Transcript system-prewencyjny-w

“Wychowanie jest sprawą serca,
do którego klucze posiada jedynie Bóg”
Ksiądz Bosko
System Prewencyjny:
Sztuka relacji wychowawczych
Osadzonych w konkrecie życia
Każde działanie wychowawcze pozostaje w ścisłym
związku z kontekstem socjo-kulturalnym, w którym
dokonuje się proces kształtowania się osobowości dzieci i
młodzieży.
Ks. Bosko rozpoczął dzieło Oratorium w 1841, w Turynie,
włoskim mieście, które jako pierwsze włączyło w radykalne
przemiany swojej epoki:

rewolucja przemysłowa (ok. 1850 r.)

zjednoczenie Włoch (1860 r.)

upadek doczesnej władzy Kościoła (1871 r.) po
którym nastąpił rozwój autoświadomości świeckich w
Kościele.
Wewnątrz tego tak bardzo złożonego kontekstu socjokulturowego, Ks. Bosko opracował metodę wychowawczą
zdolną zmierzyć się z licznymi trudnościami.
indywidualistyczne
konsumistyczne
niecierpliwe
Współczesne
Społeczeństwo
karierowiczowskie
szybkie
zdezorientowane
konkurencyjne
technologiczne
Odpowiedź Ks.Bosko, NA DZISIEJSZE CZASY,
jest ta sama: metoda wychowawcza zwana
Systemem Prewencyjnym
Sztuka:
Wychowanie jest sprawą serca, do którego klucz
posiada jedynie Bóg
Metoda otwarta:
“Wy dopełnicie dzieła, które ja rozpocząłem:
Ja dałem szkic, wy wypełnicie go kolorami.
Teraz jest zalążek, wy doprowadzicie owoce do
dojrzewania…”
Styl wychowawczy na dzisiejsze
czasy:
“Dobrzy chrześcijanie i uczciwi obywatele” w
trzecim tysiącleciu.
System Prewencyjny
jest propozycją prawdziwego i konkretnego
stylu życia:
- cennego zarówno dla młodych,
jak i dla dorosłych
- bazującego na najwyższych
wartościach chrześcijańskich
- zdolnego odpowiedzieć na
najgłębsze potrzeby osoby
5. Potrzeba sensu
Poznawać, zrozumieć, wybierać według pewnej hierarchii obiektywnych wartości
(transcendentnych); poszukiwać piękna, dobra, sprawiedliwości, jedności, pokoju,
realizować się: zadedykować własne potencjały na rzecz czegoś wartościowego.
4. Potrzeba szacunku
Mieć szacunek (uznanie) dla samego siebie, dla własnej osobowości, dla własnych
wartości moralnych. Być uznanym przez najbliższych i przez inne osoby. Potrzeba uznania
naszych bliskich i naszych wartości.
Stimare i propri cari, stimare gli altri, stimare il sistema sociale in cui ci si riconosce.
3. Potrzeba miłości i przynależności
Być kochanym i kochać. Otrzymywać i dawać oznaki miłości i przyjęcia.
Przynależność: być rozpoznanym, akceptowanym, szukanym; rozpoznać i zaakceptować
innych.
2. Potrzeba bezpieczeństwa
Stabilność, porządek, prawa, ograniczenia, równowaga, protekcja, mieszkanie.
Poznanie co jest dobre, a co złe.
1. Potrzeby fizjologiczne
Pożywienie, woda, powietrze, odpoczynek, kontrola temperatury, wolność od cierpienia,
seksualność.
“Moim jedynym pragnieniem jest
widzieć Was szczęśliwymi: teraz i
w wieczności”
Dlatego System Prewencyjny
obejmuje i troszczy się
o wszystkie sfery ludzkiego życia:
- w jego złożoności:
Głowa- rozumie czym jest
dobro
Serce – kocha dobro
Wola – pragnie dobra
- w jego jedności
JEST
SŁUŻBĄ
MŁODEMU
CZŁOWIEKOWI
jako osobie stworzonej
na obraz
i podobieństwo
Boże
oraz odkupionej
drogocenną
Krwią Jezusa
„Wychowanie jest
sprawą serca”
Termin „serce” wyraża człowieka w jego integralności. Symbolizuje to,
co w człowieku najgłębsze.
„Wychowanie serca” należy rozumieć jako wychowanie całego
człowieka, którego centrum jest właśnie serce - przestrzeń uczuć, ale
równocześnie źródło wewnętrznej jedności: poznawczej, afektywnej i
operatywnej.
„Wychowanie jest sprawą serca” to znaczy dziełem, które w sercu ma
swój początek (serce wychowawcy) i w sercu znajduje swoje spełnienie
(serce wychowanka)
Pragnę, abyście wszyscy dali mi
swoje serce, bym każdego dnia
mógł je ofiarować Jezusowi podczas
Mszy Świętej
Wasz Ojciec i Przyjaciel,
ks. Jan Bosko
Wychowanie jest sprawą serca
Przestrzeń relacji.
Przestrzeń w której osoba
kształtuje swoją wolę w
służbie dobru.
Przestrzeń w której młody odkrywa
własne życie i jego ostateczny cel
jakim jest Bóg.
Styl rodzinny:
AMOREVOLEZZA
Miłość
Zapobieganie:
ROZUM
Powołanie:
RELIGIA
Duch rodzinny:
“Amorevolezza” Miłość
Być pośród młodych w miejscach, w których
przebywają
Przyjąć młodych, ofiarując im „przestrzeń
przynależności” bogatą w relacje i w znaczącą
wymianę między nimi
Żyć i doświadczać uczucia; podtrzymywać,
wspomagać
Żyć radośnie, celebrować święto
Podtrzymywać dialog wychowawczy, słuchać
Kochać to, co kochają młodzi, jeśli tylko to służy
ich rozwojowi
W tym duchu od wychowawcy salezjańskiego
oczekuje się:
-Dojrzałości uczuciowej.
-Zaufania
Poświęcenia, bezinteresowności
Gotowości i ofiarności
Bycia stanowczym, zdecydowanym, konsekwentnym
Umiejętności znalezienia w każdym wychowanku
wewnętrznego dobra.
Otwartości
Dbałości o atmosferę rodzinną w placówce.
Przyjęcia systemu kar wg ustalonego kryterium:
Kara dopiero po wyczerpaniu innych środków
Wybór najbardziej sprzyjającego momentu
Pozostawiająca winnemu nadzieję i szansę przebaczenia
Zaniechanie karania pod wpływem emocji
W wychowaniu przedszkolnym zasada miłości wychowawczej
przejawiać się będzie poprzez:
Zainteresowanie sprawami dzieci
Uczuciową dojrzałość wychowawcy.
Ciągłą obecność z wychowankami, (asystencja)
Szukaniu i stwarzaniu okazji do okazywania miłości
Dbanie o rozwój duchowy dzieci,
Stosowanie kar wg ustalonych zasad
Budowanie relacji czystych, opartych na zdrowych zasadach
Budowanie pozytywnego obrazu wychowanka
Szacunek do wychowanka.
Zrozumienie granic rozwojowych dziecka i dostosowanie do nich
swoich oczekiwań wychowawczych..
Wykorzystanie metod problemowych w celu stworzenia warunków do
wyrażania własnych opinii poprzez dzieci.
Organizowanie zajęć na podstawie przeżyć i doświadczeń grupowych,
analizowanie, ocenianie wspólnego doświadczenia grupy.
Uczestnictwo wychowawcy także w życiu sportowym i kulturalnym
wychowanków
Obecność nauczyciela- ojca, brata, przyjaciela a nie wyłącznie
przełożonego.
Prewencja:
“Rozum”
“Wyjaśnić reguły zanim rozpocznie się zabawa”,
wyjaśnić sens poleceń wychowawcy
Demonstrować uznanie, troszczyć się o
autuoznanie, dowartościować pozytywne
możliwości dziecka
Zapobiegać doświadczeniom negatywnym i
pomagać w ich rozpoznaniu w celu naprawienia
własnych błędów
Stwarzać okazję do rozwoju kulturalnego,
ludzkiego, duchowego; ofiarować młodym
przestrzenie autorealizacji
Dbać o pozytywną wizję świata: optymizm
Od wychowawcy salezjańskiego, w kontekście
„zasady rozumności” oczekuje się:
-Autentyczności
-Miłości
-Rzetelności moralnej
-Umiejętności zaspokajania najgłębszych potrzeb
wychowanka
-Troski o dojrzewanie wychowanka w zakresie
kultury, wzrastania do wolności, odpowiedzialności,
uczciwości
-Skoncentrowania na osobie wychowanka
-Bycia świadectwem
-Szacunku i zaufania dla wychowanka
-Żywej i stałej, a nie tylko okazjonalnej obecności
Wysiłku zrozumienia świata dziecka, analizy, a nie
surowej oceny, gotowości do dialogu, empatii.
W wychowaniu przedszkolnym „zasada rozumności”
przejawiać się będzie w :
-Nawiązaniu relacji z rodzicami w celu ujednolicenia
oddziaływań wychowawczych.
-Doborze odpowiednich treści, metod, środków dydaktycznych
do wieku i zainteresowań dzieci.
-Przygotowaniu nauczyciela do zajęć
-Prowadzeniem zajęć ukierunkowanych na poznawanie siebie
-Prowadzenie katechez
-Stwarzaniem możliwości uczestnictwa w życiu liturgicznym
Kościoła,
-Działania integracyjne,
-Stworzenie warunków do dialogu,
-Organizowanie zajęć uczących krytycznego podejścia do
wartości lansowanych przez środki społecznego przekazu
-Sformułowanie zasad konsekwencji (kar) w systemie
prewencyjnym.
Powołanie:
“Religia”
Kierować życie (własne i młodzieży) ku wysokim
wartościom: absolutnym, transcendentnym
Głosić i świadczyć o Dobrej Nowinie Jezusa
Chrystusa jako drodze zbawienia i szczęścia:
“dla nas świętość polega na byciu zawsze radosnym”
Towarzyszyć młodym w odkrywaniu ich powołania
Dowartościować codzienność, z jej radościami i
cierpieniami, jako miejsce obecności Boga i daru z
siebie w służbie braciom.
Od wychowawcy, zatem oczekuje się:
Analizowania rzeczywistości młodego człowieka pod każdym
względem.
Krytycznego nastawienia do niektórych aspektów modelu
wychowania.
Pogodzenia się z faktem kryzysu instytucji kościelnej.
Zrozumienia istoty niepokoju i niepewności młodego
człowieka względem religii.
Podkreślanie wartości i godności osoby ludzkiej w religii
chrześcijańskiej.
Propagowania wśród wychowanków odpowiedniej wizji
przyszłości pełnej nadziei i sensu.
Odwagi w proponowaniu wychowankom rozwiązań w duchu
chrześcijańskim.
Ukazywania nowych dziedzin przeżywania doświadczenia
religijnego.
Życia założeniami chrześcijańskimi.
W wychowaniu przedszkolnym „zasada religijności”
przejawiać się będzie w:
-Ciągłej trosce wychowawcy o dobra relację z wychowankiem
-Zajęcia ułatwiające bezpośrednie doświadczenie Absolutu,
rozbudzanie zainteresowań religijnych, świadome i pogłębione
przeżywanie świąt kościelnych
-Organizowanie rekolekcji i spotkań formacyjnych dla rodziców.
-Zaznajamianie poprzez film, lekturę, uroczystości z postacią
ks. Bosko , M. D. Mazzarelloi innymi świętymi.
-Udział i organizacja konkursów o tematyce religijnej.
-Dbanie o klimat wolności, radości i wiary każdego dnia.
-Osobisty przykład i świadectwo życia wiarą
wychowawcy!
“… ja szkicuję, wy
wypełnicie szkic
kolorami;
Teraz jest zalążek …”
System prewencyjny nie jest metodą bardzo ściśle
skodyfikowaną.
Jest systemem otwartym, zdolnym do inkulturacji w różne
środowiska, które zmieniają się w zależności od czasu i
miejsca.
Dziś doświadczamy metody Ks. Bosko w jej aktualnych
“kolorach”,
dostosowanych do wychowania “dobrych chrześcijan i
uczciwych obywateli” trzeciego tysiąclecia.
Dobrzy chrześcijanie i uczciwi obywatele
trzeciego tysiąclecia
Wychowywać do
kultury życia
Wychowywać do
„życia razem”
Wychowywać do
solidarności i
służby
Wychowywać do uznania
prymatu Boga i do
transcendencji
Serce biblijne
Styl życia
ewangelicznego
Realizacja osoby
ludzkiej w miłości
Centralne
miejsce relacji
Duch rodzinny
Środowisko
wychowawcze
“Moim jedynym
pragnieniem jest:
widzieć Was
szczęśliwymi na ziemi i
w wieczności”.
Cel: świętość
Praktyka
wychowawcza, która
wykracza poza czas
tempo
Różnorodność
wkładu i wspólna
koordynacja
Ks. Bosko dał młodym i dorosłym przesłanie.
Zachęca nas, abyśmy żyli
Duchowością Salezjańską i Systemem Prewncyjnym:
Służcie Panu w radości!
Radość jest znakiem serca,
które bardzo kocha Pana!
s. Maria Mazzarello
„Wychowanie jest
sprawą serca”
“Moim jedynym
pragnieniem jest widzieć
Was szczęśliwymi: teraz i
w wieczności”
Jak w kontekście systemu prewencyjnego
wykorzystać potencjał osobisty i zespołowy?