Transcript Opowieści z Narnii-siostrzeniec czarodzieja

Wakacyjna
Praca Domowa
„Opowieści z Narnii:
Siostrzeniec Czarodzieja”
Clive Staples Lewis
Urodził się 29 listopada 1898 roku w Belfaście, w Irlandii, jako
syn prawnika, Alberta Jamesa Lewisa i córki anglikańskiego
pastora Florence (Flory), Augusty Lewis z domu Hamilton.
Jest brytyjskim pisarzem, historykiem, filozofem i teologiem.
Stworzył cykl fantasy dla dzieci „Opowieści z Narnii” (The
Chronicles of Narnia, 1950-1955, pierwsze wyd. polskie 19851989). Znany jest również z esejów religijno-filozoficznych.
Clive Staples Lewis
O książce…
„Siostrzeniec czarodzieja” (ang. „The Magician's
Nephew”) – powieść z cyklu "Opowieści z Narnii".
Pierwszy raz została wydana w 1955 roku.
Chronologicznie jest pierwszą książką z cyklu, została
jednak napisana jako przedostatnia. Poprzedza ją
Powieść „Koń i jego chłopiec”, a cykl kończy się na
„Ostatnia bitwa”.
Książka ma 15 rozdziałów:
1.Złe drzwi
2.Digory i jego wuj
3.Las Między Światami
4.Dzwon i młotek
5.Żałosne Słowo
6.Wuj Andrzej zaczyna mieć kłopoty
7.Co się wydarzyło przed domem
8.Walka pod latarnią
9.Stworzenie Narnii
10.Pierwszy żart i inne sprawy
11.Digory i jego wuj mają kłopoty
12.Przygoda Truskawka
13.Nieoczekiwane spotkanie
15.Koniec tej historii i początek wszystkich innych
Książka opisuje stworzenie
Narnii przez Aslana, w czym
uczestniczą Digory Kirke i Pola
Plummer. Jest to tak jakby
pierwsza
część
"Narnii".
Dowiadujemy się, jak powstała.
Jak w poprzednich częściach
jest
nawiązanie
do
Biblii
(Stworzenie Narnii przez Aslana,
możemy
porównać
do
stworzenia Świata przez Boga).
Dzięki magicznym pierścieniom
wuja
Andrzeja
zostają
przeniesieni do "Lasu pomiędzy
światami" skąd przechodzą do
zrujnowanego kraju Charnu,
gdzie Digory nieświadomie
budzi do życia złą królową
Jadis.
Czarownica chce dostać się
na Ziemię, aby ją zniszczyć.
Potem po krótkiej wizycie na
Ziemi
razem
z
wujem
Andrzejem, dorożkarzem i jego
koniem trafiają do miejsca, w
którym Aslan stwarza Narnię.
Na końcu Digory wychodzi
zwycięsko z próby dostarczenia
Aslanowi
owocu
z
zaczarowanej jabłoni, z którego
wyrasta
Drzewo
chroniące
Narnię. Koniec tej historii da
początek
wszystkim
innym,
które rozegrały się w Narnii.
Polecam,
ponieważ:
Do przeczytania tej książki
zachęcił mnie film na jej
podstawie. Podobały mi się
mówiące zwierzęta,
cała ta kraina. Więc
postanowiłem sięgnąć po
książkę, gdyż jak wiadomo
książki są ciekawsze…
Twierdzenie że książka jest lepsza niż jej ekranizacja, jest jak
najbardziej poprawne, ale trzeba zacząć czytać od początku.
Moją przygodę z Narnią rozpocząłem od tej części. Niby przed
ostatniej, ale opisującej początek- jej stworzenie. Czyli zacząłem
chronologicznie. Część zupełnie niezwykła na tle poprzedniczek.
Nie jest kontynuacją żadnej z nich, a raczej sama je poprzedza,
opowiadając o powstaniu narniskiego świata.
Bohaterami tej części są - chłopiec Digory i jego przyjaciółka
Pola. Digory - to późniejszy Stary Profesor Kirke, u którego
zamieszkuje rodzeństwo Pevensie, podczas nalotów bombowych
na Londyn. Chłopiec, ma bardzo chorą matkę i mieszka u ciotki i
wuja, którego uważa za szaleńca i bardzo się go boi. Ze względu
na chłodne i mokre lato, dzieci bawią się na strychu, szeregowo
połączonych ze sobą domów, w przedwojennym Londynie.
Podczas wyprawy do tajemniczej i osamotnionej części domu,
przypadkiem wchodzą do tajemnego gabinetu Wuja Andrzeja.
Wuj Digorego, nie tylko jest szalony, ale jak się okazuje...jest
czarodziejem.
Wytwarza on pierścienie, które przenoszą do innego świata - do
jakiego jednak- nie wie, bo uważa się za zbyt cenną osobę, aby
testować eksperymenty na własnej skórze. Wykorzystuje dzieci,
które zwiedzione, nakładają pierścienie, a te przenoszą je do świata
pomiędzy światami. I tak rozpoczyna się wielka przygoda, w
której dzieci budzą z zaklętego snu Czarownicę Jadis - późniejszą
Białą Czarownicę, która wiele wieków później, skuje Narnię, zimą,
na sto lat. Dostają się wraz z nią i wujem Andrzejem, do budzonej
właśnie przez Aslana - Narni. Sprowadzają także dzielnego
dorożkarza, który wraz z żoną - praczką, obejmą tam rządy. A koń
dorożkarza Truskawek, zostaje pierwszym pegazem. Na nim dzieci
przeżywają kolejną wielką przygodę, zdobywając w wyprawie
pełnej wyrzeczeń, ziarno z którego wyrośnie jabłoń chroniąca
Narnię, przez długie lata. W nagrodę Digory dostaje jabłka z
tajemniczej jabłoni, które po powrocie do domu uzdrawiają jego
chora matkę. A z pozostawionych pestek, chłopiec wychodowuje
własną jabłoń, a kiedyś w przyszłosci ze starej jabłoni, ktoś robi
szafę...pewną starą i bardzo tajemniczą szafę, przez którą
przychodzi kolejne ocalenie bajecznego świata Narni.
Chciałabym zachęcić rodziców i dzieci do przeczytania tej
niezwykłej książki. Jest to wspaniała lektura do wspólnego
czytania na długie zimowe wieczory i nie tylko. Uważam
również że cykl tych powieści powinien
być wpisany do
kanonu lektur szkolnych. Opowieść Siostrzeniec
czarodzieja może stanowić przestrogę przed posługiwaniem się
mocą czarów, pragnień poznania tajemnic innych światów –
nam nieznanych.
Cała
książka,
jej
niezwykła, magiczna,
czytaniu, odrywa od świata
treść
jest
przyjemna w
codziennego, co według mnie jest jej największym plusem.
Świetna akcja, opisy sytuacji, krajobrazów, bohaterów.
Właśnie bohaterowie ich największy atut to: mówiące
zwierzęta. Rewelacja!! To mi się podobało najbardziej.
„– Synu – rzekł Aslan do niego – znam cię od dawna. A ty
mnie znasz?
– Chyba nie, panie – odpowiedział dorożkarz. – W
każdym razie nie tak, jak to się zwykle rozumie. Ale jeśli już
mam być szczery, to jednak coś takiego czuję, jakbyśmy
się już kiedyś spotkali.
– To dobrze – rzekł Lew. – Znasz mnie lepiej niż ci się
wydaje, a będziesz żył, by poznać mnie jeszcze lepiej...”
Jak wcześniej wspomniałem można doszukać
się konkretnych odniesień chrześcijańskich w
każdej z poszczególnych książek i postaci.
Aslan tworzy świat Narnii z czarnej pustki
swoim słowem, a właściwie pieśnią.
Zresztą odwołania do chrześcijaństwa i wskazówki
świadczące o tym, iż Aslan, syn Wielkiego Władcy zza
Morza jest uosobieniem Chrystusa, pojawiają się
wielokrotnie. Ilustruje to chociażby scena ofiarowania się
Aslana na kamiennym stole za człowieka, "syna Adama i
Ewy" – Edmunda. Aslan na końcu części Podróż
Wędrowca do Świtu widziany jest, przez dzieci, jako mały
baranek,
jagnię,
co
również
jest
symbolem
chrześcijańskim Jezusa.
Narnia
Fauna cyklu jest zapożyczona z mitologii greckiej i
germańskiej. Centaury, na przykład, pochodzą z mitu
greckiego, karły natomiast, z mitu germańskiego.
Świat przedstawiony jako jeden z niezliczonych innych
światów, włączając w to również nasz własny świat.
Przejścia między tymi światami są możliwe, chociaż
rzadkie, i mogą nastąpić na skutek wielu przyczyn. Czas w
poszczególnych światach płynie niezależnie. Jeżeli od
ostatniej wizyty w tym świecie minął rok wówczas może to
oznaczać upływ jedynie tygodnia albo aż tysiąca lat w
świecie Lewisa. Kraina sama w sobie jest opisana jako
zamieszkana przez różne rodzaje stworzeń, z których
większość jest rozpoznawana przez osoby zaznajomione z
mitologią europejską i brytyjskimi baśniami.
Mieszkańcy Narnii
Narnia jest gęsto zaludniona przez dwa rodzaje
mieszkańców: ludzi pochodzących ze świata
realnego oraz istoty stworzone przez Aslana i ich
potomków.
Bibliografia
1. http://anotherbook.net.pl/fantasy/krainy/narnia.html
2. http://pl.shvoong.com/books/107743-kroniki-narnisiostrzeniec-czarodzieja/
3. Ilustracje – wyszukiwarka Google
Dziękuje za
obejrzenie mojej
prezentacji
Jacek Sargalski