Transcript Manifest - Zeven Stappen Naar een Natuurlijke Moestuin

Waarom een boek?
Zelfs 25 jaar geleden, toen mijn ouders op zoek waren naar een locatie voor
hun kinderboerderij, was het hoofddoel om anderen in contact te brengen met
de natuur en tuinieren en zo een andere richting te geven aan hun leven.
Een kinderboerderij is het niet geworden, wel het oudste permacultuurproject
in Vlaanderen. Er zijn heel veel zijpaden geweest die ons geleid hebben naar
wat het project Yggdrasil nu is. Zo hebben we ooit koeien gehad met de
bedoeling om zelf in kaas en melk te voorzien. Ook ezels hebben lang
rondgelopen op onze weide met de bedoeling lasten te vervoeren zoals hout,
compost en strobalen. Er zijn vroeger vaak zweethutsessie geweest, er is een
Permacultuur Ontwerp Cursus doorgegaan …
Om een lang verhaal kort te maken: er zijn allerlei zijpaden geweest op onze
zoektocht naar de beste manier om mensen terug in contact te brengen met de
natuur.
Het hoofdpad
Het pad dat van in het begin het meest logische was en nu overduidelijk het
hoofdpad is, is tuinieren samen met de natuur. Sommigen noemen dit
permacultuur, ik gebruik liever natuurlijk tuinieren. Het is direct duidelijk waar
het dan over gaat, permacultuur is een breed begrip waar heel veel onder valt.
Mijn overtuiging sinds ik in het project ben gestapt, is dat tuinieren voor heel
veel mensen een katalysator is naar een andere levensstijl.
Je kan anderen wel vertellen hoe het allemaal in elkaar zit: dat je lokaal moet
kopen, minder moet verbruiken, met de seizoenen mee moet eten, duurzaam
moet bouwen en dat onze economie verkeerd in elkaar zit. Maar de boodschap
komt dan zelden duidelijk over, laat staan dat ze ook doordringt en een
verandering in gang zet.
Maar wanneer je zelf in je eigen tuin ziet wat er allemaal mogelijk is, wat er
gebeurt als je stopt met spitten, met bemesten en bestrijden, dan begin je pas
echt na te denken over wat natuurlijk tuinieren inhoudt en hoe dat je leven kan
veranderen. Wanneer je dit leest lijkt dat misschien overdreven: maar heel veel
cursisten en tuiniers die beginnen met natuurlijk tuinieren nemen bepaalde
aspecten over in hun dagelijks leven en veranderen zo langzaam hun
gewoontes.
Een voorbeeld
De veranderingen zijn zelden ingrijpend, maar alle kleine beetjes helpen en
wanneer je na enkele jaren terugkijkt, merk je dat je toch veel veranderd bent
door natuurlijk te tuinieren.
Stel dat je zelf een succesvolle natuurlijke moestuin hebt, en je elk jaar een
hoop tomaten te veel hebt. Je kan deze uitdelen of beslissen om volgend jaar
minder tomaten te kweken. Maar je kan ook beslissen om deze te verwerken
tot puree of soep en in de diepvries te steken.
Het jaar daarop heb je van iemand die ook veel groenten uit haar eigen tuin
verwerkt, gehoord dat je dit niet in de diepvries moet bewaren want zo’n
diepvries vreet energie. Je kan je tomaten ook perfect bewaren in glazen
bokalen in je kelder. En niet alleen tomaten! Heel veel groenten kan je zo
opleggen, fermenteren of op een andere manier verwerken en bewaren.
Stilaan wordt je steeds meer zelfvoorzienend, en ga je minder naar de
supermarkt. Je wordt bewuster van wat je eet en koopt en vermijdt bereide
maaltijden, eten uit blik … Puur voedsel is wat je wilt en je begint ook vaker te
kijken wat de herkomst en voetafdruk is van wat je koopt aan fruit en
groenten.
Deze kritische blik breidt zich uit naar kledij, gebruiksapparaten, wasmiddelen
en poetsmiddelen en voor je het weet ben je een zeer bewuste consument die
misschien zijn auto ook al vaker inruilt voor een fiets. Het repair-café in de
buurt bezoek je regelmatig en ook de kringloopwinkel ken je ondertussen al
goed.
Natuurlijk tuinieren zet bij heel veel mensen een proces in gang waardoor er
terug verwondering ontstaat voor de natuur, voor wat er allemaal mogelijk is
zonder dat je van alles doodt en kapot maakt. Je krijgt er veel respect door voor
eenvoudige dingen, het zorgt er ook vaak voor dat je je prioriteiten anders gaat
leggen en bewuster gaat leven.
Het is natuurlijk een traag proces, en het heeft bij mij ook vele jaren geduurd –
en is trouwens nog altijd bezig.
En Yggdrasil wil die katalysator zijn
Volgens mij is de snelste weg naar bewust en anders leven natuurlijk tuinieren.
Het lijkt op het eerste gezicht een omweg maar je wordt door het tuinieren
werkelijk doordrongen van de problemen waar we momenteel mee worden
geconfronteerd. En wat nog belangrijker is, je merkt dat er ook alternatieven
zijn die een oplossing bieden.
Door bij Yggdrasil zoveel mogelijk mensen te tonen en te leren hoe je moet
tuinieren samen met de natuur, probeer ik mijn steentje bij te dragen aan een
andere toekomst. Die bijdrage lijkt vaak niet groot, maar ik ben overtuigd dat
de omweg via tuinieren voor velen de juiste weg is.
Daarom schreef ik een boek
Yggdrasil is bekend en niet bekend. Wanneer je met permacultuur en natuurlijk
tuinieren bezig bent, dan is de kans groot dat je Yggdrasil kent of er al van
gehoord hebt. Onze cursussen, lezingen, workshops en rondleidingen trekken
altijd veel volk, maar het zijn bijna uitsluitend mensen die al bezig zijn met
natuurlijk tuinieren of al op zoek zijn naar alternatieven.
Ik wil met mijn boek een breder publiek bereiken: niet lezers van mijn blog of
nieuwsbrief, maar ook diegenen die gangbaar tuinieren en zich niet bewust zijn
dat er andere methodes zijn. Methodes die voordelen hebben en in mijn ogen
het pad effenen naar een geleidelijke verandering in onze maatschappij.
Het boek komt er niet toevallig maar is een volgende stap voor het project
Yggdrasil!