy
przybliżał do niego rękę, między nią a kluczem
przeskakiwała iskra elektryczna.
Największą liczbę wyładowań atmosferycznych notuje się na równiku gdzie
mamy klimat tropikalny. Szczególnie duża liczba burz notowana jest w
środkowej Afryce. Najbardziej burzowym rejonem jest Indonezja. W rejonie
wyspy Jawa pioruny biją średnio 322 dni w roku.
Istnieje zróżnicowanie regionalne co do ilości burzowych dni w ciągu roku i
rocznej liczby uderzeń pioruna na kilometr kwadratowy. Dla potrzeb norm
krajowych postanowiono nie rozpatrywać poszczególnych rejonów kraju, ale
prognozować zagrożenie piorunowe dla większych obszarów. Na podstawie
długoletnich obserwacji, przyjęto, iż w Polsce występuje 25 dni burzowych w
roku na terenach południowo-zachodnich oraz 20 dni burzowych w roku w
pozostałej części kraju. Uwzględniając ilość dni burzowych, można określić
roczną liczbę uderzeń pioruna na 1 km2. Wartości te wynoszą odpowiednio 1,8
uderzenia dla terenów o szerokości geograficznej powyżej 51°30' oraz 2,5
uderzenia dla pozostałej części kraju.
Istnieją miejsca na Ziemi (np. Wyspa Jawa), które mają średnio 222 dni
burzowe w roku, ale występują tam też lata, w których jest ich aż 322. W Polsce
rocznie jest ok. 36, a na wybrzeżu Kalifornii do 8 dni burzowych. Rocznie na
świecie porażonych przez pioruny jest kilka tysięcy osób, dziennie
kilkudziesięciu. Cały czas nad powierzchnią ziemi szaleje ponad 40 tys. burz.
W czasie burzy na naszych terenach pojawia się średnio 65 piorunów na
godzinę, a w rejonach tropikalnych nawet 10 000 na godzinę.
W każdej chwili na całym świecie ma miejsce 3000 do 5000 burz, każda z nich
wytwarza energię bomby wodorowej. W każdej sekundzie 100 piorunów
uderza w ziemię.
 Częstotliwość błyskawic w
ciągu roku na km2
 Wykonał
uczeń klasy 2c
Michał Grzybek
Wyróżniamy trzy rodzaje piorunów:
-piorun liniowy jest najpowszechniej występującym
piorunem w przyrodzie. Występuje w postaci świecącej
linii prostej, która może się rozgałęziać.
-piorun kulisty to piorun przypominający kształtem
kulę niewielkich rozmiarów. Zjawisko to występuje
bardzo rzadko. Piorun tego rodzaju porusza się w
różnych kierunkach i wydaje syczący lub warczący
dźwięk. Zjawisko to trwa kilka, kilkanaście sekund.
-piorun paciorkowy to najmniej znany, wyglądem
przypomina łańcuszek składający się z oddzielnych
punktów świetlnych.

Występuje najczęściej i najlepiej
został poznany. Ma postać
rozgałęzionych linii o długości od
kilku do kilkudziesięciu
kilometrów. Piorun szuka zawsze
najkrótszej drogi prowadzącej
z chmury do ziemi. Istnieją w nim
miejsca lepiej i gorzej
przewodzące prąd elektryczny,
a piorun starając się biec po linii
najmniejszego oporu. Wybiera
drogę wzdłuż linii najlepszego
przewodnictwa elektrycznego.
Lepszym przewodnikiem jest
wilgotne powietrze, dlatego gdy
podczas burzy pada deszcz,
pioruny mają tendencję
przebiegania w miejscach
najobfitszych opadów.

Piorun kulisty wyglądem
przypomina świetlistą kulę
o średnicy od kilku do
kilkudziesięciu centymetrów,
poruszającą się w różnych
kierunkach i wydającą dźwięki,
takie jak warczenie czy syczenie.
Może mieć różne barwy
(najczęściej białą, żółtą lub
bladoniebieską). Trwa zwykle od
kilkunastu do kilkudziesięciu
sekund. Występuje przeważnie
w trakcie burz, ale istniały
przypadki pojawiania się tego
zjawiska w słoneczną pogodę.
Świeci w przybliżeniu jak
stuwatowa żarówka. Największy
zauważony piorun kulisty miał
średnicę ok. 1,5 m, najmniejszy –
1 cm.

Jest to jedno z najbardziej
enigmatycznych zjawisk
zachodzących w przyrodzie. Nie
tylko brakuje zdjęć, ale i relacje
świadków są nieliczne. Utrzymuje
się, że wyładowania
paciorkowe(łańcuszkowe),
widoczne są w postaci łańcuszka
– oddzielonych punktów lub
odcinków świetlnych.
Poprzedzone jest zazwyczaj
wyładowaniem liniowym, które
pozostawia po sobie szereg
świecących części. Przerywana
linia pioruna łańcuszkowego ma
przeważnie większą średnicę niż
kanał pioruna liniowego, a jej
kolor oscyluje pomiędzy żółcią,
a czerwienią.

Został skonstruowany przez
Beniamina Franklina. Do
Polski piorunochrony dotarły
pod koniec lat 70-tych
osiemnastego wieku. Pierwszy
został zainstalowany w
Warszawie w 1778 roku.
Zadaniem piorunochronu jest
odprowadzanie wyładowania
elektrycznego do ziemi.
Dlatego jeden z elementów
tego urządzenia musi stanowić
metalowy pręt instalowany w
najwyższym punkcie
budynku. Pręt taki musi być
połączony przewodem z
metalowa płytą umieszczoną
pod powierzchnią ziemi.





Nie można szukać schronienia pod drzewami ani w pobliżu
zbiorników wodnych. Woda jest dobrym przewodnikiem . Gdy
jesteś w wodzie dopłyń do brzegu i wyjdź z wody !!!
Należy pozbyć się wszystkich przedmiotów z metalu, ponieważ
ściągają one wyładowania elektryczne. Uważaj na parasol lub
metalową laskę
Osoba przebywająca na otwartej przestrzeni powinna znaleźć
pomieszczenie, budynek, ziemiankę i ukryć się w nim. Należy
unikać drzew, anten, masztów oraz linii telefonicznych i
energetycznych, gdyż tam najczęściej uderza piorun. W
przypadku braku takiej możliwości należy schronić się w
zagłębieniu terenu, nie kłaść się na ziemi.
Osoby znajdujące się w górach powinny niezwłocznie zejść ze
szczytów i grani.
Bardzo dobrymi miejscami na schrony są wnętrza klatek,
kratownic (w tym i masztów), wagoników kolejki górskiej.
 Wykonała
uczennica klasy 2c
 Justyna Młynarczyk
 Wykonał
uczeń klasy 2c
 Paweł Tatarowicz

Młody turysta z Jarosławia miał
spotkanie z piorunem podczas
jednej ze swych wędrówek. Burza zaskoczyła mnie daleko od
domów - opowiada.- Schowałem
się w drewnianej wiacie i nagle
uderzył w nią piorun. Zaczęła się
palić, a ja nie mogłem się
poruszyć. Mięśnie odmówiły mi
posłuszeństwa. Dopiero po chwili
udało mi się wstać i uciec. Dwa
tygodnie spędziłem w szpitalu.
Leczono moje oparzenia. Jeśli
chodzi o inne obrażenia to mogę
tylko powiedzieć, że u tych, którzy
przeżyli taki przypadek, część
dawnego życia umiera opowiada młody turysta.