Transcript Najbardziej znane miejsca państw Unie Europejskiej

Najbardziej znane miejsca państw
Unii Europejskiej
Francja-Wieża Eiffla
Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny
Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest
najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we
Francji. "Dama Paryża" stoi w zachodniej części centrum
miasta, nad Sekwaną, u północno-zachodniego krańca
Pola Marsowego. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską
Wystawę Światową w 1889 r. Miała zademonstrować
poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne
epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i
naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach wieża miała
być rozebrana. Gustaw Eiffel nie chciał do tego dopuścić.
Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży
laboratorium aerodynamiczne, laboratorium
meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty z
umieszczonym na szczycie wieży telegrafem (bez drutu)
ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. W
przededniu I wojny światowej wieża stała się obiektem
militarnym - łączyła Paryż z posterunkami wojskowymi na
granicy z Niemcami (do tej pory do łączności używano
gołębi pocztowych). Ocalała budowla z czasem stała się
największą atrakcją turystyczną Paryża, którą odwiedziło
już ponad 200 milionów ludzi.
Łuk Triumfalny
•
•
•
•
•
•
Łuk Triumfalny - pomnik stojący na placu Charles'a
de Gaulle'a w 8. Dzielnicy (dawniej Plac Gwiazdy,
Place de l'Etoile) w Paryżu, na zachodnim skraju Pól
Elizejskich (Avenue des Champs-Élysées). Jest to
ważny element architektury Paryża, stanowiący
zakończenie perspektywy Pól Elizejskich.Jest to
budowla empirowa w formie jednoarkadowego
rzymskiego łuku triumfalnego.
Wysokość: 51 m
Szerokość: 44,8 m
Stopnie: 284
Na łuku znajdują się 4 znaczne reliefy:
Marsylianka (inna nazwa Wymarsz ochotników w
1792, François Rude 1833-1835)
Triumf Napoleona (Jean-Pierre Cortot)
Obrona Francji przed koalicją 1814 (Antoine Etex)
Pokój (la Paix, Antoine Etex)
Fryz obiegający Łuk Triumfalny przedstawia wymarsz
i powrót w chwale armii francuskiej. Przedstawiono
także w mniejszej formie sceny z wielu znanych
bitew. Pod Łukiem znajduje się Grób Nieznanego
Żołnierza, którego Płomień Pamięci (fr. – Flamme du
Souvenir) jest symbolicznie rozpalany każdego
wieczora oraz niewielkie muzeum poświęcone
historii tego obiektu.
Lazurowe Wybrzeże
Lazurowe Wybrzeże, znane także jako Riwiera
Francuska, to odcinek wybrzeża Morza
Śródziemnego we francuskiej Prowansji (region
Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe), rozciągający
się od miejscowości Cassis na zachodzie (na
wschód od Marsylii) aż po granicę włoską.
Najważniejszy region turystyczny Francji, który
odwiedza około 10 milionów turystów rocznie.
Początki turystyki w tym obszarze sięgają
początków XIX wieku, kiedy to zimą przyjeżdżali tu
bogaci Francuzi i Anglicy. Podczas okresu
międzywojennego turyści pojawiają się także coraz
częściej w lecie. Po II wojnie światowej na całym
wybrzeżu powstała intensywna zabudowa dla
celów wypoczynkowych: hotele, mariny, kąpieliska
i kasyna. Nazwy Lazurowe Wybrzeże użył po raz
pierwszy francuski pisarz Stéphen Liégeard, który
w 1887 wydał książkę zatytułowaną właśnie La
côte d'azur. Za to Anglicy używali już wcześniej i
nadal używają określenia Riviera (do której też
wliczają część włoską wybrzeża) lub French Riviera
(Riwiera Francuska).
Włochy-Koloseum
Koloseum, Amfiteatr Flawiuszów – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z
dynastii Flawiuszów. Jest to duża eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m,
wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 73 tysiącami widzów; z galeriami
komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. W czterokondygnacyjnym podziale
zewnętrznym zastosowano spiętrzenie porządków (najniższa kondygnacja w porządku toskańskim, druga w
jońskim, trzecia w korynckim). Trzy niższe kondygnacje związane są z konstrukcyjnym układem arkad, czwarta,
najwyższa została zaopatrzona tylko w małe okna. Od strony wewnętrznej budowla jest pięciokondygnacyjna.
Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze
sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla
gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80
ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6
minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych
rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo
słoneczne dni. Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja
mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII
wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z
niego bloki kamienne jako materiał budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od
znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr. kolossos) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.
Wenecja
Wenecja – miasto i gmina na północy Włoch nad
Adriatykiem, stolica regionu Wenecja
Euganejska. Ludność Wenecji w granicach
administracyjnych wynosi około 270 tys.
mieszkańców, z czego większość (176 tys.)
mieszka na lądzie stałym, a historyczne centrum
zamieszkuje niecałe 60 tys., natomiast pozostałe
wyspy laguny jest zamieszkane przez 31 tys.
mieszkańców (2011). Przez ponad tysiąc lat (7261797) miasto było stolicą niezależnej Republiki
Weneckiej, która była jedną z morskich i
handlowych potęg Morza Śródziemnego. Z
okresu największego rozkwitu Republiki (XIII-XVI
wiek) pochodzą liczne zabytki miasta, których
bogactwo i forma decyduje o pierwszorzędnym
znaczeniu Wenecji jako ośrodka turystyki nie
tylko w skali Włoch, ale też w skali
ogólnoświatowej. Zabytki te tworząc unikalny
zespół urbanistyczny miasta kanałów i mostów,
stanowią o uznaniu Wenecji za jedną z
najcenniejszych pozycji na liście światowego
dziedzictwa ludzkości.
Plac Świętego Piotra
Plac Świętego Piotra - plac przed bazyliką św. Piotra
na Watykanie, należący do osi łączącej bazylikę i Via
della Conciliazione. Został zaprojektowany w 1656
przez Berniniego jako prostopadły owal, który od
strony zachodniej za pośrednictwem części w
kształcie trapezu otwiera się na fasadę bazyliki, od
strony wschodniej wychodzi na przebitą w latach 30.
XX w. Via della Conciliazione. Otacza go portyk
Berniniego zbudowany w latach 1656-1667.
Olbrzymia, czterorzędowa kolumnada w porządku
doryckim, zwieńczona jest attyką, na której
ustawiono posągi 140 świętych. Wśród nich, po lewej
stronie, na wysokości fontanny, można znaleźć
pomnik św. Jacka Odrowąża, dominikanina, jedynego
świętego pochodzącego z Polski. Symbolika
kolumnady ma związek z kontrreformacją i można się
w niej dopatrywać wyciągniętych rąk Kościoła,
pragnących ogarnąć wszystkich. Centralne miejsce
placu zajmuje jeden z trzynastu egipskich obelisków
w Rzymie, zdobiący dawniej cyrk Nerona. Wraz z
podstawą i krzyżem obelisk mierzy 39,81 m
wysokości. Wedle tradycji był świadkiem męczeńskiej
śmierci św. Piotra i innych chrześcijan. Obelisk
pochodzi z XIII w. p.n.e., w latach 37-41 sprowadził
go do Rzymu cesarz Kaligula. W 1586 papież Sykstus
V polecił przenieść go na obecne miejsce
architektowi Domenico Fontanie.
Hiszpania-Korrida
Korrida - obecnie walka składa się z kilku
uświęconych tradycją etapów. Specjalnie
hodowanego byka wpuszcza się na arenę (plaza
de toros, plac byków). Najpierw toreadorzy
drażnią byka, prowokując go do ataków za
pomocą żółto-różowych płacht (capa). Następnie
pikador (jeździec na koniu obłożonym
materacami) wbija mu lancę w unerwiony garb
tłuszczu na karku. Dalej piesi (banderilleros)
starają się wbić mu w to samo miejsce krótkie
włócznie (banderille). Właściwe trafienie
powoduje, że byk na chwilę zwalnia, co pozwala
ludziom bezpiecznie uskoczyć sprzed jego rogów.
Banderille powinny pozostać wbite w garbie
byka, a zdobiące je długie, kolorowe wstążki
dodatkowo drażnią zwierzę. Wszystkie te etapy
mają na celu osłabienie mięśni karku byka, by ten
trzymał głowę nisko, oraz miał nieco wolniejsze
ruchy głową. Kiedy byk jest już zmęczony,
występuje matador (zabijacz). Unika rogów,
myląc byka ruchami małej mulety. Kiedy się
upewni, że zmęczone zwierzę przestaje reagować,
stara się je zabić trafiając szpadą w miejsce
wielkości monety na karku byka. Taki cios
przerywa rdzeń kręgowy. Kiedy ta sztuczka uda
się za pierwszym razem, matador zyskuje brawa
widowni i ma prawo odciąć sobie na pamiątkę
ucho byka, czasem również ogon. Martwe
zwierzę zostaje szybko zasłonięte płachtą i
odciągnięte na bok przez osły lub muły.
Pałac Królewski
Pałac Królewski w Madrycie został
zbudowany w XVIII wieku przez
Filipa V Burbona. Zaprojektowany
w stylu baroku przez włoskiego
architekta Filippo Juvarę, który
jednak umarł przed rozpoczęciem
prac budowlanych. Wnętrza i
otoczenie utrzymane w stylu
rokoko i klasycystycznym. Jest
oficjalną rezydencją króla
Hiszpanii, chociaż król Jan Karol I
ani jego rodzina nie mieszka
obecnie w pałacu, a w mniejszym
Palacio de la Zarzuela na
przedmieściach Madrytu. Ma 2800
pomieszczeń, część z nich jest
udostępniona dla turystów.
Barri Gòtic
Barri Gòtic – średniowieczna dzielnica w
Barcelonie, centrum barcelońskiego
Starego Miasta (Ciutat Vella). Rozciąga się
pomiędzy wybrzeżem Morza Śródziemnego
a rondem Sant Pere oraz między aleją La
Rambla i ulicą Via Laietana. Zasadniczy
skomplikowany układ ulic w dzielnicy oraz
większość budynków datuje się na okres
średniowiecza, chociaż dzielnica była
przebudowana częściowo w XIX i XX wieku.
Większość tego obszaru jest obecnie
wyłączona z ruchu kołowego, poza
taksówkami i komunikacją miejską. Jest to
równocześnie teren, na którym zachowała
się największa liczba obiektów z okresu
rzymskiego osadnictwa na terenie
dzisiejszej Barcelony. W obrębie Barri Gòtic
znajduje się również dawna dzielnica
żydowska El Call.
Portugalia-Madera
•
•
•
•
•
Madera, oficjalnie Region Autonomiczny Madery – niezależne politycznie i posiadające odrębną
administrację terytorium portugalskie. Zaliczany do Makaronezji archipelag pochodzenia wulkanicznego na
Oceanie Atlantyckim u północnych wybrzeży Afryki, na północ od Wysp Kanaryjskich. Obejmuje wyspy: Madera
(741 km²), Porto Santo (42,5 km²) i kilka mniejszych wysp.
powierzchnia: 801 km²
liczba mieszkańców: 246 689 (2007)
główne miasto: Funchal
Powierzchnia wysp jest górzysta. Najwyższym szczytem jest Pico Ruivo na wyspie Madera (1861 m n.p.m.).
Klimat łagodny, określany mianem "wiecznej wiosny". Średnia temperatura w styczniu wynosi ok. 16 °C, a w
lipcu ok. 22 °C. Posiada bogatą roślinność podzwrotnikową. (Lasy wawrzynowe zostały wpisane na Listę
Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO). Obszar chroniony rezerwatem zajmuje niemal
2/3 powierzchni wyspy.
Klasztor Hieronimitów
Klasztor hieronimitów w lizbońskiej dzielnicy Belém budowa klasztoru rozpoczęła w 1502 z polecenia króla
Manuela I jako wyraz dziękczynienia za szczęśliwą
wyprawę Vasco da Gamy do Indii, zakończyła w roku
1551, kiedy jego syn Jan III zrezygnował z jej
finansowania. Powstała na miejscu kaplicy Ermida do
Restelo (Capela de Săo Jerónimo), założonej w tym
miejscu przez Henryka Żeglarza. W budowie klasztoru
uczestniczyli: Diogo de Boitaca (1460-1528), João de
Castilho (1475-1552), Diogo de Torralva (1500-1566) i
Jerónimo de Ruao (1530-1601). Klasztor uważany jest
za perłę stylu manuelińskiego, będącego połączeniem
gotyku i renesansu. Do roku 1934 klasztor był pod
opieką zakonu św. Hieronima stąd jego nazwa. W roku
1983 budowla została wpisana na Listę światowego
dziedzictwa UNESCO. W klasztorze znajdują się groby
króla Manuela I i jego żony Marii Aragońskiej oraz
króla Jana III i jego żony Katarzyny Habsburg. Są też
tam nagrobki żeglarza Vasco da Gamy (1468-1523) i
pisarza Luisa de Camões (1527-1570). 13 grudnia
2007 r., podczas szczytu Unii Europejskiej, na terenie
klasztoru podpisano formalnie tzw. Traktat
Reformujący Unię Europejską, odtąd nazywany
Traktatem Lizbońskim.
Malta-Pałac Wielkich Mistrzów
Pałac Wielkich Mistrzów – znajduje się w stolicy La
Valettcie. Rekonstrukcja murów zewnętrznych, oparta na
średniowiecznych rycinach i przekazach, może uchodzić za
autentyk, ale wnętrze daleko przerasta przepychem stan
pierwotny: marmurowe schody prowadzą do pokoi, których
podłogi pokryte są hellenistycznymi mozaikami z Kós, a
ciężkie stylowe meble mogłyby pochodzić z niejednego z
północnoeuropejskich pałaców. Na parterze mieści się
wspaniała wystawa Średniowiecze i dawna Rodos, 2400 lat.
Część ekspozycji podkreśla znaczenie Rodos z czasów
chrześcijaństwa jako centrum handlowego, zaopatrującego
świat śródziemnomorski w egzotyczne towary. Joannitów
reprezentują na wystawie eksponaty ukazujące ich technikę
rafinacji cukru oraz nagrobek jednego z wielkich mistrzów.
Mijając cenne manuskrypty i księgi, dochodzi się do ikon
powstałych po upadku Bizancjum, a sprowadzonych tu na
stałe z Panagía Kástrou. Stała ekspozycja archeologiczna w
północnym skrzydle po drugiej stronie dziedzińca zepchnięta
została w cień przez wystawę Starożytna Rodos, ukazującą w
układzie tematycznym codzienność tamtych czasów –
ozdoby osobiste, zabawki, sprzęty kuchenne i przedmioty
kultu. Szczególnie atrakcyjna jest hellenistyczna mozaika
podłogowa i służący do domowego użytku posążek kultowy
Hekate, bogini wiedzy tajemnej, magii i czarów. We
wtorkowe i sobotnie popołudnia odbywa się dodatkowo
zwiedzanie murów miejskich, które rozpoczyna się przy
bramie koło pałacu, a kończy przy bramie Koskinoú.
Cypr-Kourion
Kourion to jedno ze starożytnych
miast-państw i jedno z najbardziej
interesujących stanowisk
archeologicznych na Cyprze, położone
w okolicach Limassol, w odległości
około 20 km od stolicy cypryjskiego
winiarstwa. Fragmenty odnalezionych,
najstarszych budowli pochodzą z
przełomu XIII i XII wieku p.n.e. Kourion
położone jest na wzgórzu, na krawędzi
urwiska z widokiem na lazurowe
morze, z zapierającą dech panoramą
na okolicę. Można spędzić tutaj długie
godziny, spacerując wśród
pozostałości domów, łaźni i
fundamentów świątyń i wyobrażając
sobie to miejsce tętniące życiem.
Grecja-Akropol Ateński
Akropol ateński to położone w Atenach
wapienne wzgórze o wysokości względnej 90
m. Był ufortyfikowanym wzgórzem, na którym
już w czasach mykeńskich zbudowano
cytadelę. W okresie późniejszym Akropol stał
się miejscem kultu. Świątynie zbudowane w
okresie archaicznym zostały zniszczone
podczas wojen perskich. Podczas odbudowy
zainicjowanej przez Peryklesa powstał tu
kompleks świątyń: Partenon, Erechtejon,
Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia i
Propyleje. Zniszczone rzeźby, elementy
starszych budowli zostały użyte przy
poszerzaniu tarasu w kierunku południowym
(odnaleziono je podczas prac
archeologicznych rozpoczętych w latach
siedemdziesiątych XVIII wieku, w tzw.
"gruzowisku perskim"). Perykles odbudowę
Akropolu powierzył Fidiaszowi. W pracach
uczestniczyli także inni wielcy architekci
greccy: Iktinos, Mnesikles i Kallikrates.
Teatr Grecki
Teatr grecki – wywodzi się z tradycji
obrzędów religijnych, zwłaszcza
związanych z obchodami ku czci
Dionizosa. Widowiska te musiały być
łatwo dostępne dla ludności, pierwsze
sztuki wystawiano więc na wytyczonym u
stóp wzgórza placu zwanym orchestra, a
na jego środku ustawiano ołtarz
(thymele). Początkowo orchestra miała
kształt zbliżony do prostokąta, koła albo
elipsy, ostatecznie przyjął się kształt koła.
Na placu (orchestrze) występował chór i
odbywały się popisy taneczne. Widzowie
zasiadali na zboczu góry, początkowo
bezpośrednio na ziemi, później na
drewnianych ławkach. Tak powstała
widownia w kształcie dużego (większego
od półkola) wycinka koła, czyli theatron.
Bułgaria- Cerkiew Bojańska
Cerkiew Bojańska średniowieczna świątynia
prawosławna, znajdująca się w
Bojanie (dzielnica Sofii). Wyróżnia
się dobrze zachowanymi freskami,
które zaliczane są do
najcenniejszych zabytków
średniowiecznej sztuki malarskiej
na Bałkanach. Freski są datowane
na rok 1259. Wśród przedstawień
wyróżniają się postacie donatorów
cerkwi, bułgarskiego arystokraty,
sewastokratora Kałojana oraz jego
żony Desisławy, zachowały się
także portrety cara Konstantyna
Tichego oraz carycy Ireny. W 1979
r. cerkiew została wpisana na listę
światowego dziedzictwa UNESCO.
Tracki grobowiec z Kazanłyku
Tracki grobowiec z Kazanłyku – murowany tracki
grobowiec kurhanowy z okresu hellenistycznego
(datowany na ok. 310-290 p.n.e.), znajdujący się w
północnej części miasta Kazanłyk, w środkowej części
Bułgarii. Grobowiec jest częścią ogromnej (liczącej
ponad 500 obiektów) nekropolii, leżącej w pobliżu
starożytnego trackiego miasta Seuthopolis. Przypuszcza
się, iż należał do jakiegoś władcy lub wielmoży trackiego,
który został pochowany w nim wraz z żoną. Grobowiec
został przypadkowo odkryty 19 kwietnia 1944 r. przez
żołnierzy rozkopujących wzgórze podczas tworzenia
szańców. Główna komora grobowa ma kształt okrągły i
średnicę 2,65 m. Zbudowana jest z cegieł i przykryta
kopułą na wysokości 3,25 m. Do komory prowadzi ciasny
korytarz (dromos) o długości 1,95 m , otwarty
prostokątnym otworem drzwiowym, uformowanym z
ciosanych bloków kamiennych. W grobowcu odkryto
jedynie pewną ilość niewielkich przedmiotów, co
świadczy o tym, iż został on ograbiony już w
starożytności. Największą jednak wartość przedstawiają
malowidła ścienne. Pierwszy fryz w komorze grobowej
przedstawia uroczystą ucztę, w której uczestniczy
małżeństwo, mąż i żona. Przypuszczalnie chodzi o
uroczyste pożegnanie przez żonę zmarłego męża.
Przedstawione są tu też sylwetki towarzyszących parze
muzykantów, sług i koni. Na drugim fryzie znajduje się
scena z wyścigów na dwukołowych wozach. Malowidła
w korytarzu zawierają sceny walki pieszych i konnych.
Malowidła reprezentują wysoki poziom artystyczny i
wykazują mieszany styl tracko-grecki.
Nesebyr
Nesebyr - miasto w
obwodzie Burgas, w
Bułgarii, położone na
niewielkim półwyspie na
wybrzeżu Morza Czarnego,
10 194 mieszkańców.
Miasto jest rezerwatem
architektonicznym i
archeologicznym od 1956, a
od 1983 zabytki kultury w
mieście zostały wpisane na
listę światowego
dziedzictwa kultury
UNESCO.
Rumunia-Zamek w Branie
Zamek w Branie – średniowieczny
zamek w Branie w Siedmiogrodzie
(Rumunia). Wzniesiony na
pograniczu z Wołoszczyzną był
ważnym punktem obronnym. Od
1920 pełnił funkcję rezydencji
letniej królowej Rumunii Marii.
Przejęty przez komunistyczny rząd
Rumunii w 1947, powrócił w 2006
do spadkobiercy ostatniego
właściciela, Dominika Habsburga,
który wystawił obiekt na sprzedaż.
Obecnie (2008) w zamku mieści
się muzeum historyczne.
Cerkiew Kretzulescu
Cerkiew Kretzulescu – cerkiew prawosławna
w centrum Bukaresztu, ufundowana przez
bojara Creţulescu i jego żonę Saftę,
wzniesiona w latach 1720-1722 w "stylu
brinkoweańskim". Wewnątrz znajdują się
freski wykonane w latach 1850-1859 przez
Gheorghe Tattarescu. Pierwotnie malowana
była również na zewnątrz, ale po renowacji
przeprowadzonej w latach 1935-1936
pozostawiono elewacje z czerwonej cegły.
Poważnie uszkodzona podczas trzęsienia ziemi
w roku 1940, wyremontowana trzy lata
później. W początkach rządów
komunistycznych planowano jej rozbiórkę, ale
dzięki wstawiennictwu architektów takich jak
Henriette Delavrancea-Gibory (1894-1987)
zdecydowano się jednak ją zachować. Po
trzęsieniu ziemi w 1977 ponownie przeszła
poważny remont, a kolejny już po rewolucji
rumuńskiej 1989 roku.
Arcul de Triumf
Arcul de Triumf – łuk triumfalny
usytuowany w północnej części
Bukaresztu, na alei Kiseleff. Pierwszy,
drewniany łuk stanął w tym samym
miejscu zaraz po uzyskaniu
niepodległości przez Rumunię –
walczące o wolność kraju oddziały
mogły więc pod nim przejść. Kolejny
obiekt wybudowano w 1922 r., po I
wojnie światowej. Zburzono go w 1935
r., aby wybudować kolejny pomnik,
który znajduje się obecnie w tym
samym miejscu. Budowa zakończyła się
we wrześniu 1936. Łuk ma 27 metrów
wysokości, zbudowano go wg planów
architekta Petre Antonescu. Podstawą
jest prostokąt o bokach 25 × 11,5 m.
Ozdabiające konstrukcję rzeźby wykonali
znani rumuńscy rzeźbiarze, m.in. Ion
Jalea czy Dimitrie Paciurea. Arcul de
Triumf poświęcony jest wszystkim
żołnierzom walczącym w barwach
Rumunii. Podobieństwo do paryskiego
Łuku Triumfalnego symbolizuje również
przyjaźń rumuńsko-francuską.
Gandawa
Miasto o przebogatej historii: dawna siedziba
hrabiów Flandrii i największe miasto zachodniej
Europy XIII i XIV w. leżąca w sercu flamandzkiego
rynku sukienniczego, należy do najczęściej
odwiedzanych przez turystów miast Belgii. Na
każdym kroku widać potęgę dawnej Gandawy.
Turystów przyciągają tu: przepiękna architektura,
muzea i galerie pełne arcydzieł malarstwa
zachodniego i flamandzkiego. W mieście funkcjonuje
słynny uniwersytet (Universiteit Gent), którego
początki sięgają 1817 roku, a gmach Biblioteki
Uniwersyteckiej jest zaliczany do najbardziej znanych
budynków w mieście. Jednym z najpiękniejszych
zabytków, obowiązkowych na trasie każdego turysty,
jest Katedra św. Bawona (XIII-XVI w.), w której można
podziwiać cenne dzieła sztuki, m.in. uznawane za
najwybitniejsze dzieło gotyckiego malarstwa
flamandzkiego – Ołtarz Baranka Mistycznego
autorstwa Huberta i Jana van Eycka. Warto też
zobaczyć Zamek Gravensteen rozbudowywany na
przełomie dwóch epok (zbudowano go w IX, a
zmodernizowano w XVI w.). Współczesną atrakcją
jest natomiast doroczny festiwal kwiatów - Floralies
Gantoises.
Brugia
Brugia to jedna z najdoskonalej zachowanych
średniowiecznych metropolii zachodniej
Europy, co sprawia, że jest dziś wyjątkowo
popularnym celem wycieczek. Ale warto
przetrzymać tłok, by zapoznać się z jednymi z
najbogatszych kolekcji sztuki flamandzkiej
zgromadzonej w tutejszych muzeach i
pospacerować wśród wąskich uliczek,
podziwiając stojące przy nich wspaniałe, stare
domy. Całe miasto poprzecinane jest też siecią
kanałów, nad którymi rozpościerają się liczne
zabytkowe mosty. Sprawiają one
wrażenie, jakby jeszcze wczoraj przechadzali
się tędy flandryjscy kupcy i baronowie. Z
najważniejszych zabytków warto wymienić
Kościół Najświętszej Marii Panny, z najwyższą
wieżą w Belgii (116 metrów) i wspaniałą
kolekcją klasycznego malarstwa. Dzwonnica na
rynku stanowi niezwykły punkt widokowy, z
którego można podziwiać panoramę całego
miasta. Nieopodal usytuowane są XIV-wieczny
Ratusz (Stadhuis) oraz Bazylika Świętej Krwi
(Heilig-Bloed Basiliek) z XII wieku, szczycąca
się relikwią w postaci fiolki z Krwią Chrystusa.
Holandia-Breda
Breda to ponoć najładniejsze
miasto Brabancji Północnej. W
centrum miasta, przy otoczonym
przepięknymi kamienicami rynku,
stoi wspaniały kościół - Grote Kerk.
Jego wnętrze wielokrotnie
zmieniano – w okresie reformacji
wystrój wnętrza został tu
częściowo usunięty, częściowo
zakryty. Kilka fresków zdołano
jednak potem odsłonić. W Bredzie,
na Polskim Wojskowym
Cmentarzu Honorowym
pochowany jest generał Stanisław
Maczek, organizator 1 Dywizji
Pancernej, a w koszarach Trip van
Zoudland urządzono w kilku salach
muzeum jego pamięci.
Madurodam
To zadziwiające miejsce, to cala Holandia w
miniaturze. Odwiedzając je, możemy w kilka
chwil zwiedzić całą Holandii zbudowaną w
skali 1:25.
Polska-Malbork
Potężny zamek Zakonu
Krzyżackiego w Malborku swoimi
rozmiarami budzi podziw każdego
turysty. Zamek jest największą
gotycką twierdzą w Europie.
Uważa się także, że jest on
jednocześnie największą budowlą
ceglaną na świecie. W skład
twierdzy, która zajmuje
powierzchnię ok. 20 ha. wchodzą
trzy zamki otoczone odrębnymi
fortyfikacjami. Oprócz samego
zwiedzania twierdzy, można tu
podziwiać wspaniała kolekcję
bursztynów, prezentowaną w
tutejszym muzeum a jedną z
większych atrakcji jest nocne
zwiedzanie zamku.
Jasna Góra
Zespół klasztorny zakonu paulinów
na Jasnej Górze to jedno z
największych na świecie centrów
pielgrzymkowych i miejsce kultu
maryjnego. To właśnie na Jasnej
Górze znajduje się cudowny obraz
Matki Boskiej Częstochowskiej,
który według legendy
został namalowany przez św.
Łukasza Ewangelistę na desce
stołu, na którym jadła rodzina
Jezusa. Początki istnienia klasztoru
sięgają 1382 roku a nazwa Jasna
Góra została nadana klasztorowi
przez węgierskich paulinów na
pamiątkę macierzystego klasztoru
św. Wawrzyńca na Jasnej Górze w
Budzie.
Niemcy-Zamek Neuschwanstein
Nowy Łabędzi Kamień, bo tak brzmi
nazwa zamku to jeden z
najwspanialszych zabytków Bawarii
stał oraz jedna z największych atrakcji
turystycznych Niemiec. Położony nad
przełomem rzeki Pollak w Alpach
Bawarsko-Tyrolskich, XIX-wieczny,
neoromańsko-pseudomauretańskoneogotycki zamek to budowla na
pierwszy rzut oka wręcz bajkowa.
Wystarczy zaznaczyć, że ten słynny na
cały świat architektoniczny cud
wzniesiony dla króla Ludwika II –
niepoprawnego wielbiciela oper
Wagnera i germańskich sag, stał się
pierwowzorem dla projektu zamku w
Disneylandzie. Zbudowano na wzór
średniowiecznych zamków rycerskich
Pałace i ogrody Poczdamu
Niesamowity pałace i ogrody w
Poczdamie powstały dla władców
Brandenburgii i Prus, a ich
projektantami byli najlepsi artyści
swoich epok. Zajmujący ponad
500 ha pomiędzy Sanssouci w
Poczdamie a Pawią Wyspą w
Berlinie kompleks 150 budowli i
ogrodów powstawał blisko trzysta
lat (1730 - 1916 r). Najsłynniejszą
budowlą kompleksu jest z
pewnością pałac Sanssouci. Jego
nazwa oznacza "bez zmartwień" i
patrząc na to cudo rokoko, nie
trudno o zrozumienie sensu tego
miana. Całość została wpisana w
latach 90. XX w. na listę
światowego dziedzictwa UNESCO.
Austria-Hallstatt
Region umiejscowiony jest u stóp potężnego masywu
górskiego Dachstein, w urokliwej okolicy pełnej
spokojnych dolin, w których umiejscowione są
mniejsze i większe jeziora. Wokół znajdują się Alpy,
których wysokość oscyluje w granicach 2500–3000 m
n. p. m. Rejon ten słynie również ze stanowisk
archeologicznych i kopalni soli, których eksploatacja
sięga ponad 2500 lat. Znaleziska prehistoryczne w
tym rejonie są liczne, dobrze udokumentowane i
bardzo wartościowe, pośród nich szczególne
znaczenie miało odkrycie w XVIII wieku
zakonserwowanego ciała górnika w kopalni soli.
Żyjących tutaj w prehistorii ludzi określa się mianem
kultury hallsztyckiej. Poza tym panują tutaj idealne
warunki do uprawiania turystyki górskiej, ponieważ
szlaki w tym piaskowo-wapiennym masywie są
dobrze utrzymane, a widoki ze szczytów potrafią się
rozciągać na wiele dziesiątków kilometrów. W
okolicy znajdują się również liczne, znane na całym
świecie jaskinie, min.: gigantyczna Jaskinia Mamucia,
widowiskowa Jaskinia Koppenbrüllerhöhle i piękna
Jaskinia Lodowa. Punktem obowiązkowym
zwiedzania okolicy jest również samo miasteczko
Hallstatt.
Burgenland
Obszar na pograniczu austriackowęgierskim położony nad Jeziorem
Nezyderskim jest pośrednią formą
pomiędzy krajobrazem Alp a stepami
wschodu. Obszar ochronny obejmuje
samo jezioro, okalający je szeroki pas
trzcin oraz puszczę, która rozciąga się
dalej. Krajobraz kulturowy oraz ogromne
znaczenie, jakie rejon ten ma dla natury
spowodowały, że w 2001 roku Austria i
Węgry wspólnie doprowadziły do jego
wpisania na Listę Światowego
Dziedzictwa UNESCO. Wspaniałe wyniki
dała tutaj działalność ludzi (zakładanie
winnic czy wypasanie bydła) w
połączeniu z unikalnym ekosystemem,
liczną florą i fauną, z których największe
znaczenie mają ogromne stada ptaków
żyjących tutaj na stałe albo
odpoczywających w trakcie swoich
wędrówek.
Anglia- Tower of London
Położona nad północnym brzegiem Tamizy,
otoczona grubymi na blisko cztery metry
murami, Londyńska Tower, czyli oficjalnie
Pałac i Twierdza Jej Królewskiej Mości, to
jedno z najpopularniejszych wśród turystów
miejsc w Anglii. Tower jest budowlą obronną i
pałacową monarchów Anglii, chociaż ostatni z
władców tego kraju, który z niej korzystał, to
Jakub I (1566-1625). Wieża została wzniesiona
w 1078 roku dla Wilhelma Zdobywcy. Pełniła
w swojej historii wiele funkcji: pałacu,
więzienia, z którego nie było ponoć ucieczki,
skarbca, arsenału, a nawet zoo. W twierdzy
przechowywane są współcześnie liczne zbroje,
bronie i klejnoty. W skarbcu (Jewel House)
trzymane są insygnia koronacyjne (królewski
pierścień i jabłko oraz berło z krzyżem i
największym na świecie brylantem Cullinanem
I, a także Korona Brytyjska zdobiona drugim co
do wielkości na świecie brylantem Cullinanem
II). Symbolem Tower są kruki. Jak głosi
legenda, jak długo na wieżach Tower będą żyły
kruki, tak długo trwać będzie Imperium
Brytyjskie.
Lake District
Położony na północnym zachodzie kraju w
hrabstwie Cumbria Park Narodowy Lake
District to jeden z najpiękniejszych regionów
Anglii i największy z jej parków narodowych.
Krajobrazy Krainy Jezior były inspiracją dla
artystów - malował je Constable, opisywali
Defoe i Wordsworth. Na obszarze szerokości
50 km znajduje się 16 dużych jezior
wciśniętych między strome zbocza
najwyższych gór w kraju. Całość tworzy niemal
alpejski krajobraz z malowniczymi
wodospadami, 53 górskimi jeziorami i
zbudowanymi z kamienia wsiami, położonymi
na zielonych dolinach. W centrum parku
wznosi się wulkaniczny Scafell – najwyższa
góra w Anglii (978 metrów). Lake District to
prawdziwy raj dla piechurów. Każdego roku
odwiedza go 18 mln turystów. Warte
zobaczenia są także: jezioro Windermare,
domy Wortswortha w Hawkshead i Grasmere
oraz bardziej malownicze okolice Keswick i
Ullswater w północnej części Lake District.
Łotwa- Park Narodowy Gauja
Najsłynniejszym kurortem Łotwy jest
otoczona mniejszymi ośrodkami
podryska Jurmała. Stąd też można
dopłynąć promem do innych portów
nad Bałtykiem a także do Gdańska.
Poza Rygą i Jurmałą wielu turystów
odwiedza także Siguldę, leżącą na
skraju Parku Narodowego Gauja. W
parku tym Podziwiać możemy m.in.
trzy zamki, liczne jaskinie, jeziora,
starodrzew, a wolny czas możemy tu
spędzić na ogromnym nowoczesnym
torze saneczkowym. Turyści
przybywający do Łotwy chętnie
odwiedzają również drugie co do
wielkości miasto kraju, położone nad
Dźwiną, Daugavplis - Dyneburg.
Ryga
Ryga - czyli stolica Łotwy położona jest
nad Dźwiną, w pobliżu ujścia do Zatoki
Ryskiej. Stanowi ona główny ośrodek
gospodarczy, kulturalny i naukowy
Łotwy. Starą część miasta przeplatają
średniowieczne domy oraz
wielopiętrowe z gotyckie kamienice.
Znajduje się tu romańsko-gotycka
katedra (XIIIw.), pozostałości klasztoru
Cystersów z XIII wieku, gotyckie
kościoły: Św. Piotra (z wysoką 123
metrową wieżą), Św. Jakuba (XIII w.),
Św. Jana (XIV w.) oraz barokowy kościół
Św. Piotra i Pawła (XVIII wiek). W Rydze
znajduje się także XIV zamek wraz z
pozostałościami średniowiecznych
murów obronnych oraz cytadeli.
Litwa- Góra Krzyży
Oddalona o 15 km na północ od Szawli Góra Krzyży jest najsłynniejszym narodowym sanktuarium
Litwy - to las tysięcy dużych i małych krzyży, wykonanych ze wszystkich materiałów, jakie można
sobie wyobrazić. Gdy wieje wiatr, słychać ciche dzwonienie, trzeszczenie i stukanie. Zwiedzenie tego
niewielkiego wzgórza to niezapomniane przeżycie. Góra Krzyży to dawna góra zamkowa w Jurgaičiai,
przypuszcza się, że niegdyś wznosił się w tym miejscu zamek obronny. Za czasów sowieckich
próbowano zlikwidować Górę Krzyży - wygrali jednak ludzie, którzy na wzgórzu stawiali wciąż więcej
i więcej krzyży. Dziś Góra Krzyży to dla katolików szczególne miejsce kultu. Nie ma tu ani świątyni,
ani cudownego obrazu, ani miejsc pochówku, a jednak wzgórze zadziwia cały świat siłą wiary, jaka
stąd emanuje. Zapiski o
pierwszych krzyżach postawionych w tym miejscu pochodzą sprzed ponad 150 lat. W 1993 roku na
Górze Krzyży modlił się papież Jan Paweł II. Postawił tu także krzyż - symbol Miłosierdzia Bożego dla
ludzi. Wszyscy pielgrzymi chcą zostawić tu swój własny krzyżyk ?-znak nadziei i wotum wdzięczności
Wilno
Serce Wilna to przepiękna starówka
Senamiestis, (jedna z większych i
rozleglejszych w Europie) wraz ze
zabytkowymi, przeważnie barokowymi
kościołami, wspaniałymi magnackimi
rezydencjami i mieszczańskimi
kamieniczkami.
Zwiedziwszy bezcenne zabytki Wilna,
warto spróbować wczuć się także w
duszę tego miasta. Polski turysta może
tu bez trudu pogaworzyć z
przechodniem, pospacerować po
wąskich uliczkach i zaułkach, a nawet
wziąć udział w nabożeństwie w języku
polskim. Warto też spocząć przy
katedrze lub nad Wilią, oraz popatrzeć
na baszty Giedymina lub Góry
Trzykrzyskiej.
Szwecja- Helsingborg
Powstałe pod koniec XI wieku miasto
zachwyca brukowanymi uliczkami,
historycznymi pozostałościami starego zamku i
ruchliwym portem. Helsingborg to ujarzmiona
na miejskie potrzeby przyroda - turystów
zachwycają przestronne parki, lasy a lato
przyciąga krajobrazem spokojnego morza,
którego widok rozciąga się z tarasów
widokowych wielu nadmorskich restauracji.
Odwiedzając Helsingborg warto odwiedzić
XIII-wieczny zamek obronny Karnan. Służył on
przez wiele lat jako rezydencja dla młodego
króla Eryka i jego królowej Ingeborg. Do
cenniejszych zabytków miasta należy także
XIV-wieczny Kościół Najświętszej Maryi Panny
oraz królewska letnia rezydencja Sofiero.
Dookoła niej rozpościera się przepiękny
parkiem z najlepszą w całej Europie,
imponującą kolekcją rododendronów.
Inaczej nazywana Wyspą Wikingów, to największa
szwedzka wyspa usytuowana na południe od
Sztokholmu. Gotlandia jest rajem dla poszukujących
ciszy i schronienia wśród niezwykłej i nieskażonej
cywilizacją przyrody. Na wyspie znajdują się doskonale
zachowane zabytki, a historia jest żywa za sprawą
mieszkańców, potomków Wikingów, którzy
pieczołowicie ją pielęgnują. Na całej wyspie rozsianych
jest ponad 100 średniowiecznych kościołów. Co krok
spotykamy zabytkowe monumenty, muzea i ruiny.
Największe miasto wyspy, Visby, to przykład idealnie
zachowanej średniowiecznej zabudowy. Jego mury
obronne mają długość 3,5 km i najeżone są okazałymi
bramami i basztami. Najstarsza część Visby z
niezwykłej urody Katedrą NMP z przełomu XII-XIII
wieku została wpisana w 1995 r. na listę Światowego
Dziedzictwa UNESCO.
Gotlandia jest miejscem
wypoczynku dla wszystkich:
preferującym aktywny wypoczynek
oferuje piękne tereny do uprawiania
turystyki rowerowej i pieszej, a
poszukujący wypoczynku znajdzą tu
nieprzebraną ilość przepięknych,
piaszczystych plaż.
Gotlandia
Dania-Christiansborg
Okazały i dostojny, ale niezbyt urodziwy
pałac powstał na ruinach pierwszej
kopenhaskiej twierdzy, wzniesionej w
1167 r. przez biskupa Absalona. Kolejno
na tym miejscu powstawały XV wieczny
zamek Eryka Pomorskiego, oraz XVIII
wieczny pałac Chrystiana IV. W 1794 r.
siedziba duńskiej monarchii spłonęła
niemal doszczętnie, a dwór przeniósł się
do Amalienborg, gdzie mieszka i
urzęduje do dziś. Obecny Christiansborg
wzniesiono dopiero w latach 1907-1928,
wg projektu Thorvalda Jorgensena. Pałac
jest dziś przede wszystkim siedzibą
duńskiego rządu i parlamentu. W
budynkach kompleksu pałacowego
znajdują się także reprezentacyjne
komnaty królewskie, Sąd Najwyższy oraz
Ministerstwo Finansów.
Vor Frelsers Kirke
Kościół Zbawiciela w
Kopenhadze zbudowano w
latach 1682-1696. Wśród
barokowego wnętrza na
szczególną uwagę zasługują:
ołtarz, chrzcielnica, ambona
oraz organy. Jednak największą
atrakcją jest możliwość wejścia
po 400 zewnętrznych i bardzo
krętych schodach na 99metrową wieżę, dobudowaną
w połowie XVIII w. Trudy
wspinaczki wynagradza
przepiękny widok na
Chrystianshavn i całą
Kopenhagę.
Estonia- Katedra Najświętszej Maryi
Panny w Tallinnie
Główny estoński kościół luterański i jeden z trzech
funkcjonujących kościołów średniowiecznych w
Tallinnie.
Pierwotny drewniany kościół powstał w tym miejscu
w 1219 r, zaraz po zdobyciu kraju przez Duńczyków.
W 1243 r. zbudowano na jego miejscu kamienną,
gotycką świątynię. Obecny wygląd jest efektem
licznych przebudów, hełm wieży jest barokowy, a
niektóre kaplice późniejsze. Interesującymi
elementami wnętrza świątyni są liczne nagrobki i
epitafia nagrobne powstałe z okresie od XIII w do
XVII wieku. Pochowani są tutaj m.in.: Pontus De la
Gardie i jego żona Sofia Gyllenhelm, nieślubna córka
króla szwedzkiego Jana III Wazy, admirał Samuel
Greigh, kochanek Katarzyny II, czy rosyjski admirał
Adam Johann von Krusenstern, który w latach 18021806 poprowadził pierwszą rosyjską ekspedycję
dookoła kuli ziemskiej.
Nagrobek Pontusa De la Gardie to monumentalny
sarkofag renesansowy z elementami francuskiego i
holenderskiego manieryzmu, dzieło znanego
rzeźbiarza i architekta Arenta Passera z roku 1595.
Wieko sarkofagu zdobią dwie płaskorzeźby,
przedstawiające postacie naturalnej wielkości.
Brygidki
Zakon Świętej Brygidy,
Zakon Najświętszego
Zbawiciela (łac. Ordo
Sanctissimi Salvatoris
Sanctae Brigittae, skrót
O.SS.S), zakon
początkowo
kontemplacyjny,
następnie apostolskokontemplacyjny, założony
w Vadstena w Szwecji
przez św. Brygidę w 1350
r.
Finlandia
Rovaniemi jest stolicą Laponii. Miasto leży zaledwie kilka
kilometrów na południe od północnego koła
podbiegunowego. Jest również domem Świętego
Mikołaja, i to właśnie dzięki temu przyciąga całe rzesze
turystów spragnionych choćby zdjęcia z brodatym,
siwym panem w czerwonym płaszczu. W związku z tym
cały grudzień jest przepełniony atrakcjami, festiwalami i
festynami świątecznymi. W innych miesiącach także
warto odwiedzić oddalony od miasta o 9 kilometrów
Santa Park, czyli tutejszy park rozrywki. Zbudowano go w
1998 roku, a całkowity koszt inwestycji wyniósł 6,7 mln
euro. W parku można zwiedzić warsztat elfów i Św.
Mikołaja, świąteczną pocztę, kuchnię, w której wypieka
się pyszne pierniczki. Poza tym istnieje możliwość
przejechania się saniami zaprzężonymi w renifery czy psy
rasy siberian husky. Do tego dochodzi piękny o każdej
porze roku krajobraz Laponii. Jeżeli już wyrośliśmy z
wiary w Świętego Mikołaja możemy poczekać do lutego.
Właśnie wtedy rozpoczyna się festiwal Zorzy Polarnej. W
czerwcu organizowany jest folkowy festiwal Jutajaiset,
dzięki któremu zapoznamy się z lapońskimi tradycjami i
wierzeniami. Do najpiękniejszych zabytków Rovaniemi
należy most Jätkänkynttilä oraz ratusz i sala koncertowa.
Muzeum Narodowe
Budynek muzeum znajdujący się przy
Mannerheimintie 34, został wybudowany w
1916 roku w stylu narodowego romantyzmu.
Obiekt zwieńczony jest czworokątną wieżą,
która nadaje mu wygląd gotyckiego kościoła.
Przy wejściu znajduje się niedźwiedź
wyrzeźbiony przez Emila Wikstroma. Stropy
ozdobione zostały freskami autorstwa
Akseliego Gallén-Kálleli, które przedstawiają
sceny z "Kalewali".
Ekspozycje podzielone są na różne okresy w
dziejach Finlandii. Znajdują się tam wystawy
poświęcone prehistorii, znaleziskom
archeologicznym, pozostałościom architektury
sakralnej, a także etnografii. Wśród licznych
eksponatów warto zwrócić uwagę na tron cara
Aleksandra I z 1809 roku oraz wystawę na
temat Samów (Lapończyków) - hodowców
reniferów zamieszkujących północne tereny
Finlandii.
Irlandia-Katedra św. Jana w Limerick
Teren, na którym stoi katedra, był miejscem kultu już
od VII wieku, kiedy to Święty Finbarr zbudował tam
klasztor. Założona przez niego szkoła, była jedną z
najważniejszych przyklasztornych szkół w Irlandii aż
do X wieku.
Średniowieczna katedra została mocno uszkodzona
w czasie oblężenia Cork, na przełomie 1689 i 1690
roku, kiedy została ostrzelana przez artylerię z
pobliskiego Elizabeth Fort. W 1735 biskup Peter
Browne postawił niewielki klasycystyczny budynek,
który został rozebrany w 1865.
Katedrę w obecnym kształcie zaprojektował architekt
William Burgess. Prace nad projektem rozpoczął w
1862 roku. Kamień węgielny położył biskup John
Gregg w 1865. Świątynię konsekrowano w 1870,
jednak budowę ukończono dopiero w 1879. Główna
wieża ma 73 metry wysokości.
Katedra św. Jana w Limerick
Główna świątynia
rzymskokatolickiej diecezji
Limerick w Irlandii. Została
zbudowana w 1861 roku w
stylu neogotyckim i
zaprojektowana przez
architekta Philipa Charlesa
Hardwicka. Katedra jest
najwyższym budynkiem w
Limerick i posiada najwyższy
w Irlandii hełm wieży (94
metry).
Słowenia-Izola
Malownicze i urokliwe miasto i
jednocześnie największy port
rybacki w Słowenii. Mnóstwo
wąskich uliczek na Starym Mieście,
wiekowe domy i kamienice
przypominają swoją atmosferą
włoskie miasteczka portowe.
Centralnym punktem Starówki jest
otwierający się na port rynek
miejski z pięknym ratuszem.
Niedaleko usytuowany jest pałac
Manzoli w stylu weneckiego gotyku.
W Izoli zachwycające są też liczne
małe restauracyjki, które pod
względem jakości i różnorodności
potraw rybnych nie mają sobie
równych w całej Słowenii.
Czechy- Katedra św. Wacława w
Ołomuńcu
Budowa świątyni została zapoczątkowana przed 1107 rokiem
przez księcia Świętopełka. Pierwotnie zbudowana w styl
romańskim. Po pożarze w 1264 katedra została odbudowana
w stylu gotyckim. Przebudowa z lat 1883-1892 z inicjatywy
arcybiskupa Friedricha von Fürstenberga a według projektu
Gustava Meretta i Richarda Völkela nadała jej obecny
neogotycki charakter z charakterystyczną południową wieżą.
Wieża katedry mierzy 100,65 m i jest drugą pod względem
wysokości wieżą kościelną, a najwyższą wieżą neogotycką w
Republice Czeskiej. W katedrze znajduje się również
największy dzwon na Morawach.
We wnętrzu katedry znajduje się grobowiec oraz rzeźba św.
Jana Sarkandra. Do najcenniejszych zabytków należą również
cztery XV wieczne figury Ojców Kościoła umieszczone przy
głównym ołtarzu. Figury są autorstwa Mina de Fiesole.
Natomiast udostępnione turystom krypty kryją między
innymi relikwie świętej Urszuli oraz zbiór szat liturgicznych.
Węgry-Budapeszt
Budapeszt po węgiersku
Budapest jest Stolicą Węgier.
Miasto to położone jest w
północnej części kraju nad
Dunajem. Do XIX wieku było
ono podzielone na dwa
osobne miasta: Buda - po
prawej stronie Dunaju, Peszt
po lewej. Aktualna
powierzchnia Budapesztu to
525,5 km2 , miasto to
zamieszkuje 1 mln. 815 tys.
ludzi.
Luksemburg
Zamek Bourscheid jest
zdecydowanie
najwspanialszym zamkiem
w państwie Luksemburg.
Położony jest wysoko, na
porośniętym lasem
wzgórzu, nad rzeką Sauer.
Zamek został wybudowany
w wieku XIV, chociaż już
wcześniej na tym miejscu
znajdowały się mniejsze
budowle o charakterze
obronnym.
Słowacja
Bazylika św. Egidia trzyczęściowa bazylika z pocz.
XV w. Najcenniejszą częścią
wnętrza bazyliki jest unikalny
zestaw jedenastu
skrzydłowych ołtarzy z lat
1460-1520, które stoją na
swoich pierwotnych miejscach
do dzisiejszych dni. Główny
ołtarz św. Egidia jest
nowogotycki i
czteroskrzydłowy z roku 1878